Καθαρίζω το σπίτι μου, στην διαδικασία μετακόμισης Εκατοντάδες πράγματα, περιοδικά και βιβλία που καθόντουσαν αμέριμνα στις βιβλιοθήκες μου επι σειρά ετών, βρεθηκαν στην κριτική ματιά της προσπάθειας κουβαλήματος – και έχασαν.

Δεκάδες Bell -κάποτε είχα χρόνο να τα διαβάζω όλα αυτά- , περιοδικά που φύλαξα χωρίς μετα να μπορώ να θυμηθώ γιατί, άλλα που θυμήθηκα γιατι – αλλά ήταν αργά πια, καθώς είχαν χάσει την σημασία τους. Η ιστορία επτά ετών, αποκαθηλώνεται.

Το ερώτημα ήταν τι να τα κάνω όλα αυτά. Να τα πετάξω;

Flashback.

Πάντα κρατούσα τα πάντα. Το σπίτι μου στην Πάρο είχε έναν τοίχο, μεγάλο σε πλάτος, γεμάτο με κασόνια. Στα κασόνια είχα περιοδικά (χι-λιά-δες). Τα είχα στοιβάξει (τα κασόνια) σαν βιβλιοθήκη, και ήμουν πολύ περήφανος για την ατελείωτη συλλογή μου με SpiderMan. Φυσικά, στην σκληρή μετακόμιση της δεκαετίας του 90, όλα αυτά πήραν πόδι – και μετανιώνω οικτρά για αυτό.

Στα πράγματα που φυλάω, για ανεξακρίβωτους λόγους, είναι απο σήματα του στρατιωτικού μου κασκέτου, μέχρι παιδικά παιχνίδια. Όλα αυτά τα κουβαλάω σαν βάρος ενός παρελθόντος που δεν με βολεύει ακριβώς, αλλά είναι σαν να το έχω χρεωθεί. Αν τα έχανα, δεν θα μπορούσα να θυμηθώ ούτε ένα απο αυτά που φιλοξενούνται στις κούτες. Αλλά θα στεναχωριόμουν να τα πετάξω.

Επιστροφή στο τώρα.

Τι τα κάνουμε λοιπόν τόσα περιοδικά και βιβλία;

Αρνούμαι να τα πετάξω «στα σκουπίδια». Αυτά που είναι άχρηστα για μένα, είναι -συνήθως- εξαιρετικά χρήσιμα για κάποιον άλλον.

Τα βιβλία για παράδειγμα, οι γονείς της ελεάνας θα τα αξιοποιήσουν σε μία απο τις βόλτες τους στις φυλακές – όποτε πηγαίνουν και δίνουν ρούχα και άλλα στους φυλακισμένους.

Για τα παλιά έπιπλα και πράγματα, ο Δήμος έχει την λύση. Κατεβάζεις ότι μεγάλο και άχρηστο έχεις, ενημερώνεις τον δήμο Αθηναίων (καλέστε στα Δημοτικά διαμερίσματα, η λίστα είναι εδώ) και τα παραλαμβάνουν – δωρεάν. Αν, βεβαια, πρώτα δεν έχει περάσει ο γνωστός «παλλλιάααατζζζζζζήηςςςς» και τα «απαλλωτριώσει». Χρήσιμο πάντα να κοιτάξετε στην στήλη των εφημερίδων «Ζητώ να μου χαρίσουν» – εγώ βρήκα μια φοιτήτρια, αλλά ο σε άθλια κατάσταση τετραθέσιος καναπές μου ήταν δύσκολος για την γκαρσονιέρα της Ιωάννας…

Τα δε περιοδικά, βρήκα άλλη λύση: Έξω απο τον σταθμό του Ηλεκτρικού στον Άγιο Ελευθέριο, έχει στάντ απο δωρεάν εφημερίδες, που φαλήρησαν και σταμάτησαν να βγαίνουν. Έχθες το βράδυ άφησα πιλοτικά 50-100 περιοδικά. Η λογική ήταν οτι οι ταξιδιώτες θα εκτιμούσαν να έχουν κάτι να διαβάζουν στην πρωϊνή διαδρομή τους.

Μέχρι το μεσημέρι σήμερα είχαν εξαφανιστεί.

Τα παιδικά παραμύθια, σαν αυτά που μοίραζε η εφημερίδα Το Θέμα, ψάχνω μία οικογένεια μεταναστών στην πολυκατοικία μου να τα δώσω. Τα παιδιά τους θα τα εκτιμήσουν περισσότερο απο τον κάδο των σκουπιδιών.

Αυτά λοιπόν, είναι τα σκουπίδα που συζητάγαμε; Όχι. Άχρηστα για μένα, χρήσιμα για άλλους.

Τι είναι τα σκουπίδια λοιπόν σύντροφοι;

Υ.Γ. Ο Void, στο blog Μία Παρέα, καταθέτει άλλη άποψη για τις υπηρεσίες του Δήμου Αθηναίων. Μπείτε, και ρίξτε μία ματιά….