Στην ιστορία αυτή έχω ακούσει πολλά – και ως γνωστόν, όταν ακούω πολλούς να μιλάνε, πετάγομαι να πω και εγώ την γνώμη μου:
1. «Ο Σαββας Τσιτουρίδης είναι ένας έντιμος πολιτικός (σύμφωνα με τον Τράγκα στον Alpha)».
Ωρε τι μας λες; Suprise! Εντιμος πολιτικός; Γιατι δεν τον βάλαμε στην γυάλα; Γιατί δεν τον δωρίζουμε στην επιστήμη να τον κλωνοποιήσουμε, να βγάλουμε και άλλους;
Το προφανές (και αυτό που ως πολίτης απαιτώ) ΔΕΝ αποτελεί δικαιολογία για ΤΙΠΟΤΑ. Δεν υπάρχει ‘πρότερος έντιμος βίος’ για υπουργό: first strike and you’r out, που λένε και τα αμερικανά…
2. «Είναι πατέρας, και νοιάστηκε για το παιδί του.»
Ο Τράγκας φώναζε και χτυπιόταν εχτες: «καταστρέψανε το σπίτι του, την οικογένειά του.» Ταυτόχρονα, έλεγε σε όλο τον κόσμο, ένα πρόβλημα υγείας που έχει ο γιός του, Κυριάκος, και το οποίο ο υπουργός το είχε κρατήσει κρυφό.
Ορίστε;
Δεν επιτίθεμαι στον Τράγκα, κάθε άλλο. Αλλά αν ο πατέρας έχει πρόβλημα γιατι το παιδί του έχει κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα, λυπάμαι, δεν νομίζω οτι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να λυθεί. Ειδικά αν ο πατέρας είναι ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ και θα μπορούσε να περάσει έναν νόμο, να πιέσει προς αυτήν την κατεύθυνση, ωστε και τα παιδιά των άλλων πατεράδων, που έχουν το ίδιο πρόβλημα, να βοηθηθούν, και ο ίδιος να μην είναι παράνομος.
Αντιθέτως, προτίμησε να πιέσει(αν πράγματι υπήρξε πίεση, γιατί γνωστοί του διατείνονται οτι απλώς αναζήτησε νόμιμη λύση), κάνοντας χρήση της βουλευτικής του ιδιότητας.
3. «Το έκανε για το παιδί του»
Αμα η κρήτη (η λεβεντομάνα) είναι νταχάου, καλά έκανε ο άνθρωπος.
Αλλά δεν νομίζω οτι είναι αυτό: Το παιδί χρειαζόταν την οικογένειά του, και ο άνθρωπος ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΞΕΒΟΛΕΥΤΕΙ.
Είναι απλό: στην ζωή μας, κάνουμε όλοι της επιλογές μας, και κρινόμαστε για αυτές. Όσο ποιο πλούσιες οι επιλογές, τόσες περισσότερες οι κρίσεις και τα διλλήματά μας.
Έχω έναν γίο που χρειάζεται να είμαι δίπλα του (για τον A-B λόγο); Είτε πάω εγώ εκεί, είτε έρχεται αυτός εδώ. Τί μου είναι ποιό εύκολο; τι είναι καλύτερο (για μένα, για αυτόν – ανάλογα με τις προτεραιότητες μου); Το κάνω.
Ο κύριος Τσιτουρίδης, το έκανε. Και κρίθηκε για τις επιλογές του.
4. «Καταστράφηκε»
Δύο αντιρήσσεις:
α. Να μην το έκανε. Don’t do the crime if you can’t do the time.
β. Σιγά την καταστροφή! σιγά το έγκλημα που έκανε! Μία παρατυπία είναι, σωστά παραιτήθηκε, το θέμα είναι λήξαν.
Δεν είναι δα και μεθυσμένος βουλευτής, να τρακάρει και να σκοτώνει κόσμο… (νομίζω;)
5. Τέλος, το διάβασα στο Βήμα, και το παραθέτω:
«[…] Αλλά επιμένω: ο Σ. Τσιτουρίδης είναι το θύμα. Θύτης είναι αυτός ο πρώην πρύτανης του Παντείου, που κλαυθμηρίζει στα τηλεοπτικά παράθυρα οτι δεν διέπραξε καμία παρανομία. Ενδεχομένως είναι αλήθεια. Δεν παρανόμησε. Και λοιπόν; Αυτό είναι το ζητούμενο; Ή μήπως το ζητούμενο για έναν ακαδημαϊκό δάσκαλο, δημόσιο λειτουργό και ευσυνείδητο πολίτη θα ήταν ακριβώς να μην ενδώσει και να μην υποκύψει;
Σκεφθείτε την εξέλιξη της υπόθεσης αν ο πρύτανης του Παντείου είχε απαντήσει στο διάβημα ενός υπουργού (που ήταν και πατέρας, άρα συναισθηματικά ευάλωτος) λέγοντας:
– Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται, κύριε υπουργέ. Δεν θα έπρεπε να τα ζητάτε, δεν μπορώ να τα κάνω και δεν θα τα κάνω, προστατεύοντας πρώτα εσάς και τον γιό σας. […]»
Πρετεντέρης, που δεν τον χωνεύω. Αλλά είναι η καλύτερη άποψη που έχω ακούσει μέχρι σήμερα.
Και τώρα ποιος
Loading...
Έχω στο σπίτι μου, λίγο απο την άμμο του νησιού, εδώ και αρκετά χρόνια. Πέρσυ, έφερα και λίγες πέτρες, πρόπερσυ είχα φέρει τα σπιτάκια.
Όσοι με ξέρουν, με αγαπούν.
