Είμαι πολύ θυμωμένος.
Είμαι πολύ θυμωμένος με το θράσος μας. Είμαι πολύ θυμωμένος με όσα έχουν γίνει τις τελευταίες ημέρες. Είμαι εξαγριωμένος με τα κωλόπαιδα που σπάνε την Αθήνα τέσσερις ημέρες τώρα. Και είμαι εξαγριωμένος όχι με αυτούς, αλλά με εμάς.
Αν εμείς είχαμε κατέβει στους δρόμους όταν έπρεπε, δεν θα χρειαζόταν να κατέβουν αυτοί. Αν διαδηλώναμε όπως έπρεπε, δεν θα χρειαζόταν να εκπροσωπηθούμε απο εκατό κωλόπαιδα.
Αν μιλούσαμε όταν έπρεπε, δεν θα χρειαζόμασταν αυτούς να μιλάνε για λογαριασμό μας.
Τα τελευταία χρόνια δείχνουμε την χειρότερης μορφής δουλοπρέπεια. Μας κοροϊδεύουν, και τους χειροκροτάμε! Μας κοροϊδεύουν λέγοντάς μας οτι είναι αδύνατο να συλλάβουν αυτούς που κατέλυσαν την δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα με τις παρακολουθήσεις της vodafone, και εμείς παρακολουθούμε απαθείς στον καναπέ μας. Μας λένε οτι δεν ήταν δολοφονία ο θάνατος του Τσαλικίδη, και εμείς το αποδεχόμαστε αδιαμαρτύρητα. Χρησιμοποιουν τις εφημερίδες τους για να γλυτώσουν την φυλακή, και να πάρουν κανένα έξτρα έργο, και εμείς τις αγοράζουμε. Χρησιμοποιούν τα κανάλια τους για να μας πείσουν οτι οι γυναίκες τους κάνουν θεάρεστο ανθρωπιστικό έργο – ενώ ταυτόχρονα τα αρπάζουν απο ηλίθιους με τις μηδέν-ενενήντα γραμμές τους, και εμείς τους παρακολουθούμε. Μας δείχνουν πολυτελέστατους γάμους πρώην υπουργών στην Γαλλία, και εμείς το ανεχόμαστε. Κάθονται όλοι, σοβαρότατοι, να μας πουν οτι κανείς δεν ειδε το γαμημένο το dvd, και εμείς τους πιστεύουμε. Ανεχόμαστε να κοπεί το πόδι του γιού μας, επειδή δεν έρχεται αρκετά γρήγορα το ΕΚΑΒ, και εμείς κουνάμε τους ώμους. Δεχόμαστε να συλλαμβάνουν και να απαγάγουν ανθρώπους, και εμείς δεν αντιδρούμε – γιατί είναι πακιστανοί. Ρίχνουν επισήμως την ευθύνη για τις δεκάδες πυρκαγιές στον άνεμο και την αντιπολίτευση, και εμείς κουνάμε το κεφάλι. Κάθονται περιστέρια στο κεφάλι τους, και τους παίρνουμε σοβαρά. Παραδέχονται θρασύτατα οτι πήραν μίζα απο την Ζίμενς για να ενισχύσουν το κόμμα, και εμείς αδιαφορούμε. Μας βιάζουν καθημερινά τράπεζες με τις κάρτες και τα δάνειά τους, και εμείς σκύβουμε αμίλητοι. Πρώην πρωθυπουργοί έχουν τρεις τέσσερις γιούς και κόρες βουλευτές, κατα δήλωσή τους όταν ξεκίνησαν δεν είχαν βρακί να φορέσουν, ενώ τώρα λένε οτι έχουν ένα μικρό σπίτι διακόσια πενήντα τετραγωνικά – και εμείς ψηφίζουμε συνεχόμενα την φαμίλια τους. Μας ταΐζουν κυριολεκτικά σκατά, και εμείς συνεχίζουμε να αγοράζουμε ακάθεκτοι τα προϊόντα τους. Ξεπουπουλιάζουν τα χρήματα των ασφαλιστικών μας ταμείων στα χρηματιστήρια, και αδιαφορούμε. Υπουργοί έχουν off-shore εταιρίες για να μην πληρώνουν φόρους, και το ανεχόμαστε. Ξυλοκοπούν έναν κύπριο πέντε-έξι θρασύδειλοι, μας λένε οτι έφταιγε μία ζαρτινιέρα, και το δεχόμαστε. Αποδεικνύεται οτι μας είπαν ψέμματα, και αρκούμαστε σε μερικά «τς-τς-τς» αποδοκιμασίας. Σχεδόν τους αθωώνουν, και εμείς το προσπερνάμε. Σκοτώνουν τον Αλέξανδρο, και του ρίχνουμε την ευθύνη – γιατί ήταν, λέει, αναρχικός. Και τώρα οι ίδιοι άνθρωποι, επίσημα, τολμάνε να ψελλίζουν οτι είναι οργανωμένο σχέδιο και κάποιος θέλει να εκμεταλλευτεί την κατάσταση, και το αποδεχόμαστε αδιάφοροι.
Οι γελοιοι. Οι γελοίοι δειλοί. Μας κοροϊδεύουν τόσα χρόνια μπροστά στα μούτρα μας, και εμείς τους χειροκροτάμε. Παρακολουθούμε τις διαφημίσεις τους και τους πιστεύουμε. Τους ψηφίζουμε και τους λέμε «κύριε» και «κυρία» υπουργέ, και τους ανοίγουμε τον δρόμο να περάσουν. Και αποκτούμε θάρρος μόνο όταν είμαστε ασφαλείς στον καναπέ μας. Κλεισμένοι στο καβούκι μας, με τις αλυσίδες των πιστωτικών και των δανείων μας, ανώνυμοι και όσο πιο κρυμμένοι μπορούμε, μην τυχόν και μας πάρουν χαμπάρι και χάσουμε την ασφάλεια της TFT – LCD καινούργιας τηλεόρασής μας των 50». Ξεπουλημένοι για το καινούργιο μοντέλο της φόρντ, την καινούργια λονγκσάμπ, το καινούργιο κινητό με σύνδεση βόνταφον.
Και όσο πιο θρασύτατα υποκριτικά μπορούμε, κάνουμε εμείς μάθημα στην κοινωνία και στα παιδιά μας για το πως πρέπει να φέρεται, και πιο είναι το σωστό, και τι είναι το πρέπον – στην ουσία, να δουμε με ποιον τρόπο μπορούμε να σκύψουμε περισσότερο το κεφάλι – δείχνοντας ταυτόχρονα όσο περισσότερο μπορούμε υπεράνω.
Και αντί να βγάλουμε τον σκασμό όπως κάνουμε τόσο πετυχημένα τόσα χρόνια, πιστοί στον ρόλο μας, χαλάμε τον κόσμο γιατί εκατό μαλακισμένα που δεν μας άντεξαν άλλο, εμάς και την υποκρισία μας, και έριξαν περισσότερες μολότωφ απο όσες συνηθίσαμε και έκαψαν τα σκλαβοπάζαρά μας.
Ενω ήμασταν τόσο πετυχημένα αποχαυνωμένοι, ξεσηκωθήκαμε βλέποντας μετανάστες που γαμάμε εμείς, καθημερινά με την συμπεριφορά μας, να κλέβουν το ρολόϊ – που θα κλέβαμε πρώτοι εμείς αν είχαμε την ευκαιρία.
Επειδή εμείς είμαστε πολύ δειλοί, και πολύ σκλάβοι να θυσιάσουμε το iphone και το πράντα μας για να κατέβουμε στον δρόμο να απαιτήσουμε να ξεκουμπιστούν αυτοί που μας δουλεύουν τόσα χρόνια, καθόμαστε ανήσυχοι στον καναπέ μας για να διασκεδάσουμε βρίζοντας.
Ξαφνικά, βρήκαμε τον ένοχο. Είναι πενήντα – εκατό μαλακισμένα με τα λεφτά του μπαμπά τους.
Α, πάρα πολύ ωραία. Μπορούμε λοιπόν να γυρίσουμε πλευρό – την κάναμε και πάλι την δουλειά μας, περίφημα.
(17 ψήφοι, βαθμολογία: 4,71 / 5)
Loading...
Εξίσου θυμωμένος είμαι και εγώ. Στο ίδιο ύφος τα έγραψα και εγώ. Και δεν θα ακούσουμε ούτε μία συγγνώμη.
apos (προσπερνάω οτι είσαι ξύπνιος τέτοια ώρα): Διάβασε και αυτό: http://themotorcycleboy.blogspot.com/2008/12/blog-post_09.html
Διάβασε και τα σχόλια, βγαίνουν σαν άρθρα. Φίλε, λένε τέτοια πράγματα, όπως:
«Ρε συ μότο, ακόμα και για να κλέψει κινητό να κατέβηκε το 15χρονο, ποιος του μαθε ότι το κινητό είναι απαραίτητο για την κοινωνική του καταξίωση?
Αυτοί που καταδικάζουν τα φαινόμενα είναι οι ίδιοι που γεμίζουν το κεφάλι των παιδιών με ανάγκες για πιστωτικές και κινητά.»
και
«Σωστό κι αυτό που λες! Σκέφτομαι λοιπόν, μήπως καίγοντας τη βιτρίνα με τα κινητά και τα πλέιστεϊσον καθαρίζουν και το μυαλό τους τα παιδιά, από τα σκατά που εμείς τους φορτώσαμε. »
Το σχόλιό μου, στο τέλος, το υποστηρίζω φριχτά:
(Γαμώ την πουτάνα μου, απο τότε που έγινε αυτή η ιστορία με τον πιτσιρικά, πήξαμε στα υπέροχα άρθρα. Δεν ξέρω που ήμασταν μέχρι τώρα ρε γαμώτι μου, αλλά τώρα επισήμως έχω ανατριχιάσει. Γιατί τα καλύτερα βγαίνουν μόνο όταν ο καιρός είναι δύσκολος)
Toulaxiston vghke k kati kalo apo ayto.O kosmos skeftetai ontws.K vlepei k ais8anetai.Alla…
Proswpika ais8anomai eglwvismenos,se ayth thn katastash apo pitsirikas.Apo xwrio eimai k matia eixa k exw kai evlepa ti ginotane kai ekei katw.Roufianies,rousfetia,ekfovismoi kai ola ayta se varos twn pollwn,me thn adeia k thn nomimh pshfo twn pollwn,sto onoma tou fovou kai sthn elpida mias kalhs,sto dhmosio,zwhs.
Den anhkw,den anhka k oute 8a anhkw pote se kamia parataksi.
Me ayth thn stash loipon,san aplos anergos politis aganaktw gt ta oria mas pleon exoun kseperastei,to kseroume kai dn kanoume tpt.
Kai me enoxlei loipon pou o batsos ekane oti ekane,skotwse to paidaki kai 4 meres meta,sto stoma olwn einai taepeisodia.Ksexasthke kiolas h riza tou provlhmatos?
Dld oti o ka8e bastardos me ligi eksousia sta xeria tou pataei opoion einai apo katw??
Apo tous dhmarxous-aisxh mexri ton prw8ypourgo-doulo.
Kai rwtaw:ws pote re magkes??????????
Εγώ δεν απογοητεύομαι μόνο από την δική μας νωθρότητα… δηλαδή τη νωθρότητα των ανθρώπων που έχουν εγκέφαλο που λειτουργεί και καταλαβαίνει την πραγματικότητα.
Με απογοητεύει αφάνταστα το σημείο προβατοποίησης και αποχάυνωσης πολλών ανθρώπων και μάλιστα νέων παιδιών ρε γαμώτο. Ακούω από άτομα γνωστά, που έχουμε μια καλησπέρα ρε παιδί μου και κατά τα άλλα είναι συμπαθητικά πλάσματα, πράγματα αλλοπρόσαλλα, ποιηματάκια που αναμασάν από τον Πάκη, τον Καραμνλή και τα παπαγαλάκια τους.
Είναι δυνατόν νέοι άνθρωποι να σκέφτονται έτσι? Είναι δυνατόν να έχουν αναπτύξει τόσο αρτηριοσκληροτικά αντανακλαστικά;
Προσπαθώ να συζητήσω μαζί τους και νομίζω πως μου μιλάει μια έκδοση του Σεραφείμ Κοτρώτσου, με πιο απλοϊκά επιχειρήματα.. Απογοητεύομαι και δεν ξέρω τι να κάνω…
Και στις επόμενες εκλογές αυτά τα καημένα τα πρόβατα θα ψηφίσουν πάλι σκατά… και το κακό είναι πως θα μας πάρει και εμάς η μπόρα
Όπως γράφω και στο τελευταίο μου πόστ, μήπως τελικά πρέπει να κάψουμε τα πάντα και πρώτα απ’όλα τα καπιταλιστικά μας ένστινκτα, για να ξαναχτίσουμε κατι καλύτερο απο την αρχή?? Αν κρίνω απο το άρθρο σου μάλλον κάπου έκει καταλήγεις κι εσυ.
Ο ΑΛΑΒΑΝΟΣ τσαντίστηκε και ξεσπαθώνει επειδή του είπε ο Καραμανλής ότι συγκεντρώνονται «ταραξίες» στο σύνταγμα, δίνοντας τους πολιτική κάλυψη.
http://www.youtube.com/watch?v=EfpbHBO7mtQ
Σου αντιγράφω το γράμμα των παιδιών που έστειλε η ΠΟΣΔΕΠ στο ΒΗΜΑ από το in.gr
[..]«Θέλουμε έναν καλύτερο κόσμο. Βοηθήστε μας. Δεν είμαστε τρομοκράτες, ‘κουκουλοφόροι’, ‘γνωστοί – άγνωστοι’. Είμαστε τα παιδιά σας. Αυτοί, οι γνωστοί- άγνωστοι… Κάνουμε όνειρα -μη σκοτώνετε τα όνειρά μας! Έχουμε ορμή -μη σταματάτε την ορμή μας. Θυμηθείτε. Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς. Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο για τη ‘βιτρίνα’, παχύνατε, καραφλιάσατε, ξεχάσατε.
» Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε. Περιμέναμε να ενδιαφερθείτε, να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους. Μάταια. Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι και περιμένετε τη μέρα που θα πεθάνετε. Δεν φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε, δεν δημιουργείτε! Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε. Υλη παντού. Αγάπη πουθενά. Πού είναι οι γονείς; Πού είναι οι καλλιτέχνες;
Γιατί δεν βγαίνουν έξω να μας προστατέψουν; μας σκοτώνουν. Βοηθήστε μας…».[..]
Παρένθεση: Δεν ξέρω αν είδες χθες την εκπομπή του Ευαγγελάτου. Πέρα από το κράξιμο που έφαγε ο Άδωνης από τους μαθητές (οκ, τα παιδιά δεν έχουν καταλάβει πως κάτι τέτοιοι τύποι χαρακτηρίζονται απλώς ως «απερίγραπτα ηλίθιοι»), φάνηκε πόσο καραγκιόζηδες είναι όλοι οι πολιτικοί. Τα παιδιά πήραν ίσως για πρώτη φορά σε ιδιωτικό κανάλι τον λόγο και είπαν πράγματα όπως «σκοτώνετε το μέλλον μας», «ζούμε για να πηγαίνουμε σε φροντιστήρια επειδή η παιδεία στα σχολεία είναι άθλια» και πάρα πολλά πράγματα. Ξέρεις πως αντιδράσανε οι πολιτικοί; Ο ένας κατηγορούσε τον άλλον για τις μαλακίες του παρελθόντος!
Εγώ αρκούδε μου δεν είμαι θυμωμένη! Είμαι εξοργισμένη!
Συμφωνώ στη βάση του άρθρου σου.
Το πιο σημαντικό – η μεγαλύτερη ανησυχία για μένα – είναι να μην πάει χαμένο όλο αυτό που γίνεται τώρα.
Με ερμηνείες επιπέδου ΛΑΟΣ θα καταστραφούν όλα. Υπάρχει όμως και η διέξοδος από την κοινωνική κρίση. Αντιγράφω σχόλιό μου από αλλού.
«Τέτοιες μέρες είναι μέρες απολογισμού για όλους. Όλοι πλέον αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας. Και αφού ανεβάζουμε τα μανίκια, κατεβαίνουμε παντού και αλλάζουμε την κοινωνία. Κανένα λαμόγιο δε θα μείνει στη θέση του.»
χαίρομαι που σας βρήκα: «Αν εμείς είχαμε κατέβει στους δρόμους όταν έπρεπε, δεν θα χρειαζόταν να κατέβουν αυτοί.»
κάπως έτσι νοιώθω κι εγώ. διστάζω σχετικά με άλλα σημεία του κειμένου σας, αλλά σε αυτήν την φράση κρύβεται, νομίζω, η κρισιμότερη αλήθεια. και πάνω σε αυτήν, νομίζω, αξίζει να βασιστούμε από δω και μπρος. και ας διερευνήσουμε το πώς.
[‘παρουσιάζω αποκλίνουσα συμπεριφορά / πυροβολήστε προειδοποιητικά’ – feel free to copy, paste, forward, print, stick, wear, translate:
http://sensualmonk.blogspot.com/2008/12/blog-post_10.html%5D
Ωραία τα λες, συμφωνώ, και χαίρομαι γι’ αυτό. Απλά δίνεις μια κάπως υπερβολική έμφαση στα σκάνδαλα. Σύμφωνοι, τα σκάνδαλα έχουν καταντήσει το modus operandi της πολιτικής μας σκηνής, και η αδιαφορία μας τα τρέφει, όμως υπάρχει κάτι βαθύτερο, κι αυτό είναι η ίδια η καθημερινότητά μας, η ίδια η ζωή μας. Το πάρκινγκ που δεν βρίσκουμε, το λεωφορείο που δεν χωράμε, ο δρόμος στον οποίο μποτιλιαριζόμαστε, τα ένσημα του ΙΚΑ που δεν μας κολλάνε και όταν μας τα κολλάνε διαπιστώνουμε ότι η ασφάλισή μας είναι χάλια, ο εργοδότης μας που είναι ένας κομπλεξικός καταπιεστής. Όλα αυτά σωρεύουν μέσα μας δυσαρέσκεια, και μας κάνουν παλιανθρώπους. Τρώμε μια σπρωξιά στο δρόμο κι αρχίζουμε αμέσως να βρίζουμε. Έχουμε καταντήσει γουρούνια. Δίχως ελπίδα. Από την καθημερινότητά μας πιστεύω πως πρέπει να ξεκινά οποιαδήποτε προσπάθεια βελτίωσης της κατάστασης, και μετά σταδιακά να προχωράει και παραπέρα.