Αγαπητό μου ημερολόγιο.
Σήμερα, ανακοίνωσε ο Steve Jobs το ipad.
Είναι μία πολύ όμορφη συσκευή, κάτι σαν μεγαλυτερο iphone και μικρότερο netbook. Εχει οθόνη αφής, και όμορφα χρώματα, και εφαρμογές, και απ’ όλα.
Σκέφτηκα να πάρω μία. Να μαζέψω λεφτά, και σε τρεις, τέσσερις μήνες, να πάρω μία.
Και ντράπηκα. Μία μέρα πριν με κοίταζαν μάτια απελπισμένα, και πεινασμένα, και εξαθλιωμένα – και γω σκεφτόμουν ipad.
Και μετά θυμήθηκα τον κανόνα.
~
Από τότε που ήμουν μικρός, είχα έναν κανόνα. Αν έβρισκα χρήματα στον δρόμο, είχα ένα δίλλημα:
Αν τα έπαιρνα, έπρεπε να αφήσω μία μέρα τα διπλά. Στον δρόμο. Αλλιώς, ας μην τα έπαιρνα.
Σκέψου το σαν μία μορφή δανείου, με τόκο 100%.
Τα χρήματα που έβρισκα κάτω, στον δρόμο, δεν ήταν δικά μου. Πάντα σκεφτόμουν ότι, μετά από μένα, μπορεί να ακολουθούσε μία μάνα πέντε παιδιών. Μπορεί να ακολουθούσε και ένας πλούσιος που δεν τα είχε πραγματικά ανάγκη. Αλλά αν αυτός ο πλούσιος ήμουν στην πραγματικότητα εγώ;
Τρομαχτική σκέψη.
Και έτσι, εφήυρα τον κανόνα.
Αν το πάρεις, θα αφήσεις τα διπλά. Μια μέρα. Το χρωστάς. Όποτε θέλεις, αρκεί να τα αφήσεις. Να τα πετάξεις. Να σου πέσουν. Να τα ξεπληρώσεις.
Αλλιώς, μην τα πάρεις.
Είναι ένας κανόνας που ακολουθώ πιστά, και με κρατάει ήσυχο τα βράδια. Αν έχω ανάγκη την τύχη, της οφείλω. Αλλά δεν την εκμεταλεύομαι.
Και έτσι λοιπόν θυμήθηκα τον κανόνα. Είναι ένας σοφός κανόνας αγαπητό μου ημερολόγιο. Σε εσένα μπορεί να μην κάνει, αλλά εμένα μου θρέφει την καρδιά.
~
Και, χωρίς να το σκεφτώ ιδιαίτερα, έγραψα κάτι στο twitter:
«ρε συνtwitterάδες, να δεσμευτούμε κάτι; Όσοι πάρουν τελικά ένα ipad να δώσουν 10% σε φιλανθρωπία. Haiti, Greenpeace, MsF, όπου θέλουν.»
10%. Της αμερικάνικης, αρχικής τιμής. 499 κάνει; 49 ευρώ.
Θα μπορούσες να μου πεις να δώσω περισσότερα, να τα δώσω όλα, να αφήσω την δουλειά μου και να πάω εκεί, να βάζω γάζες σε παιδάκια, και να βοηθώ στην ανοικοδόμηση αφιλοκερδώς.
Και θα είχες απόλυτο δίκιο – αλλά είμαι πολυ εαυτούλης να το κάνω.
Αυτό που μπορώ όμως, θα το κάνω. Και υπόσχομαι ότι αν αγοράσω την συσκευή, θα δώσω 10% όπου εκείνη την ημέρα νομίζω καλύτερα. Αν δεν τα έχω, μέχρι να τα βρω, δεν θα το αγοράσω. Πάνε πακέτο. Είναι υπόσχεση.
Και μακάρι να το έκαναν και άλλοι. Γιατί μπορεί να μην αλλάξω τον κόσμο μόνος μου. Αλλά ίσως, ίσως, να τον αλλάξουμε όλοι μαζί.
(21 ψήφοι, βαθμολογία: 4,24 / 5)
Loading...
+1, τουλάχιστον.
Είσαι και κουβαρντάς πανάθεμά σε. 100% πάνω αμα βρεις λεφτά; Με το συμπάθειο αλλά πάω τα λεφτά στην αστυνομία και πάιρνω το νόμιμο 10%…
Εύχομαι να μην έχεις βρει πολλά λεφτά χάμω γιατί θα έχεις μεγάλο χρέος στη συνείδησή σου 🙂
Αρκούδε έχω συνειθήσει να διαβάζω τα καλύτερα άρθρα από εσένα. Το συγκεκριμένο όμως χωλένει. Πιο πολύ σαν δικαιολογία μου φαίνεται για να κοιμάσαι ήσυχος τα βράδυα.
Και γιατί δηλαδή δεν περιμένεις 1-2 χρόνια να πέσει η τιμή του ipad και μετά να το αγοράσεις; Το χρειάζεσαι ή απλά το θες;
Αν θες να δώσεις λεφτά, δώσε λεφτά. Αν θες να αγοράσεις ipad με 500 ευρώ, πήγαινε και αγόρασε. Το δεύτερο όμως είναι βλακεία κατά την άποψη μου.
Ο καταναλωτισμός είναι η σύγχρονη μορφή δουλείας.
Δεν υπάρχουν φιλάνθρωποι (φίλοι του ανθρώπου)…
ΥΠΆΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ !!!
Καλύτερα να μη το παρω (ΚΑΙ) αυτο το πραγματακι!
Θα κοιμαμαι ακομα πιο ησυχη… 🙂
..για το θεμα των χρηματων που βρισκει κανεις, το εχω φιλοσοφησει σε φαση λαχειου. Εχω πει (απο μεσα μου) ότι αν κερδισω καποτε λαχειο θα δωσω τα μισα χρηματα σε συγκεκριμενες και οχι τυχαιες «καλες πραξεις». Να το ευχαριστηθουν και αλλοι συνανθρωποι μαζι με μενα. Το προβλημα ειναι πως ουτε λαχεια αγοραζω..