Η απίστευτη συμμετοχή σας με άφησε άφωνο. Δεκάδες άνθρωποι συνέβαλλαν, γράφοντας σχόλια για τους εαυτούς τους ή για συγγενείς, μοιράζοντας τις ιστορίες τους, πόνο και ελπίδα.
Εμεινα άφωνος.
Στην αρχή απαντούσα στα σχόλια, αλλά μετά παρατήρησα οτι το βήμα λόγου που δινόταν εδώ στους (έμμεσα ή άμεσα) παθόντες ήταν πολύ πιο σημαντικότερο απο την δική μου γνώμη.
Έτσι σας άφησα να λέτε ότι βάραινε την καρδιά σας.
Είσαστε πολλοί – πολλοί περισσότεροι απο όσους περίμενα.
Αυτή η συμμετοχή σας με αναγκάζει να το επαναφέρω στην επικαιρότητα, καθώς, μιλώντας με την Αντικαρκινική Εταιρεία, και λαμβάνοντας υπόψιν το #51 σχόλιο απο τον Γιώργο, σκέφτηκα οτι δεν μπορώ να μείνω απαθής παρακολουθώντας αυτήν την συζήτηση.
Πρώτα, το post:
5/2/2007:
Πες το δυνατά ρε, Καρκίνος.
Όχι το ζώδιο, το άλλο. Η «ασθένεια». Η «επάρατη νόσος». Η «κατάρα». Το «ακατανόμαστο».
Η μάνα μου έπαθε καρκίνο της ουροδόχου κύστης, και πέθανε -τελικά- απο αυτό. Κυρίως, έφταιγε (και φταίει) το κάπνισμα. (Τώρα, πως φτάνει η τζούρα απο το πρωϊνό απαραίτητο τσιγάρο στην ουροδόχο κύστη, τρέχα γύρευε. Φτάνει όμως. Να είσαστε σίγουροι, γιατί η μάνα μου για περίπου ενάμισι – δύο χρόνια, είχε ένα σωληνάκι, πλαστικό, που έδιωχνε τα ούρα σε μία σακούλα).
Όταν τριγυρνούσα στην Πάρο μετά τον θάνατό της, όλοι στραβομουτσουνιάζανε όταν έλεγα «Καρκίνος». Όταν άκουγα τους ανθρώπους να μιλάνε για άλλους, που πέθαναν απο καρκίνο, έλεγαν «η ασθένεια».
Μα τον θεο, ούτε να το προφέραν δεν μπορούσαν.
Τι τρέχει με αυτό; Τι είδους κόλλημα είναι; Μήπως και αν το πεις, κολλάς; Μην είναι κολλητικό; Μην το κολλάς με την αναφορά;
~
Κάπου τρία χρόνια πριν, στο γραφείο, έχω χάσει μπόλικα κιλά. Απο την Taste and Diet. Κάθε μέρα, τρώω το φαγητό που μου φέρνουνε – για μήνες λέμε τώρα, ε; – στο εστιατόριο, μαζί με ΟΛΟΥΣ τους άλλους. Πιάνει το κόλπο, τα χάνω τα περιττά, γίνομαι γκομενάκι, είμαι στα πάνω μου, ξυρίζω το κεφάλι μου.
Τι το ‘θελα;
Μήνες μετά, όσο είχα διατηρηθεί, ανακαλύπτω οτι υπάρχει φιλολογία: ο Γιάννης έχει καρκίνο (φτου! που έκανε και ο Φιλιππίδης όταν παρουσίαζε τα ζώδια στις ειδήσεις του Μαστοράκη στον Αντέννα).
Σου λέει ο άλλος, ξυρισμένο κεφάλι ίσον χημειοθεραπεία, χαμένα κιλά, that fits.
Ε, ούτε τότε δεν είπανε «καρκίνος». Το έμαθα απο κουβέντα που ξεκίναγε «το ξέρουμε οτι είσαι άρρωστος«.
Άρρωστος, όχι καρκίνος.
Σαν να έχεις τον σατανά μέσα σου.
Και, σαν να μην έφτανε αυτό, αν τελικά τον αποκτήσεις (μακρυά απο μας, ε;) δαγκώνεσαι.
Πως να το πεις; Φυλαγεσαι.
Γιατι σε κοιτάνε σαν πεθαμένο – ήδη. Όπως τους κοίταζες και εσύ παλιά.
~
Λοιπόν, παλικάρια, να τα βρούμε λίγο εδώ: Ζεις, απο τον καρκίνο. Επιβιώνεις. Είναι μπάσταρδη ασθένεια, αλλά δεν είναι θανατική καταδίκη. Πολλοί γλυτώνουν – έχω παραδείγματα-. Και μετά είναι καλά. Απολύτως καλά. Ούτε την ψυχή τους πουλήσανε, ούτε φαντάσματα είναι. Άρρωστοι πριν – καλά τώρα. Και ούτε έχουν να ντρέπονται για κάτι.
Και αξιοπρεπείς, και αμόλυντοι. Για αυτό, αν ακούσετε κανέναν με καρκίνο, μην το κοιτάξετε σαν πεθαμένο. Σαν κρυολογημένο κοιτάχτε τον. Και μην φοβηθείτε να το πειτε – καρκίνος.
Δεν υπάρχει «ανίατη ασθένεια», «επάρατη νόσος», «η ασθένεια» και άλλες τέτοιες υπεκφυγές.
Και αν το αντιληφθούμε, ίσως κάνουμε κάτι για αυτό. Αν υποψιαστούμε οτι με τον τρόπο ζωής μας (φυτοφάρμακα, κινητά, τσιγάρα, διατροφή) κινδυνεύουμε, και δώσουμε λίγο σημασία, μπορεί και να το αποφύγουμε.
Δεν κολλάει με το να το πεις. Με το τσιγάρο, μπορεί. Με το να το πεις, όχι.
Και, αν θέλετε να με ακούσετε, μην το ανάψετε το γαμημένο για λίγο. Έτσι, τιμής ένεκεν.
Μην διστάσετε να τους καλέσετε. Η ψυχική σας υγεία (είτε είσαστε ασθενείς, είτε είσαστε κοντικά πρόσωπα) είναι εξίσου σημαντική με την σωματική.
Αν πρέπει να μάθουμε να λέμε «καρκίνος» χωρίς να ντρεπόμαστε, τότε σίγουρα πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τον πόνο της καρδιάς και του νου μας, χωρίς δισταγμούς.
Στην γραμμή θα σας απαντήσουν άνθρωποι που γνωρίζουν πολλά για την ασθένεια, και γνωρίζουν πως να απαλύνουν τον πόνο της ψυχής σας.
Ελπίζω απο καρδιάς να έχω κάνει ότι μπορώ για να απαλύνω τον πόνο σας…
- Αρχική ημερομηνία: 5/2/2007
- Δεύτερη ημερομηνία: 5/11/2007
- Τρίτη ημερομηνία: 23/10/2008
Οι σέρβερ μοιάζουν να μην αντέχουν άλλο να δείξουν αυτήν την σελίδα. Κοντά στα χίλια comment, με γεμάτο κείμενο, και πάνω απο τριάντα τρείς χιλιάδες επισκέψεις, είναι σίγουρα πρόκληση -στην καλύτερη περίπτωση- για το WordPress. Για να το αντιμετωπίσω, χρειάστηκε να χωρίσω τα σχόλια σε σελίδες. Τα σχόλιά σας, μπορείτε ακόμα να τα δείτε συνολικά σε μία σελίδα, πατώντας στην αντίστοιχη επιλογή..
(135 ψήφοι, βαθμολογία: 4,67 / 5)
Loading...
Χριστινα ακριβως το ιδιο προβλημα εχουν οι πατεραδες μας. Γτ δεν ψαχνετε σε δημοσιο νοσοκομειο; στο ικα δεν εχει 0% συμμετοχη για τον καρκινο;
Αναστασια μου δημοσιο νοσοκομειο για την παθηση του μπαμπα σου ειναι το Σωτηρια εκει νοσηλευτηκε ο μπαμπας μου. Ελπιζω να πανε καλα τα πραγματα για τον μπαμπα σου.
Οι υπολοιποι τι κανετε?
Διονυση να χαιρεσαι την Μαρινα σου
Σε ευχαριστω αλλα μαλλον εχει μπει στην τελικη ευθεια.. Κοιμαται παρα πολυ κ οταν ξυπναει ποναει κ δεν τρωει. Επισης δν σηκωνεται. Εχει 4 μερες ουτε τουαλετα δν παει. Ελπιζω να εχετε καλυτερη εξελιξη εσεις.
Ioanna συλλυπητήρια για τον πεθερό σου. Να είστε καλά να τον θυμάστε.
Αναστασία σίγουρα αυτή είναι μια σοβαρή κατάσταση αλλά δεν πάει να πει ότι είναι και το τέλος. Νερό παίρνει ?.
Χωρίς τροφή αντέχει πολλές μέρες ο άνθρωπος ιδίως όταν δεν κάνει καύσεις χωρίς νερό όμως όχι.
Ο αδερφός μου μετά από παρόμοια συμπτώματα με το πατέρα σου συνήλθε για καμιά εβδομάδα περίπου αλλά μετά έπεσε πάλι, σταμάτησε να παίρνει νερό και το τέλος ήρθε γρήγορα αφού ο υψηλός πυρετός του στέρησε και τα τελευταία αποθέματα νερού στο σώμα του.
Το βασικότερο σε αυτές τις καταστάσεις είναι να μην πονάει ο ασθενής ώστε να φύγει ήρεμος. Τουλάχιστον αυτό το είχε ο αδερφός μου.
Κουράγιο…..
Χριστίνα εύχομαι οι ακτινοβολίες και οι χημειοθεραπείας να έχουν αποτέλεσμα στον πατέρα σου. Δυστυχώς στον αδερφό μου δεν είχαν γιατί αργήσαμε πολύ και όταν ξεκίνησε ήδη είχε επεκταθεί σε κόκαλα και επινεφρίδια.
Αναστασία σε δημόσιο νοσοκομείο δεν κοιτάξαμε καν γιατί μας είπαν ότι βρίσκεις ραντεβού για ακτινοβολίες μετά από αρκετούς μήνες.
Βαγγέλη σε ευχαριστώ. Στον πατέρα μου δεν έχει επεκταθεί σε κόκκαλα ή αλλού γενικά ευτυχώς.
Θέλετε να μου πείτε για τις παρενέργειες των ακτινοβολιών γενικά; Τι να περιμένουμε;
Ιωάννα σ ευχαριστώ πολύ γιά το Μαρινάκι μου, να είσαι καλά.
Χριστίνα σε δημόσιο όντως δεν βρίσκεις, εκτος αν….
Μάλλον κι εγώ θα αρχίσω σύντομα ακτινοβολίες, αλλά είμαι τυχερός γιατί εργάζεται ο γαμπρός μου εκεί, και όπως μου είπε δεν θα έχω πρόβλημα.
Αύριο περιμένω απαντήσεις από αξονικές, οι οποίες θα είναι σίγουρα επιβαρημένες, είμαι σίγουρος γι αυτό, αλλά δεν τρέχει τίποτα….
Αναστασία εύχομαι ότι καλύτερο γιά τον πατέρα σου.
Στο Σωτηρία δεν κάνουν ακτινοβολίες.
Καλημέρα Χριστίνα, ο πατέρας μου όταν έκανε ακτινοβολίες είχε μόνο κάψιμο σαν να είχε καεί από τον ήλιο δεν είχε άλλη παρενέργεια. Από τις ΧΜΘ είχε περισσότερες.Εύχομαι να πάνε όλα καλά, μην χάνετε τις ελπίδες σας και βοηθήστε τον μόνο να μην πονάει.(Όσο για το οικονομικό καλύτερα να μην ξέρει τίποτα.)
Καλησπέρα σας,
Διονύση πως είσαι, τα πήρες τα αποτελέσματα? Ελπίζω να ναι καλύτερα απο οτι περίμενες.
Εμένα ο πατέρας μου θα πάει 17/8 να του γραψουν αξονικές. Τον βλέπω λίγο στεναχωρεμένο μετα τα τελευταία γεγονότα. Μόλις όμως φύγει για διακοπές ελπιζω να φτιάξει η διάθεση του.
Φιλιά πολλά σε όλους σας
Ναι Ιωάννα τα πήρα τα αποτελέσματα των τελευταίων αξονικών χθες.
Χειρ’οτερα δεν θα μπορούσαν να είναι, υπάρχουν 4 νέοι όγκοι στους πνεύμονες, οι 2 στον δεξιό που δεν είχα καθόλου.
Σήμερα μίλησα με τον ογκολόγο μου, και κατ αρχάς, απαγορεύει το χειρουργείο, και αύριο θα τηλεφωνηθούμε γιά να μάθω σε τι φάρμακο θα μπω. Ο δρόμος είναι πλέον χωρίς γυρισμό, έτσι νομίζω…
Δε βαριέσαι, όπου βγει……
Διονύση εύχομαι ο δυνατός οργανισμός σου να ανταποκριθεί. Καλή δύναμη
Καλημέρα σε όλους.Διονύση σε παρακαλώ μείνε δυνατός όπως μόνο εσύ ξέρεις.Όλη η θετική μας ενέργεια είναι μαζί σου.
Σας ευχαριστώ πολύ και τις δύο.
Θατο παλαίψω….
καλημέρα σας,
Νιώθω πολυ περίφανη για σενα Διονύση.
Denis από ένα μαχητή όπως εσύ περιμένουμε όχι απλώς να το παλέψεις αλλά να το κερδίσεις. Και είμαστε σίγουροι ότι και αυτή την φορά εσύ θα είσαι ο νικητής.
Σου εύχομαι ότι καλύτερο.
Διονύση μου καλη δύναμη και μακάρι να τα καταφέρεις να τον υποταξεις και πάλι.Εμεις πάμε απο το κακό στο χειρότερο. Οι ακτινοβολίες τον εχουν πειράξει, επίσης το ενεσάκι για τον αιματοκρίτη τον ρίχνει απίστευτα και το βάρος του μειώνεται σταθερά. Εχει φτάσει τα 70 κιλά. Αν δεν ειναι έτσι το τέλος,μπότες πως ειναι; Δυσκολεύομαι να πιστεύω ότι θα καταφέρει να ορθώσει το ανάστημα του. Και ο ίδιος πλέον εχει απογοητευτεί.
Για τον διαχειριστή.
Οταν παταω στο Link για να διαβασω προηγουμενα post μου βγάζει αυτό το λάθος.
Fatal error: Unknown: Cannot use output buffering in output buffering display handlers in Unknown on line 0
Μπορώ να διαβασω μόνο τα post στην τελευταια σελίδα.
(Ευχαριστώ για την ενημέρωση, θα το κοιτάξω το συντομότερο δυνατόν)
Γειά σας.
Οι ογκολόγοι μου, μου αρνήθηκαν να κάνω ακτινοβολίες, σήμερα έκανα γιά πρώτη φορά ενδοφλέβια θεραπεία, γενικά νοιώθω καλά, άλλαξα σήμερα 6 συρμούς μετρό, και δύο λεωφορεία, και έκανε και πολλή ζέστη στο κέντρο γιατί δεν υπήρχε το φάρμακό μου στα κεντρικά του ΕΟΠΥΥ, και το πήρα από Γκύζη, στερείται το νοσοκομείο από αυτό το σχήμα, το πήγα στο νοσοκομείο το έκανα, και έφυγα μόνος με το μετρό, αρνήθηκα στη γυναίκα μου να με συνοδεύσει, ήθελα να τεστάρω τον εαυτό μου.
Τέλος καλό, όλα καλά.
Βαγγέλη δεν θα καθαρίσει έτσι εύκολα ο καρκίνος μαζί μου.
KOLIBRI,εγώ απεναντίας προσπαθώ να κάνω δίαιτα γιατί έχω πολύ όρεξη, και δεν θέλω να βάλλω κιλά, εύχομαι να πάτε καλύτερα.
DENIS ΕΙΣΑΙ Η ΖΩΗ ΕΙΣΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΕΙΣΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΕΙΣΑΙ ΑΠΑΙΧΤΟΣ ΕΙΣΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ.ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ ΚΑΙ ΝΑΞΕΡΕΣ ΠΟΣΟ ΣΕ ΘΑΥΜΑΖΩ . DENIS ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΕΔΩ .ΜΠΡΑΒΟ
Φαίνεται ότι το νέο σχήμα που έκανα χθες με ωφέλησε άμεσα. Σήμερα νοιώθω πολύ καλύτερα τα πνευμόνια μου, δεν λαχανιάζω, έκανα πράγματα που πριν δεν μπορούσα, και δεν κατάλαβα τίποτα. Θα δούμε. Πάντως ότι και να γίνει εγώ φαίνεται θα φύγω όρθιος και αυτό θέλω. Εξ άλλου δεν με νοιάζει καθόλου, και δεν είναι σχήμα λόγου. Εχω εδώ και χρόνια συμφιλιωθεί με τον θάνατο και αυτός είναι ο λόγος που δεν φοβάμαι.
Να, το μόνο που ήθελα είναι να ζήσω λίγο ακόμα την εγγονούλα μου, την αγάπη μου, που όλη μέρα παίζω μαζί της και με ψάχνει συνεχώς όταν με χάνει από τα ματάκια της, και δεν θέλω να την πληγώσω αν φύγω, θα νομίζει ότι την παράτησα…
Denis πολλοί ισχυρίζονται ότι ο καρκίνος ειναι μια κατάσταση και όχι ασθένεια. Δεν ξέρω αν εχουν δίκιο, εσύ όμως αποδεικνύεις κάθε μερα κάθε στιγμή ποσο δυνατός είσαι και τον αντιμετωπίζεις στα ίσα. Σε θαυμάζω που έχεις πάρει την κατάσταση στα χέρια σου και που κάθε κομμάτι του εαυτού σου φωνάζει ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ. Αφού το θέλεις τόσο πολυ θα ζήσεις, δεν μπορεί να γίνει αλλιως. Μακάρι και ο άντρας μου να ειχε μεγαλύτερη συμμετοχή στα θέματα της υγείας του. Για όλα τρέχω εγω, μιλάω με τους γιατρούς, κανονίζω θεραπείες, φάρμακα, εναλλακτικές προσεγγίσεις, διαβάσω ατελείωτα απο όταν ξεκίνησε η περιπέτεια του και στο τέλος μένω με μια απορία. Πως γίνεται να ειναι κάποιος τόσο αμέτοχος σε κατι τόσο σοβαρό. Δεν μπορώ να φανταστώ να είχα καρκινο και μην είχα ΕΓΩ και μόνον εγώ τον έλεγχο της καταστασης. Αυτα και αλλα πολλά με κανουν να πιστεύω ότι ίσως δεν θέλει ζήσει. Όπως και να ‘χει καλή δύναμη και όλα να πανε καλά! Εμείς Τρίτη εχουμε τον 3ο κύκλο ΧΜΘ. Λες με κάποιους απο σας να εχουμε συναντηθεί και να μην το ξέρω;
@DENIS
Denis πολλοί ισχυρίζονται ότι ο καρκίνος ειναι μια κατάσταση και όχι ασθένεια. Δεν ξέρω αν εχουν δίκιο, εσύ όμως αποδεικνύεις κάθε μερα κάθε στιγμή ποσο δυνατός είσαι και τον αντιμετωπίζεις στα ίσα. Σε θαυμάζω που έχεις πάρει την κατάσταση στα χέρια σου και που κάθε κομμάτι του εαυτού σου φωνάζει ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ. Αφού το θέλεις τόσο πολυ θα ζήσεις, δεν μπορεί να γίνει αλλιως. Μακάρι και ο άντρας μου να ειχε μεγαλύτερη συμμετοχή στα θέματα της υγείας του. Για όλα τρέχω εγω, μιλάω με τους γιατρούς, κανονίζω θεραπείες, φάρμακα, εναλλακτικές προσεγγίσεις, διαβάσω ατελείωτα απο όταν ξεκίνησε η περιπέτεια του και στο τέλος μένω με μια απορία. Πως γίνεται να ειναι κάποιος τόσο αμέτοχος σε κατι τόσο σοβαρό. Δεν μπορώ να φανταστώ να είχα καρκινο και μην είχα ΕΓΩ και μόνον εγώ τον έλεγχο της καταστασης. Αυτα και αλλα πολλά με κανουν να πιστεύω ότι ίσως δεν θέλει ζήσει. Όπως και να ‘χει καλή δύναμη και όλα να πανε καλά! Εμείς Τρίτη εχουμε τον 3ο κύκλο ΧΜΘ. Λες με κάποιους απο σας να εχουμε συναντηθεί και να μην το ξέρω;
Kolibri εχεις δικιο σε οσα λες. Το ιδιο αντιμετωπισα και εγω με τον αδερφο μου. Μπορω μαλιστα να πω οτι εκεινος αρνιοταν και καθε εναλλακτικη θεραπεια που του προτειναμε.
Τωρα οσον αφορα τις εναλλακτικες θεραπειες αυτες που ξεχωρισα και που παραδεχονται και οι γιατροι ειναι η βρωση πυρηνων κουκουτσιων απο βερυκοκα με μετρο ομως γιατι σε μεγαλες δοσεις ειναι τοξικοι, η υγιεινη διατροφη με φρεσκα φρουτα και λαχανικα με σκοπο την ενισχυση και ενεργοποιηση του ανοσοποιητικου, οι υψηλες δοσεις βιταμινης C και η αποφυγη καταναλωσης λιπων, κρεατψν και κυριως ζαχαρης καθως αποτελει τροφη για τα καρκινικα κυταρα.
Ολα τα υπολοιπα οπως σοδα, λεμονι, μελασσα, φραπελια κ.λ.π. οπως μου ειπε ο γιατρος εφοσον δεν επηρεαζουν την θεραπεια μπορει αν θελει να τα παρει.
«Δεν χανει τιποτα να δοκιμασει» μου ειπε επι λεξη.
Kolibri,σίγουρα το ψυχολογικό μέρος είναι πολύ σημαντικό γιά την αντιμετώπηση του καρκίνου, όποιος τα παράτησε έφυγε πολύ γρήγορα, υπάρχουν όμως διαφόρων ειδών χαρακτήρες που αντιμετωπίζουν τα πάντα διαφορετικά. Επίσης είναι δύσκολο να αλλάξει χαρακτήρα κάποιος άνθρωπος όσο και να προσπαθήσουν οι γύρω του. Εγώ έμαθα από παιδί να αντιμετωπίζω και τις πιό δύσκολες καταστάσεις με θάρρος, και σχεδόν πάντα να είμαι νικητής….Και με τον καρκίνο το ίδιο αισθάνομαι, γιατί κανονικά έπρεπε να έχω φύγει ήδη…. Πόσων ετών είναι ο σύζυγος; αν θέλεις πες μου το όνομά σου, το κolibri είναι ξένο, και έχουμε ΄΄ερθει όλοι τόσο κοντά. Σε ποιό νοσοκομείο πηγαίνετε;.
Βαγγέλη έχω δοκιμάσει πολλά πράγματα με βερύκοκα πικραμύγδαλα κλπ, αλλά όλα αυτά πολλές φορές δημιουργούν αντίδοτο στη θεραπεία, την κάνουν να μην πιάνει.
Βαγγέλη καλημέρα. Απο τον Δεκέμβριο που ξεκίνησε η περιπέτεια μας, το ψάξιμο και μέχρι τον Φεβρουάριο που μάθαμε επισήμως τον τύπο του καρκίνου είχα ξεκινήσει να του δίνω καθημερινά φρέσκους χυμούς λαχανικών, όχι ζάχαρη και κρέας μόνο κοτοπουλο και ψάρι. Πήγαμε πολυ καλά μέχρι τη 3ή θεραπεια, μετα το Πάσχα όμως επιδεινώθηκε η κατάσταση στα οστά και οι λεμφαδενες επανήλθαν στο αρχικό μέγεθος προ θεραπείας. Θα πρέπει να σας αναφέρω και πάλι ότι η νόσος του ειναι πολυ σπάνια και πολυ επιθετική. Πάνω απο 80% επιθετικότητα. Όταν το ανακαλύψαμε ειχε δώσει πολλές μεταστάσεις, σε επινεφρίδια, λεμφαδενες, οστά,πνεύμονες ενώ η αρχική εστία ηταν το παχύ έντερο. Ηταν απορίας άξιο πως δεν είχαν πειραχτεί το συκώτι ή το πάγκρεας. Μέσα σε όλα αυτα είχαμε βρει εναν γνωςτικο ομοιοπαθητικό στο Χαλάνδρι ο οποίος με έπαρση ισχυριζόταν ότι μπορεί να φέρει την ίαση. Όταν είσαι ψύχραιμος ξέρεις πως αυτα ειναι απλά μαλακιες. Όταν όμως βρίσκεσαι σε αυτή την θέση είσαι έτοιμος να δοκιμάζεις τα πάντα μήπως και! Τελικά αποδείχτηκαν όλοι τους εκει απατεώνες. Όταν οι πόνοι άρχισαν την κάνανε με ελαφρά πηδηματάκια. Ζόρισε η κατάσταση και δεν θέλαν να το παίξουν αλλο θεοί. Όσο εκείνος ηταν καλά γιατι ηταν αρχή ακόμη και οι ΧΜΘ δεν τον είχαν πειράξει μας κάνανε να πιστέψουμε ότι ίσως εχουν δίκιο και θεώρησα ότι εξαιτίας τους ηταν καλά. Απο το Πάσχα που ξεκίνησαν οι πόνοι ακόμα περιμενω το ομοιοπαθητική σκεύασμα που θα τους σταματήσει. Τελοσπαντων, μέσα σε αυτούς τους μήνες έχουν δει πολλά τα μάτια μου. Πλέον αποδέχομαι μόνο την διατροφή σε συνδυασμό με την ψυχοθεραπεία. Διονύση ο άντρας μου ειναι 46 χρόνων και εγω είμαι 35. Προσωπικά δεν βλέπω φως στο τούνελ. Εχει εγκαταλείψει απο καιρό την προσπάθεια και αυτό για μένα φαίνεται απο τα παραπάνω. Σε συνομιλία μου με ψυχολόγο μου ειχε πει ότι εχου θεραπευτεί καρκίνοι μέσα απο ψυχανάλυση, αλλα ειναι μια επίπονη διαδικασία με αμφίβολα αποτελεσματα μιας και δεν ειναι όλοι έτοιμοι να συγκρουστούν με το υποσυνείδητο τους. Και πως αν το υποσυνείδητο αποφασίσει να συγκρουστεί οι συνέπειες ειναι ολέθριες για το άτομο. Δεν ξέρω ποσο παρά φυσικά ακούγονται όλα αυτα δεν ειναι ψυχολόγος για να τα εκτίμηση. Πιστεύω πολυ όμως σε αυτό που λένε ότι η ψυχή ειναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το σώμα και κατ´ επέκταση το μυαλό. Είμαι ενάντια σε πολλές τακτικές της δυτικής ιατρικής και πολλά δικά μου θέματα τα έλυσα μονη μου εναλλακτικά. Ίσως ακουστεί σκληρό αλλα με μια βοτανολόγο που μίλησα και δεδομένης της ηλικίας μου και το ότι έχω δυο μικρά παιδιά 2 και 4, μου επισήμανε την προσοχή γιατι όπως χαρακτηριστικά είπε εχει δει υγιείς να φεύγουν απο την σπατάλη ενέργειας για να φροντίσουν τον άρρωστο και αρρώστους να ζουν. Αν ο άντρας σου θελει να ζήσει θα ζησει. Τάδε έφη βοτανολόγος και πρώην καρκινοπαθής. Σας κούρασα για αυτό σας αφήνω να περάσετε μια ήσυχη Κυριακή. Denis Τρίτη στο Σωτηρία.
Σοφία μου, εισαι πολύ νέα, σχεδον κοριτσάκι και αντιμετωπίζεις τέτοια προβλήματα αντί να χαίρεσαι τη ζωή εσύκαι ο άνδρας σου. Τι να πω; λυπάμαι, εύχομαι μόνο να έχεις βοήθεια στον γολγοθά σου από δικά σου άτομα, γιατί συνήθως στα πολύ δύσκολα όλοι εξαφανίζονται. Τον επιθετικό καρκίνο τον ενοιωσα τώρα τελευταία και ξέρω τι σημαίνει….
Στο Σωτηρία έχει πολύ καλούς ογκολόγους, ένας μεταξύ αυτών είναι και αρκετά φίλος, κάποτε με βοήθησε πολύ στον Αγ. Σάββα όταν ήταν.
Εκεί έχω φίλο θωρακοχειρουργό, αν τον χρειασθείς μην διστάσεις.
Επίσης θα χαρώ πολύ να σε βοηθήσω όπου μπορώ με την εμπειρία μου των ακριβώς 4 χρόνων της περιπέτειάς μου.
Κουράγιο….
Να διευκρινίσω ότι όλα αυτά που ανέφερα είναι μόνο βοηθητικά στην κύρια θεραπεία και μόνο με την σύμφωνη γνώμη του γιατρού και εφόσον βέβαια δεν επηρεάζουν την συμβατική θεραπεία με τα συγκεκριμένα φάρμακα που παίρνει ο κάθε ασθενής.
Πολλές φορές δρουν καθαρά στο ψυχολογικό τομέα και όχι τόσο σαν θεραπεία.
Επίσης τα κουκούτσια βερίκοκου έχουν δράση στον τομέα της πρόληψης. Ξέρω γιατρούς που τα καταναλώνουν προληπτικά.
Τώρα πως από την πρόληψη πήγαμε στην θεραπεία δεν ξέρω.
Ίσως είναι αυτό που είπες.
Στην απόγνωση σου θέλεις να δοκιμάσεις τα πάντα.
Denis σε ευχαριστώ για την συμπαράσταση. Ευτυχώς όλοι οι φίλοι και γνωστοί μας είναι δίπλα μας και ο καθένας με τον τρόπο του βοηθάει. Δυστυχώς απο χθες βράδυ κάναμε εισαγωγή στο Σωτηρία λόγω αναπνευστικών προβλημάτων. Και το 2ο σχήμα φαίνεται οτι δεν αποδίδει με αποτέλεσμα να πιέζονται οι βρογχοι και να δυσκολεύεται στην αναπνοή. Έτσι σταματάμε και με αυτό. Προφανώς κανένα σχήμα δεν μπορεί να ανακόψει την πορεία του… Τι να πω βρε παιδιά, δεν φανταζόμουν ποτέ οτι θα ερχόμουν αντιμέτωπη με τέτοιες καταστάσεις.
Καλημερα παιδια. Ο δικος μας γολγοθας συνεχιζεται.. Οι πονοι τελικα ηταν απο μετασταση στη σπονδυλικη στηλη. Ειναι πειραγμενοι καποιοι σπονδυλοι. Ξεκινησαμε ακτινοθεραπεια, ο ογκος στον πνευμονα που ειναι κ πρωτοπαθης εχει μεγαλωσει στα 3×3 ενω δεν φαινοταν κ διογκωθηκε ενας λεμφαδενας.. Πολυ δυσκολη κατασταση κ πολυ επιθετικος ο καρκινος. Ο Θεος να μας βοηθησει. Καλο κουραγιο σε ολους σας.
Φίλοι και φίλες, εξαιτίας ενός τεχνικού προβλήματος που έχει προκληθεί μάλλον από τις ανάγκες που δημιουργεί τούτο το άρθρο, χρειάστηκε να κάνω μία μικρή αλλαγή στην εμφάνιση όλου του site. Θα προσπαθήσω να το κάνω εικαστικά όσο πιο απλό μπορώ για τους χρήστες ειδικά του «πες το δυνατά ρε, Καρκίνος» αλλά μέχρι τότε, ελπίζω να έχω την υπομονή σας. Μέχρι τότε, ότι προβλήματα έχετε, μπορείτε να τα στείλετε στο arkoudos παπάκι gmail τελεία com. Θα τα βλέπω, ακόμα και αν δεν απαντάω αμέσως. Σας ευχαριστώ θερμα.
Γιάννη δεν πειράζει, απεναντίας σε ευχαριστούμε γιά την φιλοξενία και την κατανόηση που δείχνεις.
Σοφία, εύχομαι οι μέρες που πέρασαν χωρίς να έχουμε επαφή, να καλυτέρεψαν την υγεία του άνδρα σου και να έχετε ήδη φύγει από το νοσοκομείο.
Ευχαριστούμε τον διαχειριστή για την επαναφορά των σχολίων και την επαναλειτουργία του site.
Μείναμε αρκετές μέρες εκτός και χάσαμε επαφή με ανθρώπους που χωρίς να τους γνωρίζουμε προσωπικά τους αισθανόμασταν σαν δικούς μας.
Ελπίζω όλοι σας να είστε καλά.
Denis, ioanna, Αναστασία, Sofia, ΜΑΝΙΑ και όλοι οι υπόλοιποι είστε εδώ ?
Ο Denis όπως πάντα πρώτος. Την ώρα που έγραφα πρόλαβες και απάντησες.
Χαίρομε που είσαι εδώ. Ας περιμένουμε και τους υπόλοιπους.
Εσύ τελείωσες με τις θεραπείες ?
Πως τα πήγες ?
Ηθεραπεία μου Βαγγέλη τώρα είναι κάθε 14 ημέρες, ενώ πρώτα ήταν κάθε ημέρα, να δούμε τι θα κάνει, γιατί τα πράγματα έχουν δυσκολέψει αρκετά. Πάντως αν και είμαι ρεαλιστής αισιοδοξώ, είναι το καλούπι μου τέτοιο….Τα πράγματα είναι δύσκολα πολύ.