Η απίστευτη συμμετοχή σας με άφησε άφωνο. Δεκάδες άνθρωποι συνέβαλλαν, γράφοντας σχόλια για τους εαυτούς τους ή για συγγενείς, μοιράζοντας τις ιστορίες τους, πόνο και ελπίδα.
Εμεινα άφωνος.
Στην αρχή απαντούσα στα σχόλια, αλλά μετά παρατήρησα οτι το βήμα λόγου που δινόταν εδώ στους (έμμεσα ή άμεσα) παθόντες ήταν πολύ πιο σημαντικότερο απο την δική μου γνώμη.
Έτσι σας άφησα να λέτε ότι βάραινε την καρδιά σας.
Είσαστε πολλοί – πολλοί περισσότεροι απο όσους περίμενα.
Αυτή η συμμετοχή σας με αναγκάζει να το επαναφέρω στην επικαιρότητα, καθώς, μιλώντας με την Αντικαρκινική Εταιρεία, και λαμβάνοντας υπόψιν το #51 σχόλιο απο τον Γιώργο, σκέφτηκα οτι δεν μπορώ να μείνω απαθής παρακολουθώντας αυτήν την συζήτηση.
Πρώτα, το post:
5/2/2007:
Πες το δυνατά ρε, Καρκίνος.
Όχι το ζώδιο, το άλλο. Η «ασθένεια». Η «επάρατη νόσος». Η «κατάρα». Το «ακατανόμαστο».
Η μάνα μου έπαθε καρκίνο της ουροδόχου κύστης, και πέθανε -τελικά- απο αυτό. Κυρίως, έφταιγε (και φταίει) το κάπνισμα. (Τώρα, πως φτάνει η τζούρα απο το πρωϊνό απαραίτητο τσιγάρο στην ουροδόχο κύστη, τρέχα γύρευε. Φτάνει όμως. Να είσαστε σίγουροι, γιατί η μάνα μου για περίπου ενάμισι – δύο χρόνια, είχε ένα σωληνάκι, πλαστικό, που έδιωχνε τα ούρα σε μία σακούλα).
Όταν τριγυρνούσα στην Πάρο μετά τον θάνατό της, όλοι στραβομουτσουνιάζανε όταν έλεγα «Καρκίνος». Όταν άκουγα τους ανθρώπους να μιλάνε για άλλους, που πέθαναν απο καρκίνο, έλεγαν «η ασθένεια».
Μα τον θεο, ούτε να το προφέραν δεν μπορούσαν.
Τι τρέχει με αυτό; Τι είδους κόλλημα είναι; Μήπως και αν το πεις, κολλάς; Μην είναι κολλητικό; Μην το κολλάς με την αναφορά;
~
Κάπου τρία χρόνια πριν, στο γραφείο, έχω χάσει μπόλικα κιλά. Απο την Taste and Diet. Κάθε μέρα, τρώω το φαγητό που μου φέρνουνε – για μήνες λέμε τώρα, ε; – στο εστιατόριο, μαζί με ΟΛΟΥΣ τους άλλους. Πιάνει το κόλπο, τα χάνω τα περιττά, γίνομαι γκομενάκι, είμαι στα πάνω μου, ξυρίζω το κεφάλι μου.
Τι το ‘θελα;
Μήνες μετά, όσο είχα διατηρηθεί, ανακαλύπτω οτι υπάρχει φιλολογία: ο Γιάννης έχει καρκίνο (φτου! που έκανε και ο Φιλιππίδης όταν παρουσίαζε τα ζώδια στις ειδήσεις του Μαστοράκη στον Αντέννα).
Σου λέει ο άλλος, ξυρισμένο κεφάλι ίσον χημειοθεραπεία, χαμένα κιλά, that fits.
Ε, ούτε τότε δεν είπανε «καρκίνος». Το έμαθα απο κουβέντα που ξεκίναγε «το ξέρουμε οτι είσαι άρρωστος«.
Άρρωστος, όχι καρκίνος.
Σαν να έχεις τον σατανά μέσα σου.
Και, σαν να μην έφτανε αυτό, αν τελικά τον αποκτήσεις (μακρυά απο μας, ε;) δαγκώνεσαι.
Πως να το πεις; Φυλαγεσαι.
Γιατι σε κοιτάνε σαν πεθαμένο – ήδη. Όπως τους κοίταζες και εσύ παλιά.
~
Λοιπόν, παλικάρια, να τα βρούμε λίγο εδώ: Ζεις, απο τον καρκίνο. Επιβιώνεις. Είναι μπάσταρδη ασθένεια, αλλά δεν είναι θανατική καταδίκη. Πολλοί γλυτώνουν – έχω παραδείγματα-. Και μετά είναι καλά. Απολύτως καλά. Ούτε την ψυχή τους πουλήσανε, ούτε φαντάσματα είναι. Άρρωστοι πριν – καλά τώρα. Και ούτε έχουν να ντρέπονται για κάτι.
Και αξιοπρεπείς, και αμόλυντοι. Για αυτό, αν ακούσετε κανέναν με καρκίνο, μην το κοιτάξετε σαν πεθαμένο. Σαν κρυολογημένο κοιτάχτε τον. Και μην φοβηθείτε να το πειτε – καρκίνος.
Δεν υπάρχει «ανίατη ασθένεια», «επάρατη νόσος», «η ασθένεια» και άλλες τέτοιες υπεκφυγές.
Και αν το αντιληφθούμε, ίσως κάνουμε κάτι για αυτό. Αν υποψιαστούμε οτι με τον τρόπο ζωής μας (φυτοφάρμακα, κινητά, τσιγάρα, διατροφή) κινδυνεύουμε, και δώσουμε λίγο σημασία, μπορεί και να το αποφύγουμε.
Δεν κολλάει με το να το πεις. Με το τσιγάρο, μπορεί. Με το να το πεις, όχι.
Και, αν θέλετε να με ακούσετε, μην το ανάψετε το γαμημένο για λίγο. Έτσι, τιμής ένεκεν.
Μην διστάσετε να τους καλέσετε. Η ψυχική σας υγεία (είτε είσαστε ασθενείς, είτε είσαστε κοντικά πρόσωπα) είναι εξίσου σημαντική με την σωματική.
Αν πρέπει να μάθουμε να λέμε «καρκίνος» χωρίς να ντρεπόμαστε, τότε σίγουρα πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τον πόνο της καρδιάς και του νου μας, χωρίς δισταγμούς.
Στην γραμμή θα σας απαντήσουν άνθρωποι που γνωρίζουν πολλά για την ασθένεια, και γνωρίζουν πως να απαλύνουν τον πόνο της ψυχής σας.
Ελπίζω απο καρδιάς να έχω κάνει ότι μπορώ για να απαλύνω τον πόνο σας…
- Αρχική ημερομηνία: 5/2/2007
- Δεύτερη ημερομηνία: 5/11/2007
- Τρίτη ημερομηνία: 23/10/2008
Οι σέρβερ μοιάζουν να μην αντέχουν άλλο να δείξουν αυτήν την σελίδα. Κοντά στα χίλια comment, με γεμάτο κείμενο, και πάνω απο τριάντα τρείς χιλιάδες επισκέψεις, είναι σίγουρα πρόκληση -στην καλύτερη περίπτωση- για το WordPress. Για να το αντιμετωπίσω, χρειάστηκε να χωρίσω τα σχόλια σε σελίδες. Τα σχόλιά σας, μπορείτε ακόμα να τα δείτε συνολικά σε μία σελίδα, πατώντας στην αντίστοιχη επιλογή..
(135 ψήφοι, βαθμολογία: 4,67 / 5)
Loading...
καλησπερα και απο εμενα.τι κανετε?παιδια θελω να κανω μια προταση.ισως ακουστει περιεργη ισως καποιοι την δουν καχυποπτα και αλλοι συμφωνησουν μαζι μου.μιλαμε αρκετο καιρο για κατι που εχουμε κοινο και μας απασχολει ολους.βγαζουμε ολοι μας τον πιο αγνο και ανθρωπινο εαυτο μας και ομως δεν εχουμε γνωριστει ποτε απο κοντα.αυτη ειναι και η προταση μου.να βρουμε μια μερα να βγουμε εξω και να μιλησουμε για ολα τα υπολοιπα εκτος απο τον καρκινο.να τον ξεχασουμε εντελως για λιγη ωρα.ξερω οτι ειναι λιγο δυσκολο για πολους και διαφορους λογους να γινει αλλα λεω να το προσπαθησουμε.τι λετε?
Καλημεεεεεεεεεεεεερα…….Μελίνα…….μωρε…..με θελετε και μενα;
θα ειμαι καληηηηηηηηηηηηηη…………..χιχιχιχιιχ
Καλημέρα παιδιά.
Εγώ είμαι μέσα για τη συνάντηση.
Ελένη και εσένα σε θέλουμε! Όλοι οι καλοί χωράνε!
Φιλιά πολλά!
Και φυσικά θα έρθω κι εγώ, άντε και σύντομα, τώρα που μου έχουν περάσει οι παρενέργειες και πετάω 😉
Ποιος θα αναλάβει το δύσκολο ρόλο του διοργανωτή 😉 !!!! ????
Mελινα πολυ καλη ιδεα μεσα κι εγω………ειμαι θεσσαλονικη αλλα θα κανω τα παντα για να ερθω…..φιλια
Περίμενα καιρό για να διαβάσω αυτήν την κουβέντα. Είναι κάτι που τριγυρνούσε στο μυαλό μου, αλλά δεν έχει νόημα να το προτείνω εγώ, ήλπιζα να το προτείνετε εσείς 🙂
Είναι μεγάλη μου χαρά που επιτέλους ακούω οτι θέλετε να βρεθείτε απο κοντά…
Να δωσω στίγμα:
Θα ειμαι εξω……εως και τις 16 Οκτωβρη…..μετα θα παω για την αυτολογη….που θα μου παρει κανα μηνα υπολογιζω μαζι με την αναρρωση………
θα χαρω πολυ να σας δω παροτι δεν σας ξερω και ελαχιστα σας εχω μιλησει……με κανετε να ειμαι πιο χαρουμενη ακομα κι οταν δεν μπορω να ειμαι…….αυτες τις λιγες μερες που σας βρηκα…..δεν χορταινω να διαβαζω οσα γραφεται….μακαρι να ειμαστε ολοι καλα και να βρεθουμε….θα προτεινα μαλιστα να μας κανει παρεα και ο καλος Αρκουδος…..που φιλοξενει τις λυπες μας με τοση τρυφεροτητα……
Γεια σε όλους ! Επανέρχομαι στο blog μετά από 3 μήνες.Έκανα αυτόλογη έμεινα στο νοσοκομείο 2 μήνες λόγω παρενεργειών από τη θεραπεία ταλαιπωρήθηκα αρκετά.Τώρα είμαι συνέχεια μέσα στο σπίτι και πρέπει να προσέχω τις ιώσεις αλλά είμαι καλά !!!! Εύχομαι σε όλους γρήγορη ανάρρωση!
HODGKIN CAT….την καλησπερα μου……
Γεια και απο εμενα. Παιδια η ιδεα σας ειναι εκπληκτικη θελω και εγω να βρεθουμε και ευχομαι να ειναι συντομα . περιμενω νεα.
καλησπερα.χαρηκα παρα πολυ για την ανταποκριση.Ελενη συμφωνω απολυτα μαζι σου για τον αρκουδο.ηταν το μεσον γνωριμιας μας απο το ιντερνετ και προτεινω να ειναι και ο διοργανωτης μας στην συναντηση οπου φυσικα θα ηθελα και εγω να ειναι και αυτος.τι λες αρκουδε?
Ιωάννα μου, τα θερμά μου συλληπητήρια. Καταλαβαίνω τι περνάς.
Να θυμάσαι τη μανούλα σου στις καλές στιγμές της. Θα δεις, θα γλυκάνει η ψυχούλα σου και για λίγο θα αλαφρώνεις.
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ. ΣΗΜΕΡΑ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΕΧΩ ΒΑΛΕΙ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΤΑΞΗ. ΣΕ ΑΥΤΟ ΒΟΗΘΗΣΑΝ ΠΟΛΥ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ.ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΞΑΛΑΦΡΟΣΩ ΟΜΩΣ (ΟΣΟ ΒΕΒΑΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΥ ΧΑΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ) ΗΤΑΝ ΤΟ ΟΤΙ ΤΗΝ ΕΙΔΑ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΜΟΥ ΟΠΩΣ ΗΤΑΝ ΠΡΙΝ ΑΡΩΣΤΗΣΕΙ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΟΝΑΕΙ.ΑΥΤΟ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ ΚΑΙ ΝΑ ΜΠΟΡΩ ΕΓΩ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΩ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΟΝΟΥΝ ΕΞΙΣΟΥ ΜΕ ΕΜΕΝΑ.ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ ΑΝ ΒΛΕΠΟΥΝ ΕΜΑΣ ΚΑΛΑ , ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ.ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΕΜΑΘΑ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΑΣ.ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ ΟΜΩΣ ΘΑ ΣΑΣ ΔΙΑΒΑΖΩ ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ !
Ιωάννα, είμαι ο τελευταίος που θα μπορεί να μιλήσει για απώλεια – ακόμα, τόσα χρόνια έχουν περάσει και ακόμα δεν έχω χωνέψει την δική μου απώλεια.
Ο κάθε άνθρωπος το αντιμετωπίζει διαφορετικά, και όσο καλύτερα μπορεί – αυτό είναι το μόνο που έχω μάθει για αυτήν την τόσο επώδυνη διαδικασία.
Τούτο το post όμως, έχει σκοπό να βοηθήσει. Όχι μόνο αυτούς που παλεύουν με τον καρκίνο, αλλά και τους συγγενείς εξίσου. Και τους ασθενείς, και τους συντρόφους τους.
Να ξέρεις οτι όποτε χρειαστείς να μοιραστείς κάτι θα βρεις μία (οφείλω να το πω) περίφημη ομάδα που ακούει, και νοιάζεται – και ίσως είναι η καλύτερη που έχω συναντήσει.
Προσωπικά, για κάθε ευχαριστώ που διαβάζω εδω μέσα νιώθω λιγάκι πιο περήφανος για τους αναγνώστες μου και την ποιότητά τους.
Όχι τόσο για τις όσες συμβουλές δίνουν, αλλά για το χέρι βοηθείας που απλόχερα μοιράζεται σε κάθε post…
Μελίνα, είναι αδύνατο να οργανωθώ εγώ, πόσο μάλλον να οργανώσω την προσπάθειά σας 🙂
Αφήστε, αν μείνετε σε μένα, θα σας πάρω στο λαιμό μου 😀
Αυτό όμως που μπορώ να κάνω, είναι να μου στείλετε ένα email στο arkoudos+sayitloud@gmail.com, όσοι ενδιαφέρεστε να συμμετάσχετε σε αυτήν την συγκέντρωση, και να παραδώσω τα email μαζί με δύο τρείς έξυπνες ιδέες σε όποιον/όποια βρει τον χρόνο να το διοργανώσει…
Τι λετε; αρχίζουμε με αυτό;
Ιωάννα μου το καταλαβαινω οτι τα λογια ειναι πολύ φτωχα…. η μαννούλα σου ζει! γιατι ειναι βαθια ριζομένει στην ψυχή σάς….. η αγαπη σας που ειχατε για εκείνειν θα την συντροφεύει για πάντα για παντα!!…
sas grafw giati ena syggeniko proswpo pethainei tis epomenes wres apo karkino. to tragikotero olwn einai to idio to gegonos. pou mia mana 40 etwn me 2 anhlika paidia paithainei. omws aksizei na pws ligo thn istoria pou exei orghsei toys pantes. prin apo 2 xronia perhpou emfanisthke kati sto sththos ths kai epeidh fobhthhke den phge sto giatro. telika prin apo 1 ebdomada thn meteferan sto nosokomeio kai h diagnwsh htan pws to 90% toy organismou ths einai gemato. tragikh adiaforia ths idias kai twn anthrwpwn gyrw ths. pws mporei kapoios shmera na agnwei.
oi giatroi lene pws menoun wres mexri to telos . twra meta apo 2 xronia einai poly arga na kanoun to otidhpote.
einai aparadekto na agnoeis. einai aparadekto na mhn enhmerwnesai estw .
ypomonh kai dynamh se olous sas eyxomai. kai na eiste panta kala.
….ο αδελφός μου έφυγε το Σάββατο το βράδυ 00.35 05.10.2008 ….
Hope……………να πω τις λεξεις που δεν θελω να ακουσουν οι ανθρωποι μου;….οι ανθρωποι οπου γης;…..να πω συλληπητηρια; θερμα;
πως;….για την τραγικη απωλεια ; για τις αναμνησεις;….για τις ελπιδες; για εναν αδερφο; μια μανα;………δε θα πω…….
θα πω αυτο που θελω να μου λενε….
ΒΑΣΤΑΤΕ….ολοι…..και σεις και εμεις…..οταν νοσει ενας νοσουν ολοι στην οικογενεια……κρατα γερα κι εσυ….καποιος εχει την αναγκη σου να αντιμετωπισει το χαμο…..να γυρει πανω σου οταν τα πραγματα θα δυσκολευουν απο την ελλειψη….οι ψυχες λενε …ακουνε τις προσευχες μας…..τις λεξεις της αγαπης μας….το κλαμμα μας…..ΒΑΣΤΑΤΕ……αλλη λυση δεν υπαρχει……μονο να αντιστεκομαστε…..και σεις και εμεις….κι οποιος φευγει , φευγει ηρωικα……αυριο μπορει να ειναι η σειρα μου…..μεχρι τοτε ομως…..εγω θελω να μου λετε ΒΑΣΤΑ…..για ολους που μεινανε , για ολους που φυγανε , για όλους που θα νοσησουν…..
καλησπερα.δεν θα κρυψω οτι διαβαζοντας τα τελευταια νεα με επιασαν τα κλαματα.λυπαμαι απιστευτα αλλα και φοβαμαι γιατι καπου παρακατω ισως χασω τον πατερα μου.αλλα σκεφτομαι οτι ετσι ειναι η π…. η ζωη.ερχομαστε και το μονο σιγουρο ειναι οτι θα φυγουμε.εχεις δικιο ελενη.βαστατε παιδια.οσο παει οσο αντεξουμε.το κεφαλι ψηλα και συνεχιζουμε….
Εγω δεν ξερω τι να λεω σε αυτα τα θλιβερα γεγονοτα. Το μονο που βγενει απο το στομα μου και απο το μυαλο μου ειναι οτι πρεπει να κραταμε τις καλες στιγμες αυτων των ανθρωπων. Κουραγιο σε ολους και Δυναμη.
@813. Giannis | September 24th, 2008 at 2:23 am
<>
Πράγματι, αυτό είναι αλήθεια. Το Hopkins το έχει διαψεύσει.
Όμως ολόκληρο το κείμενο, όπως το διάβασα, δεν είναι καθόλου μούφα. Είναι περιληπτικά η αντιμετώπιση της ασθένειας από την πλευρά της φυσικής ιατρικής, και στις περισσότερες περιπτώσεις είναι πολύ πιο αποτελεσματική από τις συμβατικές μεθόδους.
Ειδικά η χημειοθεραπεία έχει κατηγορηθεί κι επίσιμα από μέλη της ιατρικής κοινότητας πως ελάχιστα προσφέρει. Διάβασε το παρακάτω άρθρο του κέντρου ογκολογίας του Σίδνευ της Αυστραλίας και θα εκπλαγείς.
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15630849?ordinalpos=1&itool=Entrez
Η καλύτερη υπηρεσία που προσφέρει η κλασσική ιατρική στην αντιμετώπιση της νόσου είναι η χειρουργική εξαίρεση. Από κει και πέρα, υπάρχουν φυσικά και μη τοξικά όπλα κατά του καρκίνου πολύ πιο αποτελεσματικά κι από τη χημειοθεραπεία και από τις ακτινοβολίες.
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ…ΣΑΣ ΔΙΑΒΑΖΑ ΜΕΡΕΣ Κ ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΩ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΝΟΙΩΣΑ….ΕΙΜΑΙ 24 ΕΤΩΝ ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΜΠΑΜΠΑ ΜΟΥ ΤΟ 1996 ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΥΕΛΟΓΕΝΗ ΛΕΥΧΑΙΜΙΑ Κ ΝΕΦΡΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ …ΗΜΟΥΝ 12 ΧΡΟΝΟΝ…..Κ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΠΕΘΑΝΕ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΟΥ ΣΤΗΣ 4-3-96….ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΔΕΙΧΝΕΤΕ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΣΑΣ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΑΣ ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΗΜΑΣΤΑΝ ΜΙΑ ΔΕΜΕΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΔΕΝ ΤΑ ΔΕΙΧΝΑΜΕ Κ ΕΧΩ ΤΥΨΕΙΣ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΜΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟΥ ΠΩ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ……Κ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΖΗΣΑ ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΘΟΛΟΥ…ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥΣ…..Κ ΟΣΟΙ ΝΟΣΟΥΝ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΝΟΥΝ ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΕ ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΩΠΑ….ΜΠΗΚΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ SITE ΕΠΕΙΔΗ ΕΨΑΧΝΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ…..ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΑ ΤΙΠΟΤΑ ΣΧΕΔΩΝ….ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΑΘΩ ΤΙ ΗΤΑΝ Κ ΤΙ ΕΙΧΕ ΠΕΡΑΣΕΙ…..ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕ 8 ΧΡΟΝΙΑ….ΑΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΣ ΜΟΥ ΠΕΙ ΓΙΑΤΙ ΕΧΩ ΜΠΕΡΔΕΥΤΗ ΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΩ……….ΤΟΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ…..Κ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΗΤΑΝ Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΑΝ ΤΟΝ ΕΙΧΑΜΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ….ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΩΡΑ…ΑΛΛΑ ΔΟΞΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ Κ ΑΥΤΑ…ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΠΟΝΟ Κ ΑΓΑΠΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ Κ ΟΧΙ ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΑ…..
ΣΟΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΤΥΧΕΡΗ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ……. ΜΕΛΙΝΑ ΥΠΟΜΟΝΗ Κ ΘΕΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ……… ΗΟΡΕ…ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ Κ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΣΕ ΑΓΑΠΑΝΕ……. ΕΛΕΝΗ….ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ……… HODGKIN CAT …. ΚΑΛΗ ΑΝΑΡΡΩΣΗ ΛΕΝΑ….ΝΑ ΣΟΥ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΚΑΛΑ…
Σας ευχαριστώ πάααρα πολύ για τα καλά σας λόγια…
Δεν έχω κουράγιο…
Θα τα πούμε αργότερα…
Νάστε δυνατοί…
Αγάπη κ φιλιά σε όλους….
και σε σένα αρκούδο….
ΗΟΡΕ…..ΜΗΝ ΠΕΣΕΙΣ …………ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΟΥ…..ΣΕ ΦΙΛΩ….ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ….ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ….
ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΚΕΙ ΑΥΤΟ ΕΔΩ…..
berkaki@hotmail.com…..ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΜΙΛΑΩ…..ΟΠΟΤΕ ΒΡΗΤΕ ΧΡΟΝΟ……
Ευη σε ευχαριστω για τα καλα σου λογια .Ευχομαι οτι καλυτερο για τη ζωη σου.
Περνάμε κι εμείς δύσκολα με τον μπαμπά, σήμερα έπεσε κάτω αλλά ευτυχώς δε χτύπησε. Η αστάθειά του έχει χειροτερέψει. Η σκέψη μου είναι σε όλους σας. Σας φιλώ!
ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ….ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ…
HOPE εύχομαι να βρεις μέσα σου περισσότερη δύναμη από αυτή που νομίζεις ότι έχεις. Δεν έχω να πω κάτι άλλο…
kpt προσπάθησε να κρατήσεις τις δυνάμεις σου για να δώσεις κουράγιο στους πολύ δικούς της ανθρώπους και, αν είναι δυνατόν, να στηρίξεις τα παιδιά της. Θέλω να πιστεύω ότι όταν θα έρθει η ώρα που θα έχει φύγει, από εκεί ψηλά θα είναι πανευτυχής που κάποιος άνθρωπος είναι δίπλα στα αγγελούδια της. Γιατί το μόνο που θα την απασχολεί πλέον θα είναι αυτό: Να τα δει να προχωρούν τη ζωή τους και να προοδεύουν
Kalhspera se olous!!!!
Otan arxisa na diabazw ayto to blog eipa mesa mou oti tha ta nikhsoume ola. O pateras mou exei karkino ston pneymona kai xeiroyrghthike prin 2 mhnes , mas eipane oi giatroi oti to n katahrisane kai oti tha prepei na akolouthisoyne aktinotherapeies xhmeiotherapeies kai ola ta sxetika. Ekei pou htane na arxisei tis therapeies mphke pali sto nosokomeio me pureto o opoios ton talaipwrhse meres. Telika shmera mathame oti sto idio shmeio pou eixe kollhsei o prvtow ogkos bghke kainourios . Pagvsa , trellathika molis to akousa alla tha to nikhsoume to exw balei skopo mou , egw to pisteuw apla thelw na kanw kai th mana mou na to pistepsei h opoia den xerw poso tha to antexei , meta ta shmerina «epese» poly.
Paidia kalh dynamh se olous tha ta xanapoume
Γεια σε όλους, πριν από 2 χρόνια η μητερα μου 60 χρονων εκανε εγχειρηση στο έντερο όλα πήγαν καλά χωρίς μεταστάσεις και χημειοθεραπείες. Πάνω που λέγαμε ότι ηρεμήσαμε πριν από 3 μήνες οι γιατροί διέγνωσαν καρκίνο στον πνευμονα στον πατέρα μου, 64 χρονών και καπνιστής. Μετά από μια απίστευτη ταλαιπωρία μας είπαν ότι θα αφαιρέσουμε τον όγκο και ότι είναι πολύ τυχερός γιατί δεν έχει κάνει μεταστάσεις. Το μόνο που έπρεπε να αποφασίσει ήταν αν θα έκανε 8 προληπτικές χημειοθεραπείες. Ο ίδιος ήταν εξαρχής αρνητικός, την προηγούμενη εβδομάδα έκανε την πρώτη γύρισε σπίτι εξαντλημένος μεχρι και σήμερα που έπρεπε να κάνει τη δευτερη δεν τρώει τίποτα και ψυχολογικά είναι χάλια. Σήμερα πήγε και δήλωσε στο γιατρό ότι δεν θα ξαναπάει. Προσπαθώ να τον καταλάβω ήταν τόσο τυχερός και τώρα να ρισκάρει δεν ξέρουμε πως να το αντιμετωπίσουμε και πως να το χειριστούμε. Θυμώνω με τους γιατρούς που του είπαν ότι είναι προληπτικές, ίσως αν του λέγανε ότι πρέπει να τις κάνει αναγκαστηκά ίσως το σκεφτόταν καλύτερα.
Ευχομαι για όλους τα καλύτερα δυναμη και κουράγιο σε όλους!
Κατερίνα,
ζήτα από τον arkoudo το mail μου για να σου πω τη γνώμη μου ή πάρε με τηλέφωνο. Το αναφέρω πιο πάνω σε ένα post.
Πριν από 8 χρόνια έχασα τον πατέρα μου από καρκίνο στο στομάχι. Ο γιατρός είπε αδενοκαρκίνομα και δεν μας έδωσε πολλές ελπίδες.Δυστηχώς δεν τα κατάφερε και τον έχασα σε ηλικία μόλις 59 ετών. Σήμερα, μετά απο 8 χρόνια διαγνώστικε στην μητέρα μου καρκίνος στο μαστό….Έχασα την γη από τα ποδια μου, έγινε ολική αφαίρεση,βγήκε η ιστολογική και ο γιατρός είπε πωσ δεν είναι καλα τα πράγματα… πολλοι λεμφαδένες πειραγμένοι σε άσχημη κατάσταση και συγκεκριμένα μας είπε πως εχει περάσει απο μασχάλη πια και δεν ξέρουμε…..λίγες οι πιθανότητες και γω ειλικρινά δεν νομίζω πια ότι μπορώ να το αντιμετωπίσω..Περιμένω κάθε φορά να ακούσω από τον γιατρό ένα …όλα θα πάνε καλά..και ακούω πάντα τα χειρότερα δεν μπορώ ειλικρινα άλλο..Δεν ξέρω γιατί γράφω εδώ,ίσως για να το διαβάσει κάποιος και να μου πει μια παρομοια ιστορία και ότι ο δικός του άνθρωπος τα κατάφερε,ίσωσ να κοροιδέψω λιγο τον εαυτό μου δεν ξέρω….πείτε μου και ψέματα δεν με νοιάζει ,απλά κουράστικα πια και δεν μπορώ