Τα λέγαμε προχθές, πόσο αισχρό μοιάζει, μπορεί να μην είναι-δεν ξέρω, περιμένω τον αντίλογο, μοιάζει όμως, να έρχεται ένας ξένος, που δεν έχεις ψηφίσει, και να νομοθετεί για λογαριασμό σου.

Να λέει «αυτόν τον νόμο τον παλιό θα τον σβήσεις, τον επόμενο θα στον συντάξω εγώ, και όλους τους επόμενους που με αφορούν θα με ρωτάς πριν τους γράψεις.»

Και λες -για να μην αρχίσεις να φωνάζεις, δηλαδή- λες, κάτσε να ρωτήσω τον κόσμο πως του φαίνεται. Πως του φαίνεται που νομοθετεί κάποιος άλλος για λογαριασμό τους, πως του φαίνεται που κάνει ένας άλλος κουμάντο επειδή έχει το χρήμα, και χωρίς αυτόν θα πεθάνεις, και τέλος πάντων, κάνει ο,τι γουστάρει.

Μάτια γυαλίζουν, δυσκολεύουν, άνθρωποι δεν μιλάνε, είχα έναν αμίλητο για δύο λεπτά άνθρωπο μπροστά μου σήμερα, καθώς συγκινημένος (γιατί ακόμα με πιάνει το παράπονο να λέω τέτοια πράγματα) του εξηγούσα πόσο βάναυσο είναι να παρακάμπτουν την δημοκρατία σου και να μην αντιδρά (σχεδόν) κανείς.

Πόσο βιασμένος νιώθω. Βιασμένος, στο μυαλό και στο σώμα και στην καρδιά, πόσο εγκλωβισμένος και θυμωμένος νιώθω.

Το είπα και σε άλλους, το λέω όπου μπορώ, κάποιοι καταλαβαίνουν, εντάξει, κάποιοι άλλοι δυσκολεύονται να καταλάβουν. Το πιο κοινό επιχείρημα του «τι τα θέλεις τώρα, έτσι είναι τα πράγματα» είναι το «χωρίς αυτό θα πεθαίναμε». Εντάξει, θα πεθαίναμε, να το πιστέψω και γω, δεν ξέρω κιόλας, μπορεί, αλλά ρε αδελφέ, πες το καταλαβαίνω, ακόμα και αν είναι εγκληματικό, το καταλαβαίνω.

Δεν συμφωνώ, αλλά καταλαβαίνω.

Καταλαβαίνω αυτούς που λένε «έτσι είναι τα πράγματα, λογική, θα σταθούμε σ’ αυτό για να γίνουμε πιο δυνατοί, το επιτρέπει στο Σύνταγμα σε ακραίες, πολύ ακραίες περιπτώσεις, -μα δεν είναι αυτή ακραία;-, κατάλαβαίνω και άλλους που λένε «τέλος πάντων, αφού δεν αλλάζουμε μόνοι μας, ας μας αλλάξουν οι άλλοι», για το καλό μας, δηλαδή, άχρηστοι εμείς, μυαλωμένοι οι ευρωπαίοι, ας ηρεμήσουμε λίγο, για το καλό μας.

Για το καλό μας.

Και διαβάζω σήμερα αυτό:

Πλήρη νομική κάλυψη έδωσε η Βουλή στον επικεφαλής της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής με αναδρομική διάταξη που τακτοποιεί το θέμα της παράνομης πρόσληψης δικηγόρου στην ΕΛΣΤΑΤ το 2013, για το οποίο ο Ανδρέας Γεωργίου είχε ελεγχθεί από το Ελεγκτικό Συνέδριο.

Μετά από επιμονή των θεσμών ο πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων Γιώργος Χουλιαράκης συμπεριέλαβε στις διατάξεις για τον Κανονισμό Στατιστικών Υποχρεώσεων των φορέων του Ελληνικού Στατιστικού Συστήματος που ψηφίσθηκε χθες από την Βουλή, ειδική διάταξη που προβλέπει πως «δαπάνες για αμοιβή του Νομικού Συμβούλου της ΕΛΣΤΑΤ, που διορίστηκε κατόπιν της προκήρυξης ΓΠ-841/20.11.2013, από το χρονικό διάστημα από 14.2.2014 έως τη δημοσίευση του παρόντος νόμου, θεωρούνται νόμιμες και εκκαθαρίζονται και καταβάλλονται υποχρεωτικά από τον προϋπολογισμό της ΕΛ.ΣΤΑΤ. αμέσως μετά τη δημοσίευση του παρόντος νόμου στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως».

Η σχετική διάταξη ουσιαστικά απαλλάσσει των ευθυνών του τον κ. Γεωργίου για έκνομες ενέργειες που εντοπίσθηκαν και καταδείχθηκαν από το Ελεγκτικό Συνέδριο. Σημειώνεται πως η θητεία του κ. Γεωργίου λήγει στις 2 Αυγούστου.

«Μετά από επιμονή των θεσμών» λέει ο δημοσιογράφος, μπήκε νόμος, που ψηφίστηκε προχθες, φωτογραφικός, φωτογραφικός όσο δεν πάει άλλο, να λέει ότι κάποιες πράξεις της ΕΛΣΤΑΤ «θεωρούνται νόμιμες».

Νόμιμες; Θεωρούνται νόμιμες; Ποιες έκνομες ενέργειες θεωρούνται νόμιμες;

Για να διαβάσουμε λίγο πιο κάτω:

Το ιστορικό της υπόθεσης

Η υπόθεση για την οποία ελεγχόταν ο επικεφαλής της Στατιστικής Αρχής αφορούσε στη διαδικασία πρόσληψης δικηγόρου στην ΕΛΣΤΑΤ. Το Νοέμβριο του 2013 ο κ. Γεωργίου αποφάσισε να προσλάβει στην ΕΛΣΤΑΤ δικηγόρο που παρείχε ήδη νομικές υπηρεσίες στην Αρχή και πληρωνόταν με δελτίο παροχής.

Έτσι, προκήρυξε διαγωνισμό όπου ζητούσε ο υποψήφιος να έχει μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στο Δημόσιο Δίκαιο ή εμπειρία και εργασία στις ανεξάρτητες αρχές ή σε ΝΠΔΔ. Η ίδια προκήρυξη ανέφερε πως η επιλογή μεταξύ των υποψηφίων θα γίνει από τον πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ, ο οποίος «θα εξετάσει τις αιτήσεις και τα δικαιολογητικά των υποψηφίων σύμφωνα με την παρούσα προκήρυξη και θα τους καλέσει σε ατομική συνέντευξη προκειμένου να καταλήξει στην απόφασή του».

Η εν λόγω προκήρυξη, λόγω του αδιαφανούς της διαδικασίας, παραβίασε το Ν. 4194/2013 που ορίζει ότι η επιλογή υποψηφίων γίνεται από πενταμελή επιτροπή στην οποία συμμετέχουν α) αντιπρόσωπος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, β) Τρεις δικηγόροι που ορίζονται από τον οικείο Δικηγορικό Σύλλογο (εν προκειμένω της Αθήνας) και γ) εκπρόσωπος του ενδιαφερόμενου φορέα (εν προκειμένω της ΕΛΣΤΑΤ).

Διαπιστώνοντας ότι δεν τηρήθηκε ο νόμος, το Ελεγκτικό Συνέδριο απέρριψε τρεις φορές το χρηματικό ένταλμα για την πληρωμή του δικηγόρου από την ΕΛΣΤΑΤ, κρίνοντας πως για την πρόσληψη του φερομένου ως δικαιούχου του εντάλματος δεν τηρήθηκε η προβλεπόμενη διαδικασία, ενώ έκρινε πως πρόκειται κατ’ ουσία για πρόσληψη δικηγόρου με πάγια αντιμισθία, και όχι νομικού συμβούλου.

Τον Ιούνιο του 2014, προ έτους, το Κλιμάκιο Προληπτικού Ελέγχου Δαπανών του Ελεγκτικού Συνεδρίου χαρακτήρισε άκυρη την πρόσληψη του δικηγόρου και έκρινε πως το χρηματικό ένταλμα πληρωμής της ΕΛΣΤΑΤ δεν πρέπει να θεωρηθεί.

Έχει και άλλα το άρθρο τρομερά πράγματα, όπως την αντίδραση της κυβέρνησης, και κυρίως το πως της …παραδόθηκε το αίτημα. Τρομερά πράγματα. Λέει και για την τοποθέτηση της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής. Αυτό, καλό είναι να το διαβάσουμε:

Στο θέμα τοποθετήθηκε και η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής κατά την εξέταση του νομοσχεδίου με τα προαπαιτούμενα με επικριτικό μάλιστα τρόπο, ειδικά ως προς την αναδρομική «τακτοποίηση» του θέματος.

«Ο νομοθέτης δεν κωλύεται, κατ’ αρχήν, να προσδώσει στον νόμο αναδρομική ισχύ, οπωσδήποτε, όμως, υπό προϋποθέσεις», σημειώνει η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής και προσθέτει τα εξής:

Έχει κριθεί ότι ο κοινός νομοθέτης δεν κωλύεται μεν, κατ’ αρχήν, να μεταβάλει, ακόμη και αναδρομικά, τις κείμενες ουσιαστικές ρυθμίσεις του νόμου, αρκεί η επέμβασή του αυτή να μην αποτελεί ευθεία κύρωση της διοικητικής πράξης της οποίας η νομιμότητα είναι εκκρεμής ενώπιον των δικαστηρίων, να μην προσβάλει το δεδικασμένο ή την αρχή της μη αναδρομικότητας των διατάξεων που επιβάλλουν κυρώσεις, να αιτιολογείται από λόγους δημοσίου συμφέροντος και να μην προσβάλλει την αρχή της αναλογικότητας.

Από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου συνάγεται ότι «δεν απαγορεύεται γενικώς η θέσπιση αναδρομικών κανόνων δικαίου, όμως, είναι αντίθετες προς αυτήν νομοθετικές ρυθμίσεις μη υπαγορευόμενες από επιτακτικούς λόγους δημοσίου συμφέροντος, οι οποίες θεσπίζονται με αναδρομική ισχύ, ρυθμίζουν θέμα για το οποίο υφίσταται εκκρεμής δίκη με διάδικο το Δημόσιο ή νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου και με τη θέσπισή τους η έκβαση της δίκης αποβαίνει υπέρ του Δημοσίου ή του νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου».

Η επιλογή του χρόνου αναδρομής εναπόκειται, κατ’ αρχήν, στον νομοθέτη, η ρύθμιση όμως κατά τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας πρέπει να είναι γενική και αντικειμενική.

Μάλιστα.

Το κάνω λιανά, γιατί μπορεί να έλιωσε ας πούμε το μυαλό σου, και να τρελάθηκες με την ανάγνωση, να είπες δεν συμβαίνουν αυτά, ε, λοιπόν, πάρε βαθιά ανάσα:

Ο Γεωργίου, λέει το άρθρο, πήρε έναν δικηγόρο. Τον είχε με δελτίο παροχής, ήθελε να τον μονιμοποιήσει, έκανε έναν διαγωνισμό που έλεγε «θα τους κοιτάξω όλους εγώ και θα αποφασίσω». Στην σοβιετία μάλλον έτσι το ‘χουνε, δεν ξέρω, πάντως αφού τον πήρε τελικά, το Ελεγκτικό Συνέδριο λέει «εγώ, αυτόν, έτσι – δεν τον πληρώνω. Άλλοι είναι οι κανόνες για να προσλάβεις»

Ετσι λέει το άρθρο. Συνεχίζω.

Ο Γεωργίου, λέει το άρθρο (το κομμάτι που δεν παραθέτω, μπες να διαβάσεις) πήγε στους Θεσμούς. Τους λέει (μάλλον) «αφού είμαι ανεξάρτητος θα προσλαμβάνω όποιον θέλω», του λένε «καταλαβαίνω, αλλά υπάρχουν νόμοι», συμφωνούν από κοινού:

Να αλλάξουν οι νόμοι για τον Γεωργίου. Μόνο για τον Γεωργίου.

Αφού διαπραγματευόμαστε κάτι μήνες, και χάνουμε, και λέμε «εντάξει ρε παιδιά, όχι δραχμή, υποκύπτουμε», παραδίδουν οι θεσμοί έναν έτοιμο νόμο (είναι σ’ αυτά που δεν σου έδωσα, διάβασε λέμε). Έτοιμο, γραμμένο. «Αν θέλετε να μείνετε στο ευρώ, θα αθωώσετε προκαταβολικά τον κ. Γεωργίου».

Και εμείς, το κάνουμε.

Βαθιά ανάσα, γιατί το έγραψα και το πρωί, σέρνονται εγκεφαλικά, με αυτά που διαβάζω δεν θα το γλιτώσω.

Είναι αυτό για το καλό μας; Είναι κάπως για το καλό μας που ο Γεωργίου δεν έκανε την γαμημένη την επιτροπή όπως έπρεπε, με αντιπροσώπους, με δικηγόρους και τον ίδιο, και την έκανε όλος μονος του; Βοηθάει κάπως την δόλια την πατρίδα μας ο Γεωργίου να πληρώσει αυτόν τον άνθρωπο, ενώ το κλιμάκιο ελέγχου δαπανών αρνήθηκε να το κάνει; Είναι για το καλό μας που βάλαμε ένα νομοσχέδιο τσόντα, για να αθωώσει τον Γεωργίου, και να αναγκαστούμε να πληρώσουμε τελικά τον δικηγόρο που παράτυπα επέλεξε; Ήταν ανάγκη; Ήταν ανάγκη τόσο μεγάλη για την χώρα που είναι μεταξύ ευρώ και δραχμής, με άδεια ταμεία, με μία κυβέρνηση σε νευρικό κλονισμό, που χάνει 40 βουλευτές της, σε μία χώρα σε κρίση – ήταν ανάγκη να μπει αυτό το νομοσχέδιο για να αθωωθεί ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΑ Ο ΓΕΩΡΓΙΟΥ;

Βαθιά ανάσα, βαθιά ανάσα.

Εγω τα γράφω αυτά. Ντρέπομαι, αφάνταστα, ντρέπομαι βαθιά, που επέτρεψα σε μερικούς χαρτογιακάδες με ευρώ στην τσέπη τους να κανουν κουμάντο στην χώρα μου, να αθωώνουν κινητοποιώντας μία ολόκληρη βουλή με εκβιασμούς όποιον τους αρέσει, ακόμα και έναν αποδεδειγμένα λάθος, γι αυτό φτιάχνουν νομοσχέδιο, φωτογραφικό -αν ήταν σωστός ο άνθρωπος δεν θα χρειαζόταν, σωστά;-, ντρέπομαι ασύλληπτα που ο Γεωργίου (φέρεται να) καταφέρνει να ελέγξει, να εκβιάσει, μία ολόκληρη βουλή, μια ολόκληρη χώρα.

Γιατί κάποιοι έχουν λεφτά, και εμείς δεν έχουμε.

Και μετά μου λέτε ότι θα σωθούμε.

Ξαναδιάβασε ο,τι έγραψα, ξαναδιάβασε το άρθρο, και μετά έλα και πες μου ότι αυτοί οι λεφτάδες δανειστές θα μας σώσουν από οτιδήποτε.

Πως ο,τι κάνουν, το κάνουν για το καλό μας.

Θα έγραφα κι’ άλλα. Λέω να μην γράψω. Είναι δύσκολο ακόμα και να το σκέφτομαι.

Ελπίζω όμως, να ξεκινήσεις να γράφεις (και) εσύ.

Αλλιώς, πες μου μέχρι ποιον βιασμό, της λογικής μας, της δημοκρατίας μας, της αξιοπρέπειάς μας θα αρχίσουμε επιτέλους να φωνάζουμε.

Υ.Γ.: Για όσους δεν θυμούνται, δεν είναι καινούργιο αυτό: Από παλαιότερα ήδη αναρωτιόμουν Εσάς που σας δέρνουν σήμερα, με παρόμοια απαίτηση των θεσμών…