Ο ‘Τάκης’ είναι ένας άνθρωπος που βλέπει τηλεόραση. Αν είναι κάτι, οτιδήποτε που μπορεί να τον χαρακτηρίσει σίγουρα, είναι αυτό: βλέπει τηλεόραση.
Δεν διαβάζει βιβλία, αλλά κατά πάσα πιθανότητα, διαβάζει εφημερίδα. Πολιτική, μάλλον – αθλητική σίγουρα. Ο Τάκης έχει οικογένεια, γιατί οι τάκηδες έχουν πάντα οικογένεια – ακόμα και αν δεν το ξέρουν, ή αν δεν έχουν τώρα. Δουλεύει ο Τάκης, και σε μία δουλειά που δεν του αρέσει.
Ο Τάκης βλέπει διαφημίσεις. Δεν είναι κακό, όλοι βλέπουν διαφημίσεις, αλλά οι φίλοι του Τάκη ονειρεύονται από τις διαφημίσεις, και ζήλεψε ο Τάκης, ήθελε να ονειρευτεί και αυτός κάτι, αλλά θες έμεινε χωρίς δουλειά, θες έκανε οικογένεια, θες κάπως μουντρούχλιασε, στον Τάκη το όνειρο έγινε εφιάλτης.
Ο ΟΑΕΔ; μπορεί να ήταν ο ΟΑΕΔ. Ή το αφεντικό που του είπε «ξέχνα αυτά που ήξερες». Αυτά που ήξερε ο Τάκης ήταν να είναι τίμιος στην δουλειά του, και να αποδίδει είτε του αρέσει είτε όχι, αλλά το αφεντικό του Τάκη του είπε «και άμα σ’ αρέσει», και μπλέχθηκαν τα πράγματα.
Έχει και φίλους ο Τάκης. Δουλεύουν οι φίλοι του, και παράγουν, και καρπώνονται – αλλά δεν το σκέφτονται ιδιαίτερα, γιατί έκαναν τις διαφημίσεις όνειρα, και πήραν SUV για να βγαίνουν στην εξοχή – άλλο που δεν έχουν χρόνο να πάνε για κατούρημα, μέχρι να το ξεπληρώσουν. Που δεν θα το ξεπληρώσουν φυσικά, γιατί ζουν διαφημιστική ζωή, εκείνη που τελειώνει όταν τελειώσει το προϊόν, και μετά έχει σκοτάδι.
Το φοβούνται το σκοτάδι οι φίλοι του Τάκη, και έτσι θα το φωτίζουν με μία άλλη διαφημιστική πρόταση, και αν είναι τυχεροί, θα αποκτήσει τοποθέτηση προϊόντος η ζωή τους, και θα ζουν το big brother των ονείρων τους.
Και φοβούνται το σκοτάδι οι φίλοι του Τάκη, και το σιχαίνονται, και σιχαίνονται ότι μπορεί να τους θυμίσει πως υπάρχει σκοτάδι, και πως κάποιοι τρώνε από τα συσσίτια – και αυτοί είναι οι τυχεροί, και άλλοι κρεμιούνται από τα ταβάνια γιατί χρωστάνε, και άλλοι πάνε στα κανάλια και ξεφτιλίζονται, μπας και γλυτώσουν, από το σχοινί του ονείρου, που σφίγγει στον λαιμό τους. Και δεν αντέχουν τους Τάκηδες, δεν τους αντέχουν, είσαι πολύ μίζερος ρε συ Τάκη, υπάρχει το Πλέηστέησιον ρε μαλάκα, και ο Ριβάντο άμα είσαι φτωχός, α ρε Τάκη, μίζερε Τάκη, σκοτεινέ Τάκη.
Δεν τα έχω με τους φίλους του Τάκη. Δεν είμαι εχθρός. Αυτό ξέρουν, αυτό μπορούν. Δεν είμαι θυμωμένος με τους φίλους του Τάκη.
Να, δες και εσύ, αν δεν έχεις δει ήδη, τους φίλους του Τάκη:
.
.
.
Και αυτός είναι ο Τάκης, που δεν θα δεις ποτέ, σε καμία διαφήμιση:
Και αν έχεις αρχίδια, δες τον αληθινό Τάκη, και πες του μετά, αν έχεις αρχίδια, πες του ξανά δεν νομίζω Τάκη.
Υ.Γ.: Το δεύτερο video το αντικατέστησα, καθώς το αρχικό το είχαν κατεβάσει.
Αρκούδε, πολύ μου αρέσεις όταν γίνεσαι ωμός. Μακρυά από καθως πρέπει συμπεριφορές και πολιτική ορθότητα. Όπως είναι η αληθινή ζωή, με ζόρια και μπινελίκια, χωρίς ροζ συννεφάκια.
@Κωνσταντίνος για να πάω στην δουλειά μου περνάω σχεδόν καθημερινά από δύο συσσίτια Εκκλησιών. Όσες διαφημίσεις «Δεν Νομίζω Τάκη» και να δω, αυτά τα δύο συσσίτια με στοιχειώνουν.
Το μπράβο για το μη-πολιτικά ορθό, πάει στον Οικονομίδη για το σενάριο/σκηνοθεσία, και στον Ερρίκο Λίτση και τους υπόλοιπους για την απίστευτη ερμηνεία.
Παπαπα… τι στόμα! 😛
Προσπαθείς όταν ψάχνεις για αρκούδος να βγαίνει εκτός από μαλάκας και αρχίδι;
Φοβερός συσχετισμός πάντως!