Η απίστευτη συμμετοχή σας με άφησε άφωνο. Δεκάδες άνθρωποι συνέβαλλαν, γράφοντας σχόλια για τους εαυτούς τους ή για συγγενείς, μοιράζοντας τις ιστορίες τους, πόνο και ελπίδα.
Εμεινα άφωνος.
Στην αρχή απαντούσα στα σχόλια, αλλά μετά παρατήρησα οτι το βήμα λόγου που δινόταν εδώ στους (έμμεσα ή άμεσα) παθόντες ήταν πολύ πιο σημαντικότερο απο την δική μου γνώμη.
Έτσι σας άφησα να λέτε ότι βάραινε την καρδιά σας.
Είσαστε πολλοί – πολλοί περισσότεροι απο όσους περίμενα.
Αυτή η συμμετοχή σας με αναγκάζει να το επαναφέρω στην επικαιρότητα, καθώς, μιλώντας με την Αντικαρκινική Εταιρεία, και λαμβάνοντας υπόψιν το #51 σχόλιο απο τον Γιώργο, σκέφτηκα οτι δεν μπορώ να μείνω απαθής παρακολουθώντας αυτήν την συζήτηση.
Πρώτα, το post:
5/2/2007:
Πες το δυνατά ρε, Καρκίνος.
Όχι το ζώδιο, το άλλο. Η «ασθένεια». Η «επάρατη νόσος». Η «κατάρα». Το «ακατανόμαστο».
Η μάνα μου έπαθε καρκίνο της ουροδόχου κύστης, και πέθανε -τελικά- απο αυτό. Κυρίως, έφταιγε (και φταίει) το κάπνισμα. (Τώρα, πως φτάνει η τζούρα απο το πρωϊνό απαραίτητο τσιγάρο στην ουροδόχο κύστη, τρέχα γύρευε. Φτάνει όμως. Να είσαστε σίγουροι, γιατί η μάνα μου για περίπου ενάμισι – δύο χρόνια, είχε ένα σωληνάκι, πλαστικό, που έδιωχνε τα ούρα σε μία σακούλα).
Όταν τριγυρνούσα στην Πάρο μετά τον θάνατό της, όλοι στραβομουτσουνιάζανε όταν έλεγα «Καρκίνος». Όταν άκουγα τους ανθρώπους να μιλάνε για άλλους, που πέθαναν απο καρκίνο, έλεγαν «η ασθένεια».
Μα τον θεο, ούτε να το προφέραν δεν μπορούσαν.
Τι τρέχει με αυτό; Τι είδους κόλλημα είναι; Μήπως και αν το πεις, κολλάς; Μην είναι κολλητικό; Μην το κολλάς με την αναφορά;
~
Κάπου τρία χρόνια πριν, στο γραφείο, έχω χάσει μπόλικα κιλά. Απο την Taste and Diet. Κάθε μέρα, τρώω το φαγητό που μου φέρνουνε – για μήνες λέμε τώρα, ε; – στο εστιατόριο, μαζί με ΟΛΟΥΣ τους άλλους. Πιάνει το κόλπο, τα χάνω τα περιττά, γίνομαι γκομενάκι, είμαι στα πάνω μου, ξυρίζω το κεφάλι μου.
Τι το ‘θελα;
Μήνες μετά, όσο είχα διατηρηθεί, ανακαλύπτω οτι υπάρχει φιλολογία: ο Γιάννης έχει καρκίνο (φτου! που έκανε και ο Φιλιππίδης όταν παρουσίαζε τα ζώδια στις ειδήσεις του Μαστοράκη στον Αντέννα).
Σου λέει ο άλλος, ξυρισμένο κεφάλι ίσον χημειοθεραπεία, χαμένα κιλά, that fits.
Ε, ούτε τότε δεν είπανε «καρκίνος». Το έμαθα απο κουβέντα που ξεκίναγε «το ξέρουμε οτι είσαι άρρωστος«.
Άρρωστος, όχι καρκίνος.
Σαν να έχεις τον σατανά μέσα σου.
Και, σαν να μην έφτανε αυτό, αν τελικά τον αποκτήσεις (μακρυά απο μας, ε;) δαγκώνεσαι.
Πως να το πεις; Φυλαγεσαι.
Γιατι σε κοιτάνε σαν πεθαμένο – ήδη. Όπως τους κοίταζες και εσύ παλιά.
~
Λοιπόν, παλικάρια, να τα βρούμε λίγο εδώ: Ζεις, απο τον καρκίνο. Επιβιώνεις. Είναι μπάσταρδη ασθένεια, αλλά δεν είναι θανατική καταδίκη. Πολλοί γλυτώνουν – έχω παραδείγματα-. Και μετά είναι καλά. Απολύτως καλά. Ούτε την ψυχή τους πουλήσανε, ούτε φαντάσματα είναι. Άρρωστοι πριν – καλά τώρα. Και ούτε έχουν να ντρέπονται για κάτι.
Και αξιοπρεπείς, και αμόλυντοι. Για αυτό, αν ακούσετε κανέναν με καρκίνο, μην το κοιτάξετε σαν πεθαμένο. Σαν κρυολογημένο κοιτάχτε τον. Και μην φοβηθείτε να το πειτε – καρκίνος.
Δεν υπάρχει «ανίατη ασθένεια», «επάρατη νόσος», «η ασθένεια» και άλλες τέτοιες υπεκφυγές.
Και αν το αντιληφθούμε, ίσως κάνουμε κάτι για αυτό. Αν υποψιαστούμε οτι με τον τρόπο ζωής μας (φυτοφάρμακα, κινητά, τσιγάρα, διατροφή) κινδυνεύουμε, και δώσουμε λίγο σημασία, μπορεί και να το αποφύγουμε.
Δεν κολλάει με το να το πεις. Με το τσιγάρο, μπορεί. Με το να το πεις, όχι.
Και, αν θέλετε να με ακούσετε, μην το ανάψετε το γαμημένο για λίγο. Έτσι, τιμής ένεκεν.
Μην διστάσετε να τους καλέσετε. Η ψυχική σας υγεία (είτε είσαστε ασθενείς, είτε είσαστε κοντικά πρόσωπα) είναι εξίσου σημαντική με την σωματική.
Αν πρέπει να μάθουμε να λέμε «καρκίνος» χωρίς να ντρεπόμαστε, τότε σίγουρα πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τον πόνο της καρδιάς και του νου μας, χωρίς δισταγμούς.
Στην γραμμή θα σας απαντήσουν άνθρωποι που γνωρίζουν πολλά για την ασθένεια, και γνωρίζουν πως να απαλύνουν τον πόνο της ψυχής σας.
Ελπίζω απο καρδιάς να έχω κάνει ότι μπορώ για να απαλύνω τον πόνο σας…
- Αρχική ημερομηνία: 5/2/2007
- Δεύτερη ημερομηνία: 5/11/2007
- Τρίτη ημερομηνία: 23/10/2008
Οι σέρβερ μοιάζουν να μην αντέχουν άλλο να δείξουν αυτήν την σελίδα. Κοντά στα χίλια comment, με γεμάτο κείμενο, και πάνω απο τριάντα τρείς χιλιάδες επισκέψεις, είναι σίγουρα πρόκληση -στην καλύτερη περίπτωση- για το WordPress. Για να το αντιμετωπίσω, χρειάστηκε να χωρίσω τα σχόλια σε σελίδες. Τα σχόλιά σας, μπορείτε ακόμα να τα δείτε συνολικά σε μία σελίδα, πατώντας στην αντίστοιχη επιλογή..
(135 ψήφοι, βαθμολογία: 4,67 / 5)
Loading...
Καλησπερα! Κώστα, Λένα , Μαρία και καθέναν σας που μοιραστηκε τον πονο μου σας ευχαριστω!!Καθε μερα ξυπναω κ πιο δυνατη, ο θανατος τελικα ειναι πολυ μικρος μπροστα μας τον κερδιζουμε καθημερινα κ αυτοσ με μια του νικη νομιζει οτι εσβησε όλες τισ μαχεσ !μην του το επιτρεψετε!κανετε κουραγιο πρωτα για να μην καταρρευσετε εσεις κ επειτα οι ανθρωποι που φροντιζετε και αγαπατε! ειμαι δασκαλα κ νιωθω υποχρεωμενη να τα μαθω να αντεχουν , να παλευουν , να μην λυπουνται οταν εχασαν αλλα ενιωσαν οτι έκαναν ο,τι μπορουσαν και να βγαινουν δυνατοτερα απο καθε αντιξοοτητα. οι ευχες μου για ολουσ σας ειναι οι ευχες που εδινα κ για τον πατερα μου.
ολοι θεωρουμε οτι κανενας δεν μπορει να μας νιωσει ωστοσο ας μην ξεχναμε ποσοι ανθρωποι υπαρχουν που θελουν να βοηθησουν κ το κανουν. Ο πανικός ειναι ο χειροτεροσ συμβουλοσ. Τα δακρυα στα ματια σας θολωνουν την εικονα των αγαπημενων σας προσωπων. Το καταλαβαινουν οταν στενοχωριεστε ακομα κ οταν εσεις νομιζετε οτι κοιμουνται,οσο και να το κρυβετε, ο πατερας μου τα καταλαβαινε ας μην τους λυπειτε περισσοτερο, δειξτε χαρουμενοι ακομα κ αν μεσα σας τα λογια τους ειναι μαχαιριες και τα ονειρα που κανουν γροθιες στην καρδια σας, υποστηριξτε τους και κερδιστε χρονο, μπορειτε!!σας φιλω!εχουμε πολλα διαδικαστικα να τακτοποιουμε καθε μερα θα μπαινω οποτε μπορω. καλο απογευμα!
sas euxaristw poly paidia..mou dinete kouragio pou toso to exw anagkh..8a h8ela na rwthsw an gnwrizete kapoia omada psyxologikhs yposthrikshs atomwn pou exasan syggeneis apo karkino, pou na kanei synanthseis k ta loipa h kapoion psyxologo eidikeumeno sth 8ema.(sthn athina,kata protimhsh kentro)..euxaristw
καλημέρα σε όλους. Ειμαι οδοντίατρος και πάντα είχα την πεποίθηση ότι όλα γίνονται. Έχασα τον πατέρα μου από καρκίνο λίγους μήνες μετά το πτυχίο μου. Γνωρίζοντας ότι η συγκεκριμένη μορφή ήταν ανεγχείρητη και κακής πρόγνωσης, έδινα κουράγιο στα υπόλοιπα μέλη της οικογενείας μου. Τελικά δυστυχώς η κατάληξη ήταν η συνήθης σε τέτοιες περιπτώσεις. Μέσα μου πίστευα και ΠΙΣΤΕΥΩ ακόμα σε αυτά που οι συνάδελφοί μου αποκαλούνε «θαύματα».
Όταν ήμουν προπτυχιακός φοιτητής στο Πανεπιστιμιακό Νοσοκομείο Παπανικολάου της Θεσσαλονίκης, κάναμε παρακολουθήσεις για 2 χρόνια σε ασθενείς με καρκίνο του στόματος και του τραχήλου (περίπου το 4-5% των συνολικών καρκίνων). Ήταν ένας 60άρης με πολύ κακής πρόγνωσης καλπάζοντα καρκίνο, στην κλινική οι χειρουργοί έιχαν ακολουθήσει όλα τα δραστικά πρωτόκολλα, αλλά οι εξετάσεις όλο και χειροτέρευαν. Όταν λοιπόν πήγαινα στο δωμάτιό του, τον φροντίζανε 2 νεότερα άτομα, που έμαθα ότι ήτανε γιοι του.
Κάποια στιγμή , 2 χρόνια μετά περνάω ξανά από τις κλινικές και βλέπω τον ασθενή να είναι πάλι μέσα! Αμέσως ρώτησα την προισταμένη αν ήταν ο ίδιος. Με έκπληξη μου είπε ναι. Παρότι οι εξετάσεις του ήταν κακές 2 χρόνια μετά!! συνέχιζε να μπαινοβγαίνει στο νοσοκομείο αλλά μόνο για μικρής διάρκειας παρακολουθήσεις. Το δραματικό ήτανε ότι δυστυχώς στη διάρκεια του χρόνου έχασε το ένα παιδί του σε αυτοκινητικό ατύχημα. Τί θέλω να πω; Ό,τι όπως και να έχει οφείλουμε να παλέψουμε όλοι. Και αυτοί που πάσχουνε, και οι οικογένειές τους και οι γιατροί. Δεν υπάρχει σειρά στο ποιός θα φύγει. Η ηλικία ή η ασθένεια δεν είναι ενδεικτική. Πιστέψτε και πιθανόν για άλλη μια φορά να μείνουμε οι γιατροί με την απορία, την ευχάριστη διάθεση να αισθανθούμε «μα πώς στο καλό τα κατάφερε;», να αισθανθούμε οτι είμαστε πολύ μικροί για να τολμάμε να θέτουμε όρια. ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΤΟ για εσάς και αυτούς που σας αγαπάνε. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΡΙΟ, κι αν υπάρχει εξαντλήστε το, με τη δύναμη και τη θέληση να νικήσετε. Πολλοί το κάταφέρανε. Γιατί όχι και άλλοι;
Καλησπέρα σε όλους σας.
Σας διαβάζω εδώ και πάρα πολύ καιρό. Είναι σα να σας ξέρω. Μπαίνω στο blog με αγωνία να μάθω νέα σας κι ας μην έγραψα ποτέ κουβέντα. Δεν είμαι καλή στα λόγια.
Αισθάνθηκα την ανάγκη να γράψω σήμερα. Ο αγαπημένος μου θείος – πολύ νέος, μόνο 54 ετών – παλεύει εδώ και 4,5 χρόνια με τον καρκίνο. Αρχικά στο έντερο, μετά από 3,5 χρόνια στον πνεύμονα και εδώ και 8 μήνες στο κεφάλι.
Αυτές τις μέρες είναι στη χειρότερη φάση. Μάλλον ήρθε η ώρα που θα χάσει τη μάχη.
Μέχρι τώρα ήλπιζα, όλοι ελπίζαμε. Όμως τώρα ο χρόνος μετράει αντίστροφα. Θέλω να κλάψω, θέλω να ουρλιάξω. Τα’ χω βάλει με το θεό. Φωνάζω συνεχώς, «γιατί»?
Ύστερα διαβάζω τις δικές σας ιστορίες και παίρνω λίγο κουράγιο.
Εύχομαι σε όλους σας και στις οικογένειές σας ό,τι καλύτερο. Να συνεχίσετε να αγωνίζεστε και να μην το βάζετε κάτω. Να παλέψετε με νύχια και με δόντια, και μπορεί να νικήσετε την αρρώστια.
Γεια σας, ο πατέρας μου έχει μετάσταση καρκίνου στο κεφάλι (σε δύο σημεία) αρχίζουμε ακτινοθεραπεία, αν και δεν ξέρω σε τι θα βοηθήσει. Ο γιατρός μου είπε για επιληψίες και άλλα, θα μπορούσε κάποιος να μου πει τι να περιμένω και πως θα το αντιμετωπίσουμε?
Γεία σας παιδιά!
Κώτα, λυπάμαι πολύ για την εξέλιξη του μπαμπά σου, αλλά μην απελπίζεσαι! Κι ο δικός μου μπαμπάς έχει εγκεφαλικές μεταστάσεις από τον Μάιο. Την Τρίτη ολοκλήρωση 10 συνεδρίες ολικής ακτινοβολίας εγκεφάλου.
Όπως θα σου πει και ο ακτινολόγος ογκολόγος που θα κουράρει τον μπαμπά σου, θα πρέπει μαζί με τις ακτινοβολίες να λαμβάνει μεγάλες δόσεις κορτιζόνης, ώστε να υποχωρήσουν τα οιδήματα που τυχόν έχουν δημιουργηθεί στον εγκέφαλο και να αποφευχθεί η δημιουργία καινούργιων. Από τη στιγμή που αρχίζει ακτινοβολίες περιορίζονται και οι πιθανότητες εμφάνισης κρίσεων, οπότε μην ανησυχείς από αυτό.
Εύχομαι καλή επιτυχία και αν θέλεις κάτι μιλάμε!
Κώστα, ο θείος μου είχε μετάσταση στο κεφάλι σε ένα σημείο, τέτοιο που οι ακτινοβολίες δυστυχώς δεν έκαναν τίποτε.
Όμως του χορηγήθηκε κορτιζόνη, όπως σωστά λέει και η Λένα, με αποτέλεσμα να μην έχει καθόλου κρίσεις.
Το κακό ήταν ότι η λήψη κορτιζόνης του δημιούργησε πνευμονοθώρακα. Δηλαδή, χτυπούσαν το ένα, χάλαγε το άλλο και ξανά από την αρχή.
Είχε τρομερή απώλεια βάρους, πράγμα που τον αποσυντόνισε εντελώς.
Όμως, επειδή κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, γνωρίζω κι άλλο άνθρωπο με το ίδιο πρόβλημα που οι ακτινοβολίες του έκαναν καλό και είχε αρκετή βελτίωση. Εν συνεχεία πήρε και χημειοθεραπεία (σε μορφή χαπιών), ενώ σε 20 μέρες πρόκειται να κάνει ενδοφλέβια χημειοθεραπεία. Οι γιατροί είναι πολύ αισιόδοξοι.
Να έχεις δύναμη και αισιοδοξία. Να στηρίζεις τον πατέρα σου ψυχολογικά. Η καλή ψυχολογία παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στην βελτίωση της γενικότερης κατάστασης.
vkb k mena o pateras mou eixe akrivws tous idious karkinous me to 8eio sou, k exoun k thn idia ilikia..ponaei poly,kai vasanizetai. synexeia exei sygxyseis k den mporei na koimh8ei, oute na shkw8ei. einai adieksodo..k meis eimaste pia se apognwsh.epanalamvanw an exei kaneis ypopsin tou kapoia omada psyxologikhs yposthrikshs g atoma p exasan syggeneis apo karkino na mou to pei(a8hna).
Καλησπέρα σε όλους. Βρισκόμαστε στην τέταρτη περίοδο πάλης με το μπαμπά μετά από την υποτροπή που εμφάνισε. Μετάσταση σε εγκέφαλο και πνεύμονα μέσα σε πέντε μήνες. Τώρα δέκα ακτινοβολίες…της παρηγοριάς όπως μου είπαν. Και ο μπαμπάς ξεκινά κορτιζόνη από αύριο. Αντιεπιληπτικά θα δώσουμε μόνο αν εμφανίσει τρέμουλο ή σπασμούς. Τον βλέπω πολύ πεσμένο για ακόμα μία φορά. Μου είπε ο γιατρός και για τα χρονικά περιθώρια μετά από αυτή την υποτροπή, αλλά προτιμώ να μη σκέπτομαι…Πάνε δυο χρόνια σχεδόν γεμάτα θλίψη και δυσάρεστες ειδήσεις…φτάνει πιά!
Λένα, vkb, Maria, σας ευχαριστώ πολύ για την ανταπόκρισή σας, έχουμε κλείσει ραντεβού για ακτινοθεραπεία την Τετάρτη, αλλά έχουμε αποφασίσει με την αδερφή μου να μην τον βάλουμε και σε αυτή τη δοκιμασία μια και ο ίδιος είναι πολύ κουρασμένος και αρνητικός, τώρα όμως που διαβάζω την περίπτωση του πατέρα της Λένας, αναρωτιέμαι μήπως κάνουμε λάθος…
Λένα σε παρακαλώ αν διαβάσεις σύντομα το μήνυμα, πέσμου κατά πόσο είναι οδυνηρή η ακτινοθεραπεία και πόσο μπορεί να την αντέξει ένας ήδη αρκετά καταπονημένος οργανισμός, ευχαριστώ.
Κώστα, καλημέρα! Και ο μπαμπάς ήταν πολύ κατπονημένος όταν ξεκίνησε τις ακτινοβολίες και δεν μπορώ να σου πώ ψέμματα, εξακολουθεί να είναι. Η κορτιζόνη του εξασθένησε τους μύες των ποδιών και με το ζόρι σηκώνεται από το κρεβάτι. ΑΛΛΑ τρώει καλά, έχει 100% τη λογική του, ΄δεν κάνει εμετούς και γενικά είναι πολύ καλύτερα από όταν ξεκίνησε τις ακτινοβολίες. Οι γιατροί μας είπαν ότι σε 1,5 μήνες θα επανεξεταστεί για να αποφασίσουν συνέχιση της χμθ.
Η προσωπική μου γνώμη είναι να τις κάνει τις ακτινοβολίες, γιατί έτσι θα έχει κάποια παράταση. Αλλιώς είναι σαν να σφραγίζετε εσύ και η αδελφή σου το τέλος του. Συγνώμη που το γράφω έτσι, αλλά εγώ δεν μπορώ να τον αφήσω χωρίς βοήθεια τον πατέρα μου. Σε παρακαλώ σκέψου το και συζήτησέ το με τους γιατρούς.
Καλημέρα σε όλους. Τελικά ο θείος μου «έφυγε» για το τελευταίο του ταξίδι ξημερώματα Σαββάτου.
Από μια άποψη ξεκουράστηκε. Αφού δεν είχε καμία ελπίδα, καλύτερα που έφυγε, για να μην ταλαιπωρείται άλλο.
Θα ζει πάντα μέσα μας και θα μας βλέπει από κει ψηλά.
Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Η μητέρα μου και η 85χρονη γιαγιά μου χρειάζονται μεγάλη ψυχολογική στήριξη.
Είναι τραγικό να χάνει το παιδί το γονιό του αλλά τραγικότερο να χάνει η μάνα το παιδί της.
Εύχομαι σε όλους σας να έχετε μεγάλη δύναμη, για να αντέξετε αυτές τις δύσκολες στιγμές.
Θα μαθαίνω νέα σας από αυτή τη σελίδα.
Κώστα εμένα πάντως ο γιατρός μου είπε να έρθουμε επειγόντως Αθήνα για ακτινοβολίες, διαφορετικά δε θα αποφεύγαμε το εγκεφαλικό οίδημα.Θέλω να πω ότι ενώ για τις χμθ μας απέτρεψε, αυτό δε το συζήτησε καν. Τα μαζέψαμε, ήρθαμε και έχουμε ήδη ξεκινήσει. Και ο μπαμπάς μου σέρνει το πόδι του (έχουμε και την οστική μετάσταση), έχει γενικότερη αδυναμία, σχετική ανορεξία ,αλλά ελπίζω οι ακτινοβολίες να βελτιώσουν έστω και προσωρινά τη κατάσταση. Καλή τύχη σε ό,τι κι αν αποφασίσετε. Λένα μου καλή συνέχεια και σε εσάς. Φιλιά πολλά.
ΚΩΣΤΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ,
ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΚΙ ΕΓΩ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΕΣ, ΣΤΟ ΜΕΣΩΘΩΡΑΚΙΟ ΒΕΒΑΙΑ,ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ. ΟΙ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΕΣ ΔΕΝ ΠΟΝΟΥΝ. ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΚΑΤΙ Ο ΑΣΘΕΝΗΣ. ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΠΙΟ ΑΝΩΔΥΝΟ. ΑΠΛΑ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΤΕ ΝΑ ΤΣΕΚΑΡΕΤΕ ΤΑ ΛΕΥΚΑ ΤΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΟΙ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΕΣ. ΣΕ ΠΟΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΘΑ ΤΙΣ ΚΑΝΕΙ?
vkb λυπάμαι για την απώλειά σας. Να είστε καλά να τον θυμάστε. Όλες αυτές τις μέρες μου έρχεται στο μυαλό η φράση κάποιου γνωστού μου:φοβάμαι την αρρώστια, όχι το θάνατο. Κι αυτή η αρρώστια ενίοτε σου δίνει ελπίδες και στις παίρνει πριν καλά καλά το καταλάβεις…Σκέφτομαι ότι είναι άδικο να πρέπει να καταπονηθούν κάποιοι άνθρωποι για να καταλήξουν εντέλει. Οργή και θλίψη μαζί…
Χρειάστηκε να παρέμβω και να αφαιρέσω ένα κινητό τηλέφωνο απο σχόλιο. Σας συμβουλεύω στο μέλλον να αποφεύγετε να αφήνετε τα τηλέφωνά σας – για να μην αντιμετωπίσετε προβλήματα απο κακόβουλες πράξεις ανόητων επισκεπτών.
Αν χρειάζεται να επικοινωνήσετε μεταξύ σας, ο καλύτερος τρόπος είναι να μου ζητήσετε εμένα να σας δώσω το email του ανθρώπου που σας ενδιαφέρει. Θα επικοινωνήσω μαζί του, θα πάρω την άδειά του, και θα σας το δώσω. Αν βιάζεστε, μπορείτε -αρκεί να αντιληφθείτε πόσο λάθος είναι αυτό- να αφήσετε το email σας στο σχόλιό σας. Αν όμως δεν έχετε αφήσει το ίδιο email (ή καθόλου email) σε προηγούμενα σχόλια, για λόγους τάξης, θα χρειαστεί να το αφαιρέσω και αυτό.
Ο σκοπός μου δεν είναι να κάνω τον μπαμπούλα, προφανώς, ούτε να είμαι κακός :). Θα ήθελα πολύ να μπορείτε να επικοινωνείτε άνετα μεταξύ σας, και είμαι ανοιχτός σε ιδέες για το πως μπορεί να γίνει αυτό χωρίς να θίγεται κανείς.
Μέχρι να βρεθεί όμως μία αποδεκτή λύση απο όλους, αναγκάζομαι να κάνω αυτό που νιώθω σωστό.
Ελπίζω στην κατανόησή σας
Παιδιά σας ευχαριστώ πάρα πολύ, έχω μάθει από εσάς όσα δεν μπόρεσα ή δεν ήξερα να ρωτήσω τους γιατρούς, μ’ έχετε συγκινήσει πραγματικά αλλά κυρίως, με κάνατε πιο αποφασιστικό. Τετάρτη ο πατέρας μου αρχίζει ακτινοθεραπεία και ελπίζω ότι θα είναι καλό γι’αυτόν. Vkb ειλικρινά λυπάμαι…
Ξέχασα να σημειώσω για τηνMiguelina ότι η θεραπεία θα γίνει στο Παπαγεωργίου, Θεσσαλονίκη, αυτό είναι και το άσχημο, επειδή ο πατέρας μου έχει συνδέσει αυτό το νοσοκομείο με τον καρκίνο του και τισ χμθ.
Κώστα,
Δεν γνωρίζω τίποτα για το συγκεκριμένο νοσ. γιατί εγώ είμαι από Αθήνα και τα έκανα όλα εδώ. Συγκεκριμένα τις ακτινοβολίες τις έκανα στο ΥΓΕΙΑ, λόγω καλών μηχανημάτων κι ακτινοθεραπευτή. Σε όλα όμως τα νοσοκομεία, άσχετα αν έχεις κάνει σε κάποιο τις χμθ και κάνεις κι εκεί τις ακτινοβολίες, όταν βλέπεις δίπλα σου αρρώστους και άσπρες μπλούζες σου πέφτει η ψυχολογία. Ειδικά όταν δεν φροντίζουν την εμφάνισή τους οι ίδιοι οι άρρωστοι και τους βλέπεις να περιφέρονται με «τσουρομαδημένα» μαλλιά, τότε πέφτεις. Και στο καλύτερο νοσοκομείο να πηγαίνεις. ‘Ισως ακουστώ ψώνιο, αλλά πίστεψέ με σε αυτή την αρρώστια χρειάζεται αξιοπρέπεια. Να μην προκαλείς λύπηση. Είναι ότι χειρότερο το να σε κοιτούν με οίκτο. Η ψυχολογία πρέπει να είναι ανεβασμένη, ακόμα και στα χειρότερα. Να ‘ξερες πόσες φορές έπιασε το χέρι μου το ξυραφάκι για να μην βλέπω τον εαυτό μου σαν κοτόπουλο ξεπουπουλιασμένο. Καλύτερα σαν τον Bruce Willis, παρά για λύπηση. Στο θέμα μας τώρα: οι ακτινοβολίες θέλουν μόνο προσοχή λόγω εγκαυμάτων. Εδώ παίζει ρόλο η παλαιότητα των μηχανημάτων κι η μαεστρία του γιατρού. Ν’ αγοράσετε ένα πολύ καλό φαρμακευτικό αντιηλιακό για παιδιά, με μεγάλο δείκτη προστασίας και να το βάλει ο πατέρας σου από την πρώτη κιόλας μέρα, και στο θώρακα, γιατί η ακτινοβολία διαχέεται. Θα είμαι στη διάθεσή σου για ότι άλλο θελήσεις να ρωτήσεις, που να το κατέχω βέβαια. Εύχομαι να πάνε όλα καλά και να γίνει η ανατροπή. Think positive.
Σε ευχαριστώ Miguelina,εύχομαι το καλύτερο και σε σένα, θα τα πούμε μετά την Πέμπτη που θα τελειώσουμε με τις πρώτες θεραπείες.
Κώστα καλή επιτυχία εύχομαι! Θεωρώ ότι πήρατε τη σωστή απόφαση. Ο μπαμπάς μου σήμερα θα κάνει τη τρίτη ακτινοβολία. Όλα καλά μέχρι στιγμής. Θα παίρνει κορτιζόνη για ένα δεκαήμερο και μετά θα ελαττώσουμε τη δόση. Miguelina αυτό που λες σχετικά με τα εγκαύματα και το ότι διαχέεται η ακτινοβολία, θα μπορούσες να το αναλύσεις λίγο; Φιλιά σε όλους!
Κώστα,
Όλα καλά θα πάνε. Μην ανησυχείς. Καλή επιτυχία κι από εμένα!
Βίκυ γειά σου. Με τις ακτινοβολίες μαυρίζει το δέρμα, σα να κάνεις solarium. Ανάλογα βέβαια με το μηχάνημα (παλαιότητα ή τελευταίας τεχνολογίας) και την ευαισθησία του κάθε δέρματος, προς το τέλος των συνεδριών, αποκτά το δέρμα ένα μαύρισμα που σε άλλους είναι πιο έντονο, σε άλλους λιγότερο. Δεν σημαίνει ότι όλοι θα πάθουν έγκαυμα. Σε ορισμένα νοσοκ. οι γιατροί δίνουν ειδικές κρέμες, αλλά συνήθως ξεχνούν να ενημερώσουν, κι αν ο ασθενής έχει πολύ ευαίσθητο δέρμα, μπορεί μετά από 20 ακτινοβολίες να έχει τοπικά καεί σαν να έχει κάτσει πάρα πολλές ώρες στον ήλιο. Επειδή η ακτινοβολία διαχέεται, γι’ αυτό σε προστατεύουν με κάποιες «φούστες» όπως τις λένε, από μόλυβο, για να μην επηρεαστούν κι άλλα όργανα. Πχ: Ακτινοβολούν στο θώρακα, πρέπει να σου βάλουν κανονικά αυτή τη φούστα για να μην πάει η ακτινοβολία στην κοιλιακή χώρα, τα γεννητικά όργανα, συκώτι, κλ.π. Αυτό πρέπει να γίνεται κανονικά. Ελπίζω να βοήθησα. Καλή συνέχεια και στον δικό σου μπαμπά. Περαστικά.
Σ’ ευχαριστώ πολύ Miguelinα. Εύχομαι ό,τι καλύτερο και για σένα. Καλό βράδυ!
vkb,telika h periptwsh mas einai panomoiotyph. k egw exasa ton patera mou thn pempth..den kserw pws 8a to antimetwpisw twra pia…sas euxaristw poly gia ola.kouragio kai ypomonh se osous paleuoun akoma.
ο μπαμπάς μου έφυγε από αυτή τη ζωή στις 14 Αυγούστου.μόνο όσοι έζησαν τους τελευταίους παλμούς και ανάσες των αγαπημένων τους ξέρουν για τη σωματική ταύτιση μαζί τους, που διαρκεί μέρες.με την αδερφή μου ηρεμήσαμε μόνο όταν αυτή η ταύτιση έφτασε μέχρι την αίσθηση της στιγμής της τελικής ξεκούρασης από τα αλλεπάλληλα βασανιστήρια του σώματος (και του νου).
δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι έφυγε ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ, ποτέ δεν το συνειδητοποιείς αν δε σου συμβεί, όσο αναμενόμενο και να είναι.
η πορεία προς την κατεύθυνση των γλυκών αναμνήσεων είναι μακρά αλλά έχουμε πολύ ισχυρές δυνάμεις, και πρέπει να ζήσουμε με χαρά όπως θα ήθελαν οι δικοί μας.θα τους κρατάμε σε κατάσταση ύπαρξης με το να τους θυμόμαστε με αγάπη.
τελειώνοντας, μια πρόταση από την πλευρά μου για όλους εσάς΄, που νιώθω πολύ κοντά σας τον τελευταίο μήνα που σας διαβάζω: μην παραμελείτε τον τομέα της διατροφής και της άσκησης (αν είναι εφικτή), μην αφήνετε τους γιατρούς να αμελούν τη διατροφή. όποια και αν είναι η θεραπεία που επιλέγετε, συνεργαστείτε ταυτόχρονα με διατροφολόγο ή ομοιοπαθητικό.αν το τελευταίο σας ξενίζει, ψαχτείτε μέσω internet.μη μένετε παθητικοί.υπάρχουν υπέρτατης σημασίας γνώσεις για τις οποίες είναι απαράδεκτο να παραμένουμε οι περισσότεροι αδαείς. ψάξτε για τη δημόσια ανακοίνωση του νοσοκομείου John Hopkins όπου αναφέρεται αναλυτικά η αλληλεπίδραση διατροφής -καρκίνου, τόσο ως προς την πρόληψη όσο και ως προς τη θεραπεία.
οι τρέχουσες θεραπείες ή απόπειρες παράτασης μιας όλο και πιο δύσκολης ζωής, καταστρέφουν υγιή κύτταρα και καθιστούν όλο το σώμα ευάλωτο και ασθενές, και, παρεπιπτόντως, «χτυπούν» κάποια καρκινικά κύτταρα. αν όμως τις επιλέγετε, τουλάχιστον στηρίξτε το σώμα σας με την προτεινόμενη από εξειδικευμένο γιατρό διατροφή.
οι γιατροί μας μας συνιστούσαν ζάχαρη και ζωικά λιπαρά «για να πάρει βάρος και να αντέξει τις χημειοθεραπείες».αυτά τα διατροφικά είδη έχουν πλέον αναγνωριστεί ως καρκινογενή από τις πλέον έγκυρες ιατρικές πηγές, όχι όμως από τη συντριπτική πλειονότητα των δημόσιων και ιδιωτικών νοσοκομείων.
τι συμβαίνει λοιπόν?συνδυασμός άγνοιας γιατρών και ασθενών και οικονομικού ωφέλους φαρμακοβιομηχανιών και γιατρών.αυτά, δε θέλω να πιέσω, θέλω να βοηθήσω.ποτέ δε χάνει κανείς αν δυναμώσει τον εαυτό του με τον πιο αυτόνομο και λογικό τρόπο.εμείς δεν τον πείσαμε, δε λέω ότι θα έφευγε ο δύσκολος καρκινάκος του (θα μπορούσε όμως) αλλά ότι σίγουρα θα ήταν κοντά μας για περισσότερο και πιο υγιής.
ενημερωθείτε και κάνετε ότι νομίζετε.η έμπειρη ψυχολογική στήριξη επίσης παραμελείται, αναζητείστε την, είναι πολύτιμη.
Την Παρασκευη 15 Αυγουστου «εφυγε» απ τη ζωη ο αδελφικος φιλος του αντρα μου απο σκληρηνση κατα πλακας.Ενα διμετρο παλικαρι μονο 33 χρονων.Απο την ιδια ασθενεια ειχε φυγει και ο πατερας του.
Αναρωτιεμαι γιατι πρεπει να αφηνει η φυση να κληρονομουνται τετοια «χαρισματα»
Καλημερα
ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ…
——————————————————
ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ
http://www.gopetition.co.uk/online/21363.html
Μήπως θα μπορούσε κάποιος να μου πει, αν ξέρει, τι συμπτώματα έχει η ορμονοθεραπεία με NOLVADEX και οι ενέσεις ZOLADEX, όσον αφορά το σωματικό βάρος; Πέρασα ca μαστού στα 24. Έχω τελειώσει χμθ και ακτινο τώρα και 1,5 χρόνο και έχω πάρει πάνω από 10 kg. Thanks.
Anny
οταν πρωτόγραψα σ αυτό το site ήμουν αισιόδοξη…
καλά πήγαμε 4 χρόνια…
δυστυχώς τώρα είμαστε στο νοσοκομείο με μετάσταση στην σπονδυλική στήλη κ ο αδερφός μου δεν μπορεί να σηκωθεί απο το κρεββάτι εδω κ ένα μήνα.
ειναι πολύ δύσκολα…
οι γιατροί ειναι απαισιόδοξοι άν θα σηκωθεί απ το κρεββάτι
τι να κάνω???
ειμαι πολύ στεναχωρημένη…πως θα του το πούμε κ τι θα του πούμε όταν βγεί απ το νοσοκομείο κ δεν θα μπορεί να περπατήσει…
τώρα ξεκινάνε τα δύσκολα λένε οι γιατροί, δυστυχώς…
δεν ξέρω τι να κάνω… πως να αντιμετωπίσω αυτή την κατάσταση…..τι να του πώ κ πως να του φερθώ που κάνει όνειρα οτι θα σηκωθεί και θα πάμε στο εξοχικό κ θα φτιάξουμε το ένα κ το άλλο…
το πρόβλημα δεν ειναι να λές την «απαίσια λέξη» αλλά πως θα την αντιμετωπίσεις….
Καλησπέρα σε όλους.
Αυτό που θα ήθελα να τονίσω είναι η στάση μας απέναντι στη ζωή και το θάνατο. Πρέπει να είμαστε δυνατοί και στα δύο. Φοβόμαστε να πεθάνουμε γιατί φοβόμαστε να ζήσουμε. Πιστεύουμε μεγαλώνοντας ότι η ζωή μας ανήκει. «Θα είμαστε πάντα υγιιείς. Θα ζήσουμε μέχρι τα 100. Οι άλλοι θα έχουν προβλήματα υγείας, όχι εμείς κ.λ.π.». Αυτές οι σκέψεις πρέπει να σταματήσουν. Όλα υπάρχουν γύρω και μέσα μας, άσχημα και όμορφα. Η ζωή μας είναι γεμάτη εναλλαγές, όμορφες στιγμές, δύσκολες και στιγμές ευτυχίας. Οι στιγμές ευτυχίας είναι στιγμές αγάπης….. είναι μόνο μια λέξη, απλή και κρύβει τόση δύναμη….. Πρέπει να μην πιέζουμε τον εαυτό μας να ζήσει, με φόβο για το αντίθετο. Πρέπει να είμαστε ήρεμοι με την πεποίθηση ότι αυτό θα γίνει. Πρέπει να αφήσουμε χώρο να μας συμβούν ευχάριστα πράγματα, να επιτρέψουμε την πλήρη ίασή μας, να επιστρέψουμε στον απλό, ήρεμο, ευγενή χαρακτήρα μας, αυτός είναι αυτοσκοπός μας. Η ζωή είναι ένα δώρο, πολύτιμο…… Πρέπει να είμαστε δυνατοί…. Ευχαριστώ….
anny ΕΓΩ Σ΄ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. ΕΦΟΣΟΝ Η ΑΞΟΝΙΚΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ (B-NHL), ΔΕΝ ΝΟΙΩΘΩ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΧΑΡΑ ΚΙ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΜΑ ΕΧΩ ΣΤΑΘΕΙ ΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΕΧΑΣΑ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ Μ΄ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΙ ΑΠΟ ΚΑΤΩ. ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΤΑΞΗ ΤΩΝ 450e. ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΣΤΡΕΣΣ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕΣ ΜΑΛΛΟΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΜΟΥ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΖΩ ΣΥΝΕΧΩΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΤΟ ΝΟΗΜΑ…
maria-19 & kl,
λυπάμαι πολύ για την απώλεια των αγαπημένων προσώπων σας. Σας κατανοώ απόλυτα.
Έλειπα 12 μέρες. Ήμουν στο χωριό για να βρίσκομαι κοντά στη μητέρα μου και τη γιαγιά μου.
Τις πρώτες μέρες υπάρχει αρκετή υπερένταση που δεν σ’ αφήνει να σκεφτείς πολλά, όμως όσο περνάει ο καιρός η απώλεια και η θλίψη δυναμώνουν. Παρ’ όλα αυτά ο χρόνος επουλώνει σιγά σιγά τις πληγές και αφήνει τις ωραίες αναμνήσεις.
Scorpios.
Οφείλουμε να στεκόμαστε στα γεγονότα της καθημερινότητας. Ειδικά όταν έχουμε άτομα που στηρίζονται σε εμάς [οικογένεια, παιδιά]. Από εκεί και πέρα όμως πρέπει να δίνουμε σε κάθε τομέα στη ζωή μας την αξία που του πρέπει, ούτε περισσότερο, ούτε λιγότερο.
Δεν ξέρω αν θα επιλέξεις τη σύνταξη των 450e ή αν θα βρεις μία ή δύο δουλειές, αυτό που ξέρω είναι ότι για να κάνεις όλα αυτά πρέπει να προσέχεις τον εαυτό σου, να τον αγαπάς, να τον φροντίζεις και μέσα από αυτόν όλους τους άλλους. Καταλαβαίνω ότι οι ρυθμοί της ζωής είναι απαιτητικοί, αλλά κάνε μια προσπάθεια διαφορετική αυτή τη φορά. Προσπάθησε να ελέγχεις το άγχος σου …… προσπάθησε, όσο γίνεται, να αντιμετωπίζεις τα πράγματα όχι κοντόφθαλμα, αλλά από την απόσταση που τους πρέπει.
Σ’ ευχαριστώ.
Καλημέρα παιδιά . κάθε πρωί το πρώτο που Κάνο είναι να ανοίξω σελίδα να δω τα νέα σας . δε θέλω να λέω εγώ εμείς κτλ. Απλός θα πω ότι αρρώστησε ο πατέρας μου παράτησα τη μια από της 2 δουλειές μου σκοπεύω να αφήσω και τη 2 και να βρω μια με 8 ώρες και 5 μέρες την εβδομάδα έστω με 400 το μήνα όπως μου προτείναμε για να ασχοληθώ με των πατέρα μου . μια μεγάλη καλημέρα και αισιοδοξία.