Ταυτόχρονα, τις τελευταίες ημέρες, παίζουν δύο-τρεις ειδήσεις.

Ένα: οι δημόσιοι και οι συνταξιούχοι να πληρώνονται με υποχρεωτική χρήση πλαστικού χρήματος. Θα παίρνουν 120-150 ευρώ, λέει το δημοσίευμα, την εβδομάδα, και τα υπόλοιπα θα πρέπει να τα χρησιμοποιούν μόνο με κάρτες: «Mε πιστωτικές κάρτες οι μισοί μισθοί και συντάξεις» Παραθέτω το απόσπασμα:

Συγκεκριμένα το ΥΠΟΙΚ επεξεργάζεται σχέδιο σύμφωνα με το οποίο θα προβλέπεται η υποχρεωτική χρήση καρτών στις συναλλαγές των συνταξιούχων και των δημοσίων υπαλλήλων.

Αυτό θα επιτυγχάνεται, σύμφωνα με το δημοσίευμα, με έλεγχο στα μετρητά που σηκώνουν από μισθούς και συντάξεις και συγκεκριμένα περιορίζοντας την εβδομαδιαία ανάληψη μετρητών από τις τράπεζες στα 150 ευρώ από τα 420 που είναι σήμερα. Τα χρήματα που απομένουν στους λογαριασμούς των δικαιούχων, συνταξιούχων και δημοσίων υπαλλήλων, θα μπορούν να ξοδεύονται μόνο μέσω πιστωτικών ή χρεωστικών καρτών.

Δύο, η υποχρέωση πληρωμής των γιατρών με πλαστικό χρήμα. Οι γιατροί, αφού υπήρξαν κάποιες προϋποθέσεις έκαναν δεκτό, κατ’ αρχάς, το μέτρο: «Ναι» με γκρίνια από τους γιατρούς στη χρήση πλαστικού χρήματος

Τρία, όλες οι καινούργιες επιχειρήσεις από 1/1/2016 θα πληρώνονται με πλαστικό χρήμα. Αυτό θα επεκταθεί και στις επιχειρήσεις που έχουν ξεκινήσει παλαιότερα, υποχρεωτικα, και σύντομα σε όλες: Πλαστικό χρήμα στις νέες επιχειρήσεις. Παραθέτω απόσπασμα:

Ολες οι νέες επιχειρήσεις που θα συσταθούν το 2016 θα υποχρεούνται για όλες τις συναλλαγές τους να χρησιμοποιούν χρεωστικές ή πιστωτικές κάρτες. Αυτό σημαίνει ότι θα εγκαταστήσουν μηχάνημα POS το οποίο θα επιδοτείται από τα πρόγραμμα του ΕΣΠΑ. Οπως αναφέρει στην «Κ» ο αναπλ. υπουργός Οικονομικών Τρ. Αλεξιάδης, εφόσον οι επιχειρηματίες χρησιμοποιούν έναν λογαριασμό και μία κάρτα για τα έσοδα και τα έξοδά τους, θα απαλλάσσονται από την υποβολή της δήλωσης φόρου εισοδήματος και την περιοδική δήλωση ΦΠΑ, δεδομένου ότι όλα τα στοιχεία θα είναι γνωστά στο υπουργείο. Σταδιακά το μέτρο της μη υποβολής δήλωσης θα επεκταθεί και στις υπόλοιπες επιχειρήσεις.

Τέσσερα, αλλά αυτό ήταν στα ψιλά: Οι τράπεζες είναι υποχρεωμένες, μετά από απλό αίτημα μίας δημόσιας επιχείρησης (Δήμοι, ΔΕΚΟ, εφορίες, κλπ) να παρακρατούν από λογαριασμούς πολιτών τυχόν χρέη τους. Επίσης, το όριο του προστατευόμενου ποσού κατέβηκε από τα 1.500 ευρώ, στα 1.000: Άρχισαν κατασχέσεις σε τραπεζικούς λογαριασμούς για οφειλές σε Δήμους, ΔΕΚΟ, ασφαλιστικά ταμεία, εφορίες. Παραθέτω απόσπασμα:

Έστω ότι έχετε απλήρωτη μία κλήση από δημοτική αστυνομία, ή οφείλετε Χ ποσό από νερό στον δήμο που διαμένετε, ή έχετε οφειλή από ΔΕΗ, τότε είναι πολύ πιθανό αν έχετε τραπεζική κατάθεση, να δείτε το ποσό οφειλής να αφαιρείται από τον τραπεζικό σας λογαριασμό.

Συγκεκριμένα από το καλοκαίρι (μως η μεγάλη έξαρση σημειώθηκε το Σεπτέμβριο), οι τράπεζες παραλαμβάνουν ομαδικά κατασχετήρια -από εφορίες, τελωνεία, δήμους, ΔΕΚΟ, ασφαλιστικά ταμεία-, για δέσμευση τραπεζικών λογαριασμών.

Τα αιτήματα είναι πολλά, μα πάρα πολλά. Υπολογίζεται ότι καθημερινά φτάνουν στις τράπεζες κατασχετήρια που αφορούν 500 και πάνω ονόματα.

Με τα κατασχετήρια ζητείται η δέσμευση καταθέσεων και μάλιστα για ποσά που συνήθως δεν ξεπερνούν τα 150 ευρώ.

Πρόκειται για οφειλές, από λογαριασμούς νερού, ρεύματος, ακόμα και από κλήσεις της δημοτικής αστυνομίας.

Ο καταθέτης δεν έχει κανένα τρόπο αντίδρασης, και άμυνας, αφού ο νόμος προβλέπει σαφώς την κατάσχεση οφειλής, από τραπεζικό λογαριασμό.

Όμως, εδώ οφείλω να παραθέσω και δύο προσωπικές περιπτώσεις τουλάχιστον, γιατί θα υπάρχουν και άλλες, με κατασχέσεις για ποσά κάτω από το προστατευόμενο όριο(*) – στην 2η τουλάχιστον περίπτωση μάλιστα, η κατάσχεση έγινε γιατί ήταν ..εγγυήτρια.

Μόνο δύο, ξαναλέω. Θα υπάρχουν εκατοντάδες τέτοιες περιπτώσεις.

(*) Προστατευόμενο όριο υπάρχει μόνο σε έναν λογαριασμό κατά άτομο, ποσού όχι μεγαλύτερου από €1.000

Ok με την ενημέρωση; Πάμε στις σκέψεις τώρα.

~

Είναι πολύ δύσκολο να μεταφέρω σε λέξεις αυτό που αισθάνομαι: Το να επιτρέψω να παραδοθεί το χρήμα στις τράπεζες, εγω να έχω έναν αριθμό μόνο που να πιστοποιεί ότι μου ανήκει, να είμαι διαρκώς ελεγχόμενος για το τι αγοράζω, με τα χρήματα που κέρδισα ο ίδιος, να μπορεί ο καθένας να ξέρει την οικονομική μου κατάσταση και να μην μπορώ να αντιδράσω ακόμα και αν αδικούμαι, είναι συνθήκες που με εγκλωβίζουν αφόρητα.

Κανονικά, θα έπρεπε να πω «οι άνθρωποι» – αλλά θα πω «εγώ» για να μην υπάρχει καμία παρεξήγηση για το «χειρότερο σενάριο» που υπερασπίζομαι:

Αν για μένα έχει μεγαλύτερη σημασία να πληρωθεί το φαγητό του παιδιού μου, από το να πληρωθεί ένα χρέος στην τράπεζα, για τα χρήματα που έχω κερδίσει – αυτή η απόφαση θα έπρεπε να είναι ιερή. Αυτή η προτεραιότητα είναι δική μου ευθύνη. Τα χρήματα που κερδίζω είναι δικά μου, και η διαχείρισή τους βαρύνει αποκλειστικά εμένα.

Αν καμία συναλλαγή δεν θα επιτρέπεται, σύντομα, χωρίς πλαστικό χρήμα:

μου φαίνεται πολυ ενοχλητικό ότι η τράπεζα, και τόσοι άλλοι πίσω από αυτήν, θα έχουν την απόλυτη καταγραφή όλων των οικονομικών συνηθειών μου, των οικονομικών σχέσεών μου, της οικονομικής μου ταυτότητας.

μου φαίνεται απολύτως αδιανόητο για την προσωπική μου ελευθερία, ότι τα χρήματά μου θα είναι ιδιοκτησία άλλου. Να μου τα δίνει, όποτε και όπως νομίζει, να τα διαχειρίζεται όπως νομίζει, να μου τα παρακρατά, όποτε νομίζει.

μου φαίνεται πολύ ανησυχητικό το σενάριο αύριο το πρωί πχ, το κράτος να αποφασίσει μία έκτακτη εισφορά σε όλους της τάξης πχ του 5%-10% των χρημάτων στην τράπεζα, και αυτά, απλώς, να μεταφερθούν από τον έναν λογαριασμό σε έναν άλλο, χωρίς καμία δυνατότητα άμυνάς μας.

μου φαίνεται εξαιρετικά τρομαχτικό να αποφασίσει πχ η Ελλάδα να γυρίσει σε άλλο νόμισμα, και για μας να αλλάξει απλώς το εικονίδιο πίσω από την ηλεκτρονική πληρωμή μας εν μία νυκτί, χωρίς να έχω τον έλεγχο να αντιδράσω.

Τα χρήματά μας δεν θα είναι (ήταν μία αυταπάτη, το ξέρω, δεν ήταν ποτέ) πια, δικά μας. Θα ανήκουν στο κράτος και στις τράπεζες, και θα τα διαχειριζόμαστε μόνο με την διακριτική τους ευχέρεια – αν και όπως αυτοί το επιτρέπουν. Όπως λέω πάντα, προσοχή στο «αν δεν έχεις σκοπό να παρανομήσεις δεν έχεις τίποτα να χάσεις», είναι το μότο που παρέδωσε τις σημαντικότερες ελευθερίες μας σε κάποιον άλλον.

Αυτό που (για την παρούσα κυβέρνηση, όταν ήταν αντιπολίτευση) ήταν ο «οικονομικός στραγγαλισμός μίας ολόκληρης χώρας» από τους δανειστές της με τον οικονομικό έλεγχο, επιχειρείται, από την ίδια κυβέρνηση, να γίνει σε ατομικό επίπεδο σ’ αυτήν την ίδια χώρα: ο ατομικός πλούτος, αποκλειστικά στα χέρια του κράτους και της εξουσίας.

Επιπλέον, οι too big to fail τράπεζες, δεν θα έχουν μόνο πια τον έλεγχο μίας οικονομίας, αλλά και τον απόλυτο έλεγχο του χρήματος κάθε πολίτη ξεχωριστά. Κάνουμε ένα μεγάλο, επικίνδυνο θηρίο, απλώς μεγαλύτερο -και αφάνταστα πιο επικίνδυνο.

Έχοντας βάλει, ξεκάθαρα, εδώ και χρόνια, την οικονομία ως ισότιμο συνομιλητή των ηθικών μας αξιών, η μετατροπή της όποιας οικονομικής μας ελευθερίας σε πλαστική, με ανησυχεί βαθιά, και προϊδεάζει ένα εξαιρετικά μαύρο μέλλον κατά την ταπεινή μου γνώμη.

7 thoughts on “Πλαστική ελευθερία.

  1. Με το πρόσχημα της «ευκολίας», της πάταξης της φοροδιαφυγής και της προόδου, οδεύουμε σε κατάργηση των μετρητών με ό,τι συνέπειες θα έχει αυτό για την ιδιωτικότητά μας. Και δεν φτάνει αυτό, θα μας βάλουν να πληρώσουμε και την νύφη από πάνω καθώς τα POS είναι επιπλέον κόστος για τους εμπόρους μαζί και με την μίζα της τράπεζας στις συναλλαγές. Πεταχτείτε μέχρι ένα κατάστημα ΕΛΤΑ και δείτε πως η χρήση των καρτών επιφέρει 35λεπτά καπέλο σε κάθε συναλλαγή (θυμηθείτε ότι το ΤΤ το πήρε η Eurobank). Για την ώρα μιλάνε για κίνητρα για τη χρήση, και οι τράπεζες μοιράζουν bonus points. Όταν όμως επιβληθεί πλήρως το πλαστικό χρήμα, να δούμε ποιος θα προστατεύσει τα δεδομένα μας και ποιος θα εγγυηθεί ότι δεν θα χρησιμοποιούνται αλλιώς ή δεν θα κλαπούν (από hackers έχουμε μπόλικους). Επίσης σκεφτείτε έτσι για την κουβέντα πως κάποιος άστεγος ή άνθρωπος που δεν τηρεί τις «προϋποθέσεις» για να έχει κάρτα έστω και αναλήψεων θα μπορέσει να αγοράσει το οτιδήποτε.

  2. Βέβαια τι ξέρουν οι κουτόφραγκοι που η διείσδυση του πλαστικού χρήματος είναι 70%+ σε όλες τις πολιτισμένες χώρες.

    Εμείς εκεί, να ιδεολογικοποιήσουμε τη διαφορετικότητά μας.

  3. Ωρίωνα: Για ποια «ιδεολογικοποίηση» μιλάς; Θέτω, στο άρθρο, ορισμένα ξεκάθαρα επιχειρήματα – σωστά, ή λάθος. Το χρησιμοποιείς τους ξένους a priori ως θετικό παράδειγμα δεν διαφέρει καθόλου από το να τους χρησιμοποιούσα εγώ ως αρνητικό – δεν προσφέρει τίποτα στην συζήτησή μας:

    Αν κάποιες από τις ανησυχίες μου τις θεωρείς άτοπες, ευχαρίστως να το συζητήσουμε 🙂 Το αν οι «κουτόφραγκοι πολιτισμένοι» έχουν βάλει το 50, το 60 ή το 70%+ με αφήνει παγερά αδιάφορο, εκτός και αν αυτοί έχουν μία απάντηση στις σκέψεις μου – τότε, θα ήθελα να ξέρω ποια είναι.

    Αν η διαφορετικότητά μου είναι να ανησυχώ, δέχομαι αγόγγυστα την κατηγορία.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται.