Γαμώτο, μου την σπάει που θέλω να ανακατευτώ.
Το μόνιτορ κλείνει.
Εν τάχει ιστορία:
Η Mirandolina (δεν ξέρω ονόματα εγώ, για blogger μιλάω) ήθελε να βγει το blog της απο το monitor.
Ο Παναγιώτης αρνήθηκε να την βγάλει.
Προσπαθήσανε να τα βρουν, αλλά δεν τα καταφέρανε.
Ο Παναγιώτης, κατά πάσα πιθανότητα λόγω πιέσεων, το κατέστησε σαφές: Δεν γουστάρω να παίζω. Ή μένει ως έχει, ή κλείνει.
Η Mirandolina του είπε κάνε ο,τι καταλαβαίνεις.
Το μόνιτορ έκλεισε.
Εν τάχει γνώμη:
Ένα: το μόνιτορ το λάτρεψα, το ζήλεψα και το μίσησα. Είναι ο,τι καλύτερο έχει δει το ελληνικό blogging, μετά το BlogSpot που έκανε τα πράγματα εύκολα και απλά. Σε πολλές στιγμές πίστεψα, και που και που πιστεύω ακόμα, οτι το monitor έκανε το blog στην ελλάδα, και όχι το αντίθετο.
Δύο: Μαγκιά της Mirandolinaς να θέλει να κατέβει. Μαγκιά που μπήκε στον κόπο και το ζήτησε.
Τρία: Μαγκιά του Παναγιώτη να κατεβάσει το monitor. Δικό του είναι, αμα θέλει το βάφει πράσινο, αμα θέλει το κλείνει, αμα θέλει το πουλάει.
Τέσσερα: Λάθος της Mirandolinaς να μιλάει για πνευματικά δικαιώματα. Το μπλογκ έχει δικαιώματα, αλλά ο Παναγιώτης δεν κερδίζει απο αυτά, κάνει χρήση μέσου επικοινωνίας που φτιάχθηκε για αυτόν τον λόγο ακριβώς. Αλλά και πάλι, μαγκιά της να το κάνει. Αν πήγαιναν στα δικαστήρια, θα κρινόντουσαν όλα βάση δικαίου.
Πέντε: Λάθος του Παναγιώτη να μην την βγάζει. Αυτος ξέρει καλύτερα βέβαια, αλλά αν δεν μπορείς να την βγάλεις, να μπορέσεις. Το αν είναι ηθικόν, πρέπον και άλλα, είναι άλλη κουβέντα. Δικό σου είναι το εργαλείο, εσύ το έφτιαξες, όπως το έφτιαξες να βάνει, φτιάχτο να βγάνει.
Έξι: Λάθος του Παναγιώτη να το χρεώνει στην Mirandolina. Μπορεί να πιστεύει οτι πράγματι το πάλεψε και κουράστηκε εξαιτίας της, αλλά το θέτει ο άνθρωπος σωστά: «Ο κύριος λόγος είναι ότι δεν έχω αυτή την στιγμή τον χρόνο, την όρεξη και ίσως τα χρήματα για να υποστηρίξω την λειτουργία του όπως πιστεύω ότι θα έπρεπε να είναι». Δεν φταίει η Mirandolina που έκλεισε το monitor.
Επτα, και σημαντικό: Μ’ αρέσει η ζωή του blog. Μ΄αρέσει που υπάρχει ζωή, φωνή, ενοχλήσεις, τσακωμοί, άλλα που γεννιούνται, άλλα που πεθαίνουνε. Μ’ αρέσει που υπάρχει τόσο χαρά, όσο λύπη. Μ’ αρέσει να νιώθω αυτό το εμβρυακό πράγμα, που ονομάζεται blog, να κινείται.
Οχτώ: Θα μου λείψει το monitor. Πολύ. Και ως αναγνώστη, και ως αρθρογράφο. Εξυπηρέτησε το blog μου και τα άλλα blog. Ο Παναγιώτης μπορεί να το πει: ουδέποτε τον απασχόλησα για το τι έκανε (και πότε) με το rss feed μου. Επειδή είμαι απο τους παλιούς (όχι τους παλαιότερους) έχασα απο την μαζική εισροή blog στην κοινότητα που είχαν ξαφνικά τα ίδια δικαιώματα με μένα, αλλά κέρδισα όταν πολύς περισσότερος κόσμος μπήκε να διαβάσει πολλά περισσότερα blog.
Εννια: Μια χαρά τα κατάφεραν ο Thas και οι άλλοι ιστορικοί blogger (τους οποίους σεβόμαστε για την υπομονή τους) και χωρίς το monitor τόσο καιρό. Συνεχίσαν τα αξιοπρεπέστατα άρθρα και κέρδισαν αναγνώστες που τους εκτιμούν. Respect.
Δεκα: Νέα φυντάνια αξιοπρεπέστατων blogger έβγαλε το monitor. Κατα πάσα πιθανότητα μπορεί να θεωρηθεί το Big Brother του blog.
Έντεκα: Ξεσκονίστε τα links σας παιδιά. Δεν θα χαθούμε. Εγώ τα έβγαλα όταν εμφανίστηκε το monitor. Είπα, να το link, βγάλε τα πέρα μόνος σου αναγνώστη, μην στηρίζεσαι σε μένα.
Δώδεκα: χωρίς monitor, με διαβάζει κανείς; 🙂
Loading...
Ουδέν σχόλιο Αρκούδε, δε θα μπορούσα να τα πω καλύτερα:)
Και ναι, σε έχει φακελωμένο ο GReader, δεν τη γλύτωσες ακόμα!
κι εγώ πάνω που ήγθελα να βγάλω τα λινκ, ούτως ή άλλως εκτός από κανα δυο που τα κλικάρω 3 και 4 φορές την ημέρα, τα άλλα άχρηστα μου ήταν…
Φυσικά σε διαβάζω:-)
Ανεβάζω σιγά σιγά (ανα 500 τεμ) ένα κατάλογο που βρήκα με ελληνικά blogs. Μπορεις να το βρεις εδω: http://rodiat5.blogspot.com/2007/01/blogs-2001-2072.html
Καλή χρονιά!
Ανήκω στους νέους του χώρου. Δεν ήξερα καν για την ύπαρξη του Monitor οπότε δεν έχασα κάτι και σαφώς δεν έχω άποψη. Παρ’ όλα αυτά σε βρήκα και μάλλον θα συνεχίσω να σε διαβάζω.
Καλημέρα :-))
Δεν χρησιμοποίησα το monitor ποτέ και πάλι βρήκα τους Έλληνες που διαβάζω. Το όλο θέμα κατάντησε μια ηλίθια soap opera. Η μεγαλύτερη χρησιμότητά του monitor ήταν ως ταμπλό διαφήμισης του μπλογκ σου (μου, του, της, κλπ). Ως aggregator, there are so many around, που δεν νομίζω πως ήταν τίποτε το ιδιαίτερο
Ναι, ακόμη διαβάζουμε!
Kai o Thas kai o Kukuzelis htan sto monitor.Kaneis la8os
Χωρίς αρίθμηση: γιατί σου τη σπάει να θέλεις να ανακατευτείς; Δεν είναι κουτσομπολίστικο το θέμα, ή τουλάχιστον μπορεί κανείς να ασχοληθεί υπό μη κουτσομπολίστικη οπτική, όπως έκανες εσύ παρακάτω.
Χωρίς αρίθμηση: η Μιραντολίνα δεν του είπε κάνε ότι καταλαβαίνεις. Του είπε ότι μεταξύ του να μείνει ως έχει και να κλείσει εγώ επιλέγω να κλείσει.
Δύο: Γιατί είναι μαγκιά να θέλει κανείς να βγει μόνο από το μόνιτορ; Αυτό δεν το καταλαβαίνω.
Πέντε: Εγώ κατάλαβα ότι θα μπορούσε να τη βγάλει, αλλά πρώτον με κάποιο προσωπικό κόστος σε χρόνο τον οποίο κατά τη γνώμη μου δικαιούται να μη θέλει να διαθέσει, και δεύτερον δεν θέλει, για λόγους αρχής. Γιατί να τη βγάλει, αν διαφωνεί για λόγους αρχής; Γιατί το ηθικό σκέλος του αν θα τη βγάλει είναι άλλη κουβέντα;
Έξι: Ναι η Μιραντολίνα δεν ευθύνεται απόλυτα, αλλά σίγουρα μπορεί κανείς να πει ότι ήταν η αφορμή. Ίσως αν κάποιος άλλος ζητούσε να βγει, ο Vrypan να αρνούνταν και να τελείωνε εκεί το θέμα (όπως έγινε με τον it is και τον alzap αν θυμάμαι καλά). Αλλά από τη στιγμή που το έθεσε έτσι εκβιαστικά, ή με βγάζεις ή καταπατάς τα νόμιμα δικαιώματά μου, τον εξώθησε σε έντονη αντίδραση. Άλλωστε, ακόμα κι αν ο Vrypan είχε το χρόνο, τα χρήματα και την όρεξη να φτιάξει το μόνιτορ όπως το θέλει, πάλι δεν θα το έφτιαχνε έτσι ώστε να βγάζει κόσμο, εφόσον διαφωνεί με αυτήν τη λογική. Εγώ τουλάχιστον αυτό κατάλαβα.
Δώδεκα: στο τελευταίο του ποστ ο Vrypan λέει ότι το μόνιτορ θα επαναλειτουργήσει υπό νέα διεύθυνση.
Σε όλα τα υπόλοιπα συμφωνώ μαζί σου 🙂
Ωραία, ωραία, αντίλογος.
Κατ αρχάς, first thinks first, blade, αν κάνω λάθος, ζητώ συγνώμη. Μπορεί και να ήταν. Εγω τους έμαθα εκτός monitor, έμπαινα να τους διαβάσω εκτός monitor, ήταν εκτός διαδικασίας. Δεν υπήρχε και τρόπος να το επιβεβαιώσω όταν έγραψα την δήλωση – ήταν κλειστό το monitor 🙂
Αν λες οτι έτσι είναι, έτσι θα είναι.
Στον αγώνα τώρα 🙂
deadend mind, απαντώ στις απορίες σου:
Εκτός αρίθμησης ένα: Μου την σπάει που θέλω να ανακατευτώ, γιατί είναι θέμα απόψεων. Ο καθένας έχει δίκιο απο την πλευρά του. Ανακατεύομαι εκεί που δεν με έσπειρε κανείς – κατάλειπο του κουτσομπολίστικου εαυτού μου, που προσπαθώ να καταπιέσω 🙂
Περισσότερα μπορείς να διαβάσεις εδώ: Τα άχρηστα pixel που bloggάρουμε, και ο χρόνος του αναγνώστη: μία δική μου υπόθεση.
Το πνεύμα είναι «ο καθένας κάνει ότι θέλει» και «σε ξένον αχυρώνα, άχυρα δεν χωρίζω»
Το καταπατώ, και τσαντίζομαι 🙂
Εκτός αρίθμησης δύο: Σωστά, αυτό του έγραψε. Αλλά προφανώς, αφού η Μιραντολίνα δεν είναι ο θεός, η κυβέρνηση ή η αστυνομία, δεν μπορούσε να τον αναγκάσει να κλείσει. Του είπε την γνώμη της, αλλά το δίλλημα δεν ήταν δικό της, ήταν του Παναγιώτη. Αυτός κρατάει τα κλειδιά, αυτός κάνει ότι καταλαβαίνει.
Δύο: Κοσμοθεωρία: επιτρέπεται να θέλεις ότι θέλεις. Αν θέλεις ακόμα και το παράλογο, μαγκιά σου. Εγώ θέλω να γίνω πρωθυπουργός, εσύ θέλεις να γίνεις πυρηνικός φυσικός, η Μιραντολίνα να βγει απο το μόνιτορ. Η μαγκιά αυξάνεται αναλογικά, όσο αυτό που θέλεις είναι χαρακτηρισμένο διεθνώς ως «κακό – για – τους – μπλογκερ – γιατι – έτσι – δεν – τους – διαβάζει – κανεις». Το μεταφράζω αυθαιρέτως «εγώ δεν γουστάρω να είμαι στην πλέμπα» και το καταχωρώ -πάλι αυθεραίτως- στην κατηγορία «μαγκιά σου».
Πέντε: και εδώ συμφωνούμε. Και εγώ αυτο κατάλαβα. Αλλά παραδέξου οτι το «δεν μπορώ να σε βγαλω», επι τόσα συνεχόμενα mail ισοδυναμεί περίπου με τον ίδιο χρόνο που θα διέθετε για την βγάλει. Το ηθικό του θέματος που επικαλείται ο Παναγιώτης, επίσης, το καταλαβαίνω απόλυτα. Αλλά είναι άσχετο: δώσε πρώτα την δυνατότητα να βγουν, και μετά ας μιλήσουμε για το σωστό ή το λάθος του πράγματος. Αλλα και πάλι, όπως έχουμε ξαναπει: Έχεις την άποψη που έχεις, και την τηρείς: Πάλι μαγκιά σου. Η απόφαση να το κλείσει είναι εξίσου ηρωϊκή με το να πάει και να καθαρίσει μία γέφυρα – αν με εννοείς (thanks για το link :)).
Εξι: η αφορμή δεν είναι η αιτία. Αρνούμαι να δείξω με το δάκτυλο την Μιραντολίνα ως τον εύκολο θύτη, σε μία υπόθεση που δεν υπάρχει καν έγκλημα. Ξεκίνησα με την διαπίστωση «καλά έκανε και το σταμάτησε, δικό του ήτανε, όχι δικό μας». Αυτό απενοχοποιεί τους πάντες – μεταξύ των οποίων και την Μιραντολίνα. Αν εγώ μίλαγα με τον Παναγιώτη (την δουλειά του οποίου, μην ξεχαστούμε, υπερλατρεύω, ε;) και του έλεγα «ρε Παναγιώτη, βγάλε με,» και μου έλεγε «τι, θες να το κλείσω το ρημάδι», το έκλεινε, και μετά με βομβάρδιζαν με εκατοντάδες hate comments, θα ήταν άδικο right? Το αν επικαλέστηκε «πνευματικά δικαιώματα» η Μιραντολίνα, ήταν μέρος της συζήτησης που αφορά αυτούς τους δύο. Όπως είπα, επικαλέστηκε τον νόμο που είναι δικαιότερος απο προσωπικές απόψεις. Όπως επίσης το αν άλλοι ζητήσανε να βγουν και «η συζήτηση έληξε εκεί» με το α) να μην βγουν τελικά, δεν μου λέει τίποτα, αν επέμεναν στην γνώμη τους μπορεί να είχαμε τα ίδια με άλλον «ένοχο», β) με το να βγουν τελικά, οπότε θα μπορούσε να βγει και η Μιραντολίνα και η συζήτηση να έληγε πράγματι εκεί.
Δώδεκα: Μακάρι – μακάρι – μακάρι. Αλλά ο άνθρωπος λέει -προς τιμήν του- «εγώ έτσι νομίζω, έτσι πράττω». Το ξανάπα: δικό του είναι, μαγκιά του. Αν το πάρει άλλος, θα λειτουργεί αλλιώς. Ή έτσι ακριβώς. Θα δούμε τότε, ε;
Σε ευχαριστώ για την διαφωνία γιατί μου δίνει την δυνατότητα να διευκρινίζω τυχόν παρεξηγήσεις 🙂
Ωραία, συνεχίζουμε δυναμικά τη συζήτηση: 🙂
Εκτός αρίθμησης δύο: Ναι βέβαια η Μ. δεν ανάγκασε τον Παναγιώτη να το κλείσει, αλλά ως ένα βαθμό τον εξώθησε. Λίγο το γενικότερο ύφος της, λίγο η υποβόσκουσα νομική απειλή… Ίσως (και εδώ κάνω μια εντελώς υποκειμενική υπόθεση) αν το ύφος της ήταν περισσότερο ευγνώμον (=λιγότερο αχάριστο) για τις υπηρεσίες που της παρείχε ήδη τόσο καιρό το μόνιτορ (τις οποίες απολάμβανε, έστω και έμμεσα, στο βαθμό που αποκτούσε νέους αναγνώστες, ακόμα και αν η ίδια δεν έμπαινε ποτέ) και λιγότερο απαξιωτικό για το μόνιτορ («Βαβούρα») και τους άλλους μπλόγκερ («Τράγκας»), να είχε άλλη κατάληξη η αλληλογραφία τους. Από την άλλη πλευρά, και ο Παναγιώτης ίσως εξώθησε τη Μιραντολίνα να του πει «κλείστο» και όχι «οκ άστο με μένα μέσα». Νομίζω ότι κάπου το θέμα στην αλληλογραφία των δύο ξέφυγε από τη λογική / ηθική / τεχνική του πλευρά και έγινε προσωπικό..
Δύο: Να θέλεις να βγεις από το μόνιτορ παρά το γεγονός ότι θα χάσεις κάποιους νέους αναγνώστες, ναι αυτό είναι μαγκιά. Να θέλεις να βγεις από το μόνιτορ επειδή το θεωρείς κατώτερό σου, αυτό δεν είναι μαγκιά. Την ελεύθερη μετάφραση που κάνεις «εγώ δεν γουστάρω να είμαι στην πλέμπα», την κάνω κι εγώ. Όμως δεν την αξιολογώ ως μαγκιά, αλλά ως υπεροψία.Όχι;
Πέντε α’: Μια και βάζεις τον εαυτό σου στη θέση της Μ., αν εσένα σου έλεγε ο Παναγιώτης ή «το κλείνω ή μένει ως έχει», θα του έλεγες «οκ κλείσ’ το»; Δηλαδή μπορείς να φανταστείς λόγους να θέλεις να βγεις από το μόνιτορ αρκετά σημαντικούς ώστε να θυσιάσεις το μόνιτορ για τους υπόλοιπους 1900 μπλόγκερ και όποιους άλλους μπαίνουν χωρίς να έχουν μπλογκ; Με την προϋπόθεση ότι δεν θα υπήρχε καμία αντιπαλότητα με τον Π. και ότι όλη η συζήτηση θα γινόταν καλοπροαίρετα και με απόλυτο σεβασμό και από τις δύο πλευρές; Το λέω αυτό γιατί πιστεύω ότι τελικά αυτή η αμοιβαία αντιπαλότητα ήταν που οδήγησε τα πράγματα εκεί που τα οδήγησε.. (και αυτό είναι εντελώς προσωπική μου άποψη)
Πέντε β’: Θα έπρεπε τελικά όντως να τη βγάλει και να γίνει μετά η συζήτηση σε θεωρητικό επίπεδο; Είναι δηλαδή όντως άσχετη η ηθική του θέματος με την πρακτική πλευρά; Αυτό δεν καταλαβαίνω γιατί ισχύει, ούτε μπορώ να το σκεφτώ μόνη μου.. Εσύ γιατί το λες αυτό;
Πέντε γ’: το μόνιτορ ο Π. το έκλεισε για προσωπικό του όφελος (ή, για την ακρίβεια, για να αποφύγει προσωπικό κόστος, πρακτικό/ηθικό) και όχι για να προσφέρει ανιδιοτελή βοήθεια σε άλλους – όπως έκανες εσύ καθαρίζοντας τη γέφυρα. Αν μπορούμε να συγκρίνουμε, η δική σου πράξη ήταν κλάσεις ηρωικότερη 🙂
Έξι: Ναι σύμφωνοι υπαίτια για το κλείσιμο του μόνιτορ δεν μπορεί να θεωρηθεί η Μιραντολίνα. Με μια επιφύλαξη όμως, στο βαθμό που θα μπορούσε ίσως να παραμερίσει τα προσωπικά της συναισθήματα και να κάνει τη θυσία να εμφανίζεται και εκείνη στο μόνιτορ, παρά να κλείσει τελείως. Αναγνωρίζοντας όμως πόσο δύσκολο είναι να φερθείς υπεράνω όταν έχεις ενοχληθεί γενικότερα από τη στάση κάποιου (-κάτι που θεωρώ ως βασικό στοιχείο για τις θέσεις/αποφάσεις και του Π. και της Μ. Νομίζω ότι κανείς από τους δυο δεν είδε το θέμα απολύτως αντικειμενικά – όχι ότι δεν το καταλαβαίνω αυτό, αν όντως έχω δίκιο, αλίμονο..)
Σε όλα τα υπόλοιπα που γράφεις στο σχόλιο σου, συμφωνώ! 🙂 🙂
Τέλος, θα αναγνωρίσω ότι φοβάμαι ότι οι λόγοι της επιθυμίας της Μ. να βγει από το μόνιτορ επηρεάζουν την κρίση μου για το θέμα γενικότερα, κάτι ασφαλώς κακό για την αντικειμενικότητά μου.
Συνολικά:
Για ξένα άχυρα μιλάμε 🙂
Η Μιραντολίνα δεν μπορεί να οδηγήσει τον Παναγιώτη στο να το κλείσει. Ότι και να πει, ότι και να κάνει, ότι και να (υποπτευόμαστε ότι) πιέσει.
Αρα δεν το έκλεισε η Μιραντολίνα το monitor, ο Παναγιώτης το έκλεισε.
Επίσης, η Μιραντολίνα δεν θα έπρεπε να απολογηθεί για το αν γουστάρει ή όχι το monitor. Ακόμα και αν είναι η καλύτερη εφεύρεση στον κόσμο, είναι προφανές οτι δεν της αρέσει. Συνεπώς, καθαρά και ωραία, λέει θέλω να βγω.
Τέλος, περι θεωρητικού:
Οπως είπα και πριν, δεν υπάρχει έγκλημα. Και οι δύο πλευρες συμπεριφέρθηκαν άψογα – στον ένα, ή στον άλλο βαθμό:
Η Μ. είπε βγάλε με, ο Π είπε δεν γουστάρω, καλύτερα να το κλείσω, η Μ είπε ε, αμα δεν το μπορείς το σκασμένο, κλείστο, και ο Π το κλεισε.
Ωραία πράματα, αντρίκια (με την θεωρητική έννοια του όρου :)).
Το αν ο Π πιστεύει οτι δεν είναι ιντερνετ να μην μοιράζεσαι, δεν με βρίσκει αντίθετο. Συμφωνώ σε όλα – απολύτως.
Ο Π όμως, υποπτεύομαι οτι, αντιλαμβάνεται το δίκαιο του ανίσχυρου(*). Αντιλαμβάνεται ότι τούτη δω η blogger θέλει πολύ να βγει. Τόσο που δεν σταματά να γαυγίζει. Και δεν υπάρχει επιστροφή, ή θα προδώσει την θεωρία του, κάτι που έχει κάνει και στο παρελθόν, ή θα σταματήσει.
Και λέει «βρε δε γαμιόσαστε, αφού μου σκοτίσατε τα νεφρά, θα το κατεβάσω».
Ξηγιέται σωστά, πράττει περίφημα, δεν γουστάρει να το λειτουργεί ακρωτηριασμένο, το δίνει σε άλλον που έχει άλλο στομάχι, σιδερένιο.
Αλλά υπάρχει ένα δεδομένο: ο Π αρνήθηκε να την βγάλει. Αυτό, είναι λάθος (κατ εμέ): Όλοι μας καταλαβαίνουμε οτι βγαίνει, δεν είναι δα και τόσο τραγικό. Το να λες οτι «η θρησκεία μου δεν μου επιτρέπει να σε ράψω όταν σε έχω χειρουργήσει» δεν βοηθάει και τα δύο μέλη της υπόθεσης. Ο γιατρός δεν έχει πρόβλημα, αλλά ο χειρουργημένος όμως ταλαιπωρείται.
Ράφτονα πρώτα, και μετά συζητάμε για την θρησκεία και τι μπορούμε να κάνουμε και οι δύο πλευρές για να μην ξαναγίνει κάτι τέτοιο.
Αυτο έλειψε απο την κουβέντα: διάθεση να τα βρουν. Ήταν και οι δύο ανένδοτοι, πράγμα που οδήγησε σε ακραίες καταστάσεις.
Όσο για σχόλια για την επικοινωνία τους και το πόσο θίχθηκε ο ένας απο τον άλλο, μεγάλα παιδιά είναι, αν παρεξηγήθηκαν ας τα βρουν 🙂 Άλλωστε, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Π έχει ακούσει χειρότερα, ενώ η Μ τραβάει ακόμα το ζόρι με την διαπόμπευση που οδήγησε ολο το γεγονός…
Υ.Γ. Όλοι για το προσωπικό μας κόστος κάνουμε ότι κάνουμε. Εγώ, κοιμήθηκα περίφημα εκείνο το ξημέρωμα 🙂
(*) έχω μία φριχτή υποψία οτι δεν σας έχω μιλήσει για αυτό. Δεν μπορώ να το βρω αλλά θα συνεχίσω να ψάχνω. Αλλιώς, έχω άλλη μία κοσμοθεωρία για μοιρασια 🙂
* περιμένουμε να μοιραστούμε λοιπόν 🙂
LInk: (γιατί κάπως πρέπει να τα μαθαίνουμε αυτά τώρα :)) Η αλήθεια για το μόνιτορ (αποκλειστικό), απο τον parafono.
Ξεκινάει ως παραμύθι, αλλά λέει αλήθειες…
Ευχαριστώ (-ούμε) πολύ για τις τιμητικές αναφορές!
Η αλήθεια είναι πως όταν ξεκινήσαμε με τον kukuzeli φυσικά δεν υπήρχε μόνιτορ ούτε κάποιος τρόπος να μάθουμε την ύπαρξη άλλων ελληνικών blogs. Σε ένα αχανές ίντερνετ διαβάζαμε μόνο ο ένας τον άλλον, ώσπου μας εντόπισε ο talos (ο οποίος προηγήθηκε κατά ένα μήνα) και έγραψε αυτές τις πρώτες καλές κουβέντες.
Τότε δεν υπήρχε καν η δυνατότητα σχολίων. Αρκετά αργότερα προσθέσαμε τα σχόλια που μας πρόσφεραν ανεξάρτητες εταιρείες. Σε κανά χρόνο (κατ’ εκτίμηση μιλώντας) και όταν τα blog είχαν φτάσει τα 60-100, ο Παναγιώτης έφτιαξε το monitor και μας συγκέντρωσε- ενώ είχε προηγηθεί το kinja του Μιχάλη. Εκείνη την περίοδο δεν φαινόταν ακριβώς απαραίτητο το μόνιτορ γιατί μπορούσες να παρακολουθείς τι γίνεται μέσω των λινκς σου. Σήμερα όμως στο μέγα χάος του posting, είναι απαραίτητος ένας οδηγός. Πόσο μάλλον στο μέλλον.
Μου έκανε εντύπωση το στενοχωρημένο emoticon αρκούδε μου και θέλω να σου πω να μη σκας καθότι όλα είναι περαστικά. Καμιά διένεξη δεν αξίζει τον κόπο- αυτό μου έδειξε η μέχρι τώρα (συναισθηματική) εμπλοκή μου στα κατά καιρούς βίαια τεκταινόμενα. Αυτό που σήμερα είναι επίκαιρο και ζωηρό πρόκειται αύριο κιόλας να ξεφτίσει. Όλα τα επουσιώδη περνούν και τα ουσιώδη αντιμετωπίζονται. Και πάλι thanx.
Φίλε thas, δύο σχόλια στα σχόλιά σου…
Καταρχάς, είπαμε, respect. Διότι και οι δύο αγαπημένοι αρθρογράφοι, γράφετε σε ένα επίπεδο που δεν τολμώ καν να πλησιασω.
Εγώ, άντε να γράφω blog. Εσείς γράφετε ποίηση. 🙂
Δεύτερον, λυπημένη θα είναι η «φατσούλα» καθώς το μόνιτορ, όπως ήταν, ήταν ένας καλός φίλος. Χρήσιμος, σπαστικός, ενοχλητικός ή διασκεδαστικός, ήταν ένας καλός, πιστός φίλος…
Συμπάθησα πολύ το στυλ, τον τρόποι γραφής, και κάποια
άλλα πράγματα, αρκούδε, στην προσέγγισή σου. Όμως στα
επιχειρήματά σου, έχω μερικές ενστάσεις…
Θα σου κάνω μόνο μία ερώτηση, και (αν κάνεις τον κόπο
να) απαντήσεις, μαγκιά σουι!
-Αν η Μιραντολίνα δεν ήταν η Μιραντολίνα αλλά η Φαστιστική
Οργάνωση (π.χ.) «Κομουλίνια, θα σας κάνουμε Σαπουλίνια»
της οποίας το βλόγιον εντόπισε ο Παναγιώτης και την έβαλε
στο monitor, κι αυτή η οργάνωση έστελνε μετά στον Παναγιώτη
απειλητικά γράμματα ότι θα τον μηνύσει (ή θα τον δυναμιτίσει) αν συνεχίσει να την αναφέρει… Θα είχε δίκηο? ΝΑΙ ή ΟΧΙ?
Πρόσεχε, το παράδειγμα είναι κωμικό, οι Θεωρητικές Αρχές
πίσω του ΚΑΘΟΛΟΥ κωμικές.
Here is…
Ακριβώς η ΙΔΙΑ ερώτηση, με διαφορετική διατύπωση, και…
μεταφρασμένη σε άλλη διάλεκτο, ώστε να γίνει κατανοητή
και στους μη-δικτυωμένους:
Αν εγώ είμαι καλλιτέχνης / μουσικός και η εφημερίδα «Χρυσό Αυγό» (που εγώ δεν συμπαθώ) έχει τακτικές ενημερωτικές
στήλες για το ΤΙ έργα παρουσιάζουν διάφοροι καλλιτέχνες,
και αναφέρει (περιληπτικά) ΚΑΙ εμένα, έχω δικαίωμα να τους
κλείσω την εφημερίδα, αν δεν ΥΠΑΚΟΥΣΟΥΝ στη «νομική
απαίτησή μου» να… ΜΗ με αναφέρουν? ΝΑΙ ή ΟΧΙ ?
Είναι η ΙΔΙΑ ερώτηση, αγαπητέ αρκούδε. Εντελώς ΙΔΙΑ…
Η επόμενη ερώτηση είναι, ΠΟΙΕΣ είναι οι συνέπειες των
απαντήσεων στην ερώτηση αυτή, στην ευρύτερη κοινωνία,
και… ΤΙ πολίτευμα θα είχαμε,.και ποιος ο ρόλος του Τύπου
κάτω από το Νέο Αυτό Καθεστώς. Ε, σ’ αυτό το θέμα, καλώ
και τους… μαθητές γυμνασίου (που μας διαβάζουν) να…
γράψουν ΕΚΘΕΣΗ ΙΔΕΩΝ.
Ενας ορκισμένος αντίπαλος της Μιραντολίνας,
δηλαδή ένας απλός καθημερινός εμπαθής και
εκδικητικός παρανοϊκός πολίτης του Σκυλαδιστάν
(χεχε)
Γιώργος Α. Στάθης
http://www.omadeon.com
http://www.soundclick.com/omadeon
http://multiforms.netfirms.com
Φίλε Γιώργο,
Καταρχάς, μία επεξήγηση: αναφέρομαι πάντα στο -αυτονόητο- δικαίωμα να μην υπάρχει λογοκρισία στο τι …θέλουμε.
Σημειώνω:
Επιτρέπεται να θέλεις, ότι θέλεις.
Στο παράδειγμά σου δυναμιτίζεις την κουβέντα με μηνύσεις και τρομοκρατία. Καλώς πράττεις μεν, αλλά δεν είναι έτσι:
Η Μιραντολίνα, εξ όσων γνωρίζω και έχω αντιλληφθεί, απαίτησε αυτό που θεώρησε δίκαιο, δεν είπε θα έρθω εκεί να σου σπάσω τα μούτρα.
Η διαφορά είναι οτι σε ένα κράτος δικαίου, το σωστό και το δίκαιο λύνεται στα δικαστήρια.
Παρότι εσύ πιστεύεις έτσι – και ακόμα και αν άλλοι επτά εκατομμύρια πιστεύουν το ίδιο, δικαιούται η Μιραντολίνα να πιστεύει αλλιώς. Τα δικαστήρια, αν χρειαστεί, θα λύσουν την υπόθεση.
Το ίδιο ισχύει με όλους. Χρυσά Αυγά, Κου-κλουξ-κλάν, όποιος ζητάει το δίκαιό του, πρέπει να έχει την δυνατότητα να το διεκδικεί.
Τι έπρεπε να κάνει η Μιραντολίνα; Θέλει να κατέβει το feed της απο το monitor, αλλά, α) δεν θέλει να το μετονομάσει, β) δεν θέλει να κατεβάσει το blog της. Τι να κάνει λοιπόν; Να βγάλει τον σκασμό; Όοοοοχι, να διεκδικήσει αυτό που πιστεύει.
Και που στο κάτω-κάτω τοις γραφής, και άλλοι διεκδίκησαν, και πήραν πανηγυρικά.
Προς αποφυγήν παρεξηγήσεως: Συμπαθώ περισσότερο τον Παναγιώτη, παρά την Μιραντολίνα. Και αυτό γιατι την προσπάθεια του Παναγιώτη την έχω δει, την Μιραντολίνα μήτε την ξέρω, μήτε έχω διαβάσει το blog της.
Συνεπώς, αν είχες σκοπό να με ανατριχιάσεις με το παράδειγμά σου, δεν το κατάφερες, γιατί εξ όσων με αφορά, η Μιραντολίνα στο blog της μπορεί να έγραφε «θα κάνουμε τους μαύρους σαπούνια», «ζήτω οι λευκοί» ή «ζήτω ο Παναθηναϊκός» και άλλα τέτοια ανατριχιαστικά.
Τα ίδια θα έγραφα.
Απλώς, είμαι σε διάθεση να δώσω το δικαίωμα σε όποιον θέλει να διαφωνήσει, να το κάνει, και να κριθεί. Ακόμα και στο «γενικό καλό» που ονομάζεται monitor… 🙂
Υπάρχει και μία ΑΛΛΗ πλευρά της ιστορίας. Το μόνιτορ δεν υπήρχε ΜΟΝΟ για όσους γράφουν blogs, αλλά υπήρχε ΚΥΡΙΩΣ για εκείνους που τα διαβάζουν.
Θα σας προτείνω μία… μαθηματική προσέγγιση στη λύση του “γρίφου”:
1) Εστω ότι μία εφημερίδα, η “Μονιτοριακή”, που πρόσκειται στο ΠΑΣΟΚ, προσφέρει (μεταξύ άλλων) και μία υπηρεσία “blog aggregator” καταγράφοντας εκεί αποσπάσματα από όλα (ή τα περισσότερα) blogs, για εύκολη πρόσβαση από τους αναγνώστες της (το ευρύ κοινό ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΕΙ “Μονιτοριακή”).
2) Εστω, τώρα, ότι εγώ, ο Γεώργιος Μάριος Αντουανέτιος Στάθης, γνωστός εξτρεμιστής, που πρόσκειται στη Χαλαροκρατική Οργάνωση 32 Μάη και αντιπαθώ την “Μονιτοριακή”, και τσακώθηκα με το μπατζανάκη μου ο οποίος είναι φανατικός Πασοκατζής… αποφασίζω να τιμωρήσω το μπατζανάκη μου και να απαγορεύσω στην… πλέμπα της “Μονιτοριακής” να διαβάζει την παραμικρή αναφορά σε μένα…
3) Εχω δικαίωμα να απαγορεύσω τέτοιο πράγμα?
4) Εστω ότι έχω. Δια της εις άτοπον απαγωγής προκύπτει ότι (πολύ γρήγορα) αντιλαμβάνονται την ευκαιρία ΚΑΙ οι ιδιοκτήτες της “ΑντιΜονιτοριακής” (που πρόσκειται στη Ν.Δ.), την ευκαιρία να σαμποτάρουν ΚΑΙ αυτοί την (κοινοφελή) προσπάθεια του blog-aggregator της “Μονιτοριακής”. Δίνουν λοιπόν ΜΑΖΙΚΗ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΕΝΤΟΛΗ στους δικούς τους αρθρογράφους, να… ΜΗΝ επιτρέπουν ούτε και αυτοί στη “Μονιτοριακή”, να αναφέρεται στα δικά τους blog.
5) ΠΟΥ οδηγείται λοιπόν η “Μονιτοριακή”? Στο κλείσιμο, γιατί ΑΧΡΗΣΤΕΥΤΗΚΕ το blog-aggregator, που εξυπηρετούσε πολύ κόσμο ΧΩΡΙΣ να περνάει τίποτε κομματικό (αφού είναι απλή λίστα blog), ούτε έφερνε κέρδη, αλλά… ΕΦΕΡΝΕ ΚΟΣΜΟ στην εφημερίδα.
6) ΠΟΙΟΣ χάνει, ΠΟΙΟΣ ζημιώνεται πραγματικά (εκτός της “Μονιτοριακής”)?
7) ΟΛΟΙ οι αναγνώστες της, δηλαδή σημαντικό τμήμα του ευρέος κοινού, που ΔΕΝ έχει πια σφαιρική και αντικειμενική πληροφόρηση, για τα νέα της μπλογκόσφαιρας.
ΟΠΕΡ ΕΔΕΙ ΔΕΙΞΑΙ.
Και τώρα, θα σας πω ένα… ανέκδοτο, γιατί ΣΑΣ ΠΑΩ (που διαβάσατε μέχρι εδώ)…
———
Επειδή είμαι ένα ασήμαντο, ανθελληνικό, μισαλλόδοξο
και παρανοϊκό σκουλήκι, που με το πρόσχημα της (δήθεν) ΠΟΛΥΣΧΙΔΟΎΣ δημιουργικότητας, προσπαθώ να αποσπάσω την προσοχή όλων, κάνοντας μπούγιο, και τρώγοντας χαβιάρι, ναι, χαβιάρι, επιδεικτικά στα μάτια σας, για να ζηλέψετε τα αναμφισβήτητα ταλέντα μου, ΣΑΣ… απαγορεύω από τώρα και στο εξής να διαβάζετε ΑΥΤΟ εδώ το σχόλιο, καθώς και το πλέριο δημιουργικό μου έργο, που το έβαλα όλο σε ένα ΜΥΣΤΙΚΟ (για σας την πλέμπα) blog, το οποίο ΜΟΝΟ επιλεκτικά δίνω την άδεια σε ΔΙΚΟΥΣ μου (καρντάσηδες) blog-aggregators να εμφανίζουν. Ναι! Έτσι είναι τα πράματα, κυρίες και κύριοι…
Χμμμ…
τι είπατε? Εσείς που ΔΕΝ με διαβάζετε, εσείς που είστε σε… ΜΗ-ΕΓΚΕΚΡΙΜΜΕΝΟ blog-aggregator, ΠΩΣ θα μπορέσετε να λάβετε τέτοιας ΥΨΗΛΗΣ ποιότητας… πνευματική τροφή (όπως αυτή που… μαγειρεύω εγώ);
Ε, λοιπόν, εσείς, οι αχρείοι… κλικαδόροι (και κλακαδόροι) του μόνιτορ, που κάτω από το πρόσχημα της ανάγνωσής μου θέλετε να με μειώσετε, κυρίες και κύριοι (άμα πεινάτε για Πνευματική Τροφή)…
ΦΑΤΕ τώρα ΠΑΝΤΕΣΠΑΝΙ !!!!
Μάριος Αντουανέτιος Γεώργιος Στάθης (ο Α’)
Βασιλεύς – αυτοκράτωρ του Ιντερνετίου
Υ.Γ. ΔΕΝ θα σας πω τα δικά μου sites. ΔΕΝ σας πάω.
Σας πάει μόνον ο Χριστόδουλος, και ο Ομέρ Βρυώνης.
:))))