Η απίστευτη συμμετοχή σας με άφησε άφωνο. Δεκάδες άνθρωποι συνέβαλλαν, γράφοντας σχόλια για τους εαυτούς τους ή για συγγενείς, μοιράζοντας τις ιστορίες τους, πόνο και ελπίδα.
Εμεινα άφωνος.
Στην αρχή απαντούσα στα σχόλια, αλλά μετά παρατήρησα οτι το βήμα λόγου που δινόταν εδώ στους (έμμεσα ή άμεσα) παθόντες ήταν πολύ πιο σημαντικότερο απο την δική μου γνώμη.
Έτσι σας άφησα να λέτε ότι βάραινε την καρδιά σας.
Είσαστε πολλοί – πολλοί περισσότεροι απο όσους περίμενα.
Αυτή η συμμετοχή σας με αναγκάζει να το επαναφέρω στην επικαιρότητα, καθώς, μιλώντας με την Αντικαρκινική Εταιρεία, και λαμβάνοντας υπόψιν το #51 σχόλιο απο τον Γιώργο, σκέφτηκα οτι δεν μπορώ να μείνω απαθής παρακολουθώντας αυτήν την συζήτηση.
Πρώτα, το post:
5/2/2007:
Πες το δυνατά ρε, Καρκίνος.
Όχι το ζώδιο, το άλλο. Η «ασθένεια». Η «επάρατη νόσος». Η «κατάρα». Το «ακατανόμαστο».
Η μάνα μου έπαθε καρκίνο της ουροδόχου κύστης, και πέθανε -τελικά- απο αυτό. Κυρίως, έφταιγε (και φταίει) το κάπνισμα. (Τώρα, πως φτάνει η τζούρα απο το πρωϊνό απαραίτητο τσιγάρο στην ουροδόχο κύστη, τρέχα γύρευε. Φτάνει όμως. Να είσαστε σίγουροι, γιατί η μάνα μου για περίπου ενάμισι – δύο χρόνια, είχε ένα σωληνάκι, πλαστικό, που έδιωχνε τα ούρα σε μία σακούλα).
Όταν τριγυρνούσα στην Πάρο μετά τον θάνατό της, όλοι στραβομουτσουνιάζανε όταν έλεγα «Καρκίνος». Όταν άκουγα τους ανθρώπους να μιλάνε για άλλους, που πέθαναν απο καρκίνο, έλεγαν «η ασθένεια».
Μα τον θεο, ούτε να το προφέραν δεν μπορούσαν.
Τι τρέχει με αυτό; Τι είδους κόλλημα είναι; Μήπως και αν το πεις, κολλάς; Μην είναι κολλητικό; Μην το κολλάς με την αναφορά;
~
Κάπου τρία χρόνια πριν, στο γραφείο, έχω χάσει μπόλικα κιλά. Απο την Taste and Diet. Κάθε μέρα, τρώω το φαγητό που μου φέρνουνε – για μήνες λέμε τώρα, ε; – στο εστιατόριο, μαζί με ΟΛΟΥΣ τους άλλους. Πιάνει το κόλπο, τα χάνω τα περιττά, γίνομαι γκομενάκι, είμαι στα πάνω μου, ξυρίζω το κεφάλι μου.
Τι το ‘θελα;
Μήνες μετά, όσο είχα διατηρηθεί, ανακαλύπτω οτι υπάρχει φιλολογία: ο Γιάννης έχει καρκίνο (φτου! που έκανε και ο Φιλιππίδης όταν παρουσίαζε τα ζώδια στις ειδήσεις του Μαστοράκη στον Αντέννα).
Σου λέει ο άλλος, ξυρισμένο κεφάλι ίσον χημειοθεραπεία, χαμένα κιλά, that fits.
Ε, ούτε τότε δεν είπανε «καρκίνος». Το έμαθα απο κουβέντα που ξεκίναγε «το ξέρουμε οτι είσαι άρρωστος«.
Άρρωστος, όχι καρκίνος.
Σαν να έχεις τον σατανά μέσα σου.
Και, σαν να μην έφτανε αυτό, αν τελικά τον αποκτήσεις (μακρυά απο μας, ε;) δαγκώνεσαι.
Πως να το πεις; Φυλαγεσαι.
Γιατι σε κοιτάνε σαν πεθαμένο – ήδη. Όπως τους κοίταζες και εσύ παλιά.
~
Λοιπόν, παλικάρια, να τα βρούμε λίγο εδώ: Ζεις, απο τον καρκίνο. Επιβιώνεις. Είναι μπάσταρδη ασθένεια, αλλά δεν είναι θανατική καταδίκη. Πολλοί γλυτώνουν – έχω παραδείγματα-. Και μετά είναι καλά. Απολύτως καλά. Ούτε την ψυχή τους πουλήσανε, ούτε φαντάσματα είναι. Άρρωστοι πριν – καλά τώρα. Και ούτε έχουν να ντρέπονται για κάτι.
Και αξιοπρεπείς, και αμόλυντοι. Για αυτό, αν ακούσετε κανέναν με καρκίνο, μην το κοιτάξετε σαν πεθαμένο. Σαν κρυολογημένο κοιτάχτε τον. Και μην φοβηθείτε να το πειτε – καρκίνος.
Δεν υπάρχει «ανίατη ασθένεια», «επάρατη νόσος», «η ασθένεια» και άλλες τέτοιες υπεκφυγές.
Και αν το αντιληφθούμε, ίσως κάνουμε κάτι για αυτό. Αν υποψιαστούμε οτι με τον τρόπο ζωής μας (φυτοφάρμακα, κινητά, τσιγάρα, διατροφή) κινδυνεύουμε, και δώσουμε λίγο σημασία, μπορεί και να το αποφύγουμε.
Δεν κολλάει με το να το πεις. Με το τσιγάρο, μπορεί. Με το να το πεις, όχι.
Και, αν θέλετε να με ακούσετε, μην το ανάψετε το γαμημένο για λίγο. Έτσι, τιμής ένεκεν.
Μην διστάσετε να τους καλέσετε. Η ψυχική σας υγεία (είτε είσαστε ασθενείς, είτε είσαστε κοντικά πρόσωπα) είναι εξίσου σημαντική με την σωματική.
Αν πρέπει να μάθουμε να λέμε «καρκίνος» χωρίς να ντρεπόμαστε, τότε σίγουρα πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τον πόνο της καρδιάς και του νου μας, χωρίς δισταγμούς.
Στην γραμμή θα σας απαντήσουν άνθρωποι που γνωρίζουν πολλά για την ασθένεια, και γνωρίζουν πως να απαλύνουν τον πόνο της ψυχής σας.
Ελπίζω απο καρδιάς να έχω κάνει ότι μπορώ για να απαλύνω τον πόνο σας…
- Αρχική ημερομηνία: 5/2/2007
- Δεύτερη ημερομηνία: 5/11/2007
- Τρίτη ημερομηνία: 23/10/2008
Οι σέρβερ μοιάζουν να μην αντέχουν άλλο να δείξουν αυτήν την σελίδα. Κοντά στα χίλια comment, με γεμάτο κείμενο, και πάνω απο τριάντα τρείς χιλιάδες επισκέψεις, είναι σίγουρα πρόκληση -στην καλύτερη περίπτωση- για το WordPress. Για να το αντιμετωπίσω, χρειάστηκε να χωρίσω τα σχόλια σε σελίδες. Τα σχόλιά σας, μπορείτε ακόμα να τα δείτε συνολικά σε μία σελίδα, πατώντας στην αντίστοιχη επιλογή..
(135 ψήφοι, βαθμολογία: 4,67 / 5)
Loading...
Garcia,είναι πραγματικά αξιοπερίεργο πως κι ο σύζυγός μου έβρισκε ανακούφιση με τα panadol extra-αναβράζοντα!!!Κατάπινε τουλάχιστον 3 τη μέρα κι ένιωθε καλύτερα….Lonalgal και άλλα παρόμοια,τίποτα δεν του έκαναν…Σε ότι αφορά τα αυτοκόλλητα,ρώτησε τον γιατρό του αν μπορείτε να αυξήσετε τη δόση π.χ. από 25mg σε 50 mg,75 mg και πάει λέγοντας…..Εμείς στην τελική ευθεία ο αναισθησιολόγος μας έδωσε τα abstral,υπογλώσσια χαπάκια…Ο πόνος σταματούσε αλλά..άρχιζαν οι παραισθήσεις…..Τι έχω βιώσει θεέ μου….Σφίξε τα δόντια και συνέχισε,δεν έχεις άλλη επιλογή….Εύχομαι από καρδιάς τα καλύτερα…….
γεια σας με λενε τασουλα ειμαι 36 χρονων και εχω λεμφωμα no ho μεσοθωρακειο κανω θεραπειες αλλα θα ηθελα αν ξερατε να μου πειτε μερικα πραγματα κυριως για το μεσοθωρακειο ευχαριστω
Καλημερα σε όλους.Τασούλα παρακολουθώ το site για να δώ τι θα σου απαντήσουν τα υπόλοιπα μέλη διοτι εγώ έχω μάυρα μεσάνυχτα αλλα απ’οτι βλέπω δεν γνωρίζει κανείς αυτην την περίπτωση.Εγώ το μόνο που έχω να σου πώ είναι καλή δύναμη στον αγώνα σου και επειδή είμαστε πολύ κοντά στην ηλικία και σε νιώθω (οσο γίνεται)να το ξεπεράσεις γρήγορα και να χαμογελάς.Αν μπορείς και θέλεις να μας λές πως είσαι.
ΤΑΣΟΥΛΑ ΛΕΜΦΩΜΑ ΧΟΤΖΚΙΝ ΜΕΣΟΘΩΡΑΚΕΙΟΥ (ΘΥΜΟΥ ΑΔΕΝΑ)ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΤΗΚΕ ΜΕ ΧΗΜ/ΠΕΙΑ-ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ. ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ 4 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΛΑ ΒΑΙΝΟΥΝ ΚΑΛΩΣ.ΡΩΤΑ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΣΟΥ.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΠΛΑ ΣΤΟ ΑΝΑΦΕΡΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΩΡΕΙΣ
ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ.
Kalimera se olous, meta apo mia evdomada frikis opou i mitera mu ponouse afantasta, epairne depon kathe 3 wres, den etrwge tipota, ekane emetous kai genika htan XALIA, irthe to fws! Apefthinthikame sto Iatreio Ponou kai mas edwsan para polla xapia ta opoia ta pire dokimastika gia treis meres, tis dyo prwtes meres den eidame metavoli tis katastasis omws apo xtes vrady, perase o oxys ponos, borese efage kati kai einai sxetika OK. Nomizw tha paei kai kalytera. Exoume gemisei xapia, tramal, zaldial, lyrica kai paei legontas. Tis dwsane kai Abstral pu anafereis Stefania alla mono se periptwsi oxews ponou. Twra tin alli evdomada exei MRI kai meta rantevou sta exwterika iatreia. Gia na doume…MANIA xarika pu oi aimatos htan kales, einai poly shmantiko giati emas pu gia kana dimhno den htane kales, trexame me eneseis gia ta lefka aimosfairia klp. Opote kouragio! STEFANIA se skeftika proxtes, diavaza kati keimena gia tin apwleia kai elege poso shmantiko einai na parousiazeis opoio melos tis oikogeneias xathike, oxi san parelthon, alla sxedon san paron, me tis aretes alla kai ta elattwmata tou, san na einai anamesa sas diakritika, na dineis plhrofories gia na gnwrisei to paidi kalytera ton anthrwpo afto. Se skeftomai kai efxomai na eisai oloena kalytera sti metavasi sou sti nea zwi xwris ton antra sou. Den fantazeste poso xalafrwsa pu perase ligo o megalos ponos, eixe 15 meres na koimithei…Kali mera se olous kai kali dynami stin Tasoula.
Garcia,πολύ χαίρομαι με τα νέα σου.Άκου τώρα,λέω χαίρομαι….ο πόνος αγάπη μου πρέπει να ελαττωθεί όταν ο ασθενής πάσχει από καρκίνο….Είναι αβάσταχτο να βλέπεις πως ο άνθρωπός σου υποφέρει και να ξέρεις την προέλευση του πόνου…Εγώ δεν το άντεχα,δεν άντεχα να κάθομαι σαν ηλίθια και να τον βλέπω να γίνεται κομμάτια….Συμφωνώ απόλυτα μ΄αυτά που αναφέρεις σχετικά με την απώλεια ενός προσώπου της οικογένειας…..Εγώ με τη μικρή καθημερινά μιλάμε για τον μπαμπά της….και πάντα αυτό γίνεται αβίαστα,έρχεται η κουβέντα….Είναι σα να βρίσκεται κοντά μας….αναφερόμαστε σε κείνον,λέμε τι θα έλεγε σε κάθε περίπτωση,γελάμε με τις ατάκες του,υποθέτουμε τις απαντήσεις του για κάποιο θέμα…Πάντα η κουβέντα μας γίνεται υπό καθεστώς ψυχραιμίας ,σε φυσιολογικά πλαίσια…..Θέλω να μαθαίνω τα νέα για τη μανούλα σου…Να την προσέχεις και να απευθύνεσαι στο ιατρείο πόνου για τυχόν τροποποίηση των δόσεων…..Καλή δύναμη καρδιά μου….Να προσέχεις τον εαυτό σου…Έχεις ν΄ανέβεις δύσκολο δρόμο….Ααα,τα abstral να τα προσέχεις:είναι φοβερά αποτελεσματικά μα έχουν έντονες παρενέργειες.Στη δική μας περίπτωση,είχαν παραισθήσεις και πολύ υπνηλία..μην σε ξαφνιάσει αν σου λέει πράγματα που δεν υφίστανται…..Εγώ τουλάχιστον είχα αυτή την εμπειρία από αυτό το σκεύασμα…..Όλα να πάνε καλά …….
Εχασα προσφατα το σύζυγό μου από καρκίνο στον πνεύμονα μέσα σε 2 μήνες.ΚΑΛΠΆΖΟΥΣΑ ΜΟΡΦΗ.Νιώθω χαλια.Μου λείπει καΘΗΜΕΡΙΝΆ
Ημασταν 20 χρόνια μαζί και πολύ ευτιχισμένοι.Εχουμε 2 παιδιά 17 και 12 χρονών.ο καρκίνος ξεκίνησε πολύ γρήγορα με θρόμβοσεις και στη συνέχεια διαγνώσθηκε καρκίνος στον πνεύμονα με μεταστάσεις στο συκώτι.ηταν τρομερό να βλέπεις τον ανθρωπό σου να σβήνει και να μην μπρορείς να τον σώσεις η να του πάρεις τον πόνο τι πόνος τρομερός και αβάσταχτος.φτιάξαμε και την διαθήκη.το χειρότερο μου είπε πως να κινηθώ στην υπόλοιπη ζωή μου.και εκείνος ηρωας ……ενώ εγώ κομμάτια……………….
Vasia,αν υπήρχε οπτική επαφή,θα έβλεπες τα δάκρυά μου..Εσύ βιώσες την απώλεια ξαφνικά,δεν πρόλαβες ούτε καν να συνειδητοποιήσεις τι συνέβαινε….Εγώ είχα 10 χρόνια που προσπαθούσα να τον κερδίσω……Πόνος,αγωνία,νύχτες γεμάτες δάκρυα και τρόμο για τα αποτελέσματα των εξετάσεων προκειμένου να εξασφαλίσεις τους επόμενους 6 μήνες της….ξέγνοιαστης….ζωής….κι ύστερα ξανά,και ξανά και ξανά….Το παιδί μας μεγάλωσε με τον μπαμπά να μπαινοβγαίνει στα νοσοκομεία,πάντα να επιστρέφει με χαμόγελο και με μια ανοιχτή αγκαλιά…..Στο τέλος,έμαθε τα χάπια και του τα πήγαινε για να τον ευχαριστήσει….Πόσο αγαπιόντουσαν οι δυό τους…..τη λάτρευε κι εκείνη το ίδιο….Εγώ έκανα πάντα τον καραγκιόζη…..Ποτέ δεν είπε γιατί του συνέβει αυτό,πάντα αντιμετώπιζε τα πάντα με θάρρος,αξιοπρέπεια κι απίστευτη δύναμη…..Πόση δύναμη,δεν μπορείς να φανταστείς….Δεν μιλάγαμε ποτέ για τον καρκίνο που δεν μπορεί να τον νικήσει κανείς…..Τον κοίταξε κατάματα ως το τελευταίο λεπτό….Κι ύστερα κουράστηκε…..Έπεσε σε κώμα από τα ισχυρά παυσίπονα…Ο καρκίνος ξεχύθηκε στο συκώτι,στα οστά,στον εγκέφαλο….Οι πόνοι αφόρητοι,η αντίληψη μηδενική…ένα ράκος….Τον έβλεπα κι έλεγα πώς αυτός ο άνθρωπος κατέρρευσε…Τόσο όμορφος,αριστοκρατικός,αξιοπρεπής,ανεξάρτητος να μην μπορεί να κουνηθεί,να εξυπηρετήσει τον ίδιο του τον εαυτό….Ξέρεις τι παρακαλούσα όταν κείτονταν στο κρεβάτι;;;Να φύγει,ναι,να ξεκουραστεί,να μην βασανίζεται άλλο…..Τον κατακρεούργησαν,χρόνια πολλά…Χειρουργεία,χημειοθεραπείες,εντατική,αμέτρητα τρυπήματα,ατελείωτες εξετάσεις κάθε είδους…κι αυτός όρθιος να δείχνει στον καρκίνο πως μπορεί να τον νικήσει,πως μπορεί να τα καταφέρει!!!!!!Έφυγε στις 13 του περασμένου Αυγούστου και νιώθω άδεια….Μπροστά στους άλλους είμαι φυσιολογική,δεν έχουμε δικαίωμα να πενθούμε όταν υπάρχουν παιδιά-να το θυμάσαι αυτό-….Όταν όμως είμαι μόνη μου,νιώθω το απόλυτο κενό…..Πόσο τον αγάπησα….Κλείνω τα μάτια μου και τον βλέπω εδώ μπροστά μου….Κοιτάω γύρω μου μπας και τον δω….Τον σκέφτομαι συνέχεια….Μου λείπει πολύ…..Θα μου λείπει για πάντα…..Δεν πρόλαβα να τον χορτάσω…..Δεν θυμάμαι τις τελευταίες του λέξεις πριν πέσει στον βαθύ ύπνο….Δεν θέλω να θυμάμαι τη στιγμή που η ανάσα του σταμάτησε….Ήμουν κομμάτια….κουρασμένη,σοκαρισμένη,μπερδεμένη….δεν ήμουν εγώ…..Πάντα του έλεγα πως φοβάμαι τον θάνατο κι εκείνος γελούσε…του έλεγα πως δεν μπορώ να διαχειριστώ την απώλεια και μου απαντούσε πως όταν κάποιος φεύγει-τέλος,δεν υπάρχει τίποτα άλλο…Του έλεγα πως είναι το στήριγμά μου,δίχως εκείνον δεν μπορώ να κάνω πολλά πράγματα….Τώρα όμως γλυκιά μου πρέπει να εφαρμόσουμε αυτό που μας προτρέπουν όλοι:η ζωή συνεχίζεται…..Πρέπει να κάνουμε τα πάντα προκειμένου να είναι τα παιδιά μας ευτυχισμένα…Ας μην τους μεταδώσουμε τη λύπη μας και τις αδυναμίες μας…Έτσι θα θέλουν κι εκείνοι εκεί ψηλά…Θα καμαρώνουν με τις επιτυχίες μας και θα θλίβονται βλέποντάς μας αδύναμες…Ας μιλάμε γι΄αυτά που νιώθουμε,μας κάνει καλό….Το μέλημά μας τώρα είναι τα παιδιά μας…Είναι η συνέχειά τους…..Με συγχωρείς για το μακροσκελές post….Τώρα αισθάνομαι καλύτερα….Όσο μιλάω για όλα τούτα,τόση δύναμη παίρνω….Ο πόνος γιγαντώνεται μα νιώθεις πως κάπου τα λες,σε κάποιον που βιώσε παρόμοιες καταστάσεις…..Καλή μου Βάσια,πρόσεχε τον εαυτό σου και τα παιδιά σου…..είναι όλη σου η ζωή……Καληνύχτα…….
Βασια λυπαμαι παρα πολυ για οτι σας συνεβη, νομιζω αν υπαρχει αλλη ζωη, που εγω νομιζω οτι δεν υπαρχει, ο ανδρας σου θα ηθελε και εσυ και τα παιδια σου να συνεχισετε την ζωη σας σαν να μη συνεβει τιποτα, το ιδιο ισχυει και για τη Στεφανια. Οι ανδρες σας ησυχασαν, καλυτερα Βασια που εφυγε τοσο γρηγορα, ρωτησε και τη Στεφανια τι εχει τραβηξει. Ηζωη μεσα στα νοσοκομεια ειναι ανυποφορη, οι πονοι, η ανασφαλεια για τα ακριβα φαρμακα τωρα που γκρεμιζετε το συστημα υγειαςεμενα ας πυμε τα φαρμακα μου ειναι 5000 το μηνα για οσο ζησω, τα παιδια μας, που εχουν εμας για στηριγμα τι θα γινουν μετα , και τοσα αλλα, θα γεμισω 10 σελιδες αν καθησω να τα γραψω. Οπως και ναχει ησυχασαν, σε μερικα χρονια νομιζω ηζωη σας θα εχει αλλαξει θα προσπαθειται να θυμειθηται τα προσωπα τους, γιατι ετσι ειναι , παντα η ζωη συνεχιζεται.
Ειλικρινά σας ευχαριστώ που μιλήσαμε έστω και μέσα από τον Υ/Η που δεν τα πάω και καλά αλλά ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τον πόνο που νιώθω από την απώλεια του συζύγου μου που υπεραγαπόυσα αλλά νιώθω ότι ποτέ δεν θα μπορέσω να το ξεπεράσω γιατί θα θυμάμαι τα λόγια του όταν κατάλαβε πλέον ότι δεν θα το ξεπεράσει και θα πεθάνει.ηταν τόσο ήρεμος ενώ εγώ είχα ξεσπάσει σε λυγμούς….στα παιδιά που η κόρη μου είναι Γ Λυκείου είναι τραγικό γιατί δεν θα δεί το ονειρό του να γίνεται πραγματικότητα ενώ ο μικρός μου 12 χρονών δεν θα τον δεί να μεγαλώνει να γίνεται άνδρας κ.α…….΄θα ήθελα να μιλώ μαζί σας έστω και έτσι για να παίρνω κουράγιο τον έχασα στις 12 οκτ 2012 είναι πολύ πρόσφατο αλλά νιώθω πολλά. Τα βράδια στο σπίτι είναι τρομακτικά δεν μπορώ να κοιμηθώ, και το πρωί πρέπει να πάω στη δουλειά γιατί έτσι πρέπει.Στεφανία ειλικρινά νιώθω σα να σε γνωρίζω γιατί μπορεί να μην είναι 10 χρόνια πόνου αλλά και σε 2 μήνες που τα έζησα μοιάζουν πολύ οι καταστάσεις μας…..είμαι όπως και εσύ………..43 χρονών και ζώ στην Αλεξανδρούπολη.
Κάθε μέρα τρέχω στα νεκροταφεία και έστω και έτσι τον νιώθω κοντά μου σα να είναι εδώ δίπλα μου…..οσο για σένα Denis δεν ξέρω τι σου συνέβη λυπάμαι γιατί έψαξα πολύ στις σελίδες για να επικοινωνήσω με άτομα που τους συνέβει το ίδιο γεγονός και δεν είμαι καλή με τα κομπιούτερ..απλά έψαξα μόνη μου και κάτι βρήκα με την άγνοια μου
@Vasia 1969
@Garcia
garsia den kserv gt epeleksa na apanthsw se sena apla mallon tautistika se ola mazi soy (kai ennoeite pws k me toys ypoloipoys taytistika polu)idia periptwsh karkinoy idia perioxh idio proswpo idio nosokomeio mono poy oson afora sto nosokomeio epeidh dysthxws h katastash sto theageneio htan apisteyta apanthrwph emeis apofasisame kai phgame sthn aleksandroypolh poly kalyterh poiothta kai kyriws ANTHRWPOI dokimase..isws na aresei kai sthn mhtera soy
Βάσια,είναι τόσο νωπό και για τις δυό μας…..Ιδιαίτερα για σένα που που τον έχασες μόλις 14! μέρες πριν….Ξέρεις,ώρες-ώρες θέλω τόσο πολύ να ήταν κοντά μας,κοντά μου να του πω πράγματα,να τον αγκαλιάσω,να τον δω στον καναπέ,στη γωνιά του…..Αυτό πονάει πολύ…..Πάω καθημερινά στον τάφο του και δεν μπορώ να το πιστέψω πως είναι εκεί,κάτω από πλάκες μέσα στο χώμα…..Σήμερα,πήρα τηλέφωνο σ΄όλους τους φίλους του που γιορτάζουν….όλοι τους συγκινήθηκαν….Τα βράδια είναι ανυπόφορα,ο πόνος,η μοναξιά ξεχειλίζουν…..Δεν θέλω να μένω μόνη μου,μην το κάνεις ούτε κι εσύ….Αααα,εγώ μένω στη Θεσσαλία,στα Τρίκαλα…..Μακάρι κάποια στιγμή να τα λέγαμε κι από κοντά,ποιός ξέρει;;;;Καλό σου βράδυ…..
Προς το παρόν θέλω να είμαι μόνη μου και στις σκέψεις μου εδιωξα και τους γονείς μου και τους γονείς του. πάω καθημερινά στον τάφο του και του μιλάω για αυτά που συμβαίνουν παρόλο που δεν είναι εδώ.κι όμως νιώθω ότι με ακουει, προχτές τον είδα για πρώτη φορά στο ονειρό μου με χάιδεψε απλά και έφυγε ήταν τόσο ζωντανό….Σήμερα γιόρταζε ο γιός μας και όμως λείπει για πρώτη φορά από κοντά μας είναι απίστευτο, αδιανόητο.όλοι μου λένε κουράγιο αυτό είναι απλά μια λέξη κανένας δεν καταλαβαλινει τη θέση μου μόνο αυτός που το έχει ζήσει….
Δεν ξέρω πως θα είναι με τον καιρό γιατί αυτό λένε …ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός πως είναι δυνατόν να ξεχάσω όλα αυτά που έζησα μέσα σε 2 μήνες΄΄ νιώθω 100 χρονών…………..
Τον αγάπησα και με αγάπησε πάρα πολύ, του κρατούσα το χέρι μέχρι το τέλος και όταν το καρδιογράφημα έδειξε πάυλες σταμάτησε νομίζω και η δική μου καρδιά.
Πρίν φύγει μου είπε» Τι κρίμα που ο θεός μας έδωσε μόνο 20 χρόνια μα αν κάπου υπάρχει άλλη ζωή, να ξέρεις θα είμαι εκεί και θα σε περιμένω,θα είμαστε και πάλι μαζί ¨………… πως να ξεχάσω αυτόν τον άνθρωπο που ήταν το παν για μένα η ανάσα μου, τα χέρια μου, τα πόδια που περπατούσα………… Πέρυσι είμασταν το χειμώνα στην ελάτη Τρικάλων……
Ισως να βρεθούμε ……..Καληνύχτα.
Αντα διάβασα και τη δική σου ζωή και όλα αυτά που περιγράφεις τώρα πως είσαι μετά από αυτά τα χρόνια που πέρασαν
σας ευχαριστω για την ανταποκριση εχω νο χοτζκιν μεσοθωρακειο αλλα πιστευω οτι θα πανε καλα γιατι εχω 5 παιδια και πρεπει να παλεψω γι αυτα ξερω οτι δεν ειμαι μονη και ευχομαι να μπορω να μπω στη παρεα σας και να μοιραστω μαζι σας τις σκεψεις μου και τις ανασφαλειες μου φιλια σε ολους
Τασούλα σου ευχομαι ειλικρινά να το ξεπεράσεις δεν ξέρω η αλήθεια τι είναι αυτό, αλλά πρέπει να είσαι δυνατή για τα παιδάκια σου που σε έχουν αναγκη.Γειά …..
Tasoula,το non hogkin δεν είναι ιάσιμο;Έτσι νομίζω,έβλεπα κατά καιρούς ασθενείς που τα πήγαν πραγματικά υπέροχα…Οφείλεις να γίνεις καλά για τα παιδάκια σου….Κοιτώντας τα πρέπει να παίρνεις δύναμη και σφίγγοντας τα δόντια να συνεχίζεις τον αγώνα σου…..Εύχομαι καλή μου από τα βάθη της καρδιάς μου να πάνε όλα τέλεια…μακάρι σε λίγο καιρό να μας περιγράφεις την περιπέτειά σου ως πρώην ασθενής…..Βάσια,τι μου θύμησες τώρα….Όταν ήμουν στο Ιπποκράτειο,λίγο πριν τα Χριστούγεννα,10 χρόνια πριν,όντας πολύ σοκαρισμένη διότι τότε άρχιζαν όλα,στο ασανσέρ,άκουσα μια γυναίκα να κλαίει με λυγμούς….Μιλούσε με τον γιατρό που χειρούργησε τον άντρα της….Μόλις την είχε ενημερώσει πως η κατάσταση του συζύγου της ήταν μη αναστρέψιμη…την προέτρεπε να πάνε στο σπίτι τους για να φύγει ήσυχος,ήρεμος…Εκείνη δεν τον άκουγε,μονολογούσε…είπε κάτι που δεν θα το ξεχάσω ποτέ:μακάρι να μην τον αγαπούσα τόσο πολύ,μακάρι…θα μου ήταν πιο εύκολο να το αντέξω αυτό…..Από τότε λοιπόν,το σκεφτόμουν συνέχεια αυτό….Μακάρι να μην τον αγαπούσα τόσο πολύ….Θα πονούσα λιγότερο…..Μακάρι να ήταν κακός πατέρας,θα πονούσα λιγότερο…Μακάρι να τον χόρταινα,θα μου ήταν πιο εύκολο να τον ξεχάσω….Δεν πρόλαβα να χορτάσω ούτε τα ελαττώματά του,τις αδυναμίες του που τις έκρυβε πάρα πολύ καλά-ήθελε να δείχνει πάντα δυνατός….Δεν πρόλαβα να του πω όλα όσα ήθελα-ποτέ άλλωστε δεν είναι αρκετός ο χρόνος…..Διάβασα πριν 2 χρόνια τον Βιολονίστα του Καρακάση…Σε κάποιο σημείο λέει:<>.Καληνύχτα σας,καλό μας ξημέρωμα….Βάσια πολύχρονος ο γιος σου,να τον καμαρώσεις σαν τα ψηλά βουνά….
Κάτι πάτησα λάθος και έσβησα το απόσπασμα του έργου που διάβασα:να λοιπόν τι λέει:Πάντα πιστεύουμε πως ό,τι αγαπήσαμε το αγαπήσαμε λίγο,πως δεν μπορέσαμε να γεμίσουμε την φωνή της αγάπης μας τόσο όσο θα θέλαμε,και μείναμε ελλειπτικοί ή και αδύναμοι να το κάνουμε….
Ευχαριστώ στεφανια.
για τις ευχές σου και εσύ να χαίρεσε το παιδάκι σου.Τι ηλικεία έχει σήμερα?
Ειλικρινά χαίρομαι που μοιράζομαι μαζί σου όλα αυτά νιώθω καλυτερα γιατί εσύ με καταλαβαίνεις….
Ψάξε με στο Fes Boκ λέγομαι βασιλική βαρσαμίδου….
ξέχασα να σου πώ αν θές φυσικά…
@xristina
Geia sou Xristina, efxaristw gia to minima, foveres symptwseis. Xairomai pu diavazeis kai diavazoun oloi edw kai katalavainoun. Tha me endiefere an theleis na mu peis liges parapanw plirofories. Eiste apo Alex/poli? Ennow pws pigate ekei? Einai to geniko nosokomeio afto gia to opoio milas? I exei kapoia antikarkiniki monada? Pws boroume na metaferthoume ekei an xreiastei? Tha ithela na mathw, an den einai polys kopos. Efxomai i mitera su na antapokrinetai ki eseis na pairnete dynami.
@STEFANIA
Stefania fovera xrhsimi i pliroforia pu mu edwses gia ta Abstral. Vlepw tin allilografia sas me tin Vasia kai skeftomai oti eseis boreite na ta peite kai na katanoisete i mia tin alli kalytera, ti na grapsoume emeis…alla na xerete oti sas skeftomai. Xtes pigame gia ti magnitiki, dystyxws den vrikan fleva gia to skiastiko ygro ki egine xwris skiastiko. Lete na simainei afto oti den yparxoun pia fleves gia ximeiotherapeia? Afto einai diki mu skpesi. Kai ti ginetai an den yparxoun pia fleves? Twra tha paw na parw ta apotelesmata se ligo, tha enimerwsw me tin prwti efkairia. Stefania na eisai kala, kai na xereis oti mu dineis tromera xrhsimes plirofories!
Ta posts sti Stefania kai sti Xristina ta egrapsa egw, to myalo mu kai mia lira.
Vasia ithela apla na sou pw syllipitiria. Den exw logia na se parhgorisw alla efxomai en kairw na anapterwtheis, panta me tin anamnisi tou polyagaphmenou sou syzygou kai baba. Kalo kouragio.
Ευχαριστώ για τα λόγια σου Garcia.Ελπίζω να μη σας κούρασα με τον πόνο μου αλλά νιώθω καλά όταν μιλώ, τα βγάζω από την ψυχή μου ολα αυτά που περασα.
Κορίτσια καλησπέρα κι από μένα….Γράψτε στα ελληνικά διότι τα greeklish είναι δυσανάγνωστα…Garcia,μακάρι η μαγνητική να είναι καλή….Εμείς δεν είχαμε τη δυνατότητα να κάνουμε μαγνητικές λόγω μεταλλικής βαλβίδας στην καρδιά του….Α,από ότι ξέρω,είναι εύκολο να βρουν φλέβες στα πόδια ή ακόμα και να τοποθετήσουν μόνιμη φλέβα-μου διαφεύγει η ορολογία της αυτή τη στιγμή….Ρώτα τους,μην αφήνεις λάσκα τις εξελίξεις,να προσπαθείς να ενημερώνεσαι διότι οι μονάδες έχουν τόση δουλειά,που κάποιες φορές αν δεν ρωτήσεις σου ξεφεύγουν πράγματα και δεν ξέρεις τι να κάνεις…Πολλά φιλιά σε όλους…Σ΄ότι μπορώ να φανώ χρήσιμη,θα χαρώ αφάνταστα να βοηθήσω…Καλό σας βράδυ..
Καλησπέρα σε όλους και πάλι, λοιπόν, η Μαγνητική έδειξε στασιμότητα αλλά και μικρή επιδείνωση όπως διαβάζω στο πόρισμα. Αυτό που με ανησυχεί είναι το εξής: η μητέρα μου έχει πρηστεί έντονα στην κοιλιά και στα πόδια, ώστε δυσχεραίνεται η αναπνοή και γενικά δυσκολεύεται. Πήγαμε σήμερα στο Θεαγένειο όπου γινότανε ένας χαμός και την βάλανε μέσα για παρακέντηση για να φύγει το υγρό (που δεν ξέρω αν το είδανε στην μαγνητική ότι έχει υγρό). Δεν έβγαινε όμως υγρό κι έτσι τη στείλανε για υπέρηχο για να δουν αν έχει υγρό (δεν θα ‘πρεπε να σιγουρευτούνε εξαρχής με τον υπέρηχο πριν την πάνε για παρακέντηση;) ώστε στο τέλος δεν είχανε κάτι άλλο αν μας πούνε και μας διώξανε. Δεν ξέρω αν το πρήξιμο είναι παρενέργεια της χημειοθεραπείας ή κάτι άλλο, σκοπεύω τώρα να κινηθώ ιδιωτικά γιατί το θεωρώ απίστευτο ότι μας διώξανε χωρίς σύσταση, χωρίς μια αγωγή, μια περαιτέρω διερεύνηση ή ένα κάτι. Δηλ. αν προχωρήσει το πρήξιμο τι πρέπει να γίνει; Να την αφήσουμε να σκάσει; Αν μπορείτε, διαφωτίστε με όποιος έχει παρόμοια εμπειρία για να δω πώς θα κινηθώ, προς το παρόν έστειλα τα αποτελέσματα της μαγνητικής σε παθολόγο και περιμένω οδηγίες. Πάντως σήμερα είχα την αίσθηση ότι το Θεαγένειο έχει βαρέσει διάλυση. Κατά τα άλλα τους πείραξε που δεν περιμέναμε να μας πούνε «ναι» όταν χτυπήσαμε την πόρτα των γιατρών και δείξανε σούπερ-ενοχλημένοι. Τι να πω…εύχομαι και σήμερα να είστε όλοι καλά κι ευχαριστώ που με διαβάσατε.
Garcia,απίστευτος αγώνας,δεν το συζητώ….όλα βάρεσαν διάλυση….Σε ότι αφορά τα πρηξίματα,σιγουρευτήκατε πως δεν είναι από τη νόσο έτσι;Η κατακράτηση υγρών καταπολεμάται με lasix κ.τ.λ….Πήγαν για παρακέντηση και δεν έβγαλαν συμπέρασμα;Ο υπέρηχος;Απευθύνσου στον ογκολόγο της…..Πάντως το εν λόγω πρόβλημα,θα τη δυσκολέψει πολύ…..Έχει κανένα καρδιολογικό θέμα;Δείτε το κι αυτό….Τι άλλο να πω;΄Μην χάνεις χρόνο..πίεσε,ρώτα ξανά και ξανά…..Δύναμη!!!!!!!
Εγω το Γεναρη ειχα 5 λιτρα υγρο στην κοιλια, στο περιτοναιο δηλαδη, και στα ποδια, ακομα και στο προσωπο, μου το εβγαλαν αρκετες φορες με παρακεντησεις, στον υπερυχο με ειχαν στειλει για να σημαδεψουν στο σωμα μου που ακριβως ειναι πιο πολυ υγρο για να το βγαλουν. Ειχαν φοβηθει για μετασταση στο περιτοναιο αλλα δεν ηταν τελικα. Νομιζω οτι η μαμα σου θα το ξεπερασει αυτο, γεια σας. Α να μην ξεχασω αυτο εγινε πολυ γρηγορα σε 2 μερες ειχε μαζευτει το υγρο.
Ξεχασα οτι αυτο ηταν παρενεργεια αντικαρκινικου φαρμακου χημειοθεραπειας δλδ.
Denis kai Stefania, o yperhxos edeixe -mas eipan- ligo ygro se amelhtea posotita. O pathologos (pou einai poly kalos) mas eipe oti yparxei arketo ygro to opoio omws den einai mono stin koilia, ekei einai ligo, alla einai kai sto derma (!) sti sarka kai ara exei exaplwthei perissotero. Twra tha kanei mia exetasi aimatos na doume tin prwteini (epeidi genika den trwei kreas h mhtera mu, den to thelei katholou apo tote pu arrwstise kai to kanei emeto an to prospathisei) mipws exei poly meiwmeno afto kai boresoume na tis to afxisoume kai se syndyasmo me diourhtika xepristei. Denis afto me to ygro etsi ginetai? Dil. mazeveis, pas gia parakentisi, xanamazeveis, xanapas klp? Einai synithes? Efxaristw gia ti voitheia kai kalimera sas apo ti vroheri Thessaloniki.
Οχι, εγω μια φορα μαζεψα πολυ υγρο, αλλες φορες που ειναι λιγο φευγει με διουρητικα. Παντως αυτο κατω απο το δερμα ειναι λεμφικο υγρο νομιζω. Καλη σας ημερα. Η DIMI εχει καιρο να μιλησει, τι να κανει.
Γεια σας,
βασικά πρέπει να διαγνωσθεί το αίτιο που προκαλεί το υγρό στην κοιλιά.Τα διουρητικά, όπως και η παρακέντηση ανακουφίζουν μόνο παροδικά, το υγρό ξαναδημιουργείται. Πρέπει να θεραπευτεί το αίτιο. Εύχομαι το αίτιο να μην είναι ο ίδιος ο καρκίνος, τότε τα πράγματα είναι πραγματικά δύσκολα.
Καλή συνέχεια