Η απίστευτη συμμετοχή σας με άφησε άφωνο. Δεκάδες άνθρωποι συνέβαλλαν, γράφοντας σχόλια για τους εαυτούς τους ή για συγγενείς, μοιράζοντας τις ιστορίες τους, πόνο και ελπίδα.
Εμεινα άφωνος.
Στην αρχή απαντούσα στα σχόλια, αλλά μετά παρατήρησα οτι το βήμα λόγου που δινόταν εδώ στους (έμμεσα ή άμεσα) παθόντες ήταν πολύ πιο σημαντικότερο απο την δική μου γνώμη.
Έτσι σας άφησα να λέτε ότι βάραινε την καρδιά σας.
Είσαστε πολλοί – πολλοί περισσότεροι απο όσους περίμενα.
Αυτή η συμμετοχή σας με αναγκάζει να το επαναφέρω στην επικαιρότητα, καθώς, μιλώντας με την Αντικαρκινική Εταιρεία, και λαμβάνοντας υπόψιν το #51 σχόλιο απο τον Γιώργο, σκέφτηκα οτι δεν μπορώ να μείνω απαθής παρακολουθώντας αυτήν την συζήτηση.
Πρώτα, το post:
5/2/2007:
Πες το δυνατά ρε, Καρκίνος.
Όχι το ζώδιο, το άλλο. Η «ασθένεια». Η «επάρατη νόσος». Η «κατάρα». Το «ακατανόμαστο».
Η μάνα μου έπαθε καρκίνο της ουροδόχου κύστης, και πέθανε -τελικά- απο αυτό. Κυρίως, έφταιγε (και φταίει) το κάπνισμα. (Τώρα, πως φτάνει η τζούρα απο το πρωϊνό απαραίτητο τσιγάρο στην ουροδόχο κύστη, τρέχα γύρευε. Φτάνει όμως. Να είσαστε σίγουροι, γιατί η μάνα μου για περίπου ενάμισι – δύο χρόνια, είχε ένα σωληνάκι, πλαστικό, που έδιωχνε τα ούρα σε μία σακούλα).
Όταν τριγυρνούσα στην Πάρο μετά τον θάνατό της, όλοι στραβομουτσουνιάζανε όταν έλεγα «Καρκίνος». Όταν άκουγα τους ανθρώπους να μιλάνε για άλλους, που πέθαναν απο καρκίνο, έλεγαν «η ασθένεια».
Μα τον θεο, ούτε να το προφέραν δεν μπορούσαν.
Τι τρέχει με αυτό; Τι είδους κόλλημα είναι; Μήπως και αν το πεις, κολλάς; Μην είναι κολλητικό; Μην το κολλάς με την αναφορά;
~
Κάπου τρία χρόνια πριν, στο γραφείο, έχω χάσει μπόλικα κιλά. Απο την Taste and Diet. Κάθε μέρα, τρώω το φαγητό που μου φέρνουνε – για μήνες λέμε τώρα, ε; – στο εστιατόριο, μαζί με ΟΛΟΥΣ τους άλλους. Πιάνει το κόλπο, τα χάνω τα περιττά, γίνομαι γκομενάκι, είμαι στα πάνω μου, ξυρίζω το κεφάλι μου.
Τι το ‘θελα;
Μήνες μετά, όσο είχα διατηρηθεί, ανακαλύπτω οτι υπάρχει φιλολογία: ο Γιάννης έχει καρκίνο (φτου! που έκανε και ο Φιλιππίδης όταν παρουσίαζε τα ζώδια στις ειδήσεις του Μαστοράκη στον Αντέννα).
Σου λέει ο άλλος, ξυρισμένο κεφάλι ίσον χημειοθεραπεία, χαμένα κιλά, that fits.
Ε, ούτε τότε δεν είπανε «καρκίνος». Το έμαθα απο κουβέντα που ξεκίναγε «το ξέρουμε οτι είσαι άρρωστος«.
Άρρωστος, όχι καρκίνος.
Σαν να έχεις τον σατανά μέσα σου.
Και, σαν να μην έφτανε αυτό, αν τελικά τον αποκτήσεις (μακρυά απο μας, ε;) δαγκώνεσαι.
Πως να το πεις; Φυλαγεσαι.
Γιατι σε κοιτάνε σαν πεθαμένο – ήδη. Όπως τους κοίταζες και εσύ παλιά.
~
Λοιπόν, παλικάρια, να τα βρούμε λίγο εδώ: Ζεις, απο τον καρκίνο. Επιβιώνεις. Είναι μπάσταρδη ασθένεια, αλλά δεν είναι θανατική καταδίκη. Πολλοί γλυτώνουν – έχω παραδείγματα-. Και μετά είναι καλά. Απολύτως καλά. Ούτε την ψυχή τους πουλήσανε, ούτε φαντάσματα είναι. Άρρωστοι πριν – καλά τώρα. Και ούτε έχουν να ντρέπονται για κάτι.
Και αξιοπρεπείς, και αμόλυντοι. Για αυτό, αν ακούσετε κανέναν με καρκίνο, μην το κοιτάξετε σαν πεθαμένο. Σαν κρυολογημένο κοιτάχτε τον. Και μην φοβηθείτε να το πειτε – καρκίνος.
Δεν υπάρχει «ανίατη ασθένεια», «επάρατη νόσος», «η ασθένεια» και άλλες τέτοιες υπεκφυγές.
Και αν το αντιληφθούμε, ίσως κάνουμε κάτι για αυτό. Αν υποψιαστούμε οτι με τον τρόπο ζωής μας (φυτοφάρμακα, κινητά, τσιγάρα, διατροφή) κινδυνεύουμε, και δώσουμε λίγο σημασία, μπορεί και να το αποφύγουμε.
Δεν κολλάει με το να το πεις. Με το τσιγάρο, μπορεί. Με το να το πεις, όχι.
Και, αν θέλετε να με ακούσετε, μην το ανάψετε το γαμημένο για λίγο. Έτσι, τιμής ένεκεν.
Μην διστάσετε να τους καλέσετε. Η ψυχική σας υγεία (είτε είσαστε ασθενείς, είτε είσαστε κοντικά πρόσωπα) είναι εξίσου σημαντική με την σωματική.
Αν πρέπει να μάθουμε να λέμε «καρκίνος» χωρίς να ντρεπόμαστε, τότε σίγουρα πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τον πόνο της καρδιάς και του νου μας, χωρίς δισταγμούς.
Στην γραμμή θα σας απαντήσουν άνθρωποι που γνωρίζουν πολλά για την ασθένεια, και γνωρίζουν πως να απαλύνουν τον πόνο της ψυχής σας.
Ελπίζω απο καρδιάς να έχω κάνει ότι μπορώ για να απαλύνω τον πόνο σας…
- Αρχική ημερομηνία: 5/2/2007
- Δεύτερη ημερομηνία: 5/11/2007
- Τρίτη ημερομηνία: 23/10/2008
Οι σέρβερ μοιάζουν να μην αντέχουν άλλο να δείξουν αυτήν την σελίδα. Κοντά στα χίλια comment, με γεμάτο κείμενο, και πάνω απο τριάντα τρείς χιλιάδες επισκέψεις, είναι σίγουρα πρόκληση -στην καλύτερη περίπτωση- για το WordPress. Για να το αντιμετωπίσω, χρειάστηκε να χωρίσω τα σχόλια σε σελίδες. Τα σχόλιά σας, μπορείτε ακόμα να τα δείτε συνολικά σε μία σελίδα, πατώντας στην αντίστοιχη επιλογή..
(135 ψήφοι, βαθμολογία: 4,67 / 5)
Loading...
Καλησπερα σε ολους απο το Λαικο!! δεν την γλυτωσα.. μολις εκλεισα 3 μηνες απο την μεταμοσχευση και ξεκιναμε Round 3… (περναει ο ημιγυμνος με την καρτελα..) .. πλεον ο καρκινος μου εχει μορφη .. ειναι ενας κακος μαυρος νιντζα.. ειναι πολυ δυνατος αντιπαλος! εχει κι αυτος πολυ δυναμη.. αλλα ειμαι κι εγω πολυ δυνατη! καθε φορα σηκωνομαι γρηγορα… @DENNIS χαιρομαι πολυ οταν ακουω και καποιον αλλο να αναφερεται στον καρκινο σαν κρυολογημα.. οταν συνειδητοποιησα ποσοι πολλοι ειναι οι ασθενεις ειπα οτι ο καρκινος ειναι η γριπη του μελλοντος.. κι απο αυτο υπεφεραν και πεθαναν πολλοι πριν ανακαλυφτουν τα φαρμακα.. ε που θα παει θα ωγει και πιο short and easier cancer treatment. ηδη ειμαστε στο σταδιο που ψαχνουν για μορφη χαπιων και εμβολιων… επισης
@DENNIS χαιρομαι που εισαι «καλα» … @ΣΤΕΦΑΝΙΑ η αληθεια ειναι οτι στεναχωρηθηκα πολυ οταν διαβασα τις εξελιξεις σας, ειχα μια κρυφη ελπιδα αν οχι για βελτιωση εστω για σταθεροτητα… διαβασα οσα ειπες και ειλικρινα οι δικοι μας ανθρωποι πιστεψε με μπορει να μην πονατε σωματικα οπως εμεις, βεβαια ταλαιπωρειστε σωματικα με την φροντιδα που μας κανετε και θα ηθελα να σασ ευχαριστησω απο καρδιας ολους εσας που ειστε διπλα μας γιατι πανω σε σας στηριζομαστε και κυριως για σας παλευουμε αυτη την μαχη, αλλα ψυχολογικα ειναι πιο δυσκολο για σας.. @STEFANIA μου να του μιλας, να του τα λες ολα, να μην κρατας τιποτα… .αγκαλιαζε τον φερσου σαν να μην τρεχει τιποτα…και μιλα του.. δεν μπορειτε να μας κανετε να μην ποναμε αλλα μπορειτε να μας κανετε ευτυχισμενουσ με το να μας δειχνετε και να μας λετε οτι μας αγαπατε… δεν θα φυγει ποτε απο το μυαλο μου αυτο που ειπε ο βεγγος:
Τι είναι ευτυχία…
“Έπρεπε να γεράσω, αγόρι μου, για να μάθω τι είναι ευτυχία.
Τελικά ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια, δύο χέρια…
Αυτά που θα σε αγκαλιάσουν, θα σε κρατήσουν, θα σε κοιμήσουν, θα σε περιποιηθούν, θα σου μαγειρέψουν, θα σε χαιδέψουν και στο τέλος θα σου κλείσουν τα μάτια.
Τα πολλά χέρια απλά σε κατσιάζουν… Χάσιμο χρόνου. Θα το δείς κι εσύ όσο μεγαλώνεις…
Θανάσης Βέγγος
Ειμαι σχεδον 30 χρονων και το μονο που με γεμιζει ειναι η αγκαλια, η αισθηση ενος αλλου κορμιου.. νιωθω σαν μεογεννητο που με το που το παιρνουν αγκαλια ηρεμει …
@STEFANIA ξερω οτι οι λεξεις οσο καλη προθεση και να εχουν δεν κανουν διαφορα, αλλα μεσα απο αυτην την ασθενεια νιωθω οποιον συμπασχει σαν αδερφο..σας στελνω τη σκεψη μου και τις ευχες μου να σας πανε ολα καλα.. παντως αξιολογειστε την καθε μερα που περναει με τον καλυτερο δυνατο τροπο.. και να του λες οτι νιωθεις.. ετσι θα νιωσεισ κι εσυ καλυτερα γιατι θα σου πει κι αυτος πραγματα ομορφα που σκεφτεται και δεν τα ελεγε με τον ιδιο τροπο που δεν τα ελεγες κι εσυ.. η ζωη ειναι περιεργη.. κανενας δεν ξερει πως θα ειναι το αυριο… οποτε ας χαρουμε το τωρα οπως πρεπει… με πολυ αγαπη… @dimi πως τα πας εσυ? νομιζω ξεκινησες κι εσυ χημειοθεραπειες.. σε ποιο νοσοκομειο εισαι αληθεια? αν θες φυσικα μου απαντας.. ευχομαι παντως για ολους οσους συμπασχουν ευχομαι τα καλυτερα…
STEFANIA,KORINAKI,ggg,SUNDY,DIMI,KATRINE EYXOMAI ΟΛΟΙ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ ΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΣΗΜΕΡΑ ΑΚΟΥΣΑ ΑΣΧΗΜΑ ΝΕΑ.ΣΗΜΕΡΑ ΓΡΑΦΩ ΓΙΑ ΣΑΣ!!ΕΙΣΤΕ ΣΑΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΑΦΟΥ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΙ ΤΑ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ!!ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΚΑΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ.ΣΥΝΑΧΙΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΕΣ..ΣΗΜΕΡΑ ΔΙΑΒΑΣΑ ΠΟΛΥ ΦΟΒΟ,ΠΟΝΟ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ ΣΑΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΟΙ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΤΕΛΙΚΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΟΥΝ Η ΜΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ..ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ ΣΕ ΜΙΑ ΦΙΛΗ ΤΟΥ BLOG ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΑΖΙ ΤΗΣ!!ΕΧΩ 20 ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥΣ ΚΑΡΚΙΝΟΤΣ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΚΑΝΑΝ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΜΙΑ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ(ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΤΟΤΕ)ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.ΜΠΟΡΕΙ Η ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΥΣ ΚΑΡΚΙΝΟΥΣ ΣΕ ΥΓΙΗ ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ..ΑΥΤΟ ΜΑΣ ΔΙΝΟΥΝ,ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΑΡΜΑΚΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ ΑΛΛΑ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ.ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΕΡΝΑΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΜΕ ΝΥΧΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΔΟΝΤΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΡΙΑΝΗ ΜΕΡΑ,ΝΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙ ΜΕ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ,ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΜΕ ΔΙΠΛΑ ΝΑΣ!!ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΑΦΗΣΤΕ ΝΑ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ ΟΣΟΥΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ ΗΣΥΧΑ ΜΕ ΤΟΣΟ ΚΑΚΟ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!!ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΡΩΤΑΕΙ!!ΤΡΩΜΕ ΨΕΚΑΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΚΑΛΟ ΜΑΣ!!ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΟΤΑΝ ΟΛΑ ΤΑ ΕΧΟΥΝ ΣΤΡΕΨΕΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΑΣ?ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΔΩ ΓΙΑ ΟΤΙ ΜΕ ΧΡΕΙΑΖΕΣΤΕ!!ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ ΕΓΩ ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΩ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΟ BLOG ΣΑΣ!!ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΔΩ ΟΛΟΥΣ ΝΙΚΗΤΕΣ!!
γεια σας
ηθελα απλα σε καποιον να μιλησω γιατι δεν ειμαι καλα νομιζω οτι καταρρεω.δεν ειμαι καρκινοπαθης αλλα ειναι η πολυαγαπημενη μου μανουλα.τρελαινομαι κυριολεκτικα που δεν μπορω να την βοηθησω.δυο χρονια τωρα εχει περασει παρα πολλα.ζουσε στο εξωτερικο εκει εκανε μεσα σε εννια μηνες 2 χειρουργεια αφαιρεσης ογκου εγκεφαλου,ακτινοβολιες,χημειοθεραπειες.παρουσιαστηκαν χιλια δυο προβληματα που τα πολεμουσε η μαμα μου.εγω με μια βαλιτσα στο χερι ελλαδα γερμανια για να της συμπαραστεκομαι.οταν μου το ανακοινωσε η μαμα μου .ενω μου το εκρυβε 2 μηνες,της απαντησα ..ε και …θα τον πολεμησουμε τον καρκινο!το βραδυ κλειστηκα κρυφα στο δωματιο και εριχνα χαστουκια στο προσωπο μου για να συνελθω απο το σοκ που ειχα παθει.τωρα εχω κατεβασει την μαμα μου εδω και κατι μηνες στην ελλαδα,παραιτηθηκα απο την δουλεια μου για να την φροντιζω και να της προσφερω ολη μου την αγαπη.δυστυχως ομως εδω και 3 μερες μονο κοιμαται ,δεν εχει καμια επαφη με το περιβαλλον και εμενα μου σπαραζει η καρδια.θελω να ουρλιαξω.δεν ειμαι καλα.η μαμα μου για μενα ειναι σαν το μωρο μου,την εχω σαν θεο μου.ο γιατρος για αλλα μια φορα μου υπενθυμιζει αυτο που μου εχουν πει και πολλοι γιατροι στην γερμανια…δυστυχως θα καταληξει…δεν μπορω ,δεν αντεχω,δεν μπορω να την χασω..θεε μου τι πονος ειναι αυτος και λεω θεε μου γιατι αν μεχρι τωρα αντεξα ηταν επειδη εκανα προσευχη.συγγνωμη αν σας κουρασα,ηθελα καπου να τα πω….
Ζητώντας συγνώμη εκ των προτέρων για άλλη μία φορά για την παρέμβασή μου, να θυμίσω μόνο πως, ο καρκίνος, είτε αν το κουβαλάμε εμείς, ως ασθενείς, είτε αν τον έχουν οι διπλανοί μας, εκτός από όλα τα άλλα, βασανίζει και αποδυναμώνει κυρίως τις ψυχολογικές μας αντοχές.
Αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό – είναι μία δύσκολη, επίπονη ασθένεια.
Είναι σημαντικό, εκτός από την σωματική αγωγή, τα τυχόν φάρμακα ή θεραπείες, να μην ξεχνάμε και την ψυχολογική υποστήριξη των ασθενών, και των συνοδών τους.
Θυμίζω με την ελπίδα να μη γίνομαι κουραστικός το «Γίνε Δυνατός» τηλ: 210 8620085, ή 1016 – αλλά και άλλες αξιόλογες προσπάθειες.
Είναι δίπλα μας, δωρεάν, ξέρουν να ακούν, γνωρίζουν τα προβλήματα, μπορούν ακόμα και να προτείνουν λύσεις.
Η ασθένεια, και κυρίως οι ασθενείς, μας θέλουν δυνατούς δίπλα τους. Η ψυχολογική υποστήριξη είναι άλλος ένας τρόπος, ίσως ο πιο σημαντικός, για να δυναμώσουμε τις άμυνές μας.
Καλή επιτυχία, και καλές αντοχές σε όλους για τους αγώνες τους.
Έχετε όλοι σας την πιο γλυκιά καλησπέρα μου….Ας μην αναφέρω τα ονόματά σας,απευθύνομαι σε όλους σας-ασθενείς και συγγενείς….Εμείς κάναμε τις ακτινοβολίες στον εγκέφαλο-5 τον αριθμό…από τις 21 του Μάη ως και τις 25 του ίδιου μήνα….όλα καλά ως και προχθές:τώρα έχουμε για μια ακόμα φορά πτώση μαλλιών-αυτό δεν με πειράζει καθόλου-,αδιαθεσία,ζάλη κι ένας παράξενος πονόλαιμος…Ενώ στις χμθ έχω γίνει εξπέρ,10 χρόνια τώρα,οι ακτινοβολίες είναι κάτι νέο για μένα….Παρακαλώ,εσάς που έχετε άμεση γνώση γι΄αυτές να μου πείτε κάποιες λεπτομέρειες….Έχουν παρενέργειες τελικά….Κάθομαι και τον κοιτάω ανήμπορη ν΄αντιδράσω….Τι τον περιμένει άλλο πια;Έχω πια μόνο ερωτήσεις και με τις απαντήσεις μπερδεύομαι όλο και πιο πολύ….Στα τέλη του μήνα θα επαναλάβουμε λέει την αξονική εγκεφάλου για να δουν τ΄αποτελέσματα της ακτινοβολίας…ο θώρακας και το ήπαρ μπαίνουν σε δεύτερο πλάνο-με τα ευρήματα εκεί θα ασχοληθούμε ξανά αφότου δουν θετικά σημάδια στον εγκεφαλικό όγκο…..Ο αρκούδος μάλλον με ξέρει:ναι,οι ψυχικές μου δυνάμεις είναι πια ανύπαρκτες..φοβάμαι να μιλήσω στους γύρω μου,δείχνω δυνατή,κάνω τον καραγκιόζη…..μέσα μου όμως γίνεται πόλεμος,το μυαλό μου πονάει…..όταν μένω μόνη,απλά δεν υπάρχω….φοβάμαι τον θάνατο,την απώλεια…τον αγαπάω τόσο πολύ,νιώθω πως δεν τον χόρτασα,ο καρκίνος τον αλλοίωσε,μου τον στερεί,τον στερεί από το παιδί μας….Ο καρκίνος μας στερεί τη χαρά,την ευτυχία….Πάλι σας κούρασα,σας στενοχώρησα,ξέρω δεν είμαι στα πολύ καλά μου…..Προσπαθώ ακόμα να το παλέψω…..Περιμένω νέα από όλους σας,εύχομαι τα καλύτερα…σας νιώθω δικούς μου ανθρώπους…Καλό βράδυ….
stefania καλημερα.διαβασα τα λογια σου,τις σκεψεις σου και τις αποριες σου.προσπαθω να θυμηθω η μαμα μου που εκανε ακτινοβολιες τις συμπτωματα παρουσιαζε.αυτο που εχω να σου πω ειναι οτι δεν μπορει να συγκριθει η ακτινοβολια με την χημειοθεραπεια.η μαμα μου τις ακτινοβολιες τις περασε πιο ανωδυνα και εκανε πολλες,γυρω στις τριαντα.αυτο παρουσιασε ηταν αδυναμια,ζαλαδες και πτωση μαλλιων.επισης ηθελε να κοιμαται πολυ.καμια σχεση με τις χημειοθεραπειες που εκει τα ειδαμε ολα!καλο κουραγιο κοριτσι μου.να οανε ολα καλα!
Καλημέρα σε όλους,
stefania, ο μπαμπάς μου έκανε 30 ακτίνες σε συνδυασμό με χμθ
— χάπι — όσο πέρναγαν οι μέρες είχε σωματική κόπωση, απώλεια μαλλιών τοπικά, σαν «κάψιμο» σαν «μαύρισμα» στο μέρος που χτύπαγαν οι ακτίνες και αρκετό εκνευρισμό. Αυτό κράτησε και 10 μέρες περίπου μετά το τέλος των ακτινοβολιών.
Σε σύγκριση με τις χμθ της μητέρας μου, οι ακτίνες ήταν αρκετά ανώδυνες.
Καλή δύναμη. Να πάνε όλα καλά.
Σας ευχαριστώ για τις άμεσες απαντήσεις….Όλοι μας προσπαθούμε να διαβάσουμε τα συμπτώματα,να αποκωδικοποιήσουμε την συμπεριφορά των ασθενών μας….Τι αγώνας,τι μαρτύριο….Εγώ πάντως βλέπω πως κάθε μέρα πέφτει,έχει έναν εκνευρισμό,κοιμάται πολύ,έχει τον παράξενο πονόλαιμο,πολλά λευκοκίτρινα φλέμματα…..Μαρτύριο ρε παιδιά,τρόμος…..Καλό σας βράδυ….Σας σφίγγω το χέρι με αγάπη κι απόλυτη συμπαράσταση…..Καληνύχτα…..
ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΛΛΕΣ ΑΝΤΟΧΕΣ!!ΕΧΩ ΑΡΧΙΣΕΙ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΚΑΙ Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΜΟΥ ΠΕΦΤΕΙ..ΕΙΔΑ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ!!ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ ΡΟΛΟ ΟΤΙ ΚΑΝΑΜΕ ΤΙΣ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΕΣ ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ,ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ ΡΟΛΟ ΠΟΥ ΚΑΝΑΜΕ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΕΙΝΕΙ ΟΓΚΟΣ ΜΕΣΑ ΤΗΣ,ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ ΡΟΛΟ ΤΙΠΟΤΑ!!ΚΑΤΑ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΤΟΥ Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΩΟΘΗΚΩΝ ΚΑΝΕΙ ΜΕΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΥΛΟΣ!!ΓΙΑΤΙ ΜΕΤΑ ΜΠΗΚΕ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΕΣ,ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΕΣ,ΒΡΑΧΥΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΣΚΑΤΑ ΜΑΖΙ?ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΩ!!ΜΕ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΠΟ ΚΑΤΩ ΓΑΜΩΤΟ!!
Bear,καλό σου βράδυ.Μην σε πάει στον πάτο η ασθένεια.Ακόμα κι εγώ που έχω περιγράψει πόσα προβλήματα έχω εδώ και τόσα χρόνια,τώρα τις τελευταίες μέρες νιώθω μια γαλήνη.Είμαι κοντά του,πίνουμε καφέ,γελάμε,μιλάμε,διαφωνούμε,πάμε βόλτες…Είναι καλά-σχετικά-κι αυτό μου δίνει δύναμη.Το πιστεύεις,ξέχασα τον όγκο στον εγκέφαλο και περιμένω στωικά την αξονική τέλος του μήνα.Αυτό το εισπράττει κι ίδιος,δεν βλέπει τον τρόμο στα μάτια μου.Κόψαμε γι΄άλλη μια φορά τα μαλλιά του και κάνουμε πλάκα γι΄αυτό….Η ζωή τελικά είναι στιγμές…..Μην βάζεις μπροστά μόνο τα κακά.Πέρνα καλά μαζί της,δείξε της την αγάπη σου…..Αν έρθει κι άλλη δοκιμασία,τότε θα ψάξεις το θάρρος μέσα σου για να παλέψεις και να είσαι σίγουρη πως θα βρεις πολύ…Καλό σου ξημέρωμα…..
εγω ειμαι η περιπτωη που δεν βελτιωνεται. ειμαι η περιπτωση που απλα παιρνω φαρμακα για να ειμαι σταθερη με ελαφρια μεγεθυνση του ογκου. ειμαι η περιπτωση που εχω τους γονεις μου να με φροντιζουν, εχω κοψει ολους τους φιλους γιατι ειλικρινα, και οχι με την κακια εννοια, αλλα «ζηλευω» και δυστυχως δεν μπορω να ειμαι διπλα σε καποιον που ειναι καλα, νιωθω ακομα περισσοτερο την ελλειψη της δικης μου χαρας. Επισης εφτασα σε σημειο που νιωθω οτι κανενας δεν μπορει να καταλαβει τι περναω και ουτε αυτο το αντεχω… σκεφτομαι να σταματησω καθε θεραπεια κι απλα να περιμενω αλλα φοβαμαι και αυτον τον πονο… ακομα ψαχνω τι μπορει να γινει. Δεν πιστευω πια σε κατι, δεν πιστευω σε βελτιωση δεν πιστευω σε θεο δεν πιστευω σε τιποτα.
Kι ο άντρας μου είναι η περίπτωση που δεν βελτιώνεται….Ζει όμως και πίσω κι εμείς,η οικογένειά του.Εγώ καταρρέω διότι πέρα από το θέμα της υγείας έχουμε και τ΄άλλα-οικονομικά κ.τ.λ.Πάντα ήμουν συναισθηματική,σε νιώθω.Κι εγώ αν ήμουν ασθενής,σίγουρα θα είχα τη χειρότερη ψυχολογία,δεν το συζητώ.Ναι,καταλαβαίνω πως το λες αυτό το ΄΄ζηλεύω΄΄τους γύρω μου.Κι εγώ έβλεπα τους άλλους να γελάνε,να μιλάνε ξέγνοιαστοι και ζήλευα,μισούσα τη ζωή που μου έδωσε τόσες πίκρες.Δεν πιστεύω σε τίποτα,μάλλον μόνο σ΄ότι μπορώ να καταλάβω.Έχεις δίκιο σε όλα.Ένα θα σου πω όμως:εσείς που ασθενείτε από τον καρκίνο,έχετε τόση δύναμη που δεν την αντιλαμβάνεστε.Και να σου πω και κάτι;Ρώτησες αυτούς που σε λατρεύουν,αν θέλουν να παραιτηθείς;Δεν μπορείς να του δώσεις τέτοιο χτύπημα….Αν εκείνος δεν σφίξει τα δόντια,τότε εγώ και το παιδί-πιο πολύ εγώ-τέλος.Ζω πίσω από κείνον,το καταλαβαίνεις;Μην μας το κάνετε αυτό,σας έχουμε ανάγκη…..Μακάρι να μπορούσα να πάρω εγώ τη μισή αρρώστια,να του απαλύνω τον πόνο,την ξεφτίλα….γαμώτο….φοβάμαι κι εγώ,σαν εσένα,θυμώνω σαν εσένα,δεν θέλω να βλέπω κανέναν πραγματικά σαν εσένα…..Από όσο καταλαβαίνω,πρέπει να είσαι μικρή ηλικιακά,δίχως αυτό όμως να έχει σημασία….θα τον παλέψεις,έχεις αντοχές…..
Έχουμε καιρό να τα πούμε… Έμπαινα κατά διαστήματα να δω τα νέα σας, αλλά δεν ένιωθα έτοιμη να γράψω. Πέρασα πολύ δύσκολες βδομάδες, κατά τις οποίες είχα καταρρεύσει ψυχολογικά. Αφήστε και τις χημειοθεραπείες που με διέλυαν σωματικά. Για άλλη μια φορά φόβοι μαζί με ελπίδες που καταρρέουν και ταυτόχρονα να βλέπω ανθρώπους που ειλικρινά έχω σιχαθεί, λόγω της απάνθρωπης συμπεριφοράς τους, να παρεμβαίνουν στη ζωή μου, διαλύοντάς την, ενώ εκείνοι να γεύονται τις χαρές της ζωής.
Συγγνώμη αν ακούγομαι κάπως αινιγματική, αλλά πληγώθηκα τόσο αυτό το διάστημα. Αποτέλεσμα να μου βγει τόσος θυμός, αλλά και κακία, το ομολογώ. Κουράστηκα να το παίζω υπεράνω για να μην ενοχλήσω βολεμένα ανθρωπίδια. Έκανα τη δική μου επανάσταση, και απορώ πως από την ένταση ορισμένων στιγμών συγκρατήθηκα να μην χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο!
Dimitraki, πίστεψέ με, το ίδιο νιώθω και εγώ, που, επίσης, το τελευταίο διάστημα έχω επιλέξει ν’ αποκοπώ από τους πάντες. Έχω κουραστεί να βλέπω τους υπόλοιπους να ονειρεύονται και εγώ να μην έχω το παραμικρό δικαίωμα σ’ αυτό. Ξεκίνησα και πάλι συνεδρίες με ψυχολόγο και αποφάσισα να δώσω όλο μου το είναι στους γονείς μου, στην αδερφή μου, στον άντρα μου και φυσικά σ’ εμένα. Τις ημέρες που είμαι όρθια ασχολούμαι με μικροπράγματα της καθημερινότητας, που με κάνουν να αισθάνομαι ότι βρίσκομαι στον «κανονικό» κόσμο.
Την άλλη βδομάδα έχω γενικό τσεκ απ. Προσπαθώ να μην το σκέφτομαι, να μην απογοητεύομαι, να μη φοβάμαι. Δεν είναι καθόλου εύκολο. Από την άλλη, ακούω για τόσους ανθρώπους που φεύγουν τόσο ξαφνικά και άδικα από την ζωή. Μπροστά σ’ αυτές τις περιπτώσεις, εμείς οι καρκινοπαθείς είμαστε τυχεροί. Γιατί, απλά, μπορούμε να χαρούμε στιγμές και καταστάσεις, που άλλοι δε θα έχουν ποτέ την ευκαιρία… Σας στέλνω τα πιο γλυκά φιλιά, ΦΙΛΟΙ μου…
Εγώ τι να γράψω τώρα…..Ό,τι κι αν πω θα είναι ανούσιο..Απόψε είναι και για μένα μια δύσκολη νύχτα…Είμαι κι εγώ χάλια….Εκείνος κοιμάται μα εγώ νιώθω απαίσια…Τόσα πολλά προβλήματα που φαντάζουν και είναι δυσβάστακτα…..Τον βλέπω να πέφτει και δεν το αντέχω…..Το βράδυ είναι αφόρητο,οι σκέψεις μου καίνε το μυαλό και δεν μπορώ να τις ταχτοποιήσω…..Καρκίνος…ανίκητος;;Γιατί τόσος πόνος…Νιώθω πως είμαι σ΄έναν διαρκή εφιάλτη από τον οποίο δεν μπορώ να ξεφύγω…Ναι,εσείς οι ασθενείς είστε αυτοί που έχετε όλο το δικαίωμα να πονάτε,να απογοητεύεστε,να θυμώνετε,ν΄απομονώνεστε…Κι εμείς που σας αγαπάμε όμως αισθανόμαστε το ίδιο….Δεν μπορώ να δεχτώ την απώλεια,δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω πως μου φεύγει μέρα με τη μέρα κι εγώ κάθομαι αδρανής μην μπορώντας ν΄αντιδράσω…..Τι άλλο τώρα….Δεν μένει τίποτα παρά να σταθώ όρθια για μια ακόμα φορά και να κοιτάξω κατάματα αυτό που με παραλύει:τον καρκίνο…..Καληνύχτα σας….
Εγω δεν συμφωνω οτι ο καρκινος ειναι ανικητος. Εχω παρα πολλα παραδειγματα γυρω μου που τον εχουν νικησει.Στεφανια μην πεφτεις ο ανδρας σου το καταλαβαινει και πεφτει κι αυτος. Εγω αν και τριτο σταδιο τα πηγαινω πολυ καλα, νομιζω οτι θα τον νικησω. Την προηγουμενη εβδομαδα μου συνεβη κατι που ποτε δεν περιμενα οτι θα μου συμβει. Περιμενα υπομονετικα την σειρα μου στο κεντρο υγειας ναμου γραψει ογιατρος κατι εξετασεις ειχα το νουμερο 7 ,ηταν ησειρα μου μετα απο λιγο να περασω στο γιατρο. Βλεπω ενα τυπο ο οποιος μολις ειχε ερθει χωρις νουμερο να ετοιμαζετε να περασει μεσα. Του λεω φιλε τι νουμερο εχεις, και μου απανταει οτι δεν εχει αλλα θα μπει. Εν τω μεταξη καταλαβαινω οτι δεν ειναι Ελληνας. Του λεω ρε φιλε εγω ειμαι καρκινοπαθης και περιμενω στη σειρα αν και φιλος μου ο γιατρος, δεν θα μου παρεις τη σειρα. Με το που του λεω ειμαι καρκινοπαθης, νομισε φαινεται οτι ειμαι αδυναμος σηκωνει το χερι και μου δινει μια μπουνια στο στομα, ευτυχως τραβηχτικα και με πειρε ξωφαλτσα. Σηκωνω κι εγω το χερι και του δινω μια γεματη και τον ξαπλωσα κατω, αν δεν εμπαιναν αλλοι στη μεση θα τον παταγα κατω τον κωλοαλβανο οπως εμαθα μετα ηταν Αλβανος και οπως μου ειπαν καποιες κυριες , αυτος παντα παρακαμπτει τους αλλους και μπαινει πρωτος νομιζω βεβαιως οτι δεν θα το ξανακανει γιατι θα θυμαται το μαυρισμενο ματι του. Τετοια ζωα ειναι , και να φαντασθειται εγω 60 ετων κι αυτος γυρω στα 40, περιτο να σας πω οτι εξαφανιστηκε τετιοι θρασυδειλοι τυποι ειναι. Το κουβεντισα με τον Αρδαβανη τον ογκολογο μου και συνεχως γελουσε ,ισως επειδη πριν απο 3 μηνες δεν μπορουσα να κανω 5 βηματα ειχα αιματοκριτη 18. Ευχομαι κουραγιο σε ολους και με τη νικη.
Denis, βλέπω δεν το βάζεις εύκολα κάτω και μου αρέσει πολύ αυτό! Είσαι η σταθερή νότα αισιοδοξίας σ’ αυτή τη σελίδα! Σ’ ευχαριστούμε!
Stefania, ειλικρινά είσαι συνεχώς στην σκέψη μου. Μπορεί να μη σας γνωρίζω, αλλά νιώθω ότι είστε δικοί μου άνθρωποι. Θα συμφωνήσω με τον Denis ότι αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να σταθείς όρθια και να συνεχίσεις το δύσκολο έργο σου.
Ως καρκινοπαθής, αυτό που με κρατά ζωντανή είναι και η συμπαράσταση των δικών μου, η ελπίδα που προσπαθούν να μου κρατήσουν ζωντανή και η ψυχική δύναμη που μου δίνουν. Στο ξαναλέω, ο ρόλος σου είναι πολύ σημαντικός και ας πιστεύεις το αντίθετο. Ο άντρας σου είναι ακόμα εδώ και αυτό το οφείλει σε πολύ μεγάλο βαθμό σ’ εσένα και στο παιδί σας.
Παλαιότερα δεν πίστευνα στην αξία της ψυχανάλυσης, αλλά τελικά όλα έχουν να κάνουν και με το σωστό άνθρωπο. Μήπως πρέπει και εσύ να μιλήσεις με κάποιον; Σκέψου το.
DENIS,είσαι πραγματικά καταπληκτικός,μου έφτιαξες τη διάθεση…..Τι μου θύμησες τώρα..Χρόνια πριν ο σύζυγος κόντεψε να έρθει στα χέρια με γιατρό που είχε ανάρμοστη συμπεριφορά..Τότε του είπα πως ποτέ δεν θα καταφέρει να κερδίσει το δίκιο του….Μέσα μου όμως θαύμασα τη δύναμή του που σηκώθηκε και του ζήτησε το λόγο γιατί ο κύριος φερόταν στους ασθενείς σαν να ήταν ζώα….Τι να πω,είστε φοβεροί τύποι…άκου μπουνιά έξω από το ιατρείο…..χα,χα,χα…Ίσως το μοναδικό χάχανο στο blog του Γιάννη…..
Dimi, να είσαι καλά γλυκιά μου….Ψυχανάλυση εεε;;Πολλές φορές το σκέφτηκα ξέρεις….Το φοβάμαι όμως,φοβάμαι τι θ΄ανακαλύψω για τον ….εαυτό μου..Ξέρεις τι θα ήθελα πραγματικά να κάνω;;;Να μπορούσα να μιλήσω σε ομάδες ανθρώπων πως βίωσα τον καρκίνο ως συγγενής ασθενούς….Θα ήθελα να μιλήσω για την δύναμη που βγήκε από μέσα μου για να το αντιμετωπίσω όλα αυτό,για τον πόνο,για την αλλαγή στη ζωή μας,για τον τρόμο,για τον πόνο,για τα νεύρα,για την ελπίδα όταν τα πράγματα πήγαιναν καλά και κέρδιζα χρόνο με τον άνθρωπο που λάτρεψα όσο τίποτα άλλο και δεν πρόλαβα να τον χορτάσω όπως εγώ ήθελα,όπως εκείνος ήθελε…..Θέλω επειγόντως ψυχαναλυτή έτσι;;;;Πάντως,Dimi θέλω να σε νιώθω δυνατή,έχεις-είμαι σίγουρη-ανθρώπους που σε λατρεύουν…..μην τους προδώσεις,εσύ τους δίνεις δύναμη όταν σε βλέπουν καλά κι αυτοί σε δυναμώνουν με τη σειρά τους λόγω της αγάπης τους και της φροντίδας τους…..Η φροντίδα ΔΕΝ είναι οίκτος…Είναι καθαρά ΑΓΑΠΗ κι εξάρτηση από σένα…..δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα να ασθενεί το παιδί σου…..Καλό σου ξημέρωμα…….Σε σκέφτομαι,σας σκέφτομαι όλους κι όλες…….
Καλό βράδυ σε όλους!!!!!Πολλή ησυχία…Εύχομαι να είστε όλοι καλά και να πήγατε διακοπούλες…..Εμείς είμαστε στη βάση μας,σταθεροί κι αμετακίνητοι.Την Πέμπτη πάμε σε νευροχειρουργό για να εκτιμήσει την κατάσταση και να δώσει φάρμακα κατά τυχόν επιληπτικών κρίσεων.Δράμα……
Πραγματι παρα πολλη ησυχια. Εγω διακοπες μαλλον Σεπτεμβρη,εχω αρκετη δουλεια που δεν μπορω να την αφησω. Και λεω μαλλον, γιατι με αυτη τη νοσο δεν μπορεις να εισαι σιγουρος για τιποτα, μπορει πχ να κανω διακοπες στον Αγ.Σαββα αν και δεν το νομιζω, πηγαινω παρα πολυ καλα. Dimi τι κανεις, εισαι καλα,
Γεια σας, φίλοι μου! Εδώ και εγώ, σταθερά με τις χημειοθεραπείες μου! Έκανα το γενικό τσεκ απ και το καλό είναι ότι -στην παρούσα φάση- υπάρχει σταθερότητα. Κάτι είναι και αυτό! Όσο μπορούμε, συνεχίζουμε, αν και ειδικά την τελευταία εβδομάδα τα φάρμακα σε συνδυασμό με τη ζέστη με διέλυσαν. Το κεφάλι ψηλά, όμως! Διακοπές ελπίζω να καταφέρω να πάω κάποιες μέρες τον Αύγουστο γιατί ειδικά αυτή την χρονιά έχω κουραστεί πολύ ψυχολογικά, αν και σίγουρα όλοι μας έχουμε αυτή την ανάγκη… Για μια ακόμα φορά, σας φιλώ και σας εύχομαι ΜΟΝΟ τα καλύτερα!!!!!!
DIMI,πολύ χαίρομαι που….σ΄ακούω!!!!!!Όλα καλά,μπράβο!!!!!Κάνε κανένα μπανάκι,κοίτα τη θάλασσα-πάντα αρέσει η θέα της στον άντρα μου,τον τρελαίνει η θέα της…Είσαι νέα -επιμένω-μπορείς να τα πας περίφημα.Εμείς αντέχουμε ακόμα αν και είμαστε σε πολύ δύσκολη θέση…Οι ακτινοβολίες δεν βοήθησαν στον εγκεφαλικό όγκο.Παίρνει αγωγή για να αποφύγουμε τυχόν επιληπτικές κρίσεις….ο λόγος του και η κίνησή του δεν είναι σε καλή κατάσταση πια….Αν όμως ρωτηθεί πως είναι,απαντά:είμαι καλά,μια χαρά!!!!!!!!Κουράγιο ε;Πολλή δύναμη έχει και ποντάρω πια μόνο σ΄αυτό που οι γιατροί όλου του κόσμου δεν μπορούν να κατανοήσουν και να ερμηνεύσουν:τη θέληση να ζήσει,την αγάπη του για τη ζωή…..Εγώ,άγρυπνος φρουρός,προσπαθώ να μην μου ξεφύγει τίποτα από τυχούσες αλλαγές……Ναι DIMI,έτσι κάνουμε εμείς που σας αγαπάμε πολύ πολύ πολύ…….Πως περιμένω κι εγώ τη σταθερότητα της κατάστασης στην αξονική της Παρασκευής……..Πάντα υπάρχουν και τα χειρότερα:εγκέφαλος,συκώτι,μεσοθωράκιο,πνεύμονας,οστικές βλάβες,μεταλλική αορτική βαλβίδα…..Απόλαυσε το καλοκαίρι σου,ζήσε έντονα και γέλα…..Σας αγαπάμε,σας έχουμε ανάγκη και ξέρεις κάτι;Μας δίνετε δύναμη και λόγο να υπάρχουμε…….ΦΙΛΙΑ……..
Πολυ συγκινητικα τα λογια της Στεφανιας,με τετοιους ανθρωπους πλαι σου πως να μην κανεις οιαδηποτε προσπαθεια να ξεπερασεις την ασθενεια. Ευχομαι η εξεταση της παρασκευης ναειναι τελεια, και να πανε ολα καλα. DIMI και ησταθεροτητα ειναι καλο σημαδι ελπιζω οτι γρηγορα θα ακουσω και για βελτιωση. Εγω συνεχιζω να ειμαι πολυ καλα, αυτη τη βδομαδα θα κανω τις 3μηνες αξονικες αν και ειμαι σιγουρος οτι θα ειναι καλες. Τωρα βρισκομαι στο καταστημα μου στο Π. Ραφτη, και βλεπω ολους τους ανθρωπους που πηγαινουν στη θαλασσα και ζηλευω, εγω δεν πρεπει να παω στον ηλιο, μπορει να μου κανει κακο. Ευχομαι σεολους τα καλυτερα, και αισιοδοξια.
Γεια σας,
θαυμάζω την δύναμη και την πίστη των φίλων αυτού του φόρουμ.Δεν θα αναφερθώ στον καθένα ξεχωριστά. Ο καθένας δίνει τον αγώνα του και ξέρει τι προβλήματα αντιμετωπίζει. Οι περισσότεροι, όσο δύσκολα και αν ήταν τα πράγματα είχαν περιθώριο κάποια χρόνια; κάποιους μήνες; να το παλέψουν.
Όμως τι θεός είναι αυτός; Για μένα δεν υπάρχει Θεός που αφήνει ένα παιδί να πεθάνει χωρίς να του δίνει έστω και αυτήν την ελάχιστη ευκαιρία, την ελάχιστη ελπίδα στους γονείς να το παλέψει, τον ελάχιστο χρόνο να καταλάβουν τι τους συμβαίνει για να μπορέσουν να το αποδεχτούν έστω, για να είναι εκεί δυνατοί για το παιδί τους που πεθαίνει. Που τα πράγματα από την αρχή της διάγνωσης ήταν ήδη τελειωμένα, ένα σάρκωμα που δεν έδωσε πρώιμα σημάδια και διαγνώστηκε εξαρχής με μεταστάσεις.
Με τόση »εμπειρία» από τις συζητήσεις μας μέσα συτό το φόρουμ έχω σοκαριστεί, έχω παγώσει, δεν ξέρω πώς να σταθώ στους γονείς που ξέρουν ότι το παιδί τους παρ΄’ολες τις θεραπείες έχει το πολύ κάτι μήνες ζωής, ζωής χωρίς ποιότητα με βαριές θεραπείες. Σηκώνω τα χέρια μπρος σαυτην την τραγωδία, που το παιδί δεν είναι τόσο παιδί και θα τα έχει καταλάβει όλα, δεν ξέρω πόσο καλά μπορεί να ξέρει όλη την αλήθεια.
Δεν ρωτάς, λες ότι είσαι εκεί για όποια βοήθεια χρειαστούν, είσαι δίπλα χωρίς να ενοχλείς, ξέροντας ότι είσαι άχρηστος.
Ποιος Θεός; και ποιες δοκιμασίες; και… και… που αραδιάζουν οι… δεν θέλω να βρίσω δημόσια. Θα πιστέψω μόνο αν πάψουν να βασανίζονται έτσι άδικα παιδιά που δεν έχουν φταίξει σε τίποτα… ουτοπία δηλαδή.
Ευχαριστώ που το έβγαλα από μέσα μου αν και η τραγωδία διαδραματίζεται μπρος στα μάτια μου…
Μαλλον αργησες να το καταλαβεις κοπελα μου οτι δεν υπαρχει θεος. Εαν υπηρχε ηζωη θα ηταν τελειως διαφορετικη,οι αδικιεςπαρα πολλες,οι θρησκειες σχεδον ανυπαρκτες, οι παπαδες υπαρκτοι και παρα πολλοι. Οποιους μπορουν παραμυθιαζουν , και εχει οθεος…… Τελος παντων αυτη η ασχημη ζωη συνεχιζεται, εγω ειμαι σημερα χαρουμενος, εκανα 4 αξονικες και ολα οκ. Παιρνω παραταση φαινεται για καμμια μεταστασουλα αν και νομιζω οτι εγω του δινω παραταση μεχρι να τον σακατεψω.Γεια σε οποιον διαβαζει.
Ρε παιδιά από ότι έχω καταλάβει εγώ ο καθένας μας έχει και από έναν ξεχωριστώ θεό μέσα του, ποιος είναι αυτός? μα φυσικά ο ίδιος του ο εαυτός…. για μένα η μανούλα μου ήταν ο θεός μου για ποιο λόγο? θα σας πω. Όλα! μα όλα! αυτά που τράβηξε η ψυχούλα της το κορμάκι της όλα όσα μας έδειξε όλα όσα μας δίδαξε όσο ήταν άρρωστη μόνο ο δικός της θεός θα μπορούσε να τα κάνει και κανένας άλλος!!! πιστέψτε με σε αυτό κανένας άλλος, γιαυτό ας κρατηθούμε στα πόδια μας, στον θεό μας αν το θέλουν έτσι μερικοί…
ΓΕΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ!!ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΑΦΕΡΘΩ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΧΩΡΙΣΤΑ.ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ.ΟΤΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ.ΠΩΣ ΞΥΠΝΑΤΕ,ΤΙ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ,ΤΙ ΠΕΡΝΑΤΕ!!ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΖΙ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΟΦΕΡΕΤΕ,ΝΑ ΜΗΝ ΠΟΝΑΤΕ,ΝΑ ΜΗΝ ΔΑΚΡΥΖΕΤΕ!!ΑΥΤΗ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΔΙΚΗ..ΓΙΑΤΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΚΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΠΑΘΕ ΚΑΡΚΙΝΟ ΕΝΑΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ,ΕΝΑΣ ΒΙΑΣΤΗΣ ΚΑΙ ΑΚΟΥΜΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΛΟΥΣ,ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ,ΓΙΑ ΓΟΝΕΙΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΧΩΡΙΣΤΑ?ΞΕΡΕΤΕ ΓΙΑΤΙ?ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΡΩΕΙ ΤΟ ΑΓΧΟΣ,ΝΟΙΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ ΤΟΥΣ ΟΠΩΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ!!ΔΕΝ ΖΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΤΗ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΖΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ!!ΑΥΤΟΙ ΕΙΣΤΕ!!ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΠΟΥ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΘΑ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΕΧΕΙ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΕΤΕ ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΛΕΥΕΤΕ.ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΠΟ ΚΑΡΚΙΝΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ!!ΛΥΠΑΜΑΙ ΜΑ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ.ΑΚΟΥΩ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ ΝΑ ΜΙΛΑΤΕ ΓΙΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΝΙΩΘΕΤΕ ΟΤΑΝ Ο ΔΙΠΛΑ ΠΙΝΕΙ ΤΟΝ ΚΑΦΕ ΤΟΥ,ΕΝΩ ΕΣΥ ΠΑΛΕΥΕΙΣ!!ΠΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΤΕ ΔΙΚΙΟ,ΠΩΣ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΟΤΑΝ Η ΧΑΖΟΓΚΟΜΕΝΑ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΘΑ ΒΑΨΕΙ ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΗΣ,ΚΑΙ ΘΕΩΡΕΙ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΣΕΤΕ ΜΑΖΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ!!ΕΛΕΟΣ ΤΟ ΕΧΩ ΔΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ!!ΚΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!!ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΠΩΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΨΟΥΜΕ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ!!ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΘΑΝΑΤΟΣ,ΦΟΒΟΣ.ΙΣΩΣ ΚΑΤΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ.ΞΕΡΩ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΕΣ,ΚΑΙ ΖΟΥΝΕ ΤΩΡΑ ΑΠΑΛΑΓΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ.ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΚΑΙ ΣΕ ΜΑΣ??ΕΧΩ ΝΑ ΜΑΘΩ ΝΕΑ ΣΑΣ ΑΡΚΕΤΟ ΚΑΙΡΟ,ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ.ΕΜΕΙΣ ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ ΜΕ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΕΣ(ΠΟΥ ΓΙΑ ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΤΥΧΗ ΔΕΝ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ ΚΑΘΟΛΟΥ)ΚΑΙ ΚΑΝΑΜΕ ΑΞΟΝΙΚΗ Η ΟΠΟΙΑ ΒΓΗΚΕ ΚΑΘΑΡΗ.ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΗΞΕΡΑΝ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΒΡΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑ.ΤΟ ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΟΛΟΙ.ΕΛΠΙΖΩ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΔΩ ΞΑΝΑ ΑΣΧΗΜΟ ΤΕΛΟΣ.ΕΧΩ ΒΑΡΕΘΕΙ ΝΑ ΧΑΝΩ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΟΥ.ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙ ΑΠΟ ΚΑΡΚΙΝΟ ΩΟΘΗΚΩΝ ΚΑΙ ΕΝΔΟΜΗΤΡΙΟΥ ΜΑΖΙ(ΕΜΑΣ ΗΤΑΝ ΔΙΠΛΟ ΤΟ ΚΑΚΟ) ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ.ΘΕΛΩ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΑΣ.ΤΟ ΕΧΩ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΑΚΟΥΩ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ.ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
Καλό βράδυ σε όλους…Τι να γράψω τώρα μετά το τελευταίο post που διάβασα…..Καρκίνος κύριοι….Εμείς είμαστε πια σε ελεεινή κατάσταση….Πόνοι αφόρητοι που μας ανάγκασαν να αυξήσουμε τα αναλγητικά και τα οπιοειδή….έγινε φυτό πια….Χάνει την αίσθηση του χρόνου,του τόπου….χάλια….η απόλυτη εξαθλίωση.Λυπάμαι που διαβάζουν και ασθενείς μα δεν μπορώ άλλο,λύγισα…..Τόσος αγώνας,τόσος κόπος και τώρα τι;;;;Μακάρι ν΄άλλαζαν όλα μονομιάς,μαγικά……Θέλω να πω σε όλους την ιστορία μου,να μοιραστώ τα συναισθήματά μου,τις σκέψεις μου,όλα όσα έζησα μετά τη δεκαετή παρέα μου με τον καρκίνο……Ναι,πόσοι κενοί άνθρωποι υπάρχουν BEAR δεν φαντάζεσαι…ανθρωπάκια που βλέπουν επιδερμικά τη ζωή και τις εκφάνσεις της …..μακάρι να μη ζήσουν ποτέ κάτι απ΄αυτό που περνάμε εμείς….Να ξέρατε πόσα χρόνια έχω να χαρώ πραγματικά για κάτι,να κοιμηθώ και να ξυπνήσω ξέγνοιαστη,ήρεμη….Όταν τα λέω σε κάποιους όλα αυτά μου απαντούν ξερά πως πρέπει να δω γιατρό και να λάβω…αγωγή….Ρωτάω:δεν έχουμε δικαίωμα να λυγίσουμε ποτέ;;;;Αν συμβεί δηλαδή,είναι αρρωστημένη η αντίδραση;;;;;Πάλι σας χαροποίησα έτσι;;;Τι άλλο να πω,τούτη η ώρα είναι που βγαίνουν βόλτα οι μαύρες σκέψεις που σε βρυκολακιάζουν……Νιώθεις έναν πόνο στο μυαλό κι ο κόμπος στον λαιμό σε πνίγει….
Καλησπέρα σε όλους!
Έχω καιρό να μπώ να σας μιλήσω και να μάθω νέα σας. Δεν ήμουν τόσο καλά ψυχολογικά, έκλεισα τη τηλεόραση , το λάπτοπ, κατέβασα διακόπτες. Ο καθένας έχει να δώσει το δικό του αγώνα. Μην το βαζετε κάτω. Εγώ πιστεύω στο θεό και όποτε είμαι μέσα στην εκκλησία η πίστη μου δυναμώνει όπως και η δυναμή μου. Η μανούλα μου βαδίζει καλά και αυτό που της δίνει δύναμη περισσότερο από τίποτα στο κόσμο είναι τα εγγονάκια της. Εύχομαι δύναμη σε όλους γιατί σας αγαπάμε και σας έχουμε ανάγκη….!!!!
Στεφανια ποσο λυπαμαι για την πικρα που βγαζουν τα λογια σου, εσυ που εισαι τοσο δυνατη ειλικρεινα στενοχωριεμαι οταν διαβαζω απο σενα τετοια λογια. Και βεβαια εχεις το δικαιωμα να λυγησεις,ξερω οτι γρηγορα θα σηκωθεις ξανα. Μην στενοχωριεσαι που σε διαβαζουμε και μεις οι ασθενεις, να ξερεις οι 9 στους 10 εχουμε αποκτησει τοσο κουραγιο, που νοιαζομαστε περισσοτερο για τους γυρω μας παρα για τους εαυτους μας,εξ αλλου ηζωη ειναι τοσο πολυ μικρη που κανοντας ενα φλας μπακ νομιζεις οτι εχεις ζησει μονο μια βδομαδα, με τις πικρες, τις χαρες που ειναι σαφως λιγοτερες,σχεδον οσο μια Κυριακη. Σε χαιρετω και ευχομαι το καλυτερο, αληθεια η DIMI τι να κανει.
Eγω παιδια .. Η μαμα μου,το αγγελουδακι μου έφυγε πριν τρεις βδομάδες και με άφησε μονη στον κόσμο. Μόνο εξήντα ετών και έχω τύψεις γιατι ούτε ένα γάμο των παιδιών της δεν έζησε ούτε ένα εγγονακι δεν χάρηκε. Η ψυχολογική μου διΑθεση είναι απίστευτα χάλια. Νομίζω απλά ότι είναι σε άλλη χωρα η ψυχούλα μου και δεν μου τηλεφωνεί. Παρα το στεναχώρο του μηνύματος θα σας πω το εξής ζήτησα απο τον Θεό βοήθεια και μου την έδωσε. Μετα το πρωτο χειρ. Εγκεφάλου οι γιατροί τις έδιναν δυο μήνες ζωης…όμως έζησε. Μετα το δεύτερο είπαν δεν θα περπατήσει ξανά και ο υδροκεφαλος που είχε ητανεπικυνδυνος να την θανατωσει. Και όμως αυτο που δεν κατάφεραν να κάνουν οι γιατροί το έκανε ο θεουλακης και ο αγ. Έφραιμ νέας μακρης. σηκώθηκε περπάτησε και εξαφανίστηκε ο τεράστιος υδροκεφαλος σε μια μέρα μέσα εφόσον ήρθε στο ονειρο μου ο αγιος και μου είπε θα παν όλα καλα. Πηγαίναμε καλα μέχρι που ξαφνικά μετα απο ένα πέσιμο της μαμας ήρθε ο κατήφορος. Ο αγωνας της ηταν δυο χρόνια δυο μήνες. Η ψυχή μου πονάει. Νιωθω άδεια. Νιωθω εντελώς ορφανη. Έφυγε ο κόσμος μου όλος. Αλλα νομίζω για κάποιο λόγο την πήρε κοντά του ο θεός. Αν έστω και λίγο κάποιος απο σας πιστεύει στους αγίους να παει στον αγ. Έφραιμ νέας μακρης και να τον παρακαλέσει. Να με θυμηθείτε το θαύμα θα το ζήσετε. Απο εκει και πέρα ο θεός ξέρει και κανονιζει. Είμαι πολυ πολυ δυστυχισμενη. Εχασα όλον μου τον κόσμο γιατι όλος μου ο κόσμος ηταν η μαμα μου. Αλλα πρέπει να σας πω βρείτε δύναμη εσείς που βοηθάτε κΑι δώστε το καλύτερο απο εσάς απο αυτο που μπορείτε να βρείτε ιατρικά αλλα και απο τον Θεό. Σας σκέφτομαι και σας νιωθω απόλυτα. Αντίο αγγελουδακι μου….
Καλό απόγευμα σ΄όλους…Ο δικός μου άγγελος έφυγε στις έξι το απόγευμα της 13ης Αυγούστου….Λυτρώθηκε από τους αφόρητους πόνους και τις παραισθήσεις των φαρμάκων….Ποτέ του δεν φοβήθηκε τον θάνατο μα όταν αυτός τον άγγιξε,ευτυχώς δεν τον κατάλαβε…..Τον αγάπησα πολύ κι αγωνίστηκα μαζί του….Δεν έκλαψα,έκλαιγα χρόνια ολόκληρα…..Ήξερε πόσο πόνεσα,πόσο ήθελα να τον βοηθήσω…..Ένα κομμάτι μου θάφτηκε μα η κόρη μας πάντα θα μου τον θυμίζει και θα ζω για κείνη….Πάντα ήθελε να χαμογελάμε,θύμωνε με τα δάκρυα…….Εύχομαι σε ασθενείς και συγγενείς δύναμη και κουράγιο…..Μην ξεχνάτε ποτέ πως η ζωή είναι στιγμές….ας τη ζήσουμε κι ας την απολαύσουμε μέχρι την τελευταία της σταγόνα……
Λυτρώθηκε…
κουράγιο…
Πονάει ρε παιδιά η απώλεια,πονάει πολύ…..Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα….Τον νιώθω κοντά μου,δίπλα μου,ανασαίνει….Τον αγάπησα τόσο πολύ κι αισθάνομαι πως δεν πρόλαβα να του πω όλα αυτά που ένιωθα….Δεν πρόλαβα να τον χορτάσω….Μου τον έκλεψε ο καρκίνος…….
Στεφανία, λυπάμαι για τον πόνο σου.
Δεν είμαι καλή »παρηγορήτρα», τους τελευταίους μήνες έχω και πολλά προσωπικά προβλήματα, χειρουργήθηκε η κόρη μου, αλλά σας έχω όλους μες την καρδιά μου.
Πολλά φιλιά και καλή συνέχεια σε όλους