Ας βρούμε λοιπόν ποιος φταίει (αφού επιμένετε).
Φταίει ο κρατικός μηχανισμός; Φταίει, αν δεν έκανε το καθήκον του. Τι θεομηνίες και μαλακίες, για αυτό σας πληρώνουμε. Αν ήταν όλα καλά, δεν θα άναβε, ή θα την σβήναμε μόνοι μας. Απο την άλλη, αν γίνεται χαλασμός κυρίου, και έχει 7000 βαθμούς όξω, τι να σου κάνει και ο υπουργός;
Φταίει η πυροσβεστική; Όχι. Δεν το λέω κατηγορηματικά, αλλά η πιθανότητα «να πα να γαμηθεί, άστο να καει» μου φαίνεται πολύ μικρή.
Φταίνε οι εμπρηστές; Αφού βρίσκουν πελάτες!; Τι να κάνουν δηλαδή; Παράνομοι είναι, δεν τους νοιάζει.
Φταίνε οι πελάτες; Τρελοι είμαστε; αφού πελάτες είμαστε όλοι εμείς….
Εναντίον ποιανού δηλαδή θα κατέβουμε την Κυριακή;
…
Την Κυριακή, γίνεται χαμός. Διαμαρτυρίες, πορείες, ενημέρωση απο σταθμούς, βαβούρα.
Οι τηλεοράσεις φωνάζουν: Οι Bloggers διαμαρτύρονται και θα κατέβουν στην Βουλή.
Να με συμπαθάτε, αλλά δεν νομίζω οτι ξέρω αν θα πάω.
…
Επιτρέψτε μου, πριν αρχίσετε τα «τι λες ρε μαλάκα»:
Αν με ενοχλεί κάτι τώρα τελευταία, είναι διάσπαση της τιμωρίας. Με ενοχλεί που πληρώνω καπέλο φόρο στο κινητό, με ενοχλεί που διώχνουν τους συμβασιούχους που χρειάζονται (για να φέρουν άλλους), με ενοχλεί που επιτρέπουν παρακολουθήσεις κινητών, που επιτρέπουν φόνους για να μην γίνουν γνωστές οι παρακολουθήσεις, που βάζουν χέρι στα ταμεία (αυτοί, που η σύνταξή τους είναι σίγουρη), με ενοχλεί που οι δρόμοι γεμίζουν νερά με την πρώτη βροχή, που όταν τους αποκαλούν «κλέφτες» φωνάζουν «εσείς κλέψατε περισσότερα».
Με ενοχλεί.
Αλλά, αν κατέβω την Κυριακή, θα είναι σαν να λέω οτι όλα όσα με ενοχλούν, θα φύγουν, αρκεί να τα πω.
Δεν θέλω να τα πω, τα ξέρουν.
Αυτό που θέλω να κάνω είναι να τους πονέσω.
…
Έγιναν τόσα πράγματα, τόσες αδικίες, τόσες απατεωνιές – και δεν παραιτείται κανείς. Δεν παραιτείται κανείς, διότι η καρέκλα είναι ζεστή, και προσφέρει ασφάλεια.
(*) Απίστευτο: δεν παραιτείται κανείς! Καμία ευθυξία, καμία υποχρέωση, καμία ευθύνη. Κανείς!
Και όταν έρχονται οι εκλογές, απο υπερόπτες γίνονται ζήτουλες, και παρακαλάνε κλαίγοντας σχεδόν για μία ψήφο – προσφέροντας τα πάντα, όσα γνωρίζουν καλά οτι έχουμε ανάγκη, διότι μας τα στερήσανε οι ίδιοι.
Κλαίνε για την καρέκλα; Κλαίω για τις συντάξεις. Κλαίνε για την θέση; Κλαίω για τον αδικοχαμένο Κώστα της Vodafone. Κλαίνε για το υπουργείο; Κλαίω για τον τύπο με την …ζαρτινιέρα. Κλαίνε για την πρωθυπουργία; Κλαίω για την Πάρνηθα.
Μετά απο τις δηλώσεις περί «θεομηνίας», τις δηλώσεις περί «ζαρτινιέρας», τις δηλώσεις
περί «μαχαίρι στο κόκκαλο», τις δηλώσεις περί «αναδάσωσης», τις δηλώσεις περί «δυσκολίας να καλυφθούν οι ασφαλισμένοι», τις δηλώσεις περί «δημόσιας υγείας», τις δηλώσεις περί «γκρεμίσματος των αυθαιρέτων», λέω να κάνω και εγώ μία δήλωση:
Στις εκλογές, θα φροντίσω να κλάψουν την ψήφο μου αυτοί οι δύο «μεγάλοι» υποψήφιοι.
Αυτή είναι η διαμαρτυρία μου, αυτή η πορεία μου, αυτή η διαδήλωσή μου.
Υπομονή, μέχρι τον Σεπτέμβρη.