Η απίστευτη συμμετοχή σας με άφησε άφωνο. Δεκάδες άνθρωποι συνέβαλλαν, γράφοντας σχόλια για τους εαυτούς τους ή για συγγενείς, μοιράζοντας τις ιστορίες τους, πόνο και ελπίδα.
Εμεινα άφωνος.
Στην αρχή απαντούσα στα σχόλια, αλλά μετά παρατήρησα οτι το βήμα λόγου που δινόταν εδώ στους (έμμεσα ή άμεσα) παθόντες ήταν πολύ πιο σημαντικότερο απο την δική μου γνώμη.
Έτσι σας άφησα να λέτε ότι βάραινε την καρδιά σας.
Είσαστε πολλοί – πολλοί περισσότεροι απο όσους περίμενα.
Αυτή η συμμετοχή σας με αναγκάζει να το επαναφέρω στην επικαιρότητα, καθώς, μιλώντας με την Αντικαρκινική Εταιρεία, και λαμβάνοντας υπόψιν το #51 σχόλιο απο τον Γιώργο, σκέφτηκα οτι δεν μπορώ να μείνω απαθής παρακολουθώντας αυτήν την συζήτηση.
Πρώτα, το post:
5/2/2007:
Πες το δυνατά ρε, Καρκίνος.
Όχι το ζώδιο, το άλλο. Η «ασθένεια». Η «επάρατη νόσος». Η «κατάρα». Το «ακατανόμαστο».
Η μάνα μου έπαθε καρκίνο της ουροδόχου κύστης, και πέθανε -τελικά- απο αυτό. Κυρίως, έφταιγε (και φταίει) το κάπνισμα. (Τώρα, πως φτάνει η τζούρα απο το πρωϊνό απαραίτητο τσιγάρο στην ουροδόχο κύστη, τρέχα γύρευε. Φτάνει όμως. Να είσαστε σίγουροι, γιατί η μάνα μου για περίπου ενάμισι – δύο χρόνια, είχε ένα σωληνάκι, πλαστικό, που έδιωχνε τα ούρα σε μία σακούλα).
Όταν τριγυρνούσα στην Πάρο μετά τον θάνατό της, όλοι στραβομουτσουνιάζανε όταν έλεγα «Καρκίνος». Όταν άκουγα τους ανθρώπους να μιλάνε για άλλους, που πέθαναν απο καρκίνο, έλεγαν «η ασθένεια».
Μα τον θεο, ούτε να το προφέραν δεν μπορούσαν.
Τι τρέχει με αυτό; Τι είδους κόλλημα είναι; Μήπως και αν το πεις, κολλάς; Μην είναι κολλητικό; Μην το κολλάς με την αναφορά;
~
Κάπου τρία χρόνια πριν, στο γραφείο, έχω χάσει μπόλικα κιλά. Απο την Taste and Diet. Κάθε μέρα, τρώω το φαγητό που μου φέρνουνε – για μήνες λέμε τώρα, ε; – στο εστιατόριο, μαζί με ΟΛΟΥΣ τους άλλους. Πιάνει το κόλπο, τα χάνω τα περιττά, γίνομαι γκομενάκι, είμαι στα πάνω μου, ξυρίζω το κεφάλι μου.
Τι το ‘θελα;
Μήνες μετά, όσο είχα διατηρηθεί, ανακαλύπτω οτι υπάρχει φιλολογία: ο Γιάννης έχει καρκίνο (φτου! που έκανε και ο Φιλιππίδης όταν παρουσίαζε τα ζώδια στις ειδήσεις του Μαστοράκη στον Αντέννα).
Σου λέει ο άλλος, ξυρισμένο κεφάλι ίσον χημειοθεραπεία, χαμένα κιλά, that fits.
Ε, ούτε τότε δεν είπανε «καρκίνος». Το έμαθα απο κουβέντα που ξεκίναγε «το ξέρουμε οτι είσαι άρρωστος«.
Άρρωστος, όχι καρκίνος.
Σαν να έχεις τον σατανά μέσα σου.
Και, σαν να μην έφτανε αυτό, αν τελικά τον αποκτήσεις (μακρυά απο μας, ε;) δαγκώνεσαι.
Πως να το πεις; Φυλαγεσαι.
Γιατι σε κοιτάνε σαν πεθαμένο – ήδη. Όπως τους κοίταζες και εσύ παλιά.
~
Λοιπόν, παλικάρια, να τα βρούμε λίγο εδώ: Ζεις, απο τον καρκίνο. Επιβιώνεις. Είναι μπάσταρδη ασθένεια, αλλά δεν είναι θανατική καταδίκη. Πολλοί γλυτώνουν – έχω παραδείγματα-. Και μετά είναι καλά. Απολύτως καλά. Ούτε την ψυχή τους πουλήσανε, ούτε φαντάσματα είναι. Άρρωστοι πριν – καλά τώρα. Και ούτε έχουν να ντρέπονται για κάτι.
Και αξιοπρεπείς, και αμόλυντοι. Για αυτό, αν ακούσετε κανέναν με καρκίνο, μην το κοιτάξετε σαν πεθαμένο. Σαν κρυολογημένο κοιτάχτε τον. Και μην φοβηθείτε να το πειτε – καρκίνος.
Δεν υπάρχει «ανίατη ασθένεια», «επάρατη νόσος», «η ασθένεια» και άλλες τέτοιες υπεκφυγές.
Και αν το αντιληφθούμε, ίσως κάνουμε κάτι για αυτό. Αν υποψιαστούμε οτι με τον τρόπο ζωής μας (φυτοφάρμακα, κινητά, τσιγάρα, διατροφή) κινδυνεύουμε, και δώσουμε λίγο σημασία, μπορεί και να το αποφύγουμε.
Δεν κολλάει με το να το πεις. Με το τσιγάρο, μπορεί. Με το να το πεις, όχι.
Και, αν θέλετε να με ακούσετε, μην το ανάψετε το γαμημένο για λίγο. Έτσι, τιμής ένεκεν.
Μην διστάσετε να τους καλέσετε. Η ψυχική σας υγεία (είτε είσαστε ασθενείς, είτε είσαστε κοντικά πρόσωπα) είναι εξίσου σημαντική με την σωματική.
Αν πρέπει να μάθουμε να λέμε «καρκίνος» χωρίς να ντρεπόμαστε, τότε σίγουρα πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τον πόνο της καρδιάς και του νου μας, χωρίς δισταγμούς.
Στην γραμμή θα σας απαντήσουν άνθρωποι που γνωρίζουν πολλά για την ασθένεια, και γνωρίζουν πως να απαλύνουν τον πόνο της ψυχής σας.
Ελπίζω απο καρδιάς να έχω κάνει ότι μπορώ για να απαλύνω τον πόνο σας…
- Αρχική ημερομηνία: 5/2/2007
- Δεύτερη ημερομηνία: 5/11/2007
- Τρίτη ημερομηνία: 23/10/2008
Οι σέρβερ μοιάζουν να μην αντέχουν άλλο να δείξουν αυτήν την σελίδα. Κοντά στα χίλια comment, με γεμάτο κείμενο, και πάνω απο τριάντα τρείς χιλιάδες επισκέψεις, είναι σίγουρα πρόκληση -στην καλύτερη περίπτωση- για το WordPress. Για να το αντιμετωπίσω, χρειάστηκε να χωρίσω τα σχόλια σε σελίδες. Τα σχόλιά σας, μπορείτε ακόμα να τα δείτε συνολικά σε μία σελίδα, πατώντας στην αντίστοιχη επιλογή..
(135 ψήφοι, βαθμολογία: 4,67 / 5)
Loading...
Σπανίως συμμετέχω στην κουβέντα σας – προσπερνώ ακόμα και τις γλυκύτατες ευχαριστίες σας, μόνο και μόνο γιατί αυτός ο χώρος είναι δικός σας, ούτε κάν δικός μου.
Οποτε παρεμβαίνω, το κάνω για να σας θυμήσω οτι ο δρόμος που διαβαίνετε, συγγενείς και ασθενείς, είναι δύσκολος και τραχύς – και ως τέτοιος δεν πρέπει να αμελούμε καθόλου τα συναισθηματικά μας τραύματα, εκτός απο τα σωματικά.
Ακόμα και αν μιλήσετε εδώ -το ξέρω πόσο χαλαρωτικό είναι, κοντζαμάν blog άνοιξα για να τα αποθέτω όλα εδώ- δεν πρέπει να υποτιμάτε, ούτε να ξεχνάτε πως υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που ξέρουν πως να σας ακούσουν.
Οι φίλοι της Eλληνικής Aντικαρκινικής Eταιρείας ξέρουν και τι περνάτε, και πως να σας βοηθήσουν να το ξεπεράσετε. Είναι εκεί για να ακούσουν, και πρέπει να τους εμπιστευθείτε.
Με την ευκαιρία να ευχαριστήσω όλους όσους είναι εδώ, ακούγοντας και επικοινωνώντας. Η ελπίδα που χαρίζετε στους άλλους – ενώ πολλές φορές περνάτε τα ίδια και χειρότερα είναι το αλήθινό θαύμα ανάμεσά μας. Αυτή η στήλη -για την οποία δεν είμαι ούτε κατ’ ελάχιστα υπεύθυνος για την βοήθεια που παρέχει- εχει κάνει πολλούς ανθρώπους να ανακουφιστούν και να μιλήσουν. Σας ευχαριστώ απο καρδιάς για το πολύτιμο έργο που προσφέρετε.
Αγγελική,
Λυπάμαι για τον μπαμπά σου…
Σίγουρα μ’ ένα λυπάμαι ο δικός σου πόνος δεν απαλύνεται…μα …..έτσι είναι η ζωή…
Ο πατέρας μου έχει καρκίνο, μα εγώ πριν λίγο καιρό στη μητέρα μου είπα:
«Μαμά, δεν θέλω να πεθάνεις» γιατί κάτι ένιωσα…
«Γιατί; Εσύ εδώ θα μείνεις;» μου απάντησε…
Κι όλοι καλά γνωρίζουμε, ότι σ’ αυτή τη φράση, είναι όλη η αλήθεια της ζωής…
Πάρε το χρόνο που χρειάζεσαι χωρίς όμως ποτέ να ξεχνάς να αγαπάς τον εαυτό σου, όπως αγαπάς τον πατέρα σου!
Αυτή είναι η «υποχρέωσή» σου απέναντι σε Σένα αλλά και σε Εκείνον.
Κοίτα το παιδί σου στα μάτια – είσαι τόσο τυχερή που του χάρισες εγγονάκι- και τότε θα δεις που βρίσκεται η νέα κατοικία του μπαμπά σου…
(Με ταπεινή διάθεση και χωρίς καμία πρόθεση διδαχής)
Να ΄σαι καλα Ιωαννα για τα λογια σου.Πραγματικα νιωθω οτι μεσα απο αυτη τη σελιδα απεκτησα φίλους,κι αυτό γιατί όλοι μας έχουμε κοινά συναισθήματα.Ευχομαι από τα βαθη της ψυχής μου να ξεπερασει ο πατέρας σου το προβλημά του.Εγώ μόλις έκανα το πρωτο βήμα έχοντας μετα απο πολλες μερες αγκαλια την κορη μου κι αυτο χαρη σε ολους εσας.
Αγγελικη λυπαμαι για τον θανατο του πατερα σου οπως και για τον θανατο και αλλων γονιων ατομων απο εδω μεσα.Ειναι πραγματικα πολυ δυσκολο.
Εγω μαζι με τον αδερφο μου και τον πατερα μου πριν απο 1,5 μηνα μαθαμε τα νεα για την μητερα μου.Ενω στις 12 Ιουνιου ειχε κανει μαγνητικη (ετσι προληπτικα) και ειχε βγει πεντακαθαρη,στα μεσα Νοεμβρη μαθαμε αυτο που δεν μπορουσαμε να φανταστουμε αυτο που πιστευαμε οτι δεν μπορουσε να συμβει σε εμας.Μετα απο αξονικη διαπιστωθηκε καρκινος των ωοθηκων με μεταστασεις και σε αλλα οργανα.Χασαμε την γη κατω απο τα ποδια μας,δεν το πιστευαμε.Εκτιμηση του γιατρου?Δεν μπορει να γινει τιποτα.Παρτε την σπιτι και απλα περιμενετε να τελειωσει.Χρονος?3-4 εβδομαδες εως 2 μηνες το πολυ.Πηγαμε και σε αλλον γιατρο,μας εδωσε ενα περιθωριο 5% για παραταση 2 με 3 χρονια κανοντας χημειοθεραπειες.Ξεκινησαμε αμεσως.Την Δευτερα θα κανει την δευτερη θεραπεια.Οι περενεργειες μεχρι στιγμης απο την πρωτη θεραπεια,κοπωση αδυναμια,πονοι,απωλεια βαρους,απωλεια μαλλιων.Το θετικο ειναι οτι τωρα πλεον δεν ποναει.Συμπερασμα:Οσο ατιμη και προστυχη αρρωστια και αν ειναι (γιατι δυστυχως δεν σου αφηνει περιθωρια να την παλεψεις) προσπαθουμε κανουμε οτι ειναι δυνατον να σταθουμε στα ποδια μας και να πολεμησουμε.
Την μητερα μου την αγαπω πολυ και δεν θελω να την χασω.Πρεπει ομως να σταθω δυνατος γιατι δεν ειμαι μονος μου σε αυτη τη ζωη.Υπαρχει η γυναικα μου που με στηριζει,υπαρχει η κορη μου,που αν και δεν εχει κλεισει ακομα τα 2,οποτε με βλεπει θλιμενο ερχετε και γαντζωνετε πανω μου λες και καταλαβαινει το τι συμβαινει και τελος σε λιγοτερο απο 1 μηνα γεννιετε ο γιος μου και που ισως αυτο το γεγονος απο μονο του να ειναι το καλυτερο οπλο και φαρμακο στο να αντεξω την πιεση ολης αυτης της καταστασης που βιωνω.
Πιστευω οτι παντα υπαρχει ελπιδα.Απλα δεν πρεπει να την αφησουμε να σβησει.
γεια σας!!! πηγα την μαμαμου στις 15-12-2008 με αφορητους πονους στην κοιλια της..η κοιλια της ηταν σαν μπαλονι που ηταν ετοιμο να εκραγη μετα απο ωρες της εκαναν αξονικη και υπεριχο οπου με ενημερωσαν οι γιατροι οτι εχει πετρες στην χολι εναν ογκο σε προχωρημενο σταδιο στα γυναικολογικα μια μικρη παγκρεατιτιδα και μια μικρη κυστουλα στο επινεφριδιο ..την εβαλαν για χειρουργειο μετα απο τεσσερης μερες και αφερεσαν τα γυναικολογικα και οτι αλλο χρειαζοταν….μετα απο 8 μερες πηραμε εξητηριο ….
εχτες στις 3 – 1 2009 ειχε πονους πισω στο εντερο δεν μπορουσε να βγαλει τα αερια….στις 6 το πρωη την πηγα τουαλετα και ηταν λες και ειχε ουριση επανω της….την πηγα στο νοσοκομειο και της εκαναν εισαγωγη….της εχουν βαλει καθετηρα και παλι οταν σηκωνετε ορθια φευγουν υγρα πολλα αλλα δεν το καταλαβενει….τι μπορη να εναι αυτο???
η ταχεια βιοξια βγηκε καρκινος κακοιθης….
το e-mail μου ειναι amalialam@yahoo.gr Ας μου πη καποιος τι ειναιολλα αυτα…βλεπω την μανα μου μερα με μερα διαφορετικη….το χρωμα της τον τροπο που μου μηλαει ακουγετε με δυσκολα η φωνη της…..δε ξερω ισως να τα βλεπω εγω ετσι απο την ωρα που εμαθα αυτο….. εαν μου πουν για χειμιοθερεπιες να τις κανω??? και εαν τις κανω και ειναι χειροτερα??? δεν ξερω ας με βοηθισει καποιος εχω μπερδευτη κοντευω να τρελαθω… Σας ευχαρηστω.
Δεσποινα σε ευχαριστώ..πάντα έχεις κατι να πεις σε όλους…μπραβο..
ευχομαι σε όλους όσους γράφουν ή διαβάζουν καλή χρονιά γεμάτη υγεία.
αρκούδε να σαι καλά και ό,τι επιθυμείς…και πάλι συγχαρητήρια για το blog.
Πάλι ερώτηση έχω.Έχει κάποιος από εσάς εμπειρία με ομοιοπαθητικά φάρμακα?Βλέπετε ο γιατρός μας δήλωσε σήμερα ότι δε θα κάνει την τελευταία χμθ ο πατέρας μου αφού πρώτον δε θα αντέξει το σώμα του και δεύτερον δεν την χρειάζεται αφού καμία απο τις προηγούμενες δεν τον βοήθησαν.Δηλαδή περιμένουμε να πεθάνει.Γι΄αυτό αναρωτιόμαστε θα βοηθούσε κάτι τέτοιο?
Να συστηθώ!
Είμαι καινούργια στο «κλάμπ»!
Εμείς μάθαμε για την ύπαρξη και μετάσταση καρκίνου της μαμάς μου, παραμονή πρωτοχρονιάς. Όχι ότι θα άλλαζε κάτι αν το μαθαίναμε με τον νέο χρόνο, αλλά πως να το «κάψεις» το πελεκούδι με τέτοια νέα…
Αποφασίσαμε στην μαμά μου να μην πούμε τίποτα για πολύ καιρό. Δεν νομίζουμε ότι θα το αντέξει. Χρειαζόμαστε λίγο χρόνο ακόμα και βλέπουμε. Οι γιατροί μας έδωσαν 5-6 μήνες ζωής, καθότι ο καρκίνος του πνεύμονα έκανε ήδη μετάσταση στο συκώτι.
Για τα κόκαλα δεν μάθαμε ακόμα. Αύριο.
Αν κάποιος γνωρίζει κάποιο Νοσοκομείο στο Εξωτερικό ας μου γράψει κάποια στοιχεία. Κάτι διάβασα στο site για ένα στην Φρανκφούρτη. Πως το λένε?
Σας παρακαλώ, αν γνωρίζετε κάτι, βοηθήστε με.
Καλή Χρονιά και με Υγεία!!!
Καλημέρα και Καλή Χρονιά σε όλους!
Χρόνια Πολλά στις Ιωάννες της παρέας και σε όλους τους εορτάζοντες.
ΜΑΡΙΝΑ. Τί αποφασίσατε?
ΑΓΑΠΗ, GEMAN, ΙΩΑΝΝΕΣ,όλα καλά?
Φιλιά σε όλους
Γεια σας και από μένα,
Χρόνια Πολλά και Καλή Χρονιά (διπλές ευχές στους εορτάζοντες).
Αρχίζω να πιστεύω πως το site επισκέπτονται (ή γράφουν) περισσότερο caregivers παρά παθόντες!
Θα κάνω μια σκληρή πρόταση στη φίλη που ήταν τόσο απογοητευμένη από το χαμό του πατέρα της και σε όποιον άλλον σκέφτεται έτσι: αν σας περισσεύουν μερικοί μήνες ή χρόνια ζωής, ευχαρίστως να τους δεχτούμε εμείς που παλεύουμε με το θηρίο, μέρα με τη μέρα! Θα ζήσουμε κάθε μέρα όσο καλύτερα γίνεται!!!
Εγώ μπαίνω για ΧΕΜΟ αύριο, έχω μείνει άναυδος γιατί βλέπω πως ο οργανισμός θυμάται παρενέργειες (ναυτία, γεύση, στομάχι, βραχνάδα στο λαιμό) πριν τις χημειοθεραπείες μόνο και μόνο γιατί το μυαλό σκέφτεται και προετοιμάζεται για την δοκιμασία!!!
Συνεχίζουμε τον αγώνα, προσπαθώντας να ξεπερνάμε άμεσα κάθε πρόβλημα και με τη σκέψη πως καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση.
Τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς μου σε όσους αγωνίζονται, χαπακώνονται, παίρνουν πλατίνες και ταξάνες και ζομέτα και άλλες τέτοιες αηδίες και τρυπούν φλέβες, στήθη και ότι άλλο! Κρατήστε γερά
γιώργος
Αγαπημένε μου Αρκούδε,Χρόνια σου πολλα και ευτυχισμένα για την ονομαστική σου εορτή.Να εισαι παντα καλα,οτι επιθυμείς και ενα μεγάλο Ευχαριστώ για οτι εχεις κανει για μενα,για μας.Φιλακια πολλα και μια ζεστή αγκαλια ειδικα για σενα.
Χρόνια Πολλά Αρκούδε, Χρόνια Πολλά Ιωάννες και Γιάννηδες – και δύναμη σε όλους για την συνέχεια.. δεν υπάρχει άλλος τρόπος, εκτός από τον αγώνα.
Γιώργο με το καλό να βγεις!
Σκεφτόμουν πόσο έχει γίνει στέκι μου τελευταία η σελίδα, πόσο αυτονόητο είναι ότι βρίσκω άτομα να διαβάσω η να μιλήσω, κάποτε ούτε αυτό δεν είχαμε. Ας παίρνουμε δύναμη από όπου μπορούμε.
Καλη χρονια σε ολους χρονια πολλα στους εορταζοντες ιδιαιτερα. ramaidona λυπαμαι για τη μαμα σου ειναι ιδια περιπτωση με τον μπαμπα μου.σε οτι αφορα τη Φρανκφουρτη πηγαινε στο ΙΚΑ ή στον ασφαλιστικο φορεα που ειστε ασφαλισμενοι και ρωτησε.να ξερεις ομωσ οτι θα μπορεις να πας εκει μονο εαν νοσοκομειο στην Ελλαδα σας δωσει χαρτι οτι εδω δεν υπαρχει δυνατοτητα θεραπειας.καλη επιτυχια Γιωργο κουραγιο θα περασει και αυτο το ξερω οτι θα παλεψεις και συμφωνο απολυτα μαζι σου για την Αγγελικη και ευχομαι και αυτη που μπηκε ετσι στην παρεα μασ να το ξεπερασει γιατι ολοι εμεις που το πολεμαμε τι ειμαστε πιο δυνατοι ή εμεις αγαπαμε λιγοτερο τους δικους μασ ανθρωπους; δεν νομιζω. Ο πατερας μου δυστηχως πηρε την κατω βολτα.χτες το απογευμα τον ειδα για δυο λεπτα ενω πηγαινε με τον αδερφο μου στο γιατρο και ουτε δυναμη να μιλησει δεν ειχε πια.Αρχισαν οι πονοι στο συκωτι.απο τη Δευτερα του βαζουμε αυτοκολλητα οπιοειδη και ο πονοσ δεν υποχωρει.παιδια λιωνει μερα με τη μερα.Δεν θελω να ποναει κανενας σας δεν θελω να ποναει.ποσο καλυτερος θα ηταν ο κοσμος χωρισ πονο.Συγνωμη για ολα τα παραπανω και συγνωμη απο εσενα Αγγελικη αλλα πρεπει να φανεις δυνατη.εχεις ενα παιδι ανεκτιμητη οντοτητα.το φανταζεσαι να παλευες και για αυτο;μην υποκυπτεις Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΧΘΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ.ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΈΞΩ ΠΩΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΑΠΆΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΝ.ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ
ΙΩΑΝΝΑ 2206 Ξέρω ότι δεν θα βοηθήσω με αυτό που σου λέω αλλά καταλαβαίνω τί περνάς. Προσπαθήστε να τον βοηθήσετε με όσα περισσότερα παυσίπονα μπορείτε ενέσιμα, χάπια. Σφίξε τα δόντια. Δεν είναι εύκολο, το ξέρω. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο. Κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς.
Μπορείς να αντέξεις. Θα το δεις.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΣΈΥΧΑΡΙΣΤΩ.ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΘΑ ΠΑΩ ΝΑ ΤΟΝ ΔΩ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΑΥΡΙΟ.ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΑ ΚΑΙ ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ.ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΡΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΤΟΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝΕ ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΛΥΠΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΑ ΕΞΟΔΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΠΟΥ ΕΧΕΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ (ΑΠΟ ΑΛΛΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΖΕΙ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ 22 ΧΡΟΝΩΝ) ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΜΕ ΟΡΜΟΝΕΣ – ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΤΟΝ ΒΛΕΠΩ ΚΑΘΕ ΔΥΟ Ή ΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ.ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΛΕΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΟΝΑΕΙ.ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟΝ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΠΟΝΑΕΙ.ΣΥΓΝΩΜΗ ΚΑΙ ΑΠΛΙ ΠΟΥ ΣΑΣ ΨΥΧΟΠΛΑΚΩΝΩ
Αγαπητοί φίλοι,
γειά σας!
Εδώ και ώρα διαβάζω και ξαναδιαβάζω τα post σας και πραγματικά έννιωσα αγαπητέ geman πως έφαγα ένα γερό χαστούκι από τα λόγια σου.Δεν ήξερα πως να απαντήσω ειλικρινά και ακόμη και τώρα δε ξέρω αν έχω το δικαίωμα να γράψω. Θέλω πραγματικά να ζητήσω συγνώμμη γιατί όντως όταν είσαι «από έξω» σίγουρα πολλά πράγματα δε μπορείς ούτε να τα αντιληφθείς ούτε να τα αισθανθείς όσο και αν λες ότι συμπάσχεις.Ειλικρινά λοιπόν έννιωσα λίγο σαν εισβολέας στην κουβεντούλα σας , όμως δεν είχα καμοία τέτοια πρόθεση να πω κάτι που θα πειράξει ούτε να το «παίξω συμβουλάτορας» απλά έννιωσα πως η Αγγελική εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή ήθελε κάτι να ακούσει από κάποιον και αυτό έκανα. Ζητώ και πάλι ειλικρινά συγνώμμη και αντιλαμβάνομαι τώρα γιατί ο arkoudos δε θέλει να μιλήσει , γιατί ειλικρινά ότι και να πει κανείς μπροστά στη ΔΥΝΑΜΗ και το ΜΕΓΑΛΕΙΟ της ψυχής που έχετε όλοι μέσα σας , όλοι όσοι περνάτε δύσκολες ώρες αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει τίποτα μεγαλύτερο , τίποτα δυνατότερο και τίποτα ποιό σημαντικό από αυτό, τίποτα που μπορεί να σας πει κάποιος και να σας κάνει να νιώσετε καλύτερα.Όπως όλοι λέτε Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ.Ότι και να πω λοιπόν όντως φαντάζει λίγο. Θέλω να ζητήσω για άλλη μια φορά την ταπεινή μου συγνώμμη και να πω ότι είμαι εδώ κοντά σε όλους σας με όλη μου την ψυχή.Έχω την αίσθηση πως δεν πρέπει να ξαναμιλήσω, εκτός αν κάποια στιγμή νιώσω πως κάτι έχω να πω ή όντως έχω (γιατί ποτέ δε ξέρει κανείς μας τι του ξημερώνει αύριο και αυτό πρέπει να το σκεφτόμαστε όλοι μας, δυστυχώς όμως συνήθως το προσπερνάμε όταν εμάς δε μας αγγίζει…) , ούτως ή άλλως η συμπαράσταση όλων μας εννοείτε, όμως ότι και να πω είναι λίγο μπροστά στα λόγια του geman που κρύβουν τόσες ίσως για κάποιους «σκληρές» αλήθειες….ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΣΑΣ ΘΑΥΜΑΖΩ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ ΠΟΥ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΠΟΛΕΜΑΤΕ, ΓΙΑΤΙ ΟΝΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΤΟ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ…Έχετε από εδώ και πέρα τη «σιωπηρή» μου συμπαράσταση…
Γεια σας παιδιά
ύστερα από τόσες μέρες και οντας το μυαλό μου πιο καθαρό θα ήθελα κι εγώ με τη σειρά μου να ζητήσω μια μεγάλη συγνώμη,γιατί νομίζω οτι άθελά μου προκάλεσα κάποια σύγχηση σε σας που πραγματικά είστε πολεμιστές.Γιώργο χίλια συγνώμη .Εχεις απόλυτο δίκιο,απλώς μερκοί άνθρωποι είναι λιγότερο δυνατοί από κάποιους άλλους.Να ξέρετε οτι απο τώρα και στο εξης θα σας συμπαραστέκομαι κι εγώ σιώπηρά ίσως γιατι τελικα δεν έχω το δικαίωμα να μιλώ.ΣΥΓΝΩΜΗ!!!! και πάλι
Χμμμ,
η αλήθεια είναι πως είχα ξεκινήσει πολλές φορές να γράψω ένα μήνυμα αλλά έκλεινα τον browser φοβούμενος ότι θα κάνω λάθος. Το ζητούμενο δεν είναι σε καμία περίπτωση να διαβάζετε μόνο χωρίς να γράφετε, να είστε μαζί-αν μπορείτε και καθημερινά.
Ήθελα μόνο να δείξω την πραγματικότητα από μια χειρότερη θέση και είμαι σίγουρος ότι είναι αυτή. Όσον αφορά στους αγωνιστές, αναγκάζονται να γίνουν όλοι αυτοί που είναι πολύ αργά όταν το μαθαίνουν, αυτοί που έχουν τόσες μεταστάσεις και πόνους και πρέπει να συμβιβαστούν ά μ ε σ α με το θάνατο. Όταν είναι σίγουρο για αυτούς πως θα πεθάνουν σε λίγο καιρό, αναγκάζονται να περιμένουν να «τελειώσει το λάδι στο καντήλι τους» χωρίς μάλιστα να μπορούν να χαρούν ούτε για μια στιγμή τη ζωή! (Εδώ για μένα τίθεται το θέμα της ευθανασίας)
Ήρωες ακόμα είναι όλοι αυτοί που έχουν δύσκολους καρκίνους, με λίγες πιθανότητες ζωής και μεγάλη θνησιμότητα αλλά το παλεύουν όσο καλύτερα μπορούν. Γιατί το μόνο σίγουρο είναι πως η ζωή είναι γλυκιά, το έχουν πει τόσοι άλλωστε!
Forvas, έδωσες την καλύτερη στήριξη στην Αγγελική και σίγουρα σκληρά λόγια δεν ήταν δυνατό να τη βοηθήσουν.
Αγγελική ελπίζω να έχεις ξεκαθαρίσει τα πράγματα μέσα σου και μαζί με το πένθος να χαίρεσαι και τη δική σου ζωή μαζί με την οικογένειά σου.
Να είστε όλοι καλά!
γιώργος
Καλη χρονια σε ολους,…..χρονια καλα με υγεια…..τι αλλο να πει κανεις τετοιες μερες σε τετοιους ανθρωπους που πονουν;
σας διαβαζω καθε μερα…δεν εχω συχνα δυναμεις να σας μιλησω….σημερα ειναι μια καλη νυχτα…και ειπα να δηλωσω παρουσια….μετα απο καιρο…
Γιωργη….καλη δυναμη ….
χαιρομαι που ειστε εδω,…ολοι εσεις….να ειστε καλα και να το παλευεται…αλλιως δε γινεται…μονο ετσι….με τις αγωνιες και τις ανασφαλειες αλλα δεν γινεται αλλιως….αυτο ξερω εγω αυτο εμαθα τοσο καιρο…11 μηνες….και παμε για τα δυσκολα…αλλα τι αλλο να γινει;…..το αντεχω, δεν το φοβαμαι και το παλευω…ειναι η μοναδικη λυση αυτη….κανεις δεν μπορει να το κανει για μενα…μονο εγω για μενα…..κουραγιο και υπομονη….ευτυχως που ειστε εδω κι εσεις….βρισκω κομματια του εαυτου μου σε σας…να σας εχει ο θεος καλα….
σας φιλω.
Ελενη
Να’μαι παλι εδω.Ελενη μου κουραγιο να θυμασαι οτι εχεις εδω μια αλλη οικογενεια.Αχ Γιωργο ποσο δικιο εχεις ετσι οπως τα λες ειναι ολοι στην οικογενεια περιμενουμε να τελειωσει το βασανηστηριο.Χτες πρωτη φορα μετα απο 2 κυκλους χημειοθεραπειασ με τα κυτταροστατικα ειχε παρενεργειες.εκανε εμετο και ποναει πολυ στο συκωτι.Πως αλλωστε να μην ποναει εχει μεσα του εναν τεραστιο ογκο 9 εκατοστα και πολλους μικροτερους.Δεν ξερω πια τι να του πω.Ξεχασα να σας πω οτι οποιοδηποτε συμπτωμα και να εχει αν του τα αιτιολογησω εγω το δεχετε και το παλευει.και μενα ομως μου στερευουν καποια στιγμη τα λογια και οι δικαιολογιες.ξερετε τι με ποναει πιο πολυ απ’ολα; Οι μικρες μου ανηψιεσ που νιωθουν τα παντα αλλωστε ειναι 6 και 9 χρονων.Η μεγαλη μαλιστα που μεγαλωσε με τη μαμα μου και τον μπαμπα μου και ειναι και εσωστρεφησ ειναι συνεχεια μεσ’το κλαμα.Η μικρη τον κοιταει τον παιρνει αγκαλια τον φιλαει .Αυτες δεν ξερω πως θα το παρουν.Τωρα παντως ειναι χαλια.προσπαθω να τους πω οτι ο παππους θα φυγει και δεν μπορω.δεν μπορω γιατι δεν θελω να το πιστεψω.Τι παραξενο πραγμα ρε παιδια η ψυχολογια τη μια στιγμη ειμαι στην αγκαλια του αντρα μου(ευτυχως που υπαρχει στη ζωη μου) και ειμαι ευτυχισμενη και σκεφτομαι τι ωραια που θα ειναι να κανουμε και το παιδακι μας και την ιδια στιγμη σκεφτομαι οτι ο πατερας μου δεν θα δει το εγγονακι που θα του κανω και κλαιω.πνιγομαι και περνω μια βαθια ανασα και λεω συνελθε εσυ θα ζησεις σκεψου αυτον που ξερει και νιωθει τι ερχεται πως ειναι.οταν μια εβδομαδα πριν φυγει ο αδερφοσ της μανας μου πηγα να τον δω με ρωτησε ποτε ειναι ο γαμος μου και του ειπα σε δυο μηνεσ περιπου ξερετε τι μου ειπε :εγω δεν θα ειμαι ειμαι εδω αλλα οπου και να ειμαι να χορεψεις και εγω θα σου ανοιξω σαμπανια .Χορεψα και κοιταξα τον ουρανο και ξερω οτι ηταν εκει.Γιατι ρε παιδια να ειναι ετσι η ζωη μας;.Γιωργο μη με μαλωσεις για την κακη ψυχολογια αλλα σε λιγο θα παω να τον δω και σκεφτομαι οτι ισως ειναι η τελευταια φορα.Θελω να ελπιζω οτι θ’αντεξει αλλες 10 μερεσ που θα ξερω αν ειμαι εγκυος για να χαρει και ισως δωσει μια μαχη ακομη και νικησει.φιλια πολλα σε ολους και παλι συγνωμη
ΕΛΕΝΗ χαίρομαι που βλέπω μήνυμά σου. Και χαίρομαι που έχεις καλή ψυχολογία.
Σήμερα είχαμε το μνημόσυνο του πατέρα μου και είμαι χάλια. Πού θα πάει όμως? Θα ξανανέβω.
ΙΩΑΝΝΑ το τί θα γίνει μετά και πώς θα το πεις στις ανηψιές σου μην το σκέφτεσαι. Ολα θα πάρουν το δρόμο τους. Μπορείς απλά να τους πεις ότι ο παπούς έτσι δεν θα πονάει. Δεν θα είναι κοντά μας αλλά δεν θα πονάει.
Επειδή τα ανώδυνα ψέμματα επιτρέπονται, τί θα έλεγες να του πεις ότι είσαι έγκυος? Ετσι, για να του δώσεις μια χαρά. Ισως να στενοχωρηθεί που δεν θα δει το εγγόνι του αλλά θα νιώσει καλυτερα. Μπορεί να λέω και βλακείες, δεν ξέρω.
Σου εύχομαι σύντομα με ένα μωρό!
se katalaveno perno mia paromia katastasi me ton patera mou sou efxome ta kalitera
Δεν ξερω ποσα θ’αντεξω ακομη.Το Σαββατο πηγα στο χωριο να δω τον μπαμπα μου και ευτυχως ηταν καλυτερα.ο πονοσ μειωθηκε και ηταν λιγο καλυτερα.Εφυγα απο εκει σε αρκετα καλυτερη ψυχολογικη κατασταση και ειπα χτες ν’ασχοληθω με τον αντρα μου το σπιτι που ηταν ακομη στολισμενο αλλα ο Θεος αλλιως τα ειχε προγραμματισει.Θα σας πω μια μικρη ιστορια για να καταλαβετε τι συνεβη.Πριν 46 χρονια ο πατερας μου εφυγε απο την Αθηνα για Γερμανια μαζι με αλλους δυο φιλους τον Γιαννη και τον Παναγιωτη.Για τον Παναγιωτη δεν ξερω να σας πω τιποτα ο Γιαννης ομως ηταν παντα μελος της οικογενειας .Λατρευε τις πιτες της μαμας μου και οποτε ηταν να ερθει στην Ελλαδα επαιρνε τηλεφωνο για να του ετοιμα σει η μαμα μου πιτα.Δεν ηταν παντρεμενος και ζουσε μονος στη Γερμανια.Οταν πηρε συνταξη πριν 6 χρονια περιπου αγορασε ενα σπιτι στην Αθηνα και απο Απριλη μεχρι Σεπτεμβρη ηταν Ελλαδα και τον υπολοιπο χρονο Γερμανια.Μου ειχε μεγαλη αδυναμια και τον ειχα σαν 2ο πατερα.Σημαντικο,πολυ σημαντικο.Το 2008 ηρθε για το Πασχα και εμεινε μεχρι τα μεσα Νοεμβριου και αυτο γιατι με τον καρκινο του πατερα μου δεν ηθελε να φυγει μεχρι να σιγουρευτει οτι δεν χρειαζεται να μεινουμε στην Αθηνα για Θεραπεια.Την Τεταρτη δεν πηρε τηλεφωνο που γιορταζαμε(παιρνει παντα αν δεν προλαβω εγω να παρω πρωτη)και απο την επομενη μερα αρχισα να επικοινωνω με κοινους φιλους στην Αθηνα και κανενας δεν τον ειχε βρει.το ιδιο βραδυ με πηραν απο τη Γερμανια φιλοι που δεν τον ειχαν βρει και ηταν σιγουροι οτι ο Γιαννης δεν θα με ξεχνουσε.ηταν σιγουροι οτι τουλαχιστον εμενα θα με ειχε παρει.Δεν με ειχε παρει ομως ουτε και θα με παρει ποτε ξανα.Χτες το πρωι χτυπησε το τηλεφωνο και ηταν ο Βασιλης απο τη Γερμανια και μας ενημερωσαν οτι τον βρηκαν στον καναπε του με την εφημεριδα της 5ης Ιανουαριου στα χερια και εχωντασ πιει τον μισο του καφε.Ξερετε πια ειναι η ειρωνια οτι οταν το Νοεμβριο κατεβηκαμε στον Ογκολογο στην Αθηνα ο Γιαννης στεναχωριοτανε γιατι δεν ηξερε αν το Πασχα που θα ερθει θα τον βρει ζωντανο.Αχ Γιαννη μου εφυγες και ελπιζω εκει που εισαι να μην εισαι μονος οπως τη Δευτερα το πρωι.καλο ταξιδι.Θα σε θυμαμαι παντα
Αχ Ιωάννα 2206, ταπεινά, καλό ταξίδι κι από μένα στο Γιάννη…. Ήρεμο και ξεκούραστο, όπως κι η «φυγή» του….
Δεν είχε παιδιά, αλλά είχε εσένα που θα τον θυμάσαι και θα τιμάς τη μνήμη του κι είναι ακριβώς το ίδιο.
Παιδια καλημερα τι κανετε; Γιατι τετοια σιωπη;Ειστε ολοι καλα ανησυχω.Εγω αρχιζω σιγα σιγα να συνερχομαι απο το σοκ της Κυριακης και ισως σ’αυτο να βοηθαει και η βελτιωση του πατερα μου.καθε μερα ειναι και καλυτερα.σε λιγες μερες θα κανουμε αξονικη και μαγνητικη και στις 6/2/2009 θα κατεβω στον Αγ.Σαββα να δω τον ογκολογο του.ελπιζω να πανε καλα τα πραγματα.ευχομαι να ειστε ολοι καλα
Αφιερωμενο σε ολους εσας…..με την αγαπη μοιυ…
Ελένη
Come on hold my hand,
I wanna contact the living.
Not sure I understand,
This role I�ve been given.
I sit and talk to god
And he just laughs at my plans,
My head speaks a language, I don�t understand.
I just wanna feel real love,
Feel the home that I live in.
�cause I got too much life,
Running through my veins, going to waste.
I don�t wanna die,
But I ain�t keen on living either.
Before I fall in love,
I�m preparing to leave her.
I scare myself to death,
That�s why I keep on running.
Before I�ve arrived, I can see myself coming.
I just wanna feel real love,
Feel the home that I live in.
�cause I got too much life,
Running through my veins, going to waste.
And I need to feel, real love
And a life ever after.
I cannot get enough.
I just wanna feel real love,
Feel the home that I live in,
I got too much love,
Running through my veins, going to waste.
I just wanna feel real love,
In a life ever after
There�s a hole in my soul,
You can see it in my face, it�s a real big place.
Come and hold my hand,
I wanna contact the living,
Not sure I understand,
This role I�ve been given
Not sure I understand.
ΓΕΙΑ ΣΑΣ. ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΕΥΧΟ0ΜΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ.
ΕΧΩ HPV. EKANA ΚΑΥΤΗΡΙΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΕΧΩ ΕΥΤΥΧΩΣ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΠΑΠ ΤΕΣΤ ΑΛΛΑ ΑΝΗΣΥΧΩ.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΠΑΘΩ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΤΡΑΧΗΛΟΥ;;;;
Η ΓΙΑΤΡΟΣ ΛΕΕΙ ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΑΚΟΥΩ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ. ΑΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΣ ΜΟΥ ΠΕΙ ΚΑΤΙ……..
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ….
Τι έγινε βρε παιδιά, κολλήσαμε…
Θα σας γράψω εγώ μερικές χρήσιμες συμβουλές που εύχομαι τώρα να μου τα είχε πει κάποιος πριν αρχίσω τις ΧΕΜΟ. Ο λόγος; Θα είχα γλυτώσει αρκετή ταλαιπωρία, δύσκολες καταστάσεις από τις παρενέργειες και επιπλέον αρκετά κιλά (που πρέπει κάποια στιγμή να χαθούν).
Να τονίσω βέβαια πως η περίπτωσή μου είναι καρκίνος του πνεύμονα 4ο στάδιο, τα φάρμακα που παίρνω/πήρα είναι: Zometa, Carboplatin, Avastin, Taxotere το οποίο αλλάχθηκε από το Gemzar. Επίσης, δεν είμαι ειδικός και ότι αναφέρω βασίζεται στην εμπειρία μου και μόνο.
Το σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε μετά από τη ΧΕΜΟ είναι η ΝΑΥΤΙΑ, εμένα τουλάχιστον μου έχει τσακίσει το στομάχι. Το σημαντικότερο είναι να κρατάμε το στομάχι σχετικά άδειο όταν περιμένουμε τη ναυτία, αλλιώς ο εμετός θα έρθει εύκολα. Μαζί με τα αντιεμετικά που μας δίνουν στα νοσοκομεία, μπορεί να χρησιμοποιηθεί το Zofron για τις πρώτες 2 μέρες και μετά το Primperan σε σωστή πάντα δοσολογία.
Ένα πολύ καλό φάρμακο είναι το Penrazol που χρησιμοποιείται για να αντιμετωπίσει την γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση αλλά κάνει καλό και στην ναυτία. Εμένα προσωπικά με έσωσε, όσον αφορά στην παλινδρόμηση… τον πρώτο καιρό ξυπνούσα το βράδυ με τέτοιες ενοχλήσεις και δεν ήξερα πως να το αντιμετωπίσω.
Ένα άλλο πολύ μεγάλο πρόβλημα που είναι σχετικό, είναι η δυσκοιλιότητα!!! Ποτέ δεν είχα αξιολογήσει σωστά τη σημασία των αερίων στο σύστημά μας παρά μόνο τώρα!!! Αυτά τα φάρμακα δένουν κόμπο το έντερο και δεν το αφήνουν να κινηθεί με τίποτα! Στις πρώτες μου φορές πίστευα πως είναι πρόβλημα του στομαχιού… μετά κατάλαβα ότι έρχεται από το έντερο.
Το πρώτο σκεύασμα που χρησιμοποίησα ήταν το Γάλα Μαγνησίας, έκανε θαύματα μεν, με ανακούφισε σε λίγες ώρες αλλά όταν το αναζήτησα μετά από 1-2 μήνες μου είπαν οι φαρμακοποιοί πως το έχει ανακαλέσει η εταιρεία. Έκτοτε δεν το έψαξα ξανά για ευνόητους λόγους. Στη συνέχεια παιδεύτηκα με λινέλαια και λοιπά ηπακτικά τα οποία δεν έδειξαν δραστικότητα. Η σωτηρία κι εδώ ήρθε με το Dulcolax το οποίο δρα στην ώρα του αλλά δεν κάνει για χρήση σε μεγάλα διαστήματα (δείτε οδηγίες χρήσης).
Το σημαντικό είναι να μην γεμίζετε το στομάχι με άσχετες τροφές. Έτσι έκανα εγώ στην προσπάθειά μου να λύσω το έντερο… έπινα φραπέ, ελληνικά καφέ, έτρωγα δαμάσκηνα, σύκα κι ένα σωρό φαγητά που τελικά με στούμπωναν χειρότερα και το επιθυμητό αποτέλεσμα απομακρύνονταν…
Αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να τρώτε φρούτα, αν τις ανέχετε ο οργανισμός σας. Εμένα το στομάχι μου ζητάει συνήθως άμυλο, πατάτες και μήλα, αχλάδια και τελευταία πορτοκάλια (δροσίζουν το στομάχι). Με τις φυτικές ίνες που έχουν τα φρούτα-λαχανικά βοηθούν τη λειτουργία του εντέρου.
Προσωπικά, έχω πάρει μέσα σε 7 μήνες 15 κιλά και οι λόγοι είναι συγκεκριμένοι:
1. Μόλις έκοψα το τσιγάρο άρχισα να τρώω ασταμάτητα… προσπαθήστε να το ελέγξετε.
2. Όταν ένιωθα άσχημα με το στομάχι μου, έτρωγα κάτι με την ελπίδα ότι θα μου έφτιαχνε το πρόβλημα. Το καλοκαίρι προσπαθούσα να αντιμετωπίσω το κάψιμο του στομαχιού με το παγωτό κι έφαγα αμέτρητα κιλά. Συμβουλή μου είναι αν κάποιος θα κάνει χημειοθεραπείες να προσέξει από την αρχή το βάρος του γιατί μετά είναι δύσκολο.
Για το θέμα της αδυναμίας δεν έχω να πω κάτι γιατί δεν το πέρασα έντονα. Ύπνος είναι η καλύτερη λύση.
Να ξαναπώ πως δεν έχω κ α μ ί α ειδική γνώσω πάνω σε όλα αυτά και το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να στριμώξετε τους γιατρούς σας να σας δώσουν συμβουλές από την αρχή και με το ζόρι.
Ελπίζω με αυτά τα λίγα να βοηθήσω έστω και λίγο.
Να είστε καλά,
γιώργος 😉
Μπράβο geman, είναι πολύ σημαντικό να μοιράζεσαι τα προβλήματα για να προετοιμάζονται και όσοι άλλοι θα μπλέξουν…
Η αλληλοβοήθεια και η μοιρασιά της εμπειρίας είναι αυτά που κάνουν αυτό το post χρήσιμο και λειτουργικό…
Γεια χαρα ειμαι η βασω και ειναι η πρωτη φορα που επικοινωνω μαζι σας.Ειμαι παντρεμενη εχω δυο παιδακια 6 χρονων και ολα ηταν τελεια μεχρι τον περασμενο μαιο που ο αντρας μου διαγνωσθηκε με καρκινο στο πνευμονα .Απο τοτε ακολουθησαν δυο χειρουργεια.Στο δευτερο χειρουργειο εγινε ολικη πνευμονεκτομη ακολουθησαν χημειοθεραπειεςκαι και τωρα ειμαστε στο σταδιο του ελεγχου ανα τριμηνο.Μεχρι αυτη τη στιγμη που μιλαμε ολα πανε καλα ομως ΦΟΒΑΜΑΙ και φοβαμαι πολυ.Προσπαθω οσο μπορω να φανω δυνατη για εκεινον και για τα παιδια μας ομως υπαρχουν στιγμες που αισθανομαι πως καταρεω.Δεν ξερω πως να το αντιμετωπισω πραγματικα προσπαθω να δειχνω πως ολα ειναι καλα ,ομως η ολη κατασταση δεν μου φευγει καθολου απο το μυαλο,τα βραδια δεν κοιμαμαι ,δεν ξερω πως να το αντιμετωπισω
Παιδια καλημερα και παλι.Τα πραγματα ειναι σχετικα καλα.Προχθες το μεσημερι εγινε η καυση του Γιαννη στη Γερμανια(αυτη ηταν η επιθυμια του).ολα του τα πραγματα τα δωρισαν.το μονο που εχω ειναι η καρτα που μου εδωσε στον γαμο μουμε την εξης ευχη:Σας ευχομαι οτι καλυτερο υπαρχει στη ζωη.Ο δευτερος πατερας σας.Εγω ομως δεν χρειαζομαι καρτες και φωτογραφιες,εχει τη θεση του στην καρδια μου και εκει θα μεινει για παντα.απο το αλλο μετωπο του μπαμπα μου τα πραγματα ειναι περιεργα μια μερα ειναι καλα μια μερα ποναει.Το θετικο ειναι οτι ο πονος πια ειναι υποφερτος οποτε και η ψυχολογια ειναι καλυτερη.Θα δουμε τι εχει γινει την αλλη βδομαδα. vaso προσπαθησε να εισαι δυνατη και να εχεις καλη ψυχολογια.ειναι το παν.Σκεψου οτι ο αντρας σου ειναι καλα και νικησε τον καρκινο.η καλη ψυχολογια δεν τον αφηνει να χτυπησει.λειτουργηστε σαν να μην υπηρξε ποτε ομως παντα να κανετε τις σχετικες εξετασεις. geman χαιρομαι που εισαι παλι εδω και σιγουρα θα αδυνατισεις μην ανυσηχεις. το γαλα Μαγνησιας κυκλοφορει και παλι .Υπηρχε καποιο προβλημα σε καποια προηγουμενη παρτιδα η οποια αποσυρθηκε και τωρα η παραγωγη δεν μπορει να καλυψει πληρως τη ζητηση.με υπομονη θα το βρεις.αν δεν μπορεις πες μου να βρω εγω και να σου στειλω.εγω δυο τρεις φιλους με φαρμακειο οι οποιοι μαλιστα με προμηθευουν με γαλα Μαγνησιας για τον μπαμπα μου και φυσικα δεν μου ειπαν τιποτα αρνητικο για τις νεες παρτιδες που κυκλοφορουν. Αγαπητη Ασπα μην ανυσηχεις.ακου τον γιατρο σου.εγω θεραπευτηκα απο HPV με καυτηριασεις και κρυοπηξια(υπηρχαν και εσωτερικα) το 1998 και απο τοτε δεν εχω κανε να προβλημα.κανω ομως ελεγχο πολυ τακτικα.φαντασου οτι εδω και ενα χρονο κανω θεραπεια με ορμονες για να μεινω εγκυος(οι ορμονοθεραπειες μπορει να προκαλεσουν καρκινο του τραχηλου).μ’αυτα και με τα αλλα ξεχασα να σας πω οτι τελικα αποτυχαμε και παλι.Δεν ειμαι εγκυοσ.Στις 9/2 ξεκιναω νεο κυκλο ορμονων και στις 13/3 θα κανω εξωσωματικη.ελπιζω ολα να πανε καλα γιατι πρεπει στο σπιτι μας να ακουστει και ενα ευχαριστο νεο γιατι απο τοτε που αλλαξε ο χρονος μαλλον χειροτερα ειναι τα πραγματα παρα καλυτερα.Δεν σας ενημερωσα για τα αλλα γεγονοτα και θα τα αναφερω επιγραμματικα γιατι σιγουρα σας κουρασα.την ημερα της γιορτης μου εισηχθη στο νοσοκομειο η πεθερα του με ενα μικρο εγκεφαλικο και βγηκε ευτυχως καλα στις 15/1 στις 17/1 εισηχθη ο πεθερος του αδερφου μου με εμφραγμα και ετοιμαζομαστε για Θεσσαλονικη για μπαι πας μιας και ολες οι αρτηριες ειναι βουλομενες και δεν σηκωνει μπαλονακι.Ευτηχως ειναι καλα η μαμα μου και ελπιζω να παραμεινει καλα γιατι αν παθει κατι και αυτη δεν θα το αντεξουμε.φιλια πολλα σε ολους.
ΙΩΑΝΝΑ ΜΟΥ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΥΓΙΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΛΥ ΥΓΙΗ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ. ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑΚΝ ΚΑΙ ΕΣΥ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ. ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΑΙ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕ ΠΕΤΥΧΕΙ ΜΕ ΤΗ ΠΡΩΤΗ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΤΑΛΑΙΠΩΡΕΙΣΑΙ. ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.
VASO ΜΟΥ Ο ΠΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΣΠΟΥΔΑΖΩ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΟΤΙ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΓΙΑ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ. ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΟΠΩΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ BLOG ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ.
τέρμα οι θεραπείες με mabthera και τωρα ξεκίνησα ακτινοβολίες στον Αγ. Σάββα αντε να δούμε τι θα γίνει
ΙΩΑΝΝΑ ΚΑΙ ΑΣΠΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΜΕ ΑΚΟΥΣΑΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΟ ΕΧΩ ΑΝΑΓΚΗ.ΙΩΑΝΝΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΠΩΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙΑ ΤΑ ΑΠΕΚΤΗΣΑ ΜΕ ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ.ΘΕΛΕΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ .
ΑΚΟΥΣΑΤΕ ΕΙΔΗΣΕΙΣ….;…….
Ο ΤΣ. ΜΠΟΥΣ ΛΕΕΙ….Ο ΑΠΕΡΧΟΜΕΝΟΣ ΠΛΑΝΗΤΑΡΧΗΣ…..ΘΕΩΡΗΣΕ ΑΝΗΘΙΚΗ ΤΗΝ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΗ ΒΛΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΩΝ ΑΠΟ ΕΜΒΡΥΑ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΝΟΣΟΥΝ ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙ ΤΙΣ ΕΡΕΥΝΕΣ………
ΤΗ ΤΡΕΛΑ ΜΟΥ…….ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΜΑΣΑΜΕ ΤΑ ΣΙΔΕΡΑ ΚΑΙ ΚΡΑΤΙΩΜΑΣΤΕ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΕ ΤΙΣ ΕΛΠΙΔΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ…..
ΠΑΨΤΕ ΝΑ ΕΛΠΙΖΕΤΕ ΜΑΣ ΕΙΠΕ Ο ΑΝΟΗΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ….ΠΑΨΤΕ ΝΑ ΖΕΙΤΕ…..ΜΗΝ ΑΝΑΠΝΕΕΤΕ…ΜΗΝ ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΤΕ……ΕΙΣΤΕ ΑΝΗΘΙΚΟΙ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΝΑ ΣΑΣ ΧΑΡΙΣΕΙ ΤΗ ΖΩΗ…….ΕΙΝΑΙ ΑΝΗΘΙΚΟ , ΕΙΝΑΙ ΑΝΗΘΙΚΟ, ΕΙΝΑΙ ΑΝΗΘΙΚΟ, ΕΙΝΑΙ ΑΝΗΘΙΚΟ……
(ΤΟ ΓΡΑΦΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΕΜΠΕΔΩΣΩ….ΝΟΙΩΘΩ ΤΡΕΛΗ…….ΝΟΙΩΘΩ ΝΑ ΠΕΦΤΩ…..)
ΚΛΑΙΩ ΜΙΑ ΩΡΑ….ΚΛΑΙΩ ΑΠΟ ΟΡΓΗ….ΚΛΑΙΩ ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΩ ΚΑΙ ΜΕ ΕΙΠΑΝ ΑΝΗΘΙΚΗ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΩ……ΚΙ ΕΓΩ….ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ ΠΟΣΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΟΠΩΣ ΕΜΕΙΣ…..ΚΛΑΙΩ ΚΑΙ ΘΑ ΚΛΑΙΩ….ΤΗΝ ΤΡΕΛΑ ΜΟΥ….ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ ΜΑΣ……ΘΑ ΤΗΝ ΠΟΥΝ ΑΝΗΘΙΚΗ…..ΘΑ ΤΗΝ ΠΟΥΝ ΑΝΗΘΙΚΗ ΕΠΕΙΔΗ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ…….