Πρώτη ιστορία:

Περιδιαβαίνοντας το αξιόλογο protagon.gr έπεσα σε ένα άρθρο που δεν καταλάβαινα. Συντάκτης ο Παναγιώτης Μουζουράκης (μουσικός και ηθοποιός στους Singles όπως με ενημερώνουν και πρόσφατα στο 4 του Παπακαλιάτη) ο οποίος εξηγεί μία γκάφα. Διαβάστε το εδώ [Μην πυροβολείς τον κιθαρίστα], και επιστρέψτε για την συνέχεια.

Το εν λόγω video, για να έχετε αίσθηση των γεγονότων, εδώ: Το σκετς Μουζουράκη-Κάτσαρη για την 28η Οκτωβρίου

Υ.Γ.: Άξια λόγου είναι και η αντίδραση των επισκεπτών του PrezaTV σε αντίστοιχο άρθρο του….

Κρατάμε λοιπόν αυτό, σαν γεγονός.

Δεύτερη ιστορία:

Σήμερα διοργανώνεται στον Άγιο Παντελεήμονα συναυλία στήριξης των μεταναστών. Η οποία όμως αντιμετωπίζει ήδη προβλήματα από ομάδα ‘κατοίκων’ οι οποίοι είτε θα κάνουν ότι μπορούν για να μην γίνει, είτε θα φοβίσουν όσους θέλουν να παρευρεθούν. Ανταπόκριση από το indymedia.

Κρατάμε λοιπόν και αυτό, σαν γεγονός.

Τρίτη ιστορία

Λίγες ημέρες πριν, το βιβλιοπωλείο του Αδωνι Γεωργιάδη δέχθηκε άλλη μία φορά επίθεση και καταστράφηκε. Δεν χρειάζεται να πω ούτε ποιος είναι ο Άδωνις, ούτε τι βιβλία πουλάει. Ούτε καν τον αριθμό των καταστροφών του βιβλιοπωλείου του.

Κρατάμε λοιπόν και αυτό, σαν γεγονός.

Για να κάνουμε την σούμα:

Έχουμε στα χέρια μας τρία γεγονότα: Άλλα είναι αναγνωρισμένα λάθη, άλλα όχι. Άλλα γίνονται κατά λάθος, άλλα γίνονται επί τούτου. Από άλλα προσβαλλόμαστε και εμείς – με άλλα γελάμε.

Αλλά όλα έχουν κάτι κοινό: τις αντιδράσεις. Αυτοί κάποιοι από αυτούς που προβλήθηκαν σήκωσαν τις μπουνιές τους, τα ξύλα τους, τις απειλές τους – και εξέφρασαν την διαμαρτυρία τους προκαλώντας τον τρόμο.

Νιώθω κάπως αδικημένος όταν κάποιος που επιτίθεται στο κράτος και στην ανώνυμη μάζα του (ακόμα και αν είναι αστυνομικοί) τον χρωματίζουμε ως τρομοκράτη, αλλά αυτός που που επιτίθεται στον οποιονδήποτε εξωθεσμικό εκφέρει γνώμη, ακόμα και αν είναι σωστή ή λανθασμένη, τον υπογράφουμε ‘αντιδραστικό’.

Και νιώθω λίγο περίεργα όταν το κράτος σταματά ή αναστέλλει τις δικές μου ελευθερίες για τους μεν, αλλά αγνοεί (για να μην γράψω προστατεύει μερικές φορές εμφανώς) τους δεύτερους. Σαν να έχεις δικαίωμα να αντιδράς με τις μπουνιές σου σε οποιονδήποτε – αρκεί να μην εκφράζει το κράτος.

Και οι δεύτεροι είναι τρομοκράτες. Και ίσως, ίσως, ποιο ισχυροί από τους πρώτους.

Θα ήταν ενδιαφέρον ένα πείραμα: να αλλάξουν οι λέξεις. Οι τύποι με τα όπλα να ονομαστούν «αντιδραστικοί» και ο ανώνυμος αναρχικός ή φασίστας που επιτίθεται σε ότι διαφωνεί, να ονομαστεί «τρομοκράτης».

Νιώθω ένα περίεργο ρίγος τρόμου όταν σκέφτομαι τις επιπτώσεις ενός τέτοιου πειράματος…