Προσοχή, ακολουθεί …σεντονι:

Τον τελευταίο καιρό, ο Βασίλης που είναι υπεύθυνος για την σωστή τεχνική λειτουργία του blog (είμαστε συνεργάτες και φτιάχνουμε μαζί sites για πελάτες στον …ελεύθερο χρόνο μας 🙂 ) δεν έχει σταματήσει να μου τονίζει πόσο στριμωγμένοι είμαστε σε bandwith.

Σε απλά ελληνικά αυτό είναι η ποσότητα των δεδομένων που ζητάει κάθε χρήστης που μπαίνει σε τούτο το blog. Επι όλους τους επισκέπτες είναι ένα -καθόλου αμελητέο- μέγεθος, που κοστίζει, κυρίως σε χρήμα.

Περισσότεροι επισκέπτες ίσον μεγαλύτερη ζήτηση, μεγαλύτερη ζήτηση ίσον μεγαλύτερες ανάγκες.

Και φυσικά, οι μεγαλύτερες ανάγκες χρειάζονται περισσότερα χρήματα. Το τίμημα της επιτυχίας 🙂

Πέρα απο την πλάκα όμως, η αλήθεια είναι οτι κοστίζει αυτό το χόμπι – και κοστίζει κυρίως επειδή κάποια στιγμή, αποφάσισα να έχω τον δικό μου χώρο, να μην εξαρτάμαι απο κανέναν, για να έχω την δυνατότητα να λειτουργώ χωρίς παρεμβάσεις.

Το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζει και το ask2use φυσικά, μια ενέργεια που χαίρομαι που την δημιούργησα, και έχει γίνει εργαλείο πολλών, περισσότερων απο χιλίων πλέον, blog.

Πολλές φορές σκεφτήκαμε να μειώσουμε το κόστος της κίνησης, κάνοντας κάτι που πολλοί άλλοι blogger κάνουν – να βάλω διαφημίσεις. Μέχρι στιγμής προσπαθώ να μην ανακατέψω την διαφήμιση στο όλο project: αφου γράφω κατ’ αρχάς για λογαριασμό μου, και όχι για εσάς, δεν θέλω να με πληρώνετε για αυτό.

Ουτε καν με κάτι τόσο απλό, όσο είναι να κάνετε κλικ σε μία διαφήμιση.

Είναι θέμα αρχής.

Δεν λέω πουθενά οτι οι διαφημίσεις είναι κάτι κακό, ούτε οτι οι blogger κάνουν λάθος που στηρίζονται σε αυτές. Προσωπικά, αν ένας blogger πρέπει (ή απλώς θέλει) να στηριχθεί κάπου, προτιμώ χίλιες φορές να στηρίζεται στους επισκέπτες του, παρά σε οτιδήποτε άλλο.

Αυτοί κρίνουν το περιεχόμενο, αυτοί είναι και οι τελικοί πελάτες.

Αυτό που λέω είναι ότι το δικό μου το blog το γράφω για μένα κατ’ αρχάς, συνεπώς δεν θα τολμούσα να ζητήσω την βοήθειά σας για να το πληρώνω.

Απο την άλλη, ποτέ μην λες ποτέ – αν η σύζυγος αρχίσει να γκρινιάζει για τα έξοδα, μπορεί να ζητήσω και την δική σας εξωτερική συμμετοχή μέσω διαφήμισης 🙂

Η άλλη σκέψη ήταν να κλείσει. Να θεωρηθεί οτι έκανε τον κύκλο του, μάζεψε τον κόσμο του, δεν μπορεί να ανταγωνιστεί την λογοκρισία, ας κατέβουν τα ρολά. Θα μπορούσα άνετα να ξαναρχίσω κάπου αλλού, να με λένε αητό αντί για αρκούδο, και αν έγραφα καλά, και δεν με είχατε απλώς συνηθίσει, θα σας ξανακέρδιζα.

Αλλιώς, αν είχαν αλλάξει οι καιροί και ήμουν πλέον παρωχημένος, ε, καλύτερα να το ήξερα και να έπραττα αναλόγως.

Τέτοιες σκέψεις, απόλυτα φυσιολογικές σε ένα απόλυτα ζωντανό εργαλείο όπως είναι το blog, είναι θεμιτό να γίνονται. Οδηγούν σε διάφορες κινήσεις, που δικαιολογούν το μέσο και αξιοποιούν την δυναμική του.

Και εδώ ερχόμαστε στο ευχαριστώ:

Εχθές έγιναν δύο πράγματα που ενίσχυσαν την εμπιστοσύνη μου στο μέσο που έχω επιλέξει για να εκφράζομαι:

Ενα, το απλό.

Γράφοντας ένα post για τους OPA, και ζητώντας την απλη βοήθειά σας, κατακλύστηκα απο mail και απαντήσεις, όλες ουσιαστικές και φιλικές, που είτε βοηθούν, είτε συμμετέχουν.

Ξαφνιάστηκα.

Μέσα σε λιγότερο απο μία ώρα, ανταποκριθήκατε σε ένα τόσο απλό αίτημά μου, και με κάνατε χαρούμενο.

Δείξατε ενδιαφέρον, στειλατε πράγματα, χαμογέλασα πολύ.

Αυτό, με αφορούσε προσωπικά.

Το δεύτερο, το σοβαρό.

Στο περιβόητο πλέον post για τον καρκίνο, που έχει πάνω απο 560 συμμετοχές και απαντήσεις, ελπίδες και λύπες, ανησυχίες και εφιάλτες, όνειρα και ευχάριστα – μπήκε ένα σχόλιο.

Το αντιγράφω:

558. ΝΙΩΘΩ | June 13th, 2008 at 1:50 am
ΝΙΩΘΩ ΜΟΝΗ.
ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ.

Όταν το διάβασα, δεν ήξερα τι να γράψω. Πως να βοηθήσω, πως να συμμετάσχω, τι να προσφέρω. Είναι πολύ δύσκολο να διαβάζεις τέτοια πράγματα, και να μην μπορείς να βοηθήσεις – να μην μπορείς να προσφέρεις.

Ένιωσα άχρηστος.

Και μετά ηρθε η Σοφία, η Βίκυ, η Λένα, η Αναστασία και απάντησαν, και έκαναν την Νιώθω να μιλήσει, να καταλάβει οτι δεν είναι μόνη, οτι την καταλαβαίνουν, και οτι υπάρχουν άνθρωποι να την ακούσουν.

Προσέφεραν το χάδι ως φίλοι, όπως θα έπρεπε να είναι αυτό το blog.

Αυτό, με αφορούσε ως blogger.

Και τίμησε την συμμετοχή σας.

Είναι δύο κινήσεις (τρεις, μαζί με το ask2use) για τις οποίες θα μπορώ να πω στο μέλλον πόσο περήφανος και ευτυχισμένος είμαι που συντηρώ, που γράφω, και που έφτιαξα αυτό το blog.

Με σκέφτεστε και σας σκέφτεστε.

Τίποτα περισσότερο δεν μπορώ να ζητήσω.

Και, με αυτό το ευχαριστώ, συνεχίζουμε… 🙂

9 thoughts on “ενα ευχαριστώ

  1. Γιατί όταν ακολουθεί σεντόνι, ο κόσμος έχει περισσότερη διάθεση να το διαβάσει;
    Το «χάδι» που αναφέρεις είναι κατά τη γνώμη μου ένα από τα πιο αληθινά πράγματα έχω διαβάσει σε blog. Από αύριο, όποιος με ρωτά «γιατί έγινες blogger;», νομίζω θα παραπέμπω σε αυτή τη φράση.
    Ως νέος σχετικά στο κουρμπέτι (με δύο blogs ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ, ΤΣ ΤΣ ΤΣ, ΟΥΤΕ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΤΕΤΟΙΕΣ ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΕΣ, ΑΝΤΕ ΜΗΝ ΣΕ ΘΕΣΩ ΕΚΤΟΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ) ανταποδίδω το «ευχαριστώ».

  2. Μπορεις να βάλεις μία διαφήμιση με μορφή λινκ σε μία λέξη την οποία θα πατάει μόνο όποιος θέλει να σε βοηθήσει. (Στην υπογραφή σου π.χ.) Και δεν θα είναι ενοχλητικό και θα το ανοίγει μόνο οποιος θέλει να σε βοηθήσει.

  3. Παρακαλούμε (αν και δεν ήμουν από αυτούς που σου έστειλαν mail).
    Έχω σκεφτεί εδώ και καιρό να βάλω το «πέστο δυνατά ρε» σε μόνιμο λινκ, αλλά όλο ξεχνάω να σε ρωτήσω. Επιτρέπεις?
    Με το οικονομικό τι θα κάνεις τελικά, το έλυσες ή θα πέσει παντόφλα (αστειέυομαι βέβαια).
    Keep up!

  4. Αρχικά, όταν είχα διαβάσει την ιδέα περί ask2use μου είχε αρέσει πολύ και είχα βάλει τα μπανερ χωρίς δεύτερη σκέψη.

    Αργότερα διάβασα το άρθρο «Πες το δυνατά ρε» και όλα τα σχόλια του, η προσπάθεια που γίνονταν εκεί ήταν κάτι παραπάνω από συγκινητική, και σίγουρα ήταν αρκετή για να με κάνει να βάλω το μπάνερ (είχαμε επικοινωνήσει άλλωστε για να μου κάνεις ένα μικρότερο μπάνερ). Δε μπορείς να φανταστείς πόσο χαίρομαι όταν βλέπω από τα στατιστικά μου άτομα να κάνουν κλικ στον συγκεκριμένο σύνδεσμο. Και μόνο γι αυτό το ποστ δεν πρέπει να το σκέφτεσαι καν να κλείσεις το blog. Άλλωστε ειλικρινά, μετά από τα σημερινά «ευχαριστω» στο προαναφερθεν ποστ «Πες το δυνατά», μπορείς άραγε να σκεφτείς να κλείσεις το blog? 🙂

    Καλή συνέχεια…

  5. Μέχρι τη μέση είχα σφιχτεί… νόμιζα οτι κλείνεις το blog. Εμείς θα έπρεπε να σου πούμε ευχαριστώ που μοιράζεσαι όσα μοιράζεσαι μαζί μας…

  6. Εϊσαι ο πρώτος blogger που διάβασα.. (ή το πρώτο Blog, όπως το δει κανείς).

    Διάβαζα το κείμενο σου και «τρομαξα»…

    Νομίζω οτι είσαι κάπως σαν σημείο αναφοράς. whatever.

    Μου αρέσει να σε διαβάζω…

  7. Δεν ξέρω αν έχεις δικό σου server ή σε ποιο server είσαι (αν είσαι σε ελληνικό η άποψή μου είναι να τον εγκαταλύψεις το ταχύτερο, οι τιμές τους είναι κλοπή), αλλά μπορείς πάντα να βρεις καλές τιμές με απεριόριστο bandwidth και καλές ταχύτητες στο αμέρικα. Ψάξτο λίγο.

  8. mexri tin 13 paragrafo nomiZa oti i8eles na peis me tropo oti 8a kliseis to blog… Mporei na min grafo sixna alla mpeno kai diavazo. Exeis ena apo ta kalitera blog pou exo mpei kai 8 a Itan krima na stamatisei na iparxei… Y.G. Kai an xriazaise voithia Edo eimaste etsi kai alios gia auto einai oi filoi!!!!!!!!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται.