Δυσκολεύομαι να σου περιγράψω πόσο άβολα νιώθω όταν η πουτάνα είναι πουτάνα, και ο πελάτης είναι, απλώς, πελάτης. Πουτάνες είναι οι αλήτισσες γυναίκες, οι κακές, αυτές που δεν έχουν ψυχή, καρδιά, οι πουτάνες είναι το φτύσιμο της κοινωνίας, οι χειρότερες όλων – έτσι δεν είναι; Ο άλλος είναι, απλώς, πελάτης, ισότιμο μέλος μίας συναλλαγής. Αγοράζει ένα προϊόν. Είναι απόλυτα λογικό, όλοι αγοράζουμε απλώς προϊόντα. Για την καθώς πρέπει κοινωνία μας δεν έχει σημασία που βιάζει έναντι αντιτίμου ένα πρεζόνι, ή ένα θύμα τράφικινγκ, ή μία εθισμένη στα λεφτά – αυτός είναι πελάτης, αμόλυντος, δεν του ξελλαρυγγιάζει ποτέ την χολή του κανένας, είναι πελάτης, κάνει την κοινωνία να κινείται, το χρήμα να ρέει, ως πελάτης αξίζει τον σεβασμό μας, ίσως βέβαια τον αναφέρουμε υποτιμητικά στις ειδήσεις, να βάλουμε λίγο χρώμα στην φωνή μας όταν θα πούμε έναν ανώνυμο αριθμό, «600 πελάτες», αλλά αυτός είναι πελάτης, σήμερα μία πουτάνα, αύριο μια τηλεόραση, ναι, μπύρα, πελάτης είναι, τσιγάρα, εφημερίδα, μπορεί και να ψηφίσει, να τον δεις στον δρόμο, να του πεις έλα ρε Βασίλη, είναι πελάτης, πελάτης σου, βλέπει διαφημίσεις, είναι ενεργό μέρος της κοινωνίας. Κυκλοφορεί μέρα. Κάνει την σκοπιά του, φυλάει την πατρίδα μας, μεταφέρει τα προϊόντα σου, αγοράζει τα αγαθά σου, προσέχει τα παιδιά σου, παντρεύεται την κόρη σου. Είναι άντρας αυτός, αγόρι. Και, πάνω απ’ όλα ψωνίζει, έχει λεφτά, αγοράζει, δεν ψωνίζεται, δεν πουλιέται, δεν είναι λιγότερος από άνθρωπος. Αυτός που αγοράζει είναι σαφώς καλύτερος από αυτόν που αγοράζεται, έτσι δεν είναι; Και έτσι ακριβώς, λογικά σκεφτόμενη η κοινωνία μας, βγάζει την φωτογραφία της πουτάνας, με όνομα και επώνυμο, και ηλικία, και προφίλ και ανφας, μα ο πελάτης είναι αριθμός, είναι 600-700 κλήσεις, είναι 600-700 πελάτες. Γιατί αυτή έχει AIDS, αλλά ο πελάτης που πλήρωσε έξτρα ένα πρεζόνι για να μη βάλει λάστιχο στο καυλί του, δεν έχει κάτι τέτοιο, για όνομα του θεού, είναι αμόλυντος, δεν είπαμε; Δεν χρειάζεται να αναρωτηθεί κανείς, τίποτα. Ούτε καν για το αν ενώ πλήρωσε παραπάνω για να γαμήσει χωρίς προφυλακτικό την πουτάνα θα είναι το ίδιο προσεκτικός με την γυναίκα του, ή την κοπέλα τους. Η πουτάνα βέβαια το κόλλησε το AIDS από την ψυχή της, προφανώς, όχι από έναν άλλο πελάτη, με λεφτά πελάτη, με ισχύ πελάτη, που της έδωσε 20 ευρώ παραπάνω και την σκότωσε. Άλλωστε, το έχει πει και ο Υπουργός μας, αν έχει AIDS να την στείλουμε από εκεί που ήρθε. Λες και δεν έχει προαγωγό, λες και δεν έχει τσατσά. Ο πελάτης είναι ένας αριθμός που θα ξεχάσουμε την επομένη των εκλογών. Η πουτάνα έχει ονοματεπώνυμο και φωτογραφία, ένα στίγμα και μία ασθένεια που πρέπει να παλέψει πολύ για να κερδίσει κάποια ποιοτικά χρόνια ζωής. Και βγάλαμε την φωτογραφία της για να αισθανθούμε ασφαλείς. Και το πρόσωπό της, λες και την κοίταξε ποτέ κανείς στο πρόσωπο. Και το όνομά της, λες και την φώναξε ποτέ κανείς με το όνομά της. Για να πούμε «εντάξει, την πιάσαμε αυτήν, νάτην, νάτες όλες, καθαρίσαμε, κανένα πρόβλημα, θα φάει και φυλακή γιατί είναι δολοφόνος, και τέρμα». Η φωτογραφία της πουτάνας, ένας αριθμός για τους πελάτες, και μία ασφάλεια για εμάς για να συνεχίσουμε την μέρα μας, ανενόχλητοι.

Κανένα πρόβλημα. Πάει και αυτό.

Δυσκολεύομαι πολύ να τα εξηγήσω όλα αυτά, αλήθεια στο λέω.