Εκατο χιλιάδες κόσμος στην πορεία της Τετάρτης. Η μεγαλύτερη πορεία, μετά την μεταπολίτευση. Δεν θα το μάθεις, βέβαια, διότι δεν υπήρχαν δημοσιογράφοι. Ο κόσμος κατέβηκε στους δρόμους, αλλά, όσος χαμός και να γίνει, δεν θα μάθεις τίποτα.
Αλλά, απο την άλλη, τι σημασία έχει;
Αυριο το πρωΐ, θα ξυπνήσεις σε ένα νέο εργασιακό και ασφαλιστικό καθεστώς. Δεδομένης της απουσίας του μεγενθυτικού φακού που ονομάζεται τηλεόραση, οι εκατό χιλιάδες δεν θα γίνουν ποτέ δύο εκατομμύρια. Θα μείνουν -μόνο- εκατό χιλιάδες, θα φωνάξουν για τόσους, και δεν θα ακουστούν ποτέ.
Αυριο το πρωΐ θα ξυπνήσεις με νέα δεδομένα. Θα έχεις εργαστεί για πολλά, για πολύ – και θα πάρεις λίγα, λιγότερα απο όσα αξίζεις. Κάποιοι άλλοι, γνωστοί – άγνωστοι, έπαιξαν τα χρήματά σου – και έχασες.
Μην απελπίζεσαι, αδελφέ: έτσι και αλλιώς δεν θα κέρδιζες με τίποτα.
Αυτοί οι γνωστοί άγνωστοι τώρα, με ύφος χιλίων καρδιναλίων θα απαγγείλουν το ποίημα που θα στερήσει εσένα απο το μέλλον που δικαιούσαι, και αυτούς θα τους χορτάσει το πλεόνασμα του ιδρώτα σου. Όπως ισχύει πάντα, αν δουλεύεις για δέκα και παίρνεις τέσσερα, τα έξι δεν χάνονται – μην ανησυχείς. Θα γίνουν λιμουζίνα κάποιου, θα του ανοίξουν τον δρόμο στην Β. Σοφίας, ή θα γίνουν αφίσες ηλεκτρονικά debate και δωράκια σε δημοσιογράφους με παλάτια.
Δεν χάνεται το χρήμα σου, θα αξιοποιηθεί.
Στο μεταξύ, εσύ θα ζήσεις με τέσσερα. Βέβαια, θα ζήσεις μίζερα και φτωχά – αλλά μην ανησυχείς: το μέλλον αυτών που θα σου πουν πως θα ζήσεις καλύτερα με τα τέσσερα είναι εξασφαλισμένο. Δεν θα χρειαστεί -καν- ποτέ να πάρουν σύνταξη: το τόσο θράσσος είναι σπάνιο στις μέρες μας.
Αυριο το πρωΐ θα ξυπνήσεις χωρίς μέλλον. Θα δουλέψεις, θα υποχρεωθείς να δώσεις ένα κομμάτι του μισθού σου, και κάποιος άλλος πάλι θα αγχωθεί να δει πόσο πήγε η μετοχή του μέλλοντός σου. Θα φας ένα γιαούρτι για μεσημεριανό και λίγο ζουμί για βράδυ. Θα πληρώσεις την μισή σύνταξή σου για φάρμακα (αρρώστησες προσπαθώντας να δουλέψεις λίγο παραπάνω για το καινούργιο ελικόπτερο του αφεντικού σου) την άλλη μισή στο νοίκι, και την άλλη μισή… ποιά άλλη μισή; Ας μην φας.
Οι κάτοικοι των παραθύρων στις οκτώ είναι αρκετά χορτασμένοι για όλους μας.
Αυριο το πρωΐ θα ξυπνήσεις νεκρός. Θα σε κρατήσουν βέβαια στην ζωή όσο χρειάζεται για να αγοράσουν καινούργιο κουστούμι, φτιαγμένο αποκλειστικά για αυτούς, στην Ιταλία. Γράφει ωραία στο γύρισμα, δεν τσαλακώνει. Είσαι το κουστούμι τους, η σαμπάνια τους, το καινούργιο τους αυτοκίνητο. Και όσο χρεώνεις τα όνειρά σου στην πιστωτική, τους είσαι χρήσιμος δούλος. Και τους θαυμάζεις για την ποιότητα της ζωής τους και το γούστο τους.
Είτε έμαθες για τους εκατό χιλιάδες είτε ήσουν στους εκατό χιλιάδες, αύριο το πρωΐ θα ξυπνήσεις αδικημένος.
Θα έχεις φωνάξει, ουρλιάξει, βραχνιάσει να ακουστεί η φωνή σου, να ακουστούν τα δικαιώματά σου, να μην είσαι πια η πουτάνα του κάθε θρασύδειλου που λέει «μα δεν το καταλαβαίνουν οτι δεν γίνεται αλλιώς» ενώ ξέρει καλά οτι γίνεται και αλλιώς, αλλά θα αλλάξει η δική του ζωή, και του κατεστημένου του – και δεν το θέλουμε αυτό, σωστά;
Θα έχεις πονέσει απο την αδικία. Θα έχεις απελπιστεί απο την αδυναμία.
Θα έχεις κουραστεί να αμύνεσαι.
Μα, να σου πω κάτι; Δεν θα έχεις ξυπνήσει.
Γιατί δεν άκουσες τόσες φωνές, λίγους μήνες πριν, όταν όλοι αυτοι σε χρειάζονταν για να πάρουν την άδειά σου και να συνεχίσουν να ζουν την ζωή σου. Και τους την έδωσες απλόχερα, παρότι όλοι πίστευαν οτι δεν μπορεί πάλι να ξεγελαστείς – αλλά το ακριβό κουστούμι, η διαφήμιση prime time, τα όμορφα λογότυπα και τα γυαλιστερά χαμόγελα, όλα αυτά που αγοράστηκαν ή πιστώθηκαν με το μέλλον σου, σε έκαναν για άλλη μία φορά να μην ξυπνήσεις.
Θα απορήσεις τώρα με το θράσος τους να μιλάνε εξ’ ονόματί σου, λες και ξέρουν πόσο κάνει ένα εισιτήριο – αλλά μην ξεγελιέσαι, εσύ πότισες αυτό το θράσος με τον ιδρώτα σου.
Αγόρασες με την ψήφο σου το μέλλον σου. Καμμένο, πουλημένο σε πολυεθνικές, χωρίς δικαιώματα, χτυπημένο απο ζαρτινιέρες και παρακολουθούμενο με ευλογίες μεγαλοεταιριών. Εξι μήνες πριν, αν φώναζες για όλα αυτά που πιστεύεις, θα σε ακούγανε τρομοκρατημένοι.
Θα ξυπνάγανε αυτοί με κρύο ιδρώτα.
Αλλά (αυτοί που αποκαλείς πιστά κύριοι) σε ξαναζαλίσανε, σε μπερδέψανε, νόμιζες οτι ήσουν η προτεραιότητά τους, εσύ – όχι ο γείτονας, ξεχνώντας πως αν βοηθηθείς εσύ, και κάποιος άλλος όχι, δεν θα βοηθηθεί κανείς.
Εμείς, και αυτοί.
Δεν ξεκόλλησες ποτέ απο τους δύο, νόμιζες οτι είχες να διαλέξεις μόνο «μαύρο» ή «άσπρο» – τους έδωσες τυφλή εμπιστοσύνη, τα κλειδιά για την ζωή σου, το μέλλον σου, και την αξιοπρέπειά σου.
Και ξαφνικά, αναρωτήθηκες τώρα, τι πήγε στραβά και γελάνε στα γραφεία τους και στις καρέκλες τους αυτοί που δεν έζησαν ποτέ τον ελάχιστο -ούτε μισθό, ούτε σύνταξη, μόνο- ανθρωπισμό.
Και αναρωτήθηκες πως είναι δυνατόν να είναι όλοι αυτοί αναίσθητοι, οταν εσύ τους έδειξες περίτρανα οτι δεν αξίζει να ασχοληθούν με άτομα σαν και σένα, με μηδενική αξιοπρέπεια.
Έξι μήνες πριν, κοιμήθηκες.
Και έτσι, δεν ξύπνησες ποτέ.
(19 ψήφοι, βαθμολογία: 4,68 / 5)
Loading...
Εκπληκτικο!!!!!!!!!!!!!!!
Ειναι το γνωθι σ’ αυτον ολων μας…..ειναι που ξεραμε την εκβαση του αγωνα…..ειναι που το μελλον μας φορολογειται…..κι ομως γιατι κατι μου λεει οτι ηγγικεν η ωρα της ανατροπης?
λόγους για να ανατρέψουμε αυτά που μας γονατίζουν είχαμε πολλά χρόνια τώρα.
καρδιά δεν είχαμε.
Θα ηταν ακομψο να μεταφερω το postaki σου στο ιστολογιο μου.?….ειναι λογια που λαβωνουν και το λαβωμα αυτο αλλες πληγες, κρυφες γιατρευει…..
όποιος θέλει το αντιγράφει ελεύθερα – αρκεί να υπάρχει ένα link…
Σ’ ευχαριστω…..μια κλεφτρα με πονο καρδιας…..!!!
Είναι τόσο θεϊκό το κείμενό σου, που κανονικά πολλοί ‘επαγγελματίες’ του χώρου, θα έπρεπε να κλείσουν οριστικά τα pc τους (όπως κάποτε λέγαμε, κατεβάζω τα μολύβια και σκίζω τα πτυχία).
Nada mas que anadir, αγαπητέ.
1000% μαζί σου. Χίλια γμτ!
Πολύ καλό! Εύγε.
Έχεις «σκίσει» δίς. Μία με αυτό και μία με τους «100+ λόγους».
Καλό κείμενο οντως , που εκφράζει την πλειοψηφία , οχι ολους βέβαια.
Καποιοι *δημόσιοι* διαμαρτύρονται για το οτι δεν παίρνουν ακριβώς τα διπλάσια απο σένα και συνταξη στα 35.
Αυτοι ηταν στην λίστα των υπουργων και των βουλευτών βλέπεις , εχουν και περισσότερα δικαιώματα (κατεβάζω διακόπτες) και κάποιο αξίωμα. Ουτε θα τους απολυσει κανείς επειδή απεργούν.
Τι να πω τώρα εγώ?! άφησες και τίποτα να πούμε?
Πραγματικά πολύ ωραίο κείμενο και αξίζουν συγχαρητήρια σε όσους κατέβηκαν συνειδητοποιημένα και όχι υπνοβατώντας. Ελπίζω ένα μικρό ποσοστό να ξύπνησε…
Έτσι είναι φίλτατε arkoude!
Συμφωνώ μαζί σου και συμφωνώ και με το σχόλιο του german…
Εκεί είναι που χάνεται το παιχνίδι: στο ότι το πρωί των εκλογών το μυαλό έχει κουρκουτιάσει από τα «θα» και έχει ξεχάσει όλα εκείνα που το προηγούμενο διάστημα σημείωνε ότι έκαναν ενώ δεν είχαν πει και δεν έκαναν ενώ είχαν υποσχεθεί…
Εκείνη τη μέρα που δε θα ξεχάσουν ότι σκόπευαν να τους μαυρίσουν (και να διαλέξουν τις εναλλακτικές προτάσεις) , εκείνη τη μέρα η Ελλάδα δε θα είναι ούτε γαλάζια ούτε πράσινη…
Πόσο θ’αργήσει, άραγε;
Τα είπες όλα σε τρεις λέξεις:
Ευτυχώς, είμαστε πολλοί.
Άψογος… όπως πάντα!
Δεν υπάρχει χώρος για σχόλια. Με κάλυψες απόλυτα γι άλλη μια φορά. Θα στο «κλέψω» κι εγώ το κειμενάκι, καθώς θα ήθελα να διαβαστεί από όσο γίνεται περισσότερους.
καλημέρα.
ποτέ δεν έχω δημοσιεύσει άλλων κέιμενο στο blog μου αλλά αυτό δεν την γλυτώνει – με το συμπάθειο αρκούδε!
θα έλεγα οστόσο και το εξής οτι φοβάμαι πως όποια κυβέρνηση κι αν επέλεγε ο ελληνικός λαός στα ίδια θα κατέληγε και ότι αλλού υπάρχει το πρόβλημα… κι αν θέλετε λίγη παρηγοριά σας λεω ότι όσον αφορά τα συντάξιμα τα ίδια συμβαίνουν και στην Σουηδία…
magka mou gia alli mia fora dixneis ti einai to blogging… apopsi, gnomi, synaisthima… aftin tin gnomi kai tin skepsi theloyn na stamatisoun.. kalla ta leei kai o dpupler…
exeis dikio. autoi poy fonazoyn tora stis poreies tha eprepe na to kanoyn kai stis ekloges…
…kai aftoi poy milane sta kanalia tha eprepe na einai fylaki os ypefthinoi gia ayto to xali poy -kai kala- prospathoyn na sosoyn…
na mazepsoyn kai alla theloyn, na yparxei perissema, gia na exoyn na fane kai ayrio…
makari emeis oi ellines na psifizame allios prin apo eksi mines…
Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.
Θα σας ευχαριστήσω ακόμα περισσότερο αν (ως ψηφοφόροι συνολικά) τα λάβουμε έστω και ελάχιστα υπόψιν την επόμενη φορά που θα ζητηθεί η γνώμη μας, και κάνουμε αυτό που δεν περίμενε ποτέ κανείς να κάνουμε:
Αν σηκώσουμε το κεφάλι μας απο τις πλαστικές εφημερίδες και τις ψεύτικες διαφημίσεις, απο τα εντυπωσιακά λογότυπα, απο την πατενταρισμένη ομιλία, απο τις επαναλαμβανόμενες υποσχέσεις, απο την εύκολη ψήφο, και κάνουμε αυτό που οφείλουμε σε εμάς, στο μέλλον μας, και στην λογική:
Σκεφτούμε λίγο πριν ψηφίσουμε.
– Με το καλό, να απαιτήσουμε ονόματα και τιμωρίες σε αυτούς που έφεραν αυτό το χάλι
– Με το καλό, να ξεχωρίσουμε ποιός νοιάζεται για το κοινό καλό, και ποιός για την καρέκλα και την εξουσία,
– Με το καλό να απαιτήσουμε να μας κυβερνούν οι ίδιοι με εμάς και όχι αυτοί που εμείς έχουμε αναγάγει σε «σημαίνοντα πρόσωπα»,
– Με το καλό να απαιτήσουμε να μας μεταχειρίζονται με αξιοπρέπεια και όχι με την συνήθη τακτική των αφεντικών στους υπόδουλους
Μα για να γίνουν αυτά, πρέπει να τα κερδίσουμε εμείς. Εμείς πρέπει να γίνουμε άξιοι αυτού του μέλλοντος.
Εδώ και πολλά χρόνια, η εκβιαστική λογική των δύο υποψηφίων και της κατευθυνόμενης ψήφου, του κόμματος πιο πάνω απο τους βουλευτές, του εαυτού μας πάνω απο το σύνολο – μας οδήγησε εδώ ακριβώς που ήμαστε.
Ας γίνουμε εμείς άξιοι, και τα υπόλοιπα θα ακολουθήσουν…
Για άλλη μια φορά άψογος… Τι να γράψουμε οι υπόλοιποι? Απλώς, αναδημοσίευση. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε πάντως, γιατί οι περισσότεροι θέλω να πιστεύω που γράφουμε και αναδημοσιεύουμε, έχουμε ξυπνήσει, είναι να ξυπνήσουμε τους διπλανούς μας. Με διαρκής κουβέντες και επιχειρήματα. Στο φαγητό, στον καφέ, στο αμάξι, παντού.
Μαζεύονται υπογραφές για το δημοψήφισμα του Ασφαλιστικού
http://www.petitiononline.com/syn0803/petition.html
To: ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΟ ΑΝΤΙΑΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ
Όλο το προηγούμενο διάστημα αγωνιστήκαμε μέσα από τα συνδικάτα μας. συμμετείχαμε στις απεργίες και τις κινητοποιήσεις των κλάδων μας κάναμε σαφές πως δεν θα αφήσουμε να περάσει η διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος.
Η κυβέρνηση κάνει πως δεν καταλαβαίνει αγνοώντας τους εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους που βρέθηκαν στον δρόμο στα μεγαλειώδη συλλαλητήρια της Τετάρτης 19 Μαρτίου και προκαλώντας τελικά το λαϊκό αίσθημα.
Με αυτό το κείμενο στηρίζουμε την πρωτοβουλία για διενέργεια δημοψηφίσματος και καλούμε την, τόσο σίγουρη για τον εαυτό της, κυβέρνηση να παγώσει την διαδικασία όπως προβλέπει το Σύνταγμα και να θέσει το νομοσχέδιο στην κρίση του λαού.
Ο αγώνας αυτός πρέπει να έχει νικητή
κι αυτό είναι υπόθεση και ευθύνη όλων μας.
Sincerely,
The Undersigned
Άψογος!
ΜΠΛΟΓΚ ΤΗς ΑΝΤΙΔΡΑΣΗς ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΧΑΛΙΝΩΤΟΥ ΣΕΞ: Γιατί ΘΑ περάσει το Ασφαλιστικό