Αν κουραστήκατε, γενικώς, τραβάτε να διαβάσετε.

Οχι ένα συγκεκριμένο post, όποιο κάνει κλικ στο ματι.

Εγω λέω οτι κάνει και κλικ στο μυαλό.

Κατ’ αρχάς, το πιο ευρηματικό mail με ιό, που μου έχει έρθει ποτες:

Dear Sir/Madam,

we have logged your IP-address on more than 30 illegal Websites.

Important:
Please answer our questions!
The list of questions are attached.

Yours faithfully,
Steven Allison

++++ Central Intelligence Agency -CIA-
++++ Office of Public Affairs
++++ Washington, D.C. 20505

++++ phone: (703) 482-0623
++++ 7:00 a.m. to 5:00 p.m., US Eastern time

Και σκέφτομαι, που το ξέρουν οτι μπαίνω στα blog διαφόρων περίεργων….

Κομμένες οι βόλτες σε πιτσιρίκους, George και Vathia…
(παιδιά σόρρυ, αλλά ο μεγάλος αδελφός διαβάζει πλέον…)

Πλάκα πλάκα, ήρθε περίπου την ίδια μέρα που άρπαξα συνάχι….

~

Κατά δεύτερον, είμαι σε ένα μεγάλο ηθικό δίλλημα:

Να διαφημίσω την προσπάθεια του Crazy Monkey ή όχι;

Οχι τίποτις άλλο, αλλά έχουν και κείμενα παρμένα απο το blog μου, και θα νομίζει ο κόσμος οτι κάνω διαφήμιση…

Ξέχωρα απο την πλάκα, το εικαστικό είναι υπέροχο (ζηλεύω πολύ ρε γμτ) και μοιάζει και αρκετά ενδιαφέρον…

Περισσότερα, εδώ…

 ? 

–>

Η είδηση, αν μη τι άλλο, έχει ενδιαφέρον:

«Όχι άλλο άσπρο» στην αρχιτεκτονική των Κυκλάδων είπε το ΚΑΣ

Σύμφωνα με την δική μου αισθητική, ο συνδιασμός λευκού-μπλε, ήταν κάτι περισσότερο απο ικανοποιητικός, και στην αρχή τσίνισα (έτσι γράφεται αυτό;) λιγάκι.

Αλλά, απο την άλλη, ξέρω γώ; μπορεί να είναι λίγο χουντικό ως λογική να επιβάλλεις στον άλλον πως να βάψει το σπίτι του…

Εν ολίγοις, σοβαρό λόγο για να αρθεί η εντολή χρωματισμού στα νησιά, δεν διάβασα στο άρθρο…

Εσείς τι λέτε;

Σημειώνω μία τελευταία σκέψη: Αυτοί που θα αλλάξουν τα χρώματα πρώτοι, θα είναι οι καταστηματάρχες που θα θέλουν να διαφέρουν τα μαγαζιά τους στο νησί. Σε μέρη όπως η Νάουσα της Πάρου (που είναι κατα 80% μαγαζιά) η χρωματική αλλιώση, δεν θα έρθει απο την ανάγκη των κατοίκων να γυρίσουν στην «πολυχρωμία που για αιώνες κυριαρχούσε» αλλά ξεκάθαρα για λόγους μάρκετινγκ…

Βασικά, είναι φανερό ότι δουλεύουμε σε συνθήκες εργασιακής σκλαβιάς…

Προ ημερών, μία φίλη πήγε να δουλέψει στον Χόντο της Πατησίων.

Δεν άντεξε ούτε μέρα.

Το πρωϊ, πηγαίνεις 10 λεπτά νωρίτερα απο την βάρδια σου για να αλλάξεις, και να αφήσεις όλα σου τα προσωπικά αντικείμενα σε ειδικούς φοριαμούς σε εξωτερικό χώρο. Αυτός βρίσκεται ΕΞΩ απο το κτίριο – αφού μπεις στο κτίριο, απαγορεύεται να ξαναβγεις μέχρι να τελειώσει η βάρδια σου.

Στο κτίριο, όταν μπεις, σε ψάχνουνε (επιτρέπεται να φέρεις μόνο το κινητό σου και τα τσιγάρα σου) όταν μπαίνεις, και όταν βγαίνεις. Μισή ώρα είναι το διάλλειμα ημερησίως για φαγητό, σε ειδικό χώρο της εταιρίας.

Η έναρξη του διαλλείματος, γίνεται μονο με άδεια της προϊσταμένης, και αφου υπογράψεις σε κατάσταση όπου είναι σημειωμένη η ώρα.

Το μισάωρο αυτό είναι το μόνο χρονικό διάστημα που μπορείς να καπνίσεις, να ανοίξεις το κινητό σου και να κάτσεις.

Όλες τις άλλες ώρες, αυτά τα τρία, απαγορεύονται.

Και να κάτσεις.

Τέλος, φεύγεις αφού σε ψάξουν, όταν ολοκληρωθεί το οχτάωρό σου, που σημαινει ότι η αλλαγή των ρούχων και τα λοιπά, γίνονται εκτός οχταώρου.

Αυτά, γίνονται στον Χόντο.

~

Το αποκλείω να είναι μόνο εκεί. Η ομαδοποίηση των μεγάλων «The Mall» τύπου κέντρων εργασίας, είναι σίγουρο ότι προκαλεί τέτοιες συμπεριφορές από την εργοδοσία.

Η περιοχή του κέντρου, βρίθει απο αφίσες που καταγγέλουν τι γίνεται σε μεγάλα βιβλιοπωλεία, και αναφέρουν συνθήκες επικίνδυνες ακόμα και για την υγεία.

Στα Lidl, αφιέρωμα πριν απο μερικές εβδομάδες έκανε λόγο για «χιτλερικό καθεστώς» που αφορούσε τις συνθήκες δουλειάς των εργαζομένων – στην Γερμανία.

Βλέποντας τα κουρασμένα πρόσωπα των παιδιών που εργάζονται στην Ελλάδα, δεν θα με ξάφνιαζε η …»παγκοσμιότητα» της κακής διοίκησης στην εταιρία…

Στο δε μόλ, επειδή ξεκίνησε κάπως απότομα, για να μην πληρωθούν ρήτρες, οι εργαζόμενοι διαμαρτύρονται για την σκόνη και οι επισκέπτες για την …πεζοπορία στα μπάζα.

~

Στον αντίποδα, οι μεγαλύτερες εταιρείες (κυρίως του εξωτερικού) έχοντας στηρίξει την υποδομή τους στο ανθρώπινο δυναμικό, έχουν εξαιρετικές συνθήκες εργασίας.

Για παράδειγμα, διαβάστε τα της Google

Ακόμη και η (για πολλούς αντιπαθής) Microsoft έχει δείξει σεβασμό στο ανθρώπινο δυναμικό της.

~

Τέλος, ένα παράδειγμα για μας, τους web desinger.

Μου το έστειλε ο φίλος ο Βασίλης, στον αντίποδα εταιριών που ζητούν …πολυμηχανήματα, και όχι web designer.

Είναι μεγάλο, αλλά οι φίλοι-συνάδελφοι θα …δακρύσουν διαβάζοντάς το:

We’re Hiring!

Whoa, what time is it, 1999?
Nope, it’s 2005. And DreamHost is hiring, economy be damned! This is your chance to work with a small team of great people in a challenging technical environment with opportunity for advancement, great benefits (medical, dental, 401(k), foosball, arcade machines, free drinks…), and all the bandwidth you’ll ever need.

TECHNICAL SUPPORT REPRESENTATIVE

Posted 10/24/2005
If you’re located in or around the Brea or Downtown Los Angeles area and have Unix/Linux command-line experience, and (preferably) some customer-support experience, we’d like to hear from you!

Our web hosting company is looking to hire a full-time customer support rep, and if you’re interested, we may have a spot for you on our team. Technical support here is 95% email and 5% phone calls.

We could go on and on about how we’re looking to hire «dynamic individuals to work in a fast-paced environment,» and that ideal candidates would possess «a combination of solid technical knowledge and interpersonal skills to interact with a cutting-edge team of professionals,» and blah blah blah. We could say all that, but companies say that crap all the time and they don’t really care about who you are, just what you know.

We are SO not like that! If you’re cool and enjoy jokes about robots and astronauts, you’ll probably get the job. If you come to the interview wearing a tie acting all high and mighty like it’d be some kind of honor for us to hire you, you probably won’t get the job. You laugh now, but it’s happened before!

Shifts start between 6AM and 2PM every day. This is a five-day-a-week position, however new hires may have to work both weekend days.

Salary starts at $30-35k, based on experience.

Benefits include:
.Full health/vision/dental
.401(k) plan
.Generous time-off (up to 5 weeks after 3 years!)
.Laid-back atmosphere
.Free snacks and soft drinks
.Free web hosting!
.And more!

Qualified applicants please send your resumes to us at jobs@dreamhost.com.

Plaintext is preferred, .rtf will work too. If you send your resume as a .doc file we will know that you suck at following directions!

Δεν είναι πλάκα. Αυτή η δουλειά υπάρχει, και κάποιο τυχερό καθίκι την έπιασε.

Άλλοι, σκέφτονται βραχυπρόθεσμα, βγάζοντας απο την μύγα ξύγκι. Άλλοι, βασίζονται στο προσωπικό τους, σκεφτόμενοι οτι δεν πρόκειται για σκλάβους, αλλά για συνεργάτες, με ότι συνεπάγεται αυτό.

Και η κυβέρνηση έχει ξεκαθαρίσει τις θέσεις της, καταργώντας το οχτάωρο, επιτρέποντας την δουλεία (μέσω της ενοικίασης εργασίας), και καταργώντας το ωράριο….

Αν όμως υπάρξει επιβράβευση (ή καταδίκη) απο το αγοραστικό κοινό, η πίεση θα είναι εκκωφαντική.

Και δεν μπορεί, θα περάσει και στα αυτιά των personel manager.

Διότι, μάγκες, εμείς έχουμε το χρήμα. Και το χρήμα κινεί τα πάντα. Αν σκεφτούμε ως εργαζόμενοι και όχι ως καταναλωτές, το κλίμα της «εργασιακής σκλαβιάς» μπορεί να αλλάξει.

Οι αγοραστές φοράνε τις αλυσίδες στους εργαζομένους…

Αντε μπράβο, μέρες που είναι…

Υστερόγραφο: Ο George, μέρες που είναι, έχει παρόμοια ερωτήματα (αυτό το ρουφιάνικο το The Mall, έχει ξυπνήσει τον επαναστάτη μέσα μας) αλλά διαφορετικούς προσανατολισμούς. Η γενική ερώτηση είναι: Πότε ακριβώς σταματάς να είσαι κομμουνιστής;

Για αυτούς που νομίζουν ότι όλα στην ζωή είναι τυχαία, ένας αμερικανός έχει μία άλλη οπτική για το ζήτημα:

Εκατσε και πήρε όλες τις μεγάλες εταιρείες, και κατέγραψε τα διοικητικά τους συμβούλια. Υστερα, ανακάλυψε περίεργους συνδέσμους:

Ο κύριος Χ που δουλεύει στην Α εταιρεία, αλλά εκτός απο το δ/σ της εταιρείας αυτής, συμβαίνει να συμμετέχει και στην εταιρεία Β στην οποία όμως συμμετέχει και ο κύριος Ψ της ανταγωνίστριας της Α εταιρείας…

Εν ολίγοις, στο παράδειγμα που δείχνω στην φωτογραφία, η Coca Cola και η Pepsi βρίσκονται να έχουν συμβούλους στην εταιρεία Target.

Συνεπώς, και με δεδομένο ότι όλες οι μεγάλες εταιρείες έχουν ΚΟΙΝΟΥΣ συμβούλους, το φαινόμενο lobbying κατευθύνει τις εταιρείες που ορίζουν την (οικονομική και όχι μόνο) τύχη όλων μας…

Η εκπληξη εδώ, δεν είναι η -προφανής κατά πολλούς- σύνδεση του κεφαλαίου, αλλά η επινοητικότητα του κόσμου, σαν τον κατασκευαστή της ιστοσελίδας, και η δυναμική του internet που παίρνει μία ιδέα, και την κάνει κοινή γνώση σε όλους.

Ετσι αν αύριο, σας παρασύρουν σε ένα ψεύτικο ερώτημα (εμάς ή τους άλλους) δύο μεγάλοι ανταγωνιστές, ρίξτε μια ματιά μήπως (μήπως λέμε) τα έχουν κάνει πλακάκια, σε συμβούλιο τρίτης μεσολαβήτριας εταιρείας….

Η σελίδα βρίσκεται στην διεύθυνση www.theyrule.net και την βρήκα στην (πολύ καλή κατά την γνώμη) μου στήλη Διαδίκτυο του in.gr

Λοιπόν, λέω να γκρινιάξω λίιιιγο ακόμη:

Δεν με λέτε, εσείς που ξέρετε τα πολλά και ο νους σας κατεβάζει:

Απαγορεύεται ή οχι η λοταρία στην Ελλάδα;

Όπου λοταρία, βάλτε στο μυαλό σας ένα παιχνίδι, που πληρώνεις για να συμμετάσχεις, και μπαίνεις κατευθείαν στην κλήρωση για τα «μεγάλα δώρα»…

Ναι ή όχι;

Η απάντηση είναι ναι, εκτός και αν είσαι μεγάλη εταιρεία.

~

Εδώ και μερικούς μήνες, η vodafone, η tim και η cosmote, με αυτήν την σειρά, ξεκίνησαν ένα παιχνίδι λοταρίας:

η vodafone έδινε smart, η tim smart επίσης (αλλά καλύτερο μοντέλο), η cosmote 7.000 ευρώ.

Για να συμμετάσχεις, αρκεί να στείλεις ένα sms το οποιο όμως κοστίζει (κάπου 1 ευρώ, ανα περίπτωση).

Κλασσική περίπτωση λοταρίας.

~

Παλιά, που δούλευα σε γνωστή εταιρία υπολογιστών, κάναμε έναν διαγωνισμό. Μας είχε βγει ο πάτος – να κόβουμε χαρτάκια με ονόματα, να τσεκάρουμε λίστες, να κοιτάμε για διπλοεγγραφές…

…τελικά, την ημέρα της κλήρωσης, δεν εμφανίστηκε κανείς, και τα δώρα τα μοιραστήκανε οι υπεύθυνοι της εταιρείας και της διαφημιστικής.

~

Αμ το άλλο; Αν έχω 1 ευρώ για κάθε συμμετοχή, και ένα εκατομμύριο συνδρομητές, έχω πρόβλημα να δίνω στο τέλος της ημέρας ένα αυτοκίνητο; Αντιθέτως, μου μένουν και κάπου 150 αυτοκίνητα κέρδος (την ημέρα πάντα, ε;)…

Ξα-να-ρωτάω: Επιτρέπεται η λοταρία στην Ελλάδα;

(γιατί αν ναι, να διοργανώσω και εγώ μία… Στείλτε ένα sms, και σε έναν τυχερό απο εσάς θα φτιάξω το site του εντελώς δωρεάν!)

Ένα ευχαριστώ στον Μιχάλη για την βασική ιδέα.

Προσθήκη: Ο vrypan έκανε ένα σχόλιο για τους όρους συμμετοχής, αλλά το δαιμόνιό μου ανακάλυψε (στην cosmote τουλάχιστον) οτι δεν ισχύουν… Για ρίξτε μια ματιά στα σχόλια!

Αν και την είχα προγραμματίσει την δήλωση πηγαίνοντας στο γήπεδο, λαχτάρισα μέχρι να το οριστικοποιήσω:

Ήμουν εκεί στην πρώτη νίκη του Ολυμπιακού στο Champions League.

(απορία, ειλικρινής: Αφού τα πράγματα είναι έτσι, και στο Champions League τα παιχνίδια του Ολυμπιακού είναι της ανατροπής, γιατί δεν βάζαμε ένα αυτογκολ στο 5′; Θα τα κερδίζαμε όλα, και ο δεύτερος γύρος θα ήταν σίγουρος – μην σου πω και ο τίτλος…)

Με την ευκαιρία των εορτών, θυμήθηκα ένα περιστατικό που είναι ανεξίτιλα γραμμένο στο DNA μου.

Πολύ πιθανό να περάσει και στα παιδιά μου, και -χωρίς να το ‘χουν ζήσει- να το διηγούνται στα δικά τους..

Πριν απο κανα-δυό χρόνια, τέτοιες μέρες, γκρίνιαζα (μέσα μου) διότι δεν ήτο η πολυκατοικία μου αρκετά εορταστική. Δεντρο στην είσοδο υπήρχε, και γιορτινά διακοσμημένη ήταν, αλλά ήθελα περισσότερα, τζέρτζελο, βαβούρα, τέτοια.

Το πλησιέστερο στις προσδοκίες μου ήταν τα λαμπάκια που έβαζαν οι απέναντι (η πολυκατοικία μου έχει σχήμα Π με εμένα να μένω στην αριστερή γωνία) και που δεν με αφήνανε να κοιμηθώ με το αναβόσβημά τους.

Χαλάλι, η εορταστική ατμόσφαιρα άξιζε τον κόπο.

Και μετά ήρθε (απότομα) η αλλαγή πλεύσης.

Γείτονας (δεν ανακάλυψε ποτέ ποιος) έβαλε στο σπίτι του έναν Αη Βασίλη απο εκείνους τους 1.80 που ανα τακτά χρονικά διαστήματα φωνάζουν με την μπάσα φωνή τους:

O-ho-ho-ho, Meeeeeeery Christmass!

Στην αρχή κατενθουσιάστηκα. Επιτέλους, ήρθαν τα Χριστούγεννα στην πολυκατοικία μας! Άκουγα την μπάσα φωνή του και μου το θύμιζε οτι μπορεί, φέτος, να πάρω και εγώ ένα δώρο…

O-ho-ho-ho, Meeeeeeery Christmass!

Στην συνέχεια, τον συνήθησα. Ανά δέκα λεπτά περίπου, σαν ρολόι, ο Αη Βασίλης έβγαινε σαν τον κούκο για να δονήσει τους κενούς τοίχους των διαδρόμων της πολυκατοικίας.

Γιατί παιδιά, και δυνατά ήτανε, και η πολυκατοικία μας έχει την ακουστική μεγάρου: μένω στον τέταρτο, και ακούω το τηλέφωνο απο την είσοδο..

O-ho-ho-ho, Meeeeeeery Christmass!

Κάποια στιγμή, δεν ξέρω πότε έγινε αυτό, ο Αγιος άρχισε να με κουράζει! Είπαμε, ήρθανε τα Χριστούγεννα, αλλά αυτό είχε καταντήσει αηδία!

O-ho-ho-ho, Meeeeeeery Christmass!

Το πράγμα είχε αρχίσει πραγματικά να με αγχνώνει και να με διαλύει…

O-ho-ho-ho, Meeeeeeery Christmass!

Είχαν ήδη περάσει δέκα ημέρες και η υπομονή μου είχε εξαντληθεί!

O-ho-ho-ho, Meeeeeeery Christmass!

Εντάξει ρε φιλαράκι, αλλά ΚΑΘΕ ΔΕΚΑ ΓΑΜΗΜΕΝΑ ΛΕΠΤΑ ντούκου ντούκού να το ακούω – στις 11 το βράδυ περίπου έβγαινε η μπρίζα και ο σκασμένος έβγαζε τον σκασμό και επιτέλους μπορούσες να ησυχάσεις γιατί…

O-ho-ho-ho, Meeeeeeery Christmass!

…τι για ύπνο να πήγαινες, τι για να κάνεις ένα μπάνιο…

O-ho-ho-ho, Meeeeeeery Christmass!

…και στην τουαλέτα βρε αδελφέ, ο κωλοαηβασίλης εκεί…

O-ho-ho-ho, Meeeeeeery Christmass!

…τον ασταμάτητο!

~

Εκείνος ο χρόνος έφυγε, ήρθε ο επόμενος. Φυσικά τον αγαπημένο μου άγιο τον είχα ξεχάσει. Η άνοιξη ήρθε, έφυγε, το καλοκαίρι ήρθε έφυγε, το φθινόπωρο τα ίδια, ο χειμώνας…

O-ho-ho-ho, Meeeeeeery Christmass!

Να σου πάλι ο μπασταρδος!

O-ho-ho-ho, Meeeeeeery Christmass!

Εκείνη την χρονιά, πρέπει να δούλεψα περισσότερο απο ποτέ…

O-ho-ho-ho, Meeeeeeery Christmass!

…και να μην έκατσα σχεδόν καθόλου σπίτι…

O-ho-ho-ho, Meeeeeeery Christmass!

…πιθανώς υποσυνείδητα για να μην τον ακούω.

O-ho-ho-ho, Meeeeeeery Christmass!

ΣΚΑΣΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!

~
Πέρσι, ησυχία. Τίποτα. Νάδα. Σαν τα σκυλία του παβλόφ τον σκεφτόμουν κάθε 10 λεπτά, ώσπου έπιτέλους ησύχασα, και τα σχέδια που έκανα, για να τον κάψω ή να τον τεμαχίσω, ή ακόμα και να τον απαγάγω με σκοπό φρικτά και αποτρόπαια βασανιστήρια (να τον στείλω στο Γκουαντάναμο ή σε κανένα κοντινότερό μας αμερικανικό βασανιστήριο) έσβησαν στην λήθη του ήρεμου και εορταστικού των ημερών..

Φέτος, τα ίδια. Quiet. Ησύχασα και εγώ, και πιθανώς και αυτός.

Αλλά πάλι με πιάνει αυτό το περίεργο συναίσθημα:

Μου λείπει ρε παιδιά ο Αη Βασιλης.

Είχα κάποιον να μισώ, αυτές τις εκνευριστικά υπέροχες μέρες.

Δεύτερο μέρος:

«Απο πού είσαι εσύ;»

Με τον κύριο Ηρακλή, μιλήσαμε κάπου μία ώρα. Ζήτησα την άδειά του για να τον φωτογραφίσω, του εξήγησα γιατί, και αρχίσαμε την κουβέντα. Κυρίως γύρω απο αυτόν.

Τα προσωπικά του δεν χρειάζεται να τα αναφέρω αναλυτικά. Μιλάμε πάντως για έναν αξιόλογο άνθρωπο, καθηγητή καλών τεχνών, με βαθιές ιστορικές και καλλιτεχνικές γνώσεις, πολυδιαβασμένο. Μου μιλούσε για γνωστούς έλληνες ζωγράφους, και ένιωθα σαν βλάκας που δεν είχα ούτε μία εικόνα του έργου τους – μόνο το όνομά τους ήξερα, και αυτό, με το ειδικό βάρος της γνώσης του ονόματος ενός ηθοποιού ή μίας τραγουδίστριας.

Το παράπονό του (ένα απο τα παράπονά του, για να είμαστε ακριβής) ήταν οτι εδώ, στην Ελλάδα, η (σχεδόν πρώτη) κοινή τυπική ερώτηση που σου κάνουν είναι: «απο που είσαι εσύ;»

Στην αρχή δεν το έπιασα, αλλά μετά ξεκαθάρισε το ύπουλο του πράγματος:

Απο πού είσαι εσύ;

Μοιάζει σαν να μπορεί ο άλλος να σε μετρήσει απο την καταγωγή σου. Είσαι Σαλονικιός; Θα είσαι κολλημένος με τους Αθηναίους, και θα σου μιλήσω αναλόγως. Είσαι Κρητικός; Καλύτερα να μην κολλήσω στην αδελφή σου. Είσαι Λαρισαίος; να ξεχάσω τα ανέκδοτα με τα αλογάκια που θυμάμαι. Είσαι πόντιος; Να ξέχάσω όλα τα υπόλοιπα ανέκδοτα που θυμάμαι. Είσαι Ρώσος; Καλοί άνθρωποι οι Ρώσοι, καλύτερες οι Ρωσίδες. Είσαι Αλβανός; να προσέχω το πορτοφόλι μου. Είσαι Ρουμάνος; έχεις σχέση με τον Ματέι;

Και πάει λέγοντας…

Δεν ξέρω αν ισχύουν όλα αυτά. Εγώ είχα μια απίστευτα κακή σχέση με τους Αγρινιώτες, εξαιτίας ενός που είχα γνωρίσει στον στρατό, και έκτοτε οι σχέσεις μου δεν αποκαταστάθηκαν ιδιαιτέρως. Αλλά έχω ακόμα μία ρατσιστική διάθεση προς την πόλη αυτή. Το ίδιο (αντίστροφο) για τους Γιαννιώτες – όλοι τους εξαιρετικά παιδιά.

Μέχρι που σταμάτησα να ρωτάω «από που είσαι».

Τότε οι άνθρωποι έγιναν άνθρωποι, αυτόνομα υπεύθυνοι για την συμπεριφορά τους, για τους τρόπους τους, για την χημεία μεταξύ μας. Δεν ήταν δικαιολογία το οτι είσαι απο εδώ ή απο εκεί, άρα είσαι έτσι. Είσαι ότι είσαι και σε πάω ή δεν σε πάω για αυτά που κατάφερες να γίνεις, και όχι για το απο ποιές βάσεις ξεκίνησες.

Δεν ξέρω αν είναι πολιτικά όρθο ή όχι, αλλά το «απο που είσαι», στην αρχή της κουβέντας, όταν ξεκινάς την γνωριμία σου με τον άλλο, μπαίνει πρώτο στην λίστα μου με τις ρατσιστικές ερωτήσεις.

Σήμερα, κατεβαίνοντας την Πατησίων.

Φοράω τα ακουστικά μου και ακούω ραδιόφωνο, διότι μεγάλη η βόλτα αδελφέ, να ακούσουμε και καμία χαζαμάρα να κάνουμε κέφι. Κοινώς, ακούω αθλητικά.

Μπροστά μου, νεαρή δεσποινις, σχετικά στρομπουλούλα, ντυμένη στα μαύρα, σταματάει τους περαστικούς, που δεν καταδέχονται ούτε να την κοιτάξουν. Κάτι πουλάει, είναι φανερό, οπότε βγάζω το ένα ακουστικό για να ακούσω τι θα μου πει, και μην την πατήσω σαν την προηγούμενη φορά που ό,τι και να μου λέγανε, αγρόν αγόραζα.

Η κοπέλα με πλησιάζει, έχω αισθανθεί στον αέρα ότι έχει πεισμώσει με τους άλλους που δεν σταματήσανε καν, και προετοιμάζομαι για full attack.

Ε, λοιπόν με βρήκε απροετοίμαστο.

Η κοπέλα έρχεται και κάθετε μπροστά μου, κλείνοντας μου τον δρόμο.

«Καλημέρα σας, να σας κάνω μερικές ερωτήσεις, μένετε εδώ κοντά στην Πατησίων»;

Δεν έχω καμία διάθεση να απαντήσω σε οποιαδήποτε ερώτηση – ειδικά όταν μου κλείνουν έτσι τον δρόμο.

«Δεν με ενδιαφέρει αυτό που πουλάτε, ευχαριστώ» και προσπαθώ να την αποφύγω.

Συνεχίζει, σε κάθε μου βήμα, να μου κλείνει τον δρόμο.

Την κοιτάζω λιγάκι αυστηρά, «δεν με ενδιαφέρει, ευχαριστώ» μου ανοίγει λίγο τον δρόμο, περνάω,

…και με κυνηγάει απο πίσω!

«μα γιατί; δεν ακούσατε καν τι σας προσφέρω – εγώ θέλω να σας κάνω ένα δώρο – δεν θέλετε να με βοηθήσετε;»

Στο τελευταίο, θυμάμαι οτι είναι μία κοπέλα που απλώς έψαχνε για δουλειά, αυτήν βρήκε, έκανε την καρδιά της πέτρα, λεφτά να ‘ναι να βγουν όπως βγουν, θα τελειώσει η βάρδια της και θα ξαναπάει σπίτι της, ας ξεχάσω την απρεπή συμπεριφορά της, ας σταματήσω, σταματάω…

..και κάθετε πάλι μπροστά μου.

Ε, εκεί τα παίρνω:

«Γιατί το κάνεις αυτό; Στην αρχή με σταματάς ενώ σου εξήγησα οτι δεν με ενδιαφέρει τίποτα, επιμένεις, μου κλείνεις τον δρόμο, τώρα με κυνηγάς απο πίσω, είναι υπερβολικά επιθετική η πολιτική σου, και αρκετά εκνευριστική»

«Μα γιατί; δεν είμαι επιθετική, προσπαθώ να σας πείσω(!)»

«Δεν πιάνει. Καλή σου μέρα.»

~

Σκέφτομαι οτι αυτή η κοπέλα δεν διαφέρει καθόλου απο την Eurobank, την Cosmote και όλες τις άλλες εταιρείες που στο παρελθόν έχω τσακωθεί: Παντελής έλλειψη σεβασμού προς τον άλλον.

«Είσαι προϊόν και ηλίθιος, και απλώς δεν έχω βρει το κουμπί σου.»

Δεν σκέφτεται ούτε για ένα λεπτό πως θα αντιδρούσε αυτή αν κάποιος της έκλεινε τον δρόμο. Εχει κλείσει το κουμπί – δεν είναι πλέον πελάτισσα, είναι πωλήτρια, με αποκλειστικό σκοπό να σε πεισει να αγοράσεις.

Η πλάκα είναι οτι το κουμπί μου το βρήκαν μιά χαρά μία κοπέλα ένα τετράγωνο πριν, και ένας νεαρός που έδινε φυλλάδια μετά. Και οι δύο με αντιμετώπισαν με σεβασμό.

Η κοπέλα όταν αρνήθηκα ευγενικά να την ακούσω με ευχαρίστησε, ο νεαρός δεν μου πέταξε τα φυλλάδια στην μούρη για να τα πάρω υποχρεωτικά.

Ακόμα και στην χειρότερη δουλειά που μπορείς να κάνεις, χάνοντας τον σεβασμό σου, χάνεις την αξιοπρέπειά σου.

Πρώτο μέρος:

Στην Ριζάρη, στο πάρκο, ο κύριος Ηρακλής μέσα στον χειμωνιάτικο ήλιο και το απίστευτο θέαμα των δέντρων γύρω του, ζωγραφίζει. Ο καλύτερος λόγος, για να υπογράψετε την προσπάθεια (όχι, που νομίζατε οτι θα το ξέχναγα, το κείμενο βρίσκεται στο τελευταίο comment) για ανάπλαση των πάρκων μας…

Αξίζει ρε γαμώτο τρία λεπτά δουλειάς απο τον καθένα μας (και ας μην έχει την γκλαμουριά του internet…)!

Πήγαμε και εμείς στον Καρυοθραύστη. Για τους μη γνωρίζοντες, μιλάμε για μπαλέτο στον πάγο – και για όσους ακόμα νομίζουν ότι αναφέρομαι στον Ριβάλντο στο Τρονχάιμ, ας αφήσουν αυτό το ποστ, και ας πιάσουν τον Πρωταθλητή καλύτερα.

Ρε παιδιά, δεν το καταλαβαίνω το μπαλέτο. Πολύ περισσότερο δε, όταν είναι στον πάγο. Δηλαδή δεν λέω, τα παιδιά κουράζονται και υποπτεύομαι οτι μία κυρία που παρακολουθούσε ενθουσιασμένη χειροκροτώντας διαρκώς (σε βαθμό παρεξηγήσεως) ή ηταν βαλτή, ή νόμιζε οτι έβλεπε τον Ροναλτίνιο.

Αλλά παρόλα αυτά, εγώ δεν ενθουσιάζομαι με το θέαμα. Κάτι οι τύποι με τα κολλάν, κάτι που όλο αυτό πωλείται ως ‘Τέχνη’ και είσαι ανίδεος αν δεν την παραδέχεσαι και δεν την καταλαβαίνεις, κάτι το «εξεζητημένο» του πράγματος, κάτι που δεν με πλησίασε κανείς να μου πει «αυτό που έκανε ο μπαγάσας ήτο διπλό σπλίτ, και είναι πολύ επικύνδυνο να πουμε, διότι αμα δεν το φορμάρεις σωστά ο αποπίσω θα φτύνει παγοπέδιλα για κανα δήμινο» όπως άνετα θα έκανα εγώ αν με ρωτούσε κανείς στο γήπεδο γιατί έκανε μαλακία ο Στολτίδης, κάτι που είναι υποχρεωμένοι να χαμογελάνε ότι και να πάει στραβά – εγώ είμαι ποιο μπρουτάλ, και το θέλω αυτό το ‘γαμώ την τύχη μου’ άμα μου ξεφύγει το παγοπέδιλο στο σπαγγάτ (μόνος μου τα βγάζω, για τις ανάγκες του πόστ, μην τα πάρετε τοις μετρητοίς), κάτι όλα αυτά, με αποξενώνει ολίγον τι.

Αλλά το σωστό – σωστό, και εικαστικά ήταν υπέροχο, και τα παιδιά δουλέψανε σκληρά, και φάνηκαν ότι πρέπει να κάνανε και το κάτι παραπάνω τους. Τα κοστούμια ήταν πανέμορφα, κάνανε και καναδυό απίστευτα.

Και άμα το κατάλαβα εγώ, που είμαι στούρνος και αναίσθητος, φαντάσου πως ήταν για τον ελάχιστα ψαγμένο. Οπότε, να πάτε (και να μην ψαρώσετε με το μικρό ‘παγοδρόμιο’).

Παρεπιπτόντως, έχετε ιδέα πόσο πάει το παραμύθι στον πάγο; Τεσσεράμιση ευρώ έκαναν τα δύο νερά και μία κοκακόλα λάιτ. Χωρίς τιμοκατάλογο παρακαλώ. Αμα πάτε, να πάτε φαγωμένοι.

(και ακόμα καλύτερα, αμα πάτε με την αγορανομία).

Δεν τελείωσε ακόμα τίποτα, αδέλφια…

Η κυβέρνηση την κάνει γυριστή:

Αδυναμία παρέμβασης στον ΟΤΕ και την ΕΕΤΤ για το Internet, δηλώνει η κυβέρνηση. Το άρθρο από το news.in.gr

Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει οτι θα την φάμε την αύξηση, και μας το λένε light.

«Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Είναι ιδιωτική εταιρεία.»

Ρωτάω:

– Γιατί είναι ιδιωτική μία εταιρεία αφού έχει μονοπώλιο; Που ξαναακούστηκε αυτό;

Αν θέλει να κερδίσει, ας κερδίσει από τις υπηρεσίες που δεν είναι μονοπωλιακές. Αλλιώς είναι παράνομο έστω και ένα λεπτό κέρδους.

– Γιατί τότε είπατε ψέματα ότι θα μειώσετε τις συνδέσεις internet; Οι χρήστες ADSL.gr τόσο καιρό παλεύουν για σωστή τιμολογιακή πολιτική.

Θυμίζω:

Το Κυβερνητικό πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας

Oυσιαστική μείωση του κόστους πρόσβασης στο Internet. Πλήρη απαλλαγή από το κόστος πρόσβασης για τους σπουδαστές της Tριτοβάθμιας Eκπαίδευσης.

Ουσιαστική μείωση. Μέχρι να γίνει αυτό, θα θεωρήσω οτι μου είπατε ψέματα για να κερδίσετε την ψήφο μου.

– Αν όλες (και κατα ‘κεί πάμε) όλες οι εταιρείες δημοσίου συμφέροντος γίνουν ιδιωτικές, τι σκατά σας χρειαζόμαστε εσάς; Νταβατζιλίκι;

Το θέμα δεν σταματάει εδώ. Στο γνωστό ληστές του Ιστολογιου, μέχρι να ανακοινωθούν ουσιαστικές μειώσεις, θα απαντήσω με το:

ψεύτες.

.

Ο φίλος μου ο Μανώλης με έβαλε στο κόλπο, αν και είχα ακούσει λίγα από το blog του vrypan και το oxygen…

Τι συμβαίνει; Σας τα λέω όπως μου τα είπε ο Μάνος:

Η γνωστή μας Sony, για να αποτρέψει την αντιγραφή των CD της, τους έβαλε έναν κώδικα που αποσκοπούσε στο μπλοκάρισμα αυτής της διαδικασίας.

Έβαζες το CD και έκανες κλικ σε ενα i Agree ‘Συμφωνώ’ που έλεγε ότι θα εγκατασταθεί ένα πρόγραμμα που θα απέτρεπε τις αντιγραφές, και φυσικά, αν και όποτε ήθελες μπορούσες να το απεγκαταστήσεις μέσω της γνωστής διαδικασίας του Control Panel.

Τα πράγματα όμως δεν ήταν καθόλου έτσι. Μάζί με το ‘φανερό πρόγραμμα’ εγκαθιστούσε και ένα ακόμα, που χρησιμοποιώντας την τεχνολογία plug and play, εγκαθίστατο κατευθείαν στο λειτουργικό, κρυβόταν μαεστρικά και είναι πρακτικά αδύνατο να το απεγκαταστήσεις.

Δεν ήξερες καν οτι υπάρχει.

Στην συνέχεια, το πρόγραμμα εγκαθιστούσε ‘φίλτρα’ στο CD-rom του χρήστη, και απαγόρευε την αναπαραγωγή και την αντιγραφή CD της Sony.

Σας θυμίζω: Το πρόγραμμα είναι παράνομα εγκατεστημένο, και λειτουργεί με τρόπους που ο χρήστης δεν έχει εγκρίνει – και είναι τόσο κακογραμμένο, που προκαλεί πολλές φορές τις γνωστές ‘μπλέ οθόνες’ και crash των συστημάτων που τρέχει.

Και αυτό συμβαίνει σε όλους όσους έτρεξαν CD της Sony, νομιμότατο, στον υπολογιστή τους.

Σε όλους εμάς δηλαδή.

Πως ανακαλύφθηκε αυτό; Ο Μάρκ κορυφαίος προγραμματιστής της εταιρείας SysΙnternals είδε οτι το μηχάνημά του είχε συχνές καταρρεύσεις, χωρίς προφανή λόγο και γνωρίζοντας αρκετά καλά το λειτουργικό, αποφάσισε να βρει τι τρέχει.

Μόλις βρήκε τον υπεύθυνο, έγινε έξαλλος, και το δημοσίευσε στο blog του.

Και όπως μπορείτε να αντιληφθείτε, έγινε χαμός – μέχρι και το περιοδικό Wired προτείνει να μπουκοτάρουμε την Sony.

Άλλες αντιδράσεις, με ειδικά blogs (πως λέγονται άραγε η vortal κατεύθυνση στα blog?) και υπογραφές…

Αυτή η διαδικασία που ακολούθησε ο Mark, ονομάζεται reverse engineering και σύμφωνα με το ‘Συμφωνώ’ που έκανε κλικ, απαγορεύεται να το κάνει – ως αποτέλεσμα, η Sony απειλεί με μηνύσεις!

Συνοψίζω: Η Sony εγκαθιστά κρυφά παράνομα και επικίνδυνα προγράμματα στο λειτουργικό μας, με κάθε μουσικό cd της που ακούμε, και μόλις έγινε γνωστό απείλησε να κάνει μήνυση στον άνθρωπο που τα αποκάλυψε. Επιπλέον, αρνείται να βάλει στον δικτυακό της τόπο το πρόγραμμα που σταματάει την λειτουργία του παράνομου προγράμματος – και ούτε λόγος για απεγκατάστασή του.

Συμπεράσματα, δικά σας.

Δεν σας λέω τι να κάνετε, αλλά αν αγοράσω CD της Sony, να με φτύσετε κατάμουτρα. Ούτε στις γιορτές, ούτε μετά.

Να δούμε μετά ΠΟΥ θα βρούνε μαλάκες να τους χώνουν τα κωλοπρογράμματά τους.

Θα επανέλθω, μόλις βρω χρόνο, με όλα τα Cd που παίζουν στην Ελλάδα απο την Sony.

Ευχαριστίες στον Μανώλη, για την πλήρη εξήγηση.

(*) Ο τίτλος κλεμμένος απο το περιδικό Wired.

Κάποιο απο τα extra που έχω βάλει στο blog, φαίνεται οτι ξεσάλωσε και πετάει παράθυρα (και δη διαφημιστικά). Υποπτεύομαι οτι είναι το ‘φωναχτίρι’, το μπλε κουτί που φιλοξενώ στο πλαϊ – καθότι το έχω στην δωρεάν έκδοση, και όσο να πεις, τίποτα δεν είναι δωρεάν αυτές τις μέρες.

Ούτε καν η επικοινωνία.

Τι να κάνω; Εμένα μου αρέσει που υπάρχει, αλλά μου την σπάνε τα παράθυρα που πετάγονται ενοχλητικώς και απαισίως. Εγώ πάλι, επειδή έχω Maxthon, δεν τα βλέπω (το ίδιο ισχύει και με τους Firefox χρήστες).

Τι να κάνω; Εισαστε και αρκετοί νοματαίοι, και δεν θέλω να σας χαλάω την καρδιά…

– Αν μου πείτε να το κατεβάσω, θα το κατεβάσω.

– Αν μου πείτε να το κρατήσω, θα το κρατήσω.

Δημοκρατία ΔEN έχουμε (όχι στο blog μου τουλάχιστον) αλλά έστω και μία γνώμη μετράει.

Κάντε comment, ή στείλτε mail – αλλιώς κρατήστε την σιωπή σας για πάντα:

Να σβήσω το φωναχτήρι ωστε να ελευθερωθείτε απο τα pop-up?