Τις τελευταίες ημέρες, οι Σύλλογοι Γονέων του 1ου και 5ου Δημοτικού σχολείου Ωραιοκαστρου, έχουν εκδώσει ανακοινώσεις, διαμαρτυρόμενοι για την απόφαση προσφυγόπουλα να μαθητεύσουν στα αντίστοιχα σχολεία και αρνούνται να τα δεχτούν υπ’ απειλή κατάληψης – προτάσσοντας πρωτίστως (αόριστα, θα έλεγα) υγειονομικούς λόγους.

Πριν ακόμα καταστεί σαφές ότι δεν υπάρχει ούτε υπήρχε ποτέ κανένας λόγος ανησυχίας για την υγεία των παιδιών που θα πάνε ειδικά σ’ αυτά τα σχολεία, η αντίδραση σ’ αυτήν την θέση, υπήρξε σχεδόν πλήρης και καθολική, σε όλα τα επίπεδα. Τα αντανακλαστικά λειτούργησαν, ο κόσμος πήρε θέση, άλλα σχολεία, φορείς, σύλλογοι και πολίτες απάντησαν στην ανακοίνωση των Συλλόγων Ωραιοκάστρου.

Τα αντανακλαστικά λειτούργησαν.

Αλλά για το Ωραιόκαστρο.

Πριν λίγο καιρό, ανέφερα στο blog την έκθεση του ΚΕΕΛΠΝΟ. Στην έκθεση αυτή γινόταν αναφορά στις συνθήκες που διαβιώνουν οι πρόσφυγες στην χώρα μας, κλεισμένοι άλλοι σε παροπλισμένα, μολυσμένα εργοστάσια, άλλοι σε απαράδεκτους χώρους κράτησης, με «ανεπάρκεια στην χορήγηση πόσιμου νερού και κυμαινόμενη ποιότητα και ποσότητα τροφίμων» (αν είναι ποτέ δυνατόν δηλαδή), «συγχρωτισμός εκατοντάδων ανθρώπων σε ενιαίους χώρους, χωρίς επαρκή εξαερισμό, με συσσώρευση απορριμάτων και αποβλήτων, κακές συνθήκες υγιεινής». Σ’ αυτούς τους χώρους διαβιώνουν σήμερα ενήλικες, μα και παιδιά.

Έκλεινα το άρθρο με την παραίνεση «Αντιδράστε! Είναι η μόνη αξιοπρεπής στάση που μας έχει απομείνει.»

…δεν έγινε τίποτα σπουδαίο έκτοτε.

Όχι από την δική μου ανάρτηση – δεν έγινε τίποτα σπουδαίο γενικά. Να βοηθήσω; Δεν υπήρξε καν δημόσια απάντηση από το κράτος.

Πριν λίγες ημέρες, η Human Rights Watch, συνέταξε την δική της έκθεση και την έθεσε στην δημοσιότητα. Εκεί, με τίτλο «Γιατί Με Κρατάτε Εδώ;» κάνει αναφορά κυρίως στα ασυνόδευτα παιδιά, ηλικίας μέχρι 14 ετών και πάνω, που βρίσκονται στην Ελλάδα.

Οι περιγραφές είναι τρομακτικές.

Θυμίζω ότι πρόκειται για ασυνόδευτα παιδιά, που, είτε είδαν τις οικογένειές τους να πεθαίνουν στην πορεία μέχρι να φτάσουν εδώ, είτε να πνίγονται στο Αιγαίο, είτε να ταξίδεψαν τελείως μόνα τους, με την ελπίδα να συναντήσουν τις οικογένειές τους ανα την Ευρώπη.

Τα παιδιά αυτά λοιπόν, σύμφωνα με την έκθεση, ζουν σε απαράδεκτες συνθήκες. Είναι είτε φυλακισμένα για πολύ καιρό για την προστασία τους σε ακατάλληλα κέντρα κράτησης, είτε με τον γενικό πληθυσμό – απλώς, και μόνο, επειδή η κυβέρνηση δεν έχει φτιάξει, ακόμα, κατάλληλα κέντρα φιλοξενίας για αυτά τα παιδιά. Δεν υπάρχει πρόσβαση σε κατάλληλη ψυχολογική βοήθεια, στερούνται βασικών δικαιωμάτων τους στην ενημέρωση ή την εκπροσώπησή τους, ενώ δεν έχουν πρόσβαση σε ντους ή στρώματα(!). Τα πράγματα γενικά είναι χειρότερα στα αστυνομικά τμήματα, από τα κέντρα κράτησης (και είναι προφανές ότι δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς γιατί τα αστυνομικά τμήματα δεν είναι ικανά για πολύμηνες κρατήσεις).

Στις συνεντεύξεις που έδωσαν τα παιδιά από τα αστυνομικά τμήματα, γίνεται ξεκάθαρα λόγος και για κακοποίηση από κάποιους από τους φύλακές τους.

Τελος, όπως αναφέρεται στον Guardian,

In a visit to Greece two weeks ago, the UN High Commisioner for Refugees, Filippo Grandi, spoke openly of the risk migrant children now faced.

“Unaccompanied minors are extremely exposed to exploitation of many kinds and in particular sexual exploitation,” he said in Athens. “There is a lot of survival sex that is happening, there is sexual harassment and sexual abuse. I think that this is something we cannot tolerate, in particular in the European Union.”

Σεξουαλική παρενόχληση, σεξουαλική κακοποίηση. Σε παιδιά.

Αυτά, γίνονται σήμερα, τώρα, τώρα που διαβάζεις αυτό το άρθρο.

Όταν διάβασα την είδηση, την μετέφρασα σε tweets των 140 χαρακτήρων, για να μην χαθεί ούτε ένα κόμμα από το κείμενο. Ύστερα, εξέφρασα την γνώμη μου για όσα άκουσα – την παραθέτω συνολικά εδώ:

Δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ δικαιολογία από την κυβέρνηση, ούτε ο όγκος του (προσφυγικού) κύματος, ούτε για την αδυναμία. Έστω και αν δεν είχε ούτε μία δομή παραλάβει από τους προηγούμενους, είχε ήδη κοντά δύο χρόνια να φροντίσει για τις συνθήκες όχι μόνο των παιδιών, αλλά και των μεγάλων που, όπως είχαμε δει και από την επίσημη αναφορά του ΚΕΕΛΠΝΟ, αφήνει τις περισσότερες φορές σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης κ διατροφής.

Ακόμα και αν δεν μπορεί, πρακτικά, να το διαχειριστεί,η αποβολή των δημοσιογράφων από τα κέντρα, και η ησυχία από την ίδια για τις συνθήκες που επικρατούν, λειτουργούν ως ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ και ΣΥΝΕΝΟΧΗ. Εδώ και κοντά δύο χρόνια, ένας άνθρωπος από ντροπή – δεν έχει παραιτηθεί.

Η ευθύνη για την κατάσταση βαραίνει αποκλειστικά πλέον τον @atsipras και την #proti_fora_aristera του, γιατί επέτρεψε ατιμώρητα να ζουν οι άνθρωποι, ενήλικες και (ιδίως) παιδιά σε τέτοιες συνθήκες, ανεξαρτήτως της στάσης των υπολοίπων χωρών της ΕΕ.

Τα λέω και στο προηγούμενο άρθρο: «Αντιδράστε! Είναι η μόνη αξιοπρεπής στάση που μας έχει απομείνει.»

~

Και φτάνουμε σε αυτό που με μπερδεύει. Όταν στο Ωραιόκαστρο οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων ασχημονούν, με τις δηλώσεις και την στάση τους, υπάρχει αντίδραση και είναι δυναμική. Όταν ο δήμαρχος εκεί επικροτεί να ανοίξουν μερικά κεφάλια, ο υπόλοιπος κόσμος δείχνει την απέχθειά του.

Και αυτό είναι ωραίο, και υγιές, λογικό και χρήσιμο.

Όταν κάποιος μας λέει, ότι η κυβέρνησή μας, (το έχω ξαναπεί, ανεξαρτήτως τι ψήφισε ο καθένας, αν γουστάρει ή όχι, είναι κυβέρνηση και ευθύνη όλων μας) αφήνει αυτά τα παιδιά, τα δεκατετράχρονα παιδιά να βασανίζονται έτσι, σωματικά και ψυχολογικά, που είναι η αντίδρασή μας; Πως προσπερνάμε αυτήν την είδηση; Βουλευτές έχουμε, κόμματα έχουμε, Υπουργούς έχουμε – γιατί μένουμε σιωπηλοί;

Γιατί μένουμε σιωπηλοί όταν παιδιά (και ενήλικες!) κρατούνται σε απαράδεκτες φυλακές, σε απαράδεκτες συνθήκες, κατά εκατοντάδες, στερούμενοι τα απαραίτητα; Που είναι τα αντανακλαστικά που έχουμε αποδείξει ότι διαθέτουμε;

~

Δεν είναι το ίδιο το Ωραιόκαστρο με τις ρατσιστικές του θέσεις, και η κατάσταση που η κυβέρνηση έχει αναγκάσει να ζουν οι πρόσφυγες, μεγάλοι και παιδιά, σ’ αυτές τις συνθήκες – το καταλαβαίνω. Αλλά δείτε τι θέλω να πω:

Αν στην επιστολή του συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων στο Ωραιόκαστρο είχαν βάλει την υπογραφή μας από κάτω χωρίς να το έχουμε επιτρέψει, θα γινόμασταν έξαλλοι. Δεν θα μας εκπροσωπούσε ούτε μία γραμμή από αυτό το κείμενο.

Αναρωτιέμαι αν αντιλαμβανόμαστε ότι οι εκθέσεις αυτές που ξεγυμνώνουν ένα αίσχος, έχουν, με την σιωπή και την ανοχή μας, την δική μας υπογραφή από κάτω. Ως εντολοδόχοι.