Η απίστευτη συμμετοχή σας με άφησε άφωνο. Δεκάδες άνθρωποι συνέβαλλαν, γράφοντας σχόλια για τους εαυτούς τους ή για συγγενείς, μοιράζοντας τις ιστορίες τους, πόνο και ελπίδα.
Εμεινα άφωνος.
Στην αρχή απαντούσα στα σχόλια, αλλά μετά παρατήρησα οτι το βήμα λόγου που δινόταν εδώ στους (έμμεσα ή άμεσα) παθόντες ήταν πολύ πιο σημαντικότερο απο την δική μου γνώμη.
Έτσι σας άφησα να λέτε ότι βάραινε την καρδιά σας.
Είσαστε πολλοί – πολλοί περισσότεροι απο όσους περίμενα.
Αυτή η συμμετοχή σας με αναγκάζει να το επαναφέρω στην επικαιρότητα, καθώς, μιλώντας με την Αντικαρκινική Εταιρεία, και λαμβάνοντας υπόψιν το #51 σχόλιο απο τον Γιώργο, σκέφτηκα οτι δεν μπορώ να μείνω απαθής παρακολουθώντας αυτήν την συζήτηση.
Πρώτα, το post:
5/2/2007:
Πες το δυνατά ρε, Καρκίνος.
Όχι το ζώδιο, το άλλο. Η «ασθένεια». Η «επάρατη νόσος». Η «κατάρα». Το «ακατανόμαστο».
Η μάνα μου έπαθε καρκίνο της ουροδόχου κύστης, και πέθανε -τελικά- απο αυτό. Κυρίως, έφταιγε (και φταίει) το κάπνισμα. (Τώρα, πως φτάνει η τζούρα απο το πρωϊνό απαραίτητο τσιγάρο στην ουροδόχο κύστη, τρέχα γύρευε. Φτάνει όμως. Να είσαστε σίγουροι, γιατί η μάνα μου για περίπου ενάμισι – δύο χρόνια, είχε ένα σωληνάκι, πλαστικό, που έδιωχνε τα ούρα σε μία σακούλα).
Όταν τριγυρνούσα στην Πάρο μετά τον θάνατό της, όλοι στραβομουτσουνιάζανε όταν έλεγα «Καρκίνος». Όταν άκουγα τους ανθρώπους να μιλάνε για άλλους, που πέθαναν απο καρκίνο, έλεγαν «η ασθένεια».
Μα τον θεο, ούτε να το προφέραν δεν μπορούσαν.
Τι τρέχει με αυτό; Τι είδους κόλλημα είναι; Μήπως και αν το πεις, κολλάς; Μην είναι κολλητικό; Μην το κολλάς με την αναφορά;
~
Κάπου τρία χρόνια πριν, στο γραφείο, έχω χάσει μπόλικα κιλά. Απο την Taste and Diet. Κάθε μέρα, τρώω το φαγητό που μου φέρνουνε – για μήνες λέμε τώρα, ε; – στο εστιατόριο, μαζί με ΟΛΟΥΣ τους άλλους. Πιάνει το κόλπο, τα χάνω τα περιττά, γίνομαι γκομενάκι, είμαι στα πάνω μου, ξυρίζω το κεφάλι μου.
Τι το ‘θελα;
Μήνες μετά, όσο είχα διατηρηθεί, ανακαλύπτω οτι υπάρχει φιλολογία: ο Γιάννης έχει καρκίνο (φτου! που έκανε και ο Φιλιππίδης όταν παρουσίαζε τα ζώδια στις ειδήσεις του Μαστοράκη στον Αντέννα).
Σου λέει ο άλλος, ξυρισμένο κεφάλι ίσον χημειοθεραπεία, χαμένα κιλά, that fits.
Ε, ούτε τότε δεν είπανε «καρκίνος». Το έμαθα απο κουβέντα που ξεκίναγε «το ξέρουμε οτι είσαι άρρωστος«.
Άρρωστος, όχι καρκίνος.
Σαν να έχεις τον σατανά μέσα σου.
Και, σαν να μην έφτανε αυτό, αν τελικά τον αποκτήσεις (μακρυά απο μας, ε;) δαγκώνεσαι.
Πως να το πεις; Φυλαγεσαι.
Γιατι σε κοιτάνε σαν πεθαμένο – ήδη. Όπως τους κοίταζες και εσύ παλιά.
~
Λοιπόν, παλικάρια, να τα βρούμε λίγο εδώ: Ζεις, απο τον καρκίνο. Επιβιώνεις. Είναι μπάσταρδη ασθένεια, αλλά δεν είναι θανατική καταδίκη. Πολλοί γλυτώνουν – έχω παραδείγματα-. Και μετά είναι καλά. Απολύτως καλά. Ούτε την ψυχή τους πουλήσανε, ούτε φαντάσματα είναι. Άρρωστοι πριν – καλά τώρα. Και ούτε έχουν να ντρέπονται για κάτι.
Και αξιοπρεπείς, και αμόλυντοι. Για αυτό, αν ακούσετε κανέναν με καρκίνο, μην το κοιτάξετε σαν πεθαμένο. Σαν κρυολογημένο κοιτάχτε τον. Και μην φοβηθείτε να το πειτε – καρκίνος.
Δεν υπάρχει «ανίατη ασθένεια», «επάρατη νόσος», «η ασθένεια» και άλλες τέτοιες υπεκφυγές.
Και αν το αντιληφθούμε, ίσως κάνουμε κάτι για αυτό. Αν υποψιαστούμε οτι με τον τρόπο ζωής μας (φυτοφάρμακα, κινητά, τσιγάρα, διατροφή) κινδυνεύουμε, και δώσουμε λίγο σημασία, μπορεί και να το αποφύγουμε.
Δεν κολλάει με το να το πεις. Με το τσιγάρο, μπορεί. Με το να το πεις, όχι.
Και, αν θέλετε να με ακούσετε, μην το ανάψετε το γαμημένο για λίγο. Έτσι, τιμής ένεκεν.
Μην διστάσετε να τους καλέσετε. Η ψυχική σας υγεία (είτε είσαστε ασθενείς, είτε είσαστε κοντικά πρόσωπα) είναι εξίσου σημαντική με την σωματική.
Αν πρέπει να μάθουμε να λέμε «καρκίνος» χωρίς να ντρεπόμαστε, τότε σίγουρα πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τον πόνο της καρδιάς και του νου μας, χωρίς δισταγμούς.
Στην γραμμή θα σας απαντήσουν άνθρωποι που γνωρίζουν πολλά για την ασθένεια, και γνωρίζουν πως να απαλύνουν τον πόνο της ψυχής σας.
Ελπίζω απο καρδιάς να έχω κάνει ότι μπορώ για να απαλύνω τον πόνο σας…
- Αρχική ημερομηνία: 5/2/2007
- Δεύτερη ημερομηνία: 5/11/2007
- Τρίτη ημερομηνία: 23/10/2008
Οι σέρβερ μοιάζουν να μην αντέχουν άλλο να δείξουν αυτήν την σελίδα. Κοντά στα χίλια comment, με γεμάτο κείμενο, και πάνω απο τριάντα τρείς χιλιάδες επισκέψεις, είναι σίγουρα πρόκληση -στην καλύτερη περίπτωση- για το WordPress. Για να το αντιμετωπίσω, χρειάστηκε να χωρίσω τα σχόλια σε σελίδες. Τα σχόλιά σας, μπορείτε ακόμα να τα δείτε συνολικά σε μία σελίδα, πατώντας στην αντίστοιχη επιλογή..
(135 ψήφοι, βαθμολογία: 4,67 / 5)
Loading...
ΜΙα γνώμη θα ήθελα, όσον αφορά στις διάφορες ιδιωτικές κλινικές για τις ακτινοθεραπείες.
(arkoude, θα μιλήσω με ονόματα, στην κατάστασή μας δεν σκέφτομαι τη διαφήμιση κλπ λεπτομέρειες).
Από εσάς έχω μάθει για τα νέα μηχανήματα που έχει το Υγεί@, έχω πάει και μίλησα με γιατρό και μου φαίνονται όλα καλά.
Με ενδιαφέρει βέβαια και το Ι@τρικό, είμαι μηχανικός και το ταμείο μας έχει κάνει σύμβαση με την εν λόγω κλινική. Θα με βοηθήσει αν ξέρει κάποιος να μου πει περί παλαιότητας μηχανημάτων, γιατρών και ο,τιδήποτε θετικό ή αρνητικό.
Το e-mail Μου είναι στη διάθεση του οικοδεσπότη.
Ευχαριστώ
γιώργος
Καλησπέρα σε όλους σας! Ελένη μου εγώ τρέχω, τρέχω, τρέχω… όσο αντέχω…
Κράτα, κράτα, κράτα γερά, Εσύ κι όλοι σας, Εσύ κι όλοι μας!
«Η θέληση είναι η έδρα της δύναμης, από εκεί ο άνθρωπος διοικεί κι αυτή υπακούει»
Ανρί Λακορντέρ
Σας σκέφτομαι όλους σας ακόμα και σε όσους δεν έχω απευθυνθεί άμεσα… Μακάρι
να «σημαίνει κάτι αυτό»….
Φιλάκια!
Δύο σημειώσεις για εσάς, τους παλιούς σχολιαστές:
Ενα, αναγκάστηκα να βάλω τα σχόλια σε σελίδες, αλλιώς το post δεν θα εμφανιζόταν πια.
Επειδή το έκανα εν τάχει (βλέπετε την ώρα, θα με χωρίσει η γυναίκα μου μ’ αυτά και μ’ αυτά) μπορεί να δημιουργηθούν άλλα προβλήματα – απλώς ενημερώστε με στο arkoudos@gmail.com.
Μπορείτε να ξαναβρείτε όλα τα σχόλια ανα σελίδα, ή και όλα μαζί, στο κείμενο επάνω «που πήγαν τα προηγούμενα σχόλια;».
Δύο, δεν έχω ξεχάσει οτι θα θέλατε να τα πούμε όλοι μαζί, αλλά προφανώς για πολλούς, το να βρεθούμε κάπου είναι -λιγάκι- πρόβλημα. Σκέφθηκα όμως, οτι το να βρεθούμε εδώ, δεν είναι.
Τι θα λέγατε λοιπόν, αν κατάφερνα να βρω ένα chat, να το στήσω, και να αποφασίσουμε μία συνάντηση όσων περισσότερων απο εμάς είναι δυνατόν, σε μία κοινή ώρα, εδώ;
Γράψτε μου παρατηρήσεις και σκέψεις, μήπως και αυτή η λύση – χωρίς να αντικαταστήσει την γνωριμία απο κοντά- βοηθήσει για μία κατ’ αρχάς πρώτη επαφή!
Τι λέτε; Περιμένω τις αντιδράσεις σας… 🙂
μια καλημέρα σε όλους και όλες
Καλημέρα κι από μένα! Αρκούδε πολύ καλή η ιδέα για το chat. Αν χρειαστεί να συνδράμουμε κάπως…δε ξέρω…να μας ενημερώσεις!
Καλή ιδέα, Αρκούδε!
Καλησπέρα σε όλους.Θα συμφωνήσω και εγω οτι το chat ειναι μια πολυ καλή ιδέα αρκούδε! Ειμαι και εγω εδώ να συνδράμω εαν χρειαστεί.Κατα τα άλλα πως ειστε παιδιά?Ιωάννα πως πήγαν τα αιματολογικά?Ελένη ολα καλά ?Βίκυ?Σοφάκι εχω μερες να διαβάσω νεα σου.Λενα μου πως είσαι?Φιλακια πολλα πολλα σε ολους σας και σε σένα αρκούδε.Σας σκεφτομαι και σας νοιωθω πολυ δικους μου ανθρώπους. Να ειστε ΚΑΛΑ.
Καλησπέρα σε όλους………..Ιωάννα….σε σκεφτομαι….σα να σε ξερω….και ολους δηλαδη….περιεργο πραγμα η αρρωστεια…..κανει θαυματα ….σε φερνει κοντα με ανθρωπους που δεν εχεις δει ποτε αλλα αγαπας……καλα να ειμαστε…να αγαπιωμαστε..και να ΜΙΛΑΜΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ
ΦΤΙΑΞΕ ΤΣΑΤ….ΦΤΙΑΞΕ ΤΣΑΤ…..ΦΤΙΑΞΕ ΤΣΑΤ……ΑΡΚΟΥΔΕ ΚΑΛΕ ………..ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΩ ΚΑΠΩΣ;…….
καλησπερα και απο εμενα.αρκουδε πολυ καλή η ιδεα σου.τι κανετε παιδια?
το ξαναγραφω γιατι δεν βγηκε το ονομα μου.καλησπερα και απο εμενα.αρκουδε πολυ καλη η ιδεα σου.τι κανετε παιδια?
Αγαπη καλα ειμαι οσο μπορω να ειμαι. Μολις γυρισα απο το νοσοκομειο και εκει που ειχα ενα καθετηρα τωρα εχω και δευτερο. Με εχει ριψει αρκετα γιατι σημερα ηταν τα γενεθλεια μου και εγω τα περασα για αλλη μια φορα στο νοσοκομειο.Το καλο ειναι οτι τωρα ειμαι με τα παιδια μου, Φιλια σε ολους σας.
παιδια αν μπορει ας μου συστησει καποιος εναν πολυ καλο ογκολογο ιδιωτικο.ο γιατρος που παρακολουθει τωρα τωρα τον πατερα μου ειναι ουρολογος.ξερει μεν αλλα δεν παβει να ειναι απλα ενας ουρολογος.εκανε εξεταση αιματος και εχει υψηλα λευκα αιμοσφαιρια.δεν θελω αλλο να ρωταω δεξια και αριστερα γνωστους αν ξερουν καποιθον προτιμο να ρωτησω εσας που τους ξερετε πραγματικα και να βρω καποιον να ξερω οτι τον παρακολουθει και θα τον βοηθησει.ευχαριστω
Ναι, να μιλάμε… Συμφωνώ με οτιδήποτε μπορεί να μας φέρει πιο κοντά…. Ναι λοιπόν και στο chat Αρκούδε….
Anonymous σ’ ευχαριστώ που με σκέφτεσαι, Χρόνια Πολλά για τα γενέθλιά σου! George δεν παρέλειψα και σένα να σ’ ευχαριστήσω για την απάντησή σου για τα λευκά…. αλλά ως Γιώργο…. Και τον άλλο Γιώργο….
Αγάπη τα αιματολογικά «καλά»… Κάπως «βόλεψα» αυτά τα λευκά…. Ο αιματοκρίτης με ζορίζει, πέφτει συνεχώς μα κάτι θα βρεθεί να «φρενάρω» κάπως την πορεία του….
Να σας πω μια ιστορία;
Αχ! Ρε παιδιά ! Έχω φέρει τον πατέρα μου στην Αθήνα για να συνεχίσει τη θεραπεία του ενώ για 3,5 μήνες είχα πάει εγώ στο χωριό κι έμεινα μαζί του….
Για σοβαρότατο λόγο –που έχει να κάνει με τη δική του και δική μου ασφάλεια αλλά και την ασφάλεια της μητέρας μου, τον έφερα εδώ.
(Έχω αδερφό αλκοολικό, τοξικομανή και βίαιο που μένει εκεί, χωρίς επιστροφή ο δρόμος που επέλεξε, άργησα πολύ να καταλάβω ότι αν δεν θέλει ο ίδιος ο άνθρωπος σωτηρία δεν υπάρχει…)
Αφού λοιπόν ο πατέρας μου, δεν ήθελε να έρθει Πάλεψα να τον κρατήσω στον τόπο που γεννήθηκε, μεγάλωσε, κι έζησε όλα του τα χρόνια… βάζοντας σε κίνδυνο πολλές φορές την ίδια μου τη ζωή, βιώνοντας σκηνές απείρου κάλλους για πολλοστή φορά, στο ενδιάμεσο των θεραπειών έφευγα για λίγο, κυρίως για να «κατευνάσω» τα πνεύματα διότι ήτανε όλα «οριακά» καθώς εκείνο το διάστημα αλλά και γενικότερα ο αδερφός στρέφεται κυρίως εναντίον μου, (χωρίς λέει να το καταλαβαίνει, τα «βάζει» με εκείνους που τον αγαπούν, έτσι έλεγε τουλάχιστον παλιότερα που είχε αρκετές στιγμές διαύγειας)
και δεν άντεχα να βλέπω τους γονείς μου να «ανησυχούν» για μένα…γιατί όπως και να το κάνουμε το παρελθόν της σχέσης μου με τον γιό τους είναι ιδιαίτερα «βαρύ» και «πένθιμο», με θύμα πάντα ….(;)
Και δεν με ακολουθούσαν ρε παιδιά,,,, Δεν άφηνε ο πατέρας μου το χωριό του…..
Παρ’ όλα όσα βίωνε…παρ’ όλα όσα βιώναμε…
Μου έλεγε όμως «Εσύ να φύγεις, να πας στη δουλειά σου…» αλλά….
Πώς να περιποιηθείς έναν άρρωστο άνθρωπο μέσα σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον……… μέσα σε απειλές και βία, μέσα σ’ ένα διαρκές κυνηγητό….. άλλοτε να τρέχεις και να κρύβεσαι στα ξενοδοχεία, άλλοτε να ζητάς βοήθεια από τις αρχές όπου ……. « Αν, αν τον χαρακτηρίσουν οι ψυχίατροι, τοξικομανή κι όχι ψυχασθενή θα αφεθεί ελεύθερος μέσα σ’ ένα 24ώρο ότι και να κάνετε….»….Χαίρω πολύ….. και πιστέψτε με –ήτανε αυτό και είναι, η μοναδική πλέον ευκαιρία του αδερφού μου, του κάθε «αδερφού» για να έχει μια μικρή, έστω και μια απειροελάχιστη πιθανότητα αν όχι να σωθεί να «βελτιώσει» κάπως τη ζωή του…. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα και απαιτεί άλλου είδους συζήτηση.
Φεύγω λοιπόν από το χωριό… και μόλις φτάνω στην Αθήνα, 4 ώρες ταξίδι, χτυπάει το κινητό μου, ο πατέρας μου σε κόμμα….. και τον είχα «αφήσει» τόσο καλά…. Σε 5 μέρες θα επέστρεφα….. Καλώ το ασθενοφόρο της πόλης παρακαλώντας το να ανέβει σε μια ορεινή περιοχή…. Καλώ, ξανακαλώ, παρακαλάω, κλαίω, χτυπιέμαι και τρέχω σαν τρελή στην Εθνική,… «Κυρία μου, αρνούνται, δεν μας αφήνουν μας βρίζουν, και μας το κλείνουν, δεν μας αφήνουν να πάμε, εμείς δεν μπορούμε ….» Φυσικά δεν έβριζε ούτε ο πατέρας μου που ήτανε σε κόμμα, ούτε η μητέρα μου που έντρομη προσπαθούσε να μας ειδοποιήσει…. … «Εκείνος» που έβριζε είχε τους λόγους του όπως και την ευθύνη για την κατάσταση του πατέρα… Τελικά πήγε η αδερφή μου που ήτανε πολύ πιο κοντά και τον «φορτώθηκε στην πλάτη της», τον έβγαλε στο δρόμο, και τον πήγε με μια φίλη της στο πλησιέστερο κέντρο υγείας κι από εκεί στο νοσοκομείο…. Ήτανε οι πιο δύσκολες μέρες της νοσηλείας του πατέρα μου….. Ποια χειρουργεία, ποιος καρκίνος;
Έτσι, σε μία επίσκεψη της μάνας μου και ξέροντας ότι θα πάρουμε εξιτήριο, τους «φόρτωσα» και να’μαι…..τώρα εδώ… Το ταξίδι προς την ελευθερία, το 2ο ταξίδι μου στην Εθνική, με το άγχος πάντα μήπως μας ακολουθήσει…..και δεν οδηγούσα ούτε μήνα, (το αυτοκίνητο το αγόρασα την τελευταία στιγμή με δάνειο, μεταχειρισμένο για να δώσω χαρά στον μπαμπά, αφού δεν προλάβαινα να κάνω όλα όσα εκείνος ήθελε να με δει να κάνω…. Διάλεξα αυτό που μου φάνηκε πιο εφικτό…. Μπορεί να σας φαίνεται αστείο μα ήθελε πολύ να με δει να οδηγώ κι αυτός και η μητέρα μου… Το δίπλωμα το είχα χρόνια….)
Μα θέλει το χωριό του ρε παιδιά, μαραζώνει μέρα με τη μέρα, δεν ξέρω τι να κάνω… Χθες τον πήγα πάλι στο νοσοκομείο, κι ένας ένας από τους υπόλοιπους ασθενείς ή συνοδούς τους, ερχόντουσαν με τρόπο και μου λέγανε «Να πάς τον πατέρα σου στο χωριό, να τον πας….»
Τσακωνόμαστε πολλές φορές μες τη μέρα γι’ αυτό το θέμα, του λέω για τους «εκεί» κινδύνους, για τη θεραπεία, «Θα πάω και θα έρχομαι για τη θεραπεία… κι η μάνα σου να μείνει εκεί, να φροντίζει τα ζώα, τα χωράφια…»
Η αδερφή μου πάλι « Σου είπα να τον παρατήσεις και να μην του κάνεις χημειοθεραπείες….»
Όπως κάθε άνθρωπος έτσι κι εγώ, έχω περάσει πολλά στη ζωή μου, μα μου φαίνεται ότι αυτό το διάστημα τα χω παίξει εντελώς, δεν μπορεί να είμαι σ’ όλα παράλογη….
Μου έχει σπάσει το στομάχι…. Ας μου πει κάποιος ποιο είναι το σωστό; Για εκείνον, για τη μητέρα μου για μένα….
Η θεραπεία πρέπει να συνεχιστεί εδώ, δεν μπορώ να μπω ξανά στη διαδικασία να επιστρέψω στον άλλον γιατρό, εδώ ίδρωσα να μας δεχτούνε, δεν έχω που να μείνω αν επιστρέψουμε, είμαι καταχρεωμένη, δεν έχω λεφτά για ξενοδοχεία, οι συνθήκες στο χωριό δεν βοηθάνε…. Πέρα από τα παραπάνω, κρύο, ταλαιπωρία, μακριά από γιατρούς…..
Κι έχω και μια μητέρα… που θέλει να μείνει εδώ… μα αν φύγει ο πατέρας θα τον ακολουθήσει… 50 χρόνια είναι αυτά …
Ευχαριστώ που με «ακούσατε»!
«Έπιασα» πολύ χώρο… με συγχωρείτε… Μα ήθελα όλα αυτά να τα μοιραστώ μαζί ΣΑΣ, γιατί νιώθω ότι καταλαβαίνετε πολύ περισσότερα. από αυτό που οι πιο πολλοί άνθρωποι -εκτός χορού- αποκαλούν μαζοχισμό….
Συνονόματη Ιωάννα, ο χώρος είναι στην διάθεσή σου, και στην διάθεση όσων θέλουν να μιλήσουν – μην σας νοιάζει, έχει άφθονο για όλους! 🙂
Θυμίζω σε όλους ξανά την αντικαρκινική και την Μέριμνα – δώστε τους μία ευκαιρία να σας ακούσουν και να βοηθήσουν, ε; Ενδιαφέρονται οι άνθρωποι, μην τους αποξενώνετε από τους πόνους και τις ελπίδες σας, μην τους φοβάστε…
Να σας θυμίσω επίσης, όσοι θέλετε συμμετοχή σε μάζωξη (είτε ηλεκτρονική, είτε φυσική), να στείλετε ένα email με την πρόθεσή σας στο arkoudos+sayitloud@gmail.com, για να συγκεντρώσω ενδιαφερόμενους… Προς το παρόν ελέγχω πλήρως και το chat, και την συγκέντρωση – αν χρειαστεί κάτι, θα σας ενημερώσω απο εδώ 🙂
Ιωαννα προφανως εχεις κανει τα παντα για τον μπαμπα σου και σιγουρα η αποφαση σου να ερθει στην Αθηνα για να συνεχισει τις θεραπείες του ειναι η πιο σοφή. Η κατασταση του αδερφου σου δυστηχως επιβαρυνει την υγεία του και κυρίως την ψυχολογική του κατασταση η οποία παίζει και τον πιο σημαντικό ρολο για τους καρκινοπαθείς.Ο πατερας σοθ εχει αναγκη να βρισκεται σ ενα ηρεμο περιβαλλον για να εχει δυναμη για τις χημειοθεραπειες. Το ιδανικο θα ηταν να ειναι στο χωριο του εκει οπου νιωθει πιο οικεια (αλλα με την προυπόθεση οτι ο αδερφος σοθ δεν ζει εκει) , γιατι ένας ασθενης αυτο που θα του λειψει περισσοτερο απο όλα είναι η καθημερινοτητα του κι ηρουτινα του στο δικο του περιβαλλον….ξέρεις καμια φορα αναρωτιέμαι αν ειναι σωστο αυτο που είχα διαβασει οτι η χειροτερη κολάση των ανθρώπων μπορει να είναι η ίδια η οικογενεια του …. Οπως και να εχει πιστευω οτι ολοι μας εχουμε καθηκον να κανουμε αυτο που βαθεια πιστευουμε πως ειναι σωστο μεσα μας…ετσι ωστε να νιωθουμε καλα με τον ευατο μας,οσο εγωιστικο κι αν ακουγεται. Αν λοιπον εσυ πιστευεις οτι μονο εδω μπορεις να προσφερεις την βοηθεια ποθ πρεπει να εχει ο πατερας σου τωρα , τοτε πρεπει να επιμεινεις να μεινουν μαζι σου…γιατι αυτι θα είναι το καλυτερο για όλουσ σας …μεχρι να σταθεροποιηθει τουλαχιστον η κατασταση του και μετα είναι δικια τους η αποφααση για το αν θα γυρισουν πισω…Ευχομαι να σε ακούσουν …αν παλι οχι να ξέρεις οτι εσυ προσπαθησες οσο μπορουσες κι ο πατερας ηδη θα το ξερει αυτο. Δυστηχως Θεοι δεν ειμαστε για να τα διορθωσουμε όλα ο καθενας κανει οτι μπορει για τον δικο του «σταυρο»…
Καλησπέρα σε ολους………….Μελίνα ξερω εναν ογκολόγο….αν θελεις τα τηλεφωνα του στη διαθεση σου….αυτος και αλλοι με παρακολουθουν και πιστευω οτι κανει το καλυτερο….οποτε τα θελεις να σου τα στειλω με mail….
χαιρετισμους εχετε ολοι απο την Εφη…..καλο κουραγιο και δυναμη…..(ειναι η κυρια στο διπλανο κρεβατι…..η Ρούλα εφυγε και ειναι καλα…)….
σας φιλω….
περιμενω με αγωνια το τσατττττττττττττ……………………
Καλησπερα και απο μενα.Ιωάννα κράτα γερά.Οπως λες και εσύ εχεις περάσει τοσα στη ζωή σου μην λυγίσεις τώρα.Οχι τώρα που σε εχουν τόσο ανάγκη οι δικοι σου ανθρωποι.Κάνεις το σωστό κανεις οτι μπορείς για τον πατερα σου αλλα και για ολη σου την οικογένεια.Εισαι δυνατή θα τα καταφέρεις.Δεν σου κρύβω οτι διαβαζοντας οσα εγραψες παραπάνω εκλαψα με λυγμους.Σε πόνεσα πολύ.Πολλές φορές οταν δεν αντέχω αυτό το βάρος της θλίψης μου διαβάζω την απάντηση σου (στην προηγούμενη σελίδα)και πέρνω δύναμη και κουράγιο.Είμαι σίγουρη οτι κάνεις το σωστό και κανείς μα κανείς δεν έχει το δικαωμα να σε κρίνει αρνητικά.Γιατι ΕΣΥ εισαι αυτη που <>με χίλια και είσαι εκει για τον αγαπημένο σου μπαμπακα.Να σου δώσει ο Θεος δύναμη γλυκιά μου να τα καταφέρεις και αυτην την φορά να σταθεις ΟΡΘΙΑ.Φιλιά σε ολους και μια ζεστή αγκαλίτσα γιατι εδώ στον Εβρο όπου μένω εγω σφίξαν τα κρυα.
μέσα στα εισαγωγικά ειναι η λέξη ΤΡΕΧΕΙΣ.Δεν ξέρω γιατι δεν εμφανίστηκε
Μελινα εγω ειμαι ευχαριστημενει με τον ογκολογο μου αλλα αν θεσ γραψε το email να σου γραψω.
το μαιλ μου ειναι melina-z1234@hotmail.com.αχ σας ευχαριστω παρα πολυ
kalispera kai pali….opvs exv pei kai pio palia antimetvpizv ton karkino mesa stin oikogeneia mou gia 2 fora. exo tin mitera moou arrosti me karkino sto masto.Afou egine mastektomi o giatros eipe oti eixe paei se pollous lemfadenes kai o karkinos einai proxorimenos,mia lemfadena den mporese na tin vgalei giati eitan vathia.se erotisi mou an einai aparaitito na kanei metastasi mou eipe oti den einai aparaitito alla einai auximenes oi pithanotites
tora mas edose 6 xeimiotherapeies sinodeuomenes apo kati xapia (apo tin taraxi mou den rotisa ti xapia eiani auta) meta aktinovolies kai telos ormonotherapeia
thelo ligo tin voitheia sas…eimaste sto metaxsa kai thelo seuteri gnomi iparxei periptosi na mou sistisei kapoios enan kalo pathologo? euxaristo poli…..kai epeidi diavasa ola ta sxolia den prepei na xanoume to kouragio mas alla na prospathoume gia to kalitero….exasa ton patera mou apo karkino exo peismosei den tha xaso kai tin mitera mou….tha prepeii na xasei o karkinos auti ti fora oxi ego
Καλημέρα σε όλους σας! Παιδιά εγώ στο ζήτημα των ογκολόγων δε μπορώ να βοηθήσω. Ο μπαμπάς μου παρακολουθείται από πνευμονολόγους (αυτοί είχαν αναλάβει και τις χμθ) και ακτινοθεραπευτή, αν και πάντα σκεφτόμουν μήπως ήταν λάθος μας που δεν επισκεφθήκαμε και ογκολόγο…montexristo εύχομαι να πάνε όλα καλά με τη μαμά σου. Ευτυχώς ο μαστός είναι από τις εύκολες περιπτώσεις (απ’όσο ξέρω) αν πιάσουν τόπο οι χμθ και οι ακτινοβολίες. Ιωάννα μου σε σκέπτομαι, κάνε το καλύτερο που μπορείς για το μπαμπά σου και μη σκέπετεσαι τίποτα. Ελένη, Αγάπη, Σοφία, σας φιλώ! Χαιρετίσματα και στην Έφη, κουράγιο!
Καλημέρα σε όλους σας! Παιδιά εγώ στο ζήτημα των ογκολόγων δε μπορώ να βοηθήσω. Ο μπαμπάς μου παρακολουθείται από πνευμονολόγους (αυτοί είχαν αναλάβει και τις χμθ) και ακτινοθεραπευτή, αν και πάντα σκεφτόμουν μήπως ήταν λάθος μας που δεν επισκεφθήκαμε και ογκολόγο…montexristo εύχομαι να πάνε όλα καλά με τη μαμά σου. Ευτυχώς ο μαστός είναι από τις εύκολες περιπτώσεις (απ’όσο ξέρω) αν πιάσουν τόπο οι χμθ και οι ακτινοβολίες. Ιωάννα μου σε σκέπτομαι, κάνε το καλύτερο που μπορείς για το μπαμπά σου και μη σκέπετεσαι τίποτα. Ελένη, Αγάπη, Σοφία, σας φιλώ! Χαιρετίσματα και στην Έφη, κουράγιο!
Αρκούδε, Νάντια, Αγάπη, Βίκυ, να είστε καλά για τη συμπαράσταση….
Φιλιά σε όλους σας!
Αγάπη, πολύ απόλαυσα την «αγκαλίτσα» που μας «έκανες»……
Montexristo γνωρίζω έναν εξαιρετικό παθολόγο πολύ ενημερωμένο με τον οποίο συνεργάζομαι και για δικά μου θέματα. Εχει συνεργασία με διαγνωστικά κέντρα στη Γερμανία στα οποία στέλνει δείγμα αίματος κ.λ.π για εξετάσεις που δεν πραγματοποιούνται στην Ελλάδα ούτε από ιδιωτικά νοσοκομεία.
Τον συνιστώ ανεπιφύλακτα. Αν θέλεις δώσε μου το e-mail σου να σου στείλω τα στοιχεία του.
Montexristo απλά να σου πω ότι ο παθολόγος είναι σε ιδιωτικό νοσοκομείο, αλλά διατηρεί και δικό του ιατρείο σε περίπτωση που θα ήθελες να πας να συζητήσεις εσύ μαζί του
ΙΩΑΝΝΑ συμφωνώ απόλυτα με τη Νάντια και την Αγάπη. Συνέχισε τον αγώνα σου εδώ. Αυτό που κάνεις είναι απόλυτα σωστό. Καλή δύναμη!!
Επίσης, κάτι που μπορεί ήδη να ξέρετε αλλά εγώ το ανακάλυψα πρόσφατα. Δύο φορές τον μήνα οι καρκινοπαθείς δικαιούνται να κάνουν τη χημειοθεραπεία σε ιδιωτικό θεραπευτήριο, γιατί το ΙΚΑ εκτός από το κόστος των φαρμάκων καλύπτει και το κόστος του κρεβατιού.
ΜΕΛΙΝΑ προσπάθησα δύο φορές να σου στείλω e-mail χωρίς επιτυχία. Αν θέλεις για να σου δώσω τις πληροφορίες για τον ογκολόγο στείλε μου e-mail. Το έχει ο αρκούδος.
Φιλιά
Μελίνα, κάποιο λάθος πρέπει να έχεις κάνει στο email σου. Και το δικό μου μάιλ το έχει ο Αρκούδος. Αν θέλεις επικοινώνησε.
Πολλά φιλιά σε όλους σας
Montexristo Σχετικά με τις ακτινοβολίες κάνε μια έρευνα πρώτα γιατί οι παρενέργειες έχουν να κάνουν με την παλαιότητα του μηχανήματος. Δηλ. όσο πιο παλιό το μηχάνημα τόσο πιο έντονες οι παρενέργειες.
Είχα και γω ένα αφιέρωμα για την μέρα και έκανα αναφορά στο κείμενο σου που είναι πραγματικά πολύ καλό. Καλή εβδομάδα.
Mελινα το email moy einai sofiamend@yahoo.gr. Γραψε για να σου πω τους ογκολογους. φιλακια σε ολους
Καλημέρα σε όλους και Χρόνια Πολλα.Ευχομαι και ελπίζω να είστε όλοι καλα και του χρόνου τετοια μερα ολες οι περιπετειες που βιώνει ο καθένας απο μας σήμερα, να υπάρχουν μόνο σαν μια ανάμνηση μακρινή η οποία θα αποτελεί παρελθόν.Φιλακια πολλα σε όλους.Σας σκέφτομαι με πολύ αγάπη .
Γεια σε όλους, εύχομαι να είστε καλά και ακόμα καλύτερα.
Επανέρχομαι με ακόμα μια ερώτηση: έχει κάνει κάποιος ακτινοθεραπεία με τη μέθοδο Cyberknife στο Ι@tropolis ? Χρησιμοποιείται αναγκαστικά για όγκους στον εγκέφαλο και σε μέρη που δεν γίνεται διαφορετικά αλλά προσωπικά το σκέφτομαι για σπόνδυλους και πνεύμονα.
Σίγουρα είναι πολύ καλύτερη μέθοδος, με ακρίβεια, με λιγότερες παρενέργειες και λιγότερες συνεδρίες. Το κόστος πρέπει να είναι απαγορευτικό, θα μάθω αύριο.
Ευχαριστώ.