Είμαι έξαλλος.
Διάβασέ το, και θα είσαι και εσύ.
Είναι απλό. Τσάμπα κάναμε ότι κάναμε για την Αμαλία. Τσάμπα και βερεσέ. Είναι γαίδούρια, αναίσθητοι. Μπορεί να κλαίνε λιγουλάκι, αλλά θα μετά θα διαθέσουν όλη την δύναμη που έχουν – όχι για να διορθώσουν το κακό, να μην ξανασυμβεί σε κανέναν – αλλά για να ξαναβγούν.
Να τους ψηφίσουμε.
Ότι και να μου πείτε, θεωρώ ότι η υπόθεση είναι αμιγώς πολιτική. Τι και αν ο βουλευτής μας, ο υφυπουργός μας, ο κομματάρχης μας, ο υπουργός μας, ο πρωθυπουργός μας δεν ήταν εκεί, και δεν ήξεραν τίποτα:
Η τακτική της αδιαφορίας τους για τα κοινά, οδήγησε τους υφισταμένους τους να τους μιμηθούν, και να δείξουν εγκληματική αδιαφορια σε ένα 17χρονο παιδί. Σε έναν αθώο. Σε σένα και σε μένα.
Χωρίς ντροπή, χωρίς αιδώ.
Είναι απλό: τον ψηφίζεις γιατί θυμάσαι την φάτσα του, γιατί τον βλέπεις στην τηλεόραση, γιατί φωνάζει πιο δυνατά, γιατί τα λέει πιο ωραία, γιατί φοράει καλύτερα κουστούμια, γιατί σου υποσχέθηκε θέση στο δημόσιο, γιατί έχει πιο ωραίο site, έχει καλύτερο χτένισμα, γιατί έτσι σου είπανε (αν είναι δυνατόν).
Στην πραγματικότητα, ψηφίζεις έναν άχρηστο – και το ξέρεις. Αλλά στα αρχίδια σου – γιατί βαριέσαι.
Κόβεις όμως το νήμα της ζωής στην Αμαλία, το πόδι ενός αθώου παιδιού, την ιδιωτικότητα κάποιων ανθρώπων, την αξιοπρεπεια κάποιων άλλων, το μέλλον άλλων, το μέλλον όλων.
Την προηγούμενη φορά, με την Αμαλία, νόμιζα οτι πέρασε το μήνυμα. Προφανώς όχι. Στο συλλαλητήριο για την Πάρνηθα νόμιζα οτι πέρασε το μήνυμα – προφανώς όχι.
Οι «γνωστοί – άγνωστοι» ακόμα γελάνε με τις «διαμαρτυρίες» μας.
Γελάνε με τον πόνο μας όσοι αδιαφορούν γιατί έχουν καλύτερα πράγματα να κάνουν όπως να προετοιμάσουν τις εκλογές, να ψηφιστούν, να διοριστούν.
Γελάς; Αν ο πρωθυπουργός ήθελε να σταματήσει η αδιαφορία, να είσαι σίγουρος οτι μπορούσε να το κάνει σε μία νύχτα. Με τον φόβο ή τον σεβασμό.
Αλλά ποιος να σεβαστεί αυτόν που ψηφίστηκε για το κούρεμα, την γυναίκα, το κουστούμι ή το site?
Έλα μαλάκα μου, γνωριζόμαστε καλά.
Αλλά το έχω επισημάνει και στο παρελθόν: Ασπρίζουν όταν τους παίρνεις την καρέκλα. Κόβονται τα πόδια τους.
Ε, λοιπόν, ας δείξουν οτι νοιάζονται: Και καρέκλα, και φυλακή για τους υπεθύνους.
Αν δεν απολυθούν, παραιτηθούν, καθαιρεθούν, μπουν φυλακή, όχι όσοι φταίνε, αλλά και αυτοί που δεν φταίνε, που έλειπαν, που δεν ήταν εκεί, που δεν ξέρουν τίποτα, αν δεν εξαφανιστούν απο μπροστά μου δικαίως ή αδίκως όλοι όσοι εμπλέκονται στην υπόθεση, θα κατηγορήσω ευθέως τον πρωθυπουργό.
(Με ξέρετε. Τον οποιονδήποτε πρωθυπουργό.)
Και θα του ζητήσω σαν προεκλογική εξαγγελία, να δώσει πίσω το πόδι στο παιδί.
Loading...
έχεις απόλυτο δίκαιο, τι άλλο να πω…
Έχεις δίκιο. Παντού όμως τα συστήματα υγείας πάσχουν πλέον.
Εγώ δεν θα το χρέωνα όμως στην αδιαφορία των γαιτρών. Δεν υπάρχει εκεί διευθυντής για να ξέρει ότι δεν μπορούν να λείπουν μαζί όλοι οι γιατροί της ίδιας ειικότητας;
Αλλά άσε αυτό το γεγονός, με όλη τη τραγικότητά του. Ξέρεις σε πόσα νομαρχιακά νοσοκομεία υπάρχουν μονοπρόσωπες ειδικότητες. Τι θα γίνει αυτοί δε θα πάρουν ποτέ άδεια;
Πάντως από την άλλη είναι γεγονός ότι χάνουμε σιγά- σιγά την κοινωνική συνεξάρτηση και βέβαια τα ψέματα δημιουργούν σιγά- σιγά και ψεύτικες κοινωνίες…
Τσουκνίδα, είναι όπως το λες: αν ψεύτικα ψηφίζεις, ψέμματα θα λάβεις.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν πιάνουν τόπο οι κραυγές μας. Ούτε οι δικές μας, που σχολιάζουμε, ούτε του παιδιού που φωνάζει όταν του κόβουν το πόδι, ούτε της Αμαλίας που πεθαίνει, ούτε του ελαφιού της Πάρνηθας, ούτε της ανάγκης για αξιοπρέπεια των συνδρομητών της Vodafone, ούτε του Τσαλικίδη, ούτε κανενός.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν αυτιά. Έχουν μόνο χέρια. Ψεύτικα χαμόγελα, ψεύτικα μαυρίσματα, ψεύτικες κουβέντες, ψεύτικες χειραψίες.
Οι μερικοί που ξεχωρίζουν (έχω δείξει την ιδιαίτερη μου συμπάθεια σε ανθρώπους όπως η Σοφία Σακοράφα) δεν «τυγχάνουν» άξιας μεταχείρισης, κυρίως διότι καταντήσαμε να τους θεωρούμε όλους ίδιους.
Όλους άχυρα.
Άνθρωποι που η θέση τους (η θεσούλα που έχυσαν αίμα για να αποκτήσουν) είναι υπεράνω όλων. Υπεράνω σου, υπεράνω μου, υπεράνω αξιών, υπεράνω δικαίου, υπεράνω νόμων, υπεράνω όλων.
Και εμείς που υποφέρουμε (θυμώνουμε, κλαίμε, ουρλιάζουμε) δεν βρίσκουμε διέξοδο. Δεν τιμωρούμε.
Τσάμπα κραυγάζουμε.
Σε κουφούς.
Θα το δεις στις εκλογές.
Όταν πιάσουμε πάτο, τότε υπάρχει ελπίδα να αλλάξει κάτι.
Ως τότε απλώς πέφτουμε. Συλλογικά.
Κάπου κάπου γκρινιάζει και κανένας αρκούδος για να μη ξεχνιόμαστε εντελώς.
Μόνο να ξέρουμε ότι ελληνική κοινωνία παρακμάζει. Αυτήν την ώρα.
Μόνο να ξέρουμε οτι ένα πόδι κόβεται, κάθε φορά που κάποιος που έχει την ευθύνη, αδιαφορεί. Αυτήν την ώρα.
xmm.auto pou mou hr8e sto mualo einai na mazeutoume 200-300-5000 osa mporoume telospatwn kai na mpoume mesa sth voulh,en wra sunedriashs. na shkw8ei kapoios na milhsei,mhpws akousei kanenas ekei mesa. an oxi ekei mesa,kapoios ekei eksw. KAPOIOS NA AKOUSEI TELOSPANTWN
elfako, πολύ δυναμικό και συμφωνώ, αλλά έχω κάτι καλύτερο: να μαζευτούμε όσοι χρειάζονται για να πετάξουμε έξω απο την βουλή στις επόμενες εκλογές τους αδιάφορους…
Το λέω γιατί και για την Πάρνηθα μαζευτήκαμε, και τις επόμενες μέρες, τίποτα δεν άλλαξε προς το καλύτερο.
Ένα έχουν στο μυαλό τους: την ψήφο. Ας τους την στερήσουμε…
Δεν λέω να ψηφίσουμε κάποιον οργανωμένα. Λέω να ψηφίσουμε με μυαλό. Αν αυτός στο ψηφοδέλτιο είναι μαλάκας (και μην μου πεις οτι δεν τους ξεχωρίζεις), δεν τον ψηφίζουμε. Να μην ψηφίζουμε όποιον μας «διαφημίζεται» απο τα ΜΜΕ…
Να ξεσκαρτάρουμε λίγο την βρώμα των άχρηστων…
Μπορεί ένας καλός τρόπος να είναι να μην ψηφίζουμε οποιονδήποτε εμφανιστεί σε τηλεοπτικό κανάλι τους τελευταίους μήνες πριν την ψηφοφορία…
Ίσως έτσι καταλάβουν οτι η δουλειά ανταμείβεται, και η αχρηστία καταδικάζεται…
Να μην το καταλαβαίνει μόνο η Αμαλία και ο 17χρονος…
Εκλογες ερχονται και ο απλος πολιτης μπορει να ανατρεψει τα παντα αρκει να το θελει…
Ακομη και το καθεστως που επικρατει σημερα στο ΕΣΥ…
Αυτό που συνέβη με το παιδί ήταν απλώς προσωπική του ατυχία. Θα μπορούσε να συμβεί στον καθέναν αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, ειδικά στην περιφέρεια, όπου πολλοί διευθυντές των Κέντρων Υγείας συστηματικά απαξιώνουν τον θεσμό με την αδιαφορία τους όσον αφορά τις αβλεψίες (και τις άδειες από τη σημαία φυσικά) του προσωπικού. Άκουσα μερικές ανατριχιαστικές ιστορίες για την Αιτωλοακαρνανία αυτές τις ημέρες. Η εξήγηση είναι αρκετά απλή, υπάρχει μια οργανωμένη προσπάθεια απαξίωσης του ΕΣΥ προκειμένου να ενισχυθούν οι ιδιωτικές κλινικές. Στην ίδια λογική εντάσσεται εξάλλου και το ότι πολλά δημόσια νοσοκομεία, μολονότι έχουν ανάγκες, δεν προκηρύσσουν θέσεις για ειδικευόμενους. Αντίθετα, γίνεται όλο και περισσότερο λόγος για τη δυνατότητα των ιδιωτικών κλινικών να δίνουν ειδικότητα. Βγάλτε συμπεράσματα… Όσο για τη βεβαιότητά σου καλέ μου Αρκούδε ότι ‘φαίνονται οι μαλάκες’, εγώ δεν είμαι τόσο σίγουρη. Για τον απλό λόγο ότι προσπαθούμε κι εμείς αν όχι να διοριστούμε, τουλάχιστον να δουλέψουμε, να φροντίσουμε τις οικογένειές μας κ.τ.τ. και θέλει χρόνο και σκάψιμο για να δεις μήπως τυχόν κι αυτός που δεν φαίνεται και τόσο μαλάκας, τελικά θα αποδειχθεί τέτοιος, ευκαιρίας δοθείσης. Κι είναι γεμάτος ο τόπος από τέτοιους, γιατί είναι μεγάλη π* η εξουσία, κακά τα ψέματα, και θέλει πολύ χαρακτήρα για να αντισταθείς. Και άνθρωποι με χαρακτήρα δεν πάνε για καριέρα πολιτικού πια τόσο πολύ…
Έχεις δίκιο, οτι μπορεί να μην είναι η εντροπία, αλλά η επι τούτου διάλυση των δημοσίων έναντι των (τρελά) κερδοφόρων ιδιωτικών ιατρείων.
Φυσικά, δεν θα μπορούσα να φανταστώ έναν άνθρωπο – γιατρό που να λέει «δεν βαριέσαι, ας πάει στο ιδιωτικό» όταν ο άλλος κινδυνεύει. Ούτε να λέει «αν μας πεθάνει, οι άλλοι θα τρέχουν στο ιδιωτικό». Δεν μπορώ να φανταστώ ούτε γιατρό, ούτε άνθρωπο να σκέφτεται έτσι.
Αλλά ακόμα και έτσι να είναι, δεν είναι αυτός ο στόχος μου. Και έτσι πάμε στους μαλάκες.
Συμφωνώ, οτι πολλοί μας εξαπατούν. Τους θεωρούμε ικανούς, και πρόκειται περί καραγκιόζηδες. Αλλά υπάρχουν και αυτοί που είναι, αποδεδειγμένα, άνθρωποι κενοί. Που θέλουν μόνο την ψήφο μας – και εμείς λυπόμαστε, και τους την δίνουμε.
Πες μου δηλαδή, σε ποιούς απο αυτούς που φιγουράρουν στα κανάλια, θα τους εμπιστευόσουν το παιδί σου να το προσέχουν.
(μεγάλη κουβέντα. ωραίος τίτλος. επιφυλλάσομαι.)
Ε, ας είναι αυτό το κριτήριο.
Διότι ο 17χρονος δεν ήταν άτυχος. Δεν ήταν προσωπικά άτυχος. Κάποιοι απο εμάς ψηφίζουν άχρηστους που όταν παίρνουν θέση είναι σαν να οπλίζουν ένα πιστόλι. Και όταν απο την αχρηστία τους πυροβολούν, κάπου, κάποιο παιδί, σκοτώνεται.
Ε, αυτό δεν είναι «προσωπική ατυχία». Είναι ηθελημένη δολοφονία.
Αρκούδε πιστεύεις ότι έχουμε άξιους πολιτικούς;
Πιστεύεις ότι υπάρχει κάποιος που μπορεί να γίνει πρωθυπουργός και να γίνουν τα πράγματα καλύτερα;
Πιστεύεις ότι όταν θα έχει την εξουσία στα χέρια του θα την χρησιμοποιήσει για το κοινό καλό;
Γιατί αυτός ξέρει αυτά που ξέρω εγώ και ξέρεις κι εσύ έτσι;
Έχει κρίση.
Βλέπει πιο είναι το σάπιο και πιο είναι το καλό.
Μπορεί να καταλάβει ποιος έχει ευθύνες – ναι και πολιτικές – και φυσικά να τους τιμωρήσει.
Ξέρει αυτά που ξέρω εγώ και ξέρεις κι εσύ Νο.2
Αυτά τα προβλήματα που δεν πρέπει να υπάρχουν.
Αυτές οι αδικίες που δεν πρέπει να γίνονται.
Γιατί τον ενδιαφέρει.
Η ελλάδα σαν ελλάδα.
Ο πολίτης σαν πολίτης.
Αρκούδε το πιστεύεις;
Πιστεύεις ότι υπάρχει ένας τέτοιος πολιτικός;
Ένας τέτοιος πρωθυπουργός;
Που μπορεί να διοικήσει αυτή την χώρα χωρίς να παίξει το κάθε διεφθαρμένο παιχνίδι που του σερβίρετε στο πιάτο; Το κάθε παιχνίδι.
Παιχνίδι ψήφων. Εντυπώσεων. Κονδυλίων. Μαύρου χρήματος. Εξουσίας.
Πάντα απορούσα με τους ανθρώπους που φανατίζονται με μία ομάδα, με ένα κόμμα, με ένα θεό, με ένα κάτι γιατί έτσι μεγάλωσαν και ποτέ δεν έβαλαν το γαμήδι το μυαλό τους να σκεφτεί.
Γιατί έτσι τους είπε ο άλλος.
Αρκούδε πιστεύεις ότι εκτός από αυτό τον «καλό» πρωθυπουργό-πολιτικό, υπάρχει και ο «καλός» πολίτης που θα τον ψηφίσει; Που θα δει πίσω από τις εικόνες. Που δεν θα ψηφίσει τον κάθε τρόμπα που του υποσχέθηκε θέση στο δημόσιο γιατί ξέρει τι αρχίδι είναι. Κτλ Κτλ… Μην το κουράζω….
Πιστεύεις ότι υπάρχει αυτός ο καλός πρωθυπουργός – πολιτκός; Αν ναι πες μου ποιος είναι…
Πιστεύεις ότι υπάρχουν καλοί πολίτες; Αν ναι πες μου πόσοι είναι…
Όπως έχουμε όλοι ξαναπεί, οι άχρηστοι τους οποίους ψηφίζουμε δεν είναι τίποτε άλλο από το άλλοθί μας. Το ρουσφέτι μας για το αυθαίρετο, το διορισμό, την κλήση που θέλουμε να σβήσουμε και και και και (ο καθένας μπορεί να προσθέσει ό,τι άλλο θέλει).
Ξέρουν ότι είναι άχρηστοι. Ότι περίπτερο να τους έδινες να δουλέψουν θα το έκλειναν σε μία ώρα.
Και το πιο χυδαίο είναι ότι την έδρα (ή το υπουργείο) το θεωρούν κτήμα τους. Κατά συνέπεια, πρέπει να περάσει στην επόμενη γενιά άχρηστων: στα παιδάκια τους.
Τώρα που το σκέφτομαι: ρουσφέτι τους ζητάμε, ρουσφέτι μας ζητάνε. Μας το κάνουν και τους το κάνουμε.
Το παιδί δεν έχασε το πόδι του γιατί ήταν άτυχο ή γιατί οι γιατροί είχαν άδεια ή γιατί επικρατεί αδιαφορία στο ΕΣΥ ή γιατί οι πολιτικοί είναι ανεύθυνοι.
Το παιδί έχασε το πόδι του γιατί είναι ταξικός αντίπαλος του κατεστημένου, γιατί ανήκει στους μη προνομιούχους για τους οποίους δεν υπάρχουν λεφτά.
Είδες πόσο άψογα λειτούργησε το ΕΣΥ στην περίπτωση του Χριστόδουλου, πόσα εκατομμύρια θα δαπανηθούν για έναν ασθενή που όλοι θεωρούν ξοφλημένο. Είναι όμως δικός τους, σάρκα από τη σάρκα τους και θα κάνουν ότι μπορεί να γίνει, όσο κι αν κοστίσει.
Κατάλαβες γιατί το παιδί από τον Εβρο, όπως και η Αμαλία όπως και όλα τα παιδιά των μη προνομιούχων θα συνεχίσουν να χάνουν τα πόδια τους και τη ζωή τους μέχρι να το πάρουμε απόφαση να πάρουμε τις τύχες στα χέρια μας μακρυά από κάλπες και προεκλογικά καθρεπτάκια και γυαλιστερές χάντρες.
Και ενω οτι ειχε μεινει απο Πεντελη γινεται σταχτη και μπουρμπερη (παρολο που ο γνωστος υπουργος αγροφυλακης δηλωσε οτι ακομη μια φωτια αντιμετωπιστηκε με επιτυχια), ο πρωθυπουργος μας πηρε την αποφαση να κανει «εκλογες εξπρες».
Θα βγει λοιπον αυριο με αυτο το Αβερελ υφος του και την παχια ευτυχια στα ματια του (μιας και πιστευει οτι ειναι ο καλυτερος πρωθυπουργος ολων των εποχων..οχι ψεματα βασικα πιστευει οτι εμεις πιστευουμε οτι ειναι simply the best) να μας πει οτι πρεπει να παμε σε εκλογες για το καλο του τοπου.
Το καλο του τοπου οπως το αντιλαμβανεται αυτος, βεβαιως βεβαιως.
Τι φρικη… υπαρχει τροπος να γλυτωσουμε απο δαυτους ολους??
Υπαρχει τροπος να μη βγει κανεις τους? ουτε ο Αβερελ ουτε ο Ραν Ταν Πλαν? Κανενας τσιφτης Λουκι Λοοκ δεν υπαρχει να σωσει την κατασταση βρε παιδια?
Απροπο, διαβασα και αυτο το αρθρακι, ενδιαφερον αν μη τι αλλο:
http://restaro.blogspot.com/2007/08/blog-post_16.html
Καλά εσύ πίστευες ότι γράφοντας για την Αμαλία, θα αλλάζες τίποτα;
διαφωνώ και θα ψηφίσω πασοκ αυτο το νέο που προσπαθεί να κάνει ο ΓΑΠ διάβασε και αυτό
http://gartel-adventures.blogspot.com/2007/09/blog-post_13.html
Ωραία. Δημοσιεύω ποστ που λέει οτι δεν θα ψηφίσω τα δύο μεγάλα κόμματα, και καπάκι πλακώνει ..διαφήμιση.
Να ψηφίσεις vagelis, να ψηφίσεις…
Το έχω διαβάσει και αλλού πάντως το άρθρο που παραθέτεις. Δεν δίνει ούτε έναν λόγο να ψηφίσεις ΠΑΣΟΚ. Αντιθέτως, σε κάθε σόφρωνα πολίτη, που δεν περιμένει καλύτερα και απο εκεί, δίνει μία αίσθηση του μέλλοντος που ελπίζεις, και όχι μόνο του παρελθόντος που αναφέρεις…