Τους τελευταίους μήνες μία έξαψη έχει πιάσει τους ληστές τραπεζών. Μια φούτωση , μια φλόγα που τους καίει την καρδιά (και ορμάνε στα γκισέ για αναλήψεις).
Ουδεν σπουδαίον, καθότι πάντοτε υπήρχανε γκισέ, κλέφτες (μπροστά απο τα γκισέ και πίσω τους) και αναλήψεις.
Έλα όμως που τώρα (μην είναι γιατί πλησιάζει η 25 Μαρτίου) κάτι επαναστατικό έχει πιάσει πελάτες και εργαζόμενους στις τράπεζες;
Έλα όμως που τους πιάνει κάτι απο Dirty Harry, κάτι απο Αστυνόμο Σαϊνη, κάτι απο σούπερ-μήτσο (φανταστικός ήρωας, θα τα πούμε άλλη φορά) και ορμάνε πρώτοι στις ληστείες;
Όχι για να βοηθήσουν τους ληστές, πράμα που θα ήτο φυσιολογικότατον για κάθε έλληνα που έχει τουλάχιστον πιστωτική κάρτα (αν όχι και δάνειο) – αλλά για να πιάσουν τους φτωχούς μεροκαματιάρηδες ληστές!
Θυμίζω: «Αιματηρή ληστεία σε υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στο κέντρο της Αθήνας«, και «Ένας ληστής νεκρός στη διάρκεια καταδίωξης μετά από αιματηρή ληστεία σε τράπεζα«.
Πέρα απο την πλάκα που κάνουμε με το θέμα, οι ήρωες στις ληστείες τραπέζης με έχουν προβληματίσει πολύ. Όχι γιατί είμαι υπερ του να ληστέψουν όλοι τις τράπεζες (είπαμε, πλάκα κάναμε βρε αδελφέ), αλλά γιατί είναι απερίσκεπτες ενέργειες που θα οδηγήσουν και σε άλλους νεκρούς.
Και καλά αν είναι ληστές. Και καλά αν είναι κανείς απο τους «ήρωες».
Αν είναι κανένας περαστικός;
Αν εσείς που περνάτε μπροστά απο την τράπεζα μανδάμ με το παιδάκι σας ανα χείρας αναγκαστείτε αύριο να το θάψετε γιατί μία σφαίρα του τίναξε τα μυαλά στον αέρα;
Οι ‘ήρωες’ (δεν είναι δικός μου χαρακτηρισμός, των καναλιών είναι – ναι, των ίδιων που παίρνουν διαφημίσεις απο τις τράπεζες και ουχί απο τους κλέφτες) είναι άνθρωποι επικίνδυνοι, που προκαλούν (κατά κανόνα) περισσότερα προβλήματα απο όσα πιστεύουν ότι λύνουν.
Και καλά ο κλεφτης. Φταίει, θα πάει στην μπουζού του σαν καλό παιδί, μπορεί να φάει και καμιά σφαίρα, τι να πεις, κίνδυνοι του επαγγέλματος, ρουφιάνα ζωή.
Αλλά ο …ήρωας, που έπραξε με ότι του κατέβασε η κούτρα, έγινε λόγος για να σκοτωθεί και κανένας απο δαύτους, με τις ευλογίες της Τράπεζας και των φερέφωνων Μήντια, θα ανακυρηχθεί ως ήρωας.
Παιδιά, ξαναλέω: είναι επικίνδυνες τέτοιες απερισκεψίες. Όχι για τους ήρωες – για όλους μας.
Κάθε διαφωνία, δεκτή.
σκεπτικός.
Loading...
Συμφωνώ και επικροτώ.
Αν δε φοβόμουν μήπως με σκοτώσει κάποιος ανόητος, θα είχα ληστέψει κι εγώ μία τράπεζα.
Αλλά βέβαια ευτυχώς για τις τράπεζες και το ηλίθιο κοινωνικοπολιτικό μας σύστημα υπάρχουν άνθρωποι που είναι έτοιμοι να θυσιάσουν και τη ζωή τους για μερικά ψωροχιλιάρικα μιας τράπεζας που αποδεδειγμένα (σύμφωνα με τις κατά καιρούς δικαστικές αποφάσεις) έχει καταληστέψει χιλιάδες πελάτες της. Και όλα αυτά για ένα μισθό πείνας (αναφέρομαι στους φύλακες). Για τους απλούς πολίτες και τους περαστικούς που εμπλέκονται, τι να πω; Κρίμα!
Είναι πράγματι Αδιανόητο!
Και για να μην νομίζουμε ότι είναι τόσο απίθανο: πρίν από κανά δεκάρι χρόνια, ένας πιτσιρικάς ονόματι Αναζίκος, κυνήγησε κλέφτη τράπεζας στην Αθήνα. Ο κλέφτης πυροβόλισε και σκότωσε τον πιτσιρικά…
Καμία διαφωνία, δεν υπάρχει λόγος για ηρωισμούς σε τέτοια περιστατικά (εφόσον, βέβαια, πρόκειται για κλασικές ληστείες). Απ’ όσο ξέρω, μάλιστα, οι ταμίες των τραπεζών νουθετούνται κατά την εκπαίδευσή τους να μην κάνουν μαγκιές στους ληστές.
«It was a fine operation. I must say you showed a lot of imagination in the way you carried it out.» Then he frowned. «But that business with the bank, I can’t say I approve of it. The Corps has all the funds you will need . . .»
«Same money,» I snapped. «Where does the Corps get it? From planetary governments. And where do they get it from? Taxes of course. So I take it directly from the bank. The insurance company pays the bank for the loss, then declares a smaller income that year, pays less taxes to the government — and the result is exactly the same as your way!»
— The Stainless Steel Rat, Harry Harrison
ΥΓ: Άσχετο, αλλά επικύρωσε, αν δεν έχεις αντίρρηση, το σχόλιό μου στο προηγούμενο post.
Ρε εσύ, αυτή ακριβώς τη συζήτηση είχα με κάτι φίλους το μεσημέρι. Όλοι συμφωνήσαμε πως δεν θα κάναμε ποτέ τους ήρωες σε μια απλή ληστεία. Στο κάτω κάτω τι με νοιάζουν εμένα τα λεφτά της κάθε τράπεζας; Από τη στιγμή που ο ληστής το μόνο που θέλει είναι να πάρει τα λεφτά και να τρέξει, μαζί του. Δεν μπλέκομαι εγώ σε δουλειές άλλων 😉
Ληστέψανε τη τράπεζα και τι με νοιάζει εμένα
δεν είμαι με κανένα.
Σου λεω καλά της κάνανε γιατί μας προκαλούσε
γεμάτη εκατομμύριαενώ και ο θεός πεινούσε
Περαστικοί αδιάφορα έκατσαν και κοιτούσαν
Tου διευθυντή της οι κοιλιές και αυτούς τους ενοχλούσαν
κάποιος πανικοβλήθηκε μπας κι ήτανε ο γιος του
Κι ο ιδρωμένος λογιστής μπας κι ήταν ανιψιός του
Κι όσο για τον ταμία που πήγε ν’ αμυνθεί
όταν αναρωτήθηκε για ποιον και το γιατί
Στ’ αρ**ια μου ψιθύρισε και γέμισε τις τσάντες
Άντε… και καλή τύχη μάγκες
Στον μπάτσο βλέπεις πέρασε μονάχα η κοροϊδία
να έχει την ψευδαίσθηση πως είναι εξουσία
Και τώρα η χήρα τουμε δυο ορφανά
με τρεις κι εξήντα σύνταξη τη μοίρα βλαστημά
για άγνωστη αιτία
Ψωροκορώνα γράμματα στο τζόγο της ζωής
Επάγγελμα, ποιο επάγγελμα, τι επάγγελμα, ληστής
Τα τέρατα δικάστηκαν με μάρτυρα την πείνα
αποκλεισμένα μια ζωή ακούσια καραντίνα
η απελπισία περίστροφο σφαίρες της οι ανάγκες
Άντε και καλή τύχη μάγκες
Βρε άντε και καλή τύχη μάγκες
Σημειώσατε δε ότι οι Τράπεζες ΟΥΤΕ και στη Ληστεία είναι χαμένες! Τα έχουνε ασφαλίσει τα χρήματα που τους επιστρέφονται διπλά και τριπλά.
ΤΟΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΑΦΗΝΟΥΝ ΝΑ ΛΗΣΤΕΥΟΥΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΣΟΥΜΕ ΚΑΝΑ ΦΡΑΓΚΟ