Ιστορία πρώτη:
Μετακομίζω, γιατί παντρεύομαι. Απο τον Άγιο Ελευθέριο πηγαίνω στο Παγκράτι.
Είναι μια διαδικασία επίπονη, κουραστική και χρονοβόρα. Όχι τόσο η μετακόμιση καθ’ εαυτή (δεν έχει ξεκινήσει ακόμη, το καινούργιο σπίτι είναι πολύ πρόσφατα κλεισμένο) όσο η διαδικασία να βρεις, και να συμφωνήσεις.
Στο παλιό μου σπίτι, μένω 7 χρόνια τώρα. Ημουν πάντοτε σωστός και τίμιος με τους ιδιοκτήτες, μερικοί μάλιστα πιστεύουν οτι παραήμουν καλός. Ως παράδειγμα αναφέρω ότι δεν καθυστέρησα ποτέ νοίκι (καμιά φορά το έδινα και νωρίτερα, όπως σε γιορτές και σε αργίες), δέχθηκα μία αναπροσαρμογή της τάξης του 40% σε έξι χρόνια, δεν έκανα ζημιές (και όποτε τις έκανα τις επιδιόρθωσα με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο). Και ένα καρφί με το ζόρι το βάζω, και ας γελάνε μερικοί-μερικές που με γνωρίζουν… 🙂
Και πως αλλιώς τον λένε τον καλό;
Παρότι έχω ενημερώσει εδώ και καιρό οτι θα φύγω, προχθές, που το ανακοίνωσα και επισήμως, αρνήθηκαν να μου επιστρέψουν την εγγύηση που είχα δώσει τότε.
Η δικαιολογία; Παρέλαβα το σπίτι βαμμένο, άρα πρέπει να …το παραδώσω βαμμένο. Όταν δε αρνήθηκα κατηγορηματικά οτι υπάρχει περίπτωση να συμβεί κάτι τέτοιο, η κουβέντα πήγε σε σπάσιμο συμβολαίου (καθώς φεύγω 9 μήνες νωρίτερα) παρότι οι ίδιοι στην υπογραφη της ανανέωσης με είχαν διαβεβαιώσει (γιατί απο τότε τους είχα ειδοποιήσει) οτι δεν θα υπάρξει πρόβλημα και «ας το κάνουμε δύο χρόνια»…
Τόσο καιρό σωστός, και τώρα μου δημιουργούν προβλήματα…
Ιστορία δεύτερη:
Καθώς είμαι τόσα χρόνια στην γειτονιά, έτυχε να γνωρίσω και τον τρελό του χωριού. Αλαφροϊσκιοτος ο Νικόλας, προσπαθεί να προσαρμοστεί στην δική μας παράνοια, αλλά δεν του βγαίνει. Τον γνώρισα να δουλεύει σε ένα ψιλικατζίδικο που οι μισοί πελάτες πήγαιναν για να τον κλέψουν, και οι άλλοι μισοί για να του αφήσουν πουρμπουαρ. Περιττό να πω οτι όσο τον αντέξανε στην δουλειά τον αντέξανε, μετά τον διώξανε.
Πριν ενάμισι μήνα, τον πετυχαίνω να κάθετε σε μία πλαστική καρέκλα έξω απο το σπίτι του. Με σταματάει και μου ζητά αν έχω την καλωσύνη να πάω να του αγοράσω μπισκότα απο εκεί, γιατί «δεν του δίνουν». Είχε και προτιμήσεις, μάρκα. Μου λέει κάνει 1.20, και μόλις έχω, θα στα δώσω.
Κανένα πρόβλημα.
Πάω, αγοράζω, δεν λέω για ποιόν είναι, φεύγω, επιστρέφω, του τα δίνω.
«Θα στα δώσω» μου λέει, «όποτε γουστάρεις», του λέω.
Εχθές, γυρίζω σπίτι, πετάγεται απο ένα σουβλατζίδικο, «έλα εδώ, έλα εδώ» μου δίνει ένα νόμισμα. «Πάρε» μου λέει, «για τότε που σου χρωστάω». «Την άλλη φορά μου τα δίνεις» του λέω, ανένδοτος αυτός – «τώρα έχω» μου λέει. «Να μωρέ, τότε, που στα ζήτησα, πείναγα – δεν είχα φάει τίποτα για μέρες».
Μου δίνει τα λεφτά, φεύγει.
Αθόρυβα.
Ξαναρωτάω: ο καλός βλέπει καλό;
Τι λέτε;
απορημένος και
μπερδεμένος και
σκεπτικός.
Loading...
Όχι. Μόνο από κάποιους φίλους, και την τυχαία καλοσύνη. Ο Νικόλας δε μετράει, είναι αλαφροϊσκιωτος όπως λες, κι άρα guest star από παραμύθι.
Btw, να ζήσετε παιδιά (όταν έγραφα «φίλους» εννοούσα κι από συντρόφους ζωής).
Αξιαγάπητος ο Νικόλας. Αν τον ξαναδείς, πες του συγχαρητήρια από μένα για το μάθημα ζωής που έδωσε.
Ο Νικόλας απλά πεινούσε.
Οι ιδιοκτήτες σου είναι άπληστοι.
Thanks Αστέρη, thanks 🙂 κατα τα λεχθέντα, το ερώτημα παραμένει.
Γιώργο, πολύ σωστή η σύνδεση, ούτε και εγώ που το έγραψα δεν το είχα αντικρίσει. Σωστή η ματιά σου και μπράβο για το σχόλιο λοιπόν…
Υ.Γ. για τους υπόλοιπους: ποιος είναι ο Γιώργος και ποιος ο Αστέρης; Να μπείτε στα blog αυτών που σχολιάζουν, να δείτε :p
Ξέρεις κάτι; Αυτό με το Νικόλα μού φάνηκε απόλυτα φυσιολογικό και αναμενόμενο. Ακόμα κι αν όμως δεν σου επέστρεφε ποτέ τα χρήματα, νιώθεις ότι δεν έχει σκοπό του να σε κλέψει, να σε κοροϊδέψει.
Όσο για το άλλο… δεν το ήξερα ότι αυτό με το βάψιμο έχει τόση πέραση στον κύκλο των ιδιοκτητών…
όπως το δει κανείς.
αν δεν έκανε ςκαλό μπορέι να ένιωθες άσχημα, οπότε μ αυτήν την έννοια βλέπεις καλό. (επίσης ο κόσμος είανι μικρός, ποτέ δνε ξέρεις πώς θα έρθουν τα πραγματα. μπορεί στο μέλλον να κερδίσεις πολλά απο καλή συμπεριφορά)
Ααααχ, τι να πω ίσως ο καλός ανταμειφτεί σε μια άλλη ζωή. Όπως και να έχει ο καλός νιώθει ωραία και ας νιώθει που και που κορόιδο. Και εγώ δυστυχώς συνήθως είμαι πολύ καλή, χατίρια δεν χαλάω και οι περισσότεροι βρίσκουν πάτημα να πατήσουν. Αλλά να αλλάξω δεν μπορώ. Που και που μόνο βρίσκω άμυνα την αναισθησία και αποβάλω τα αισθήματα, όπως και τη μνήμη, συνήθως δεν θυμάμαι τίποτα.
Άρε, τι μου θύμισες…
Την πρώτη μου γειτονιά! (Στην Τσούντα γεννηθηκα!)
Και ναι, ο καλός βλέπει καλό! Πραγματικά μάθημα ζωής ο Νικόλας.
Κάνε το καλό και ρίχτο στο γυαλό που λένε.
Στην κοινωνία που ζούμε δεν είναι να περιμένεις ανταπόδωση. Το κάνεις μόνο επειδή το νιώθεις και το κάνεις, για να είσαι καλά με την συνείδησή σου οτι δεν αδίκησες ή έβλαψες κανέναν.
Κάπου, κάπως, κάποτε, θα βρεθούν και άνθρωποι στο δρόμο σου που θα σε αντιμετωπίσουν αντίστοιχα, μην απελπίζεσαι. Υπάρχει καλό εκεί έξω, απλά πολλές φορές κρύβεται για να μην θεωρηθεί αδυναμία…
Για τον Νικόλα, no comments. Respect!
«Κάνε το καλό και ρίχτο στο γυαλό».
Αυτό λέει μια παλιά λαϊκή ρήση.
Το παν είναι να αισθάνεσαι καλά με την συνείδησή σου.
Ο κύκλος γυρίζει για αυτούς που κάνουν το κακό αλλά και για αυτούς που κάνει το καλό…
Μπράβο στον Νικόλα…
εγώ δεν πιστεύω ούτε σε κύκλους που γυρίζουν, ούτε σε θεία δίκη, ούτε σε άλλη ζωή.. αυτή η ζωή υπάρχει, και ώρες ώρες είναι τρελά άδικη. συμφωνώ με το γκρινιάρη, το καλό το κάνεις για να είσαι εντάξει με τον εαυτό σου, γιατί έτσι το αισθάνεσαι. κάπου θα βγεις το κορόιδο της υπόθεσης και κάπου θα στο ξεπληρώσουν στο τριπλάσιο. Αλλά όσες περισσότερες προσδοκίες έχεις τοσο περισσότερο απογοητεύεσαι, νομίζω. το θέμα είναι να βρεις μια ισορροπία μεταξύ καχυποψίας και αφέλειας, με την οποία να είσαι εντάξει.
οι ιδιοκτήτες του σπιτιού σου πάντως είναι απαράδεκτοι!! είναι κανόνας (άγραφος, νομίζω, αλλά κανόνας) ότι αφήνεις τα πάντα στην εντέλεια όταν αφήνεις ένα σπίτι, καθαρό κτλ, αλλά τους τοίχους τους βάφει ο ιδιοκτήτης για τους επόμενους. έχω μετακομίσει άπειρες πραγματικά φορές, και ποτέ κανείς δεν πρότεινε να βάψω τους τοίχους! πολλοί μάλιστα το αφήνουν στον επόμενο ενοικιαστή, και κάνουν κάποια έκπτωση στη τιμή ή κάποια άλλη διευκόλυνση.
xmm…3erw kati kaka paidia,
pou sigoura 8a ma8ainan stous dikous sou,ti einai kalosunh
kai ola auta tsampa!
san dwro gamou!
Ston kosmo auto gia na gennh8eis, pe8aneis, zhseis, meineis se spiti, fygeis apo spiti k.l.p. prepei na dwseis polla lefta. Sto telos antakalypteis pws pas apo ta sk…t.. stis kourades. To apotelesma einai idio. Apogohteush gia to an8rwpino genos kai thn agwgh ths plhopshfias.
O Nikolas ksygy8hke omws swsta! O kalos vlepei kalo. Tis perissoteres fores (opws eipes arkoude) ton fwnazoun mal……
Οι ιδιοκτήτες σου φέρθηκαν έτσι όπως πρέπει για να νοιώθουν καλά οι ίδιοι. Αυτός ο κήπος, τέτοια φρούτα κάνει.
Το πώς φέρθηκες στους ιδιοκτήτες, το πώς φέρθηκες στον Νικόλα, δεν έχει να κάνει με τους ιδιοκτήτες και με τον Νικόλα.
Έχει να κάνει με εσένα και με Εκείνον.
*χαιρετίζοντας*