Είναι προφανές ότι τουλάχιστον στην Ελλάδα η εμφάνιση της κρίσης, ή των συμπτωμάτων της αν προτιμάς, συνέπεσε με την άνοδο της νεοφασιστικής/νεοναζιστικής έκφρασης.
Φυσικά, αυτή η ιδεολογία ποτίστηκε κατ’ αρχάς από τους φόβους και την ανασφάλεια – δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Γνώμη μου όμως είναι, πως ταυτόχρονα, κάποιοι άνθρωποι, κυρίως συνειδητά, έκαναν ο,τι μπορούσαν για να αναδειχθεί αυτή η μισητή σκέψη, με σκοπό να προσθέσουν άλλο ένα μέτωπο απέναντι σε όσους διαφωνούσαν με την οικονομική διαχείριση της κρίσης, και κυρίως αυτήν την διαχείριση που προτιμήθηκε.
Αντί δηλαδή ο αριστερά σκεπτόμενος να έχει μόνο τα μνημόνια να αντιπαραταχθεί, προστέθηκε, εν μέρει τεχνητά και η -σε εντελώς παράλληλες γραμμές ενίοτε- ναζιστική απειλή, για να τον εξαντλήσει περισσότερο.
Υπόψιν, δεν σημαδεύω το μνημόνιο για τον ρατσισμό εδώ: Το μνημόνιο ήταν μία λύση, σωστή ή λάθος, και όσοι το στηρίζουν δεν είναι υποχρεωτικά ναζιστές. Δέχομαι απολύτως ότι υπάρχουν άνθρωποι, σε όλα τα επίπεδα, που στηρίζουν το μνημόνιο γιατί το θεωρούν την καλύτερη επιλογή – χωρίς να ξεπουλάνε τον ανθρωπισμό τους. Μπορεί να διαφωνώ με την επιλογή τους, ή και να πιστεύω πως η επιλογή της «λύσης» τελικά έφερε τα αντίθετα αποτελέσματα, αλλά θεωρώ πως αυτό είναι δυσάρεστο τόσο για μένα, όσο και γι’ αυτούς – χωρίς εκπτώσεις.
Θεωρώ όμως, πως αυτοί που κερδίζουν από την έξωθεν οικονομική διαχείριση της χώρας, σε όποιο επίπεδο και να είναι αυτό, θεσμικό, οικονομικό, πολιτικό, είτε απλώς καλοδέχθηκαν, είτε επιπλέον στήριξαν όσο μπορούσαν την νεοφασιστική κουλτούρα για να αποκομίσουν σημαντικά οφέλη από αυτό.
Και δεν το συζητώ καν πως οι τελικοί εκφραστές του νεοναζισμού είναι, κατά βάση και κατά θέση απολύτως δεκτικοί σ’ αυτήν την συνεργασία, καθώς τους ενισχύει σε πολλαπλά επίπεδα – τουλάχιστον μέχρι να γίνει η δουλειά τους, γιατί τον δοσίλογο ούτε ο Γερμανός δεν τον εμπιστευόταν.
(Ακόμα και αν διαφωνείς γι’ αυτήν μου την θέση, σχετικά με αυτούς που κερδίζουν από το μνημόνιο και την φασιστική ανοχή ή και στήριξή τους για να αποπροσανατολίσουν τον όποιο αντίπαλο των σχεδίων τους, μείνε μαζί μου, γιατί δεν έχει μεγάλη σημασία αν αυτό που πιστεύω συμβαίνει όντως, ή όχι.)
Το σίγουρο είναι ότι αν είσαι αριστερός, έχεις τουλάχιστον δύο εχθρούς να πολεμήσεις, και ο δεύτερος πολύ σύντομα, πολύ απότομα, πολύ επιθετικά έγινε αρκετά ισχυρός.
Και έτσι, αντί να πολεμά αυτό που (κατά την γνώμη του) είναι η ασθένεια που τον τρέφει, την οικονομική εξαθλίωση και τους λόγους που την προκαλούν, αναλώνεται πολεμώντας κάθε νεοναζιστική ή φασιστική έκφανση, με την στρατηγική ανοησία να εξαντλείται σε δύο, ταυτόχρονα μέτωπα.
Σαν ταύροι, που ακόμα και αν οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια στο σπαθί του ταυρομάχου, δεν μπορούν να αντισταθούν στο κόκκινο πανί που ανεμίζει μπροστά τους.
Στο μυαλό μου τριγύριζε εδώ και καιρό η σκέψη ότι κάνουμε λάθος.
Σήμερα όμως, ξύπνησα με μία καινούργια αίσθηση.
Ακόμα και αν είναι στρατηγικό σφάλμα, ακόμα και αν τελικά πολεμάμε δύο εχθρούς, ακόμα και αν έτσι ίσως δεν καταφέρουμε να κερδίσουμε κανέναν, είναι το πιο υπέροχο λάθος που έχω δει ποτέ.
~
Κάθε άνθρωπος -και σκόπιμα πλέον δεν βάζω το αριστερός εδώ-, κάθε ένας από εμάς, που επιλέγει να πολεμήσει τον ρατσισμό ενώ ταυτόχρονα ο ίδιος εξαθλιώνεται οικονομικά, είναι μία σπουδαία παρακαταθήκη για το μέλλον μας.
Κάθε ένας από εμάς, που ενώ άδικα, ακόμα και όσοι το θεσμοθετούν το παραδέχονται, βλέπει την ζωή του, όχι μόνο άκοπα τις ζωές των διπλανών του, αλλά και επώδυνα, την δική του ζωή, την ζωή των γονιών του, των παιδιών του, να διαλύεται, να σημαδεύεται ανεπανόρθωτα, να χάνει κάθε αίσθηση ασφάλειας και ελπίδας – και αντί να πει, ποιοι ξένοι τώρα, ποιοι ομοφυλόφιλοι, ποιοι σαλεμένοι σκηνοθέτες, εδώ διαλύεται το σύμπαν μου, τρέχει, αναλώνεται, διασκορπίζεται να υπερασπιστεί και την δική τους δικαιοσύνη, είναι η μεγαλύτερη ελπίδα που μπορώ να φανταστώ για το αύριο.
Αν είναι λάθος, θα το πληρώσουμε όλοι. Αν είναι λάθος το να μην απαντήσουμε με τον ίδιο τρόπο, επίσης, με ξύλο στους φασίστες, και αυτό θα το πληρώσουμε όλοι.
Και πιθανόν ακριβά.
Αλλά, για μένα, είναι ένα ελπιδοφόρο λάθος. Κάθε άνθρωπος που επιλέγει να μην στερήσει τίποτα από τις ιδέες του, την ανθρωπιά του, την άποψή του για το κοινό καλό και την δικαιοσύνη για όλους – απλώς για ένα έχει ένα πολύτιμο πιάτο φαΐ στο τραπέζι του, είναι ένας ειλικρινής άνθρωπος.
Και έχει τον απεριόριστο σεβασμό μου.
Γιατί αυτή η στάση, είναι οδηγός. Χτίζει ένα καλύτερο μέλλον. Χτίζει ένα μέλλον στο οποίο αξίζει να ζήσουν τα παιδιά μου, ένα μέλλον που αξίζει να ελπίζω, ένα ουσιαστικό, δομικό, καλύτερο αύριο.
Κάθε ένας σήμερα, που ασχολείται με τα ανθρώπινα δικαιώματα των μεταναστών, ενώ ο ίδιος πολεμιέται χωρίς αιδώ από το αφεντικό του στην δουλειά, κάθε ένας που υποστηρίζει το δικαίωμα των ανθρώπων να επιλέγουν τον σύντροφό τους ενώ ταυτόχρονα πασχίζει να βρει φάρμακα για την ασθένειά του, κάθε ένας που αντιτίθεται σε κάθε φασιστική ιδεολογία, ενώ ο ίδιος έχει χάσει την δουλειά του και παλεύει για το προς το ζην, είναι, από καρδιάς, φίλος μου.
Μπορεί να κάνει λάθος. Μπορεί να πολεμάει το σύμπτωμα και όχι την ασθένεια. Μπορεί, ακούγοντας την καρδιά του, να ξεχνά να χρησιμοποιήσει το μυαλό του και να επιλέξει τους εχθρούς του.
Μπορεί, δεν αντιλέγω.
Μα και αν είναι έτσι, κάνει το πιο υπέροχο, το πιο ανθρώπινο, το πιο ελπιδοφόρο λάθος που έχω δει ποτέ.
λυπημένος και
με ελπίδα και
με μία ιδέα και
σκεπτικός.
Loading...
Σκεπτόμουν να κάνω ένα ποστ μετά από καιρό με ακριβώς το ίδιο θέμα. Με κάλυψες απόλυτα.
@vkp μη σε σταματήσω: Είναι πολύ μοναχικά να πιστεύεις στα ωραία λάθη
Στην Ελλάδα, οι αριστερά σκεπτόμενοι είναι ρατσιστές με τους Γερμανούς, τους Αμερικανούς κλπ. Ρατσιστές σε σημείο να δικαιολογούν ιδεολογικά βόμβες σε αυτοκίνητα, ας πούμε, ή φθορές σε περιουσία επί διπλωματικού εδάφους ή ψυχολογική (και σωματική)βία σε εργαζόμενους από χώρες σαν αυτές.
Μετανάστες δεν είναι μόνο οι Πακιστανοί, ξέρετε.
Επίσης οι αριστερόστροφοι είναι οικτρά ρατσιστές με ομάδες Ελλήνων όπως οι επιχειρηματίες, οι ένστολοι, οι δημοσιογράφοι που δεν πρόσκεινται στην αριστερά, οι θρησκευόμενοι κλπ. Η λεκτική και ψυχολογική βία και η χειροδικία προς αυτούς γιατί δικαιολογείται ενώ για το ανάλογο σκηνικό εναντίον αριστερών γίνεται ο κακός χαμός; Τα δυο καταδικαστέα, όχι μόνο αυτό που δεν ψηφίζουμε.
Να το παρατραβήξω λίγο και να πω ότι είναι επίσης ρατσιστές με τους ανθρώπους που δεν απεργούν και δεν διαδηλώνουν; Ότι τους απειλούν, τους παρεμποδίζουν και ενίοτε τους επιτίθενται;
Ο ρατσισμός υπάρχει παντού, το θέμα είναι να απομονωθεί ριζικά και όχι μόνο από την πλευρά που δε μας ταιριάζει εκλογικά.
Με εξαίρεση κάτι απολειφάδια του Μεσαίωνα (θεούσοι και συντηρητικοί), οι δεξιόστροφοι και κεντρώοι που γνωρίζω είναι πιο ενήμεροι ιστορικά και πιο ετοιμοπόλεμοι όταν δέχονται κρούση από τα φιδάκια.
Οι αριστεροστροφοι απλά τσακώνονται όπως κάνουν στους δρόμους, με τσιτάτα, βιβλιογραφικούς αφορισμούς, επίκληση στις τύψεις και φυσικά χωρίς επιχειρήματα που μπορούν να σταθούν σε σύσκεψη διεθνών στάνταρντ.
Το λάθος που έχουμε κάνει, νομίζω, σε αυτήν τη συγκυρία, είναι ότι αφήσαμε να μας παρασύρουν τα επικοινωνιακά παιχνιδάκια των κομμάτων και αντί να ακούμε τι δηλώνουν, τι προγραμματίζουν και τι ψηφίζουν, τρέχουμε πίσω από τυράκια.
Πείτε μου, αν θέλετε, ξέρετε πολλούς που από τη συζήτηση για το μονόαρθρο μνημόνιο και τον προϋπολογισμό θυμούνται μετρα και όχι τα βρισίδια, τις σπόντες, τα καρφάκια και τα ρούχα;
«Κρεμάλες» έλεγε ενας στη Βουλή, γινόταν ο κακός χαμός απ’ έξω και μέσα περνούσανε τα μέτρα. «Πόσα παίρνετε;» έλεγε ο άλλος, σκοτωνόταν οι πολίτες μεταξύ τους για το μισθό του βουλευτή απ’ έξω και μέσα περνούσανε τα μέτρα.
Ωραία το μαλλί της Βούλτεψη, ο μισθός του αδερφού κασιδιάρη, τα προσόντα του Μεϊμαράκη, τα ειδικα΄δικαστήρια, οι κρεμάλες… και με γειά το Μνημόνιο.
Τυράκια και καροτάκια παντού. Καμιά χρυσή αυγή, εμείς μόνοι μας τα θέλουμε γιατί είμαστε τόσο εξαρτημένοι από τα κόμματα που θα πέσει μετεωρίτης και στο διάστημα θα ακούγεται »όχι, εσείς φταίτε» στα ελληνικά.
@christina «Οι αριστερά σκεπτόμενοι»;
Είμαι εγώ ρατσιστής με τους Γερμανούς, δικαιολογώ εγώ την βία, είμαι εγώ ρατσιστής με τους επιχειρηματίες, δικαιολογώ την βία στους «δεξιόστροφους» δημοσιογράφους, είμαι ρατσιστής μ’ αυτούς που δεν απεργούν ή δεν διαδηλώνουν (που δεν διαδηλώνουν, ειδικά, εγώ ρατσιστής);
Μήπως όχι εγώ; Μήπως όλοι οι υπόλοιποι – εκτός από μένα;
Ή μήπως μπερδέψαμε την αγανάκτηση με την αριστερά; Μήπως μπερδέψαμε τον θυμό με την ανάγκη για ανθρωπιά; Μήπως μπερδέψαμε τους πολίτες που κάνουν λάθη, με τα κόμματα που (υποπτευόμαστε ή ελπίζουμε) να τους «εκπροσωπούν»;
Στο κείμενό μου είμαι, θεωρώ και ελπίζω, σαφής:
Κρίνω ρητά προθέσεις, όχι χώρους. Κρίνω πράξεις, όχι ιδεολογίες. Και αυτές ακόμα, τις πράξεις, τις κρίνω καλοπροαίρετα, όχι με θυμό.
Δεν το κάνω ούτε ασυνείδητα, ούτε εύκολα. Έτσι πρέπει να γίνει.
Και ένα σχόλιο που αναμιγνύει ενώνοντας, ο,τι μας ενοχλεί, καλώς ή κακώς, σε μία αριστερά (όχι, όχι σε μία αριστερά, σε όλους τους αριστερούς, στους ανθρώπους, συλλήβδην και, τολμώ να πω ‘ρατσιστικά’) που απεχθανόμαστε, το λιγότερο, με αδικεί
Εκτός και αν πιστεύεις ειλικρινά ότι είμαι ρατσιστής με τους Γερμανούς, οπότε, πάσο
Είπατε, »οι αριστερά σκεπτόμενοι έχουν να παλαίψουν με δυο πράγματα». Γενικεύσατε, αφήνοντας απ΄έξω όλους τους υπόλοιπους, που όπως το διάβασα εγώ αυτό που γράφετε, αδιαφορούμε και για την κρίση και για την ακροδεξιά.
Σε αυτό κυρίως απαντάω γιατί με ενόχλησε η έκφραση. Από το λίγο που σας παρακολουθώ πιστεύω ότι δεν είστε ρατσιστής. Γενικά η αριστερά όμως, μη μου πείτε ότι δεν παρουσιάζει αυτά που περιγράφω και μη μου πείτε ότι δεν υφίσταμαι ρατσισμό κάθε μέρα επειδή δε θέλω να βάλω φωτιά στο γραφείο που δουλεύω (δηλαδή θέλω, αλλά για άλλο λόγο :Ρ ) και επιεδή δε μισώ τους Γερμανούς και δε θέλω να δολοφονήσω κανέναν Αμερικανό ή να δείρω κανέναν απεργοσπάστη ή να λυντσάρω κανέναν χριστιανό.
Προσωπικά, δε μετράω ‘αριστεροί-δεξοί’
Δεν πάει να στέκεστε και δίπλα στη νουαζέτα. Αρκεί να μη θεωρείτε ότι όσοι δεν ψηφίζουν αριστερά είναι νοικοκυραίοι και του καναπέ και ότι βολεύονται με το μνημόνιο και τους χρυσοτέτοιους και ότι η αριστερά έχει την αποκλειστικότητα στη σωτηρία του κόσμου.
@christina χαίρομαι για την διευκρίνηση, κατανοώ την αντίδραση, εν μέρει είναι δικαιολογημένη.
Εν μέρει – αν δεν είχα γράψει λίγο πιο πάνω αυτό:
Χωρίς εκπτώσεις, ανεξαρτήτως «πολιτικής θέσης».
Το «αριστερά σκεπτόμενοι» πήγαινε σ’ αυτούς που πολιτικά είναι εναντίον του μνημονίου, και προφανώς (για μένα, εξ ιδίων κρίνω τα αλλότρια) ηθικά εναντίον κάθε μορφής ρατσισμού. Αυτοί, έχουν δύο εχθρούς να πολεμήσουν – όχι ότι οι υπόλοιποι (είτε είναι υπέρ, είτε κατά του μνημονίου) είναι ανήθικοι ρατσιστές.
Κατανοητή η παρεξήγηση λοιπόν, ήλπιζα ότι θα ήμουν αρκετά σαφής, λυπάμαι αν δεν είμαι
Ρε φίλε με αρέσει ο τρόπος που τσακώνεσαι πάντως.
ΟΚ, μέχρι εδώ λοιπόν
Μια διευκρίνιση ακόμα: το μνημόνιο και τα μέτρα για το συγύρισμα αυτού του λέμε-τώρα-κράτους, δεν είναι το ίδιο πράγμα.
τα ενοποίησαν αυτοί που βολεύονται από την ανθρωπιστική κρίση που είναι συνέπεια της οικονομικής.
Το Μνημόνιο 1,2,5,7 μου έχει γυρίσει τον κόσμο μου ανάποδα και θα διαμαρτυρηθώ.
Κάποια μέτρα που παίρνονται παράλληλα τα βρίσκω σωστά και τα στηρίζω όμως και θα ήθελα να είχε μια κυβέρνηση τα κότσια να τα έχει περάσει χωρίς νταβάδες(δντ, εε, σεβ, εετ κλπ)
Αυτό δε με κάνει φιλομνημονιακή. Δεν είχε στραβά αυτό το κράτος πριν τα μνημόνια;
Οταν λοιπόν ερχονται τα χρυσοτετοια και λενε αλήθειες τυπου πλένουμε τα χερια πριν το φαγητο και η αριστερα λέει όχι περιορίζει την ελευθερία μου να φαω με απλυτα χερια επειδη την εξυπηρετει προεκλογικά, δύσκολο είναι να περάσει και τα σκοτεινα της σχεδια η χα αφού οι άλλοι παρουσιαζονται αναξιοπιστοι και ευκαιριακοί;
γι αυτο λεω να προσεχουμε τι λένε και σε ποιον απευθυνονται και ποιον πανε να παρασυρουν και να είμαστε παρόντες και να αμυνομαστε παντου και όχι να πιανομαστε απο τα επικοινωνιακα δολώματα.
είσαι φίλος μου