Να σας κάνω μία ερώτηση;
Ας δούμε μία υποθετική ιστορία.
Είμαι μεγάλη φαρμακοβιομηχανία. Μεγάλη. Βρήκα το φάρμακο (πχ για το AIDS, τον καρκίνο, whatever) που αφορά μεγάλη μερίδα κόσμου, και θα αυξήσει την ποιότητα ζωής τους.
Σε μερικούς δε μπορεί και να τους σώσει την ζωή.
Μεγάλη επιτυχία.
Επόμενο βήμα που θα κάνω είναι να κατοχυρώσω την ανακάλυψή μου. Μην τυχόν και μου την αντιγράψει κανείς, και πάει και σώσει τον κοσμάκη τσάμπα.
Καπιταλισμός, you know.
Την κατοχύρωσα; μπράβο μου. Τώρα είμαι μάγκας. Τώρα μπορώ μόνον εγώ να την πουλήσω και να βγάλω τρελά φράγκα απο όλους τους αρρώστους που θέλουν να σωθούν.
Ω, τι θεός που είμαι.
Στο μεταξύ οι μη έχοντες, ας καλυφθούν απο τα δημόσια ταμεία.
Όλα καλά καμωμένα.
Έλα όμως που…
Η κατασκευή του μου κοστίζει ο κούκος αηδόνι. Τα δημόσια ταμεία δεν είναι σε θέση να πληρώσουν την διαφορά για να το πάρουν οι ασφαλισμένοι σε λογικό κόστος.
Οπότε τι κάνω;
Σταματάω την παραγωγή:
[…]Η Pfizer έκρινε ως ασύμφορη την παρασκευή της εισπνεόμενης ινσουλίνης, καθώς είχε περισσότερα έξοδα παρά έσοδα από τη διάθεσή της. Κι αυτό γιατί τα ασφαλιστικά ταμεία διεθνώς δίσταζαν να συνταγογραφήσουν τη συγκεκριμένη μορφή θεραπείας ιδίως σε χώρες με μεγάλο πληθυσμό διαβητικών όπως η Βρετανία, η Γερμανία και οι ΗΠΑ.
Οι μοναδικές χώρες που το είχαν πετύχει ήταν η Ελλάδα και η Ιρλανδία, εντούτοις αυτές οι αγορές δεν ήταν αρκετές για να φέρουν κέρδη στην εταιρεία, η οποία αποφάσισε να αποσύρει το προϊόν από την παγκόσμια αγορά.[…]
~
Έχει γίνει και άλλες φορές τέτοια κουβέντα, γίνεται και τώρα.
Τι κάνουμε ως κοινωνία όταν η υγεία είναι εμπορεύσιμο αγαθό;
– Να κάνουμε μποϊκοτάζ στην εν λόγω εταιρεία είναι μία λύση, αλλά δεν πιστεύω να πιάσει – άσε που είναι και επικίνδυνο. Δηλαδή τι; να πούμε στον άρρωστο να πάρει απο άλλη εταιρεία τα φάρμακά του;
– Να υποκείψουμε στον εκβιασμό και να αγοράσουμε ακριβότερα το φάρμακο προς το παρόν δεν παίζει καν αυτό σαν λύση – η εταιρεία το αποσύρει λόγω κόστους.
– Να υποκείψουμε στον εκβιασμό και να πιέσουμε το κράτος να το βάλει στα ασφαλιστικά ταμεία ως παροχή επίσης δεν είναι λύση: στην Ελλάδα είναι στα ασφαλιστικά ταμεία – στην Αμερική δεν είναι.
Τι κάνουμε;
Προσέξτε, σας το θέτω και ηθικά. Η εταιρεία έχει ένα φάρμακο που μπορεί να λύσει σημαντικά προβλήματα στους ασθενείς. ΔΕΝ το παράγει και το αποσύρει – επειδή δεν κερδίζει.
Καπιταλιστικά σωστό, κοινωνικά απαράδεκτο, ανθρωπίνως παράλογο.
Τι κάνουμε ως κοινωνία;
Υπόψιν: το παράδειγμα είναι για ένα προϊόν που γνωρίζουμε, και που αφορά δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους – άρα είχε επιχειρηματικό νόημα να εμφανιστεί στην αγορά. Φανταστείτε πόσες άλλες φαρμακευτικές αγωγές μένουν στο ράφι ως εμπορικά απαράδεκτες – που θα μπορούσαν όμως να σώσουν ζωές…