Πήγα.
Τι λένε; ο ισχυρογνώμων αλλάζει γνώμη, ο βλάκας όχι; Κάτι τέτοιο.
Τέλος πάντως, η ώρα είναι επτά. Ήδη επτά. Τριβελίζει το μυαλό μου, η παρέα μου είναι ήδη εκεί, εγώ στο Παγκράτι, αναρωτιέμαι.
Δεν βαριέσαι λέω, θα πάω και δεν θα το πω σε κανέναν οτι πήγα 🙂
Φεύγω απο σπίτι με την Ελεάνα, ήδη επτά, ήδη έχει ξεκινήσει. Θα πάω, και αν αξίζει τον κόπο, θα έχει μείνει κάποιος εκεί.
Περπατάω την Β.Σοφίας ανάποδα, τα αυτοκίνητα κινούνται κανονικά. Δεν θα έχει πολύ κόσμο, λέω στην Ελεάνα, γι’ αυτό δεν κλείσανε τον δρόμο.
Φτάνουμε στο ύψος της βουλής. Ο κόσμος πυκνώνει.
Αυτοκίνητα της αστυνομίας παρατεταγμένα, ακούγονται στο βάθος βουητά.
Αρχίζω να ελπίζω.
Να ελπίζω οτι ο κόσμος πήγε.
Εγω, που δεν ήθελα να πάω.
Με το που περνάμε το μπλόκο των αστυνομικών, κοσμοσυρροή.
Όλοι μπροστά στην βουλή.
Χαμογελάω.
Εγω, που δεν ήθελα να πάω – τρομάρα μου.
Είναι η πεμπτουσία των διαμαρτυριών.
Καμία πινακίδα με κόμματα, καμία καπήλευση, τα κανάλια μακρυά, μόνο κόσμος, τελείως αυθόρμητα. Φωνάζει, μουντζώνει την βουλή, οι πιο ψαγμένοι έχουν αστεία και σοβαρά πλακάτ, μοιράζουν αυτοσχέδια φέιγ-βολαν, γιουχάρουν χωρίς πρόγραμμα, κανείς απο πάνω, κανείς με ντουντούκα, κανείς να οργανώνει.
Ηρθαν χωρίς να τους πει κανείς να ‘ρθουν, και έτσι μένουν όσο θέλουν γιατί δεν υπάρχει κανείς να τους πει να φύγουν. Κάνουν ότι θέλουν, μιλάνε, γνωρίζονται, συναντιούνται, και σπάνε την κουβέντα κάθε λίγο για να γιουχάρουν και να μουντζώσουν. Και μετά ξαναγνωρίζονται, γελάνε με τα χαριτωμένα αυτοσχέδια αυθόρμητα χάπενιγκ, φωτογραφίζουν τους άλλους και τους φωτογραφίζονται και αυτοί.
Και κάθε λίγο γιουχάρουν και μουντζώνουν.
Και όλοι χαμογελάνε, μιλάνε, θυμώνουν, λυπούνται, και συμμετέχουν.
Η καλύτερη διαδήλωση της ζωής μου.
Γιατι δεν ήταν κανενός, ούτε ΓΣΕΕ, ούτε ΑΔΕΔΥ, ούτε ΠΑΣΟΚ, ούτε ΚΚΕ, ούτε ΣΚΑΪ, ούτε MEGA.
Γιατί ήταν όλων αυτών που ήταν εκεί, που διαμαρτυρήθηκαν χωρίς εχθρό, που δεν οργανώθηκαν ούτε καλουπώθηκαν.
I stand corrected που λένε και τα ξένα.
Ήταν όαση για όσους ήταν εκεί.
Όαση δημοκρατίας.
Loading...
Damn’, ζήλεψα. Τη δικιά σου εμπειρία, κυρίως, που πήγες εκεί με ένα υγιή και εύλογο σκεπτικισμό αλλά χωρίς κόλλημα, κι ίσως γι’ αυτό την εκτίμησες καλύτερα.
Έπρεπε να είχαμε πάει με μπλούζες με url απάνω, έχω σιχαθεί από το πρωί να διαβάζω για κόσμο που πήγε και που δεν (ανα)γνωριστήκαμε.
Πέραν τούτου, η ουσία είναι όπως ακριβώς την λες: υπέροχα ανοργάνωτο το χθεσινό.
Αστέρη, δυστυχώς ή ευτυχώς, το αυθόρμητο δεν προετοιμάζεται 🙂 Ήμουν περισσότερο τυχερός, αλλά αν πήγαινες, μπορεί να μην σου άρεσε…
…έχω παραδείγματα ανθρώπων που πήγαν, αλλά το βρήκαν «μικρό» ή «ανούσιο».
mpampaki, κάθε φορά το λέω – ποτέ δεν το κάνω. Ως ανώνυμος σας παρακολουθώ καλύτερα 🙂
(ασε που θα απογοητευτώ -πολύ λέμε όμως- αν την φορέσω την μπλούζα, και δεν με πλησιάσει κανείς 🙂 )
Για κοίτα ρε Αρκούδε, πού φτάσαμε… να λέμε ότι πήγαμε στα κρυφά. Σαν έναν φίλο μου που ντρεπόταν να πει ότι πήγε στο GAY PRIDE και τελικά πήγε και είδε εκεί το μισό του γραφείο…
Τέσπα, και εγώ πήγα. Μετά τη δουλειά (Κυριακάτικα, δούλευα…).
Πάνω κάτω, τα ίδια έχω να πω. Χάρηκα που επιτέλους είδα κόσμο χωρίς σημαίες. Χωρίς τα ανόητα συνθήματα και τον γελοίο ξύλινο λόγο των «μικρών» και των «μεγάλων» κομμάτων.
Στεναχωρήθηκα που ήταν μόνο τόσοι. Κάθε ελληνική οικογένεια έπρεπε να είναι εκεί. Εγώ παιδιά δεν έχω, αλλά όσοι έκαναν πρέπει να ξέρουν τι τα περιμένει. Απορώ γιατί δεν ήταν εκεί.
Χάρηκα τέλος, που δειλά δειλά δημιουργείται μια κοινωνία πολιτών. Δειλά δειλά ε? Μην πάρει και ο κ*** μας αέρα.
Θέλει δουλειά η κοινωνία πολιτών.
Ήμουν κι εγώ εκεί… πίσω από την κάμερα: http://console-gamez.blogspot.com/2007/07/blog-post_09.html
Ηταν εκεί σε μια εντυπωσιακή σε όγκο και παλμό συγκέντρωση άνω των 10.000 πολιτών,που θάφτηκε από τα ΜΜΕ, όλος ο καλός ο κόσμος. Χωρίς πλαστικές σημαίες κομμάτων, χωρίς καραμούζες φορτηγών, με νταούλια και κλαρίνα. Η γυμνάστρια με τα παιδιά της, ο γυναικολόγος της προσφοράς και της δράσης,ο πιλότος που τάχει δει όλα από ψηλά αλλά ξέρει να πατάει κα στα πόδια του, η αναπληρώτρια καθηγήτρια των ΤΕΙ που όταν διδάσκει κρέμονται οι μαθητες από τα χείλια της, η άγνωστη ηθοποιός και ο γνωστός τραγουδιστής,ο κουρασμένος παχύδερμος γραφιάς, ο στυλάτος ποδηλάτης,ο φεσκοβαμμένος τσουλουφάτος.Ηταν όλοι εκεί βουβοί και θυμωμένοι. 🙂
Ήταν ωραία την Κυριακή.
Αν μη τι άλλο ήταν κάτι που δεν είχε ξαναγίνει στην Ελλάδα. Και η επιτυχία ξεπέρασε τις προσδοκίες. Να συρρέουν 20.000 άτομα στην πλατεία (γιατί τόσοι πέρασαν από την πορεία στις 3 ώρες που διήρκεσε) καταμεσίς του καλοκαιριού με κάλεσμα που έγινε μέσω κινητού είναι κατόρθωμα.
Αυτοοργάνωση με όλη τη σημασία της λέξης. Μένει να υπάρξει και συνέχεια (πάντα χωρίς αρχηγούς και προσωπικές σκοπιμότητες), για να κρατήσουμε τα εναπομείναντα δάση μας άκαφτα για τα παιδιά μας. Σε αυτό θα είμαστε σίγουρα λιγότεροι.
Αλλά τουλάχιστον όσοι ήρθαμε στη συγκέντρωση μπολιαστήκαμε με λίγο από το πνεύμα πως είναι να παίρνεις τα πράγματα στα χέρια σου. Σίγουρα καλύτερο από τη μοναξιά του καναπέ.
Όντως πολύχρωμα είναι καλύτερα (χωρίς κομματικά χρώματα), το αποδείξαμε την Κυριακή.
Ελπίζω να μη σε άκουσε κανείς, αρκούδε, και δεν πήγε… Την επόμενη φορά σκέψου καλύτερα πριν προδικάσεις τόσο αυθόρμητα (θέλω να πιστεύω) κατι τόσο αυθόρμητο!
Φιλικά τα λέω εεε..!
Elias, το τονίζω κάθε φορά: Δεν λέω σε κανέναν τι να κάνει. Μυαλό έχει ο κόσμος, αποφασίζει μόνος του. Εγώ γράφω αυτά που σκέφτομαι – και όταν σκέφτομαι έτσι, και όταν σκέφτομαι αλλιώς.
Άλλωστε, δεν άλλαξε τίποτα. Πήγαμε, νιώσαμε πως είναι να αντιδράς χωρίς να τον μανιπουλάρουν, περάσαμε καλά, φύγαμε.
Δεν θα αλλάξει τίποτα αν το 43% απο όσους πήγανε ψηφίσουνε πάλι ΝΔ και το 40% πάλι ΠαΣοΚ…
Γιατί, άλλο περνάω καλά, και άλλο περνάω το μήνυμα…
It sounds fantastic. The question is – this post is absolutely new and original, isnt it? It seems to me I’ve saw it somewhere before.