Η απίστευτη συμμετοχή σας με άφησε άφωνο. Δεκάδες άνθρωποι συνέβαλλαν, γράφοντας σχόλια για τους εαυτούς τους ή για συγγενείς, μοιράζοντας τις ιστορίες τους, πόνο και ελπίδα.
Εμεινα άφωνος.
Στην αρχή απαντούσα στα σχόλια, αλλά μετά παρατήρησα οτι το βήμα λόγου που δινόταν εδώ στους (έμμεσα ή άμεσα) παθόντες ήταν πολύ πιο σημαντικότερο απο την δική μου γνώμη.
Έτσι σας άφησα να λέτε ότι βάραινε την καρδιά σας.
Είσαστε πολλοί – πολλοί περισσότεροι απο όσους περίμενα.
Αυτή η συμμετοχή σας με αναγκάζει να το επαναφέρω στην επικαιρότητα, καθώς, μιλώντας με την Αντικαρκινική Εταιρεία, και λαμβάνοντας υπόψιν το #51 σχόλιο απο τον Γιώργο, σκέφτηκα οτι δεν μπορώ να μείνω απαθής παρακολουθώντας αυτήν την συζήτηση.
Πρώτα, το post:
5/2/2007:
Πες το δυνατά ρε, Καρκίνος.
Όχι το ζώδιο, το άλλο. Η «ασθένεια». Η «επάρατη νόσος». Η «κατάρα». Το «ακατανόμαστο».
Η μάνα μου έπαθε καρκίνο της ουροδόχου κύστης, και πέθανε -τελικά- απο αυτό. Κυρίως, έφταιγε (και φταίει) το κάπνισμα. (Τώρα, πως φτάνει η τζούρα απο το πρωϊνό απαραίτητο τσιγάρο στην ουροδόχο κύστη, τρέχα γύρευε. Φτάνει όμως. Να είσαστε σίγουροι, γιατί η μάνα μου για περίπου ενάμισι – δύο χρόνια, είχε ένα σωληνάκι, πλαστικό, που έδιωχνε τα ούρα σε μία σακούλα).
Όταν τριγυρνούσα στην Πάρο μετά τον θάνατό της, όλοι στραβομουτσουνιάζανε όταν έλεγα «Καρκίνος». Όταν άκουγα τους ανθρώπους να μιλάνε για άλλους, που πέθαναν απο καρκίνο, έλεγαν «η ασθένεια».
Μα τον θεο, ούτε να το προφέραν δεν μπορούσαν.
Τι τρέχει με αυτό; Τι είδους κόλλημα είναι; Μήπως και αν το πεις, κολλάς; Μην είναι κολλητικό; Μην το κολλάς με την αναφορά;
~
Κάπου τρία χρόνια πριν, στο γραφείο, έχω χάσει μπόλικα κιλά. Απο την Taste and Diet. Κάθε μέρα, τρώω το φαγητό που μου φέρνουνε – για μήνες λέμε τώρα, ε; – στο εστιατόριο, μαζί με ΟΛΟΥΣ τους άλλους. Πιάνει το κόλπο, τα χάνω τα περιττά, γίνομαι γκομενάκι, είμαι στα πάνω μου, ξυρίζω το κεφάλι μου.
Τι το ‘θελα;
Μήνες μετά, όσο είχα διατηρηθεί, ανακαλύπτω οτι υπάρχει φιλολογία: ο Γιάννης έχει καρκίνο (φτου! που έκανε και ο Φιλιππίδης όταν παρουσίαζε τα ζώδια στις ειδήσεις του Μαστοράκη στον Αντέννα).
Σου λέει ο άλλος, ξυρισμένο κεφάλι ίσον χημειοθεραπεία, χαμένα κιλά, that fits.
Ε, ούτε τότε δεν είπανε «καρκίνος». Το έμαθα απο κουβέντα που ξεκίναγε «το ξέρουμε οτι είσαι άρρωστος«.
Άρρωστος, όχι καρκίνος.
Σαν να έχεις τον σατανά μέσα σου.
Και, σαν να μην έφτανε αυτό, αν τελικά τον αποκτήσεις (μακρυά απο μας, ε;) δαγκώνεσαι.
Πως να το πεις; Φυλαγεσαι.
Γιατι σε κοιτάνε σαν πεθαμένο – ήδη. Όπως τους κοίταζες και εσύ παλιά.
~
Λοιπόν, παλικάρια, να τα βρούμε λίγο εδώ: Ζεις, απο τον καρκίνο. Επιβιώνεις. Είναι μπάσταρδη ασθένεια, αλλά δεν είναι θανατική καταδίκη. Πολλοί γλυτώνουν – έχω παραδείγματα-. Και μετά είναι καλά. Απολύτως καλά. Ούτε την ψυχή τους πουλήσανε, ούτε φαντάσματα είναι. Άρρωστοι πριν – καλά τώρα. Και ούτε έχουν να ντρέπονται για κάτι.
Και αξιοπρεπείς, και αμόλυντοι. Για αυτό, αν ακούσετε κανέναν με καρκίνο, μην το κοιτάξετε σαν πεθαμένο. Σαν κρυολογημένο κοιτάχτε τον. Και μην φοβηθείτε να το πειτε – καρκίνος.
Δεν υπάρχει «ανίατη ασθένεια», «επάρατη νόσος», «η ασθένεια» και άλλες τέτοιες υπεκφυγές.
Και αν το αντιληφθούμε, ίσως κάνουμε κάτι για αυτό. Αν υποψιαστούμε οτι με τον τρόπο ζωής μας (φυτοφάρμακα, κινητά, τσιγάρα, διατροφή) κινδυνεύουμε, και δώσουμε λίγο σημασία, μπορεί και να το αποφύγουμε.
Δεν κολλάει με το να το πεις. Με το τσιγάρο, μπορεί. Με το να το πεις, όχι.
Και, αν θέλετε να με ακούσετε, μην το ανάψετε το γαμημένο για λίγο. Έτσι, τιμής ένεκεν.
Μην διστάσετε να τους καλέσετε. Η ψυχική σας υγεία (είτε είσαστε ασθενείς, είτε είσαστε κοντικά πρόσωπα) είναι εξίσου σημαντική με την σωματική.
Αν πρέπει να μάθουμε να λέμε «καρκίνος» χωρίς να ντρεπόμαστε, τότε σίγουρα πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τον πόνο της καρδιάς και του νου μας, χωρίς δισταγμούς.
Στην γραμμή θα σας απαντήσουν άνθρωποι που γνωρίζουν πολλά για την ασθένεια, και γνωρίζουν πως να απαλύνουν τον πόνο της ψυχής σας.
Ελπίζω απο καρδιάς να έχω κάνει ότι μπορώ για να απαλύνω τον πόνο σας…
- Αρχική ημερομηνία: 5/2/2007
- Δεύτερη ημερομηνία: 5/11/2007
- Τρίτη ημερομηνία: 23/10/2008
Οι σέρβερ μοιάζουν να μην αντέχουν άλλο να δείξουν αυτήν την σελίδα. Κοντά στα χίλια comment, με γεμάτο κείμενο, και πάνω απο τριάντα τρείς χιλιάδες επισκέψεις, είναι σίγουρα πρόκληση -στην καλύτερη περίπτωση- για το WordPress. Για να το αντιμετωπίσω, χρειάστηκε να χωρίσω τα σχόλια σε σελίδες. Τα σχόλιά σας, μπορείτε ακόμα να τα δείτε συνολικά σε μία σελίδα, πατώντας στην αντίστοιχη επιλογή..
ioanna2206 καλή επιτυχία εύχομαι!
χριστιάνα και από μένα υπομονή, το γέλιο με τους δικούς μας ανθρώπους είναι ό,τι πιο πολύτιμο.
τις ευχές μου για καλή δύναμη σε όλους, μακάρι η Άνοιξη να φέρει χαμόγελα.
παιδια σας ευχαριστω παρα πολυ για ολα τα καλα σας λογια. ξερεται ειναι απαισιο οταν δεν μπορεις να πεις σε κανενα τι νιωθεις και να σε καταλαβει αφου δεν εχει περασει ή δεν εχει δει κατι παρομοιο. σε σκοτωνει να βλεπεις την μανα σου να φτανει σε σημειο απελπισιας και να ξερεις πως το παιζει πως ειναι καλα για σενα για να μην σε στεναχωρει. σημερα ηταν καλυτερα και εφαγε λιγακι. ειναι πρωτογνωρα πραγματα για μενα δεν ξερω πως να το αντιμετωπισω ειμαι εικοσι χρονων τωρα ξεκινω τη ζωη και το μονο στηριγμα μου που ειναι η μανα μου δεν μπορει να ναι διπλα μου γιατι δυστυχως εχω ενα πατερα μονο για να λεω πως εχω ποτε δεν σταθηκε σε κανενα απο τα παιδια του και ουτε θα το κανει δεν νοιαζεται επισης τα αδερφια μου ειναι μεγαλα εχουν οικογενεια παιδια εχω 8 χρονια διαφορα με την πιο μικρη. θελω να τελειωσουν ολα ξερω πως ολοι μας εδω αν ειχα μια ευκαιρεια να διαγραψουν κατι στο κοσμο θα διεγραφαν τον καρκινο. πρεπει να το πολεμησουμε γιατι ειναι το μονο που μπορουμε να κανουμε δυστυχως!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Αφορμή του γράμματος της Χριστίνας σκέφτηκα να γράψω μερικές γραμμές, γιατί ξέρω πώς όλοι εδώ, είστε αδέλφια μου και σίγουρα από τα λίγα άτομα που καταλαβαίνουν την ένια καρκίνος .το να λέμε καλά λόγια και ευχές είναι καλό και δεν είναι υποκρισία ή τυπική κίνηση στο πρόβλημα. το να συζητάς το πρόβλημα σου, με άλλα άτομα ,βοηθά γιατί σε αποφορτίζει και σου δίνη δύναμη από την εμπειρία τον άλλων, κάποιες έτοιμες πρακτικές ,που σίγουρα δίνουν λύση σε κάποια προβλήματα, έστω και τεχνικής φύσις . θα ήθελα να εκφράσω το πόσο τυχερός μέσα στην ατυχία νιοθο γιατί ο πατέρας μου ως σήμερα είναι καλά και οι παρενέργειες που έχει είναι σχετικά λίγες και ήπιας κατά βάση μορφής . παρακαλώ το θεώ να του δόση καλή ποιότητα ζωής, για τα επόμενα χρόνια ,ώστε να δει εγγόνια να μεγαλώνουν και πολύ περισσότερο την κόρη μου, που είναι 29 μηνών και παίζουν μπάλα μέσα στο σπίτι και λόγο του ότι υπήρξε ποδοσφαιριστής κλάσης του δίνη πολύ χαρά που η μικρή μυροφόρα τον φωνάζει παππού κλώτσα την μπάλα .δεν θα γράψω περισσότερα γιατί είναι ένας μονόλογος που ίσως να σας κουράσω . δύναμη σε όλους μας και πάνω από όλα ζήστε τι κάθε στιγμή αυτό μετρά μέρα με τη μέρα ώρα με την ώρα για οπίων θέλει seitarid@otenet.gr
κωστα χερομαι που ο πατερας σου εχει ξεπερασει τα δυσκολα και να σαι σιγουρος πως ο θεος του εχει ηδη δοσει την ευκαιρεια να χαρει κι αλλα πραγματα στην ζωη οπως ειναι η εγγονη του. το ξερω πως ολοι μας οταν ειμαστε χαλια και οταν κατι συμβαινει λεμε κεινο το καταραμμενο γιατι γιατι θεε μου τι αμαρτιες πληρωνω! και εδω λιγυζουμε γιατι ο θεος δεν ζητα ουτε εκδικηση ουτε ανταλαγματα μοναχα να οδηγηθουμε στην ανασταση με το σταυρο που ο καθενας μας κουβαλα προς την λυτρωση. αυτα ηταν τα λογια πνευματικου που με συμβουλεψε σημερα και μου δωσε δυναμη και κουραγιο και πως οτι και να γινει δεν πρεπει να ρωταμε το πως και το γιατι αλλα να νιωθουμε ευλογημενοι γιατι ο θεος επιλεγει με τη σοφια του και ευλογα καθε σταυρο που στελνει και το μελετα μηπως και πεσει βαρυτερος απο οσο αντεχουμε. ετσι μου πε και με εκανε να σκεφτω πολλα πραγματα αντλησα δυναμη απο αυτα τα λογια και ελπιζω και εσεις το ιδιο
geia sas..!!!enas gnwstos moy eixe karkino poly sovaro ston egkefalo k ema8a pws egine kala!!paidia ola ginontai!!eftia3a kai blog!opoios 8elei as to episkef8ei!
http://lymphomamusicmoneyfacebook.blogspot.com/
aurio 3ekinaw 2h 8erapeia!!k x8es efaga souvlaki gt h kortizonh meiwnetai!!alla apo aurio…pali 4 xapakia….heh!!filia!]
Καλησπέραααααααααααααααααα,
εδω ειμαι κι εγω…….τι νομιζατε βρε…..; πεθαινε ρε ο ηρωας ποτε πριν το τελος της ταινιας;………………
χιχιχιιχιχιχ……………..ΟΛΑ ΚΑΛΑ……ΑΔΕΡΦΙΑ…..ΠΕΡΑΣΑ ΜΙΑ ΔΥΣΚΟΛΗΗΗΗΗΗΗΗ……..ΣΚΑΤΕΝΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ……ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΚΑΛΕ……..ΜΕΤΑ ΑΠΟ 13 ΣΧΗΜΑΤΑ ΕΙΔΑ ΚΙ ΕΠΑΘΑ ΝΑ ΞΕΜΑΣΤΟΥΡΩΣΩ…..ΠΟΛΥ ΚΑΡΒΟΥΝΟ ΑΔΕΡΦΙΑ…..ΑΛΛΑ ΟΚ…..ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΟΞΑ ΤΡΑΒΑ……ΜΠΑΙΝΩ ΠΆΛΙ ΣΕ ΛΙΓΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΛΑΣΙΑ….ΚΑΙ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΜΟΣΧΕΥΜΑ…..ΚΑΙ ΑΜΗΝ….ΚΑΙ ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛΑ ΕΞΤΡΑ ΠΡΙΜΑ ΓΚΟΥΝΤ…..ΧΙΧΙΧΙΧΙΧΙΙΧΙΧΙΧΙΧΙΙΧΙΧΙΧ , ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ….ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΟΣΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΕΙ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΑΠΟ ΟΣΑ ΕΧΕΤΕ ΕΔΩ ΓΡΑΨΕΙ….ΜΟΛΙΣ ΜΠΟΡΕΣΩ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ……
ΣΑΣ ΦΙΛΩ ΚΑΙ ΣΑΣ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ
Ελένη
geia sou elenh!!kai gw mphka prin mia vdomada gia aplasia k htan teleia!!eidika to faghto!!sou euxomai o,ti kalutero!!pou einai sigouro!!
Καλημέρα σε όλους! Είχα καιρό να επισκεφθώ το blog..Συνέβησαν πολλά από την τελευταία φορά… Μετακομίσαμε σε άλλο, μεγαλύτερο σπίτι, τώρα μένουν μαζί μου και οι γονείς μου, ο πατέρας μου με τον μεταστατικό καρκίνο του, στους πνεύμονες, στο συκώτι, στα οστά (και πού αλλού??), το ασκητικό υγρό στην κοιλιά που όσο περνάει ο καιρός αυξάνεται και προχωρεί προς το διάφραγμα, τα πρησμένα πόδια, τα patches των 100 mg, παρακαλώ, τα depon & lonarid, τον πόνο του, την ανορεξία του, τα αναπάντητα «ΓΙΑΤΙ» του και «πού θα πάει αυτή η κατάσταση», την έκδηλη επιθυμία του να πεθάνει, και η μητέρα μου να βαδίζει στα πρώτα στάδια της νόσου Alzheimer – δυστυχώς πριν λίγες μέρες ρώτησε τον πατέρα μου πώς με λένε…,χάνει τις μέρες, ξεχνάει τι θέλει να πει, ξεχνάει πού βρίσκεται, χάνει τον προσανατολισμό της μέσα στο σπίτι, ξεχνάει πως ο πατέρας μου είναι άρρωστος και με ρωτάει αν θα γίνει καλά και αν θα ξαναπερπατήσει σταθερά όπως περπατούσε πριν 2 μήνες…- με μία σύγχυση άνευ προηγουμένου, με την πίεσή της να ανεβοκατεβαίνει και τις ταχυπαλμίες της να είναι σχεδόν καθημερινές, την απώλεια της όρασής της λόγω γλαυκώματος και καταρράκτη και στα δύο μάτια, παρ’ όλο που έχει χειρουργηθεί άμφω….
Δύσκολες καταστάσεις για εμάς που δεν έχουμε να παλέψουμε με τον καρκίνο ή το Alzheimer απλά το ζούμε και κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε και αξεπέραστες γι’ αυτούς που έχουν το πρόβλημα και το αντιμετωπίζουν, όσο αυτό είναι δυνατόν, με ψυχραιμία και με αξιοπρέπεια.
Ίσως σας κουράζω μ’ αυτά που γράφω, αλλά… κάπου θέλω να μιλάω και εγώ, γιατί στο σπίτι προσπαθώ να είμαι με το χαμόγελο, να δίνω κουράγιο σε όλους, να είμαι εκεί όταν με χρειάζονται, να φροντίζω για όλα. Από την άλλη πλευρά, έχω την δουλειά μου που με απασχολεί, που έχει υπερβολικές ευθύνες και υποχρεώσεις…και βέβαια δεν μπορώ να επικαλεσθώ τον «πανικό» που επικρατεί όταν πάω σπίτι μου…
Φίλοι σ’ αυτό το blog, θέλω για μία ακόμα φορά να σας ευχαριστήσω που είστε εδώ και να σας πώ πάλι πως σας θαυμάζω όλους σας και τον καθένα ξεχωριστά, μαθαίνω από εσάς και σας εύχομαι ό,τι είναι καλύτερο για εσάς και για τους αγαπημένους σας.
μολις διαβασα αυτα που μας εγραψες ΓΩΓΑ και θελω να σου πως δεν μας κουραζεις με αυτα που λες γιατι ολοι σε αυτο το blog γραφουν για τον ιδιο λογο γιατι θελουν καπου να τα πουν αλλιως θα σκασουν θα εκραγουν απο το πονο και θα φτασουν στην απελπισια. σημερα η μητερα μου αρχιζει χημειοθεραπειες δεν ειναι εντελως καλα δεν ειναι δυνατη λογω του οτι η μεγαλη εγχειρηση που εκανε την αποδυναμωσε. ομως οι γιατροι ειπαν πως πρεπει να αρχισει για να αποφυγουμε την μετασταση προτου ειναι αργα. δεν ξερω αν θα αντεξω να την δω να υποφερει κι αλλο γιατι μου ειπαν ποσες παρενεργειες εχουν οι χημειοθεραπειες δεν ξερω πως να την σταθω και να παν ολα καλα αλλα σιγουρα πρεπει να το καταφερω. σας παρακαλω πεστε μου εσεις που αν αντιμετωπισατε τετοια κατασταση πως ειναι? τι να κανω? ειπαν πως καθε δυο βδομαδες για 6 μηνες θα πηγαινει στο νοσοκομειο για τρεις μερες και μετα στο σπιτι ξανα και ξανα. πως θα ειναι? ειναι αληθεια πως δεν θα μπορει να περπατα να κινειται να τρωει να ξεχναει να τρεμει τι απο ολα θα γινει?? help?
Ο πατέρας μου πηγαίνει 1 φορά το μήνα μόνος του και την επομένη επιστρέφει ,για 5-10 μέρες, είναι χλομός χαμένος κάτι σαν φυτό τις επόμενες μέρες επανέρχεται σιγά σιγά ώσπου την 20-25 μέρα είναι σχεδόν καλά δεν έχει αναγούλες ούτε ζαλάδες ούτε αποπροσανατολισμούς απλός συνεχίζει να ξεχνά γενικά από πέρσι που ξεκίνησε έχασε την μνήμη του τελείως δε θυμάται τίποτα ούτε νέα ούτε παλιά δοξάζω το θεώ που δεν πονά.
Να μαι παλι εδω .Καταρχην Ελενη μου καλωσηρθες παλι.εγω τωρα που σας γραφω εγω τρια μικρα εμβρυα στην κοιλια μου.θα κανουμε υπομονη μεχρι τις 30/3 να δουμε αν ο οργανισμος μου θα τα κρατησει.Καλη μου Γωγα σου ευχομαι καουραγιο.Σοτι αφορα τους μπαμπαδες μας τα πραγματα ειναι περιπου τα ιδια μονο που εμενα πια απο την Κυριακη αρχισε και δεν τρωει δεν πινει και δεν επικοινωνει καθολου.για να σηκωθει χρειαζεται δυο ατομα και χτες που πηγα ενω του ελεγε η μαμα μου να σηκωθει για να με δει δεν ειχε δυναμη ουτε το κεφαλι του να σηκωσει.Δεν ξερω αν καταλαβε οτι πηγα και οτι ημουνα διπλα του.Οταν το βραδυ μπηκα στο αυτοκινητο να γυρισω στο Βολο απο το χωριο σκεφτηκα ολους εσας που παλευεται με τον καρκινο και ενιωσα ασχημα .πολυ ασχημα.Εγω ειμαι καλα και γκρινιαζω παραπονιεμαι δεν ευχαριστιεμαι με τιποτα και ομως το πιο σημαντικο πραγμα που μου ειπε ο πατερας μου το Σαββατο που ειχα παει και ηταν καλα ειναι οτι οι μονες μερες που ηταν καλες τους τελευταιους 6 μηνες ηταν 3-4 συνολικα που δεν πονουσε.Ξερω οτι συντομα φευγει αλλα πια δεν θα ποναει.Μακαρι κανενας να μην βιωνε αυτον τον πονο.Παιδια συγνωμη και παλι δυναμη και κουραγιο
Χριστιάνα & ioanna2206 , ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια. Νάστε καλά και να σας δίνει δύναμη & υπομονή ο Θεός.
Ειδικά για σένα ioanna2206 εύχομαι η προσπάθειά σου να επιτύχει και στις 30/03 να μάθουμε κι εμείς τα ευχάριστα νέα.
ΧΡΙΣΤΙΑΝΝΑ. Οι παρενέργεις διαφέρουν από οργανισμό σε οργανισμό. Για παράδειγμα ο πατέρας μου όταν έκανε χημειοθεραπείες την ίδια ημέρα έβγαινε έξω και δεν είχε καμία παρενέργεια ούτε εμετό ούτε πόνους.
Μη θεωρήσεις τίποτα δεδομένο. Με το καλό να αρχίσει η μητέρα σου τις θεραπείες και θα δεις. Καλές είναι οι στατιστικές και οι αριθμοί, αλλά δεν είμαστε όλοι αριθμοί! Είμαστε μοναδικοί.
Με την ασθένεια αυτή κατάλαβα τα εξής: Δεν μπορείς τίποτα να θεωρείς δεδομένο (εξέλιξη, θεραπείες κ.λ.π) ούτε υπάρχει λόγος να προσπαθείς να αλλάξεις κάτι που δεν αλλάζει. Καλό είναι να διοχετεύουμε την ενέργειά μας σε ό,τι μπορούμε να αλλάξουμε. Δεν σου κάνω διάλεξη. Σου μιλάω επειδή τα έχω περάσει με τον πατέρα μου τον οποίο έχασα τον Δεκέμβριο.
Προσπάθησε να έχεις όσο το δυνατό καλύτερη ψυχολογία για να βοηθήσεις τη μητέρα σου. Από το θέατρο που είχα παίξει όταν ζούσε ο πατέρας μου θα μπορούσα να είχα πάρει και όσκαρ 🙂
Ψηλά το κεφάλι και μην ακούς τί σου λένε. Καλό είναι να συλλέγεις πληροφορίες αλλά μέχρι εκεί. Αν πιστεύεις πως ό,τι ακούς θα συμβεί στη μητέρα σου θα τρελαθείς στο τέλος.
Καλή επιτυχία και ό,τι καλύτερο εύχομαι.
σημερα εγινε η αρχη η πρωτη χημειοθεραπειες παραμενουν ακομα εντεκα. ειχε λιγες αναγουλες σημερα το απογευμα αλλα γενικα δεν ηταν αδυναμη. το κακο ειναι πως στο νοσοκομειο βλεπεις τοσες περιπτωσεις και λες ωχ. το ιδιο και η μητερα ακουει τι περνουν οι αλλοι και καθεται και περιμενουν να τις συμβουν τα ιδια. δεν ξερω την εξελιξη των πραγματων αλλα ευχομαι να ειναι οσο πιο ανωδυνη γινεται. η γιατρος μου ειπε πως διεκρινε καποιο αποστημα στην κοιλια απο τον αξονικο ειπε να μην ανησυχουμε γιατι ειναι και ενας απο τους λογους που αρχισε απειγοντος χημειοθεραπειες.
μου ειναι αφανταστα δυσκολο καθε φορα που βλεπω την μανα μου να φοραω την μασκα του χαμογελου και να το παιζω ανετα δινοντας της θαρρος αλλα τι να κανω. προσπαθω να παρω ολες τις ελπιδες που μπορω πως πολλοι το ξεπερασα και πως η ιατρικη αναπτυσεται. θα δινα τα παντα ολα αυτα να ειναι μια φαρσα ή ενας εφιαλτης και να ξυπνησω ομως δεν ειναι. θελω να κανω κατι και τα χερια μου ειναι δεμενα δεν μπορω να κανω τιποτα μονο υπομονη. αχ δεν ξερω τι λεω με εχει ποιασει μιλω και λεω τα ιδια και τα ιδια εγινα βαρετη γι αυτο σας αφηνω. και παιδια κουραγιο για ολους μας αστε με τι λεω ειναι που μου πεσε βαρυ και δεν τα αντεχω ειμαι λιγο τρελλη. κουραγιο και υπομονη ολα εχουν την αιτια τους και η ζωη εχει και τισ χαρες της
Χριστιανα, ετσι ακριβως ειναι, η ζωη εχει και τις χαρες της, γι αυτο και αντεχουμε οταν χρειαζεται. Ειναι πολυ δυσκολο ειδικα οταν ακους τους αλλους αλλα προσπαθηστε να σκεφτεστε αισιοδοξα για τις παρενεργειες. Καλη συνεχεια, εμεις ειμαστε εδω γι αυτον τον λογο.
Ιoanna2206, περιμενουμε κι εμεις μαζι σου τα καλα νεα!
Καλημερα παιδια τι παθατε ολοι; Γωγα μιλα με το γιατρο και ρωτησε τον αν μπορειτε να χρισημοποιησετε LASIX ειναι το πιο συχνα χρισημοποιουμενο διουρητικο.Εμεις που του το δινουμε ειδαμε τεραστια διαφορα.τα ποδια του επανηλθαν στην φυσιολογικη τους μορφη και η κοιλια του ξεπρηστηκε κατα πολυ.φυσικα ειναι σέναν συνεχη αγωνα για να βολευτει.Δεν ησυχαζει καθολου εχει πολυ νευρικοτητα δεν μπορει να σταθει ουτε καθιστος χωρις να τον κραταμε δεν ανοιγει καθολου τα ματια του και με το ζορι τρωει δυο τρεις κουταλιες φαγητο.Σταματησαμε τα κυτταροστατικα και μαλλον δεν θα ξαναπαρει γιατι σημερα που μιλησα με τον ογκολογο μου ειπε οτι ισως πια δεν εχει νοημα να παρει .πως γινεται ρε παιδια εμεις που πατησαμε το φεγγαρι που φτιαχνουμε ανθρωπινες ζωες μεσα σε σωληνα πως ειναι δυνατον να μην μπορουμε να βρουμε θεραπεια για τον κολοκαρκινο;Χτες που ημουνα στο χωριο και βγηκα να δω την παρελαση μιας και ηθελα να καμαρωσω τις ανηψιες μου κοιτουσα τους συγχωριανους μου και σχεδον σε καθε οικογενεια εβλεπα να λειπει καποιος απο καρκινο.
φιλια πολλα
Με αφορμή το γράμμα τιη Ιωάννας θα κάνω μια διαπίστωση ότι πριν αρρωστήσει ο πατέρας μου πίστευα πώς καρκίνο έχουν μια μικρή μερίδα ατόμων και ότι δεν είναι τόσο τραγικό μετά την επίσκεψι του διαπίστωσα πώς όλες η σχεδόν όλες οι οικογένειες έχουν ένα άρρωστο από καρκίνο που μπορεί να είναι πατέρας σύζυγος θειος αδελφός ξάδελφος κτλ είναι τρελό να πάσχει ένα τόσο μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού από καρκίνο σε ένα χωριό 5000 μέτρησα πάνω από 50 καρκινοπαθείς 1% τώρα αν αναλογιστώ ότι πόσοι υπάρχουν που δεν τούς γνωρίζω ?
Δεν ξερετε ποσο θα’θελα να σας πω ευχαριστα νεα και ομως δεν μπορω.δυστηχως δεν ειμαι εγκυος.αποτυχαμε.Τι περιμενα δηλαδη δεν ξερω.θα τα πουμε απο Δευτερα τωρα νιωθω αδεια τελειως.σας ευχαριστω που ειστε εδω
ioanna2206 αυτό που περνάς το γνωρίζω από κοντά γιατί πολύ κοντινό συγγενικό μου πρόσωπο προσπαθεί 10 έτη να κάνει ένα παιδάκι και δεν το καταφέρνει . δεν θα πω περισσότερα γιατί ξέρω στη φάση που είσαι είναι λόγια παχιά
ioanna2206 εμείς θα είμαστε εδώ, καλή ξεκούραση – είναι κλισέ, αλλά όπως λέει κι ο αρκούδος πάνω από όλα μην ξεχνάμε τον εαυτό μας.
πάρα πολλοί kostas, δυστυχώς έχεις δίκιο σε αυτό..
Citronella & Kosta σας ευχαριστω πολυ και ολους τους υπολοιπους που ξερω οτι ειστε εδω.Εγω χτες μετα το πρωτο σοκ επανηλθα στην πραγματικοτητα που λεγεται καρκινος και αρχισα παλι τον αγωνα .Ολες αυτες τις μερες η μανα μου με την αδερφη της και την αδερφη του πατερα μου δεν ΄μ’αφηναν να κανω τιποτα παρα μονο να κανω παρεα τον μπαμπα μου να του μιλαω να του λεω οτι ειμαι εκει να του χαιδευω το χερι .απο χτες ειχα πλεον τη δυνατοτητα να τον σηκωσω οταν μου το ζητησε δηλ.να τον αγκαλιασω πραγμα που μεχρι χτες απαγορευοταν.να παω στο γιατρο να δω τι ηρεμηστικο θα του δωσουμε.ο γιατρος μας εδωσε Risperdal (αν γνωριζετε κατι σχετικο με το φαρμακο πειτε μου σας παρακαλω)και στην ερωτηση μου πως ειναι δυνατον μεσα σε 1 μηνα ν’αλλαξει τοσο πολυ η κατασταση και να εχει πεσει τοσο πολυ μου ειπε οτι αυτος θεωρει οτι ο μπαμπας μου αντεξε πολυ με τον τοσο μεγαλο ογκο στο συκωτι.ολοι στην οικογενεια μου αντιμετωπισαν το θεμα της μη εγκυμοσυνης μου φυσιολογικα και το θεωρησαν αναμενωμενο μ’ολα αυτα που βιωνουμε.το Μαιο θα ξαναπροσπαθησουμε.Τωρα προτεραιοτητα ο μπαμπας και η μανα μου που μετα απο 1 μηνα αυπνιας εχει αρχισει να καταρρεει.ευτυχως υπαρχουν οι θειες μου και οι γειτονισες που ειναι ολη μερα μαζι τους.τελικα σε καποιες φασεις οταν οι γιατροι και τα νοσοκομεια δεν μπορουν να κανουν τιποτα ειναι καλυτερα να ζεις στο χωριο. φιλια πολλα και παλι σας ευχαριστω
<> σωστό
<> λάθος
<> μέσα σε 1 μέρα ο πατέρας μου μετά την χ.θ. είναι ως πεθαμένος <> όλα θα πάνε καλά
φιλία πολλά σε όλους
πολυ καλο το risperdal ioanna το παιρνει χρονια η μητερα μου, γιατι εχει περασει ενα ψυχολογικο προβλημα
Kalispera paidia.perasan meres apo tin teleftaia fora pou sas egrapsa parolo pou diavaza ta minimata sas. arxisame to deftero kiklo ximiotherapeias. kathe kiklo to kanoume se treis diaforetrikes meres. paei kala o antras mou simfona me tis aimatologogikes kai alles eksetaseis xoris sovares parenergeies eftixos. opos sas anafera tin proigoumeni fora kai isos kaneis den edose simasia o antras mou pernei ena ekxilisma manitariou 2 fores ti mera kai afto to voithise poli oso afora to anosopoiitiko tou sistima.o giatros den pistevei poso kala apotelesmata dinei.legetai coriolous versicolour. pragmatika psakste to kai isos voithisei ki esas.o giatros ton afise arxika xoris afto to ekxilisma gia na dei pos antidra o organismos tou apo monos tou.ta lefka aimosfairia epesa sxedon sto miden kai apo tote pou ton afise na to arxisei anevikan oloi oi deiktes.to moirazomai mazi sas isos sas voithisei ki esas.
Ioanna mou min apogoitevesai.ksero polla zevgaria stin kipro pou pernousan afti ti fasi.afou xiliodokimasan diafora kourastikan kai stamatisan kathe prospatheia …ospou mia mera emeinan egkies fisiologika. pistevo to agxos einai oti xeirotero.min xaneis tis elpides sou.
Ιωαννα κανε κουραγιο θα ερθει αλλα οταν πρεπει να ερθει και οταν λεω πρεπει εννοω οταν το θελησει ο θεος γιατι ειμαι σιγουρη οτι θα σου στειλη επιδη το λαχταρας αλλα γλυκεια μου περνας και πολλα αυτο τον καιρο εχεις πολλα στο μαυλο σου και εσυ θα το ξερεις πιο καλα απο ολους οτι πρεπει να εισαι ηρεμη οταν θα χαλαρωσεις να δεις οτι ολα θα παρουν την σειρα τους και σου το ευχομαι μεσα απο την ψυχη μου ο θεος να σου το χαρισει οπως και ολοι εδω μεσα στο blog φιλια και οτι καλυτερο
Μαρακι τι κανεις κοριτσι μου πως εισαι εχω καιρο να μαθω νεα σου περιμενω νεα σου φιλια
Καλημερα παιδια.Τα πραγματα στο σπιτι οσο πανε και δυσκολευουν.απο χτεσ το βραδυ εχουμε βαλει στον μπαμπα μου ορο και ο γιατρος μας ειπε οτι απλα παρατεινουμε τον χρονο ζωης για 5-7 μερες.απο χτες εχει σταματησει να πινει νερο και να μιλαει.Πρωτη φορα στη ζωη μου βλεπω εναν ανθρωπο που πριν απο 6 μηνες ηταν 80 κιλα τωρα πια να μην υπαρχει τιποτα παρα μονο τα κοκκαλα και το δερμα του που και αυτο στεγνωσε λογω της ελλειψης νερου και τροφης.Δεν αντεχω να τον βλεπω αλλο ετσι αλλα ξερω οτι αν φυγει θα πονεσω πιο πολυ.σας ευχομαι οτι καλυτερο. Ελενη και geman ολα καλα;
Γεια σου Ιωάννα,
δυστυχώς δεν μπορώ να πω πως συμπάσχω μαζί σου γιατί έχω τα δικά μου προβλήματα. Εύχομαι να σου πάνε όλα καλά με την εγκυμοσύνη και να πετύχεις όσο πιο γρήγορα και ανώδυνα αυτά που τόσο επιθυμείς.
Κατά τα άλλα, πρέπει να σου πω πως με δυσκολεύουν τα μηνύματά σου όταν περιγράφεις τον πατέρα σου: βλέπω σε αυτά μια πιθανή εξέλιξη της δικής μου κατάστασης και όσο να ‘ναι δε μου έρχεται πολύ καλά.
Σου εύχομαι τα καλύτερα.
Χαιρετισμούς σε όλους τους άλλους.
γιώργος
Συμφωνώ με τον Geman, εμείς που πάσχουμε έχουμε δικά μας προβλήματα που καμμιά φορά μοιάζουν αξεπέραστα.
Οι δικές μου εξετάσεις δεν βγήκαν καλές οπότε δεν έχω την δύναμη να δώσω συμπαράσταση. Πρέπει πρώτα να τα βρω μόνη μου, να δω τι θα κάνω.
Οι συγγενείς έχουν και κάποιες στιγμές που το μυαλό τους πάει αλλού, αλλά ο πάσχων έχει μόνο την αρρώστιά του, δεν είναι σε θέση να σκεφτεί κάτι άλλο.
Με χάσατε λίγο καιρό κ δεν ξέρω πότε θα ξαναγράψω γιατί δεν αισθάνομαι καλά. Προς το παρόν δεν με ωφελεί να ακούω για τελικά στάδια.
sundy
λυπαμαι πολυ και μαλλον θα πρεπει ν’αποχωρησω.συγχωρεστε με δεν ηθελα να προκαλεσω τοσο πονω.συμπαρασταση ζητουσα.Δεν θα ξαναενοχλησω.θα διαβαζω τα νεα σας και θα σας σκεφτομαι.αν καποιος θελει να επικοινωνησει μαζι μου ας το κανει μεσω του mail το εχει ο αρκουδοσ.ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
ioanna2206
δεν ήταν αυτός ο στόχος μας, να σε κάνουμε να αποχωρήσεις. Το μπλογκ είναι για όλους, απλά οι πάσχοντες καμμιά φορά δεν έχουν το κουράγιο να συμπάσχουν γιατί έχουν κ αυτοί τα προβλήματά τους που τους φαίνονται βουνό.
Συγγνώμη, δεν ήταν αυτός ο στόχος μου
sundy
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΙΜΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΝΟΣΗΛΕΥΟΜΕΝΗ.Η ΝΟΣΟΣ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΛΕΓΑΝΕ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΩΖΑΝΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ. ΕΧΩ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΜΕΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΑΦΗΣΩ ΤΗΝ ΤΩΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ.ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΕΠΕΤΡΕΠΑ ΠΟΤΕ ΑΥΤΟ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΠΟΥ ΔΙΝΩ ΕΔΩ ΚΑΙ 7 ΑΝΕΛΕΗΤΑ ΧΡΟΝΙΑ. 3 ΒΑΡΙΕΣ ΕΝΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ . ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΟΥΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΤΗΝ ΜΕΛΙΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ ΑΡΚΟΥΔΟΥ.
Μπαίνω κάθε μέρα και διαβάζω όλα τα μηνύματα για να μαθαίνω νέα . σήμερα χαλάστηκα γιατί 2 άτομα χωρίς λόγο έφεραν σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση έστω και ακούσια ένα άλλο άτομο . η μόνη λέξι που μου έρχεται είναι ντροπή σας και μπορώ να καταλάβω ότι περνάτε τόσα πολύ που εγώ είμαι έξω από αυτα αλλά ένας λόγος περισσότερο να το σκαφτόσαστε ότι με τα λεγόμενα σας πληγώνετε ένα άτομο που καταθέτη τον πόνο του . νομίζω πώς δεν έχω το δικαίωμα να …………… εκφράζω μια σκέψη μου . μια δημόσια συγγνώμη νομίζω ……….. και θα πάνε όλα καλά για όλους μας εδώ γιατί εδώ είμαστε όπως έχω γράψει αδέλφια ποιός αισθάνεται διαφορετικά νομίζω δε κατάλαβε το νόημα αυτής της σελίδας
ΚΩΣΤΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΕΝΝΟΕΙΣ ΚΑΙ ΕΜΕΝΑ ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΕΓΡΑΨΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΑς ΠΩ ΟΤΙ ΠΟΛΕΥΟΥΜΕ ΜΕ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ.ΑΥΤΟ ΚΑΝΩ ΕΔΩ ΚΑΙ 7 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΑΠΛΑ ΤΟ ΚΑΤΑΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΓΡΑΨΑ.
ΖΗΤΩ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ,
αλλά επέτρεψέ μου Κώστα να σου πω ότι κανείς δεν μπορεί να μας καταλάβει, όσο κ να προσπαθήσει ο συγγενής δεν μπορεί να καταλάβει τι περνάει ο καρκινοπαθής.
Αφού εκφράζομε απόψεις, αυτή είναι η άποψή μου.
Από την άλλη δεν ήθελα με τίποτα να στεναχωρήσω άλλο άτομο, απλά δεν μπορώ να υποκρίνομαι.
Εσείς θα συνεχίσετε την ζωή σας, θα κάνετε παιδάκια κ αυτό είναι το φυσιολογικό κ υγιές. Εγώ όμως τελείωσα. Αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά μας. Οπ’οτε πες μου ποιός είναι πιο χάλια ψυχολογικά;
Εγώ τελείωσα κ τελείωσα μια δια παντός μαυτό το φόρουμ που μου φωνάζει »ντροπή σου» για τον καρκίνο που έχω και για τα συναισθήματα που βιώνω.
Με εκτίμηση
sundy