Η απίστευτη συμμετοχή σας με άφησε άφωνο. Δεκάδες άνθρωποι συνέβαλλαν, γράφοντας σχόλια για τους εαυτούς τους ή για συγγενείς, μοιράζοντας τις ιστορίες τους, πόνο και ελπίδα.
Εμεινα άφωνος.
Στην αρχή απαντούσα στα σχόλια, αλλά μετά παρατήρησα οτι το βήμα λόγου που δινόταν εδώ στους (έμμεσα ή άμεσα) παθόντες ήταν πολύ πιο σημαντικότερο απο την δική μου γνώμη.
Έτσι σας άφησα να λέτε ότι βάραινε την καρδιά σας.
Είσαστε πολλοί – πολλοί περισσότεροι απο όσους περίμενα.
Αυτή η συμμετοχή σας με αναγκάζει να το επαναφέρω στην επικαιρότητα, καθώς, μιλώντας με την Αντικαρκινική Εταιρεία, και λαμβάνοντας υπόψιν το #51 σχόλιο απο τον Γιώργο, σκέφτηκα οτι δεν μπορώ να μείνω απαθής παρακολουθώντας αυτήν την συζήτηση.
Πρώτα, το post:
5/2/2007:
Πες το δυνατά ρε, Καρκίνος.
Όχι το ζώδιο, το άλλο. Η «ασθένεια». Η «επάρατη νόσος». Η «κατάρα». Το «ακατανόμαστο».
Η μάνα μου έπαθε καρκίνο της ουροδόχου κύστης, και πέθανε -τελικά- απο αυτό. Κυρίως, έφταιγε (και φταίει) το κάπνισμα. (Τώρα, πως φτάνει η τζούρα απο το πρωϊνό απαραίτητο τσιγάρο στην ουροδόχο κύστη, τρέχα γύρευε. Φτάνει όμως. Να είσαστε σίγουροι, γιατί η μάνα μου για περίπου ενάμισι – δύο χρόνια, είχε ένα σωληνάκι, πλαστικό, που έδιωχνε τα ούρα σε μία σακούλα).
Όταν τριγυρνούσα στην Πάρο μετά τον θάνατό της, όλοι στραβομουτσουνιάζανε όταν έλεγα «Καρκίνος». Όταν άκουγα τους ανθρώπους να μιλάνε για άλλους, που πέθαναν απο καρκίνο, έλεγαν «η ασθένεια».
Μα τον θεο, ούτε να το προφέραν δεν μπορούσαν.
Τι τρέχει με αυτό; Τι είδους κόλλημα είναι; Μήπως και αν το πεις, κολλάς; Μην είναι κολλητικό; Μην το κολλάς με την αναφορά;
~
Κάπου τρία χρόνια πριν, στο γραφείο, έχω χάσει μπόλικα κιλά. Απο την Taste and Diet. Κάθε μέρα, τρώω το φαγητό που μου φέρνουνε – για μήνες λέμε τώρα, ε; – στο εστιατόριο, μαζί με ΟΛΟΥΣ τους άλλους. Πιάνει το κόλπο, τα χάνω τα περιττά, γίνομαι γκομενάκι, είμαι στα πάνω μου, ξυρίζω το κεφάλι μου.
Τι το ‘θελα;
Μήνες μετά, όσο είχα διατηρηθεί, ανακαλύπτω οτι υπάρχει φιλολογία: ο Γιάννης έχει καρκίνο (φτου! που έκανε και ο Φιλιππίδης όταν παρουσίαζε τα ζώδια στις ειδήσεις του Μαστοράκη στον Αντέννα).
Σου λέει ο άλλος, ξυρισμένο κεφάλι ίσον χημειοθεραπεία, χαμένα κιλά, that fits.
Ε, ούτε τότε δεν είπανε «καρκίνος». Το έμαθα απο κουβέντα που ξεκίναγε «το ξέρουμε οτι είσαι άρρωστος«.
Άρρωστος, όχι καρκίνος.
Σαν να έχεις τον σατανά μέσα σου.
Και, σαν να μην έφτανε αυτό, αν τελικά τον αποκτήσεις (μακρυά απο μας, ε;) δαγκώνεσαι.
Πως να το πεις; Φυλαγεσαι.
Γιατι σε κοιτάνε σαν πεθαμένο – ήδη. Όπως τους κοίταζες και εσύ παλιά.
~
Λοιπόν, παλικάρια, να τα βρούμε λίγο εδώ: Ζεις, απο τον καρκίνο. Επιβιώνεις. Είναι μπάσταρδη ασθένεια, αλλά δεν είναι θανατική καταδίκη. Πολλοί γλυτώνουν – έχω παραδείγματα-. Και μετά είναι καλά. Απολύτως καλά. Ούτε την ψυχή τους πουλήσανε, ούτε φαντάσματα είναι. Άρρωστοι πριν – καλά τώρα. Και ούτε έχουν να ντρέπονται για κάτι.
Και αξιοπρεπείς, και αμόλυντοι. Για αυτό, αν ακούσετε κανέναν με καρκίνο, μην το κοιτάξετε σαν πεθαμένο. Σαν κρυολογημένο κοιτάχτε τον. Και μην φοβηθείτε να το πειτε – καρκίνος.
Δεν υπάρχει «ανίατη ασθένεια», «επάρατη νόσος», «η ασθένεια» και άλλες τέτοιες υπεκφυγές.
Και αν το αντιληφθούμε, ίσως κάνουμε κάτι για αυτό. Αν υποψιαστούμε οτι με τον τρόπο ζωής μας (φυτοφάρμακα, κινητά, τσιγάρα, διατροφή) κινδυνεύουμε, και δώσουμε λίγο σημασία, μπορεί και να το αποφύγουμε.
Δεν κολλάει με το να το πεις. Με το τσιγάρο, μπορεί. Με το να το πεις, όχι.
Και, αν θέλετε να με ακούσετε, μην το ανάψετε το γαμημένο για λίγο. Έτσι, τιμής ένεκεν.
Μην διστάσετε να τους καλέσετε. Η ψυχική σας υγεία (είτε είσαστε ασθενείς, είτε είσαστε κοντικά πρόσωπα) είναι εξίσου σημαντική με την σωματική.
Αν πρέπει να μάθουμε να λέμε «καρκίνος» χωρίς να ντρεπόμαστε, τότε σίγουρα πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τον πόνο της καρδιάς και του νου μας, χωρίς δισταγμούς.
Στην γραμμή θα σας απαντήσουν άνθρωποι που γνωρίζουν πολλά για την ασθένεια, και γνωρίζουν πως να απαλύνουν τον πόνο της ψυχής σας.
Ελπίζω απο καρδιάς να έχω κάνει ότι μπορώ για να απαλύνω τον πόνο σας…
- Αρχική ημερομηνία: 5/2/2007
- Δεύτερη ημερομηνία: 5/11/2007
- Τρίτη ημερομηνία: 23/10/2008
Οι σέρβερ μοιάζουν να μην αντέχουν άλλο να δείξουν αυτήν την σελίδα. Κοντά στα χίλια comment, με γεμάτο κείμενο, και πάνω απο τριάντα τρείς χιλιάδες επισκέψεις, είναι σίγουρα πρόκληση -στην καλύτερη περίπτωση- για το WordPress. Για να το αντιμετωπίσω, χρειάστηκε να χωρίσω τα σχόλια σε σελίδες. Τα σχόλιά σας, μπορείτε ακόμα να τα δείτε συνολικά σε μία σελίδα, πατώντας στην αντίστοιχη επιλογή..
(135 ψήφοι, βαθμολογία: 4,67 / 5)
Loading...
Anonymous μη μασάς.Μία φίλη της μητέρας μου είχε όγκο στον εγκέφαλο πριν δέκα χρόνια ,χειρουργήθηκε και είναι μια χαρά.Και ένας μαθητής μου είχε όγκο στα 20 του , και έχουν περάσει 4 χρόνια τον βλέπω έξω να συνεχίζει τη ζωή του κανονικότατα.Και εγώ το παλεύω εδώ και δεκαέξι χρόνια από τα 16! Εleni έχεις κάποιο δίκιο να υποπτεύσαι τα πυρηνικά εργοστάσια.Εγώ ήμουν δέκα χρονών όταν έγινε το ατύχημα στο Τσέρνομπιλ , ήταν Πάσχα και ήμουν συνέχεια έξω στην εξοχή .Πιστεύω όμως ότι ο άνθρωπος γεννιέται με την τάση να κάνει κάποια στιγμή νεοπλασία στη ζωή του και είναι ανάλογα τον οργανισμό.Βλέπεις ανθρώπους να εργάζονται χρόνια σε πυρηνικά εργοστάσια και να πεθαίνουν από βαθειά γεράματα χωρίς προβλήματα υγείας και μικρά παιδιά σε ορεινά χωριά με καθαρότατο αέρα να πεθαίνουν από νεοπλασίες .Όσον αφορά το εξωτερικό που αναφέρεις πιστεύω ότι πλέον οι Έλληνες γιατροί είναι ισάξιοι με αυτούς του εξωτερικού και ίσως και καλύτεροι.Τα πρωτόκολλα των θεραπειών είναι τα ίδια παγκοσμίως .Εύχομαι γρήγορη ανάρρωση στη μητέρα σου .
Εχω και εγω καρκινο εδω και εξι χρονια.Μεταστάσεις σε 6 σημεία,ευτυχώς πάντα χειρουργήσιμα.Έχω ανοιξει και το δικό μου blog και θα ήθελα την επικοινωνία σας.
http://sofiamend.blogspot.com
Τίτλος έχω και εγώ καρκίνο.
Καλή δύναμη σε όλους τους καρκινοπαθείς και να είστε σίγουροι ότι όλα θα πάνε καλά.Τρείς φορές με πήγαν πεθαμένη στο νοσοκομείο και τις 3 με επαναφέρανε.Η δυναμή μου νοίωθω ότι θα νικήσει τα πάντα.
Μελίνα έκανα και εγώ εκχύσεις στην ουροδόχο κύστη με cystystat
για ένα χρόνο περίπου.Είχα πριν κάνω τη θεραπεία πολλές αιμοραγίες και τελειώνοντας τις θεραπείες σταμάτησαν αμέσως.Παρενέργειες δεν είχα καθόλου.
Μελίνα έχω ένα πρόβλημα με το blog μου και αναγκάστηκα να ανοίξω άλλο.Ο τίτλος είναι «ο καρκίνος στη ζωή μου».
http://sofiamendrinou.blogspot.com.H απάντησή μου στην ερώτησή μου είναι ότι ο γιατρός και το νοσοκομείο είναι θέμα που εμπνέει καθε ασθενή χωριστά. Εγώ πάω στο ΝΤΥΝΑΝ και έχω ογκολόγο τον Γ. Σταθόπουλο και ουρολόγο τον Σπ. Γκούβαλη.Προσωπικά μου έχουν φερθεί ανθρώπινα και μου έχουν σώσει τη ζωη τόσο οι ίδιοι όσοι και οι ομάδες τους. Πρίν από αυτούς είχα πέσει σε κλίκες. Εύχομαι για τον μπαμπά σου να αποφασίσετε σωστά και φυσικά δεν χάνεις τίποτα για μια δεύτερη γνώμη.
..Με λενε Ευα και ειμαι 32.Βρηκα το blog ψαχνοντας για τα συμπτωματα του καρκινου του εντερου.Εχω ενοχλησεις (οχι πονο)στην κοιλια χαμηλα δεξια.Περσι τον Μαρτη πηγα σε γαστρεντ διεγνωσε ευαιρεθιστο εντερο χωρις ομως να μου προτεινει κολονοσκοπηση (κατι που φυσικα με βολευε μια και δεν εχω ουτε οικογενειακο ιστορικο σε καμμια μορφη καρκινου).Ενα χρονο μετα συνεχιζω να εχω την ιδια ενοχληση και θα θελα αν καποιος απο σας εχει ή ειχε (καρκινο στο εντερο)να μου γραψει τα συμπτωματα
Ευχαριστω πολυ
καλησπερα σε ολους.η μητερα μου εκανε τη δευτερη χημιοθεραπεια κ ειναι ενα ρακος σωματικα κ ψυχολογικα.τοσο που αρνητε να συνεχισει.αναγκαστηκαμε να της δωσουμε αγχολυτικα με αποτελεσμα να μην εχει πονο ζαλαδα κτλ.αλλα ειναι κυριολεκτικα φυτο με παραισθησεις κ ξεσπασματα ασχημα.ειναι πολυ ταλαιπωρημενη στη ζωη της και τα νευρα της εχουν σπασει.ξερω οτι μιλαω σε ανθρωπους που τα εχουν περασει και καταλαβαινουν.εμεις της δινουμε ολοι θαρρος και προσπαθουμε να σταθουμε οσο πιο κοντα της γινεται.ακουσα κατι για ενα φαρμακο απο κουβα,ξερει κανεις κατι?αξιζει να το ψαξουμε?
Νastasia , υπομονή κάποτε θα σου φαίνονται όλα αυτά σαν ένα κακό όνειρο.Και εγώ απογοητευμένη από τους εμετούς , στενοχωρούσα τους γονείς μου λέγόντάς τους ότι δεν θα ξαναπάω για χημειοθεραπεία αλλά πήγαινα μετά.Είναι μαρτύριο πραγματικό αυτό που βιώνει η μητέρα σου και από αυτά που περιγράφεις καταλαβαίνω πως είναι μια πολύ έξυπνη γυναίκα που έχει επίγνωση της καταστάσεως της και νιώθει ότι δεν μπορεί πλέον να ελέγξει τον εαυτό της.Για το φάρμακο που λες στην Κούβα προφανώς εννοείς το αίμα του σκορπιού που λέγαν κάποτε.Έχω ακούσει διηγήσεις από άτομα που πήγαν και το πήραν αυτό , μεγάλο ταξίδι αλλά ελπίζοντας στην ίαση πολλά μπορεί να κάνει ο άνθρωπος.Δεν είχε αποτέλεσμα απ΄όσο ξέρω.Εξάλλου δε φαντάζομαι πως κινδυνεύει η ζωή της μητέρας σου.Αν θες να την πας εξωτερικό ή να ζητήσεις δεύτερη γνώμη μπορείς να το κάνεις.Περίμενε πρώτα τα αποτελέσματα της θεραπείας αυτής.Μην πανικοβάλεσαι.Μια γειτόνισά μου είχε όγκο στο μαστό το 1994 έκανε τις θεραπείες τις και τώρα τη βλέπω να χαίρει άκρας υγείας και να δουλεύει ασταμάτητα.
Εύα πάσχω από καρκίνο του εντερου και συνγκεκριμένα του ορθού. έχω πολλά να σου πώ. το blog είναι
http://sofiamend.blogspot.com. πιστεύω ότι πρέπει να κάνεις κολονοσκόπηση για να είσαι 100% σίγουρη. εγώ δεν δέχτηκα να την κάνω και ήταν εις βάρος μου.
Σοφια,
για καποιο λογο δεν μπορω να μπω στο blog σου και ν αφησω σχολιο
Αν θελεις γραψε μου στο mail μου τα συμπτωματα σου και γενικοτερα το ιστορικο σου, θα με βοηθουσες πολυ
Μπηκα προχθες, αλλα διαβαζοντας αυτα που σου γραψε η Μελινα υπεθεσα οτι εχεις καρκινο στην ουροδοχο κυστη.
sameva2005@yahoo.gr
Υποτιθεται οτι στις νεες ηλικιες ο καρκινος του εντερου ειναι σπανιοτατος.. τι να πω
Περιμενω,
φιλια Ευα
Εχω την αίσθηση οτι ήρθε η ώρα να παρέμβω.
Το post αυτό άνοιξε για να σχολιάσω την αδυναμία των ανθρώπων να αποδεχθούν τον καρκίνο, και το γεγονός οτι πολλοί άνθρωποι έχουν αυτήν την ταλαιπωρία και αντιμετωπίζονται ως τελειωμένοι – κάτι που προφανώς δεν ισχύει.
Ξαφνιάστηκα με την συμμετοχή των ανθρώπων που μπήκαν και είπαν αυτό που δυσκολεύονται να πουν – δυσάρεστο που συμβαίνει, αλλά αφού συμβαίνει, θετικό το ότι αποφάσισαν να μοιραστούν τις εμπειρίες τους.
Ενωμένοι θα πολεμήσουμε καλύτερα.
Η δική μου συμμετοχή ήταν όσο το δυνατόν διακριτική – ακόμα και παρεμβάσεις που χρειάστηκε να κάνω τις έκανα με τον δέοντα σεβασμό, και προσοχή.
Τηρούσα όμως πάντα τον κανόνα που έλεγε «μην συμμετέχεις αλλά διάβαζε πάντα» για να μπορώ να κρατήσω ανοιχτή την κουβέντα – αλλά όσο το δυνατόν ασφαλής.
Ασφαλής για τους ανθρώπους που στην αδυναμία τους θα στραφούν οπουδήποτε, και σε οποιονδήποτε, για να γλυτώσουν απο τον εφιάλτη τους.
Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να βοηθήσουν – υπάρχουν και άνθρωποι που δεν ενδιαφέρονται για τίποτα άλλο εκτός απο τα χρήματά σας.
Για να μην παρεξηγηθώ, δεν αναφέρομαι σε πρόσωπα, αναφέρομαι σε καταστάσεις.
Αντιλαμβάνομαι οτι πιθανόν να υπάρχουν λύσεις και εκτός επιστήμης – που θα φανεί αύριο οτι λειτουργούν και θα κοιτάμε όλοι σαν χαζοί. Επίσης, δεν αρνούμαι καθόλου την λειτουργία του placebo (κοινώς του σκευάσματος που λειτουργεί ακριβώς επειδή νομίζουμε οτι θα λειτουργήσει).
Ενώ όμως αυτά αποτελούν μία -ισχνή κατά την γνώμη μου- πιθανότητα, αποτελεί βεβαιότητα οτι υπάρχουν «λύσεις»φτιαγμένες απο επιτήδειους οι οποίοι έχουν σαν αποκλειστικό στόχο τα χρήματά σας, αδιαφορώντας για το όποιο αποτέλεσμα.
Ο καθείς έχει την γνώμη του, και καλά κάνει και την λέει. Δεν απέτρεψα ποτέ, σε καμία φάση της διαδικασίας κάποιον να την πει – ούτε έσβησα κανένα σχόλιο.
Υπάρχει ελευθερία να πει ο καθένας την γνώμη του, το σέβομαι, και δεν φιμώνω κανέναν – αρκεί να κάνει σωστή χρήση του χώρου που παραθέτω.
Καθώς λοιπόν αυτός είναι χώρος ευθύνης μου, δεν το έχω σε τίποτα να σταματήσω την κουβέντα αν κρίνω (με τα δικά μου αποκλειστικά κριτήρια) ότι κάνει περισσότερο κακό, παρά καλό.
Σε αυτό που κρίνω επικίνδυνο, δεν θα δώσω λόγο και υπόσταση.
Αν θεωρείτε -όπως εγώ- οτι η κουβέντα αυτή είναι χρήσιμη, σας καλώ να την συνεχίσουμε στα πλαίσια που όλοι μπορούμε να αντιληφθούμε. Αν όχι, θα χαρώ να κάνω ότι θεωρώ εγώ σωστό για να προστατέψω τους αναγνώστες μου – ακόμα και αν είναι φανεί εντελώς λανθασμένο το πέρας του χρόνου.
Ελπίζω να είμαι κατανοητός, και για το καλό όλων μας, να εισακουστώ.
Σας ευχαριστώ.
Εύα ο καρκίνος στο έντερο ήταν ο αρχικός, στην ουροδόχο κύστη είναι μετάσταση.Προσπάθησε στο http://sofiamend.blogspot.com.
ευχαριστώ.
Μήπως ξέρει κάποιος να μου πει γιατι δεν βρίσκω το blog μου και τι πρέπει να κάνω; Ευχαριστώ.
Σοφια δεν μπορω να μπω στο blog σου με τιποτα
Αλλωστε το θεμα δεν ειναι να μπω στο blog σου αλλα να με βοηθησεις με την εμπειρια σου
Γι αυτο λοιπον αν καποια στιγμη εχεις διαθεση στειλε στο mail μου τα συμπτωματα που ειχες
Καλο κουραγιο στον αγωνα που δινεις..
Ευα
4-2-2007 ΧΡΙΣΤΙΝΑ
Συγχαρητήρια για τη στήλη σας,
Πριν από 2.5 χρόνια διαγνώστηκε στον άντρα της αδερφής μου καρκίνοε στο νεφρό μεγέθους μάλιστα 650γρ. Εγχειρίστηκε επιτυχώς και έζησε αξιοπρεπώς μετά από εκεί.
Πρίν από 15 μέρες όμως τα πράγματα άλλαξαν.
Μετά από τον καθιερωμένο έλεγχο ρουτίνας (σπινθιρογράφημα, αξονικες) διαγνώστηκε μετάσταση στα οστά και στον πνεύμονα.
Οι γιατροί μας είπαν ότι τα πράγματα είναι δύσκολα. Έχει ήδη αρχίσει να κουτσαίνει στο αριστερό πόδι και έπεται συνέχεια …
Άρχισε ήδη την αποθεραπεία με κάαποιο καινούργιο χάπι που διοχετεύχθηκε στην αγορά εδώ και 1.5 χρόνο με πολλές ελπίδες για κάτι καλύτερο …
Μεσα σ’ όλα αυτά θα ήθελα να επισημάνω τη δύναμη της αδερφής μου. Δεν έχει κλάψει ούτε μια φορά, ελπίζει για το καλύτερο (με μεγάλη πίστη στο Θεό) φροντίζει άριστα τα δύο 5χρονα δυδυμάκια της και βοηθάει απίστευτα τον άντρα της.
Τα συναισθήματα τα δικά μας τώρα είναι πολλά. Πολύ κλάμα, μόνιμο σφύξιμο στο στομάχι, πολύ άγχος και αβεβαιότητα για το μέλλον.Δεν εκδηλώνουμε τίποτα μπροστά τους και το κρατάμε μόνο για τον εαυτό μας.
Είναι μόλις 43 χρονών ο γαμπρός μου με λαχτάρα να γευτεί το μεγάλωμα των παιδιών του, τεράστια αγάπη για τους γύρω του περιτρυγυρισμένος από φίλους.
Εύχομαι να γίνει ένα μεγαλο θαύμα και να μπορέσει να τα καταφέρει, τον αγαπάμε όλοι πολύ.
ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕΟΛΟΥΣ ΔΥΝΑΜΗ ΨΥΧΙΚΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙΚΗ!ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΙΑ ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΕΜΑΘΑ ΟΤΙ ΕΠΑΣΧΕ ΑΠΟ ΝΟΣΟ ΧΟΝΤΚΙΝ!ΣΟΚΑΡΙΣΤΗΚΑ!ΕΙΜΑΣΤΑΝ 22 ΧΡΟΝΩΝ ΜΟΝΟ!
ΤΟ ΕΜΑΘΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ!ΕΤΥΧΕ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΛΙΓΟ ΜΑΚΡΙΑ ΛΟΓΩ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ- ΑΚΟΜΑ ΝΙΩΘΩ ΤΥΨΕΙΣ- ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΗΚΑΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑ ΝΑ ΤΗΣ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΘΩ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΗΘΕΛΑ! ΚΟΜΠΛΑΡΑ, ΚΟΛΛΗΣΑ…ΠΩΣ ΝΑΤΟ ΠΩ! ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΓΙ ΑΥΤΟ! ΤΩΡΑ ΕΧΟΥΜΕ ΧΑΣΕΙ ΚΑΘΕ ΕΠΑΦΗ! ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΩΡΑ! ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΕΙΧΑ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΩ ΕΝΑ ΤΗΛΕΦΩΝΟ, ΝΑ ΤΗΣ ΠΩ ΟΤΙ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ! ΝΕ ΤΗΣ ΖΗΤΗΣΩ ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΜΟΥ! ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΕΜΑΙ ΠΟΛΥ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΘΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΕ ΑΚΟΥΣΕΙ!
ΑΠΛΑ ΕΑΝ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΠΟΤΕ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΜΟΥ, ΑΝ ΤΥΧΕΙ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΞΕΡΕΙ ΟΤΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΩ ΚΑΙ ΤΗ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ!
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ!
καλησπερα σε ολους.ελπιζω πραγματικα ολοι να ειστε καλα και δυνατοι.η μητερα μου ειναι στην τριτη χημιοθεραπεια και πραγματικα ειναι χαλια τοσο που πιστευουμε οτι πιο πολυ κακο της κανει παρα καλο.πεσμενος αιματοκριτης,πεσμενα λευκα χαλια στομαχι,ζαλαδες και γενικα ενα χαλι.ευτυχως παμε καλα απο ψυχολογια,ετσι πιστευω τουλαχιστον,δεν δειχνει να το βαζει κατω.Αυτα τα συμπτωματα εχει καποιος καθ ολη τη διαρκεια της χημιοθεραπειας η σταδιακα υποχωρουν?αν ειναι ετσι δε νομιζω να το παλεψει.δεν τρωει πραγματικα τιποτα,καποιες φορες δεν πινει ουτε νερο,οι γιατροι ειναι αισιοδοξοι γιατι αξονικες και σπινθιρογραφημα ειναι καθαρα.Ξερει κανεις να μου πει καθε ποτε επαναλαμβανονται αυτες οι εξετασεις?Στις μεταστασεις παιζει ρολο η ηλικια(η μητερα μου ειναι 52) η το ειδος του καρκινου?Ανμπορει καποιος ας μου απαντησει ευχαριστω.
ΗΟDGKIN CAT ακουσα τη συμβουλη σου και πηγα στην Καβαλας και της πηρα μια ωραιοτατη περουκα,τελεια,ουτε καν ξεχωριζει οτι ειναι περουκα γιατι η μαμα ειναι και λιγο κοκετα και δεν ηθελε να φαινεται οτι εχει χασει τα μαλλια.Σε ευχαριστω πολυ να εισαι καλα γιατι πραγματικα δινεις κουραγιο σε ολους
Nastasia, όντως η εμφάνιση παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην ασθένεια αυτή.Και εγώ κοκέτα είμαι και δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς μαλλιά , με φουλάρι που κάνεις μπαμ ότι είσαι καρκινοπαθής αν και θαυμάζω το κουράγιο αυτών που κυκλοφορούν έτσι και φαίνεται.Εγώ το ξέρω δε θα το άντεχα με τίποτα και πολύ χάρηκα που βρήκες αυτό που ήθελες! Όταν τελειώσω με το καλό τις θεραπείες θα πάω κατευθείαν για extension στο ίδιο μαγαζί φυσικά.Οπότε ούτε γάτα ούτε ζημιά ! Γνώμη μου είναι να μη σκέφτεσαι τις μεταστάσεις τις υποτροπές κλπ δεν ωφελεί. Τα ίδια σκέφτομαι και εγώ αλλά είναι ότι χειρότερο. Πίστη και μόνο πίστη μετά τις θεραπείες και φυσικά τακτικός έλεγχος.Οι θεραπείες όντως είναι χειρότερες από την ασθένεια και στο μαστό και στο λέμφωμα που έχω εγώ.Να φανταστείς εγώ τώρα νιώθω μια χαρά έχω να κάνω θεραπεία 2 μήνες αλλά πρέπει σε 15 μέρες να κάνω αυτομεταμόσχευση κυττάρων δηλαδή να πέσουν τα λευκά μου στο 0 και να μείνω στο νοσοκομείο 3 εβδομάδες σε αποστειρωμένο δωμάτιο για τον κίνδυνο των λοιμώξεων.Εκεί που είσαι καλά ,έρχονται τα τοξικά φάρμακα και σε αρρωσταίνουν! Όλα καλά θα πάνε η μητέρα σου είναι τυχερή που έχει μια τόσο καλή κόρη σαν και εσένα που παρά το νεαρό της ηλικίας σου τη στηρίζεις ουσιαστικά και δυναμικά όπως φαντάζομαι και όλα τα μέλη της οικογένειας.
Η μητέρα μου έχει μεταστατικό καρκίνο μαστού στη σπονδυλική στήλη. Το πήραμε είδηση αργά-με τα συμπτώματα που είχε νομίζαμε πως ήταν κήλη δίσκου. Μόλις είχε κάνει και αξονική τομογραφία άνω κάτω κοιλίας, έλα όμως που ο κωλοκαρκίνος έτρωσε σπόνδυλο πιο ψηλά που δεν φαινόταν στην απεικόνιση..Τη βρήκα πεσμένη στο πάτωμα στις 23 Μάη 2007, με τα χίλια ζόρια την πήγα στο κρεβάτι. Την 1η Αυγούστου της έκανα μαγνητική και τότε μάθαμε πως ήταν καρκίνος. Μετάσταση από τον μαστό μετά από 4,5 χρόνια… Από τότε τα κάνω όλα εγώ στο σπίτι..μαγείρεμα, καθάρισμα κλπ αφού μενουμε μόνοι, οι 2 μας…μαζί της πέρασα όλους τους πόνους..τη συμπίεση στο νωτιαίο μυελό, την μισοπαράλυση των κάτω άκρων της, τη βλάβη στην ιππορίδα, ένα μήνα στο Ευγενίδειο για ακτινοβολίες και τώρα τη χημειοθεραπεία…Δεν ξέρω πού θα βγει αυτή η κατάσταση. Άρχισα να περπατάει με πι και σιγά σιγά προσπαθεί να το αφήσει. Όμως πονάνε τα νεύρα της..δεν έχει ακόμα έλεγχο ούρων κλπ…ίσως προσπαθεί να επανέλθει και γι-αυτό πονάει..ειλικρινά δεν ξέρω… Ο καρκίνος είναι κομμάτι της ζωής μοας. Ζούμε με αυτόν. Τουλάχιστον οι μισοί από εμάς που γράφουμε εδώ θα πεθάνουμε από αυτό..είναι κληρονομιά του DNA των γονιών μας… Συμφιλιωθείτε με αυτό!
Στέφανε έχεις δίκιο να σκέφτεσαι έτσι έχεις περάσει και περνάς πολλά και σε συγχαίρω που στέκεσαι βράχος δίπλα στη μητέρα σου η οποία υποφέρει πραγματικά.Ο καρκίνος σίγουρα είναι κομμάτι της ζωής μας και δυστυχώς σχεδόν σε κάθε οικογένεια υπάρχει κάποιος που νοσεί.Εσύ δηλαδή πιστεύεις πως θα νοσήσεις εξαιτίας της μητέρας σου? Εμένα πάντως οι γονείς μου ήταν και είναι υγιέστατοι και όλο το σόι μου επίσης , δε κληρονόμησα από κανένα DNA καρκίνου και ξαφνικά αρρώστησα.Τώρα από τι θα πεθάνουμε ποτέ κανείς δε ξέρει .Εγώ εδώ και 16 χρόνια παλεύω με τον καρκίνο και είδα να σκοτώνονται φίλοι και γνωστοί από τροχαία στο δευτερόλεπτο.Κανείς δε ξέρει τί μας επιφυλάσσει η ζωή και δυσάρεστα αλλά και ευχάριστα επίσης !Απ΄ότι λες και εσύ ο ίδιος η μητέρα σου βελτιώνεται σιγά σιγά.Σκέψου θετικά ,δε λέω να αεροβατείς και να περιμένεις θαύματα , κατανοώ την περίπτωση δεν είναι και εύκολη αλλά η συμφιλίωση με τον καρκίνο δεν πρέπει να είναι απαραίτητα θανατική καταδίκη!
καλησπερα σε ολους .μολις γυρισα απο το νοσοκομειο.ευτυχως ειχαμε καποια ενθαρυντικα νεα και αισθανθηκα την αναγκη να τα πω σε καποιους που πραγματικα ξερουν τι σημασια εχουν.Ειμαστε μια μεγαλη οικογενεια(εχω αλλα 3 αδερφια) και εχουμε περασει πολυ δυσκολες καταστασεις .Στην αρχη της αρρωστιας της μητερας μου ειμασταν ολοι κομματια.Νομιζαμε οτι τελειωσαμε ολοι μαζι και τωρα ακομα οταν ζαλιζετε,οταν ποναει η οταν κλαιει πιστεψτε νιωθουμε ολοι το ιδιο.Τωρα που ειναι λιγο πιο ηπια τα πραγματα πιστευω οτι η αγαπη,η δυναμη ,η θεληση και η πιστη πραγματικα βοηθουν να ξεπεραστουν ολα.Τουλαχιστον ετσι ξερεις οτι το πολεμας εκτος απο τα φαρμακα και με αλλα πιο ισχυρα οπλα,τα ανθρωπινα.Ελπιζω να βγουμε ολοι νικητες
ΑΓΑΠΗΤΗ NASTASIA ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΑ ΣΤΟ BLOG ΗΤΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΩ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗ ΜΟΙΡΑΣΤΩ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ.
ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ ΕΓΡΑΨΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΩ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΟΥ ΕΙΧΕΣ ΚΑΝΕΙ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ, ΕΠΕΙΤΑ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΞΑΝΑΓΡΑΨΩ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΒΑΡΕΤΟ ΝΑ ΓΡΑΦΟΥΝ ΟΛΟ ΟΙ ΙΔΙΟΙ Κ ΟΙ ΙΔΙΟΙ, ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΜΠΑΙΝΩ ΣΤΟ BLOG ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΠΟΛΛΑ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΗΝΕΙΣ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ.
ΑΡΧΙΚΑ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΟΤΙ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙΣ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΟΤΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ ΣΑΣ ΕΧΕΙ ΑΦΗΣΕΙ ΠΟΛΛΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΑ, ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΔΕΝ ΕΞΗΓΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΕΙΣ ΤΟΣΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ.
ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ‘ΧΕΙ ΟΜΩΣ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΕ ΡΩΤΗΣΩ ΑΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΑΣ ΧΟΡΗΓΕΙ ΤΙΣ ΓΝΩΣΤΕΣ ΣΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΕΝΕΣΕΙΣ GRANOCITY. ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΧΟΡΗΓΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΕΒΟΥΝ ΤΑ ΛΕΥΚΑ ΠΟΥ ΠΕΦΤΟΥΝ ΜΕΤΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ.
ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΠΟΥ ΕΧΩ, ΑΝΤΙ ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΙΣ ΤΟΣΟ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΣΤΟ BLOG, ΒΟΗΘΗΣΕ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ ΠΟΥ ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΛΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΚΑΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΩ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΤΙΣ 6 ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΔΕΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑ ΚΑΠΟΙΟ ΑΤΟΜΟ ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ., ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ. Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΧΕΙ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ.ΑΠΕΥΘΥΝΣΟΥ ΣΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ.
ΑΓΑΠΗΤΕ ΑΡΚΟΥΔΕ ΑΦΟΥ ΕΧΕΙΣ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΣΤΑΜΑΤΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΠΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΑΤΟΜΑ. ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΣΟΥ ΚΑΝΩ ΥΠΟΔΕΙΞΗ, ΜΙΑ ΑΠΟΨΗ ΔΙΑΤΥΠΩΝΩ.
Mανούλα ,θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω με την άποψή σου και συγγνώμη που επεμβαίνω .Έχω δει ανθρώπους να υποφέρουν πραγματικά από τις θεραπείες και εγώ η ίδια παρόλα τα εντιεμετικά που έπαιρνα και σημειωτέον ότι πάω στο θεωρητικά καλύτερο νοσοκομείο της Ελλάδας, υπέφερα από συνεχόμενους εμετούς .Δε πιάνουν πάντα τα φάρμακα που δίνουν .Το ότι αναφέρει ότι πέφτουν τα λευκά το λέει ως γεγονός , όλα τα νοσοκομεία δίνουν διαφόρων ειδών ενέσεις για να ανέβουν τα λευκά. Πολλές φορές κάποιοι γιατροί είναι ψυχροί και δεν σε αφήνουν να κάνεις πολλές ερωτήσεις είναι όμως αυθεντίες στη δουλειά τους και τους έχεις εμπιστοσύνη.Δε νομίζω ότι είναι χάσιμο χρόνου να γράφεις ένα δεκάλεπτο στο blog και καλό είναι να μοιραζόμαστε τις ανησυχίες μας και να προσπαθούμε να δίνουμε κουράγιο ο ένας στον άλλο.¨Ολοι μας κάνουμε περιττές ερωτήσεις στην προσπάθειά μας να κάνουμε το καλύτερο δυνατό.Τελοσπάντων το να γράφουν οι ίδιοι και οι ίδιοι ίσως δεν είναι σωστό όπως λες.Εγώ πάντως δε θα σταματήσω να βοηθάω όποιον ρωτήσει κάτι που μπορώ να απαντήσω, πιστεύω ότι και το blog αυτό έγινε γι αυτό το σκοπό , να αποδεχθούμε ναι τη λέξη καρκίνος , να μοιραστούμε τις απόψεις μας και το κυριότερο να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο.
@ΜΑΝΟΥΛΑ αποφεύγω να διακόπτω αυτήν την συζήτηση, αλλά εδώ μου δίνεις τον λόγο, οπότε απαντώ:
α) Ενα μικρό σχόλιο σε αυτό: «ΑΝΤΙ ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΙΣ ΤΟΣΟ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΣΤΟ BLOG, ΒΟΗΘΗΣΕ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ». Διαφωνώ, καθώς το post αυτό άνοιξε για να μπορεί ο καθένας να μιλήσει, να ακουστεί, και να μοιραστεί το πρόβλημά του.
Υπάρχει χρόνος να βοηθάμε τους άλλους, αλλά πρέπει να υπάρξει και χρόνος να βοηθάμε τον εαυτό μας.
Το ξεχνάμε, ή δεν το υπολογίζουμε – αλλά είναι τρομερά σημαντικό.
Για να μην ξεχνιόμαστε, σας θυμίζω το τηλέφωνο της αντικαρκινικής 210.6456713-5 (ή στο 197) ή στο 210.6463622 της Μέριμνας για υποστήριξη.
β) «ΑΦΟΥ ΕΧΕΙΣ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΣΤΑΜΑΤΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΠΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΑΤΟΜΑ» – μην ανησυχείς, ως άποψη το αντιλαμβάνομαι, και όχι ως υπόδειξη. Αλλά θα χρειαστώ ένα email ( arkoudos@gmail.com ) για να αντιληφθώ σε ποιους αναφέρεσαι, και γιατί έχεις αυτό το αίτημα.
@όλους:
Μην μου απαντήσετε μέσω comment. Ο χώρος αυτός είναι φυλαγμένος σε όσους θέλουν να γράψουν αυτά που τους βαραίνουν την ψυχή και θέλουν να τα μοιραστούν. Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου, χρησιμοποιήστε το email.
Ευχαριστώ.
καλησπερα σε ολους.θελω να πω καποια πραγματα γνωριζοντας οτι ισως να κουραζω καποιους.Καταρχην υπαρχουν καποιοι ανθρωποι που μπορουν για διαφορους λογους να επικοινωνουν μονο με το γραπτο λογο,δεν θελω να γινω πιο συγκεκριμενη αυτη τη στιγμη,κανενας ομως γιατρος δεν απανταει γραπτα.αυτο ειναι αληθεια πιστεψτε με.απανταει σε ολους τον ακουν και του απαντουν.οι υπολοιποι που ειναι γυρω σου σου λενε μερικα πραγματα και αυτα ειναι περιληπτικα.δεν νομιζω λοιπον οτι ειναι κακο να ρωτας καποιους που περνουν τα ιδια με εσενα.Πιστευω οτι τα λιγα λεπτα που χρειαζονται για να γραψεις δυο πραγματα δεν ειναι χασιμο χρονου ειδικα εαν εχεις να βγαλεις καποια στενοχωρια η προβλημα η εχεις καποια απορια για κατι που εχεις να αντιμετωπισεις για πρωτη φορα.Ευχαριστω για αλλη μια φορα που με ακουσατε.
Πεισματάρη, τα σχόλιά σου -κατ’ απαίτησή σου- διεγράφησαν.
Είναι η δεύτερη -πικρή για μένα- φορά που επισκέπτες μου ζητούν οι ίδιοι να αφαιρέσω σχόλιά τους σε αυτήν την ευαίσθητη συζήτηση.
Ελπίζω ειλικρινά να μην επαναληφθεί.
Σε εσένα, και σε όσους πιστεύουν οτι με τα δικά μου σχόλια λογοκρίνω -έστω κατ’ ελάχιστο- την συζήτηση που γίνεται εδώ, συνιστώ έντονα να ανοίξουν ένα blog στην διεύθυνση http://www.wordpress.com
Είναι δωρεάν, πολύ εύκολο, και αν χρειαστεί βοήθεια ευχαρίστως να την παρέχω.
Εκεί θα μπορείτε να γράψετε ότι θέλετε, χωρίς τις δικές μου παρεμβάσεις, και με την ευθύνη – ο καθείς, του λόγου του.
Τέλος, θα σας παρακαλέσω θερμά για να μην εκτραχυνθεί αυτή η πολύ σοβαρή προσπάθεια, ότι σχόλιο έχετε που με αφορά να το στέλνετε με email στο arkoudos@gmail.com – θα χαρώ να σας απαντήσω.
Ευχαριστώ για την κατανόηση.
Ας ενώσουμε όλοι τις δυνάμεις μας και να ανταλλάσουμε απόψεις , ανεβάινοντας ο καθένας το δικό του Γολγοθά και όσο και αν διαφωνούμε να το εκφράζουμε ήπια.Ειλικρινά χαίρομαι για αυτό το post και δεν νομίζω να υπάρχει άλλο στην Ελλάδα.Όταν αρρώστησα για πρώτη φορά το 1991 σε ηλικία 16 ετών έτυχε στο νοσοκομείο να μην υπάρχει κάποιος άλλος με την ίδια ασθένεια.Στα διπλανά κρεβάτια ήταν μόνο ηλικιωμένες κυρίες με άλλα αιματολογικά νοσήματα οι οποίες με κοιτούσαν με συμπόνια και λέγαν » το καϋμένο το κοριτσάκι τόσο νέο!!! » .΄Ενιωθα τόσο μόνη, νόμιζα πως ήμουν η μοναδική στην Ελλάδα που το έπαθε αυτό, είναι και σπάνια η ασθένεια… ( κάποιος σε blog του εξωτερικού έγραψε πως ο άνθρωπος έχει πιο πολλές πιθανότητες στη ζωή του να κερδίσει στο Λόττο παρά να νοσήσει από hodgkin…!!!!) .Ούτε το Internet ήταν διαδεδομένο και ο κόσμος ήταν πιο επιφυλακτικός.Με πολύ κόπο βρήκαν οι γονείς μου την οικογένεια ενός αγοριού με την ίδια ασθένεια όταν θα πηγαίναμε Αγγλία για δεύτερη γνώμη και μοιραστήκαμε τον πόνο και τις ανησυχίες μας .Τώρα χαίρομαι που μπορώ να επικοινωνήσω με ανθρώπους που θα καταλάβουν τι περνάω.Κeep walking….!!!!!
nastasia:Αν με το να γράφεις ανακουφίζεσαι και σου λύνονται απορίες, συνέχισε να το κάνεις! Αλοίμονο, πιστεύω ότι ένας από τους λόγους που το συγκεκριμένο θέμα σε αυτό το blog έχει τέτοια απήχηση, είναι ακριβώς αυτός: τόσοι άνθρωποι που βιώνουν μία τόσο περίπλοκη ασθένεια μοιράζονται εμπειρίες, συναισθήματα, απόψεις.
Σαφώς και όλοι οι γιατροί δεν είναι εξίσου ομιλητικοί, μερικές φορές πρέπει να γινόμαστε πιο πιεστικοί μαζί τους. Άλλωστε, παίζεται η υγεία είτε η δική μας είτε των δικών μας ανθρώπων!
Εγώ παίρνω μεγάλη δύναμη από όλους εσάς και Αρκούδε σε παρακαλώ πολύ να μη κατεβάσεις τη σελίδα!!!!
Καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε όλους!
smurf: ΕΙΜΑΙ 45 ΧΡΟΝΩΝ . ΕΔΩ ΚΑΙ 10 ΜΗΝΕΣ ΕΧΕΙ ΔΙΑΓΝΩΣΘΕΙ
ΟΤΙ ΕΧΩ ΚΑΡΚΙΝΟ ΡΙΝΟΦΑΡΥΓΓΑ ( ΣΤΑΔΙΟ ΙΙ Β).
ΕΧΩ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΕΙ ΤΙΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ( ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΕΣ-ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΕΣ )ΕΙΧΑ ΧΑΣΕΙ ΑΡΚΕΤΑ ΚΙΛΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΤΑ ΠΗΡΑ ΣΕ 5ΜΗΝΕΣ .Ο ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΜΟΥ ΕΠΑΝΗΛΘΕ ΠΕΡΙΠΟΥ ΣΕ 4ΜΗΝΕΣ.ΕΧΩ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ 3ΜΗΝΕΣ
ΚΑΝΩ ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΣΗ .ΕΙΜΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΣ ΓΙΑΤΙ Ο ΠΕΘΕΡΟΣ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΚΑΡΚΙΝΟ ΕΔΩ ΚΑΙ 18 ΧΡΟΝΙΑ
ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ.
φοβαμαι να κανω εξετασεις πια φοβαμαι να μου πουν κατι που με τσακισε πριν καιρο…ασ πεθαινα στον υπνο μου…κι αλλη παλη δεν αντεχω…και μονη στον κοσμο..κανεις δεν με περιμενει..οποτε τι να περιμενω πια…
NIKO
Θα με βοηθουσες πολυ αν μου γραφες λιγα πραγματα για τα συμπτωματα σου.Ο αντρας μου εδω και ενα μηνα εχει μια βραχναδα στο λαιμο _οχι καθε μερα_ η οποια δε λεει να φυγει.Στην αρχη θεωρησαμε οτι ειναι κρυωμα ή ενα συμπτωμα λογω του οτι εχει κοψει το τσιγαρο,αλλα τωρα εχω αρχισει να φοβαμαι γι αλλα..Δε θελει να παει στο γιατρο,θεωρει οτι δεν ειναι κατι.
Τι συμπτωματα εχει ο καρκινος του φαρυγγα?
Σ ευχαριστω εκ των προτερων
Mοναχική και εγώ μετά από 15 χρόνια άκουσα αυτό που δεν ήθελα να ακούσω , έμεινα μετέωρη ακούγοντας την παθολογοανατόμο να μου λέει΄» ¨έχετε πάλι τη νόσο» και συνεχίζω να παλεύω .Δεν είσαι μόνη , αισθάνεσαι μόνη.Κάνε τις έξετάσεις όπως πρέπει .Περιμένω να μου γράψεις τα αποτελέσματα…..!!!
hodgkin cat ευχαριστω εκ βαθεων…ειμαι σε ηλικια που μπορω να κανω επιλογες σχετικα με μενα,,,εχω καταληξει οτι αυτη την εμπειρια -που μονο τρομο με γεμισε-δεν θ ε λ ω να την ξαναζησω..δεν αισθανομαι μονη…ΕΙΜΑΙ..δεν εχω συγγενεις,,,και οι …..φιλοι εφυγαν ΟΛΟΙ..για διαφερετικους λογους ο καθενας….η ζωη μου αρεσει…αλλα δεν με αφηνει η ψυχη μου ….να ηρεμησω…ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΓΙΑΤΡΟΥΣ…ΠΗΓΑ ΜΟΝΗ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΜΑΣΤΟΥ ΠΡΙΝ ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΖΗΤΗΣΑΝ ΦΑΚΚΕΛΑΚΙ…ΜΕ ΕΙΔΑΝ ΜΟΝΗ ΜΕ ΕΙΔΑΝ ΤΡΟΜΑΓΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΤΟ ΒΙΟΛΙ ΤΟΥΣ δεν αντεχω αυτους τους χωρους και αυτους τους ανθρωπους…δεν παω πουθενα
spy
ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΡΚΙΝΟ ΦΑΡΥΓΓΑ ΑΛΛΑ ΚΑΡΚΙΝΟ ΡΙΝΟΦΑΡΥΓΓΑ (Ο ΟΓΚΟΣ ΡΙΝΟΦΑΡΥΓΓΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΚΡΕΑΤΑΚΙΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΗΛΑΔΗ ΣΕ ΣΗΜΕΙΟ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΥΤΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗ ΜΥΤΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΦΑΡΥΓΓΑ ).ΤΟ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΝΑ ΒΟΥΛΩΣΗ ΤΟ ΑΥΤΙ ΜΟΥ ΣΑΝ ΝΑ ΕΧΕΙ ΜΠΕΙ ΝΕΡΟ. Ο ΟΓΚΟΣ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΗΝ ΕΥΣΤΑΧΙΑΝΗ ΣΑΛΠΙΓΓΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΕΙΧΑ ΤΟ ΒΟΥΛΩΜΑ ΣΤΟ ΑΥΤΙ.
Mοναχική, δεν είσαι μόνη Έχεις όλους εμάς εδώ που καταλαβαίνουμε τι πέρασες .Πιστεύω ότι θα βρεις και ακόμη περισσότερους αν απευθυνθείς στην Αντικαρκινική Εταιρία , έχω ακούσει ότι υπάρχουν και εθελοντές που συνοδεύουν ασθενείς σε νοσοκομεία.Κάνε μια νέα αρχή και θα βρεθούν και πραγματικοί άνθρωποι στη δύσκολη αυτή εποχή που μόνο το χρήμα κυβερνά , όλοι αυτοί που εξαφανίστηκαν απ΄τη ζωή σου δεν άξιζαν να είναι δίπλα σου για αυτό έφυγαν .Εγώ πάντως περιμένω με αγωνία τα αποτελέσματα των εξετάσεων σου….και συγγνώμη που επιμένω….