Η απίστευτη συμμετοχή σας με άφησε άφωνο. Δεκάδες άνθρωποι συνέβαλλαν, γράφοντας σχόλια για τους εαυτούς τους ή για συγγενείς, μοιράζοντας τις ιστορίες τους, πόνο και ελπίδα.
Εμεινα άφωνος.
Στην αρχή απαντούσα στα σχόλια, αλλά μετά παρατήρησα οτι το βήμα λόγου που δινόταν εδώ στους (έμμεσα ή άμεσα) παθόντες ήταν πολύ πιο σημαντικότερο απο την δική μου γνώμη.
Έτσι σας άφησα να λέτε ότι βάραινε την καρδιά σας.
Είσαστε πολλοί – πολλοί περισσότεροι απο όσους περίμενα.
Αυτή η συμμετοχή σας με αναγκάζει να το επαναφέρω στην επικαιρότητα, καθώς, μιλώντας με την Αντικαρκινική Εταιρεία, και λαμβάνοντας υπόψιν το #51 σχόλιο απο τον Γιώργο, σκέφτηκα οτι δεν μπορώ να μείνω απαθής παρακολουθώντας αυτήν την συζήτηση.
Πρώτα, το post:
5/2/2007:
Πες το δυνατά ρε, Καρκίνος.
Όχι το ζώδιο, το άλλο. Η «ασθένεια». Η «επάρατη νόσος». Η «κατάρα». Το «ακατανόμαστο».
Η μάνα μου έπαθε καρκίνο της ουροδόχου κύστης, και πέθανε -τελικά- απο αυτό. Κυρίως, έφταιγε (και φταίει) το κάπνισμα. (Τώρα, πως φτάνει η τζούρα απο το πρωϊνό απαραίτητο τσιγάρο στην ουροδόχο κύστη, τρέχα γύρευε. Φτάνει όμως. Να είσαστε σίγουροι, γιατί η μάνα μου για περίπου ενάμισι – δύο χρόνια, είχε ένα σωληνάκι, πλαστικό, που έδιωχνε τα ούρα σε μία σακούλα).
Όταν τριγυρνούσα στην Πάρο μετά τον θάνατό της, όλοι στραβομουτσουνιάζανε όταν έλεγα «Καρκίνος». Όταν άκουγα τους ανθρώπους να μιλάνε για άλλους, που πέθαναν απο καρκίνο, έλεγαν «η ασθένεια».
Μα τον θεο, ούτε να το προφέραν δεν μπορούσαν.
Τι τρέχει με αυτό; Τι είδους κόλλημα είναι; Μήπως και αν το πεις, κολλάς; Μην είναι κολλητικό; Μην το κολλάς με την αναφορά;
~
Κάπου τρία χρόνια πριν, στο γραφείο, έχω χάσει μπόλικα κιλά. Απο την Taste and Diet. Κάθε μέρα, τρώω το φαγητό που μου φέρνουνε – για μήνες λέμε τώρα, ε; – στο εστιατόριο, μαζί με ΟΛΟΥΣ τους άλλους. Πιάνει το κόλπο, τα χάνω τα περιττά, γίνομαι γκομενάκι, είμαι στα πάνω μου, ξυρίζω το κεφάλι μου.
Τι το ‘θελα;
Μήνες μετά, όσο είχα διατηρηθεί, ανακαλύπτω οτι υπάρχει φιλολογία: ο Γιάννης έχει καρκίνο (φτου! που έκανε και ο Φιλιππίδης όταν παρουσίαζε τα ζώδια στις ειδήσεις του Μαστοράκη στον Αντέννα).
Σου λέει ο άλλος, ξυρισμένο κεφάλι ίσον χημειοθεραπεία, χαμένα κιλά, that fits.
Ε, ούτε τότε δεν είπανε «καρκίνος». Το έμαθα απο κουβέντα που ξεκίναγε «το ξέρουμε οτι είσαι άρρωστος«.
Άρρωστος, όχι καρκίνος.
Σαν να έχεις τον σατανά μέσα σου.
Και, σαν να μην έφτανε αυτό, αν τελικά τον αποκτήσεις (μακρυά απο μας, ε;) δαγκώνεσαι.
Πως να το πεις; Φυλαγεσαι.
Γιατι σε κοιτάνε σαν πεθαμένο – ήδη. Όπως τους κοίταζες και εσύ παλιά.
~
Λοιπόν, παλικάρια, να τα βρούμε λίγο εδώ: Ζεις, απο τον καρκίνο. Επιβιώνεις. Είναι μπάσταρδη ασθένεια, αλλά δεν είναι θανατική καταδίκη. Πολλοί γλυτώνουν – έχω παραδείγματα-. Και μετά είναι καλά. Απολύτως καλά. Ούτε την ψυχή τους πουλήσανε, ούτε φαντάσματα είναι. Άρρωστοι πριν – καλά τώρα. Και ούτε έχουν να ντρέπονται για κάτι.
Και αξιοπρεπείς, και αμόλυντοι. Για αυτό, αν ακούσετε κανέναν με καρκίνο, μην το κοιτάξετε σαν πεθαμένο. Σαν κρυολογημένο κοιτάχτε τον. Και μην φοβηθείτε να το πειτε – καρκίνος.
Δεν υπάρχει «ανίατη ασθένεια», «επάρατη νόσος», «η ασθένεια» και άλλες τέτοιες υπεκφυγές.
Και αν το αντιληφθούμε, ίσως κάνουμε κάτι για αυτό. Αν υποψιαστούμε οτι με τον τρόπο ζωής μας (φυτοφάρμακα, κινητά, τσιγάρα, διατροφή) κινδυνεύουμε, και δώσουμε λίγο σημασία, μπορεί και να το αποφύγουμε.
Δεν κολλάει με το να το πεις. Με το τσιγάρο, μπορεί. Με το να το πεις, όχι.
Και, αν θέλετε να με ακούσετε, μην το ανάψετε το γαμημένο για λίγο. Έτσι, τιμής ένεκεν.
Μην διστάσετε να τους καλέσετε. Η ψυχική σας υγεία (είτε είσαστε ασθενείς, είτε είσαστε κοντικά πρόσωπα) είναι εξίσου σημαντική με την σωματική.
Αν πρέπει να μάθουμε να λέμε «καρκίνος» χωρίς να ντρεπόμαστε, τότε σίγουρα πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τον πόνο της καρδιάς και του νου μας, χωρίς δισταγμούς.
Στην γραμμή θα σας απαντήσουν άνθρωποι που γνωρίζουν πολλά για την ασθένεια, και γνωρίζουν πως να απαλύνουν τον πόνο της ψυχής σας.
Ελπίζω απο καρδιάς να έχω κάνει ότι μπορώ για να απαλύνω τον πόνο σας…
- Αρχική ημερομηνία: 5/2/2007
- Δεύτερη ημερομηνία: 5/11/2007
- Τρίτη ημερομηνία: 23/10/2008
Οι σέρβερ μοιάζουν να μην αντέχουν άλλο να δείξουν αυτήν την σελίδα. Κοντά στα χίλια comment, με γεμάτο κείμενο, και πάνω απο τριάντα τρείς χιλιάδες επισκέψεις, είναι σίγουρα πρόκληση -στην καλύτερη περίπτωση- για το WordPress. Για να το αντιμετωπίσω, χρειάστηκε να χωρίσω τα σχόλια σε σελίδες. Τα σχόλιά σας, μπορείτε ακόμα να τα δείτε συνολικά σε μία σελίδα, πατώντας στην αντίστοιχη επιλογή..
(135 ψήφοι, βαθμολογία: 4,67 / 5)
Loading...
εχω μαθει απο μικρο παιδι, κατα την διαρκεια καρκινου της μητερας μου, να κρυβω τα συναισθηματα μου. να μην κλαιω μπροστα σε αλλους, να μην εκφραζω τον φοβο κ την αγωνια μου.
καθε φορα που διαβαζω εναν απο εσας ειναι σαν καποιος να διαβαζει δυνατα τις σκεψεις κ την καρδια μου.
16 χρονια μετα τον χαμο της μητερας μου,ο μπαμπας μου εχει στον εγκεφαλο γλοιοβλαστωμα 4ου βαθμου. ακομα κ σημερα επιφανειακα δειχνω ψυχραιμη, εσωτερικα δεν χρειαζεται να σας περιγραψω αλλα δεν βρισκω κ τις καταλληλες λεξεις να το κανω!!!
θελω κυριολεκτικα να παρω τον καρκινο στα χερια μου κ να τον πονεσω να το κανω να ματωσει, να φωναζει ελεος κ να μην σταματαω.
οταν κοιταζω τον πατερα μου στα ματια του βλεπω ολα οσα σκεφεται κ νιωθει, οταν βλεπω τα μαλλακια του να πεφτουν, νομιζω πως χανω καθε λογικη.
θελω να τον δω να γερναει… το απαιτω.
ξερω ποσο εγωιστικο ακουγεται αλλα πιστεψτε με το θελω αυτο μονο για εκεινον. εχει ταλαιπωρηθει στην ζωη του, εχει αγωνιστει να μας μεγαλωσει – εμενα κ τον αδελφο μου –
τον αγαπαω.
μαζι σου ggg!!!τον ατοιμο να μπορουσα να τον πιασω κ να τον αναγκασω να φυγει απο την θεια μου!αλλα δυστυχως δεν γινεται!εχει αρχησει να γυρναει το ρολοι αντιστροφα!φοβαμαι πολυ!την βλεπω να ποναει κ νοιωθω σαν να μου τραβανε την καρδια προς τα εξω!ποσο αδικη ειναι η ζωη!μαλλον θα κανουν χημειοθεραπεια αλλα δεν θελω να υποφερει και αλλο!φτανει!!ουτε θελω να γινει σαν φυτο!!!ειναι περηφανος ανθρωπος !!!κουραγιο σε ολους μας !μακαρι να μπορουσα να πω κατι αλλο!!!!
korinaki, πραγματικα δεν ξερω τι ειναι καλυτερο κ για ποιον, ενα λυτρωτικο ρολοι που μετραει αντιστροφα? μια μακροχρονη συνεχεια επιπονη? θα επιλεξω χρονια πολλα, χρονια καλα, μονο με υγεια γιατι ευχομαι αυτη την φορα ο θεουλης να ειναι διπλα μας κ αυτους που αγαπαμε να τους εχουμε συνεχεια δυνατους στην αγκαλια μας.
αυριο!!!ξεκινανε ολα!μακαρι να βγω ψευτρα!!!μακαρι!!νιωθω τοσα συναισθηματα αναμεικτα αλλα δεν ξερω πως να τα εκφρασω!πονο οργη μισος λυπη !το μονο που ερω ειναι οτι εχω εναν κομπο σο στομαχι!φοβαμαι!την αγαπαω τοσο πολυ!μακαρι να βγω ψευτρα!!κουραγιο σε ολους!
Συγγνώμη που άργησα να απαντήσω.
Maria: Αν και είδα ότι ήδη έχεις πάρει απαντήσεις, θα σου συνιστούσα οπωσδήποτε να κάνεις και τον δείκτη 125 και αν έχει «τσιμπήσει» έστω και λίγο να ζητήσεις από το γιατρό σου πιο εξειδικευμένες εξετάσεις. Εγώ επισκεπτόμουν επί ένα εξάμηνο το γυναικολόγο, που υποτίθεται ότι με παρακολουθούσε για να μείνω έγκυος και δεν είχε πάρει χαμπάρι τον καρκίνο που είχε προχωρήσει στην ευρύτερη περιοχή εκτός ωοθηκών, ακόμα και όταν σε τυχαίες εξετάσεις ο 125 είχε φτάσει 8 φορές πάνω από το ανώτατο όριο! Δε θέλω να σε φοβήσω, αλλά καλύτερα να είσαι λίγο «ψείρα» στο θέμα αυτό, παρά να «το φυσάς και να μην κρυώνει», όπως συνέβη στην περίπτωσή μου.
Bear: Εχω δοκιμάσει διάφορους συνδυασμούς φαρμάκων από τότε που ξεκίνησα μέχρι σήμερα και έχω φτάσει αισίως τις 40 χημειοθεραπείες! Ωρες ώρες απορώ με τις αντοχές μου με τα τόσα διαφορετικά δηλητήρια που έχει λάβει το σώμα μου… Όπως θα ξέρεις, κάθε οργανισμός ανταποκρίνεται διαφορετικά στα φάρμακα που του χορηγούνται. Με πλατίνα ξεκινούν όλοι γιατί είναι περισότερο αποτελεσματική. Σ’ εμένα δεν είχε αποτέλεσμα, γι’ αυτο και προχωρήσαμε σε άλλα. Νομίζω έχω δοκιμάσει 7 διαφορετικά φάρμακα, μόνα τους ή σε συνδυασμό μεταξύ τους. Να θυμάσαι, όμως, ότι κάθε περίπτωση ασθενούς είναι μοναδική.
Korinaki, Bear και ggg: Δεν μπορώ να μπω στη θέση σας, αφού εγώ είμαι ο ασθενής. Ξέρω, όμως, πόσο σημαντική είναι η συμπαράσταση των δικών μου ανθρώπων σ’ αυτά που περνάω. Προσπαθείστε να είστε στο πλάι των δικών σας και να τους στηρίζετε. Καταλαβαίνω ότι εμείς οι καρκινοπαθείς ίσως γινόμαστε παράξενοι κάποιες στιγμές. Η ταλαιπωρία και συχνά η απόγνωση μας «γονατίζουν». Άσε δε όταν σκεφτόμαστε τον πόνο και την στεναχώρια που σας έχουμε δώσει. Είναι ένας αγώνας που δίνουμε όλοι μαζί και γι’ αυτό θα πρέπει να είμαστε ενωμένοι και να έχουμε πίστη. Εγώ πιστεύω και στηρίζομαι σ’ Εκείνον γιατί στο δύσκολο τούτο δρόμο ήταν παμπολλες οι φορές που τον έχω επικαλεστεί και ο μόνος που μπορούσε να καταλάβει τις στιγμές πόνου που έχω βιώσει. Μην χάνετε τις ελπίδες σας και μην αφήσετε στιγμή να τις χάσουν και οι δικοί σας.
DIMI,KORINAKI ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΝΑ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ..ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΟΥΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΤΟΥΣ.ΠΡΟΧΘΕΣ ΑΡΧΙΣΑΜΕ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΕΣ.ΤΙΣ ΔΥΟ ΠΡΩΤΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΙΠΟΤΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ.ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΝΑΕΙ ΠΟΛΥ ΣΤΑ ΑΚΡΑ ΤΩΝ ΠΟΔΙΩΝ ΚΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ,ΓΟΝΑΤΑ ΚΤΛ.ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΠΟΝΑΕΙ ΚΑΙ ΖΑΛΙΖΕΤΑΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΗΚΩΘΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ.ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ??Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΙΛΗΣΕ ΓΙΑ ΚΟΠΩΣΗ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟΣΟ ΠΟΝΟ.ΑΝ ΜΠΟΡΕΣΕΤΕ ΑΠΑΝΤΗΣΤΕ ΜΟΥ..ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ..ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΟΛΥ!!ΤΙ ΤΡΑΒΑΤΕ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙΑ ΜΟΥ??ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!ΕΙΣΤΕ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!!ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΤΟΝ ΕΧΩ ΗΡΩΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΟΥΡΛΙΑΖΕ ΑΠΟ ΠΟΝΟΥΣ,Η ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΗ ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΔΙΝΕ ΘΑΡΡΟΣ ΠΑΝΤΑ ΑΝΤΙ ΝΑ ΤΗΝ ΒΟΗΘΑΜΕ ΕΜΕΙΣ!!ΤΩΡΑ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΗ..ΑΠΑΙΤΩ ΝΑ ΜΗΝ ΠΟΝΑΕΙ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ!!ΑΠΑΙΤΩ ΝΑ ΕΧΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΙΑ ΦΥΣΙΟΛΟΟΓΙΚΗ ΖΩΗ..ΕΧΩ ΧΑΣΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ..
Καλησπερα σ’ολους,
dimi: εχεις απολυτο δικιο ο αγωνας ειναι κοινος. Ολοι μαζι σιγουρα θα νικησουμε ολες τις μαχες. Νιωθω πως νοσω κ εγω μαζι με τον πατερα μου, χωρις ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ αυτο να το νιωθω βαρος, αντιθετως νιωθω πως του δινω ολη την ενεργεια μου. Κατανοω ομως πως δεν ειμαστε στην ιδια «θεση»…
bear: μεινε δυνατη, ευχομαι ολα να πανε καλα, εχε πιστη σ’εσενα κ στην δυναμη της μητερας σου.
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ggg.ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΟΥΛΙ ΣΟΥ ΤΟ ΙΔΙΟ..ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΣΑΝ ΕΣΕΝΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΔΙΝΟΥΝ ΤΟΣΗ ΘΕΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΤΑ.ΕΤΣΙ ΝΙΩΘΩ ΚΑΙ ΕΓΩ..ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΚΟΝΤΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΛΛΑ ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΩ ΑΝΘΡΩΠΟ ΝΑ ΠΟΝΑΕΙ ΜΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ..ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΤΟ ΠΕΡΝΑΝΕ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΚΑΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!!ΑΥΤΟ ΜΕ ΕΞΟΡΓΙΖΕΙ..ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΟΣΟ ΚΑΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΤΡΑΒΑΝΕ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΤΟΣΟ ΚΑΚΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΘΑΙΝΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ..ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ!!
ΑΣ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ Ο ΠΟΝΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΣΤΑ ΑΚΡΑ ΤΟΝ ΠΟΔΙΩΝ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΣΩΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ??ΕΧΟΥΜΕ ΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΣΤ ΣΠΙΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΡΑΓΙΚΟ..ΠΡΩΤΗ ΧΗΜΕΙΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟΣΟΣ ΠΟΝΟΣ??
bear φανταζομαι θα ειναι αναλογως τα φαρμακα εγω στης 4 τελευταιες ειχαν μουδιασει οι πατουσες μου δεν μπορουσα να περπατησω καλα καλα. ειχα και λιγο πονο αλλα περισσοτερο σαν να μην ενιωθα τα ποδια μου. δεν ξερω αν μπορω να βοηθησω καπως αλλιως.
Καλό είναι σε μία από τις ελάχιστες παρεμβάσεις μου στην κουβέντα σας να πω πως, παρότι η συμμετοχή των σχολιαστών εδώ είναι πολύτιμη, και εξαιρετικά ποιοτική, θα σας υπενθυμίσω πως ο αποκλειστικός υπεύθυνος για να απαντήσει σε ερωτήσεις που αφορούν συμπτώματα, δράσεις ή μη, είναι ο γιατρός σας.
Αν τον ρωτήσετε, θα ξέρει και θα σας πει την απάντηση σε οτιδήποτε σας απασχολεί, αν πχ ένα σύμπτωμα χρήζει μεγαλύτερης έρευνας, ή είναι φυσικό αποτέλεσμα της θεραπείας που ακολουθείτε.
Αν δεν ξέρει, ή αν δεν σας απαντήσει επαρκώς, αν δεν νιώσετε καλυμμένοι και χρειαστείτε ιατρικές συμβουλές από εδώ, προφανώς δεν είναι αρκετά καλός γιατρός.
Δεν θέλω να παρεξηγηθώ: Φυσικά και η εμπειρία σας είναι υπερπολύτιμη, και έχει βοηθήσει άπειρους (το εννοώ: άπειρους) φίλους και φίλες που πέρασαν από εδώ, ψυχολογικά αλλά και με άλλους τρόπους, και προσωπικά εκτιμώ την συμμετοχή σας όσο δεν φαντάζεστε. Αλλά ταυτόχρονα πρέπει να βοηθήσουμε πάσχοντες και συνοδούς να είναι εξαιρετικά απαιτητικοί από τον γιατρό τους, ο οποίος πρέπει να είναι άμεσα διαθέσιμος και πρακτικά ικανός να διαχειριστεί τόσο σοβαρά ζητήματα.
Πρέπει κυρίως να εκπαιδεύσουμε τους ασθενείς και τους πάσχοντες να επιλέγουν (ή, αν είναι εφικτό, να δημιουργήσουν) γιατρούς αντάξιους της σοβαρότητας της ασθένειας που πολεμούν.
Ζητώ συγνώμη που καθυστέρησα να παρέμβω, ελπίζω να μην στεναχώρησα κανέναν.
Υ.Γ.: Όλο «ελάχιστες» – «ελάχιστες» οι παρεμβάσεις μου, όλο κάθε τρεις και λίγο πετάγομαι.. 🙂
ΑΧ ΑΡΚΟΥΔΕ ΕΧΕΙΣ ΤΟΣΟ ΔΙΚΙΟ.ΡΩΤΗΣΑ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΚΑ ΗΤΑΝ ΠΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΝΟΙ ΜΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΠΛΑ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΟΥΔΙΑΣΜΑΤΑ.Ο ΠΟΝΟΣ ΕΓΙΝΕ ΑΦΟΡΗΤΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΕΙ,ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ ΤΙΠΟΤΑ.ΤΟΝ ΞΑΝΑΠΗΡΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΠΩΣ ΤΟ ΕΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ ΙΣΩΣ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΝΟΥΜΕ DEPON.ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΠΑΥΣΙΠΟΝΟ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ.ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΥΜΜΕΝΗ ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΦΟΒΗΘΗΚΑ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΖΗΤΩ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ Η ΕΙΧΑΝ ΣΧΕΤΙΚΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ..ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ
τι κανετε?
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΜΑΡΑΚΙ.ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ.ΠΕΡΑΣΑΝ ΕΞΙ ΜΕΡΕΣ ΦΡΙΚΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΠΕΦΤΟΥΝ ΜΑΛΛΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΠΕΣΕΙ ΛΙΓΟ Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΑΛΛΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ..ΕΣΥ ΠΩΣ ΕΙΣΑΙ?ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΣΑΝ ΚΑΤΙ ΜΑΚΡΙΝΟ,ΞΕΘΩΡΙΑΣΜΕΝΟ..ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΝΑ ΣΟΥ ΦΕΡΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΣΟΥ ΠΙΣΩ..ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΚΑΛΑ
αυτα ειναι παρενεργειες bear που και εγω της περασα αλλα τωρα θελει την ψυχολογικη υποστηριξη απο εσας η ψυχολογια την δεδομενη στιγμη των θεραπειων ειναι το α και το ω. εμενα με βοηθησε πολυ το κλιμα στο σπιτι μου που βεβαια ειμαι τυχερη που εχω τον αντρα μου και δημιουργουσε ευχαριστες καταστασεις για να μην σκεφτομαι συνεχεια. θα πανε ολα καλα!!! ευχαριστω για της ευχες να εισαι καλα!!! ευχομαι να περασετε ολοι καλα χριστουγεννα!!!
Καλησπέρα,
σε όλους! Μπαίνω μετά από καιρό μέσα αλλά δεν σας έχω ξεχάσει! Οι ημέρες εορτών για μένα είναι ημέρες ατελείωτων ωρών στη δουλειά πχ 5:00-18:00. Αλλά δεν με ενοχλεί καθόλου εκτος από τις τύψεις που νοιώθω ,που δεν βοηθάω καθόλου την μητέρα μου με το σπίτι. Η μανούλα μου έκανε τις εξαμηνηέες εξετάσεις της και όλα πήγαν καλά. Είναι απίστευτο το αγχος όταν πλησιάζουν αυτές οι μέρες για να μάθεις αν πέρνεις κάποια παράταση στη ζωή. Η μελαγχολία και το άγχος που την διακατέχει εκείνες τις μέρες είναι απίστευτα. Δεν μας μιλάει και έχει απίστευτα νεύρα. Δεν μπορώ να καταλάβω καν πως νιώθει αλλά φαντάζομαι ότι πρέπει να είναι κάτι πολύ οδυνηρό. Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια και φοβάμαι πολύ μην κάνει καμιά μετάσταση. Τρέμω στη σκέψη και μόνο. Θέλω να σας ευχηθώ Καλά Χριστούγεννα να μπορέσετε έστω και για λίγο μέσα από τον πόνο και τον αγώνα που δίνετε να ζήσετε κάποιες στιγμές ηρεμίας και χαράς! Ο θεός να σας δίνει όση δύναμη χρειάζεστε! Κουράγιο σε όλους! Χρόνια Πόλλά με ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ ΣΤΙΣ ΖΩΕΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ!
XΡONIA KAΛAAAAAA!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
‘Οχι απαραίτητα ΠΟΛΛΑ, για όλους.
Κατά την γνώμη μου (ίσως λανθασμένα) τα χρόνια καλά είναι καλύτερη ευχή από τα πολλά.
Αυτό θα ήθελα να μου εύχονται όλοι. Τα πολλά το θεωρώ κοροϊδία, μην πω κ βλασφημία…
ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ για όλους… ασθενείς και μη… γιατί τίποτα δεν διασφαλίζει την αιώνια υγεία… από την μια στιγμή στην άλλη αλλάζουν τα πάντα… Εμείς το ξέρουμε καλύτερα από όλους…
ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ να έχουν προπαντός τα παιδιά μας…..
Πολλά φιλιά σε όλους
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΓΕΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑ ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΤΥΧΗ…ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΝ ΤΗΝ ΛΥΠΗ,ΝΑ ΜΑΣ ΔΩΣΟΥΝ ΠΙΣΩ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ!!ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ!!
ΚΑΤΕΡΙΝΑΚΙ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ..ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΤΟΣΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΣΟΥ!!ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΥΝΑΤΗ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΓΕΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑ..ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΖΕΙ Ο ΚΑΘΕ ΕΝΘΡΩΠΟΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ..ΠΟΝΟΣ ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΕΣ,ΑΓΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΤΑ..ΜΑ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ..ΑΥΤΟ ΝΙΩΘΩ..ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΟΣΟ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΓΙΝΕΤΑΙ..ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΩΞΕΙΣ ΚΑΘΕ ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ!!ΤΑ ΑΣΧΗΜΑ ΠΕΡΑΣΑΝ
Χρονια πολλα και καλα οπως λεει και ιη καλη μου Σαντη!!!Σας ευχομαι οτι καλυτερο και φυσικα υγεια σ ολο τον κοσμο.Περασαν σχεδον 3 χρονια απο τοτε που μπηκα και εγο στο κλαμπ και ειμαι καλα!!!Καθε φορα που κανω εξετασεις ζω σε επαναληψη ολα εκεινα που ενιωθα οταν αρρωστησα…αλλα ετσι ειναι η ζωη!!!Κανεις δεν ειναι αθανατος απλα ολοι ελπιζουμε στην καλη υγεια και οχι στην ταλαιπωρια της ψηχης και του σωματος…καλη χρονια ευχομαι σε ολους οτι και αν συμβαινει στη ζωη μας ειναι για καποιο λογο,προσπαθηστε λοιπον να βγαλετε τα θετικα και προχωριστε…πολλα φιλια
Χρόνια πολλά και καλά σε όλους, πάνω απ’ όλα με ΥΓΕΙΑ…
Σας εύχομαι ό,τι το καλύτερο και σας ευχαριστώ για την παρέ και την υποστήριξή σας. Ελπίζω ο καινούργιος χρόνος να φέρει σε όλους μας ευχάριστα νέα στη δύσκολη αυτή μαχη που δίνουμε…
XΡONIA KAΛA!!!
Να μας δίνει ο Θεός δύναμη, πίστη κ υγεία.
Όλα θα πάνε καλά για όλους μας!!!
Μην ξεχνάμε να κάνουμε αγκαλιά κάθε μέρα αυτούς που αγαπάμε κ να χαμογελάμε!!!
Το έχω ξαναπεί αλλά με εκπλήσει φοβερά: κάθε σας λέξη είναι σαν να διαβάζει κάποιος την ψυχή μου.
Ευχαριστώ…
καλη χρονια σε ολους!οσο γινεται πιο ανωδινη απο ω κ περα!ειχα καιρο να μπω αλλα τα εχω παιξει!η τηεια μου ξεκινησε τις χημειοθεραπειες κ φυσικα κ ευτυχως το οριο που εδωσαν οι γιατροι επεσαν εξω!κανει κ κατινοωολιες σε εναν ογκο που εχει στο σαγονι κ ξεκινησε να κατεβαινει πρς το λαιμο κ φοβηθηκαν να μην πνιγει!ο αερφος μου με ολα αυτα κοντευει να τρελαθει !θα παμε σε ψυχιατρο!Θεε μου ολα μαζι!!μακαρι να πανε ολα καλα!δυναμη σε ολυς κ κουραγιο!!
ΚΑΠΟΙΟΙ ΛΕΙΠΟΥΝ ΕΛΠΙΖΩ ΑΠΟ ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΒΑΡΕΘΗΚΑΝ ΝΑ ΓΡΑΦΟΥΝ Η ΓΙΑΤΙ ΠΙΘΑΝΩΣ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ
!ΑΚΟΥΣΟΥΝ! ΕΔΩ ΜΕΣΑ! ΚΥΡΙΑΚΗ (ΟΧΙ SUNDY) TI ΕΓΙΝΕ
Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΜΕ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΛΕΜΦΩΜΑΤΟΣ ΣΤΑ 19 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ
ΓΟΝΕΙΣ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΤΙ ΚΑΙ? ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΤΟ ΓΕΡΝΑΩ ΜΑΜΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ Χ/Ρ
Καλη χρονια το 2012 μονο υγεια τιποτα αλλο !!Θα επιβιωσουμε…Φιλια σε ολους!!!
Καλή χρονιά παιδιά κουράγιο, θά έρθουν καλύτερες μέρες…
Καλημέρα σε όλους,
παιδιά πρέπει να βρούμε τη δύναμη να είμαστε αισιόδοξοι γιατί οι καιροί δυσκολεύουν. ‘Εχουνε φτάσει στο σημείο να πηγαίνει ο κόσμος στα μαγαζιά να ζητάει τα ληγμένα φαγητα για να τα φάει. Τρομάζω να σκεφτώ σε θέματα υγείας αν αρρωστήσουν πως αγοράζουν τα φαρμακά τους. Κουράγιο σε όλους!
Καλή Χρονιά για όλους!
10 δεν κατάλαβα… σε μένα αναφέρεσαι;
Σου εύχομαι να πάνε όλα καλά για την κόρη σου!
Για όλους να πάνε όλα καλά!!!!!
Καλησπέρα,
σε όλους. Έχω καιρό να μάθω νέα σας, τι κάνετε; Κορινάκι πως είσαι ; με τον αδελφό σου ,τη θεία σου πως πάνε τα πράγματα. Νικολλέτα τη τελευταία φορά που έγραψες πως νιώθεις κάθε φορά που κάνεις τις εξετάσεις ελέγχου ήταν σαν να διάβαζα τους κρυφούς λογισμούς της μητέρας μου η οποία έκλεισε κ’εκείνη τα τρία χρόνια. Να είστε πάντα γερές και να μην ξαναζήσετε τέτοιες στιγμές(και όλος ο κόσμος βέβαια).Βear πως είσαι; πως είναι η μητέρα σου; Dimi πως είναι η υγεία σου;Sundy, Kώστα , ggg,10 δεν μπορώ να σας αναφέρω όλους ελπίζω να είστε καλά. Σας έχω όλους στο μυαλό μου και σας εύχομαι τα καλύτερα.
Καλησπέρα!
«΄Έπεσα» πάνω σας καθώς έψαχνα πληροφορίες για τις οστικές μεταστάσεις. Ο πατέρας μου έχει καρκίνο στον πνεύμονα με οστικές μεταστάσεις στα πλευρά…δύσκολα τα πράγματα.Πονάει πολύ, υποφέρουμε όλοι. Δυσκολεύομαι πολύ να το διαχειριστώ ψυχολογικά καθώς του έχω κρύψει την σοβαρότητα της κατάστασής του.
Γιατί σας γράφω? ίσως γιατί εχω αναγκη να ξεσπασω, ίσως απο τύψεις που δεν του εχω πει την αλήθεια, ισως..
Καλησπέρα,
niki: καλό είναι ένα «ξέσπασμα» που κ που και επειδή δεν έχουμε την πολυτέλεια πολλές φορές να εκφραζόμαστε ελεύθερα, εδώ μπορείς να το κάνεις και ίσως να σε «ελαφρύνει» λίγο ψυχικά.Όλες οι ευχές μου μαζί σ’εσένα κ τον πατέρα σου.
katrine: είμαστε σε αναμονή για τα αποτελέσματα μαγνητικής για να ξεκινήσουμε νέο κύκλο θεραπείας.Ο πατέρας μου γνώριζει πλέον τα πάντα, όσο και αν με πονάει αυτό το θεωρώ απόλυτα δίκαιο για εκείνον, το ίδιο θα ήθελα κ για εμένα.
Φιλία σε όλους.
Καλησπέρα Νίκη,ggg,
σας εύχομαι ότι καλύτερο για τους δικούς σας. Σας εύχομαι καλό κουράγιο στον αγώνα το δικό σας και των δικών σας. Νίκη πιστεύω ότι ο κάθε άνθρωπος δικαιούτε την αλήθεια ώστε να ξέρει και με τι έχει να παλέψει, Τώρα αν η ψυχολογική του κατάσταση είναι χάλια που σημαίνει ότι θα εγκατέλειπε κάθε προσπάθεια εκεί πιστεύω πως δικαιολογείτε το ψέμα. Έχω ένα φίλο που οι γιατροί δεν του έδιναν καμία πιθανότητα να περπατήσει μετά από τροχαίο. Η μητέρα του δεν του το είπε γιατί ήξερε ότι θα εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια για οποιαδήποτε θεραπεία. Μετά από λίγους μήνες ο γιατρός είπε ότι ίσως υπάρχουν κάποιες ελπίδες χωρίς να είναι σίγουροι. Το φιλαράκι μου το παλεύει ,πιστεύω ότι η μητέρα του έπραξε σωστά. Η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική βέβαια. Όταν μάθαμε ότι η μητέρα μου είχε καρκίνο του μαστού δεν της κρύψαμε ποτέ τίποτα γιατί ξέραμε πως το να έχει υποψίες ήταν χειρότερο. Εσύ ξέρεις τι είναι σωστό γνωρίζοντας το χαρακτήρα του πατέρα σου. Εγώ πάντως θα ήθελα να ξέρω όλη την αλήθεια.
Φιλιά και καλή δύναμη!
Καλησπέρα Νίκη,ggg,
σας εύχομαι ότι καλύτερο για τους δικούς σας. Σας εύχομαι καλό κουράγιο στον αγώνα το δικό σας και των δικών σας. Νίκη πιστεύω ότι ο κάθε άνθρωπος δικαιούτε την αλήθεια ώστε να ξέρει και με τι έχει να παλέψει, Τώρα αν η ψυχολογική του κατάσταση είναι χάλια που σημαίνει ότι θα εγκατέλειπε κάθε προσπάθεια εκεί πιστεύω πως δικαιολογείτε το ψέμα. Έχω ένα φίλο που οι γιατροί δεν του έδιναν καμία πιθανότητα να περπατήσει μετά από τροχαίο. Η μητέρα του δεν του το είπε γιατί ήξερε ότι θα εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια για οποιαδήποτε θεραπεία. Μετά από λίγους μήνες ο γιατρός είπε ότι ίσως υπάρχουν κάποιες ελπίδες χωρίς να είναι σίγουροι. Το φιλαράκι μου το παλεύει ,πιστεύω ότι η μητέρα του έπραξε σωστά. Η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική βέβαια. Όταν μάθαμε ότι η μητέρα μου είχε καρκίνο του μαστού δεν της κρύψαμε ποτέ τίποτα γιατί ξέραμε πως το να έχει υποψίες ήταν χειρότερο. Εσύ ξέρεις τι είναι σωστό γνωρίζοντας το χαρακτήρα του πατέρα σου. Εγώ πάντως θα ήθελα να ξέρω όλη την αλήθεια.
Φιλιά !
Καλημέρα Κatrine,
ευχαριστώ για τις ευχές σου και θα συμφωνήσω πως κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Είναι πολλοί οι παράγοντες.
καλημέρα σε όλους και όλες και να έχετε πάντα υγεία!