(μόλις το έγραψα, το ξαναδιάβασα αυτό το ποστ. μια συμβουλή: μην το διαβάσεις.)

Sad clown

Δεν ξέρω πως φτάσαμε ως εδώ. Κοιτάω που φτάσαμε, κοιτάω πως να διαφύγουμε, αλλά, πραγματικά, είμαι πολύ, πολυ απογοητευμένος.

Όλα είναι σκατά.

Η κυβέρνηση έχει χάσει κάθε πιθανή λαϊκή εντολή. Το κράτος υπολειτουργεί, σε όλους τους τομείς. Χρήματα λείπουν από παντού, οι πολίτες έχουν σταματήσει να το εμπιστεύονται, βγαίνουν νόμοι αναδρομικοί, σκαρφίζονται κάθε τρόπο, νόμιμο ή ακόμα και παράνομο, με τους πιο γελοίους όρους, για να κλέψουν, στην ουσία, χρήματα από τον πολίτη. Ζητούν να ξανακάνεις περαίωση, ακόμα και αν έχεις ήδη κάνει στο παρελθόν, ακόμα και αν έκανες κάθε-προηγούμενη-χρονιά, ακόμα και αν δεν έχεις τίποτα να κρύψεις. Κρύβουν χαράτσια στους λογαριασμούς της ΔΕΗ για να τα δώσεις, ακόμα και εκβιαστικά. Ταυτόχρονα, κάθε αγορά είδους πολυτελείας γίνεται χωρίς ποθεν έσχες, αποκλειστικά για να ξαναέρθει το χρήμα που την κοπάνησε στο εξωτερικό.

Ταυτόχρονα, κάθε ποσό άνω των πέντε χιλιάδων ευρώ φορολογείται, κάτι που σημαίνει ότι όποιος παίρνει περισσότερα από 380+ ευρώ τον μήνα, καλείται να πληρώσει στο τέλος του χρόνου. Όποιος το σχολιάζει γίνεται λαϊκιστής και λοιδορείται. Οι πολίτες αρνούνται να πληρώσουν. Γκρεμίζοντας κάθε αίσθηση νομιμότητας ή δικαιοσύνης, αρνούνται τις επιταγές του κράτους. Δεν πληρώνω, από δικαίους και αδίκους, ξεσφραγίζουν κουτιά της ΔΕΗ, όποιος θέλει, όπου θέλει, όπως θέλει αρνείται να πληρώσει, αρνείται να υπακούσει. Βγαίνει νόμος για το κάπνισμα στα μαγαζιά, κάποιοι βαράνε πέντε-δέκα ελεγκτές, αρνούνται να ελέγξουν, ο νόμος ισχύει, αλλά δια της ράβδου δεν εφαρμόζεται. Ο κόσμος στέλνει ο,τι να ναι στις εφορίες που δεν έχουν ελεγκτές να δουν τι από αυτά ισχύει και τι όχι. Από την άλλη, το κράτος αλλάζει κάθε-γαμημένη-μέρα τους κανόνες, σήμερα αποδείξεις, αύριο κάρτες, μεθάυριο πάλι αποδείξεις γιατί δεν υπάρχουν μηχανήματα παντού, παραμεθαύριο πάλι κάρτες. Μαζέψτε, μην μαζεύετε, μαζέψτε πάλι. Παράνοια.

Οι μαθητές χωρίς βιβλία ξεκινάνε τις τάξεις, άλλοι κάνουν κατάληψη, άλλοι σπάνε τα σχολεία, καταστρέφουν τα πάντα. Οι εργαζόμενοι στον δήμο απεργούν, δεν απεργούν, κάνουν κατάληψη στις χωματερές, δεν μπορούν να απεργήσουν, παίρνουν λιγότερα πια, είναι πιο ακριβή η απεργία, δεν αντέχουν οικονομικά να διεκδικήσουν, οδηγούνται σε παρανομίες. Παράνοια. Τα σκουπίδια μαζεύονται στους δρόμους, παιδιά σε σχολεία λιποθυμούν από ασιτία, ναι ρε φίλε, από ασιτία, (διαψεύστηκε) γίνονται καταγγελίες, δεν οδηγούν πουθενά. Γονείς χωρίς δουλειά, άνθρωποι χωρίς μέλλον. Κρατήσεις σε δημοσίους υπαλλήλους για την ενίσχυση των ανέργων, μειώνονται διαρκώς οι μισθοί, ανακοινώνεται αύξηση μισθών με το ενιαίο μισθολόγιο, ισχύει – αλλά έχουν ήδη κοπεί όλα τα επιδόματα, δίκαια και άδικα, τελικά είναι μειωμένος ο μισθός.

Οι πολίτες βγάζουν κρεμάλες στους δρόμους, κρε-μά-λες, οι πολιτικοί είναι αδύνατο να περπατήσουν. Γίνονται δηλώσεις ανυπακοής ως επανάσταση από βουλευτές, πνίγονται μετά στην αίθουσα ψηφοφορίας πίσω, όχι μόνο από μισόλογα, αλλά και από ξεκάθαρες δηλώσεις εκβιασμού. Ουδείς ασχολείται. Οι προηγούμενες κυβερνήσεις έχουν πάρει μία ιδιότυπη ασυλία, ακόμα και αν υπάρχει ξεκάθαρη ευθύνη, καλύπτεται από παραγραφή. Άνθρωποι που από κατηγορητήρια, με στοιχεία, έχουν φάει ότι τρώγεται, που εμπλέξανε γυναίκες, παιδιά, off shore, εκκλησίες, τον θεό τον ίδιο, είτε δεν αγγίζονται, είτε τα ονόματά τους γίνονται γνωστά μόνο κατόπιν διαβουλεύσεων μεταξύ των εμπλεκομένων κομμάτων. Επιχειρηματίες πηδάνε από το παράθυρο, αυτοπυρπολούνται, δεν μαθαίνει κανείς τίποτα.

Τα δελτία ειδήσεων και οι στήλες των εφημερίδων έχουν γεμίζει από αυτόκλητους σωτήρες, κουστουμάτους των δεκάδων χιλιάδων ευρώ που μιλάνε με άνεση για τον κατώτατο μισθό, στρατευμένους δημοσιογράφους που λειτουργούν με εκβιασμούς, απειλές και σκορπίζουν κατηγορίες, και αυθεντικούς γνώστες (και «γνώστες») που αυτοδιαψεύδονται προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσουν ένα σύστημα χωρίς καμία απολύτως σταθερά. Δημοσιογράφοι και «δημοσιογράφοι» που κάνουν τα δελτία τύπου είδηση, και τα ευχολόγια σίγουρο μέλλον. Και ποιοι παρακολουθούν; Επιχειρηματίες που καταρρέουν, μαγαζιά που κλείνουν διαρκώς, άνθρωποι που χάνουν την δουλειά τους, και δεν βρίσκουν ούτε έναν-χρόνο-μετά, μετά από άπειρες αποστολές βιογραφικών, παρακάλια, βύσματα και μέσα.

Άνθρωποι χωρίς μέλλον, που φωνάζουν «να καεί το μπουρδέλο η βουλή», και η φωνή τους ενώνεται με ακροδεξιούς που νομιμοποιούνται σε βουλή και δήμους, που κυκλοφορούν άνετα πλέον με μαχαίρια και λοστάρια, που η φωνή τους ενώνεται με ανθρώπους που δεν έχουν πατήσει στο δημόσιο ούτε μία μέρα, ή στην μονάδα τους ούτε μία μέρα, και όλοι αυτοί βρίσκονται αντιμέτωποι με την πιο ανερχόμενη εργασία αυτήν την στιγμή, τις δυνάμεις ασφαλείας, τα ΜΑΤ, που χτυπούν ακαριαία, δεν λογοδοτούν πουθενά, δημοσιογράφους, πολίτες, παιδιά, χωρίς οίκτο, χωρίς αιδώ. Και έτσι, έχεις άλλον έναν λόγο να μην κατέβεις σε πορείες έτσι και αλλιώς χωριστές, άλλοι εδώ, άλλοι εκεί, και αν είσαι με τους από εκεί να μην μπορείς να τραγουδήσεις τα συνθήματα των από εδώ, συνθήματα έτσι και αλλιώς παρωχημένα, φτιαγμένα από ξύλινους ανθρώπους, αχυρανθρώπους, συνδικαλιστές που δεν μπορούν να απολυθούν, που δεν δούλεψαν ποτέ, που δεν νοιάζονται, μερικοί εκ των οποίων θα γίνουν γενικοί γραμματείς και υπουργοί αύριο, μίας Ελλάδας διαλυμένης.

Μιας Ελλάδας που το μέλλον της εγκλωβισμένο σε σχολές και παρατάξεις, σε μαφία των τάξεων και των εξωθεσμικών, πασχίζει να βρει μία ακτίνα φωτός έξω, έξω όπου και να είναι αυτό. Σκλαβοπάζαρα στην Αυστραλία ή μία τυχερή θέση στην Αγγλία. Μα και έξω να πεινάνε, να μαθαίνουμε τα κόλπα τους, να βαπτίζουμε την απόλυση εφεδρεία, μισούς μισθούς για μισή δουλειά, απλήρωτοι για μήνες, να δουλεύεις και να μην πληρώνεσαι. Να μην πληρώνεσαι αλλα να μην είσαι απολυμένος να πάρεις τουλάχιστον επίδομα. Παράνοια.

Τα κανάλια να παίζουν τις ίδιες αηδίες κάθε μέρα, τα εξώφυλλα των εφημερίδων να εκβιάζουν, πότε για δικό τους όφελος, πότε για μία πατρίδα που έχουν να της εξοφλήσουν το ΙΚΑ πέντε χρόνια τώρα. Ο διπλανός μου να μην κόβει αποδείξεις, ο άλλος να ακριβαίνει ως καρτέλ το ήδη ακριβότερο πετρέλαιο, το γάλα, την τιμή της μονάδας στο κινητό, όλοι μαζί συννενοημένοι να σε χρεώνουν στα 45» πλέον, όχι στα 30», συννενοημένοι, στα μουγγά, και εσύ να μην έχεις ούτε αυτά να δώσεις.

Εταιρίες να μπλέκονται σε σκάνδαλα, εκατομμύρια ανασφάλιστα αυτοκίνητα, να παρακαλάς να μη σε βαρέσει κανένα, κλοπές, πρεζόνια, ημεδαποί και μη με στιλέτα στην τσέπη τα βράδια, ο κάθε Ψωμιάδης να κατουρά σε ένα σάπιο δικαστικό σύστημα, και να βγαίνει γελώντας ενώ μόλις τον πιάσανε γιατί τον κυνηγούσε ιντερπολ και ως φυγά, δίπλα ο άλλος να παθαίνει καρδιακό γιατί χρώσταγε τρία χιλιάρικα. Παράνοια. Σε κάθε προσπάθεια σωτηρίας θα χωθεί και κάποιος τραμπούκος, θα κάνει την ελπίδα στρατευμένη, τελικά θα φύγεις αηδιασμένος, το όνειρο να γίνεται σαπίλα.

Και στις ειδήσεις, να σε απειλούν με όρους ακαταλαβίστικους, σπρεντ, κούρεμα, αγορές, να μην καταλαβαίνεις, να θες πέντε μάστερ να δεις ειδήσεις, ο Πάγκαλος να σου λέει μαζί τα φάγαμε, ο Χρυσοχοϊδης να μιλά για επενδύσεις δισεκατομμυρίων, ο Παπουτσής να δικαιολογεί τον ματατζή που κοπανάει τον άνθρωπο που λέει μη με βαρέσεις, και εμείς να κοιτάμε όταν ατιμώρητα χημικά με σκοπό να δολοφονήσουν ρίχνονται στους αποπνικτικούς χώρους του μετρό, χτυπώνται γιατροί που παρέχουν πρώτες βοήθειες, απλοί άνθρωποι με παιδιά.

Κόμματα υπερχρεωμένα σε τράπεζες, αληθινά χρεωμένα, με δάνεια, πολιτικές χρεωμένες σε επιχειρηματίες που τις κράτησαν ζωντανές, σε Ευρωπαίους, σε Αμερικανούς, σε ισραηλινούς, σε Κύπριους και Τούρκους, σε μπίζνεσμαν, από την Σαουδική Αραβία, στο κεφάλαιο, τους Κινέζους, που μοιράζονται ορυχεία χρυσού, άφαντες μελλοντικές πετρελαιοπηγές, αοζ, που στέλνουν καράβια με γιατρούς στο έλεος των οποίων θέλουν να τα βυθίσουν, απόπειρες δολοφονίας Ελλήνων πρωθυπουργών, φυσικά αέρια, ψυχρός πόλεμος στα πόδια μας, κοιτάμε, χαζεύουμε αμίλητοι.

Και σε όλα αυτά, κανένα μέλλον, καμία διέξοδος, μπροστά μας χρεωκοπία, οι ίδιοι πολιτικοί, οι ίδιες ιδέες, καμία ελπίδα, τίποτα ορατό.

Χρεωκοπία ρε φίλε. Χρεωκοπία.

Υ.Γ.: Video που κοινοποίησε η @Cyberela

8 thoughts on “Χρεωκοπία.

  1. Μ’ έχει παγώσει τόση πραγματικότητα μαζεμένη….
    Το πρωί μιλούσα μ’ ένα φίλο και λέγαμε τα ίδια…όχι όλα αυτά μαζεμένα…
    Μου είπε ‘καλά να πάθουμε αφού δεν κάνουμε τίποτα’….
    Αλλά τι να κάνουμε;
    Μας έχουν ισοπεδώσει.
    Δεν υπάρχει σύνταγμα, νόμοι…τίποτα.
    Ζούμε (ακόμα)σε μια χώρα που οι κυβερνώντες και οι υπόλοιποι είναι πανικόβλητοι….
    Κάνουν τη μια εγκληματική βλακεία μετά την άλλη….
    Και μεις περιμένουμε το δελτίο των 8 για να μας μπουκώσουν ψέματα…υπερβολές…
    Φοβάμαι, φοβάμαι πολύ…
    Σκέφτομαι όμως πως δεν είμαι μόνη!
    Ολοι μαζί θα το περάσουμε….
    Και πιστεύω στην ανθρώπινη Αλληλεγγύη….
    Ναι πιστεύω πως θα το περάσουμε μαζί, όλοι μαζί….
    Πρέπει να το πιστέψω γιατί δεν έχω που αλλού να πιαστώ……

  2. Ακομα και αυτός ο χείμαρρος που αντικατροπτίζει την ωμή πραγματικότητα Γιάννη, δεν είναι αρκετός για να ξεκινήσει την επανάσταση.

    Η σκηνή της ψηφοφορίας με έκανε να ανατριχιάσω

    Ο κόσμος είναι στα χαμένα. Βυθισμένος στην βίαιη καθημερινότητά του, προσπαθεί να την βγάλει άλλη μία μέρα.

    Δεν υπάρχει οργάνωση, μεθοδικότητα. Βομβαρδίζεται από παντού με αντικρουόμενες απόψεις, ανύμπορος να δει καθαρά και να δράσει με πυγμή.

  3. Σε ευχαριστώ Αρκούδε για το ποστ.
    Και ευχαριστώ και την Cyberela για το βίντεο.
    Γιατί;
    Επειδή θυμήθηκα το 3ήμερο του Ιούνη, 28-30.
    Θυμήθηκα όχι τα χημικά που έφαγα, αλλά την αλληλεγγύη, τη συντροφικότητα, το πείσμα, την αδερφοσύνη και τη συνεργασία.
    Στο ξύλο, στα χημικά αλλά και στο πλύσιμο και ξαναστήσιμο της πλατείας.
    Και αυτό, ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΥ ΤΟ ΠΑΡΟΥΝΕ και ΑΥΤΟ, ΘΑ ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΜΟΥ ΖΩΝΤΑΝΗ.

  4. Πολύ δυνατό το κείμενο. Κρίμα που από όλη αυτή την τεράστια κίνηση πολιτών έμεινε μόνο αυτό το υπέροχο εφτάλεπτο βίντεο.

  5. Η καρδιά μου συμφωνεί μαζί σου.

    Το μυαλό όμως και η λογική διαφωνούν σε ένα σημείο: αυτό της δημοσκόπησης.

    Χρωστάμε σε κάποιους, είτε αυτοί είναι τράπεζες, είτε κράτη, είτε αγορές είτε πολίτες. Τους ζητήσαμε χρήματα και μας τα έδωσαν. Θα πρέπει να αποφασίσουμε δημοκρατικά για το ΕΑΝ θα τους τα δώσουμε πίσω; Αυτό είναι δημοκρατία; Το να στερούμε από τον άλλο το δικαίωμα να πάρει πίσω τα λεφτά που του ανήκουν; (έστω αν αυτός είναι ένας τραπεζίτης που δεν τα έχει ανάγκη περισσότερο από εμάς).

    Μήπως η δημοσκόπηση θα έπρεπε να γίνει πριν πάρουμε αυτά τα χρήματα; Να μας ρωτήσουν: «θέλετε να απολύσουμε τους μισούς δημ. υπαλλήλους ή θέλετε να πάρουμε δάνειο για να τους πληρώσουμε;»

    Η συμφωνία έχει πλέον γίνει, δανειστήκαμε χρήματα και πρέπει να τα δώσουμε πίσω. Δεν ξέρω που χωράει η δημοκρατία σε αυτό.

    Πέστε να με φάτε όσο θέλετε αλλά αν δεν θέλουμε να είμαστε πρόβατα, να βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι όσο σκληρά κι αν είναι.

  6. Σαφώς το σημερινό σύστημα δεν οδηγεί πουθενά. Ή μάλλον οδηγεί στην ολοένα και μεγαλύτερη ανισοκατανομή αγοραστικής δύναμης. Με αυτό τον ρυθμό σε μερικά χρόνια δεν θα λέμε για 99% και 1% αλλά για 99,9% και 0,1%. Υπάρχουν όμως βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις, τσεκάρετε αν θέλετε τις αναρτήσεις #55 και #61 στο ιστολόγιό μου για μία ιδέα γύρω από αυτές.

    @ Christos έχεις εν μέρει δίκιο : βλέπεις το δέντρο χωρίς να κοιτάς το δάσος. Ούτε το ελληνικό χρέος είναι δυνατόν να ξεπληρωθεί ποτέ ούτε των χωρών με πολύ μεγαλύτερο χρέος όπως η Ιταλία. Ακόμη και να καθόμασταν να μας Κινεζοποιήσουν, ακόμη και..τσάμπα α δουλεύαμε, και πάλι δεν βγαίνουν τα νούμερα. Ο λόγος είναι το χρέος έχει την κακή συνήθεια να..τοκίζεται και να επανατοκίζεται. Δεν καλούμαστε λοιπόν να δώσουμε πίσω αυτά που πήραμε αλλά πολλαπλάσια αυτών. Όσον αφορά το παγκόσμιο χρέος είναι περίπου 43 τρις $, ενώ το παγκόσμιο ΑΕΠ του 2011 είναι μία μικρή υποδιαίρεση αυτού του ποσού.

    Το παγκόσμιο ΑΕΠ μέρα με την μέρα μικραίνει, λόγω της κρίσης, ενώ το παγκόσμιο χρέος μέρα με την μέρα διογκώνεται, λόγω νέων χρεών και λόγω των τόκων και πανοτωκίων. Η ψαλίδα δηλαδή του πόσα βγάζουμε και πόσα χρωστάμε συνεχώς μεγαλώνει. Το εν λόγω χρέος είναι κάπου δέκα φορές περισσότερο από τα συνολικά έσοδα όλων των χωρών μαζί, οπότε ακόμη και όλα τους τα έσοδα να έδιναν για να ξεχρεώσουν και πάλι θα χρώσταγαν το 90% του εν λόγω ποσού – που πολύ σύντομα θα επανερχόταν στο αρχικό ποσό και κατόπιν σε υψηλότερα.

    Αν αυτά τα οικονομικά μεγέθη δεν είναι η απόλυτη παράνοια τότε δεν ξέρω πως μπορούν να αποκαλεσθούν. Το χρεοκρατικό σύστημα έφτασε πια στα όριά του, είναι ένα πτώμα που συνεχώς του κάνουν ενέσεις για να κινείται, σαν οικονομικό ζόμπι. Και τώρα πιέζουν την ΕΚΤ να του κάνει την υπέρτατη ένεση : νέα φρεσκοτυπωμένο €πουλα με αντίκρυσμα αέρα κοπανιστό, όπως συνεχώς κάνει η FED στις ΗΠΑ, με αποτέλεσμα οι ΗΠΑ να φτάσουν τα 14 τρις $ συνολικό χρέος, το 1/3 του παγκοσμίου. Θα γίνει και αυτό, και τότε θα οδηγηθούμε σε ακόμη πιο παρανοϊκές καταστάσεις. Και μετά θα…αρκετά, κάνω κάποιες εκτιμήσεις στα δυο παραπάνω άρθρα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται.