Λοιπόν, για το σημερινό Καμίνη – ΧΑ: Μ’ αρεσει – δεν μ’ αρέσει, δεν έχει καμιά δουλειά ο δήμαρχος να ζητά πιστοποιητικό πολιτικών ή κοινωνικών φρονιμάτων από κανέναν. Φαγητό, μέχρι τώρα, μοιράζει όποιος έχει λεφτά ή τα μέσα – όχι απαραιτήτως όποιος έχει καρδιά. Και οι φασίστες μοιράζουν, και οι αντιφασίστες, και ο οπορτουνιστές της δημοσιότητας, και οι αγνοί αλληλέγγυοι. Όπερ, είναι μία ενέργεια, κοινή, με διαφορετικές κάθε φορά αφορμές. Ο Δήμαρχος -ως ρόλος- δεν μπορεί, ούτε να κρίνει, ούτε να εγκρίνει κάποιες αφορμές από αυτές. Αν του δώσω το δικαίωμα να πάρει αυτόν τον ρόλο, αύριο μπορεί να πει «τώρα δεν μ’ αρέσουν οι αλληλέγγυοι» με μία δικαιολογία, γιατί «δεν είναι στην βουλή» ξέρω γω, ο,τι θέλει. Ε, αυτήν την δύναμη, δεν γουστάρω να του την δώσω. Επιπλέον, δεν θέλω νταβατζή στο κεφάλι μου: η αποπομπή της ΧΑ πχ δεν είναι, θεωρώ, δουλειά του δημάρχου, αλλά δουλειά του κόσμου, που πρέπει να σκεφτεί ελεύθερα, λογικά, και ανθρώπινα για τις αφορμές του καθενός. Αν το αφήσω στον Δήμαρχο, με μία έννοια, το στερώ απο τους πολίτες. Αυτοί πρέπει, κατ΄άρχάς, να εξοβελίσουν τον ρατσισμό, όχι ένας δήμαρχος για πάρτη τους.

Είπε ο Καμίνης, τέρμα το Σύνταγμα – για όλους; Αυτό, χτυπάει κυρίως αυτούς που παλεύουν για λίγη δημοσιότητα παραπάνω, ή έναν συμβολισμό – και τίποτα άλλο. Αν υπάρχουν άλλες διαθέσιμες πλατείες στα 100-200 μέτρα, προσωπικά, δεν έχω κανένα πρόβλημα. Όποιος αντιδρά σε αυτό, και έχει επιχειρήματα, με χαρά να τον ακούσω.

Αν αναγάγουμε όμως την κόντρα σε αντι-ΧΑ, αυτόματα δίνουμε το δικαίωμα στον Δήμαρχο να αποφασίζει *πολιτικά*, και αύριο η επόμενη απόφασή του, μπορεί να μην μας αρέσει καθόλου, να μην μας φανεί δίκαιη.

Τέλος, διαβάζω (δεν έχω πρόχειρο παράδειγμα γαμώτο, και είμαι λίγο ταλαιπωρημένος με νοσοκομεία σήμερα για να το ψάξω) ότι ο Δήμαρχος έχει κάνει χοντράδες στο παρελθόν, και ξενοφοβικές. Δεν θυμάμαι, μπορεί, δεν έχει σημασία – έστω ότι έχει κάνει. Ακόμα και αν η κόντρα του είναι πολιτική (θυμήσου, διαφωνώ, και αν πρέπει, και ότι είναι) – αλλά ακόμα και αν είναι, και ακόμα και αν συμφωνήσω ότι πρέπει να είναι, η μία σωστή ενέργεια, δεν είναι καθαγιασμός. Γκρινιάζουμε για τα παλιά, και επικροτούμε, όσοι τέλος πάντων συμφωνούμε, για το τώρα. Και τα δύο ταυτόχρονα, όχι μόνο μπορούν να γίνουν, αλλά πρέπει να γίνουν ακριβώς για να είμαστε τίμιοι με το τώρα που υπερασπιζόμαστε.

Αυτές είναι οι σκέψεις μου.

Υ.Γ.: με νόημα: αν είχα απειλήσει, ή βγάλει πιστόλι στον Δήμαρχο, θα με είχανε πάει στην κλούβα, πριν ανοιγοκλείσω τα μάτια μου. Ούτε καν αν το είχα κανει: Αρκούσε ο Δήμαρχος να ισχυριστεί απλώς ότι έτσι έγινε.

Υ.Γ: Με ακόμα μεγαλύτερο νόημα: Και ειδικά, *ειδικά* αν ο Δήμαρχος ήταν μελλοντικός πολιτικός δημοτικός αντίπαλος του προϊσταμένου της Ελ.Ας – κυρίως για τον συμβολισμό του πράγματος. Ειδικά τότε.