Πριν απο λίγες ημέρες, απαντούσα στην deadend mind για το αν είναι λίγοι ή πολλοί αυτοί που διαβάζουν τα Point Of View:
Είναι άξιο απορίας, πως, όταν γράφω μία απάντηση, καταφέρνω τόσο εύκολα να πω αυτό που κανονικά δεν μπορώ να εκφράσω σε ένα ποστ.
Θέλω να ακουστούμε. Θέλω να ακουστώ.
Ανησύχησα όμως. Λέω μπας και τα μυαλά μου να έχουν πάρει αέρα; να νομίζω οτι είμαι ο «πάλιουρας» που να λέει στους νέους τι να κάνουν, αυτός που οδηγεί το blog στην ελλάδα, ο μόνος αυθεντικός blogger, τα κανάλια και τα περιοδικά να μου έχουν δώσει καλάμι να καβαλήσω, μήπως με δυο λόγια να έχω γίνει γαμώ τις ψωνάρες;
Μπορεί ναι – μπορεί και όχι.
Αλλά σας βεβαιώ – δεν έχω καμία διάθεση να κρυφτώ πίσω απο το δάχτυλό μου όσο αφορά τον λόγο μου. Είναι άλλο να περιμένω ένα συμβόλαιο ή ένα υπουργικό θώκο, και άλλο να κρύβομαι – μπας και με πουν ψωνάκι.
Θεωρώ οτι τα Point of View πρέπει να ακουστούν γιατί μέσα απο αυτά έχω εκφραστεί απόλυτα, έχουν την υπογραφή μου και το θάρρος της γνώμης μου.
Γι’ αυτό «τσαντίζομαι» που δεν έγιναν παγκόσμιο topic στις συζητήσεις. Που δεν το αναμεταδίδει το msn και το google. Που δεν γίνονται καθημερινό κους-κους. Που δεν με παρακαλάνε να τα αναδημοσιεύσουν. Που δεν γίνονται έκτακτες εκπομπες κάθε φορά που βγαίνει ένα καινούργιο. Που ποτέ μέχρι σήμερα, ποτέ, δεν μου ήρθε ένα απο φίλο μέσω email – όπως μου ‘ρχονται τόσα άλλα.
Για τίποτα άλλο, σας βεβαιώ. Για τίποτα άλλο:
Γιατί χάνω.
Θα τρελαθώ, κάθε φορά που κάποιος με κοροϊδεύει για την vodafone, κάθε φορά που κάποιος με κοροϊδεύει για την Siemens, κάθε φορά που κάποιος με κοροϊδεύει για το Πέραμα, για την εκκλησία, για τους ομοφυλόφιλους, για τις πιστωτικές κάρτες, για τα φοιτητικά δάνεια, για την αμαλία, για την περιβόητη ζαρτιντιέρα. Κάθε φορά εξοργίζομαι που κάποιος μου κοτσάρει μία διαφήμιση, και μία είδηση, και ένα τηλεοπτικό παράθυρο, και κάποιος μιλάει για λογαριασμό μου, και λέει «και ο Γιάννης πιστεύει οτι είναι cool να πάρεις φοιτητικό δάνειο», και «ο Γιάννης θα σε θαυμάζει αν παίξεις στο τηλεπαιχνίδι μου»!
Δεν είναι cool ρε γαμώτο – και δεν θα σε θαυμάσω, θα σε λυπηθώ..
Αλλά δεν μπορώ να στο πω, γιατί η φωνή μου είναι μικρή. Μπορεί καμιά φορά να ξεχνιέμαι, και να νιώθω μεγάλος και τρανός, και να γίνομαι ψωνάρα – λες και απο μένα ξεκίνησε το blog παγκοσμίως, αλλά είμαι μικρός ρε γαμώτο, και έχω ψιθυριστή φωνή, και δεν με ακους….
..και έτσι τους πιστεύεις, οτι ο Γιάννης θα πει «α, την τυχερή, έπαιξε στο παιχνίδι», και «μα και ο Γιάννης δίνει φακελάκι», και «ο Γιάννης θεωρεί οτι η ομοφυλοφιλία είναι ντροπή, και θα έπρεπε να έχεις τύψεις»…
…και φωνάζω, οτι δεν είναι έτσι, δεν είναι καθόλου έτσι, αλλά τελικά, η φωνή μου είναι ψίθυρος μπροστά στις ακριβές διαφημίσεις τους.
Τον αδίστακτο, ακριβό, τηλεοπτικό τους χρόνο.
Γι’ αυτό λοιπόν θέλω να ακουστεί παντου το Point Of View – και θα κάνω ότι μπορώ γι’αυτό. Θα το διαφημίσω, και θα το δώσω, και θα ασχοληθώ, θα το τοιχοκολλήσω, θα το μοιράσω, θα το χαρίσω, και θα το πουλήσω, θα το τυπώσω, θα αγοράσω τηλεοπτικό χρόνο να μπει και αυτό μαζί με τις διαφημίσεις τους, και θα σας σπάσω τα νεύρα με τα τεύχη του, και θα παιδευτώ να κυκλοφορήσει παντού, όσο πιο πολύ μπορώ, και θα προσπαθήσω και εσάς να πείσω σε όσα συμφωνείτε, σε ένα μόνο, σε οποιοδήποτε, να το διαδώσετε, με email σε φίλους, με αναδημοσιεύσεις, με copy – paste, όπως μπορείτε.
Γιατί αν συμφωνείτε με εκείνο το ένα τεύχος, αξίζει αυτό το τεύχος να ακουστεί.
Για να φτάσει στα μάτια εκείνου, εκείνου του ένα, και να το διαβάσει, και να πει: για φαντάσου ρε, δεν συμφωνεί όλος ο κόσμος με τις διαφημίσεις τους!
Ψωνάκι ή όχι, αφού αυτό πιστεύω, αυτό θα κάνω.
[Photo via]
Loading...
Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε έιναι να νευριάσουμε και για αυτό.. μαζί σου. Η Αλήθεια είναι ότι ενω τα έχω δει όλα σε κανένα δεν κόλλησα. Ίσως η αλήθεια είναι ότι μια αφίσα, δεν διαφέρει απο τις αφίσες που βλέπουμε στον δρόμο, ίσως και να είναι λάθος, αλλά αυτές τις αφίσες στο δρόμο τις έχουμε βαρεθεί.
Όπως έχουμε βαρεθεί και τα φακελάκια και τα ψώνια στην τηλεόραση. Όπως εχουμε βαρεθεί και την τηλεόραση την ίδια.
Δεν είσαι ψώνιο, ο κόσμος αλλάζει.Εαν πιστέυεις ότι μπορεί αυτό να αλλάξει τον κόσμο, κάνε το και μην ρωτάς κανένα.
Η κοινωνική κρίση που γίνεται γύρω μας έχει ένα φοβερό εχθρό, τρομακτικο θα έλεγα. Την αδιαφορία.
Γνώμη μου, γράψε και ένα κείμενο για κάθε POV, γίνεται πιο δυνατό. Ο κόσμος αλλάζει, το ξαναλέω. Αρκει να δώσουμε τα μηνύματα. Η Ελλάδα είναι λίγο πίσω σε αυτό, όπως και σε όλα άλλωστε. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι η θλίψη μας για αυτά που συμβαίνουνε, γίνεται θλίψη των άλλων.
Ας ξεκινήσουμε νευριάζοντας και μετα ας αρχίσουμε να συζητάμε για λύσεις.
Οτι ο κόσμος αλλάζει, ότι κάτι γίνεται διεθνώς – όχι στην Ελλάδα ακόμα – μπορώ να στο αποδείξω, μεσω μαιλ. Πιθανόν να τα ξέρεις ήδη.
Μην μασας, επέμενε.. και νευρίασε!
όταν διάβασα την απάντησή σου, κατάλαβα αμέσως. κι αν σε πει κάποιος ψωνάκι, δειλό δεν θα σε πει ποτέ κανείς.
φιλιά
Μεταξύ κραυγών και ψιθύρων…
ο ψίθυρος θα ακουστεί πιο δυνατά!
Το να βγαίνεις και να λες την άποψή σου δημοσίως και επωνύμως και να απαιτείς να ακουστεί δεν είναι ψώνιο. Είναι γενναιότητα. Στην Ελλάδα σήμερα πατώνουμε παντού και όποιος αρνείται τον πάτο είναι γιατί ταυτίζεται και βολεύεται με αυτόν Από τις φωνές που διαπιστώνουν τον πάτο θα πιαστούμε, από πού αλλού; Εσύ δημοσίευε. Όποιος έχει μάτια διαβάζει.
Είσαι σίγουρος ότι θες να «διασπαρείς» μέσω e-mail?
Νομίζεις ότι κάτι θα αλλάξει?
Έχεις σκεφτεί ποια είναι τα πράγματα που διασπείρονται μέσω e-mail?
Μαλακιούλες, για να περνάει η ώρα.
Ακτιβισμός της κακιάς ώρας.
Τσιχλόφουσκες, που τις μασάς και τις πετάς.
Σου έχει έρθει ποτέ ΕΝΑ πράγμα μέσω e-mail που να σε σήκωσε από την καρέκλα? Που να σε έκανε να σκεφτείς ΠΕΝΤΕ λεπτά στα σοβαρά? (οκ, εξαίρεση πέρυσι για τις φωτιές. Κατεβήκαμε βουβοί στο Σύνταγμα. Και μετάααααα???)
Ακόμα και να έρθει κάτι σοβαρό -όχι προσωπικά σε εσένα- νομίζεις ότι κάνει κανείς κάτι παραπάνω από το να κουνήσει το κεφάλι, να υπογράψει στο petition (αν έχει μέσα το mail), να κάνει ένα «forward to all» και, ήσυχος ότι έκανε το activistiko – ενημερωτικό του καθήκον για σήμερα, να πάει στο παρακάτω mail.
Ξεσηκώθηκε πέρυσι την άνοιξη το ιντερνετικό σύμπαν με τον «άθλιο καλλιτέχνη που βασάνισε το σκυλάκι». 4-5, εγώ, εσύ, ο Elikas, ο Urfurslaag, ο Π, φωνάζαμε «ψυχραιμία αδέρφια» και μας τα έχωναν.
ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ: ΕΜΑΘΕ ΑΝ Ο VARGAS ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΕ ΤΕΛΙΚΑ ΣΤΗΝ BIENALLE? ΕΠΙΑΣΕ Ή ΑΠΕΤΥΧΕ Ο ΑΚΤΙΒΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΙΝΤΕΡΝΕΤ? ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΕ?
Μη στεναχωριέσαι λοιπόν, αν δεν έχεις γίνει ποτέ chain mail.
Εγώ προσωπικά, πριν μεταμορφωθώ σε αντιδρασεξ, είχα προωθήσει κείμενα η λινκ δικά σου, του έλικα, του J95, διάφορων bloggers που κάτι μου έλεγαν.
Γιατί δεν συνέχισαν? Γιατί δεν κυκλοφόρησαν?
Γιατί δεν ήταν τσιχλόφουσκες.
Ξαναδιαβάζω το αυθόρμητο χτεσινό σχόλιο μου…
Συγγνώμη για την απαισιοδοξία, δεν είμαι ενάντια στις προθέσεις σου.
Αν ήμουν, δεν θα είχα ανοίξει το blog.
Keep Going…
Μια φορά ένας θα διαβάσει κάτι και θα κουνήσει το κεφάλι.
Την άλλη φορά ίσως ένας άλλος.
Μέχρι να πάρουμε χαμπάρι και να τα φέρουμε όλα τούμπα.
Ιδέα: εξέδωσε στο ISSU.com τα Point of VU σου. Μετά βάλε ένα link με τις εκδόσεις σου στο blog σου και σχεδιάσε μία απλή σελίδα που να τραβάει τα δεδομένα από το ISSU.com.
Είναι και αυτός άλλος ένας ηλεκτρονικός τρόπος έκδοσης PDF. Θυμάμαι καλά στο παρελθόν πως εσύ μας ενημέρωσες γι αυτό τον τόπο. Το uTube των PDF. Δες παράδειγμα που έκανα για το δικό μου site. http://www.archigraphs.com/