Η απίστευτη συμμετοχή σας με άφησε άφωνο. Δεκάδες άνθρωποι συνέβαλλαν, γράφοντας σχόλια για τους εαυτούς τους ή για συγγενείς, μοιράζοντας τις ιστορίες τους, πόνο και ελπίδα.
Εμεινα άφωνος.
Στην αρχή απαντούσα στα σχόλια, αλλά μετά παρατήρησα οτι το βήμα λόγου που δινόταν εδώ στους (έμμεσα ή άμεσα) παθόντες ήταν πολύ πιο σημαντικότερο απο την δική μου γνώμη.
Έτσι σας άφησα να λέτε ότι βάραινε την καρδιά σας.
Είσαστε πολλοί – πολλοί περισσότεροι απο όσους περίμενα.
Αυτή η συμμετοχή σας με αναγκάζει να το επαναφέρω στην επικαιρότητα, καθώς, μιλώντας με την Αντικαρκινική Εταιρεία, και λαμβάνοντας υπόψιν το #51 σχόλιο απο τον Γιώργο, σκέφτηκα οτι δεν μπορώ να μείνω απαθής παρακολουθώντας αυτήν την συζήτηση.
Πρώτα, το post:
5/2/2007:
Πες το δυνατά ρε, Καρκίνος.
Όχι το ζώδιο, το άλλο. Η «ασθένεια». Η «επάρατη νόσος». Η «κατάρα». Το «ακατανόμαστο».
Η μάνα μου έπαθε καρκίνο της ουροδόχου κύστης, και πέθανε -τελικά- απο αυτό. Κυρίως, έφταιγε (και φταίει) το κάπνισμα. (Τώρα, πως φτάνει η τζούρα απο το πρωϊνό απαραίτητο τσιγάρο στην ουροδόχο κύστη, τρέχα γύρευε. Φτάνει όμως. Να είσαστε σίγουροι, γιατί η μάνα μου για περίπου ενάμισι – δύο χρόνια, είχε ένα σωληνάκι, πλαστικό, που έδιωχνε τα ούρα σε μία σακούλα).
Όταν τριγυρνούσα στην Πάρο μετά τον θάνατό της, όλοι στραβομουτσουνιάζανε όταν έλεγα «Καρκίνος». Όταν άκουγα τους ανθρώπους να μιλάνε για άλλους, που πέθαναν απο καρκίνο, έλεγαν «η ασθένεια».
Μα τον θεο, ούτε να το προφέραν δεν μπορούσαν.
Τι τρέχει με αυτό; Τι είδους κόλλημα είναι; Μήπως και αν το πεις, κολλάς; Μην είναι κολλητικό; Μην το κολλάς με την αναφορά;
~
Κάπου τρία χρόνια πριν, στο γραφείο, έχω χάσει μπόλικα κιλά. Απο την Taste and Diet. Κάθε μέρα, τρώω το φαγητό που μου φέρνουνε – για μήνες λέμε τώρα, ε; – στο εστιατόριο, μαζί με ΟΛΟΥΣ τους άλλους. Πιάνει το κόλπο, τα χάνω τα περιττά, γίνομαι γκομενάκι, είμαι στα πάνω μου, ξυρίζω το κεφάλι μου.
Τι το ‘θελα;
Μήνες μετά, όσο είχα διατηρηθεί, ανακαλύπτω οτι υπάρχει φιλολογία: ο Γιάννης έχει καρκίνο (φτου! που έκανε και ο Φιλιππίδης όταν παρουσίαζε τα ζώδια στις ειδήσεις του Μαστοράκη στον Αντέννα).
Σου λέει ο άλλος, ξυρισμένο κεφάλι ίσον χημειοθεραπεία, χαμένα κιλά, that fits.
Ε, ούτε τότε δεν είπανε «καρκίνος». Το έμαθα απο κουβέντα που ξεκίναγε «το ξέρουμε οτι είσαι άρρωστος«.
Άρρωστος, όχι καρκίνος.
Σαν να έχεις τον σατανά μέσα σου.
Και, σαν να μην έφτανε αυτό, αν τελικά τον αποκτήσεις (μακρυά απο μας, ε;) δαγκώνεσαι.
Πως να το πεις; Φυλαγεσαι.
Γιατι σε κοιτάνε σαν πεθαμένο – ήδη. Όπως τους κοίταζες και εσύ παλιά.
~
Λοιπόν, παλικάρια, να τα βρούμε λίγο εδώ: Ζεις, απο τον καρκίνο. Επιβιώνεις. Είναι μπάσταρδη ασθένεια, αλλά δεν είναι θανατική καταδίκη. Πολλοί γλυτώνουν – έχω παραδείγματα-. Και μετά είναι καλά. Απολύτως καλά. Ούτε την ψυχή τους πουλήσανε, ούτε φαντάσματα είναι. Άρρωστοι πριν – καλά τώρα. Και ούτε έχουν να ντρέπονται για κάτι.
Και αξιοπρεπείς, και αμόλυντοι. Για αυτό, αν ακούσετε κανέναν με καρκίνο, μην το κοιτάξετε σαν πεθαμένο. Σαν κρυολογημένο κοιτάχτε τον. Και μην φοβηθείτε να το πειτε – καρκίνος.
Δεν υπάρχει «ανίατη ασθένεια», «επάρατη νόσος», «η ασθένεια» και άλλες τέτοιες υπεκφυγές.
Και αν το αντιληφθούμε, ίσως κάνουμε κάτι για αυτό. Αν υποψιαστούμε οτι με τον τρόπο ζωής μας (φυτοφάρμακα, κινητά, τσιγάρα, διατροφή) κινδυνεύουμε, και δώσουμε λίγο σημασία, μπορεί και να το αποφύγουμε.
Δεν κολλάει με το να το πεις. Με το τσιγάρο, μπορεί. Με το να το πεις, όχι.
Και, αν θέλετε να με ακούσετε, μην το ανάψετε το γαμημένο για λίγο. Έτσι, τιμής ένεκεν.
Μην διστάσετε να τους καλέσετε. Η ψυχική σας υγεία (είτε είσαστε ασθενείς, είτε είσαστε κοντικά πρόσωπα) είναι εξίσου σημαντική με την σωματική.
Αν πρέπει να μάθουμε να λέμε «καρκίνος» χωρίς να ντρεπόμαστε, τότε σίγουρα πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τον πόνο της καρδιάς και του νου μας, χωρίς δισταγμούς.
Στην γραμμή θα σας απαντήσουν άνθρωποι που γνωρίζουν πολλά για την ασθένεια, και γνωρίζουν πως να απαλύνουν τον πόνο της ψυχής σας.
Ελπίζω απο καρδιάς να έχω κάνει ότι μπορώ για να απαλύνω τον πόνο σας…
- Αρχική ημερομηνία: 5/2/2007
- Δεύτερη ημερομηνία: 5/11/2007
- Τρίτη ημερομηνία: 23/10/2008
Οι σέρβερ μοιάζουν να μην αντέχουν άλλο να δείξουν αυτήν την σελίδα. Κοντά στα χίλια comment, με γεμάτο κείμενο, και πάνω απο τριάντα τρείς χιλιάδες επισκέψεις, είναι σίγουρα πρόκληση -στην καλύτερη περίπτωση- για το WordPress. Για να το αντιμετωπίσω, χρειάστηκε να χωρίσω τα σχόλια σε σελίδες. Τα σχόλιά σας, μπορείτε ακόμα να τα δείτε συνολικά σε μία σελίδα, πατώντας στην αντίστοιχη επιλογή..
(135 ψήφοι, βαθμολογία: 4,67 / 5)
Loading...
HODGKIN CAT καλησπέρα!
Είναι δυσκολο όταν έχεισ παρενέργειες απο τη θεραπεία! Ολα όμωσ όπωσ είπεσ πήγαν πολύ καλά και θα εξακολουθούν να πηγαίνουν καλά! Αυτό εχει σημασία! Να είσαι καλά και δυνατή! Να είμαστε όλοι καλά!
καλησπερ.νατασα και ο πατερας μου ακριβως τον ιδιο ογκο εχει αλλα εμας βγηκε και ειναι διηθητικος.κοιτα αν ο γιατρος ειναι καλος το καταλαβαινει και απο την κυστεοσκοπηση ακομη.σου ευχομαι πραγματικα να ειναι καλοηθεια αλλα ακομη και καρκινωμα να ειναι μην ανυσηχεις,ειναι αντιμετωπισιμος.θα ακολουθησει μια θεραπια και ολα θα πανε μια χαρα.
μελινα σ ευχαριστω που απαντησες.εμεισ εχουμε και το προβλημα του ενος νεφρου που ειναι κατεστραμενο και το αλλο γεματο πετρες οποτε εχουμε πολυ δρομο.ευχομαι μεσα απο την ψυχη μου να πανε ολα καλα με τον πατερα σου.
Γειά σε όλους.
Προσβλήθηκα από την νοσο hodgkin σε ηλικία 15 ετών.
Εκανα βιοψία και μετά ακολούθησε χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία για 1 χρόνο.
Ούτε λόγος για ψυχολογική υποτήριξη. Και όχι μόνο αυτό, οι γονείς μου δεν μου έλεγαν την αλήθεια, αντιθέτως ακουγα συνεχώς οτι δεν είναι τίποτα, δεν πρέπει να ανησυχώ ενώ τους έβλεπα να λιώνουν από την ανησυχία. Είχαν επιλέξει να με κρατήσουν στο σκοτάδι. Θα μου πείτε δεν μπορούσα να το ψάξω?
Τότε ούτε Internet, αλλά ούτε και πρόσβαση στα αποτελέσματα των εξετάσεων είχα – διότι τα εξαφάνιζαν για να με «προστατεύσουν»
Ο φόβος μου ήταν τεράστιος το ίδιο και ο θυμός μου.
Τελικά όλα ξεπεράστηκαν οργανικά τουλάχιστον αλλά έμεινε ο ψυχικός πόνος. Εδώ και μερικά χρόνια κάνω ψυχοθεραπεία και έχω βοηθηθεί πολύ.
Αυτό που θέλω να πώ είναι πως η ψυχολογική υποστήριξη είναι σημαντική και πολύ βοηθητική για τους ανθρώπους που πάσχουν από οποιάδήποτε μορφή καρκίνου. Σε καμμία περίπτωση δεν χρειάζεται να αντιμετωπίζουμε τον άλλον σαν «ειδικό» ασθενή, να του μεταφέρουμε τους δικούς μας φόβους.
Είναι δύσκολος ο αγώνας των καρκινοπαθών αλλά μπορεί να γίνεται με δύναμη και αξιοπρέπεια και με την κατάλληλη βοήθεια.
Άννα και εγώ σε ηλικία 16 ετών προσβλήθηκα από hodgkin , κατάλαβα ότι ήταν κατι σοβαρό αλλά και εγώ δεν τα ήξερα όλα .Δεν ήξερα ότι αν υποτροπίαζα στην 5ετία τα πράγματα θα ήταν πιο δύσκολα και να σου πω αυτό με βοήθησε περισσότερο .Συνέχισα κανονικά την 3η Λυκείου έδωσα Πανελλήνιες , το 1993 επειδή η νόσος ήταν ιάσιμη δε μπορούσες να μπεις χωρίς εξετάσεις, ενώ τώρα διαβάζω ότι μπαίνεις στη σχολή που θες ,και είναι λογικό μετά την κόλαση που περνάς να μη περάσεις και το άγχος των Πανελληνίων εξετάσεων.Εγώ προσπάθησα και το πέτυχα να να ζήσω μια φυσιολογική ζωή , ανέμελα φοιτητικά χρόνια ,διορίστηκα εργάστηκα κανονικά . Μόνο οι γονείς μου ήξεραν για την πενταετία και όταν πέρασε και έκανα την εξέταση με το γάλλιο ( μια παλαιότερη έκδοση της pet scan) και ήταν καθαρή τους είδα να ανασαίνουν πραγματικά.Το ότι σου έχει στοιχίσει ψυχολογικά δε φταίει ότι δεν ήξερες .Οι θεραπείες αφήνουν κατάλοιπα και μια μικρή κατάθλιψη σε όλους μας .Ψυχολογική υποστήριξη δεν υπάρχει έχεις δίκιο μόνο στους γονείς και τα αδέρφια πέφτει το βάρος άντε και κανένας φίλος που θα σε κάνει να ξεχαστείς και να γελάσεις και όχι αυτός που θα σε κοιτάξει με οίκτο τάχα για συμπαράσταση. Ξέρω πλέον ποιος μου κάνει καλό και ποιος όχι και ποιος ενδιαφέρεται πραγματικά .Τώρα που υποτροπίασα μετά από 15 χρόνια ,{σπανιότατη περίπτωση μην επηρεάζεασαι }είναι πολύ χειρότερα που ξέρω τί ακριβώς μου συμβαίνει .Το Ιντερνετ από τη μία βοηθάει , και από την άλλη σε καταθλίβει ειδικά κάποια blogs του εξωτερικού .Μη το ψάχνεις και πολύ κάνε τον έλεγχο που πρέπει , έχε πίστη και αισιοδοξία όσο γίνεται και όλα θα πάνε καλά.
Καλησπέρα σε όλους και καλό κουράγιο σε όσους αντιμετωπίζουν το γολγοθά του καρκίνου. Ο πατέρας μου υποβλήθηκε σε ολική πνευμονεκτομή πρίν από ένα χρόνο..ακολούθησαν χημειοθεραπείες καθ’όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού, και ενώ οι αξονικές έδειχναν ότι όλα πάνε καλά, το πρόσφατο σπινθηρογράφημα έδειξε ότι υπάρχει υποψία για μετάσταση στα οστά. Θα περιμένουμε τα αποτελέσματα της μαγνητικής. Ίσως ένας νέος γολγοθάς μας περιμένει….Παρακαλάω το Θεό να μου δώσει τη
δύναμη να τον υποστηρίξω….
γεια σε ολους.,εχθεσ πηρα τα αποτελεσματα απο την βιοψια του πατερα μου.καρκινοσ ουροδοχου κυστησ με υψηλο βαθμο κακοηθειασ grade 3 και με εκτεταμενη διηθηση χοριου και γραμμωτων μυικων ινων .δεν δεχεται να κανει ολικη κυστεκτομη ουτε ακτινοβολιεσ ουτε χειμειοθεραπειες.εγω κοντεβω να τρελαθω ξερωντας οτι θα τον χασω.ο γιατροσ μου εδωσε αντικαταθληπτικα τα οποια πηρα 3 φορεσ και τα σταματησα.δεν συνεργαζεται.’εγω τα παιδια μου τα παντρεψα 6 εγγονια ειδα αφηστε με να ζησω λιγο καλα χωρισ να τιρανιεμαι στα νοσοκομεια’ .αυτο λεει συνεχεια.και ειναι 61 ετων.τι να κανω, πωσ να τον πεισω.πριν βγει η βιοψιαα μασ ελεγε πως αν εχει καρκινο θα αυτοκτονηση για να μην τιρανιεται και για να μην ποναει.παιδια πρωτη φορα ειμαι σε απογνωση.βοηθηστε με τισ αποψεις σας και τισ συμβουλες σας .ευχαριστω.
Νατάσα μου δε μπορεί…θα τον πείσετε!Πείτε του ότι πρέπει να δώσει τον αγώνα του για να δει τα εγγόνια του να μεγαλώνουν.Άλλωστε ποιός μπορεί να γνωρίζει την τελική έκβαση;Όπως πάλευε πάντα στη ζωή του έτσι πρέπει να παλέψει και τώρα!Να του πείτε ότι οι θεραπείες που θα ακολουθήσει είναι αποτελεσματικές και να του δώσετε παραδείγματα από άρρωστους ανθρώπους που με πολλή θέληση τα κατάφεραν και είναι μια χαρά!Νόμίζω ότι θα βοηθούσε η επίσκεψη σε κάποιον ψυχολόγο.Αυτό ισχύει και για σένα.Πως και σταμάτησες τα χάπια;Εμείς δεν έχουμε πει τίποτα στον πατέρα μου, διότι η ψυχολογία του ήταν ήδη πολύ κακή από τότε που εμφανίστηκαν τα πρώτα συμπτώματα.Κι εγώ δε νιώθω καλά σήμερα, ο πατέρας μου πονάει στα πλευρά και είναι ξαπλωμένος από το πρωί.Δε μπορώ να τον βλέπω πάλι έτσι….Μου έρχονται στο μυαλό τα περσινά.Σου εύχομαι καλή δύναμη…έχουμε αναλάβει πολύ δύσκολο ρόλο και η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές νιώθω ανίκανη για να αντιμετωπίσω όλο αυτό.
βυκη μου δεν νομιζω οτι υπαρχει κατι που μπορεισ να κανεισ και δεν το κανεισ.. για να τον βοηθησεισ.τα χαπια τα σταματησα γιατι εδω και 2 εβδομαδεσ το εχω ριξει στο ποτο.το κακο ειναι οτι εχω 3 παιδια και πρεπει συνεχωσ να απολογουμε για τον λογο που κλαιω.δοκιμασε να του κανεισ ενα απαλο μασαζ με παιδικο λαδι για 20 λεπτα.ξερω σου μοιαζει γελοιο αλλα θα τον ηρεμησει για ενα δυορω.αυτο τουλαχιστον κανει μια φιλη με παρομοιο προβλημα του πατερα τησ.οσο για σενα να ξερεισ οτι μασ καταλαβενουν οταν κατι δεν παει καλα και αυτο γιατι ειμαστε παιδια τουσ.προσπαθησε να φαινεσαι δυνατη οταν εισαι κοντα του .
Παίζω θέατρο Νατάσα μου, δε μπορώ να κάνω κάτι άλλο…Σ’ ευχαριστώ για τη συμβουλή με το λαδάκι.Κάνε κουράγιο για τα παιδάκια σου που σε χρειάζονται και προσπάθησε να πάρεις την απόφαση να ξεκινήσεις συνεδρίες με κάποιον ψυχολόγο,πιστεύω πως θα σε βοηθήσει να κόψεις το ποτό.Εγώ νιώθω συναισθηματικά παγωμένη, ήλπιζα ότι αυτός ο εφιάλτης δε θα ξαναγυρνούσε…όλοι μου λένε να περιμένω να γίνει η εξέταση, αλλά οι πιθανότητες να πρόκειται για κάτι άλλο είναι ελάχιστες.
καλησπερα.νατασα και βικυ και μου καλο κουραγιο και σε εσας..και εγω τα ιδια περναω με τον πατερα μου αν και ειναι σε αρχικο σταδιο δεν μπορω να τον πεισω να κοψει το τσιγαρο.ξερει τι εχει αλλα δεν ξερω κατα ποσο το εχει παρει στα σοβαρα.ωρες ωρες πιστευω πως ειναι καλητερα να τους αφηνουμε να κανουν αυτο που εκεινοι θελουν(ξερουν το σωμα τους καλητερα απο τον καθε ενα)οπως λεει και ο πατερας μου.εμεις τελειωσαμε τις εκχυσεις και αυριο ειναι η κυστεοσκοπηση.το σκεφτομαι συνεχεια οταν βγαινω με φιλους οταν δουλευω ειναι πια μερος της ζωης μου η ανυσηχια και ωρες ωρες με πιανει το παραπονο γιατι ειναι μονο 54 και νιοθω αδικια γιατι μια ζωη δουλευε και δεν χαρηκε τιποτα και τωρα που θα μπορουσε ηρθε και αυτο αλλα προσπαθω να φανω δυνατη και του λεω συνεχως πως ολα ειναι καλα και θα τα καταφερουμε.γιατι πιστευω πως με το να μας παρει απο κατω δεν καταφερνουμε τιποτα παρα μονο να επιβαρυνουμε την κατασταση.μακαρι να πανε ολα καλα για ολους μας.γραφω τις σκεψεις μου εδω και δεν τα συζηταω με καποια φιλη γιατι ξερω πως μονο ατομα σε παρομοια κατασταση θα καταλαβουν πως νιωθω.
καλημερα σε ολους.μελινα βυκι πωσ εισται σημερα΄.πριν απο λιγο ειπα στον πατερα μου οτι βγηκαν τα αποτελεσματα της βιοψιας και οτι ο γιατρος μας θελει αυριο στο νοσοκομειο να μας μιλησει.καταλαβε.μου ειπε \τα καλα νεα τα λενε απο το τηλεφωνο τα ασχημα απο κοντα’.η διαφωνια με την μαμα μου και την αδερφη μου με κανει ρακοσ.επιμενουν οτι δεν πρεπει να του πει ο γιατρος οτι εχει καρκινο ενω ο γιατρος επιμενει οτι πρεπει να το μαθει και συμφωνω απολυτα μαζι του.ο αντρας μου λεει οτι δεν το χειρηστηκαμε απο την αρχη σωστα και εχει δικιο γιατι οταν μπηκε να αφαιρεση τους ογκους εμεις τον ειπαμε οτι ειναι λιποματα.αυριο στο παπαγεωργιου θα εχουμε ‘πανυγιρι’.παιδια δεν θελω να το σκεφτομαι καν.μας ειχε πει πως αν ποτε του συνεβενε κατι τετοιο θα αυτοκτονουσε χωρισ να τιρανιοταν.δεν ξερω ……τωρα φοβαμαι περισσοτερο απο καθε αλλη φορα.θα σας πω αυριο τα νεοτερα.
Νατάσα δε ξέρω πλεόν αν πρέπει κανείς να το γνωρίζει ή όχι.Ο πατέρας μου έχασε μητέρα και αδελφό απο καρκίνο,οπότε το μόνο σίγουρο είναι ότι το έχει σκεφτεί πάμπολλες φορές,αλλά θέλει να πιστέψει αυτό που του λέμε εμείς.Κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή,δε μπορώ να σου πω τι είναι καλύτερο εντέλει.Πάντως τις προάλλες παγωσα όταν μου ζήτησε το σπινθηρογράφημα.Του έδειξα μόνο την ακτινογραφία,το χαρτί το φυλάω εγώ.Μελίνα κι εγώ προτιμώ να γράφω εδώ…ολοι,φίλοι και συγγενείς δεν είναι σε θέση να καταλάβουν και το βρίσκω λογικό.Μέχρι πέρυσι όταν άκουγα τη λέξη καρκίνος στενοχωριόμουν μεν,αλλά το μέγεθος της φρίκης και της αγωνίας που περνά και ο ασθενής και η οικογένειά του είναι ασύλληπτο…και πάντα ζεις με το φόβο της υποτροπής.Αύριο θα πάω να γράψω τις εξετάσεις και να κλείσω ραντεβού για τη μαγνητική.Νατάσα καλή δύναμη,θα περιμένουμε νέα.Μελίνα,έχετε το θετικό ότι είναι σε αρχικό στάδιο.Φροντίστε να κάνετε ό,τι πρέπει απο δω και πέρα.Εύχομαι ό,τι καλύτερο.
γεια σε ολουσ.μεσα στην τοσηατυχια και λυπη μας ηρθε και μια δοση χαρας.αφου του εξηγησε ο γιατρος τα παντα δεχτηκε να κανει την ολικη κυστεκτομη.μαλιστα γελουσε και μας ελεγε οτι τωρα πρεπει να αλαξει επιθετο και να λεγεται κος καρκινοπουλος.φυσικα και τον τρωει μεσα του αλλα φαινεται να ειναι ευχαριστημενοσ αφου ξερει οτι θα ζησει τουλαχιστον αλλα 7 8 10 χρονια ακομα.μελινα βυκη πωσ εισται .
kai to simataki tou aids ti sxesi exei me ton karkino??
!
Το σηματάκι του aids ειναι κοκκινο
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ.νατασσα χαρηκα πολυ που ο πατερας σου ακουσε το γιατρο και ολα θα γινουν οπως πρεπει.θα πανε ολα πολυ καλα θα το δεις.Εμενα εκανε την κυστεοσκοπιση και ο γιατρος ειπε οτι ειναι καθαρος δεν ξαναεμφανιστηκε τιποτα ακομη.ηρεμησα απο την μια αλλα δεν σταματαω να ανυσηχω.Μονο 3 μηνες περασαν αλλα εχουμε και το προβλημα με το ζαχαρο που φτανει τα 520.Ωρες ωρες νευριαζω απιστευτα,βλεπω οτι δεν τον νοιαζει καθολου η ετσι δειχνει.Καπνιζει πολυ οπως πριν ενω το ειχε κοψει για λιγο στην αρχη,ξεχναει να παρει το χαπι του ζαχαρου,τρωει γλυκα…και φυσικα ουτε λογος για αλλες εξετασεις για 2 γνωμες.Δεν ξερω τι πρεπει να κανω και πως να του φερθω.φοβαμαι πως αν του λεω συνεχεια ο,τι ειναι καρκινος μηπως το βαλει κατω η αν τον αφησω χωρις να λεω τιποτα κανει κακο σε εκεινον με το τσιγαρο και τα αλλα.τες πα κατι θα βρεθει που θα παει.
μελινακι μηπως ηρθε η ωρα να παψεις να αγχωνεσαι τοσο πολυ.αφησε τον λιγο χαλαρο υπενθιμιζοντας του που και που πως δεν θελεις να ξαναπερασει τα ιδια.να δεισ που απο μονος του θα αρχισει να τα ελατωνει.απλα σκεφτομαι αυτο που μου ειπε ο γιατρος του πατερα μου οτι οσο τους πιεζουμε τοσο πιο πολυ κακο κανουν στον εαυτο τους απο αντιδραση.αφησε τον λιγο χαλαρο.για το πως νιωθεις εσυ για ολο αυτο του εχεις μιλησει ποτε.
ναι, κάποιοι επιζούν, όπως κι εγώ που στα 38 μου έμαθα πως έχω καρκίνο του παχέος εντέρου. Εγχείριση, χημειοθεραπεία, άπειρα τρυπήματα, πόνος αλλά, τώρα τρία χρόνια μετά είμαι εδώ. Από τότε, έχασα τη μάνα μου από καρκίνο, έπαθε ο αδελφός μου καρκίνο, ελπίζω να τα καταφέρει κι εκείνος. Απ΄ την αρχή το βροντοφώναξα, δεν το έκρυψα, δεν κουκουλώθηκα απλά στάθηκα απέναντι και είπα, εντάξει, αρρώστια είναι θα τα καταφέρω. Βέβαια, κάθε φορά που πάω για τον έλεγχό μου στο Θεαγένειο ΑΝΘ αισθάνομαι ένα σφίξιμο στο στομάχι και καταλαβαίνω πως σφίγγονται οι μυς του προσώπου μου και η καρδιά μου, πιο πολύ μου στοιχίζει η αγωνία, αν παρουσιαστεί μετάσταση, εδώ είμαστε πάλι, θα πολεμήσουμε, όπως είδα ανθρώπους να παλεύουν με απίστευτη αξιοπρέπεια και με χαμόγελο. Θέλω να προσφέρω εθελοντική εργασία, αλλά δεν ξέρω πού να απευθυνθώ, ίσως ξέρει κάποιος να μου πει.
o Πατερας μου παντα ηταν το ατομο που ολοι στηριζομασταν πανω του ,ο ανικητος ο ακουραστος ,ο σοφος
τωρα οταν με κοιταζει με αυτα τα μεγαλα ματια γεματα απορια λυγιζω !!!!
τελικα αν δεν ζησεις τον εφιαλτη δεν θα τον καταλαβεις ποτε
καλησπερα σε ολους σας διαβαζω εδω και δυο μηνες οσο κραταει και το δικο μας οικογενειακο μαρτυριο σημερα ενιωσα οτι ειναι καιρος μηλισω καπου
Η διαγνωση καρκινος στον πνευμονα ασθενης ο πολυαγαπημενος μου μπαμπας .
Η πρωτη επαφη σε ενα επαρχιακο νοσοκομειο οταν ενιωσα τον οικτο των γιατρων οταν μου προφεραν την λεξη καρκινος!
επομενη η ατακα του γιατρου λυπαμαι ειναι απο τους ατυχους δεν μπορει να κανει επεμβαση!! τοτε ηταν που με τρομο τον ρωτησα ποσο χρονο εχουμε …. οσο θελει ο θεος μου απαντησε αν και εγω ειμαι αθεος!!
Σε ενα μηνα βρεθηκε να μας ζηταει συγνωμη τελικα μπορουσε να γινει επεμβαση και να σωθει αν κοινουμασταν γρηγορα για τον χρονο που χασαμε εξαιτιας του ουτε λογος.
Ηταν εκεινη την στιγμη που αρχησα να πιστευω οτι καποιος εκει πανω ισως να θελει να μας δωσει μια δευτερη ευκαιρια.
Αμμεσως μετα αρχησε το λυσασμενο τρεξιμο την ημερα και το ατελειωτο κλαμα το βραδυ!
Τελικα επεσε στον δρομο μου ενας γιατρος πανω απο ολα ανθρωπος και με οδηγησε σε ενα κεντρικο νοσοκομειο των αθηνων που προφεροντας μονο και μονο το ονομα του βρηκα δωματιο
μια ελπιδα φωτος αρχησε να αχνοφαινεται .
ηρθε η ωρα για της εξετασεις που καθυστερουσαν μερες να γεινουν μιλουσα ,απαιτουσα παρακαλουσα μια απαντηση επερνα ετσι ειναι το πρωτοκολο υπαρχει καθυστεριση συγνωμη η μερες πςρνουσαν ενιωθα οτι δεν εχουν το δικαιωμα να μας παρουν την μοναδικη ευκαιρια που ειχαμε να ειμαστε μαζι τι κιαν αγριεψα τιποτα .
τελικα με απηρες μερες καθιστεριση φτασαμε στην τελευταια εξεταση μια απλη αξονικη η ιδια αντιμετωπιση η ιδια καθυστεριση μεχρι που αναγκαστικα να πω δυο λογακια απευθειας στο προσωπικο του αξονικου.σε μιση ωρα ειχε τελειωσει με την εξεταση τα αποτελεσματα ευτυχως καλα σε ολα τα υπολοιπα ηταν καθαρος μπορουσε να γινει η επεμβαση .
Το χαμογελο αρχησε να αχνοφαινεται ξανα αγκαλιαζα και φιλουσα τον μπαμπα μου σαν μωρο ξανα και ξανα .
οριστικε η ημερα που θα γεινοταν η επεμβαση μα δεν εγεινε εκεινη την ημερα ουτε την επομενη ουτε την μεθεπομενη ουτε σε δεκα μερες καθε μερα με την αγωνια και την διαβεβαιωση οτι θα ειναι ο πρωτος που θα παρουν το πρωι εβλεπα να γλυστρει αλλη μια φορα η ευκαιρια να ζησω παραπανω στιγμες με τον αγαπημενο μου μπαμπα ποιοι ηταν αυτοι που θα μου στερουσαν την μοναδικη ευκαιρια να ζησει ο πατερας μου ποιοι!! τελικα μας ειπαν οτι οταν βρουν εντατικη τοτε θα γινει .μια απο της πολλες δευτερες τον πηραν και χαιρομασταν που θα εκανε χειρουργειο που θα εμπαινε εντατικη που θα του αφαιρουσαν τον ενα του πνευμονα !!! ποσοι ανθρωποι παρακαλουσαν για αυτην την ευκαιρια !
ηρθε ο τραυματιοφορεας σφηξιμο στην καρδια θα τον ξαναδω καλα η διαδρομη ως το χειρουργειο βασανιστικη μου κρατουσε σφιχτα το χερι ως που με αναγκασαν να το αφησω και τον ειδα να ξεμακρενει στον τρομαχτικο διαδρομο μεχρι που δεν τον εβλεπα πια και τοτε ξεσπασα εσπασα ουτε που θυμαμαι.
Η ωρες βασανιστικες οι σκεψεις πολλες και αβασταχτες και τελικα μας φωναζουν ολα πηγαν καλα αγκαλιες και αυτην την φορα δακρυα ανακουφισης .
Της επομενες ημερες τα πρωτα βηματα τα πρωτα χαμογελα
τα ονειρα για το εγγονακι που θα του κανω και που τοσο καιρο του στερισα σκεπτομενη οτι εχω καιρο ακομη ειμαι μικρη.
οι πονοι αρχησαν να υποχωρουν βγηκαμε ειναι καλα καλυτερα απο οτι περιμεναν .περιμενω ομως αυτην την ιστολογικη εδω και εναν μηνα και αρχηζουν παλι να πεφτουν τα φτερα μου.
χτες το βραδυ του ειπα μην φωβασε μπαμπακα ολα θα πανε καλα οσο εχω εσενα και τον θεο δεν φοβαμε τιποτα μου ειπε!!!
εγω ομως φομαμαι ακομη για αυτα που περασσαμε και για αυτα που ελπιζω να μην περασουμε !! ελπιζω , ελπιζω να τον δω καλα και με ενα εγκονακι στα γονατα του……………..ελπιζω για ολους ευχαριστω για τον χωρο και τον χρονο.
Liana
ki ego to idio aisthanomai kathe fora poy pao sto ANθ. molis mpaino sthn eisodo koitazo to nosokomeio kai me pianei mia tremoyra! koyragio kai ypomonh omos kai ola tha pane kala!
ποιο ειναι το οριο χρονου που συνηθως δεινουν για την εναρξη θεραπειων μετα απο αφαιρεση πνευμονα λογω κακοηθειας μηπως μπορει κανεις να με βοηθησει;;
ευχαριστω
maryland
Ευχομαι μέσα απο την καρδιά μου να είναι κάλά ο μπαμπάσ σου και δυνατός……Βράχος! Δεν σου λέω με βεβαιότητα αλλα απ’όσο γνωρίζω απο τη δική μου περίπτωση και απο άλλεσ δύο περιπτώσεισ ( έντερο, μήτρα) η έναρξη των θεραπειών γίνεται μετά απο καλή ανάρρωση του ασθενή. περίπου 20 με 30 μέρες ανάλογα τον οργανισμό. Θα είναι μια χαρά θα σε δεί όχι με ένα εγκονάκι αλλα με πολλά! Κι εγώ αυτή τη στιγμή περιμένω! Να βρώ τον άνθρωπο που μου αξίζει και μακάρι να είμαι καλά και να με αξιώσει ο θεός να κάνω οικογένεια να δουν οι γονείς μου εγκόνάκια! Γι’αυτό ζω! Αλλα δυστυχώς είναι κάποιοι που δεν μπορείς να τους πείς ανθρώπους! Βλέπουν τα δύσκολα και φευγουν απο τη ζωή σου!ετσι απλά και σιωπηλά! Πιστευεισ οτι μπορείσ να ακουμπήσεισ δίπλα του αλλα τελικα δεν μπορείς! και χάνεισ τη γή κάτω απο τα πόδια σου! και γιαυτό φοβάμαι να προχωρίσω! Να είσαι καλά maryland
μου!ότι καλύτερο για τον μπαμπά σου και για εσένα!
Καλησπέρα σε όλους.Maryland η περίπτωση του πατέρα μου είναι ακριβώς η ίδια.Χειρουργήθηκε τον περσινό Μάρτη και οι χμθ ξεκίνησαν αρχές Μαίου.Προσέξτε απο δω και πέρα,μαζί με τις αξονικές να κάνει και σπινθηρογράφημα οστών.Στο λέω γιατί σε εμας δεν το είπε κανείς…Όλα θα πάνε καλά.Πίστη και υπομονή!Αύριο θα κάνει ο πατέρας μου μαγνητική και θα είμαι η πρώτη που θα ακούσει τα αποτελέσματα.Καλό βράδυ.
Liana θα με βοηθουσες πολυ αν μου γραφες τα συμπτωματαπου ειχεςπριν μαθεις οτι εχεις καρκινο στο εντερο.Ειτε μεσω αυτου του του blog ειτε καλυτερα στο προσωπικο μου mail sameva@yahoo.gr.
Θελω να τα μαθω απο καποιον παθων και οχι απο τα διαφορα σχετικα site.
Θα εκτιμουσα πολυ τη βοηθεια σου
Liana διoρθωνω, sameva2005@yahoo.gr
Βικη
καλησπερα Σε ευχαριστω πολυ βικη μου για την απαντηση και για της συμβουλες ελπιζω απο καρδιας το σπινθηρογραφημα
να ειναι αρνητικο ευχομαι να μην μπειτε σημερα σε νεες ταλαιπωριες ,
αλλα ακομη και να ειναι ετσι ελπιζω να ειναι πολυ μικρη η περιοχη
Ακουσα μια περιπτωση για καποιον που επαθε το ιδιο με τον μπαμπα σου εκανε ακομη μια επεμβαση αφαιρεθηκε το μολυσμενο οστο και τωρα ειναι μια χαρα .
αν σου ειναι ευκολο και εχεις το κουραγιο μπορεις να μου πεις ποσους κυκλους θεραπειας εκανε ο μπαμπας σου ποσο καιρο κρατησαν και ποια ηταν η αντιδραση του σε ολο αυτο.
για ακομη μια φορα ευχομαι τα καλυτερα σε εσενα και τον μπαμπακα σου!! ξερω πως ειναι να μαθενεις μονη και πρωτη τα αποτελεσματα οπως μου ειπες και εσυ κουραγιο και πιστη να εισαι παντα καλα και δυνατη.
ευχαριστω
strong
σε ευχαριστω πολυ για την απαντηση σου και τα καλα σου λογια απο οτι βλεπω οσο καιρο σας διαβαζω εχεις ενα καλο λογο για ολους και αυτο διχνει μεγαλοψυχια αν παρολα αυτα καποιος δεν εδωσε βαση σε αυτο και στα δυσκολα εφυγε τοτε οντως δεν αξιζε
καθολου !!!
σε αυτες της καταστασεις γεινονται μεγαλα ξεκαθαρισματα και εγω εχασα πολλους γιατι δεν ημουν παντα ευχαριστη και χαμογελαστη οπως παλια αλλα θα ερθουν νεοι φιλοι αργα η γρηγορα νεες σχεσεις και τοτε η δικαιωση και η χαρα θα ειναι διπλη.
Δυστηχως ο κοσμος μας δεν ειναι ουτοποικος αν και πολλες φορες ονειρευτικα οτι πηρα την οικογενεια μου και καναμε βουτια σε ενα κοσμο ουτοποικο ,φανταστικο χωρις τοσο σκληρες αρωστιες δυστηχως το πρωι ηταν παντα και εκει για να μου υπενθυμιζει οτι δεν εχω εναλακτικες πρεπει να παλεψω για την ζωη μου του πατερα μου και την γαλινη του σπιτιου μου
Maryland δυστυχώς υπάρχουν πολλαπλές μεταστατικές εστίες, η μια από αυτές αρκετά μεγάλη, και ο γιατρός συνέστησε τοπικές ακτινοβολίες.Λεπτομέρειες δε ξέρουμε ακόμη. Θα κάνουμε ο,τι είναι δυνατόν. Ο μπαμπάς έκανε 4 κύκλους. Μιλάμε για διάστημα περίπου 3 μηνών. Η πρώτη χμθ τον πείραξε στη καρδιά και μετά αλλάξανε φάρμακο. Το βασικότερο πρόβλημα ήταν οι εμετοί και το αίσθημα κόπωσης. Μετά και τον 4ο κύκλο του πηρε κανα δίμηνο για να συνέλθει εντελώς. Το ευτήχημα ήταν ότι έχει γερό οργανισμό και ανέδρασε σε γενικές γραμμές αρκετά καλά. Αισιοδοξία από δω και περα! Να είστε δίπλα του και να του δίνετε κουράγιο! Strong σου εύχομαι μέσα από τη καρδια μου να κάνεις την οικογένεια που τόσο ονειρεύεσαι!
BIKH μου ευχομαι να πανε ολα καλα να εχεις κουραγιο γιατι οπως θα ξερεις και εσυ ισως και καλυτερα απο εμενα απο εμας αντλουν δυναμη .
ευχομαι απο τα βαθη της καρδιας μου να πανε ολα καλα και σε ευχαριστω για της συβουλες και παλι
strong μου ξεχασα να σου πω πριν οτι μια γνωστη μου ειχε το ιδιο προβλημα με εσενα μαγαλυτερη σε ηλικια ομως και πιστευε οτι δεν θα κανει παιδακια και ετσι πηρε καποιο πεδακι απο μια οικογενεια που δεν μπορουσε να το μεγαλωσει και ολα ηταν μεχρει που για καλη τησ τυχη εμεινε εγκυος και η ιδια!!!
λες και το καλο που εκανε κατα καποιο τροπο της γυρισε και τωρα ειναι μια μεγαλη υγιεστατη και πανεμορφη οικογενεια .
ευχομαι στο μελλον πολλα χαρουμενα γελια μικρων παιδιων να σπαζουν την σιωπη στο σπιτικο σας να εισαι καλα παντα και οτι ποθεις να γινει πραγματικοτιτα πολλα φιλια και πιστη οτι ολα θα πανε καλα
maryland Βίκυ
Ευχαριστώ κι εγώ για τα καλά σας λόγια! Το ίδιο συμβαίνει και με εμένα! Δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου! Πάντα γελούσα και ήμουν χαρούμενη με τους φίλους μου και τισ φίλες μου και με όλους. Πάντα περνούσαμε καλά με την παρέα. απο το νοσοκομείο και μετά ούτε γελάω ούτε είμαι χαρούμενη ούτε ευτυχισμένη! νιώθω πληγωμένη! κάποιες φορέσ νιώθω δυνατή καποιες οχι. σχεδόν 4 χρόνια πάνε έτσι χαμένα! όπως είπες κι εσύ maryland στην παρέα δεν είμαι καθόλου ευχάριστη και χαμογελαστή! μακάρι βίκη και maryland τουλάχιστον ένα απο τα όνειρα μου, αυτό τησ οικογένειασ να πραγματοποιηθεί! Κι ένα ακόμη!με κάποιους φίλους που απο δικό μου λάθος χαθήκαμε, να ξαναβρεθούμε! Να είστε καλά κι ευχαριστώ που με ακούτε και μου δίνετε τη συμβουλή και τη γνώμη σασ! Να είστε πάντα ευτυχισμένες και δυνατές! Να είναι καλά ευχομαι οι γονείσ σασ και όλα να πάνε καλά και να σασ χαίρονται!
Maryland και strong sας ευχαριστώ για τις ευχές και ανταποδίδω! Χαίρομαι πάρα πολύ που ανακάλυψα αυτό το blog! Λέω πράγματα που δε μπορώ να πω αλλού, αφου είναι σίγουρο ότι κανείς δε θα καταλάβει. Strong είσαι μικρή, έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου να ερωτευθείς και να κάνεις παιδάκια. Τα δύσκολα πέρασαν!
βικη μου απο οτι διαβασα σε προηγουμενο σχολιο σου ο μπαμπας σου δεν το ξερει το ιδιο και εμενα!!! του λεω αλλα οτι αν δεν γεινοταν η επεμβαση τοτε θα γεινοταν και πολλα αλλα .
οταν ηρθε η ωρα για της θεραπειες πως του το ειπατε με το πεσιμο των μαλλιων δεν καταλαβε κατι;;