Η απίστευτη συμμετοχή σας με άφησε άφωνο. Δεκάδες άνθρωποι συνέβαλλαν, γράφοντας σχόλια για τους εαυτούς τους ή για συγγενείς, μοιράζοντας τις ιστορίες τους, πόνο και ελπίδα.
Εμεινα άφωνος.
Στην αρχή απαντούσα στα σχόλια, αλλά μετά παρατήρησα οτι το βήμα λόγου που δινόταν εδώ στους (έμμεσα ή άμεσα) παθόντες ήταν πολύ πιο σημαντικότερο απο την δική μου γνώμη.
Έτσι σας άφησα να λέτε ότι βάραινε την καρδιά σας.
Είσαστε πολλοί – πολλοί περισσότεροι απο όσους περίμενα.
Αυτή η συμμετοχή σας με αναγκάζει να το επαναφέρω στην επικαιρότητα, καθώς, μιλώντας με την Αντικαρκινική Εταιρεία, και λαμβάνοντας υπόψιν το #51 σχόλιο απο τον Γιώργο, σκέφτηκα οτι δεν μπορώ να μείνω απαθής παρακολουθώντας αυτήν την συζήτηση.
Πρώτα, το post:
5/2/2007:
Πες το δυνατά ρε, Καρκίνος.
Όχι το ζώδιο, το άλλο. Η «ασθένεια». Η «επάρατη νόσος». Η «κατάρα». Το «ακατανόμαστο».
Η μάνα μου έπαθε καρκίνο της ουροδόχου κύστης, και πέθανε -τελικά- απο αυτό. Κυρίως, έφταιγε (και φταίει) το κάπνισμα. (Τώρα, πως φτάνει η τζούρα απο το πρωϊνό απαραίτητο τσιγάρο στην ουροδόχο κύστη, τρέχα γύρευε. Φτάνει όμως. Να είσαστε σίγουροι, γιατί η μάνα μου για περίπου ενάμισι – δύο χρόνια, είχε ένα σωληνάκι, πλαστικό, που έδιωχνε τα ούρα σε μία σακούλα).
Όταν τριγυρνούσα στην Πάρο μετά τον θάνατό της, όλοι στραβομουτσουνιάζανε όταν έλεγα «Καρκίνος». Όταν άκουγα τους ανθρώπους να μιλάνε για άλλους, που πέθαναν απο καρκίνο, έλεγαν «η ασθένεια».
Μα τον θεο, ούτε να το προφέραν δεν μπορούσαν.
Τι τρέχει με αυτό; Τι είδους κόλλημα είναι; Μήπως και αν το πεις, κολλάς; Μην είναι κολλητικό; Μην το κολλάς με την αναφορά;
~
Κάπου τρία χρόνια πριν, στο γραφείο, έχω χάσει μπόλικα κιλά. Απο την Taste and Diet. Κάθε μέρα, τρώω το φαγητό που μου φέρνουνε – για μήνες λέμε τώρα, ε; – στο εστιατόριο, μαζί με ΟΛΟΥΣ τους άλλους. Πιάνει το κόλπο, τα χάνω τα περιττά, γίνομαι γκομενάκι, είμαι στα πάνω μου, ξυρίζω το κεφάλι μου.
Τι το ‘θελα;
Μήνες μετά, όσο είχα διατηρηθεί, ανακαλύπτω οτι υπάρχει φιλολογία: ο Γιάννης έχει καρκίνο (φτου! που έκανε και ο Φιλιππίδης όταν παρουσίαζε τα ζώδια στις ειδήσεις του Μαστοράκη στον Αντέννα).
Σου λέει ο άλλος, ξυρισμένο κεφάλι ίσον χημειοθεραπεία, χαμένα κιλά, that fits.
Ε, ούτε τότε δεν είπανε «καρκίνος». Το έμαθα απο κουβέντα που ξεκίναγε «το ξέρουμε οτι είσαι άρρωστος«.
Άρρωστος, όχι καρκίνος.
Σαν να έχεις τον σατανά μέσα σου.
Και, σαν να μην έφτανε αυτό, αν τελικά τον αποκτήσεις (μακρυά απο μας, ε;) δαγκώνεσαι.
Πως να το πεις; Φυλαγεσαι.
Γιατι σε κοιτάνε σαν πεθαμένο – ήδη. Όπως τους κοίταζες και εσύ παλιά.
~
Λοιπόν, παλικάρια, να τα βρούμε λίγο εδώ: Ζεις, απο τον καρκίνο. Επιβιώνεις. Είναι μπάσταρδη ασθένεια, αλλά δεν είναι θανατική καταδίκη. Πολλοί γλυτώνουν – έχω παραδείγματα-. Και μετά είναι καλά. Απολύτως καλά. Ούτε την ψυχή τους πουλήσανε, ούτε φαντάσματα είναι. Άρρωστοι πριν – καλά τώρα. Και ούτε έχουν να ντρέπονται για κάτι.
Και αξιοπρεπείς, και αμόλυντοι. Για αυτό, αν ακούσετε κανέναν με καρκίνο, μην το κοιτάξετε σαν πεθαμένο. Σαν κρυολογημένο κοιτάχτε τον. Και μην φοβηθείτε να το πειτε – καρκίνος.
Δεν υπάρχει «ανίατη ασθένεια», «επάρατη νόσος», «η ασθένεια» και άλλες τέτοιες υπεκφυγές.
Και αν το αντιληφθούμε, ίσως κάνουμε κάτι για αυτό. Αν υποψιαστούμε οτι με τον τρόπο ζωής μας (φυτοφάρμακα, κινητά, τσιγάρα, διατροφή) κινδυνεύουμε, και δώσουμε λίγο σημασία, μπορεί και να το αποφύγουμε.
Δεν κολλάει με το να το πεις. Με το τσιγάρο, μπορεί. Με το να το πεις, όχι.
Και, αν θέλετε να με ακούσετε, μην το ανάψετε το γαμημένο για λίγο. Έτσι, τιμής ένεκεν.
Μην διστάσετε να τους καλέσετε. Η ψυχική σας υγεία (είτε είσαστε ασθενείς, είτε είσαστε κοντικά πρόσωπα) είναι εξίσου σημαντική με την σωματική.
Αν πρέπει να μάθουμε να λέμε «καρκίνος» χωρίς να ντρεπόμαστε, τότε σίγουρα πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τον πόνο της καρδιάς και του νου μας, χωρίς δισταγμούς.
Στην γραμμή θα σας απαντήσουν άνθρωποι που γνωρίζουν πολλά για την ασθένεια, και γνωρίζουν πως να απαλύνουν τον πόνο της ψυχής σας.
Ελπίζω απο καρδιάς να έχω κάνει ότι μπορώ για να απαλύνω τον πόνο σας…
- Αρχική ημερομηνία: 5/2/2007
- Δεύτερη ημερομηνία: 5/11/2007
- Τρίτη ημερομηνία: 23/10/2008
Οι σέρβερ μοιάζουν να μην αντέχουν άλλο να δείξουν αυτήν την σελίδα. Κοντά στα χίλια comment, με γεμάτο κείμενο, και πάνω απο τριάντα τρείς χιλιάδες επισκέψεις, είναι σίγουρα πρόκληση -στην καλύτερη περίπτωση- για το WordPress. Για να το αντιμετωπίσω, χρειάστηκε να χωρίσω τα σχόλια σε σελίδες. Τα σχόλιά σας, μπορείτε ακόμα να τα δείτε συνολικά σε μία σελίδα, πατώντας στην αντίστοιχη επιλογή..
(135 ψήφοι, βαθμολογία: 4,67 / 5)
Loading...
ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ!!ΔΕΝ ΑΚΟΥΩ ΤΙΠΟΤΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ!!ΘΛΙΨΗ,ΠΟΝΟΣ,ΚΑΙ ΑΝΑΜΟΝΗ ΜΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΠΟΝΑΝΕ..ΑΔΙΚΟ!!ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΚΛΕΙΝΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΑ ΠΕΡΑΣΑ ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΠΑΙΔΙ,ΠΟΥ ΕΧΑΣΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΠΟΝΟΥΣΑ ΠΟΛΥ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΤΟΣΟ ΑΣΧΗΜΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΚΡΑΥΓΕΣ ΠΟΝΟΥ ΝΑ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ.ΠΟΣΟ ΑΔΙΚΙΑ ΘΕΕ ΜΟΥ!!ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ!!ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΡΑΒΗΞΕΙ ΠΟΤΕ ΤΟΣΟ ΠΟΝΟ!!ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ..ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΓΕΜΑΤΟ ΠΟΛΥΧΡΩΜΑ ΟΝΕΙΡΑ,ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΚΑΙ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΕΥΤΥΧΙΑ,ΧΩΡΙΣ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΙΑ..ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΜΟΝΟ ΧΑΡΕΣ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΔΩΣΕ ΑΥΤΗ Η ΖΩΗ!!
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΑΤΕ ΣΤΟ ΜΗΝΥΜΑ.ΠΑΝΤΩΣ 2 ΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ ΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΕΙΧΕ ΠΕΣΕΙ ΣΕ ΚΟΜΑ Κ ΟΤΑΝ ΣΥΝΗΛΘΕ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 5 ΩΡΕΣ ΠΕΡΙΠΟΥ ΜΑΣ ΕΙΠΕ ΠΩΣ ΕΒΛΕΠΕ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΚΑΤΩ Κ ΟΤΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΕ ΗΤΑΝ ΚΑΛΑ Κ ΕΝΙΩΘΕ ΗΡΕΜΑ.Κ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 2 ΜΕΡΕΣ ΕΦΥΓΕ.ΑΡΑΓΕ ΤΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΔΩ?ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ ΥΠΕΡΠΕΡΑΝ ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΕΛΕΓΕ Κ Ο ΙΔΙΟΣ?ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΞΕΡΑΜΕ ΚΑΤΙ ΓΙΑΥΤΟ.ΠΟΥ ΠΑΕΙ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΑΣ.Κ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΗΤΑΝ ΤΟ ΣΤΗΡΙΓΜΑ ΜΑΣ Κ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΚΟΡΙΝΑ ΜΟΥ ΑΛΗΘΕΙΑ.ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΗΡΧΕ ΑΥΤΗ Η ΥΠΟΥΛΗ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΠΟΥ ΧΤΥΠΑΕΙ ΑΠΡΟΣΜΕΝΑ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΑΣ ΓΙΝΕΙ ΚΑΛΑ.ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΩΣ ΑΓΩΝΙΟΥΣΑΝΕ.ΤΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΠΩ?ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΨΑΧΝΩ Κ ΔΙΑΒΑΖΩ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΡΚΙΝΟ.ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΘΟΛΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ Κ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ Ο ΜΠΑΜΠΑΚΑΣ ΜΟΥ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΣΕ ΟΛΟΥΣ Κ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΤΕΙΛΑΤΕ
καλημερα σε ολους…9 μερες σημερα…παω στο σπιτι της κ εκει που οποτε πηγαινα ενιωθα μια ατελειωτη ηρεμια κ γαληνη τωρα πια νιωθω μια ανησυχια!πως θα ζησω σε αυτο το σπιτι!ο αδερφος μου ηδη ζει εκει!εχει αναλαβει ολα τα διαδικαστικα..με τι κουραγιο δεν ξερω…ισως ειναι αληθεια πως η ψυχη δεν πεθαινει τελικα κ ειναι κοντα του κ παιρνει δυναμη!μου λειπει πολυ!δεν πιστευω οτι η γυναικα που με μεγαλωσε δεν ζει πια κ ειμαστε μονοι μας εγω κ ο αδερφος μου!ποσο θα ηθελα να ηταν εδω…καντε κουραγιο κ υπομονη!δυσκολο!το ξερω..αλλα μονο αυτο μενει πια..
@ΧΡΙΣΤΙΝΑ
οταν λες πριν ολοκληρωσει τον κυκλο τα παρατησε τι εννοεις? και μετα?τι εγινε? εχω non hodgings απο δεκεμβριο του 2010, εκανα ενα κυκλο χημειοθεραπειων , εκανα δευτερο κυκλο, εκανα αυτολογη μεταμοσχευση και δεν φευγει! και δεν εχω καμια ορεξη να ξαναπαω να κανω το οτιδηποτε αλλο! βαρεθηκα να ειμαι αρρωστη (οταν κανω χημειοθεραπειες) – φυσιολογικος ανθρωπος (οταν σταματαω χημειοθεραπειες, βγαινει το μαλλι, μπορω να λειτουργησω κανονικα). ειμαι 29 χρονων και οι χημειοθεραπειες μου κανουν μεγαλυτερο κακο απο οταν εχω το προβλημα και απλα δεν ακολουθω καμια αγωγη…
Όταν λες δεν μπορώ άλλο,δεν δίνεις τη δυνατότητα στον εαυτό σου να παλέψει….Να σκέφτεσαι πως είναι μόνο για λίγο,για λίγους μήνες…Από την εμπειρία του συζύγου μου έχω να σου πω πως αξίζει τον κόπο..Έχει 10 ολόκληρα χρόνια που αγωνίζεται και είδε τόσα μα τόσα πολλά,το σπουδαιότερο,είδε τη μικρή μας να πλησιάζει τα 12 χρόνια….Όταν νόσησε,ήταν μόνο 2!!!Ποτέ δεν είπε,δεν πάω,δεν μπορώ,με πήρε από κάτω…Είναι επίμονος με τη ζωή…Την κερδίζει καθημερινά…Είσαι μόνο 29 ετών..θα κάνεις τη χάρη στην ασθένεια και θα παραδωθείς;;;Κρίμα…ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΛΙΓΟ Η ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ,και δεν αναφέρομαι στην θεϊκή δοκιμασία,διότι πιστεύω μόνο σ΄ότι μπορώ να καταλάβω….Καλό σου απόγευμα και την επόμενη φορά να διαβάσουμε ένα αισιόδοξο μήνυμα….
Dimitra, όταν διάβασα το post σου νόμιζα ότι το είχα γράψει… εγώ! Εξέφρασες ακριβώς αυτό που ζω τα τελευταία 3 χρόνια -και υποθέτω και αρκετοί ακόμα καρκινοπαθείς. Η εναλλαγή όντως σε τρελαίνει. Τη μία στο κρεβάτι, ένα ράκος και μετά από ένα διάστημα επιστροφή στη «γλυκιά» καθημερινότητα των ζωντανών ανθρώπων. Μόνο όσοι βιώνουν κάτι τέτοιο μπορούν να καταλάβουν τι ψυχοφθόρα διαδικασία είναι. Και τι πρέπει να κάνεις, όμως; Να τα παρατήσεις; Μη νομίζεις, όλοι έχουμε φτάσει στα όριά μας πολλές φορές και έχουμε αναρωτηθεί αν αξίζει αυτή η ταλαιπωρία, αν η δοκιμασία μας θα λάβει αίσιο τέλος και αν θα μπορέσουμε να ζήσουμε ξανά σαν «φυσιολογικοί» άνθρωποι. Κανείς δεν ξέρει. Γνωρίζω περιπτώσεις ανθρώπων που χρειάστηκε να πολεμήσουν χρόνια με τον καρκίνο, αλλά στο τέλος τον νίκησαν. Και ξέρεις γιατί; Επειδή δεν εγκατέλειψαν το όνειρό τους, δεν άφησουν την ελπίδα να σβήσει. Μην παραδίδεις τα όπλα. Δεν είναι εύκολο, το ξέρω, και συχνά σ΄αυτή την πορεία γονατίζεις. Πάρε δύναμη από τον Θεό, τους δικούς σου, τους πραγματικούς σου φίλους και ό,τι γεμίζει την καρδιά σου με χαρά και αισιοδοξία και συνέχισε…
Nαμαι κι εγω. Καινουργιος στο αθλημα , μολις 7 μηνων, και προλαβαν να μου βγαλουν νεφρο και επινεφριδιο μαζι.Ειμαι60 ετων [παιδι πραμα] και το παλευω. Το παλευω τοσο δυνατα που εχω παθει πλακα με μενα . Το ασχημο ειναι οτι μαζι με το νεφρο εφυγε και η συζυγος, μαλλον για να με βοηθησει να το ξεπερασω. Ποσο δυνατοςειναι ο ανθρωπος αμα θελει.
Denis, επειδή είσαι… νέος, άκουσε και εμάς τους παλιούς: καλύτερα που έφυγε. Ίσως ακούγεται σκληρό, νομίζω, όμως, ότι είναι πιο απάνθρωπο να ξεκινάς έναν τέτοιο αγώνα με ανθρώπους που θεωρείς ότι είναι στο πλευρό σου και εκείνοι σε εγκαταλείπουν στην πορεία.
Χαίρομαι πολύ για τη δύναμη που γράφεις ότι έχεις. Αυτή είναι που μας σώνει, μας βοηθά να προχωρήσουμε και ταυτόχρονα να εκτιμούμε και τα όσα ζούμε!
Σου εύχομαι, πραγματικά ένα καλό Πάσχα και τόσο ο δικός σου Γολγοθάς, όπως και ο Γολγοθάς όλων των υπολοίπων φίλων της ομάδας μας να δώσει σύντομα τη θέση του στην ελπιδοφόρα Ανάσταση…
Dimi, σ ευχαριστω πολυ για τις ευχες σου, αλλα ειλικρεινα δεν το βλεπω εγω σαν Γολγοθα, προς το παρον τουλαχιστον. Πιστευω οτι ακομα και οταν τελειωνω, εγω θα αισιοδοξω οτι κατι θ αλλαξει,ετσι ημουν παντα. Οσο για τον πονο, νομιζω οτι εχω βρει αντιδοτο,μεχρι που εξεπληξα και τον γιατρο μου. Ευχομαι κι εγω μετη σειρα μου ,καλο Πασχα σε ολους και μην το βαζετε κατω, ηζωη ειναι μπροστα μας.
Καλό βράδυ σε όλους σας και χρόνια πολλά!Θα ήθελα να απευθυνθώ στον αγαπητό συνομιλητή Dimi:Καταρχάς,περαστικά και πάντα δυνατός απέναντι στην ασθένεια που αντιμετωπίζεις,μπράβο σου για το κουράγιο και την αισιοδοξία σου.Σε ότι αφορά την σύζυγο,μάλλον έπρεπε ν΄αρρωστήσεις για να καταλάβεις πως δεν άξιζε και πάρα πολλά….Οι δυσκολίες ενώνουν τους ανθρώπους,πόσο πια ένα ζευγάρι αλλά προφανώς εκείνη κάτι άλλο θα έψαχνε….Σου τα λέω όλα τούτα διότι εγώ είμαι σύζυγος ασθενούς που παλεύουμε εδώ και μια δεκαετία με τον καρκίνο….Από τη στιγμή που αρρώστησε λοιπόν τον αγαπάω,τον νοιάζομαι πιο πολύ όχι γιατί πρέπει μα γιατί έτσι νιώθω…Αν είναι ποτέ δυνατόν να σκεφτεί κάποιος τη φυγή από μια μάχη που αφορά την δικό του άνθρωπο…Πόσο ζωώδη τελικά είναι τα ανθρώπινα ένστικτα!!!!!Ξέχασε αυτό το κομμάτι της ζωής σου και κοίτα να βγεις πιο δυνατός απ΄όλο αυτό….Στο τέλος,θα δεις θα ξεκαρδίζεσαι από τα γέλια!!!!!!ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!!!!!
Καλό βράδυ σε όλους σας και χρόνια πολλά!Θα ήθελα να απευθυνθώ στον αγαπητό συνομιλητή Deni:Καταρχάς,περαστικά και πάντα δυνατός απέναντι στην ασθένεια που αντιμετωπίζεις,μπράβο σου για το κουράγιο και την αισιοδοξία σου.Σε ότι αφορά την σύζυγο,μάλλον έπρεπε ν΄αρρωστήσεις για να καταλάβεις πως δεν άξιζε και πάρα πολλά….Οι δυσκολίες ενώνουν τους ανθρώπους,πόσο πια ένα ζευγάρι αλλά προφανώς εκείνη κάτι άλλο θα έψαχνε….Σου τα λέω όλα τούτα διότι εγώ είμαι σύζυγος ασθενούς που παλεύουμε εδώ και μια δεκαετία με τον καρκίνο….Από τη στιγμή που αρρώστησε λοιπόν τον αγαπάω,τον νοιάζομαι πιο πολύ όχι γιατί πρέπει μα γιατί έτσι νιώθω…Αν είναι ποτέ δυνατόν να σκεφτεί κάποιος τη φυγή από μια μάχη που αφορά την δικό του άνθρωπο…Πόσο ζωώδη τελικά είναι τα ανθρώπινα ένστικτα!!!!!Ξέχασε αυτό το κομμάτι της ζωής σου και κοίτα να βγεις πιο δυνατός απ΄όλο αυτό….Στο τέλος,θα δεις θα ξεκαρδίζεσαι από τα γέλια!!!!!!ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!!!!!
Λάθος στο όνομα αγαπητοί μου,με συγχωρείτε…Ο κύριος στον οποίο απευθύνομαι θα καταλάβει το λάθος μου….
ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ!!!
Να είμαστε όλοι καλά, και προπαντός ποιότητα στην ζωή μας…
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!!να ειμαστε καλα και να βλεπουμε πως η ανασταη του θεανθρωπου ειναι η λυτρωση της ψυχης μας!!!καλο αγωνα στον καθενα ξεχωρηστα ..σας διαωαζω ολους και σας σκεφτομαι αν και εχω τελειωσει εχω περασει την περειπετεια !!!δυναμη και καλη ψυχολογια !!!!
ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΩ!!ΣΗΜΕΡΑ ΠΗΓΑΜΕ ΣΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΡΩΤΗΣΑ ΓΕΝΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΩΟΘΗΚΩΝ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΜΑ ΜΟΥ!!ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΠΩΣ ΑΝ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΕΝΔΟΜΗΤΡΙΟ ΘΑ ΕΙΧΑΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ ΓΙΑ ΠΛΗΡΗ ΙΑΣΗ ΕΝΩ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΞΑΝΑΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ.ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΙΠΕ ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΣΙΓΟΥΡΙΑ?ΠΑΩ ΝΑ ΤΡΕΛΛΑΘΩ…ΜΕ ΙΣΩΠΕΔΩΣΕ..ΑΣ ΜΟΥ ΜΙΛΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ..ΕΚΑΝΕ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΕΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΕΣ?ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ?ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΝΙΚΟ ΜΟΥ!!ΞΑΝΑΒΡΕΘΗΚΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΣΗΜΕΡΑ!!ΕΝΙΩΣΑ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΕΜΑΘΑ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ..
Καλησπερα,
Χρόνια Πολλά και Χριστός Ανέστη στις καρδιές όλων μας. Να μας δίνει δύναμη και να είναι στο πλάι μας σε όλες τις δύσκολες αλλά και καλές στιγμές μας! Κουράγιο σε όλους έστω και μία ανάσα παραπάνω αξιζει να τη γευτούμε!
Χριστος Ανεστη και χρονια πολλα κι απο μενα… @BEAR μην ισοπεδωνεσαι… Τιποτα δεν ειναι σιγουρο…εκανα μεταμοσχευση μυελου πριν ενα μηνα χωρις καμια απολυτως παρενεργεια… Στον καρκινο δεν υπαρχουν στεγανα υπαρχει μονο το αγνωστο.. Εγω οταν ξεκινησα δεν διαβασα τιποτα δεν εμαθα τιποτα ελεγα σε ολους οτι εχω γριπη.. Εξαλλου μου ειχαν πει σε 6 μηνες θα τελειωσω.. ωπερ και ΔΕΝ εγενετο.. πλεον το μονο μου φαρμακο ειναι το χιουμορ.. Επισης, αντεχω για την οικογενεια μου.. εγω ποναω σωματικα και ψυχολογικα αλλα το ελεγχω.. αυτοι υποφερουν περισσοτερο,υποφερουν ψυχολογικα γιατι ποναει το παιδι τους.. κι αν καταρευσω μια φορα εγω, θα πεσουν διπλα μου, και μετα ποιος θα στηριξει ποιον…Αφου καμια φορα λεω στον μπαμπα μου τι κριμα τα χρηματα που μου δινει σαν χαρτζιλικι να μην μπορουν να περαστουν στην εφορια σαν «ερανος για τους καρκινοπαθεις» θα ειχε και φοροαπαλαγη!!! οσο μπορω το διακωμωδω για να γελαμε.. εξαλλου καπου διαβασα οτι ο καρκινος ειναι η αμυνα του οργανισμου στο αγχος και στην κακομεταχειρηση που του κανεις!.. οσο για τη συζυγο του νεαρου συμπασχοντα @DENIS οντως σου εδωσε εναν πολυ καλο αντιπερισπασμο!.. και καμια φορα σε αυτες τις καταστασεις ξεκαθαριζεις τι υπαρχει στη ζωη σου…Αυτο μου λενε ενα χρονο τωρα… Βεβαια, ασ ημουν καλα κι ασ ειχα σαβουρα γυρω αλλα τι να κανουμε.. @STEFANIA μεσα απο τα λογια σου διακρινω οτι εισαι μια εκπληκτικη γυναικα και σε ευχαριστω για τα λογια σου! καθε φορα που λυγιζω μπορω δυστυχως να δεχτω μια κουβεντα παρηγοριας απο καποιον ο οποιος εχει κατι να μου πει… ο ανδρας σου ειναι πολυ τυχερος που σε εχει…@DIMI πρεπει να ομολογησω οτι τις τελευταιες μερες ακουσα τοσους πολλους να μαθαινουν οτι εχουν προβλημα που ειπα σημερα ειμαι καλα αυριο δεν ξερω … ΟΤΙ ΔΗΛΑΔΗ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥς ΤΟΥς ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥς….
Πριν λίγες ώρες πήρα τα αποτελέσματα της μαγνητικής. Δεν ήταν καλά. Πάει, λοιπόν, και το τελευταίο «κοκτέιλ» χημειοθεραπείας και λογικά πάμε στο επόμενο, το μόνο που έχει απομείνει και δεν έχω δοκιμάσει. Περίμενα να ξεκουραστώ για λίγο, να νιώσω και πάλι «κανονικός» άνθρωπος, αλλά, ακόμα και αυτό το διάλειμμα φαντάζει όνειρο μακρινό.
Διαβάζοντας το προηγούμενο post της Dimitra θυμήθηκα τον εαυτό μου: «Σ’ένα εξάμηνο θα έχεις τελειώσει», είχαν πει και σε ‘μενα, και πριν λίγες ημέρες έκλεισα αισίως τα 3 χρόνια.
Τρία χρόνια της νέας μου ζωής γιατί ο κύκλος της προηγούμενης έχει κλείσει οριστικά. Είναι πολλές οι στιγμές, πλέον, που νιώθω να χάνω τον αγώνα, που φοβάμαι ότι δε θα βρω το κουράγιο να προχωρήσω. Τόσος πόνος και τόσες απώλειες κοντινών ανθρώπων που τους νίκησε ο καρκίνος. Ανθρώπων που ήθελαν να ζήσουν, που είχαν όνειρα και ελπίδα ότι θα βγουν νικητές, αλλά δεν τα κατάφεραν.
Ξέρω ότι αύριο το πρωί, όταν θα ξυπνήσω με το καλό, θα ξεκινήσω και πάλι από την αρχή.Για ‘μενα, για τους γονείς μου, για τον άντρα μου, για την αδερφή μου, για τους ελάχιστους συγγενείς και φίλους που δε μας έχουν εγκαταλείψει, για όλους όσους έχασα από αυτή την κωλοαρρώστεια. Πόσο σκληρό, όμως, είναι να μην μπορείς να ονειρευτείς και ουσιαστικά το μόνο που κάνεις είναι να ζεις αυτές τις λίγες «ελεύθερες» μέρες ανάμεσα στις χημειοθεραπείες, όταν έχεις σηκωθεί απ’ το κρεβάτι και μπορείς να γευτείς την βαρετή -κατ΄άλλους- καθημερινότητα…
Προσπαθώ να παγώσω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου γιατί φοβάμαι πως θα καταρρεύσω. Ένιωσα την ανάγκη να τα μοιραστώ μαζί σας γιατί έχω καταλάβει ότι με βοηθάει και με ηρεμεί. Είστε καλή παρέα…
Χρόνια πολλά και καλά σε όλους και προπαντώς ΥΓΕΙΑ. Όλα τα άλλα έρχονται δεύτερα (και «καταϊδρωμένα»)!
Καλησπέρα και από εμένα. Νιώθω την υποχρέωση να μοιραστώ μαζί σας τις γνώσεις που έχω λάβει όλο αυτό το διάστημα.
Επειδή ο πατέρας μου έχει καρκίνο στον προστάτη το τελευταίο διάστημα ψάχνω συνεχώς να βρω κάτι που θα τον βοηθήσει.Διαπίστωσα ότι αυτό που ενισχύει τον καρκίνο είναι το όξινο ph που έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι. Κάνοντας το ph του σώματος αλκαλικό και ενισχύοντας το ανοσοποιητικό σύστημα τότε οι συμβατικές θεραπείες μπορούν να έχουν καλά αποτελέσματα.
Βρήκα μια παρουσίαση της Jane Yau πολύ ενδιαφέρουσα. Αυτή είναι νοσηλεύτρια σε ογκολογική κλινική στην Μαλαισία και από ότι έμαθα έχει βοηθήσει πολύ κόσμο στην υγεία του.
http://www.slideshare.net/ReishiDxnGanodermaLingzhi/dxn-dr-jane-yau-presentation-2010-en
@DIMI δεν μπορω να πω κατι,ξερω ποσο λιγες ειναι οι λεξεις… σου στελνω μια αγκαλια.. ειναι οντως καλη παρεα εδω και ειναι εντυπωσιακο ποσο μπορουν να σε καταλαβουν εδω ανθρωποι που δεν γνωριζεις, παρα «εξω» ατομα που ξερεις μια ζωη… εγω εχω αποτελεσματα αυτην την εβδομαδα… εγω εχω τελειωσει με ολες τις συμβατικες θεραπειες.. πλεον ειμαι στα ακρα.. ειτε θα παω πολυ καλα και υποχωρει η νοσος, ειτε αντιθετα τα χερια μας δενονται και γινομαι πειραματοζωο, το οποιο, η αληθεια ειναι δεν ειμαι ιδιαιτερα διατεθειμενη! κι ωρες ωρες απορω.. το 1974 επαθε η γιαγια μου καρκινο στο στηθος κι εζησε μεχρι το 2000κατι! και τωρα πεφτουμε ολοι σαν τα κοτοπουλα που υποτιθεται εχει προχωρησει η ιατρικη ..
Καλό βράδυ σε όλους…Όταν έρχεται η νύχτα,τότε όλα τα προβλήματα γιγαντώνονται,δεν μπορείς να τα κουμαντάρεις…Τι βάσανα που έχουμε όλοι μας ρε παιδιά!DIMI,DIMITRA,είστε συγκλονιστικοί,πραγματικά..Δεν νοσώ,αλλά πιστέψτε με,σας νιώθω σαν να είστε δικοί μου άνθρωποι….Πόσες φορές ήρθα σε απόγνωση,πόσες νύχτες έμεινα άγρυπνη έχοντας το μυαλό θολό και βαρύ από τις σκέψεις….Είναι λογικό να απογοητεύεστε,να νιώθετε άσχημα τόσο ψυχικά όσο και σωματικά…Δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου όταν ο άντρας μου έμαθε τα αποτελέσματα της βιοψίας που έδειχνε μετάσταση στον πνεύμονα από το έντερο ύστερα από 6 ολόκληρα χρόνια!Ξέρετε τι έκανε την επόμενη μέρα;Εγώ πήγα τις εξετάσεις στον χειρουργό κι εκείνος πήγε για δουλειά σαν να μην τρέχει τίποτα!!!!!!!!Δούλευε ως την παραμονή της εισαγωγής του στο νοσοκομείο!Νόμιζα πως τρελάθηκε..Το παλεύει 10 χρόνια,σας το είπα….Κάνει χμθ από τον Οκτώβρη του 2010 με μια τρίμηνη μόνο διακοπή λόγω ενός μικρού ισχαιμικού επεισοδίου….Βγάζει τη γλώσσα στον καρκίνο,ξέρει πως το τελευταίο σχήμα είναι η μοναδική του ευκαιρία να κερδίσει χρόνο ποιοτικής επιβίωσης,κάνει αξονικές κάθε δυόμισι μήνες με υπομονή και επιμονή…Και να σας πω και το άλλο;Είναι και 66 χρονών!!!!!Εσείς,επιτρέπεται να λυγίζετε τόσο νέοι άνθρωποι;;;;;Σφίξτε τα δόντια,τα νιάτα σας θα τον ξεσκίσουν!!!!!Πόσο σημαντικό είναι που έχετε ανθρώπους δίπλα σας,έστω λίγους,δεν έχει σημασία η ποσότητα εδώ μα η ποιότητα….Το έχω δει τόσα χρόνια στα νοσοκομεία,πολλοί εγκαταλείπουν,μιλάω για τα συγγενικά πρόσωπα…δεν αντέχουν το βάρος,την αφόρητη πίεση….τα γεγονότα τρέχουν πολύ γρήγορα και δεν μπορούν να τα κατανοήσουν…δεν πειράζει….Περνάτε δύσκολα,το καταλαβαίνω,μα αν λυγίσετε εσείς,τι θα γίνει με κείνους που σας αγαπούν και δίνουν την ψυχή τους για σας;Συναισθήματα που ακροβατούν σε τεντωμένο σχοινί…..Σας κούρασα,είναι τόσα που θέλω να πω,μα τα πιο πολλά δεν αποτυπώνονται πάνω στην οθόνη ενός υπολογιστή…Μια αγκαλιά,ένα φιλί σε όλους σας….Η ζωή είναι τόσο μα τόσο όμορφη,ο άνθρωπος έχει τόσες δυνάμεις για να μπορέσει να την κερδίσει..Είναι ο πιο μεγάλος άθλος που μπορείτε να καταφέρετε…Πολύ καληνύχτα σας…Περιμένω τα καλά σας μαντάτα!!!!!!!!!!!!!!!!
Η φωνή σου για εμένα ήταν ένα κελάηδισμα να μπορούσα λίγο να σε δώ αγάπη μου γλυκιά, το χαμόγελο σου έκανε την καρδιά μου να χτυπά έκανε την ζωή μου να υπάρχει. Ότι και να κάνω στήν ζωή μου πια δέν θα είναι το ίδιο η κόλα για τις σπασμένες στιγμές μου πιά είναι η κόρουλα μου είναι η εγγονούλα σου ευωδιά μου λουλούδι μου τα ματάκια της είναι κ δικά σου σε βλέπω σε βλέπω, όπου κ να είσαι θα σε βρώ να σε αγκαλιάσω ξανά…
εγω πηρα τα αποτελεσματα μου.. οχι καλα… φοβαμαι… τοσο καιρο εχω καταληξει οτι η θα γινεις με την πρωτη καλα… η δεν θα γινεις… τα αποτελεσματα μου ειναι χειροτερα απο την προηγουμενη υποτροπη.. στο τριμηνο περιμεναν θετικα αποτελεσματα.. εγς στο διμηνο ειχα 75% βελτιωση και στο τριμηνο ο ογκος ειναι πιο μεγαλος απο πριν την μεταμοσχευση.. κι απο δω και περα… μασ εμειναν μονο πειραματικα φαρμακα… και παλι ζομπυ.. και παλι εκτος κοινωνιας.. και παλι pause στη ζωη.. και παλι ολοι θα σε λυπουνται… και παλι δεν ζεις και δεν χαιρεσαι παρα μονο οταν νιωθεις λιγο καλυτερα… σε βλεπεις στον καθρεφτη και θαυμαζεις μονο την αντοχη σου.. κι αρχιζεις τα φιλοσοφικα … τελικα τι εχει νοημα… εγω για τι παλευω? κι αν σταματησω να παλευω οι γονεις μου? ο αδερφος μου? τι κακο θα κανω στη ζωη τους αν τα παρατησω? …
DIMITRA,καλό σου βράδυ…Είμαι πραγματικά τόσο κουρασμένη και φορτισμένη ψυχολογικά αλλά διαβάζοντας το post σου,ένιωσα την ανάγκη να γράψω….Τι να γράψω όμως;;;Οι παραινέσεις του τύπου,κουράγιο,υπομονή,θα πάνε όλα καλά,ξέρω πως τώρα πια σε θυμώνουν,σε εκνευρίζουν….Ναι,είναι γεγονός,οι λέξεις τώρα δεν έχουν σημασία…Σημασία έχει να δώσεις εσύ στον εαυτό σου όλα όσα του αξίζουν.Βασίσου στους επιστήμονες που θα κάνουν το καλύτερο για σένα.Είσαι μόνο 29 ετών απ΄ότι θυμάμαι..Ξέρεις πόσο κοστίζει η ζωή σου;;;Σε ποιόν θα δώσεις τη δυνατότητα να σου τη στερήσει;Ξέρεις πόσες φορές ο σύζυγός μου ένιωσε την ανάσα του θανάτου;Σηκώνεται πάντα όμως και κοροϊδεύει τα άσχημα προγνωστικά ακόμα και τώρα που δεν μπορεί να μιλήσει πολύ καλά,και σε λίγες μέρες θα ξέρουμε τον λόγο…Τι να γράψω άλλο;Όχι ρε κορίτσι,δεν έχεις δικαίωμα να τα παρατήσεις,δεν είναι φιλοσοφική αυτή η θέση…Απλά είναι η αλήθεια..Για αυτούς που σ΄αγαπούν για εκείνους που αφουγκράζονται την ανάσα σου θα το παλέψεις…όχι γι΄αυτούς που τυχόν θα σε λυπηθούν…Να ξέρεις πως όποιος αγαπά δεν λυπάται….μόνο αγαπά….Εγώ τον άντρα μου δεν τον λυπήθηκα στιγμή,μόνο θύμωνα και προσπαθούσα να κάνω τη ζωή του πιο εύκολη…αυτό κάνω για 10 χρόνια τώρα….Είναι σα να αρρώστησα κι εγώ μαζί του,αλλά νοσώ με διαφορετικά συμπτώματα….Καλό σου ξημέρωμα…..Σου στέλνω την αγάπη μου…..
(Συνονόματη) Dimitra, κάθε φορά που διαβάζω τις αναρτήσεις σου πραγματικά ανατριχιάζω. Περιγράφεις αυτό ακριβώς που νιώθω και εγώ, εκφράζεις τους φόβους και τις αγωνίες μου.
Την Δευτέρα ξεκινώ καινούργιο κύκλο θεραπειών, αλλά όχι με νέο φάραμακο, ούτε καν με πειραματικό. Τελείωσαν όλα και απλά ο γιατρός μου είπε να δοκιμάσουμε παλαιότερους συνδυασμούς φαρμάκων, οι οποίοι ενδεχομένως να λειτουργήσουν τώρα. Ειλικρινά, δεν ξέρω αν πιστεύει ότι θα καταφέρουμε κάτι. Στην τελευταία μου επίσκεψη το βλέμμα και η σιωπή του πρόδιδαν το αντίθετο, ενώ «πέταξε» κάποια στιγμή την ατάκα «ταχέως εξελισσόμενη νόσος». Κρατήθηκα μέχρι που γύρισα σπίτι, όπου για πρώτη φορά δε βρήκα το κουράγιο να κρυφτώ από τους γονείς μου και αναζήτησα για ώρες ατελείωτες με λυγμούς την παρηγοριά στην αγκαλιά της μαμάς μου.
Τις δύσκολες αυτές στιγμές παρακάλεσα τον Θεό να μου δώσει δύναμη να μη λυγίσω, να μην καταρρεύσω, όταν για μία ακόμα φορά το μήνυμα που λαμβάνω είναι ότι τα χρονικά μου περιθώρια στενεύουν. Για ‘μενα είναι θαύμα ότι από το επόμενο κιόλας πρωινό που ξύπνησα είχε φύγει από μέσα μου αυτό το αβάστακτο βάρος, λες και οι ειδήσεις που είχα μάθει δεν αφορούσαν εμένα.
Και εγώ πιστεύω ότι αν δεν το «φας» στην αρχή, θα σε «φάει» αυτό. Τελικά, όμως, μήπως εμείς οι ίδιοι ωθούμε τον εαυτό μας στην καταστροφή; Το σχήμα που έκανα το πρώτο τρίμηνο είχε αποτελέσματα, είχε σταθεροποιήσει κάποιον όγκο και είχε μαλακώσει κάποιους άλλους επιφανειακούς. Και η επόμενη μαγνητική ξαφνικά στο άλλο άκρο!
Ξέρεις τι παρατήρησα; Τους τελευταίους μήνες, οπότε και χάθηκε ο έλεγχος, διαπίστωσα ότι και εγώ η ίδια έχω χάσει τον έλεγχο του εαυτού μου. Βίωσα θανάτους που με στιγμάτισαν, άνοιγα τον υπολογιστή και διάβαζα σχεδόν κάθε δυο ημέρες για το θάνατο κάποιου από καρκίνο, ενώ έγινα και γνώστης ειδήσεων που με τάραξαν ψυχολογικά για εβδομάδες (απέραντος θυμός και ατελείωτο κλάμα), θυμίζοντάς μου τα όσα μου έχει στερήσει ο καρκίνος. Ακόμα και στα μαθήματα γιόγκας που κάνω (και, παρεμπιμπτόντως, με έχει βοηθήσει πάρα πολύ), παρατήρησα ότι είχα χαμηλή αυτοσυγκέντρωση, αντιμετώπιζα δυσκολίες σε ασκήσεις που μέχρι πρότινος δεν είχα κανένα πρόβλημα και πολλές φορές δυσκολευόμουν τρομερά να αναπνεύσω. Συμπτώσεις; ΟΧΙ. Η ψυχολογία στη δική μας αρρώστεια παίζει το νούμερο 1 ρόλο. Το πιστεύω ακράδαντα και ας χρειάστηκαν 3 χρόνια για να συνειδητοποιήσω τη δύναμή της και τη δύναμη του εαυτού μας.
Επίσης, ίσως ακούγομαι γραφική, αλλά πιστεύεις στον Θεό; Στο λέω και μου έρχονται δάκρυα στα μάτια, σ’ αυτή την δύσκολη πορεία είναι πάντα μαζί μου όταν τον επικαλεστώ. Ξέρεις πως στις στιγμές της απόλυτης απόγνωσης και του ανυπόφορου πόνου, οι δικοί μας άνθρωποι, όσο και αν μας αγαπάνε, είναι ανήμποροι να μας βοηθήσουν. Εκείνος, όμως, μπορεί. Τον λόγο για τον οποίο περνάμε αυτή τη δοκιμασία μόνο Εκείνος την ξέρει. Σκέψου, βέβαια, τι έχεις μάθει για τον ευατό σου, τους δικούς σου ανθρώπους (με και χωρίς εισαγωγικά) μέσα από αυτήν την πορεία. Ένα πραγματικό μάθημα ζωής, σκληρό μεν, αλλά ουσιαστικό. Πρέπει να ζήσουμε για να διορθώσουμε λάθη του παρελθόντος, να γίνουμε στην πράξη καλύτεροι άνθρωποι και να απομακρύνουμε με κάθε τρόπο από δίπλα μας ανθρώπους που μας τη δηλητηριάζουν. Προσωπικά θεωρώ ότι το τελευταίο μπορεί να μας εξουδετερώσει και εμείς ακόμα να αναζητούμε το γιατί.
Επειδή αρκετά έχω μονολογήσει, ένα σου λέω: «μην «πέφτεις»! Δεν είσαι μόνη σου. Έτσι νόμιζα και εγώ στην αρχή και στην πορεία βλέπω ότι η αλήθεια είναι -δυστυχώς- πολύ διαφορετική. Δοκίμασε να πας και σε ομοιοπαθητικό να σου δώσει αγωγή -μην ανησυχείς πρόκειται για φυτικά σκευάσματα- που θα σε βοηθήσουν να χαλαρώσεις. Πρόσεξε τη διατροφή σου και κόψε παντώς είδους ζάχαρη. Οι περισσότεροι γιατροί δε μιλούν γι’ αυτά γιατί τα θεωρούν ανούσια. Προσωπικά, έχω διαφορετική γνώμη γιατί ακόμα και σήμερα και παρά τα όσα έχω περάσει και συνεχίζω να περνώ, ΚΑΝΕΙΣ που δε γνωρίζει την αλήθεια δεν μπορεί να καταλάβει ότι είμαι ασθενής. Έχω ξεκινήσει και κάποιους πειραματικούς συνδυασμούς όσον αφορά τη διατροφή μου και αν δω αποτελέσματα, θα σας πω. Ένα έχω καταλάβει πια:το θαύμα θα συμβεί όταν πιστέψεις πραγματικά εσύ ο ίδιος σ’ αυτό.
Τελειώνοντας, θα ήθελα πραγματικά να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου την Stefania. Τα λόγια σου είναι βάλσαμο στην ψυχή μου, μου δίνεις πραγματικά τόση δύναμη και δεν αφήνεις την ελπίδα να χαθεί. Ειλικρινά, εύχομαι ό,τι καλύτερο για τον άντρα σου. Είναι από τους ανθρώπους που αποδεικνύουν περίτρανα πως όταν θες κάτι, μπορείς να το πετύχεις και πως η δύναμη της ψυχής μας είναι συγκριτικά πολύ ανώτερη από την ασθένεια του σώματος.
Να’στε καλά ΟΛΟΙ!
Καλημερα σε ολους. Συμφωνω απολυτα οτι η ψυχολογια παιζει τον σημαντικοτερο ρολο. Ενω τον Γεναρη με ειχαν για τελειωμενο, ειχαν πει στους ανθρωπους μου οτι πιθανον και να μην ξυπνουσα, οι τελευταιες εξετασεις που εκανα αυτη την εβδομαδα, εδειξαν οτι ειμαι απολυτως υγιης. Ο ογκολογος μου ειπε οτι αν του εφερνε καποιος που δεν ξερει αυτες τις εξετασεις, θα ελεγε οτι ειναι απολυτως υγιης. Και μιλαμε για πληρη κυκλο εξετασεων. Εγω αυτο το διαστημα εκανα στο κτημα μου ενα σορο βαριες αγροτικες δουλειες. Λειτουργουσα και λειτουργω οπως και πριν το [κρυολογημα]. Καποιες στιγμες που παει να με παρει απο κατω,αρχιζω να κανω σχεδια για το μελλον κι ας ξερω οτι πιθανον να μην υπαρχει, και τι εγινε κι αν δεν υπαρχει. Θα ζησει κανεις για παντα.
Καλησπέρα συνάνθρωποι,
Προσφατα πληροφορήθηκα την δράση του dr Rath και είχα την τιμή να παρεβρεθώ σε μια σύντομη ομιλία του στο IMPERIAL Hotel στην Αθήνα στις 30/4/12.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΚΟΥΣΟΥΝ διότι τα θέματα που θίγει μας αφορούν όλους, αλλά είναι επιτακτικό να τον ακούσουν όσοι έχουν ήδη κάποια σοβαρή ασθένεια και βρίσκονται στα πρώτα στάδια (βλεπε καρκίνος, έμφραγμα του μυοκαρδίου, εγκεφαλικό, σκλήρηνση κατά πλάκας, διαβήτη τύπου 2 , ειτζ κ.α.)
Ο dr Rath είναι ιατρός με δικό του ερευνητικό κέντρο και παραλληλη πολιτική δράση ενάντια στις φαρμακοβιομηχανίες.
Εν συντομία σας παρουσιάζω τις θέσεις του:
1. Οι Φαρμακοβιομηχανίες (και όταν μιλάμε για φαρμακοβιομηχανίες εννούμε κυρίως τις Γερμανικές) έχουν χτίσει δουλειές πολλών εκατομυρίων ευρώ για κάθε μια από τις σοβαρές ασθένειες που μας μαστίζουν.
2. Αν υπάρχει φυσική θεραπεία για κάποια από αυτές, δεν πρόκειται ποτέ να μας την γνωστοποιήσουν διότι δεν θα μπορούν να βγάλουν κάποια πατέντα για φάρμακο και να θησαυρίσουν εις βάρος των παθόντων.(ασε που αν μας κανουν καλά όλους τότε τι θα πουλάνε αυτές μετά ?)
3.Η αξία της Σωστής Διατροφής είναι ανεκτίμητη.
4.Οι ασθένειες που εκδηλώνονται στο σώμα μας, οφείλονται κυρίως και συνήθως σε χρόνιες ελλείψεις μικροθρεπτικών ουσιών στα κύτταρά μας.Άρα δεν έχει νόημα να προσπαθούμε να γιατρέψουμε π.χ. το συκώτι μας αλλά αρκεί να δώσουμε στα κύτταρα που το αποτελούν την κατάλληλη «τροφή» προκειμένουν να επανέλθουν στην ορθή λειτουργία τους.
Λέει και άλλα πολλά που εγώ δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος να σας τα μεταφέρω (τα έμαθα μόλις πριν απο λίγε μόνο ημέρες) σχετικά με την υγεία και του μηχανισμούς που σχετίζονται με την λειτουργία του ανθρώπινου σώματος και των κυττάρων του.
Ουσιαστικά έχει εξελίξει μια νέου τύπου ιατρική επιστήμη , την κυτταρική ιατρική και πρεσβέβει ότι αν φροντίσουμε τα κύτταρα μας να τρέφονται σωστά δεν πρόκειται ποτέ(ή καλύτερα πολύ σπάνια) να αρωστήσουμε από τέτοιες ασθένειες.
Η σωστή διατροφή αποτελείτε απο μακροθρεπρτικά (πρωτείνες, λίπη και υδρογονάνθρακες) και μικροθρεπτικά στοιχεία (Βιταμίνες , Αμινοξέα, Ιχνοστοιχεία,μεταλικά άλλατα). Όλοι μας (οι τριτοκοσμικοί εξαιρούνται) λαμβάνουμε τα μακροστοιχεία που χρειαζόμαστε αλλά δυστυχώς δεν συμβαίνει το ίδιο και με τα μικροστοιχεία.Εκεί λόγω της διατροφής μας αφενός (πολύ κρέας και ελάχιστα ωμά λαχανικά και φρούτα) και της συστηματοποίησης των καλλιεργειών με υβρίδια και τα σχετικά δεν προσλαμβάνουν όλα όσα θα έπρεπε.Η χρόνια έλλεψη τους προκαλεί δυσλειτουργίες στα κύτταρα και εμφανίζεται ο καρκίνος , η σκλήρηνση κατά πλάκας κ.λ.τ.
Στην ουσία ο άνθρωπος λέει αυτά που λέγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι απλά τα έχει τεκμηριώσει.
Τα περισσότερα από αυτά που έχει ήδη αποδείξει με κλινικές μελέτες και έρευνες πολλών ετών, μέχρι στιγμής τα αγνοούν οι γιατροί (πολύ πιθανόν και οι δικοί σας) και δεν τα διδασκονται.
Καταλαβαίνοντας ότι ο πόλεμος από τι Φαρμακευτικές είναι ανελέητος και άνισος (λόγω καφαλαίων) έχει κάνει μια προσπάθεια επιμόρφωσης όλων των ανθρώπων (ισχυρίζετε ότι δεν πρεπει να είσαι γιατρός για να γνωρίζεις πως λειτουργεί το σώμα σου και τι πρέπει έσυ να κάνεις για αυτό).Πρέπει τωρα ο καθένας από εμάς τα μελετήσει και να προσπαθήσει να τα κάνει γνωστά σε άλλους.
Αυτά τα τόσο σημαντικά στοιχεία δεν πρόκειται να γίνουν γνωστά από καμία εταιρία και κανένα γιατρό στο ευρύ κοινό γιατί θα … τους «χαλάσουν την δουλεία».
Μπορείτε να βρείτε περισσότερα στοιχεία εδώ :
Για τον dr Rath
http://www.dr-rath.com/gr/index.html
Για εκπροσώπους στην Ελλάδα
http://www.symmaxia-gia-thn-ygeia-tou-dr-rath.org/aboutus/alliance.html
Η προσπάθεια του για ενημέρωση και εκπαίδευση œnline WORLD HEALTH ALPHABETIZATION :
http://www.wha-www.org/en/index.html
Να κλείσω λέγοντας οτι ο dr Rath πιστεύει ότι οι Φαρμακοβιομηχανίες και οι Χημικές βιομηχανίες της Γερμανίας ευθύνονται τόσο για τους 2 παγκόσιους πολέμους όσο και για αυτό τον τρίτο τον οικονομικό που βρισκόμαστε τώρα)
Εδώ μπορείτε να δείτε μια πρόσφατη ομιλία του στο Βερολίνο πραγματικά αξίζει να την δείτε:
http://www.youtube.com/watch?v=pJ5CfJ9cYPc
Επλίζω να μήν σας κούρασα με την … πολυλογία μου
Καλή δύναμη σε όλους
Προσέξτε με λίγο, για όσα γράφει ο @Gregory.
Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν την δυτική ιατρική, και αυτοί που την πολεμούν.
Δεν είμαι σε θέση να πω ποιος έχει, τελικά, δίκιο. Συνήθως, τα μεγαλύτερα ψέματα, έτσι και αλλιώς, χρειάζονται μία δόση αλήθειας.
Όμως, επειδή τελικά αυτό που μένει είναι η επόμενη πράξη μας, και τα ερεθίσματα που δεχόμαστε που θα την κατευθύνουν, σας συνιστώ να σκεφτείτε πολύ σοβαρά και να συνυπολογίσετε τις συνέπειες πριν αναλάβετε οποιαδήποτε δράση βασισμένη σε λόγια τρίτων.
Αυτό, το πρεσβεύω και το λέω χρόνια τώρα και για τους γιατρούς σας, να είναι διαρκώς υπό έλεγχο, συνεπώς θεωρώ πως δικαιούμαι να το κάνω και γι’ αυτούς που τους αρνούνται.
Δεν μπορώ να υπερασπιστώ την δυτική ιατρική – ούτε και να την κατηγορήσω, γιατί δεν έχω την γνώση να το κάνω. Το ποστ αυτό δημιουργήθηκε αποκλειστικά για να μιλήσουν για τον καρκίνο οι ασθενείς και για την δύσκολη διαδρομή οι μη-ασθενείς συγγενείς και φίλοι.
Επίσης, παραμένει ταυτόχρονα ένα προσωπικό κείμενο, και, όσο και αν έχω επιλέξει να μην παρεμβαίνω, δεν σταματά να είναι σπίτι μου, και να το διατηρώ ανοικτό κατά το δοκούν. Στο παρελθόν έχω λογοκρίνει σχόλια, και, παρότι θα διστάσω να το κάνω και στο μέλλον, έχω υποχρέωση, αν προσωπικά το νομίζω, να το ξανακάνω.
Τονίζω το προσωπικά. Καθώς δεν έχω θέση, θα κάνω το καλύτερο δυνατό που νομίζω, χωρίς να λέω ότι είναι το σωστό. Έχω κρατήσει όπως καταλαβαίνω αυτήν την κουβέντα σ’ αυτό που έχει σημασία, θεωρώ, και απλώς ελπίζω να το κάνω δίκαια και στο μέλλον.
@Gregory σου θυμίζω ότι το διαδίκτυο είναι ελεύθερο για να συζητήσεις τις ιδέες σου χωρίς να λογοκρίνονται όπως κάνω καμιά φορά εδώ, ανοίγοντας έναν δικό σου χώρο, και μιλώντας εντελώς ελεύθερα. Δεν θα σβήσω το πάνω σου comment, τουλάχιστον προς το παρόν, γιατί αυτήν την στιγμή θεωρώ πως είναι το πρέπον οι επισκέπτες να διαβάσουν όλες τις απόψεις και να κρίνουν μόνοι τους – αλλά σου τονίζω πως θα έπρεπε, και εσύ, και εγώ κυρίως, να αφήσουμε να μιλήσουν οι πάσχοντες και οι συνοδοί τους.
Ας κάνουμε μία προσπάθεια να μην δυσκολέψουμε την επικοινωνία τους εδώ.
Χίλια συγνώμη από όλους για την παρέμβαση, ένιωσα πως έπρεπε να πάρω θέση.
@DENIS @DIMI @STEFANIA τι κανετε? πως ειστε? θα ηθελα να μαθω νεα σας..
Καλό βράδυ σε όλους κι όλες….Μάλλον απόψε πρέπει να απευθυνθώ στους συγγενείς αυτών που πάσχουν….Στους ασθενείς θα φανώ τόσο αδύναμη,τόσο χαμένη ίσως κι ενοχλητική…Λοιπόν,τα δικά μας νέα είναι ελεεινά…..απαίσια…Ύστερα από τις τελευταίες εξετάσεις,οι υπάρχοντες όγκοι παρουσιάζουν αύξηση,νέα ευρήματα στον θώρακα που χαρακτηρίζονται οστικά διότι ακουμπούν κάποιο πλευρό,δύο ευρήματα στο ήπαρ και το κερασάκι στην τούρτα;Όγκος στον εγκέφαλο 2 εκατοστών!!!!!!!Σταμάτησε τη χμθ διότι δεν βοηθά πια….Παίρνει κορτιζονούχο σιρόπι για να βελτιωθεί η ομιλία του-τραυλίζει διότι ο όγκος έκανε οίδημα….τι να πρωτοαναφέρω;Είμαι σε πλήρη απόγνωση…Τα περιθώρια στενέψαν επικίνδυνα….Μάλλον θα κάνουμε ακτινοβολίες προκειμένου να βελτιώσουμε τι άραγε;Δεν ξέρω….Του κρατάω το χέρι ρε παιδιά,και το σφίγγω τόσο πολύ σα να θέλω να το συνθλίψω….δεν το καταλαβαίνω…Τον κοιτάζω και θέλω να φυλακίσω στιγμές στο μυαλό μου…Θέλω να του πω τόσα μα τόσα πολλά….Τον αγάπησα μα νιώθω πως δεν μπόρεσα να του δώσω όσα πρέπει….Δεν γράφω άλλα…δεν θέλω να σας κάνω λιώμα….όλοι σας έχετε τα δικά σας εξίσου σοβαρά θέματα…Καλοί μου φίλοι,ευχαριστώ για την ανοχή σας….Περιμένω τα δικά σας νέα…Εύχομαι να είστε όλοι καλά….Ας φωνάξουμε δυνατά:ΚΑΡΚΙΝΕ,ΣΤΑ ΤΣΑΚΙΔΙΑ!!!!!!!Καληνύχτα…….
Καλημέρα σε όλους,
stefania μου έχουμε αντιμετωπίσει κ εμείς όγκο στον εγκέφαλο. Εύχομαι ολόψυχα όλα να εξελιχθούν καλά. Σου υπόσχομαι ότι θα είσαστε στις προσευχές μου – όπως όλοι εδώ. Έχε πίστη, όπου κ όποια είναι αυτή, πάνω απ’ όλα στον ανθρωπό σου. Δεν θα σου γράψω λόγια παρήγορα, όπως έχεις προαναφέρει αυτήν την στιγμή προκαλούν μόνο θυμό. Να ξέρεις μόνο ότι πονώ μαζί σου κ ας μην σε ξέρω.
==== Συγγνώμη δεν ήθελα να φανώ ως «Anonymous» ======
Καλημέρα σε όλους,
stefania μου έχουμε αντιμετωπίσει κ εμείς όγκο στον εγκέφαλο. Εύχομαι ολόψυχα όλα να εξελιχθούν καλά. Σου υπόσχομαι ότι θα είσαστε στις προσευχές μου – όπως όλοι εδώ. Έχε πίστη, όπου κ όποια είναι αυτή, πάνω απ’ όλα στον ανθρωπό σου. Δεν θα σου γράψω λόγια παρήγορα, όπως έχεις προαναφέρει αυτήν την στιγμή προκαλούν μόνο θυμό. Να ξέρεις μόνο ότι πονώ μαζί σου κ ας μην σε ξέρω.
Με αφορμή το σχόλιο της @STEFANIA να θυμίσω σε όλους ότι αυτό το ποστ είναι για να μιλάμε. Πριν σκεφθεί κάποιος σχολιαστής ποιους θα στεναχωρήσει, πρέπει πρώτα να σκεφτεί πως πρέπει να εκφράζεται όσο πιο ελεύθερα μπορεί.
Επίσης, πολύ σημαντικό: αυτό το ποστ δεν υποκαθιστά τους εξειδικευμένους ανθρώπους που μπορούν να ακούσουν και να βοηθήσουν στην δυσκολία που ζείτε, είτε ως ασθενείς, είτε ως σύντροφοι. Ως παράδειγμα αναφέρω το «Γίνε Δυνατός» τηλ: 210 8620085, ή 1016 – αλλά υπάρχουν και πολλά άλλα.
Όπως έχω πει πολλές φορές, για πάσχοντες και συνοδοιπόρους, η ψυχική υγεία είναι εξίσου σημαντική, αν όχι και περισσότερο, με την σωματική.
Αυτά, και με συγχωρείτε για την παρέμβαση.
Stefania μου, δεν ξέρω τι να σου γράψω. Η περιγραφή σου είναι τόσο ανατριχιαστική, που έχω παγώσει. Και, όμως, δεν μπορείς να σκύψεις το κεφάλι και να εγκαταλείψεις την ελπίδα που σας κρατά και τους δυο σας όρθιους όλα αυτά τα χρόνια. ΟΧΙ! Και μην αισθάνεσαι ενοχές… Είναι άδικο και για τον εαυτό σου και για εκείνον. Σε τέτοιες δύσκολες στιγμές, αυτό που έχει πραγματικά αξία είναι η αγκαλιά σου. Στο λέω ως ασθενής. Δεν μπορείς να φανταστείς πόση δύναμη μας δίνετε, απλά και μόνο όταν μας κρατάτε δυνατά το χέρι και μας σφίγγετε στην αγκαλιά σας. Ο πόνος, οι φόβοι, ο σκατοκαρκίνος, όλα χάνονται. Πίστεψέ με.
dimitra εγω συνεχιζω να ειμαι παρα πολυ καλα,εχω ερθει στο σταδιο που ημουν πριν [κρυολογησω] , δεν ξερω τι μου επιφυλλασει το μελλον,αλλα ειμαι πολυ αποφασισμενος οτι κι αν μου συμβει να το παλεψω αγρια και να το νικησω. Ευχομαι τα καλυτερα σ εσας και κουραγιο.