Ζούμε ένα μάτριξ. Μία παράλληλη πραγματικότητα. Όπως στον Κυνόδοντα, που το μουνί βαφτίζεται μεγάλη λάμπα, έτσι και εδώ, οι νονοί της πραγματικότητάς μας, αλλαζουν λέξεις, νοήματα, για κάτι που το νιώθουμε πως είναι κάτι άλλο, αλλά μουδιασμένοι το ακούμε, ξανά και ξανά, μέχρι να το εμπεδώσουμε, ξανά, ξανά, έτσι που οι απολύσεις βαπτίζονται «πρόοδος», ο δανεισμός «σωτηρία», το ξύλο της ασφάλειας (που τώρα τον ρόλο της έχουν αναλάβει τα ΜΑΤ) «εθνική ασφάλεια», τα κυβερνητικά ανακοινωθέν βαπτίζονται «Δελτία Ειδήσεων», η αποδοχή των όρων «φρόνιμη στάση», η μη-αποδοχή «προδοσία», ο νόμιμος, πειθήνιος πολίτης βαπτίζεται «πατριώτης», ο μόνιμος φόρος «έκτακτος», το χαράτσι βαπτίζεται «ενίσχυση», η κλοπή βαπτίζεται «εισφορά», ο παπάς βουτάει τις λέξεις στο νερό, βγαίνουν άλλες, πιο ωραίες, πιο αποδεκτές, ο συνταξιούχος χάνει μέρος της σύνταξής του, είναι πια «λαός με κατανόηση», όχι υποσιτισμένος, όχι «φτωχός», προς θεού όχι «κάτω από το όριο της φτώχιας», όχι, είναι αυτός που καταλαβαίνει, πεινάει, βέβαια, το κατανοούμε, συμπάσχουμε, όχι αδιαφορούμε, το βαφτίσαμε αλλιώς και αυτο, έγινε «συμπάσχουμε», δεν προσέχεις, αχ, γιατί δεν προσέχεις, αυτός που χτυπάμε στο Σύνταγμα, που παρακαλάει να μην τον χτυπήσουμε, αυτός, είναι «αναρχικός», φοβού, μην του μπαντάρεις το κεφάλι, καίει ανθρώπους, είναι φονιάς, ο γιατρός στο μετρό που περιθάλπει ανοιγμένα κεφάλια είναι τραμπούκος ρε, μακρυά, μακρυά, ο διπλανός σου είναι δημόσιο, κακός, κακός, σε ταλαιπωρούν, μη τους μιλάς, θέλουν την θέση σου, την ευημερία σου, ο ταξιτζής, ο γιατρός, ο γιατρός είναι «φοροφυγάς», τι θα πει ποιος, όλοι, όλοι, ο νέος που χάνει την δουλειά του, όχι εσύ, όχι εσύ, ο άλλος, μη σε νοιάζει, η χώρα θα αναθαρρήσει, είσαι ο λόγος που βγαίνουμε από το τούνελ, την στενωπό, δεν υπάρχουν διλήμματα στην δημοκρατία, το λένε οι νονοί μας, η εθνική μας προδοσία έγινε «θυσία», «αδιαφορία για το πολιτικό κόστος», η πείνα βαπτίζεται «σπρέντς», και οι οχτροί βαπτίζονται «αγορές», όχι τοκογλύφοι, όχι!, άμα σου έλεγαν ότι τα δίνεις στους τοκογλύφους θα τα έδινες ρε; για σένα βρε τα κάνουμε όλα αυτά, αχ, αχ, λίγο να καταλάβαινες, να πρόσεχες τα λόγια μας, λιγάκι ρε γαμώτο, θα ήταν τόσο σαφές πια.

Αχάριστε. Δεν προσέχεις πια τις νέες λέξεις, τα νέα νοήματα. Δεν προσέχεις, πρόσεξε λίγο, θα καταλάβεις. Θα καταλάβεις.

Το λένε οι νονοί μας ρε.

Αυτοί που από άνθρωπο σε βάπτισαν αριθμό.

Κανένας σεβασμός πια, κανένας.

Προσθήκη 12 Νοεμβρίου 2011: Να μην ξεχάσουμε αυτούς που βάπτισαν την ακροδεξιά, το μίσος, τον φασιμό «εκλεγμένη κυβέρνηση». Προς θεού, να μην το ξεχάσουμε ποτέ αυτό.

3 thoughts on “Οι νονοί μας.

  1. …η εποχή μας δεν διακρινεται τόσο για τα » βαφτίσια» (άλλωστε αυτό γινότανε πάντοτε) αλλά για την κυνικότητα των αφεντικών όταν εκφράζουν την βούλησή τους…[ «…Δεν είναι μακριά η μέρα που θα πρέπει να συναλλασσόμαστε ξεκάθαρα με όρους εξουσίας, να μη μιλάμε για ανθρώπινα δικαιώματα και εκδημοκρατισμό κι όσο λιγότερα εμπόδια θα μας προκαλούν τα διαφορα ιδεαλιστικά συνθήματα τόσο το καλύτερο…» 1948. Τζωρτζ Κέναν ( Για μια μακροπρόθεσμη πολιτική του στέιτ-ντιπάρτμεντ) ] Σήμερα ζούμε την εφαρμογή της πολιτικής αυτής…τα πράγματα λέγονται με τ’ όνομά τους… και αυτό θα το καταλαβουμε πιότερο τα επόμενα χρόνια…( δεν υπάρχει πλέον αντίπαλον «δέος» και επομένως η αναγκη να επικαλουνται ιδεώδη και αξίες προκειμένου να εφαρμόσουν τα σχέδιά τους..)

  2. ΕΙΠΕΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΩ. ΧΑΙΡΕΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΕΙ ΠΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΤΑ ΙΔΙΑ… ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΠΩΣ ΔΕΝ «ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΤΡΕΛΛΟΙ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΜΕΝΑ» (ΤΙΤΛΟΣ ΠΑΛΙΑΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΑΙΡΗ…)
    Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΤΑ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΕΣ ΤΟΣΟ ΟΜΟΡΦΑ ΣΕ ΛΕΞΕΙΣ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται.