blog_sima-myrto.jpg

Δύο πολύ καλοί μου φίλοι, ο Sima και η Cyberella ενώνονται με τα δεσμά του γάμου (ζουλιάριδες), και το blog της μπαίνει αναγκαστικά σε μία μικρή και αναμενόμενη παύση.

Μέχρι τότε, ευκαιρία να πάτε να ευχηθείτε. Είμαι σίγουρος οτι άμα τη επιστροφή, θα έχει πολλά να μας πει (κάνουν και κάτι γάμους εκεί στην Κρήτη, άλλο πράμα…)

Ξεκινώ μία προσπάθεια join venture blogging με το να φιλοξενώ bloggers που γράφουν για κοινό θέμα.

Όσους διαθέσιμους βρώ, τόσο θα κρατήσει 🙂 Άλλωστε στο προηγούμενο δεν είδα συμμετοχή αντάξια του θέματος..


Φωτό απο το in.gr

Με αφορμή την Norah Jones λοιπόν, φιλοξενώ τον apos:

Με τα μάτια του apos:
(http://aposargentino.spaces.live.com/)

blog_join_apos.jpgΛοιπόν, λόγω επαγγελματικής διαστροφής, αλλά και προτροπής του αρκούδου, θα γράψω λίγο περισσότερα να μου φύγει και η σύγχυσις για τις πυρκαγιές.

Όπως έλεγα, η Norah ήταν καταπληκτική. Ανετη στη σκηνή, απλή, μάς έβγαλε φωτογραφία, μας είπε πολλές φορές ‘ευχαριστώ’ στα ελληνικά, μας χαρακτήρισε the coolest place (έστω και αν έκανε φοβερή ζέστη) και μας εξομολογήθηκε ότι δεν έχει ξαναπαίξει σε τόσο αρχαίο χώρο. Θυμήθηκε και τα greek theatre σε Λος Αντζελες και κάπου αλλού, αλλά σαν το δικό μας greek theatre, δεν υπάρχει άλλο. Γέλασα όταν είπε ‘ego den xero na sfyrizo’ και χάρηκα πάααρα πολύ όταν έκλεισε με τραγούδι του Tom Waits, που της πάει πάρα πολύ.
Ήταν λίγο περίεργα τα πράγματα στην αρχή. Βγήκε ένας συμπαθητικός τυπάκος, ο οποίος όμως είχε λίγο τον αξεκόλλητο. Τελικά μετά από κανά 40λεπτο ‘ξεκόλλησε’ για να γίνει break 15 λεπτών και να αρχίσει εκ νέου η συναυλία με την Norah Jones. Περίεργο όλο αυτό, αλλά ΟΚ. Καλή καρδιά. Αλλωστε, για να είναι Ελληνικό Φεστιβάλ, κονομήσαμε και δωρεάν νερά.

ΥΓ. Για όσους δεν το πήραν είδηση (μεταξύ αυτών και εγώ) μας τίμησε με την παρουσία του ο μίστερ Αλογοσκούφης, άνευ κιθάρας, αλλά μετά συζύγου και κόρης. Τουλάχιστον ήλθε στην ώρα του. Τόσοι φωτογράφοι τι χρειάστηκαν? Α! ξέχασα, έχουμε εκλογές….

Με τα μάτια του αρκούδου

Την Norah την θαυμάζω. Φοβερή φωνή, γλυκειά κοπέλα, καταπληκτικά τραγούδια. Και αξιοπρεπέστατη σαν παρουσία γενικότερα.

Φταίω λοιπόν που δεν πήρα όλα όσα ευχόμουν εχθές; Φταίω που τα περισσότερα απο τα παλιά της τραγούδια ήταν διασκευασμένα (ακριβώς γιατί είναι «παλιά», και πολυφορεμένα και ίσως την κουράζουν) και έχανα τους ρυθμούς που είχα αγαπήσει, ενώ τα καινούργια (που δεν έχω προλάβει να τα αγαπήσω ακόμα) ήταν απείραχτα; Φταίω που καθυστέρησαν να ξεκινήσουν – και όταν τελείωσε η κρυάδα με την απρογραμμάτιστη (και σίγουρα αδούλευτη) παρουσία της με τον …support της, έκαναν και μισή ώρα …διάλειμμα;

Ξεκίνησε κρύα για μένα η παράσταση. Αλλά με τους γλυκούς ήχους της μουσικής της ζέστανε η καρδιά μου, τόσο, που στο τέλος παρακαλούσα να μην τελειώσει.

Σε αυτό βοήθησε η χαλαρή της στάση, το απλό χιούμορ της, και η ανάλαφρη διάθεση.

Το λέω όμως, οτι απο εδώ και εμπρός θα προσέχω: Μ’ αρέσει η Norah Jones των cd της. Αφού την νιώθω αλλιώς στα live της, θα φροντίσω να απέχω….

…και να δούμε αν θα την κρατήσω αυτήν μου την υπόσχεση.

blog_yourblog.jpg

Πολλοι απο εσάς είστε blogger, θέλετε να δείξετε την δουλειά σας, αλλά δεν ξέρετε πως (εκτός απο το να μπείτε σε λίστες και να χαθείτε στους άλλους).

Σχολιάζοντας σε αυτήν την σελίδα, μπορείτε να αναφέρετε το blog σας, και ότι άλλο θέλετε για να ιντριγκάρετε κάποιον να σας γνωρίσει…

Αν πάλι θέλετε, μπορείτε να προτείνετε κάποιον άλλο που προτιμάτε…

Αν μαζευτούν αρκετά, θα τα εμφανίσω σε ξεχωριστό link στο πλάϊ.

Ιδού λοιπόν, πεδίον δόξης λαμπρό…

Καλό θα είναι να μην συμπεριλάβετε πολλά link, γιατί μπορεί να «χτυπήσει» ο συναγερμός του σπαμ, και να μην εμφανιστεί το σχόλιό σας. Αντίθετα, μπορείτε να γράψετε όσα διαφορετικά σχόλια θέλετε, για όσους blogger θέλετε…
Όσοι είσαστε νέοι blogger, να σας θυμήσω την προσπάθεια ask2use για την αναφορά των δικαιωμάτων χρήσης του blog σας…
  • Παρόμοιο άρθρο: Ποιοι είστε εσείς;
  • Ποιο συχνά απο ότι περίμενα μου γράφουν στο email για το blog.

    Αυτήν την φορά, στην αναγνώστρια που μου έστειλε ένα ‘γεια’, είπα να προτείνω και κανέναν άλλον.

    Νομίζει οτι είμαι καλός. Που να δει και τους άλλους.

    Στο μεταξύ όμως, στην πρόταση που γράφω για να προτείνω τους άλλους, γράφω κάτι που με ιντριγκάρει.

    (περίεργο αυτό, αλλά αληθινό: πρώτα τα γράφω, μετά τα σκέφτομαι. τι να πεις. γενιά του γρηγορότερα.)

    Γράφω λοιπόν:

    Υ.Γ.: Παίρνω το θάρρος να σου προτείνω δύο-τρία blog που πιστεύω οτι όλοι πρέπει να περάσουν απο εκεί:

    Και το μυαλό μου σταματάει στο «πιστεύω οτι όλοι πρέπει να περάσουν απο εκεί».

    Πράγματι, το πιστεύω. Όποιος blogάρει, πρέπει να τους διαβάσει έστω και μία φορά. Να του/της αρέσουν, να μην του/της αρέσουν, να του/της βαριέται ή να χασμουρηθεί, όποιος ή όποια blogάρει πρέπει να περάσει μία φορά απο εκεί.

    Όχι σαν φόρο τιμής, σας διαβεβαιώ: σαν μέτρο.

    Διάβασέ τους, και μετά γράψε ότι σου κατεβαίνει στο τσερβέλο.

    Ενηγουέη, αυτό ήθελα να το γράψω και στους υπόλοιπους, που βαριέστε, δεν γουστάρετε, δεν κάνετε κέφι, δεν θέλετε, δεν εχει νόημα, δεν μου στέλνετε ενα ημεηλ, αλλα με θωρείτε αθόρυβοι.

    Για την ιστορία, οι τρεις είναι:

    Κουκουζέλης

    Thas

    OldBoy

    Και για να προσθέσω σε αυτήν την συντροφιά και ένα δώρο, κείμενο που διάβασα πρόσφατα αρκούντως ανατριχιαστικό, θλιβερό, σκοτεινό, σοβαρό, ωραίο κείμενο:

    Θα ξεχάσετε την Πάρνηθα όπως ξεχάσατε τη Χαλκιδική, την Πεντέλη, τον Υμηττό, τον Ταΰγετο, τη Σάμο, τη Θάσο… Μετά θα βοσκάτε τα κατσίκια σας, θα βάζετε πατάτα και θα αγοράζετε οικόπεδα στο πρώην δάσος . Όταν σας πνίξουνε τα ρέματα και διαβρωθούν τα χτήματα, θα λέτε αοριστολογικά «η φύση εκδικείται» και θα εγκαλείτε το κράτος.

    Θα ξεχάσετε αυτά τα σκάνδαλα και τις κομπίνες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ όπως γενικά ξεχνάτε τη διαφθορά, που εμποδίζει την ανάπτυξη του τόπου, αφού σας διορίζει εκτάκτους, εποχιακούς και μόνιμους, σας εξασφαλίζει άδειες, επιχορηγήσεις, μίζες — ενίοτε και πολυτελή βίο, όπως στον δήμαρχο Σχοινούσας και στους ‘καημένους’ του Παντείου.

    Θα ξεχάσετε τ__ __________ όπως ξεχάσατε την Ήλιος, το Σαμίνα Εξπρές, τη Ρικομέξ και τους σεισμούς του ’99, το πέταλο του Μαλιακού, τα Τέμπη. Τι φταίνε για την κακιά την ώρα οι άνθρωποι.

    Όλο το άξιο λόγου κείμενο, μπορείτε να το διαβάσετε στο blog Sraosha, σε αυτό το post.

    Μετα τιμής, μετα σεβασμού, σας φιλώ, αντε γεια, γειά σας, αυτά.

    Μπα σε καλό μου. Όλο λάθη κάνω σήμερα.

    Άξιο λόγου οτι υπάρχουν άνθρωποι που κρίνουν αυτά που διαβάζουν, δεν τα καταπίνουν αμάσιτα, καταθέτουν την σκέψη τους – και δεν μένουν σε χαριτωμενιές τύπου «Αχ! τι καλά! στην Μύκονο!» 🙂

    Πολύ καλή δουλειά….

    Αυτό κατέθεσα ως σχόλιο στο blog Μεγαλυνάρι, για το post «VODAFONE ΝΤΡΟΠΗ ΣΟΥ…»

    Για την ιστορία, η εταιρεία εβγαλε Δελτίο Τύπου με τίτλο:

    Anti-Global Warming Party από τη Vodafone για την προστασία του περιβάλλοντος

    Όλα καλά ως εδώ; Όλα καλά.

    Αλλά το δελτίο τύπου ξεκινούσε περίεργα:

    Η Vodafone, αντιμετωπίζοντας με ιδιαίτερη ευαισθησία τις δραματικές αλλαγές που συμβαίνουν στο περιβάλλον, διοργάνωσε ένα ξεχωριστό διήμερο εκδηλώσεων στη Μύκονο, με σκοπό την κινητοποίηση όλων μας για την προστασία του περιβάλλοντος.

    Η Vodafone, από την έναρξη της λειτουργίας της, εφαρμόζει ένα ολοκληρωμένο περιβαλλοντικό πρόγραμμα, με κύριους άξονες δράσης, την ανακύκλωση, την εξοικονόμηση ενέργειας, τη χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και τη χρήση υλικών φιλικότερων προς το περιβάλλον.

    Που είναι το κέντρο της ευαισθητοποίησης της εταιρείας; Στην Μύκονο.

    Α, μάλιστα…

    Είναι γνωστή η περιβαντολογική καταστροφή που λαμβάνει χώρα στην ….Μύκονο.

    Αυτό που ακολουθεί είναι κλασσικό παράδειγμα …in fashion show:

    Το Anti-Global Warming Event ξεκίνησε το μεσημέρι του Σαββάτου 7 Ιουλίου με ένα beach party στην παραλία του Πάνορμου. Οι παρευρισκόμενοι απόλαυσαν τον ήλιο και τη θάλασσα, έλαβαν μέρος σε πρωτότυπα παιχνίδια με στόχο την ευαισθητοποίηση σε περιβαλλοντικά θέματα, ενώ παράλληλα διασκέδασαν με τις μουσικές επιλογές του D.J Naughty, γνωστού για τη συνεργασία του με τους Karl Lagerfeld & Mario Testino. Τις εντυπώσεις έκλεψε η Ιταλίδα καλλονή Vanessa Hessler, το νέο πρόσωπο της Victoria’s Secret, αλλά και πρωταγωνίστρια της νέας ταινίας «Asterix aux Jeux Olympiques», που θα βγει στους κινηματογράφους το φθινόπωρο, η οποία ήρθε στην Ελλάδα ειδικά για τις εκδηλώσεις.

    Το διήμερο ολοκληρώθηκε με επίδειξη μόδας της Diesel στο ξενοδοχείο Santa Marina ένα πρωτότυπο fashion show που στόχο είχε να συμβάλλει στη διάδοση των μηνυμάτων για την ενίσχυση της περιβαλλοντικής συνείδησης του κοινού. Τα μοντέλα διέσχισαν την πασαρέλα κρατώντας το απόλυτο αξεσουάρ, τον ηλιακό φορτιστή της Vodafone. Guest star ήταν η Vanessa Hessler, η οποία έδωσε το δικό της μήνυμα τονίζοντας την σημασία της προστασίας του περιβάλλοντος και μιλώντας ελληνικά είπε: «Αγκάλιασε το περιβάλλον, ζήσε την στιγμή».

    Οκ.

    Για την ιστορία, δεν με πειράζει που είναι η vodafone – αν και είναι γνωστά τα «προηγούμενα» που έχω μαζί της.

  • Δεν με πειράζει που η εταιρεία κάνει κοινωνικό έργο – αντιθέτως.
  • Δεν με πειράζει που το διαφημίζει.
  • Δεν με πειράζει που γίνεται με ένα fashion show (!), μαγκιά της.
  • Αλλά σκεφθείτε λίγο τον συνδιασμό: fashion show, στην μύκονο, για το …περιβάλλον.

    Πείτε καλύτερα οτι ήθελαν να κάνουν τσάμπα διακοπές τα στελέχη με έξοδα της εταιρείας συνδιασμένα με α) τσάμπα διαφήμιση, β) με φοροαπαλλαγή και γ) με …κοινωνικό πρόσωπο και αφήστε τις μαλαγανιές…

    Λεφτά για πέταμα έχουν εκεί στην Vodafone….

    Τεσπά, καλύτερα τα λέει ο Dorian Celt στο blog του, καλύτερα να τα διαβάσετε απο εκεί

    blog_free_from_hol.jpg

    Αφιερωμένο σε όλους όσους μου έλεγαν «που να τα βάζεις με το θηρίο», «να μην την πάταγες», «ε, τώρα πλήρωνε».

    Η ιστορία:

    Έχοντας αγοράσει ένα πακέτο ADLS απο την HOL (Broadband Pack 6 μηνών) μου έκανε άλλους έξι μήνες δώρο. Όταν τελείωσε η συνδρομή μου, και ενώ δεν με ενημέρωσε(*) -αλλά περίμενε να την ενημερώσω… εγώ- μου έκανε αυτόματη ετήσια ανανέωση.

    Υποστήριζα ότι: έπρεπε να με ενημερώσει με όλους τους πιθανούς τρόπους (τηλεφωνικά, έγγραφα, με email), και οτι η ανανέωση δεν έπρεπε να είναι ετήσια, αλλά αορίστου χρόνου (ή έστω εξάμηνη, αφού αυτή ηταν και η αρχική αγορά μου).

    Έθετα δηλαδή το ερώτημα ότι αν είναι νόμιμη αυτή η διαδικασία, αφού: η ενημέρωση έγινε σε λογαριασμό που δεν χρησιμοποίησα ποτέ, και η αυτόματη ανανέωση για το μεγαλύτερο διάστημα που θέλει η εταιρία, θα μπορούσε δυνητικά, να την οδηγήσει να κάνει ανανεώσεις… δεκαετίας, αν την κάλυπτε ο νόμος.

    Για τις θέσεις μου ενημέρωσα την HOL, τον ΙΝΚΑ, τον Συνήγορο του Καταναλωτή και την ΕΕΤΤ.

    Αφιερωμένο απο καρδιάς:

    Η HOL επικοινώνησε μαζί μου σήμερα το πρωϊ. Με ενημέρωσε οτι όλες οι ανανεώσεις πλέον είναι αορίστου χρόνου, και αφού είχα στείλει αίτηση διακοπής απο τον Απρίλη, είμαι ελεύθερος απο τότε. Όλοι οι λογαριασμοί που μου στάλθηκαν έκτοτε, πιστώθηκαν.

    Είμαι ελεύθερος απο την HOL, χάρη στις προσπάθειες των EETT, Συνήγορο του καταναλωτή, και ΙΝΚΑ, που πίεσαν την Hellas On Line να αλλάξει την πολιτική της.

    Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε στο ποστ: Αιχμάλωτος της HOL.

    Περισσότερα για την θέση μου στην αντίδραση, εδώ: Αντισταθείτε!

    Oh yeah, oh yeah….

    (*) μου έστειλε email, στον λογαριασμό της HOL που άνοιξε αυτόματα, και δεν χρησιμοποίησα ποτέ.

    Δεν τον ήξερα σχεδόν καθόλου. Αλλά εσένα, που ήταν αδελφός σου, σε ξέρω.

    Σε ξέρω φιλαράκι.

    Ξέρω οτι πάλι θα γίνεις και πατέρας, και μάνα, και αδελφός. Ξέρω οτι θα νοιαστείς, θα σκεφτείς, θα προγραμματίσεις.

    Ξέρω οτι ο τελευταίος που θα ασχοληθείς μαζί του, είσαι εσύ.

    Του τρίτου, ήταν κολλητός. Και κλαίει και σπαράζει. Όσο και εσύ, αλλά εσύ δεν δείχνεις. Το καταπίνεις, βάζεις άλλες προταιρεότητες.

    Και πατέρας, και μάνα και αδελφός.

    Κάπου εκεί, κάποια στιγμή, σου μαγκώνει την καρδιά το «τον θέλω πίσω, τώρα».

    Σου σφίγγει τον λαιμό, σου κόβει την ανάσα.

    Αλλά δεν δακρύζεις, γιατί κάποιος άλλος ζητά την προσοχή σου, την ασφάλειά σου, σε κάποιον πρέπει να φανείς δυνατός.

    Και πατέρας, και μάνα και αδελφός.

    Όπως πάντα.

    ~

    Να σου πω οτι δεν είσαι τόσο δυνατός;

    Να σου πω οτι δεν ορίζεις τις ζωές των άλλων; οτι δεν είσαι θεός; Οτι θα την κάνει την μαλακία του ο άλλος, οτι θα αφήσει την ζωή του να ξεφύγει, θα αδιαφορήσει, θα την αρνηθεί; Κι αν δεν άκουσε, κι αν δεν σκέφτηκε, και αν δεν ήθελε πια, ή δεν κατάλαβε, δεν φταίς εσύ φιλαράκι.

    Να στο πω;

    Θα κάνει καμία διαφορά;

    Θα το θυμηθείς δέκα λεπτά μετά;

    ~

    Φρόντισέ τους όλους, φιλαράκι. Χαιρέτα τον κόσμο, πες ευχαριστώ που ήρθατε, φρόντισε τα απαραίτητα, φρόντισε τους δικούς σου, βάλτους να κοιμηθούν, διώξε τα άσχημα όνειρά τους, χάιδεψε το προσκέφαλό τους.

    Σαν πατέρας, σαν μάνα, σαν αδελφός.

    Και μετά, όταν θα ‘σαι μόνος, και όλοι θα είναι ήσυχοι και ασφαλείς, κάνε μου και μένα μία χάρη ρε φιλαράκι.

    Θυμήσου να κλάψεις και ‘συ.

    blog_parnitha.jpg

    Πήγα.

    Τι λένε; ο ισχυρογνώμων αλλάζει γνώμη, ο βλάκας όχι; Κάτι τέτοιο.

    Τέλος πάντως, η ώρα είναι επτά. Ήδη επτά. Τριβελίζει το μυαλό μου, η παρέα μου είναι ήδη εκεί, εγώ στο Παγκράτι, αναρωτιέμαι.

    Δεν βαριέσαι λέω, θα πάω και δεν θα το πω σε κανέναν οτι πήγα 🙂

    Φεύγω απο σπίτι με την Ελεάνα, ήδη επτά, ήδη έχει ξεκινήσει. Θα πάω, και αν αξίζει τον κόπο, θα έχει μείνει κάποιος εκεί.

    Περπατάω την Β.Σοφίας ανάποδα, τα αυτοκίνητα κινούνται κανονικά. Δεν θα έχει πολύ κόσμο, λέω στην Ελεάνα, γι’ αυτό δεν κλείσανε τον δρόμο.

    Φτάνουμε στο ύψος της βουλής. Ο κόσμος πυκνώνει.

    Αυτοκίνητα της αστυνομίας παρατεταγμένα, ακούγονται στο βάθος βουητά.

    Αρχίζω να ελπίζω.

    Να ελπίζω οτι ο κόσμος πήγε.

    Εγω, που δεν ήθελα να πάω.

    Με το που περνάμε το μπλόκο των αστυνομικών, κοσμοσυρροή.

    Όλοι μπροστά στην βουλή.

    Χαμογελάω.

    Εγω, που δεν ήθελα να πάω – τρομάρα μου.

    Είναι η πεμπτουσία των διαμαρτυριών.

    Καμία πινακίδα με κόμματα, καμία καπήλευση, τα κανάλια μακρυά, μόνο κόσμος, τελείως αυθόρμητα. Φωνάζει, μουντζώνει την βουλή, οι πιο ψαγμένοι έχουν αστεία και σοβαρά πλακάτ, μοιράζουν αυτοσχέδια φέιγ-βολαν, γιουχάρουν χωρίς πρόγραμμα, κανείς απο πάνω, κανείς με ντουντούκα, κανείς να οργανώνει.

    Ηρθαν χωρίς να τους πει κανείς να ‘ρθουν, και έτσι μένουν όσο θέλουν γιατί δεν υπάρχει κανείς να τους πει να φύγουν. Κάνουν ότι θέλουν, μιλάνε, γνωρίζονται, συναντιούνται, και σπάνε την κουβέντα κάθε λίγο για να γιουχάρουν και να μουντζώσουν. Και μετά ξαναγνωρίζονται, γελάνε με τα χαριτωμένα αυτοσχέδια αυθόρμητα χάπενιγκ, φωτογραφίζουν τους άλλους και τους φωτογραφίζονται και αυτοί.

    Και κάθε λίγο γιουχάρουν και μουντζώνουν.

    Και όλοι χαμογελάνε, μιλάνε, θυμώνουν, λυπούνται, και συμμετέχουν.

    Η καλύτερη διαδήλωση της ζωής μου.

    Γιατι δεν ήταν κανενός, ούτε ΓΣΕΕ, ούτε ΑΔΕΔΥ, ούτε ΠΑΣΟΚ, ούτε ΚΚΕ, ούτε ΣΚΑΪ, ούτε MEGA.

    Γιατί ήταν όλων αυτών που ήταν εκεί, που διαμαρτυρήθηκαν χωρίς εχθρό, που δεν οργανώθηκαν ούτε καλουπώθηκαν.

    I stand corrected που λένε και τα ξένα.

    Ήταν όαση για όσους ήταν εκεί.

    Όαση δημοκρατίας.

    Ας βρούμε λοιπόν ποιος φταίει (αφού επιμένετε).

    Φταίει ο κρατικός μηχανισμός; Φταίει, αν δεν έκανε το καθήκον του. Τι θεομηνίες και μαλακίες, για αυτό σας πληρώνουμε. Αν ήταν όλα καλά, δεν θα άναβε, ή θα την σβήναμε μόνοι μας. Απο την άλλη, αν γίνεται χαλασμός κυρίου, και έχει 7000 βαθμούς όξω, τι να σου κάνει και ο υπουργός;

    Φταίει η πυροσβεστική; Όχι. Δεν το λέω κατηγορηματικά, αλλά η πιθανότητα «να πα να γαμηθεί, άστο να καει» μου φαίνεται πολύ μικρή.

    Φταίνε οι εμπρηστές; Αφού βρίσκουν πελάτες!; Τι να κάνουν δηλαδή; Παράνομοι είναι, δεν τους νοιάζει.

    Φταίνε οι πελάτες; Τρελοι είμαστε; αφού πελάτες είμαστε όλοι εμείς….

    Εναντίον ποιανού δηλαδή θα κατέβουμε την Κυριακή;

    Την Κυριακή, γίνεται χαμός. Διαμαρτυρίες, πορείες, ενημέρωση απο σταθμούς, βαβούρα.

    Οι τηλεοράσεις φωνάζουν: Οι Bloggers διαμαρτύρονται και θα κατέβουν στην Βουλή.

    Να με συμπαθάτε, αλλά δεν νομίζω οτι ξέρω αν θα πάω.

    Επιτρέψτε μου, πριν αρχίσετε τα «τι λες ρε μαλάκα»:

    Αν με ενοχλεί κάτι τώρα τελευταία, είναι διάσπαση της τιμωρίας. Με ενοχλεί που πληρώνω καπέλο φόρο στο κινητό, με ενοχλεί που διώχνουν τους συμβασιούχους που χρειάζονται (για να φέρουν άλλους), με ενοχλεί που επιτρέπουν παρακολουθήσεις κινητών, που επιτρέπουν φόνους για να μην γίνουν γνωστές οι παρακολουθήσεις, που βάζουν χέρι στα ταμεία (αυτοί, που η σύνταξή τους είναι σίγουρη), με ενοχλεί που οι δρόμοι γεμίζουν νερά με την πρώτη βροχή, που όταν τους αποκαλούν «κλέφτες» φωνάζουν «εσείς κλέψατε περισσότερα».

    Με ενοχλεί.

    Αλλά, αν κατέβω την Κυριακή, θα είναι σαν να λέω οτι όλα όσα με ενοχλούν, θα φύγουν, αρκεί να τα πω.

    Δεν θέλω να τα πω, τα ξέρουν.

    Αυτό που θέλω να κάνω είναι να τους πονέσω.

    Έγιναν τόσα πράγματα, τόσες αδικίες, τόσες απατεωνιές – και δεν παραιτείται κανείς. Δεν παραιτείται κανείς, διότι η καρέκλα είναι ζεστή, και προσφέρει ασφάλεια.

    (*) Απίστευτο: δεν παραιτείται κανείς! Καμία ευθυξία, καμία υποχρέωση, καμία ευθύνη. Κανείς!

    Και όταν έρχονται οι εκλογές, απο υπερόπτες γίνονται ζήτουλες, και παρακαλάνε κλαίγοντας σχεδόν για μία ψήφο – προσφέροντας τα πάντα, όσα γνωρίζουν καλά οτι έχουμε ανάγκη, διότι μας τα στερήσανε οι ίδιοι.

    Κλαίνε για την καρέκλα; Κλαίω για τις συντάξεις. Κλαίνε για την θέση; Κλαίω για τον αδικοχαμένο Κώστα της Vodafone. Κλαίνε για το υπουργείο; Κλαίω για τον τύπο με την …ζαρτινιέρα. Κλαίνε για την πρωθυπουργία; Κλαίω για την Πάρνηθα.

    Μετά απο τις δηλώσεις περί «θεομηνίας», τις δηλώσεις περί «ζαρτινιέρας», τις δηλώσεις
    περί «μαχαίρι στο κόκκαλο», τις δηλώσεις περί «αναδάσωσης», τις δηλώσεις περί «δυσκολίας να καλυφθούν οι ασφαλισμένοι», τις δηλώσεις περί «δημόσιας υγείας», τις δηλώσεις περί «γκρεμίσματος των αυθαιρέτων», λέω να κάνω και εγώ μία δήλωση:

    Στις εκλογές, θα φροντίσω να κλάψουν την ψήφο μου αυτοί οι δύο «μεγάλοι» υποψήφιοι.

    Αυτή είναι η διαμαρτυρία μου, αυτή η πορεία μου, αυτή η διαδήλωσή μου.

    Υπομονή, μέχρι τον Σεπτέμβρη.

    blog_fire.jpg

    Υπάρχουν άνθρωποι που αναρωτιούνται:

    Άραγε μπορούμε να μαζευτούμε και να κάνουμε κάτι;
    (εκτός απο το να χαζεύουμε στην τηλεόραση και να καταδικάζουμε με κείμενα)

    Προς το παρόν, απορούν απλώς.

    Η απάντησή σας, θα βοηθήσει να δούμε αν ήρθε ο καιρός.

    Διότι χτυπώντας απλώς πλήκτρα στο πληκτρολόγιο, ούτε δάση φυτεύονται, ούτε Αμαλίες ανασταίνονται…

    Σχόλια εκεί, όχι εδώ.

    blog_10maria.jpg

    Ταίνια μικρού μήκους (διάρκειας 15 λεπτών περίπου) που προβάλλεται την Τετάρτη 27 Ιουνίου 2007 στις 19:30 στο Αμφιθέατρο «Αντώνης Τρίτσης» του Πνευματικού Κέντρου (Ακαδημίας 50).

    Η είσοδος είναι ελεύθερη.

    Περισσότερα για το έργο: http://www.10mariakindynos.org/.

    Μην σνομπάρετε τις ταινίες μικρού μήκους, καμιά φορά κρύβουν πολύ ταλέντο…

    …που είσασταν όταν έψαχνα για σπίτι; Ε;

    Λοιπόν, τα παιδιά, ψάχνουν για έναν νοικάρη λουκούμι. Προσφέρουν μεγάλο σπίτι, με πλεονεκτήματα και χαρές.

    Και μηνιαίως θα βλέπετε τους bloggers να τους ρωτάτε πως πάνε τα posts.

    Περισσότερες πληροφορίες εδω (με χάρτες, συν, πλην, όλα τα καλά).

    Το δημοσιεύω και εγώ α) διότι πολύ τα πάω τα παιδιά, β) μιά bloggeroικογένεια είμαστε, βοηθάμε ο ένας τον άλλο, γ) βαριόμουν να γράψω άλλο Post παρασκευιάτικα, και μου ήρθε λουκούμι.

    Επειδή όμως είμαι και blogger τρομάρα μου, άμα μπορέσω και κάνω κέφι και γουστάρω και δεν βαριέμαι, θα σας ανεβάσω και μία φωτογραφία ντουκουμέντο (ναι, έτσι, ντουκουμέντο, να κάνει εντύπωση), για το πως έψαχνα εγώ να βρώ σπίτι.

    Θα την βάλω Το ‘βαλα! σε τούτο το ποστ που διαβάζετε, για να μην το ψάχνετε αλλού και χαθείτε και σας ψάχνουμε. Να μας ξανάρθετε λοιπόν, μπας και γουστάρω και κάνω δουλίτσα για πάρτη σας.

    Ιδού:

    blog_look4rent.jpg

    Για την ιστορία δεν χρειάστηκε να το αναρτήσω γιατι το καμάρι μου η Ελεάνα βρήκε σπίτι εκτός συναγωνισμού (πράγμα που ξάφνιασε όοοοοολους όσους θεωρούσαν απίθανο το αίτημα 400 ευρώ δυο υπνοδωμάτια) – αλλά θα τα πούμε μιαν άλλη φορά αυτά…

    …άντε να νοικιάσετε τώρα το σπίτι των παιδιών 🙂

    Στο μεταξύ, αμα πάτε απο μένα, και σας αρέσει, και το κλείσετε, να πιείτε ένα κρασί στην υγειά μας (εμένα και της Ελεάνας), που είμεθα καλοί άνθρωποι.

    Μουτς.

    Εγώ θα ψηφίσω, ακόμα κι αν έχουν έτσι τα πράγματα.

    Όχι βέβαια τους δύο μεγάλους.

    Αλλά αυτά που λέει ο αραχτός, τα υιοθετώ (σχεδόν) όλα.

    blog_ekloges.jpg

    (Η φωτό είναι για την νέα διακόσμηση του αραχτού)

    Στο πλαίσιο (όχι το κατάστημα) του αφιερώματός μας «επικοινωνήστε τα δικαιώματά σας», και μετά το γράμμα προς τα ΕΛΤΑ (για να μου φέρουν τα γράμματα με λουλούδι στην πόρτα, όπως έγραφε και η Cyberella), ακολουθεί είδηση τύπου Ευαγγελάτου.

    Το email στάλθηκε στις 5 μεγαλύτερες γαλακτοβιομηχανίες της Ελλάδας (και όχι μόνο):

    Εβγα (επικοινωνία)
    Φάγε (επικοινωνία)
    Δέλτα (επικοινωνία)
    Όλυμπος (επικοινωνία)
    Μεβγάλ (επικοινωνία)

    Και έγραφε:

    ΠΑΣΤΕΡΙΩΣΗ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΜΕΝΟΥ ΓΑΛΑΚΤΟΣ

    Παρέλαβα σήμερα με email ένα εδιαφέρον κείμενο(*) που θα ήθελα να σχολιάσετε:

    «Ξέρετε ότι αν το γάλα στο χάρτινο μπουκάλι δεν πουληθεί στην καθορισμένη χρονική διάρκεια επιστρέφει στη βιομηχανία για να ανα-παστεριωθεί και να ξαναγυρίσει στο σουπερμάρκετ; Ο νόμος επιτρέπει τις μεγάλες βιομηχανίες να επαναλάβουν τη διαδικασία έως 5 φορές.

    Όταν το γάλα φτάνει στο σουπερμάρκετ για την πώληση, φέρνει έναν αριθμό στο κάτω μέρος της συσκευασίας του. Αυτό το νούμερο είναι από το 1 έως το 5. Αν έχει τον αριθμό 1 σημαίνει ότι βγαίνει από το εργοστάσιο για πρώτη φορά, αλλά αν έχει τον αριθμό 4 σημαίνει ότι έχει ήδη γυρίσει πίσω στη βιομηχανία 3 φορές.»

    Ισχύει κάτι τέτοιο στην εταιρεία σας; Γνωρίζετε αν ισχύει σε άλλες γαλακτοβιομηχανίες του χώρου;

    Μετά την 5η παστεροποίηση(**), ποιά η χρήση του αποσυρμένου γάλακτος απο την βιομηχανία σας;

    Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας,
    Arkoudos.

    (*) Το email έλεγε και άλλα, αλλά είπα να μην τους στεναχωρήσω μεγάλους ανθρώπους. Εσάς πάλι, που αδιαφορώ για το αν θα σας στεναχωρήσω, ιδού το πρωτότυπο:

    blog_gala.jpgΞέρετε ότι αν το γάλα στο χάρτινο μπουκάλι δεν πουληθεί στην καθορισμένη χρονική διάρκεια επιστρέφει στη βιομηχανία για να ανα-παστεριωθεί και να ξαναγυρίσει στο σουπερμάρκετ; Απίστευτο; Ο νόμος επιτρέπει τις μεγάλες βιομηχανίες να επαναλάβουν τη διαδικασία έως 5 φορές, κάτι που αφήνει το γάλα χωρίς γεύση και τελικά χωρίς ποιότητα και διατροφική αξία.

    Όταν το γάλα φτάνει στο σουπερμάρκετ για την πώληση, φέρνει έναν αριθμό στο κάτω μέρος της συσκευασίας του. Αυτό το νούμερο είναι από το 1 έως το 5. Αρκεί να αγοράζετε γάλα που φέρει έως τον αριθμό 3, δηλαδή γάλα που έχει ανα-παστεριωθεί 2 φορές. Σας συμβουλεύουμε να μην αγοράζετε γάλα με αριθμό 4 ή 5 γιατί η ποιότητά του έχει καταστραφεί. Αν αγοράζετε κασόνι με μπουκάλια γάλα, ο ίδιος αριθμός αναγράφεται στο κάτω μέρος του, 1 έως 5. Αν έχει τον αριθμό 1 σημαίνει ότι βγαίνει από το εργοστάσιο για πρώτη φορά, αλλά αν έχει τον αριθμό 4 σημαίνει ότι έχει ήδη γυρίσει πίσω στη βιομηχανία 3 φορές.

    Την επόμενη φορά που θα αγοράσετε γάλα, κοιτάχτε στον πάτο του μπουκαλιού. Μην αγοράσετε γάλατα με αριθμό 4 ή 5, ούτε ακόμα και με 3, αν είστε λεπτομερείς στις αγορές σας.

    (**) Το ξέρω. Βιαζόμουνα 🙂

    Η γνώμη μου είναι οτι αν ισχύει είναι πολύ πιθανό να μην παστεριώνεται πάλι μόνο του, αλλά να ανακατεύεται με τα …καινούργια γάλατα. Αριθμός πάντως (χωρίς να ξέρω τι πραγματικά αντιπροσωπεύει) υπάρχει στις συσκευασίες.

    Η πιο γρήγορη απάντηση κερδίζει τον διαγωνισμό της ταχύτητας, η πιο σαφής τον διαγωνισμό της ειλικρίνειας, και τον άτυπο διαγωνισμό Αρτέμης Μάτσας κερδίζει η εταιρεία που θα καρφώσει και τις άλλες.

    Υ.Γ. Την άποψή μου για την ΦΑΓΕ την θυμάστε έτσι;

    Η Viviartia (κοινώς ΔΕΛΤΑ) ήταν η πρώτη που απάντησε γραπτά και εμπεριστατωμένα.

    Η απάντησή της:

    Αγαπητέ κύριε,

    Έχουμε λάβει το email σας και θα θέλαμε να δηλώσουμε κατηγορηματικά ότι τα όσα αναφέρονται είναι ψευδή και αποτελούν ανεύθυνες διαδόσεις που στοχεύουν στην υποβάθμιση της αξίας του γάλακτος.

    Ο αριθμός που αναγράφεται στο κάτω μέρος της συσκευασίας των προϊόντων γάλακτος είναι ο αριθμός του γεμιστικού της μηχανής που εμφιαλώθηκε η συγκεκριμένη συσκευασία. Ο αριθμός αυτός είναι απαραίτητο να αναγράφεται στα πλαίσια του συστήματος ιχνηλασιμότητας που πρέπει εφαρμόζεται από όλες τις εταιρίες.

    Το φρέσκο γάλα ΔΕΛΤΑ παράγεται από 100% φρέσκο ελληνικό γάλα, το οποίο συλλέγεται καθημερινά από επιλεγμένες φάρμες σε όλη την Ελλάδα και παστεριώνεται στα 2 εργοστάσια μας στον Ταύρο Αττικής και στην Σίνδο Θεσσαλονίκης λίγες ώρες πριν διατεθεί στα καταστήματα. Κάθε συσκευασία φέρει πάνω της τον αριθμό ταυτότητας ο οποίος μας επιτρέπει να γνωρίζουμε μέχρι και την φάρμα παραγωγής του γάλακτος που περιέχεται.

    Όταν το γάλα φθάσει στην ημερομηνία λήξης του, αποσύρεται από τα καταστήματα, επιστρέφεται στην εταιρία και στην συνέχεια αποστέλλεται στις χωματερές για καταστροφή ή σε μονάδες λιπασμάτων ακολουθώντας όλες τις νόμιμες διαδικασίες. Τα πρωτόκολλα καταστροφής αποδεικνύουν στους τακτικούς ελέγχους που γίνονται από τις κρατικές υπηρεσίες την απόλυτη εφαρμογή της διαδικασίας.

    Τέλος, η εταιρία μας θα καταφύγει σε κάθε νόμιμο μέσο για τον περιορισμό των ανωνύμων που θίγουν την φήμη και την αξιοπιστία ολόκληρου του κλάδου.

    Για οποιαδήποτε άλλη πληροφορία ή διευκρίνιση οι σύμβουλοι ενημέρωσης του Κέντρου Ενημέρωσης ΔΕΛΤΑ είναι στην διάθεσή σας στο τηλ. χωρίς χρέωση 800-1199-800.

    Έλενα Αργυράκη
    Υπεύθυνη Κέντρου Ενημέρωσης ΔΕΛΤΑ

    Σαφές, ξεκάθαρο, εμπεριστατωμένο.

    Αν υιοθετούσα το email χωρίς αναζήτηση της άλλης πλευράς, θα είχα να γράψω, διάφορα. Αλλά η ΔΕΛΤΑ, εμένα με κάλυψε πλήρως. Δεν ισχύει, δεν επαναπαστεριώνονται τα γάλατα, άμα τη επιστροφή καταστρέφονται.

    Αναμένω ίδια απάντηση και απο τις άλλες εταιρείες…

    Ιδού και η απάντηση της ΦΑΓΕ:

    Αγαπητέ κύριε,

    Σε απάντηση του ερωτήματος που θέσατε, σας ενημερώνουμε ότι το γάλα ΦΑΓΕ όπως και όλα τα άλλα προϊόντα που επιστρέφονται στην εταιρία, σε οποιαδήποτε συσκευασία, συγκεντρώνονται σε ειδική εγκεκριμένη εγκατάσταση καταστροφής, όπου, με τη βοήθεια σπαστήρα, συνθλίβονται και το μεν υλικό συσκευασίας απορρίπτεται το δε περιεχόμενο διατίθεται αποκλειστικά για χρήση ως ζωοτροφή όπως επιτάσσει ο κανονισμός 79/2005 ΕΕ και για καμία άλλη χρήση. Η ανωτέρω διαδικασία επιτηρείται από τις αρμόδιες αρχές.

    Με εκτίμηση,

    Αλέξης Αλεξόπουλος
    Marketing & Communications Director

    Ότι επιστέφεται, διατίθεται για ζωοτροφή.