Ο George είναι πλέον απο τους αναπόσπαστους κρίκους του blog στην Ελλάδα. Έχει γνώμη, φρέσκια φωνή, και ίδιο μαλλί με μένα, οπότε είναι αξιόλογος συναγωνισμός για ένα …καλύτερο blogging :).

Επίσης, κάνει blog για τους σωστούς λόγους (για πάρτη του) και γράφει και ωραία post.

Αλλού γελάς, αλλού σοβαρεύεις, και το πιο ενδιαφέρον, αλλού διαφωνείς.

Ο φίλος μας ο George έχει άποψη.

Γιατί τα γράφω όλα τούτα; Γιατί καθώς έχει άποψη, έχω και (καμιά φορά, όχι πάντα) καλούς λόγους να δοαφωνήσω μαζί του.

Τελευταία φορά, το σημερινό άρθρο του Be yourself.

Διαβάστε τι λέει (*), και επιστρέψτε (αν δεν κολλήσετε εκεί στα άλλα άρθρα του) να δείτε τι λέω και εγώ:

Να είσαι ο εαυτός σου.

Εχω φίλους άσχημους, όμορφους, που μιλάνε πολύ ή λίγο, που ειρωνεύονται, που τραυλίζουν, που είναι πολύ ψηλοί ή πολύ κοντοί, σε καροτσάκια, έξυπνους και ανόητους, ιδιοφυϊες, χαμένους, ότι θες.

Ότι και να με ρωτήσουν, θα τους πω:

Να είσαι ο εαυτός σου.

Να είσαι αυτό που γουστάρεις εσύ να είσαι. Να είσαι αληθινός. Να είσαι ότι καλύτερο μπορείς.

Θες να είσαι κακός με τους ανθρώπους; άδικος; να φωνάζεις; να τραυλίζεις; να είσαι εγωϊστης; να σκέφτεσαι μόνο τους άλλους;

Οτι γουστάρεις.

Μπορεί τελικά να μην είσαι φίλος μου, ή να πας φυλακή, ή να μην παντρευτείς ποτέ.

Μπορεί να μην γαμήσεις καν ποτέ.

Αλλά -τουλάχιστον- θα έχεις κάτι δικό σου: θα είσαι ο εαυτός σου.

Στο ράφι; Στο ράφι. Αν δεν σου αρέσει αυτό που είσαι, άλλαξε. Όχι για να γίνεις σαν κάποιον άλλο, αλλά για να γίνεις καλύτερος εσύ.

Να είσαι ο εαυτός σου.

Αν όχι για οτιδήποτε άλλο, τουλάχιστον για τέσσερις καλούς λόγους:

Γιατί φίλε, δεν υπάρχει καλύτερος απο εσένα. Δεν χρειάζεται να γίνεις κάποιος άλλος. Ο άλλος που βλέπεις (και που έχει περισσότερα λεφτά απο εσένα) πρέπει να πατήσει σε πτώματα, ή να σκοτώσει τον ίδιο του τον χρόνο – και αυτό δεν είσαι διατεθημένος να το κάνεις, αλλιώς θα το είχες κανει ήδη. Ο άλλος που βλέπεις να γαμάει όλες τις γυναίκες που θα ήθελες εσύ – δεν θα τον κοιτάξει καμιά στα μάτια όπως θα κοιτάξει μία φορά εσένα η γυναίκα σου, με εμπιστοσύνη και αφοσίωση, αλλιώς, αν δεν επιζητούσες αυτό, θα τις είχες γαμήσει όλες και εσύ. Ο άλλος που βγαίνει στα κανάλια και ξεπουλιέται για λίγη αναγνωρισημότητα, ε, όλο και κάτι θα είχες να ξεπουλήσεις και εσύ.

Bottom line: Είσαι όσο καλύτερος μπορούσες να διαθέσεις. Και αν θέλεις και άλλα, ξέρεις καλά πως θα τα πάρεις.

Δεύτερον, δεν μπορείς να γίνεις κάποιος άλλος, καλύτερος. Εκτός του ότι δεν υπάρχει, δεν μπορείς εσύ. Δεν μπορείς να κοροϊδέψεις έναν άνθρωπο λέγοντας του ψεύτικα «σ’αγαπώ» ή «εμπιστεύσου με». Δεν μπορείς να πουλήσεις μαγκιά. Δεν μπορείς να δείρεις, για να γίνεις σκληρός. Δεν μπορείς να πατήσεις για να αναριχηθείς. Δεν ξέρεις πως γίνεται. Ακόμα και αν το κάνεις, όπως το κάνουν στις ταινίες, σου εγγυώμαι οτι θα καταφέρεις να πληρώσεις όλο το κόστος, χωρίς να κερδίσεις τίποτα άλλο απο πρόσκαιρο και άχρηστο κέρδος.

Τρίτον, δεν υπάρχει λόγος. Όλοι είμαστε χρήσιμοι, κάπου και σε κάποιον. Το μπακούρι, ο τραυλός, αυτός σε καροτσάκι, ο άλλος που δεν βάζει γλώσσα μέσα του – κάπου, σε κάποιον είναι χρήσιμος. Το θέμα δεν είναι σε πόσους πολλούς, αλλά σε ποιόν έναν. Σε ποιόν θα φανούμε χρήσιμοι εκείνη την μία φορά που θα ζητηθεί, και εμείς θα είμαστε πολύ απασχολημένοι προσποιούμενοι κάποιον άλλο.

Τέταρτον, και ποιος ρε μαλάκα θα τολμήσει να σου πει οτι δεν είσαι αρκετά καλός να είσαι ο εαυτός σου; Ποιος θα σου πει οτι είσαι ποιο κάτω (ή ποιο πάνω) απο κάποιον άλλον; Ποιος θα τολμήσει να σε πει λίγο και άχρηστο; Αν βρεθεί κάποιος, οποιοσδήποτε, να μου πει εμένα οτι δεν είμαι αρκετά καλός, θα τον κοιτάξω απο πάνω μέχρι κάτω, και θα τον στείλω να πα να γαμηθεί.

Να είσαι ο εαυτός σου.

Να αλλάξεις, αν το θες. Αν ζητήσεις βοήθεια, να σου πω σε τι, μαλλον θα σε απογοητεύσω. Κανείς εξωτερικός δεν ξέρει πραγματικά να σου πει. Κοιτάξου, άκου τον εαυτό σου, και αποφάσισε τι δεν σ’ αρέσει. Και άλλαξε. Αλλά α) για πάρτη σου, και β) για να γουστάρεις εσύ καλύτερα.

Όχι γιατι κάποιος ήρθε και σου είπε ‘δεν είσαι οκ όπως είσαι’.

Το μόνο πράγμα που δεν γουστάρω σε άνθρωπο, είναι να είναι ψεύτικος. Αν είναι κακός ή καλός, αν είναι βρώμικος ή καθαρός, εγωϊστής ή παγκόσμιος, αν πιστεύει στον Θεό ή είναι άθεος, μαγκιά του. Αν τον γουστάρω να του κάνω παρέα, θα του κάνω, αν δεν γουστάρω, θα βρει αλλού παρέες.

Αρα, η γνώμη μου είναι:

Να είσαι ο εαυτός σου.

Αν όλα όσα κάνουμε έχουν κόστος, τουλάχιστον να πληρώσουμε για τις μαλακίες που κάνουμε μόνοι μας…

(*) μην παρεξηγηθώ: καταλαβαίνω απολύτα τι λέει. Ούτε τούτο είναι προσωπικό ως απάντηση. Απλώς νομίζω οτι κάνει λάθος. Το πιο πιθανό επίσης είναι οτι αναφερόμαστε σε διαφορετικούς ανθρώπους: αυτός σε αυτούς που θέλουν να αλλάξουν, αλλά δεν τολμούν, και εγώ σε αυτούς που δεν θέλουν να αλλάξουν, αλλά όλοι τους λένε «πως είσαι έτσι ρε» 🙂 …έτσι και αλλιώς, σεβαστή η γνώμη του…

7 thoughts on “Εγώ λέω, be your self.

  1. Καλήμερα αρκουδε και καλή χρονιά.
    Μάλλον κλίνω προς την άποψη σου (με 170 μοίρες). Συμφωνώ με αυτό που λες, και που μάλλον ήθελε να πει και ο συνονόματος: να είσαι ο εαυτός σου, αλλά να προσπαθείς να αλλάξεις τα μειονεκτήματα σου, όπου μειονεκτήματα δεν είναι τα πράματα που ενοχλούν τους άλλους, αλλά αυτά που ο ίδιος αναγνωρίζεις πως κάνεις και δε θα ήθελες να κάνεις.

  2. Μόνο ένα σχόλιο βρε αρκούδε; πάρε άλλο ένα να σου λέει τι καλά που τα λες: Τι καλά που τα λες. Το πιο πειστικό βέβαια, αλλά παραδόξως κι αυτό που λιγότερο λέγεται απ’ όσους λένε «να είσαι ο εαυτός σου παιδί μου» είναι ότι *δεν μπορείς* να είσαι άλλος – από τους άλλους που εννοείς τέλος πάντων, της εγγυημένης επιτυχίας. Αυτά τα τομαράκια τό ‘χουν μάλλον από μέσα τους. Και, όπως λες, άμα κάνεις το πραγματικό κατόρθωμα να το παίξεις τέτοιος, πραγματικά θα πληρώσεις όλο το κόστος και το κέρδος δεν θα σου λέει.
    Α, ξέρεις κάτι άλλο που θυμήθηκα συνειρμικά, λίγο ψαγμένο και καλά, που διάβαζα τις προάλλες. Λέει λοιπόν αυτό το άλλο ότι την επιτυχία τη θέλουμε λίγο σαν να μην την αξίζαμε, σαν να μας ήρθε μαγικά, αλλιώς άμα έχουμε κάνει σχέδιο για να την κερδίσουμε κι έχουμε εργαστεί φιλοπόνως κτλ. κτλ. δεν την αξιολογούμε και τόσο (και νομίζω ότι ισχύει, ε;). Ίσως γι’ αυτό και το κέρδος από το να το ‘παίζεις’ δεν μας λέει και τόσο. Ενώ όταν σού ‘ρχεται μια χαρά εξαιτίας αυτού του απροσδιόριστου (και ελαφρώς ανασφαλούς) ‘κάτι’ του εαυτού σου, ε, αυτό είναι σαν μια μαγεία, δεν είναι; μπίνγκο φίλε μου, καλή χρονιά.

  3. λυπαμαι που σε ανακαλυψα μετα απο τοσο καιρο. μακραν απτα πιο ποιοτικα blog που κυκλοφορουν. δηλωνω φαν. οσο για το συγκεκριμενο ποστ, συμφωνω λογικα αν και ομολογω οτι εχω πεσει στο τριπακι της αυτολυπησης οταν ακουσα «πωσ εισαι ετσι??????» απο προσωπο που για μενα ειχε σημασια. λαθος? σωστο? μμμμ….και αλλαξα…. τουλαχιστον επιθυμησα την αλλαγη και δεν εγινε (θελω να πιστευω) για τον αλλον…

  4. Ψηφιακά οχυρωμένε, σωστή η οπτική σου, αναγωρίζω και εγώ οτι ο George δεν είναι εκτός τόπου και χρόνου, ούτε «αιρετικός». Απλώς κάθε φοράπου ακούω έναν κανόνα, τον μεγαλώνω για να τους πιάνει όλους: Προτιμώ λοιπόν ανθρώπους που «δεν ταιριάζουν ακριβώς» σε αυτό που πουλάει – και είναι ok με τον εαυτό τους, παρά μαζικά αγχωμένα ανθρωπάκια που τρέχουν να βρουν το ιδεατό σούπερ εγώ τους…

    Tess ενδιαφέρον αυτο που γράφεις για το περι κόπου αποτέλεσμα, και την σχέση τους… Αξίζει μία δεύτερη σκέψη, καθώς έχω ήδη βρει πρακτικές που δεν φαίνονται με την πρώτη ματιά… Και βέβαια, έχω συνηθίσει τα post μου να έχουν όλο και λιγοτερα σχόλια… 🙂

    elasson, η αλλαγή είναι εξαιρετική. Στα comments του post του George, διάβασα το καλύτερα και σοφά ειπωμένο απο το evaki:

    αν σε ενοχλεί κάτι, άλλαξέ το, μην το κρύβεις.

    Το να γίνεις κάτι άλλο, εκτός απο τον εαυτό σου, είναι σαν να το κρύβεις, αυτό με ενοχλεί.

    Το να γίνεις κάτι άλλο, καλύτερο, πιο «εσύ» είναι να διορθώσεις ότι σε ενοχλεί, πράγμα που σέβομαι, και επιθυμώ για όλους (και για μένα, προφανώς)

    Καλά τα λέει το evaki, συνυπογράφω 🙂

  5. Θα καταθέσω κι εγώ την άποψη μου, όχι γιατί ο Αρκούδος παραπονιέται για τα comments (έχω να αφήσω καιρό αν και τν διαβάζω ανελειπως…) αλλά γιατί ΣΥΜΦΩΝΩ απόλυτα με τα λεγόμενα του. Καθένας δικαιάται να είναι ο εαυτός του. Να είναι αυτός που θέλει να είναι. Πάντα κάποιος θα βρεθεί να τον αγαπήσει, αρκεί να αγαπάει ο ίδιος τον εαυτό του. Λάθος είναι να προσπαθείς να αλλάξεις για να γίνεις όπως σου λένε οτι πρέπει να είσαι, αλλά εξίσου λάθος είναι να είσαι ο εαυτός σου και να τον μισείς. Ξέχνα τους άλλους, δες τον εαυτό σου μόνο και ό,τι δεν σου αρέσει άλλαξε το.
    Μην κάνεις συγκρίσεις, be the best you can be as long as you’re still YOURSELF…

  6. 8a symfwnhsw ki egw me arkoudo.
    dn nomizw oti to na kaneis kati pou dn sou bgainei apo fysikou sou
    prokeite na boh8hsei.etsi ki alliws,kapoia stigmh 8a karfw8eis.
    mporei na exei apotelesmata braxypro8esma, makro- omws?

  7. Κακώς δεν σε είχα (ως τώρα) στο blogroll μου Αρκούδε. Εγώ στο συγκεκριμένο θέμα θα πω πως συμφωνώ και με τους δύο (αστον τρελλό στην τρέλλα του).

    Υπάρχουν περιπτώσεις που για να «κολλήσει» κανείς σε κάτι που πρέπει να κολλήσει, αλλάζει. Συνήθως όμως αλλάζει προσωρινά για να πετύχει το σκόπο του ταιριάσματος. Άρα, ασυνήδειτα, υποκρίνεται. Φεύγοντας μάλιστα απο τον κύκλο αυτό, επανέρχεται ο πραγματικός αυτός του.

    Το ιδανικό είναι αυτό που λές εσύ, αλλά κάποιες φορές, έρχονται έτσι τα πράγματα που «αστα να πανε»…

    Χεραιτισμούς πολλούς

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται.