Ξαφνιάζεστε με ότι συμβαίνει; Πιστεύετε οτι ‘δεν είναι δυνατόν;’
Ας πάρουμε τα πράγματα ανάποδα, και θα ανακαλύψουμε τι πάει στραβά.
Τον τελευταίο καιρό, είχα τονίσει αρκετές φορές οτι έχουμε την εξουσία που μας αξίζει.
Αν είμαστε γελοίοι, αστείοι, κρυβόμαστε πίσω απο το δάχτυλό μας, αρνούμαστε να ξεβολευτούμε, δεν παραδεχόμαστε τα λάθη μας, θεωρούμε οτι είμαστε πιο σημαντικοί απο ότι πραγματικά είμαστε, μας κολακεύει το «είσαι θεός/α», δεν έχουμε μέτρο, είμαστε της αρπαχτής, εκμεταλευόμαστε το κάθε τι υπέρ μας – και όχι υπέρ του συνόλου, αδιαφορούμε για τον γείτονα, τότε τι θα ψηφίσουμε;
Ακριβώς αυτούς που έχουμε.
Είμαι δηλαδή εγώ και σκέφτομαι: είναι δυνατόν να ψεύδεται και να κρύβεται πίσω απο το δάχτυλό του, το γραφείο τύπου του πρωθυπουργού, επί κοντά έναν μήνα, αναμασώντας μαλακίες του τύπου «δημοσιογραφικό απόρρητο», και ξεφυσώντας απο αγανάκτηση κάθε φορά που τους λέμε ‘γελοίους’;
Και μετά σκέφτομαι: ναι, είναι δυνατόν.
Και για να πειστώ, κοιτάω εμάς.
Ε, ναι λοιπόν, είναι δυνατόν.
Αφού εμείς ψηφίζουμε, τι θα ψηφίσουμε; Νομοταγείς;
Και αφου απο εμάς θα προέρχονται, τι θα είναι; Αξιοπρεπείς;
Τώρα, πάρτε αυτήν την κουβέντα, και μπορείτε να την προσαρμόσετε οπουδήποτε:
Στον Τύπο, στην Τηλεόραση, στην Δικαιοσύνη, στην Πολιτική, στους Προέδρους Ομάδων, στους Γιατρούς, στους Εφοριακούς.
Απο εμάς προέρχονται.
Όλοι τους.
Γιατί ξαφνιαζόμαστε με το ποιόν τους;
Loading...
Nα με συγχωρεί η χάρη σας, κύριε Aρκούδε, αλλά εγώ αυτά τα άκρως επικίνδυνα υποκείμενα που μας κυβερνούν δεν τα ψήφισα. Oύτε τα προηγούμενα υποκείμενα που μας κυβερνούσαν πριν από αυτά που μας κυβερνούν τώρα. Ποτέ. Ψήφιζα πάντα, αλλά όχι αυτούς. Aρνούμαι λοιπόν να με βάλω στην ίδια κατηγορία με εκείνους που τους ψήφισαν και αρνούμαι ότι δικαιούμαι την ίδια τύχη. Aλλο δεν θέλω να κάνω κάτι, κι άλλο δεν μπορώ. Kαι νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί σαν κι εμένα που απλώς δεν μπορούν…
Kαλό σας βράδι και εις άλλα με υγεία.
Φυσικά, ούτε εγώ ψήφισα ποτέ «αυτούς», ούτε «τους άλλους».
Αλλά είναι πλειοψηφία. Υπάρχουν. Νομίζεις οτι εμείς είμαστε πλειοψηφία;
Θα στο πω αλλιώς:
Ας υποθέσουμε οτι οι «κακοί» γιατροί που περιμένουν φακελάκι, δεν είναι πολλοί.
Ας υποθέσουμε οτι είναι μόνο ένας.
Αν όοοοοοολοι οι άλλοι γιατροί τον ανέχονται, τότε είναι και αυτοί κακοί.
Σε διαφορετικό μέτρο – ίσως πιο κακοί, ίσως λιγότερο. Αλλα κακοί.
Και εγώ νόμιζα οτι ανήκω στους πολλούς καλούς που καταδυναστεύονται απο τους λίγους κακούς:
Δημοσιογράφους, Γιατρούς, Δικηγόρους, Δικαστές, Πολιτικούς, Επιχειρηματίες.
Ε, όσο εγώ νόμιζα οτι μπορούμε να κάνουμε την αλλαγή αφού μαζί μου «ξαφνιάζονταν» και όλοι άλλοι, στο μεταξύ ξαναβγήκαν οι ίδιοι κακοί!
Απο τους ίδιους (ποσοτικά και ποιοτικά) ανθρώπους!
Οπότε, άρχισα να το ψάχνω. Να αναρωτιέμαι. Να κοιτάζω γύρω μου.
Ε, είδα τα ίδια λαμόγια, τους ίδιους ψεύτες, τους ίδιους κακομοίρηδες – μόνο που δεν είχαν την εξουσία των άλλων.
Είναι απλό να νομίζεις οτι η παρούσα κατάσταση είναι αποτέλεσμα χούντας, αλλά τρομοκρατήθηκες όταν σου είπα το προφανές:
Η παρούσα κατάσταση είναι αποτέλεσμα Δημοκρατίας.
Κοίτα τι έχουμε επάνω, και θα καταλάβεις ποιός είναι ο γείτονάς σου. Στην καλύτερη περίπτωση.
Αγαπητέ Αρκούδε,
σε αρκετές συζητήσεις με φίλους έχω πει (και ξαναλέω) οτι αν μας ενδιέφερε σαν πολίτες να πάει καλά η χώρα, ακόμα δεν θα είχαμε κυβέρνηση. Θα είχαμε κάνει 3 φορές εκλογές και θα ρίχναμε όλοι λευκο ή δεν θα πήγαινε κανείς να ψηφίσει. Επειδή όμως είμαστε άξιοι της τύχης μας (όσοι τους ψήφισαν βέβαια, και εγώ εξαιρώ τον εαυτό μου) κοιμώμαστε όπως στρώσαμε.
Ο κόσμος είναι αποχαυνομένος κατά τη γνώμη μου και η πολιτική συνείδηση του πεφτει βαριά. Του αρκούν οι μπουρδολογίες (βλέπε Πάνια και μεσημεριανές εκπομπές, ή δελτίο Star) της τηλεόρασης, ή πολύ απλά δεν έχει πια κουράγιο μετά από 17 πιστωτικές κάρτες που (ηλιθιωδώς) έχει να πληρώσει.Αντε το πολύ να δει κανέναν αγώνα στη νοβα, ή καμια εκπομπή μαγειρικής και μετά να δει στα δελτία οτι οι οπαδοί των ομάδων αλληλομαχαιρώθηκαν. Αυτό είναι. Η ενημέρωση είναι κονσέρβα με παράθυρα και οι ειδήσεις που λέγονται για να τις πουν.
Μήπως ζητάς πολλά; Ίσως είναι καλύτερα να μεταναστεύσεις. Η χώρα επιλογή σου.
Εγώ θα συμφωνήσω μαζί σου και το έχω πει πολλές φορές. Μην κοιτάμε αλλού τον υπεύθυνο για αυτήν την κατάντια. Εμείς τους ψηφίζουμε, εμείς του βλέπουμε/ακούμε/διαβάζουμε, εμείς τους συντηρούμε. Και πολύ περισσότερο, ΕΙΜΑΣΤΕ εμείς. Γιατί ας μη γελιώμαστε, η ελληνική κοινωνία δεν είναι κάτι ξένο που εμείς παρακολουθούμε απ’ την απ’ έξω. Δηλαδή αν είμαστε/είσαστε όλοι άγιοι, αξιοκράτες, νομοταγείς κλπ, ΠΩΣ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ η κοινωνία μας κυριαρχείται από τα αντίθετα στοιχεία;
Πήγα πριν μέρες πρωί-πρωί στην εφορία και από τους 10 κάπνιζαν οι 7-8. Σκέτος τεκές πρωί-πρωί με χαμηλή νέφωση εντός του ορόφου. Οταν ζήτησα από την υπάλληλο να μην ξεφουμάρει μπροστά μου, χαμογέλασε σαν να τα ήξερε όλα και να μου έλεγε «αντε και γαμή πρωί-πρωί» και φυσικά μ’έγραψε. Δεν το συνέχισα γιατί ξέρω ότι δεν θα έβγαζα άκρη…..το έχω δοκιμάσει παλαιότερα και δεν έπιασε.
Θυμήθηκα τον Πανούση «…θα την σφάξω σαν κουνέλι και θα βγω να παίξω μπάλλα…»
Οι περισσότεροι από εμάς είμαστε κωλοράτσα (βάζω και τον εαυτό μου μέσα. Προσπαθώ συνεχώς να γίνομαι καλύτερος όμως δεν μ’αφήνουν ν’αγιάσω…)
Τόσοι σκατιάρηδες μαζεμένοι ως πλειοψηφία, σκατοκυβέρνηση θα βγάλουν, σκατόπαιδα θα μεγαλώσουν, σκατοκοινωνία θα δημιουργήσουν με σκατοσυνήθειες, σκατοπρότυπα και πολλά σκατά ακόμη.
Ξέρω τί θα μας σώσει, αλλά θα το πω άλλη φορά – κρατιέμαι προς το παρόν.
gorilla, εγώ είχα πάει στην Ευελπίδων και κάτω από την ταμπέλα που έλεγε οτι όσοι καπνίζουν θα πηγαίνουν αυτόφορο, κάπνιζαν 3 άτομα. Για να διορθωθεί η κατάσταση πρέπει όλη η νέα γενιά να αντισταθεί στην καφρίλα για να «κόψει» την σειρά… Πράγμα κατά τη γνώμη μου απίθανο.
Όχι! Διαφωνώ!
Δεν είναι το ίδιο. Οι ηγεσίες δεν πρέπει να συμπεριφέρονται ανταγωνιστικά με τους πολίτες – ποιός θα παρανομήσει περισσότερο. Αλλά υποδειγματικά.
προσωπικά θεώρω πως το θέμα δεν είναι «αυτοί» ή οι «άλλοι…καθώς – όσο απαισιόδοξο κι αν ακουστεί/διαβαστεί- είναι όλοι ίδιοι με τη μόνη διαφόρα ότι κάποιοι έχουν εξουσία επί σειρά ετών και κάποιοι όχι. Δυστυχώς ή ευτυχώς είναι στο DNA του ανθρώπου και ίσως ακόμα περισσότερο του Έλληνα να διαφθείρεται από την εξουσία όποια κι αν είναι αυτή και φυσικά δεν φταίει ο άνθρωπος γιατί κι αυτό είναι θέμα παιδείας η οποία λείπει πανηγυρικά! Γι’ αυτό η χώρα πάει όπως πάει γιατί επικροτείται η λαμογιά, τα υπόγεια νταραβέρια, η «νομιμοποιημένη» παρανομία γιατί απλώς κάποιος σε ξέρει κλπ κλπ κλπ.
Για μένα ό,τι πάει στραβά σ’ αυτή τη χώρα είναι θέμα παιδείας των πολιτών..εξουσιαστών και εξουσιαζόμενων. Όλοι γνωρίζουν τι είναι σωστό και τι λάθος διότι ενυπάρχει το ζήτημα είναι ότι ο πλάγιος τρόπος είναι πιο εύκολος γιατί έέέέέλα μώρε αφού όλοι αυτά κάνουν γιατί όχι κι εγώ?????αφού έτσι είμαι βολεμένος γιατί να κουνηθώ και να κινδυνεύσω να «πιαστώ»???? και το καλύτερο: ‘Ωωωωχ αδερφέ!!!!!!!!!
Ξαφνιαζόμαστε γιατί είμαστε όλοι καλοί στην θεωρία.
Στην θεωρία δεν υπάρχει καμία διαφορά. Στην πράξη υπάρχει.
Ότι και να κάνουμε, ένα είναι το σίγουρο:έχουμε τους πολιτικούς, τους δημοσιογράφους και τους γιατρούς που μας αξίζουν. Εδώ μέσα όλοι καλά τα λέμε, στη βουλή όλα καλά τα λένε, στα παράθυρα όλο σωστές συμβουλές είναι.Όμως…
– όταν έρθει η ώρα του στρατού δεν κερδίζει αυτός που έχει μέσο,αλλά αυτός που έχει το καλύτερο μέσο.
– Όταν έρθει η ώρα να φάμε ανοίγουμε την tv, αποζητώντας τις εικόνες πολέμου, βίας,σεξ και ότι βρωμιάς κυκλοφορεί, έτσι για να μας ανοίξει η όρεξη.
– Όταν έρθει η ώρα να κρίνουμε πρόσωπα και καταστάσεις, δεν το κάνουμε μετά από δική μας σκέψη, γιατί απλά ο ιεροκήρυκας Λαζόπουλος τα λέει για μας (αφού τον βλέπει και 3,5 εκατομμύρια κόσμος).
– Όταν έρθει η ώρα που θα μας πονάει το πόδι, θα το σπρώξουμε το φακελάκι στον γιατρουδάκο γιατί ποιος περιμένει μωρέ τώρα στην ουρά.
– Όταν έρθει η ώρα να αγοράσουμε παπούτσια 20 ευρώ φθηνότερα επειδή συμφωνούμε με τον πωλητή να μη μας κόψει απόδειξη, το κάνουμε χωρίς 2η σκέψη, αλλά μετά ξέρουμε να γκρινιάζουμε για το «που πανε οι φόροι μας ωρέ?».
– Όταν έρθει η ώρα να αγοράσουμε κάτι από το δισκάδικο, βγάζουμε πρώτο σε πωλήσεις τις «αυπνίες».
Μετά από αυτά και άλλα πολλά περισσότερα, πιστεύατε πραγματικά ότι μας αξίζει κάτι καλύτερο?
Η μειοψηφία ποτέ δεν άλλαξε κάτι. Αυτή είναι η δύναμη και ταυτόχρονα η αδυναμία της δημοκρατίας.