Ανακοινώνοντας στο γραφείο τον επικείμενο αρραβώνα μου, άκουσα κάτι που δεν είχα συνειδητοποιήσει στο παρελθόν:
«Γιατι; μια χαρά ελεύθερο παιδί δεν είσαι; Γιατί να κλειστείς στο …κλουβί;»
Ελέχθει ως αστείο, αλλά, όπως όλα τα αστεία, είχε μία δόση αλήθειας μέσα του. Ή εν πάσει περιπτώσει, μια αίσθηση οτι είναι σωστό.
Ίσως ποιο παλιά να συμφωνούσα. Οταν όμως τώρα κάναμε την κουβέντα, ήταν αδύνατο να πείσω τους συναδέλφους (περισσότεροι εκ των οποίων είναι αδέσμευτοι – αλλά όχι όλοι, και έχει αυτό την σημασία του) οτι δεν μιλάμε για φυλακή.
Δεν είναι χειροπέδα η βέρα.
Δεν ξέρω πως το βλέπουν οι άλλοι, αλλά απο την δική μου την ζωή, την δική μου την οπτική, η ανακάλυψη μίας τέτοιας συντρόφου, που καλύπτει τις περισσότερες ανάγκες σου (αν όχι όλες) δεν είναι αιχμαλωσία – είναι ελευθερία.
Είναι όμως δύσκολο να το περάσω στους άλλους. Είναι δύσκολο (αν όχι αδύνατο) να εξηγήσω πόσο επηρέασε το να έχω μία σύντροφο την ζωή μου, την καθημερινότητά μου.
Προσέξτε, δεν μιλάω για αγάπη μόνο: μιλάω για κάλυψη αναγκών.
~
Υπήρξα μόνος μου πολύ καιρό. Περισσότερο απο όσο θα έπρεπε, ίσως. Έγινε ηθελημένα, ή τουλάχιστον ακόμα και τώρα έτσι πιστεύω. Το επεδίωξα.
Η αναζήτηση της μίας είναι πολύ μοναχική υπόθεση. Και δύσκολη.
Εκτός όμως απο την πρόθεσή μου να «ζυμωθώ», να απομονωθώ και να σκεφτώ, να μην υποκείψω σε τίποτα λιγότερο απο το τέλειο, υπήρχε πάντα η ανάγκη της μοιρασιάς.
Όσο ανάγκη έχεις για να μείνεις μόνος σου, άλλο τόσο έχεις ανάγκη να μοιραστείς την ζωή σου.
Αυτό όμως οδηγεί σε μία εκ φύσεως διαδικασία: κοιτάς γύρω σου.
Ψάχνεις την πιο όμορφη γυναίκα, αυτήν που μπορείς να πλησιάσεις, που χαμογελάς με το αστείο της, που ερωτεύεσαι το κορμί της.
Ψάχνεις το βλέμμα της, τα χέρια της, τα μαλλιά της, το ρούχο ή το άρωμά της.
Και ειδικά εγώ, που υπήρξα δύσκολος και απαιτητικός, αυτή η αναζήτηση ήταν σχεδόν απογοητευτική.
Η ανάγκη να ολοκληρωθώ μόνο με μία σύντροφο που να μου ταιριάζει, οδήγησε σε άπειρες απογοητεύσεις, ατυχίες, στεναχώριες. Μια περιπέτεια που χωρίς άλλο γουστάρω – αλλά είναι βαθιά καυστική.
Τώρα, έχοντας δίπλα μου μία κοπέλα που με καλύπτει απόλυτα, την οποία εμπιστεύομαι με κλειστά τα μάτια, που με εμπνέει να την λατρέψω, αυτή η διαδικασία αναζήτησης συντρόφου σταμάτησε να ταλαιπωρεί το εγώ μου.
Νιώθω στο πετσί μου την ολοκλήρωση. Ο στόχος μου δεν είναι να ικανοποιήσω το «γενικό αίσθημα» αλλά έναν άνθρωπο με τον οποίο μοιράζομαι τα πάντα, που με αντιλαμβάνεται και τον αντιλαμβάνομαι, και τον επέλεξα με πληρότητα ψυχής.
Και κανείς δεν μπορεί να με πείσει οτι πριν ήμουν ελεύθερος και τώρα είμαι δεσμευμένος και φυλακισμένος.
Να με συμπαθάτε, αλλά εγώ, τώρα νιώθω ελεύθερος.
Loading...
Είσαι συγκλονιστικός!!! Για άλλη μια φορά να ζήσετε και να ευτυχίσετε!!!!
Να σου πω πώς το βλέπω εγώ – αν και είμαι αρκετά μικρός ακόμα (23) για να ασχολούμαι σοβαρά έστω και από απόσταση με το θέμα:)
Γενικά δεν υπάρχουν εντελώς ανεξάρτητα άτομα που να μην έχουν ανάγκη κανέναν και τίποτα, όσοι το λένε είναι ψεύτες. Ανάγκη το έχουμε να έχουμε κάποιον δίπλα μας να τον στηρίζουμε και να μας στηρίζει, να μας ολοκληρώνει όπως λες. Ουσιαστικά θέλουμε να δημιουργήσουμε κάτι πετυχημένο (υστεροφημία;), και να νιώσουμε και ότι κατορθώνουμε κάτι με την προσφορά μας, αλλά και ότι η προσφορά αυτή είναι εκτιμητέα.
Η μεγάλη απογοήτευση έρχεται όταν νομίζεις ότι έχεις δίπλα σου έναν άνθρωπο που αξίζει την προσπάθεια και την εμπιστοσύνη και τελικά αποδεικνύεται ότι είτε κακόβουλα, είτε άθελά του, αλλά επειδή έβαλε τον εαυτό του πρώτη προτεραιότητα, σε πουλάει. Εκεί τρως το φλας και λες σιγά μη βρω κάτι και να αξίζει. Όχι ότι δεν εξαρτάται από τη δική μας στάση, αλλά ισχύει το συν Αθηνά και χείρα κίνει.
Όσον αφορά στους συνεργάτες σου, οι δεσμευμένοι ίσως να έχουν κακή εμπειρία – να έκαναν τις λάθος επιλογές και το πληρώνουν, και φυσικά στο σπίτι του κρεμασμένου… 😀 Οι ελεύθεροι ίσως πραγματικά να το βλέπουν έτσι γιατί είναι σε μία φάση της ζωής τους που πραγματικά το πιστεύουν ότι είναι ελεύθεροι και πιο ανεξάρτητοι έτσι, και να μην έχουν αντιληφθεί ακόμα την ανάγκη να settle down που λένε και οι Αγγλοί – δεν πειράζει, άσ’ τους:)
Εσύ κάνε αυτό που θες να κάνεις και όλοι οι άλλοι θα προσαρμοστούν ανάλογα:)
Είσαι καψούρης και από ότι φαίνεται θα το φας το κέρατο πολύ γρήγορα.
Όχι ρε φιλαράκο, πλάκα κάνω. Έκανες την σωστή κίνηση και δεν θα το μετανιώσεις. Μιλώντας προσωπικά, έχω μετανιώσει για πράγματα που άργησα να κάνω παρά για πράγματα που τα έκανα στην ώρα τους.
ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΛΙΟ :
Κοίτα να μην αλλάξεις. Να μην αφήσεις τη ρουτίνα της σχέσης και της καθημερινότητας του γάμου να σε διαβρώσει. Το ίδιο ισχύει και για τη σύντροφό σου. Εξάλλου αυτά τα μικρά ιδιαίτερα στοιχεία του χαρακτήρα σας, είναι που τράβηξαν τον έναν κοντά στον άλλο. Μην τα χάσετε !
Καλή τύχη στο κοινό σας ταξίδι, που εύχομαι να είναι μακρύ και μονιασμένο !
Αν το εχετε σκεφτει σοβαρα και τα πατε καλα μεταξυ σας,γιατι οχι;;;
Καλο κρεμασμα λοιπον!!!
Και…περιμενουμε φωτογραφιες!!!
Μπραβο ρε Αρκουδε μια χαρα τα λες!!
Επρεπε να δουλευαμε μαζι ωστε να ειχαμε ενα κοινο
μετωπο «εναντια» στους τρομαγμενους συναδελφους σου 🙂
Βιο Ανθόσπαρτο λοιπον !
Θανάσης
Όσο ανάγκη έχεις για να μείνεις μόνος σου, άλλο τόσο έχεις ανάγκη να μοιραστείς την ζωή σου.
…………………………………………………………………………………
απο τα πιο εύστοχα…
να ζήσετε (που θα ζήσετε… τι ευχή είναι αυτή τελικά?)… να ευτυχήσετε (ναι… εμένα περιμένατε να το πω… ξέρω)… και να νοιώθεις πάντα όπως νιώθεις τώρα… είσαι η καλύτερη διαφήμιση για όσους κάνουν τους δύσκολους… αν και πιστεύω ότι εκείνοι είναι η πιο εύκολη λεία 😉
καλή ζωή λοιπόν… 🙂
Τα διαβάζω και σάς χαίρομαι:)
Πράγματι, ο «δύσκολος δρόμος» της αναζήτησης είναι αυτός που κρύβει την μεγαλύτερη ανταμοιβή στο τέλος.
Να ζήσετε και πάλι!
Θυμάσαι την ταινία «Μια ζωή την έχουμε» όπου ο Χορν μεθυσμένος σε ένα χορό παραδέχεται ότι βούτηξε το πλεόνασμα του ταμείου;
Εκεί λοιπόν φωνάζει:
«Ηθελα να πετάξω»
Και ο αστυφύλακας του απαντά:
«Ηθελες να πετάξεις πουλάκι μου; Ελα τώρα στο κλουβάκι»
…
Κάποιος σοφός είπε ότι ο έρωτας είναι η ψευδαίσθηση ότι μία γυναίκα είναι διαφορετική από τις άλλες και το κείμενό σου δείχνει ότι έχεις αυτή την ψευδαίσθηση δηλαδή είσαι ερωτευμένος ως τα μπούνια… Καλή προϋπόθεση για ένα γάμο αλλά δυστυχώς δεν κρατά. Οταν το αντιλαμβάνεσαι είναι πια αργά: είσαι παντρεμένος.
Συμβουλή: μείνει αρραβωνιασμένος όσο περισσότερο μπορείς.
Και η απαραίτητη οξύμωρη ευχή: Καλά Στέφανα
ειναι σα μια ευχαριστη εκπληξη να διαβαζεις τετοια κειμενα. Ειμαι σχεδον στην ιδια κατασταση, οπου εισαι σιγουρος οτι εκανες τη σωστη επιλογη και κινηση αλλα τριγυρω σου ακους αυτα που ακους, γνωμες, σκεψεις που θελωντας και μη τις επεξεργαζεσαι. Χαιρομαι για την αυτοπεποιθηση σου κατι που μαλλον μου λειπει σε καποιο βαθμο. Αισθανεσαι (σε τριτο γενικο προσωπο) οτι θελεις να ζησεις μια ζωη με αυτον τον ανθρωπο και τα φανταζεσαι ολα σαν μια γλυκαναλατη «χαζοταινια» απο αυτες μεσημεριου του Σ/Κ. Ειναι στιγμες ομως που τα ‘τετριμενα’ και τα πρεπει σε ξυπνανε απο τον ομορφο σου λυθαργο. Ναι! θελεις να ζησεις μια ζωη με τον ανθρωπο που διαλεξες, το λες δυνατα να το ακουσεις και να το πιστεψεις και να το πιστεψουν και οι αλλοι γυρω σου. Ευχομαι ΚΑΘΕ δυνατη ευτυχια και μονο χαρές στη κοινη ζωη σας γιατι το αξιζετε, ιδιως εσυ που γραφεις τοσο ωραια.
Συμφωνώ μαζί σου ΑΠΟΛΥΤΩΣ.
Στο χέρι μας είναι να κρατηθεί μια σχέση όπως είναι στην αρχή και να μην φθαρεί. Είναι σαν ένα λουλούδι. Αν δεν το ποτίζεις κάθε μέρα, θα μαραθεί. Κάθε μέρα, το είπα ε? Το είπα. 🙂
Κατά τη γνώμη μου όλες αυτές οι θεωρίες περί ανελευθερίας, κλουβιών κλπ προέρχονται από όσους δεν τα κατάφεραν.
Ή έκαναν λάθος επιλογή, με κριτήρια διαφορετικά από αυτά που περιγράφεις, ή απλά παραμέλησαν τη σχέση τους. Αυτό το τελευταίο είναι πάρα πολύ εύκολο να συμβεί με τους ρυθμούς που ζούμε. Το ότι είναι εύκολο, όμως, δεν το κάνει και κανόνα.
Σου εύχομαι να νιώθεις πάντα έτσι, όπως σήμερα.
Το ξέρεις ότι είσαι πολύ τυχερός ε? 🙂
μια εικόνα χίλιες λέξεις!
αλλά και οι λέξεις που ακολουθούν την εικόνα, φοβερές. μπράβο και στους δυο σας, πάντα έτσι..
καλά τα λες.Καλώς ήρθες στο club των απανταχού ελεύθερων δεσμευμένων 🙂
Oι περισσότεροι από τους σχολιαστές είναι γυναίκες που εκφράζουν τον ενθουσιασμό τους. Κι αυτό θα έπρεπε να σε προβληματίσει. 😉
Όλοι είμαστε φυλακισμένοι στο ίδιο μας το σώμα και γιαυτό ψάχνουμε τρόπους να ελευθερώσουμε την ψυχή μας….
ρε μην μασάς! καλύτερα είναι δηλαδής να σε φάει η μαύρη μοναξιά;!
love is cool
«…η ανακάλυψη μίας τέτοιας συντρόφου, που καλύπτει τις περισσότερες ανάγκες σου… »
Χμ! Νομίζεις!
Αλλά έτσι πρέπει να είναι ο κόσμος, τουλάχιστον στην ηλικία σου.
Και πώς ισχύει το «νομίζεις» ; Εξελίσεσσαι, κι εσύ κι ο κάθε φυσιολογικός άνθρωπος. Αλλάζουμε έτσι, κι οι ανάγκες που έχεουμε σήμερα αλλάζουν κι αυτές.
Τι; Εσύ δεν θ’ αλλάξεις; Ναι, ίσως. Μα δεν παίζεις μόνον εσύ εδώ, έτσι δεν είναι;
Και το κερασάκι τώρα. Αυτή η ελευθερία που αισθάνεσαι τώρα πιο ουσιαστικά, μην λησμονείς ότι θα την αισθανθεί κι η σύντροφος.
Εσύ, είσαι έτοιμος γι’ αυτό, καλέ μου;
Όχι, δεν εννοώ να χρωματίσω τα πάντα στο σχόλιό σου αρνητικά ασφαλώς. Απλώς, υπάρχουν κι άλλοι λόγοι, κι άλλες αιτίες, κι άλλες κινητήριες δυνάμεις που φέρνουν τα ζευγάρια κοντά.
Καλή ζωή κι ευτυχία όχι και στους δύο σας, μα στο ζευγάρι πια *πλατύ χαμόγελο*
φίλε Άργος,
Όλα τριγύρω αλλάζουν. Και εμείς, και οι δίπλα μας, και οι εναντίον μας.
Αλλά ουδεν σταθερότερο του «τώρα». Αν ξέρω ποιος είμαι και τι θέλω, τώρα, μπορώ να το διεκδικήσω.
Αν με βαρεθεί; Αν κουραστεί; Αν…
Δεν μπορώ να χτίσω την ζωή μου με Αν. Ούτε με Θα. Αλλα μπορώ να χτίσω την ζωή μου πιστεύοντας στο καλύτερο δυνατόν, τώρα.
~
Συνάντησα σε αρκετές απαντήσεις την λογική «αυτό πιστεύεις τώρα…»
Μα, ναι. Προφανώς. Σας ξαφνιάζει; Είμαι ερωτευμένος, πιστευω αυτό που νιώθω, και βασίζομαι επάνω του.
Ποτε δεν είπα (ούτε στην Ελεάνα) «Για Πάντα». Το σκέφτομαι, το ελπίζω, το εύχομαι, αλλά μέχρι εκεί. Έχω την λογική και τον κοινό νου να αντιληφθώ οτι άλλα πάνε καλά σήμερα, άλλα χαλάνε αύριο.
So What?
Αν είμαι ειλικρινής, λέω «αυτό νιώθω τώρα, και το νιώθω τόσο δυνατά ωστε να το κάνω πράξη. Το πιστεύω, και βασίζομαι σε αυτό». Και αν τα πράγματα πάνε στραβά, πρώτος θα βγω, και θα πω: λάθος. Αλλά μέχρι τότε, ουδεις μπορεί (αφού όχι εγώ και η Ελεάνα) να προδιαγράψει το μέλλον 🙂
*κατανεύοντας* Ώριμα κι όμορφα λόγια!
Άλλωστε, το όνομα Ελεάννα – έτσι το γράφω ο ιδιότροπος εγώ, του βάζω και δασεία για τα Ελληνικά πράγματα – είναι μαγικό από μόνο του!
Είθε το Σύμπαν να σας τραγουδά. Κι όταν δεν, ανάμεσα στους ανθρώπους να βρίσκετε ζεστασιά.
Kserw pws o Stauros sou to eipe auto kai kaneis allos… Na to sympa8as to paidi… xe xe 😉
Να ζήσετε!