Πριν απο μερικούς μήνες, ένα περίεργο post εμφανίστηκε στο ADSLGr:

Αντιγράφω τα σημαντικά σημεία:

Την 19-1-2009 έλαβα από δικαστικό επιμελητή «Πράξη Διεξαγωγής Ακρόασης» από την Ε.Ε.Τ.Τ. σχετικά με την αίτηση που κατέθεσε η Εταιρία Cosmote – Κινητές Τηλεπικοινωνίες A.E. για την διαγραφή του domain name whatsup.gr από τον σημερινό φορέα του ονόματος χώρου, εμένα δηλαδή (Βαρυτιμίδη Χρήστο) κατηγορώντας με ότι την κατοχύρωση του domain name, την έκανα κακόπιστα, παράνομα και καταχρηστικά προσβάλλοντας τα νόμιμα δικαιώματά της. Το αιτιολογικό της αίτησης διαγραφής είναι ότι επειδή η Cosmote έχει κατοχυρώσει το σήμα whatsup ώς λεκτικό και με απεικόνιση ήδη από το 2001, ως επακόλουθο αιτείται την διαγραφή του σημερινού φορέα.

Στην κατηγορία τους εναντίον μου, αναφέρουν ότι εγώ τους στερώ την φήμη τους από την χρήση του ονόματος που αυτοί φυσικά δεν θέλησαν να κατοχυρώσουν το 2001 (το domain κατοχυρώθηκε από εμένα τον Αύγουστο του 2003!! και ο καταχωρητής που ανανέωσε το domain το 2005 ήταν η Otenet!!!). Το δε όνομα whatsup δεν είναι λεκτική εφεύρεση της Cosmote όπως για παράδειγμα είναι η λέξη cosmoκάρτα, αλλά είναι έκφραση – ιδιωματισμός που χρησιμοποιείται κατά κόρον, από το 1949 σαν έκφραση από τον Bugs Bunny αλλά και από όλο τον κόσμο σε καθημερινή βάση. Η διαδικασία κατοχύρωσης έγινε από εμένα νομότυπα – όπως φυσικά και από την επιτροπή που συνεδρίασε για την έγκριση κατοχύρωσης που έγινε – και βάσει του κανονισμού λειτουργίας για την διαχείριση – έγκριση domain name ισχύει η σειρά προτεραιότητας κατάθεσης της αίτησης.

Αυτά, στις 19/1/2009

Εκτοτε, πολλές κουβέντες έγιναν, οι δύο πλευρές πήγαν στην ΕΕΤΤ, και τελικά, μόλις εχθές, η ΕΕΤΤ, έβγαλε απόφαση (οι επισημάνσεις δικές μου):

Μόλις χθες μου επιδόθηκε η απόφαση της Ε.Ε.Τ.Τ.
Η οποία διαγράφει το domain από εμένα, και το δίδει στην Cosmote.

Την απόφαση της Ε.Ε.Τ.Τ. μπορείτε να την διαβάσετε εδώ.
http://www.netfans.gr/apofasi/

Σαν ένα σχόλιο σχετικά έχω να πω ότι όλοι οι ισχυρισμοί της Cosmote βάση της απόφασης είναι αληθινοί, ενώ σε αντίθετη περίπτωση όλοι οι δικοί μου ισχυρισμοί είτε δεν χρησιμοποιήθηκαν στην απόφαση είτε θεωρήθηκαν ανακριβής.

Για παράδειγμα θα σας πω ότι μου ζητήθηκαν τα στατιστικά επισκεψιμότητας από το 2003 έως την ημέρα της ακρόασης και τους τα έδωσα και αυτοί όπως θα δείτε γράφουν στην απόφαση ότι το blog το λειτουργώ «κατ΄ απόδειξη» από τις 26-11-2008 έπειτα δηλαδή από την καταγγελία της Cosmote.
Αφού λοιπόν server files δεν είναι απόδειξη για την Ε.Ε.Τ.Τ., αφού λοιπόν ευχαριστήριο της Livepedia.gr τον Δεκέμβριο του 2007 δεν είναι απόδειξη λειτουργίας για την Ε.Ε.Τ.Τ. τότε απόδειξη είναι ο ισχυρισμός της Cosmote ότι το λειτουργησα έπειτα από την καταγγελία.

Θα τα πούμε λοιπόν στα αστικά δικαστήρια.

Και ως απάντηση στον χρήστη breadfan

Καλη τυχη φιλε μου και ευχομαι να δικαιωθεις..Οσο για την ΕΕΤΤ απλα ντροπη τους…Αν ειναι δυνατον εν ετη 2009 να μην αναγνωριζονται στοιχεια επισκεψιμοτητας μεσω file server..

ο συντάκτης απαντά:

Μα φίλε μου δεν είναι ότι δεν δέχτηκαν κάτι που είναι δικό μου απλά όπως τα server files, αλλά κείμενο το οποίο αναρτήθηκε από τους διαχειριστές του livepedia.gr ιστοσελίδα που υποστηρίζεται και από τον ΟΤΕ.

Το κείμενο μπορείτε να το δείτε εδώ

Απλά όπως ο τίτλος είμαι ένας μίκρος για το μέγεθος του OTE, αλλά δεν περίμενα τέτοια αντιμετώπιση.
Αύριο θα έχω κάνει upload και τα πρακτικά της ακρόασης αλλά και το υπόμνημα που κατέθεσα. Ώστε να δείτε ότι κατά την διάρκεια της ακρόασης το 1 από τα 3 μέλη της επιτροπής αφού είχε ολοκληρώσει την κατάθεση της θέσης η COsmote είπε το μέλος ότι «ωραία όλα αυτά που μας είπατε αλλά δεν μας έχετε πει που ο κ. Βαρυτιμίδης ήταν κακόπιστος όταν εσείς κατοχυρώσατε ως εμπορικό σήμα μία απλή φράση της αγγλικής που την έλεγε ο Bugs Bunny»

Έλεος.

Αυτά, ιστορικά.

Το εν λόγω blog λειτουργεί ακόμα (τις στιγμές που γραφόταν αυτό το ποστ), και μπορείτε να το επισκεφθείτε εδώ: http://www.whatsup.gr – ένα πολύ πετυχημένο όνομα για blog, by the way.

---

Αφού έχουμε τα στοιχεία, ας πάμε και στην άποψη μου:

ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ ΡΕ; ΕΧΕΤΕ ΞΕΦΥΓΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣ;

Επειδή έχετε λεφτά/εξουσία/δύναμη, θα φάτε απο τον χρήστη το domain του; Γιατί; Γιατί ΕΣΕΙΣ βαρεθήκατε να τσακιστείτε και να κλείσετε ένα domain;

Αλλωστε γιατί να τρέχετε; ΟΠΟΤΕ θέλετε, ΟΠΩΣ θέλετε, θα πάτε να το κλείσετε. Τι και αν το έχει κλείσει, τρία χρόνια μετά ένας άλλος άνθρωπος; Θα του το κλέψετε, και θα κάνετε το κόμμάτι σας.

Σας πείραξε ο άνθρωπος; Σας το άρπαξε; Τόσα χρόνια είχατε κατοχυρώσει το όνομα, τώρα που το έπιασε ο άλλος σας πείραξε;

Και η πλάκα είναι οτι εχετε domain: whatsup.com.gr. Τι έγινε; Δεν είναι αρκετά trendy; δεν είναι αρκετά cool; δεν είναι αρκετά wow; έχει πολλά γράμματα και μπερδευτήκατε; Και δεν φτάνει αυτό, ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΤΕ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ. Αδειο μένει. Αχρείαστο.

Οχι, έτσι; Μόνο .gr υπάρχει για εσάς. Τα άλλα δεν είναι domain; Ίσως δεν πουλάνε διαφημιστικά – όπως διαφημιστική και άχρηστη είναι και όλη η ύπαρξη του consept σας…

Έπρεπε -λέει- ο άνθρωπος να ξέρει οτι υπάρχει trademark, και να ξέρει οτι δεν πρέπει να το χρησιμοποιήσει. Πως να το ξέρει; Πως να ξέρει οτι είναι κατοχυρωμένο; Αντιθέτως, η ΕΕΤΤ θα μπορούσε να το ξέρει – και να του το κόψει εξ αρχής – αλλά αυτό θα σήμαινε έξτρα δουλειά, και δεν το θέλουμε αυτό, σωστά;

Καλύτερα να γαμήσουμε την ζωή ενός χρήστη.

Συγχαρητήρια λοιπόν. Είστε πιο δυνατοί, πιο ισχυροί – και πιο άδικοι επίσης.

Και αυτό, εγώ τουλάχιστον, θα το θυμάμαι.

Κάθε φορά που θα βλέπω whatsup, σε διαφημίσεις ή οπουδήποτε αλλού, θα θυμάμαι το blog ενός χρήστη, που του το κλέψατε χρησιμοποιώντας την δύναμη που εγώ σας έδωσα.

Και που δεν έχω καμία απολύτως πρόθεση να σας ξαναδώσω.

---

Update: Η Cosmote κέρδισε το όνομα στο δικαστήριο(;), συνεπώς δεν το έκλεψε, το έκανε απολύτως νόμιμα. Μην με ρωτήσετε όμως αν ήταν και ηθικό αυτό που έκανε.

…οχι οτι είναι τίποτα σπουδαίο, όχι δηλαδή οτι τον σώζουμε τον άνθρωπο, ή κάτι τέτοιο, ή ασχολούμαστε μαζί του, αλλά να, είπα να το φτιάξω.

Και είπα να το φτιάξω, μετά απο αυτό:

54η μέρα του Θ. Τενέζου. ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΗΣΙΩΝ!!! http://www.stopcartel.org/g… #stopcartel

…το twitter της Μυρτούς.

Και λέω ρε σύ, εγώ τον είχα σχεδόν ξεχάσει τον άνθρωπο, και δεν θέλω να τον ξεχάσω, γιατί παλεύει για κάτι που έχει ουσία, για κάτι που πιστεύει, και που μας αφορά όλους, και θέλει να ακουστεί.

Κατά προτίμηση, πριν πεθάνει.

Και εμείς, απλώς ξεχνάμε και προσπερνάμε.

Παίζοντας το παιχνίδι των καναλιών, της κυβέρνησης, της αντιπολίτευσης, του οικονομικού και βιομηχανικού κατεστημένου, ξεχνάμε.

Οπότε, banner:

Μικρό:

Κώδικας:

<a href="http://www.stopcartel.gr/gr/tv.php" target="_blank"><img 
src="http://i260.photobucket.com/albums/ii14/arkoudos/banners/tenezos150.gif" 
border="0" alt="" /></a> 

Μεγάλο:

Κώδικας:

<a href="http://www.stopcartel.gr/gr/tv.php" target="_blank"><img 
src="http://i260.photobucket.com/albums/ii14/arkoudos/banners/tenezos400.jpg" 
border="0" alt="" /></a> 

Για να τον θυμόμαστε, και να κάνουμε κάτι γι’ αυτό, κατά προτίμηση πριν πεθάνει.

---

Υ.Γ.: Αναρτημένο video-συνέντευξη που βρήκα στο Καλτσόβρακο:

Συνέντευξη με τον Θεόδωρο Τενέζο from tasos on Vimeo.

Συνέντευξη με τον Θεόδωρο Τενέζο
κατά την 28η ημέρα απεργίας πείνας (13/2/2009)
…………………………………
citizen media
Πολίτες Δημοσιογράφοι
…………………………………
Για καλύτερη ανάλυση:
http://citizenmedia.blip.tv/#1924124

Το πρωτοδιάβασα στον tsimitaki.

Είναι μεγάλο, ε; βαριέστε λιγάκι. Δεν πειράζει, μπείτε στον κόπο – εγώ, διαβάζοντάς το, μορφώθηκα.

Καταγγελια προς τον συνηγορο του πολιτη
της κρατούμενης ΓΚΟΥΛΙΩΝΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ
Ελεώνας Θηβών (20-02-09),

Είμαι 41 ετών σήμερα, εξαρτημένη από την ηρωίνη από τα 17 μου.

Τόσα χρόνια αρρώστια και εξάρτηση από μία ουσία που αν δεν την είχα δε θα μπορούσα να είμαι όρθια για να δύναμαι να εργαστώ, για να μπορέσω να ζήσω.

Τον χειρότερο εφιάλτη, όμως, που οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν αυτονόητο συνεπακόλουθο της εξάρτησης, δεν είχα ποτέ φανταστεί ότι θα τον ζήσω έτσι όπως τον ζω και όπως καθημερινώς απειλούμαι ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να υποστώ.

Αυτό το «αυτονόητο συνεπακόλουθο της εξάρτησης», λοιπόν, είναι η φυλάκιση η οποία, ουσιαστικά σημαίνει την αιχμαλωσία και την ομηρία μου από τους δεσμοφύλακες που ελέγχουν κι επεμβαίνουν ακόμη και στα γεννητικά μου όργανα και στ’ απόκρυφα σημεία του σώματός μου.

Όποτε μπαίνω στην φυλακή είτε γιατί εισάγομαι πρώτη φορά είτε γιατί επιστρέφω από δικαστήριο είτε γιατί πήγα νοσοκομείο δέχομαι την εξής επίθεση, η οποία ονομάζεται «έρευνα»:

Η δεσμοφύλακας με υποχρεώνει να βγάλω όλα μου τα ρούχα, με βάζει να σκύψω, ν’ ανοίξω τους γλουτούς, να βήξω και παρατηρεί τον πρωκτό μου. Πολλές φορές βρίσκει ευκαιρία να παρατηρήσει γυμνό σώμα και με κοιτάει καλά καλά, μου φέρεται προσβλητικά, ειρωνικά, θρασύτατα, σα να’ μαι το τελευταίο σκουπίδι.

Μετά μου δίνουν άλλα ρούχα, από την αποθήκη τους, παράτερα και εξευτελιστικά, μου παίρνουν το σουτιέν γιατί, λέει, «απαγορεύεται» να το φοράω στην απομόνωση γιατί λέει, δήθεν μπορεί να.αυτοκτονήσω μ’ αυτό, μου δίνουν παπούτσια μεγαλύτερο μέγεθος απ’ το δικό μου και περπατάω σαν παλιάτσος και με οδηγούν στο φαρμακείο. Εκεί, με βάζουν να καθίσω σε γυναικολογική καρέκλα και η δεσμοφύλακας βάζει το δάχτυλό της στο αιδοίο μου μέσα στον κόλπο. Στην συνέχεια υποχρεούμαι να ουρήσω μπροστά στην δεσμοφύλακα για να κάνουν το ναρκωτέστ.

Μια φορά, στο χαρτί που ήταν τοποθετημένο στην γυναικολογική καρέκλα όπου μ’ έβαλαν να κάτσω είδα μία τρίχα από προηγούμενη ερευνηθείσα. Η αποστείρωση στα εργαλεία τους είναι κάτι που ενίοτε θυμούνται. Σε άλλες βάζουν διαστολείς και σκουριασμένους, πολλές φορές, τους βάζουν το δάχτυλό τους και συγχρόνως πιέζουν προς τον ορθό ή και από επάνω στη βουβωνική χώρα σε σημείο που η κρατούμενη να πονάει. Τα ειρωνικά σχόλια και τα σόκιν «αστειάκια» των δεσμοφυλάκων δεν λείπουν από το «ρεπερτόριό» τους.

Προσφάτως που αρνήθηκα την κολπική έρευνα και από τον γυναικολόγο, διότι ανεξαρτήτου μορφώσεως, ειδικεύσεως και μορφωτικού επιπέδου το να σου χώνει ο καθείς τα δάχτυλά του είναι τουλάχιστον «απρεπές», θα έλεγα, και ζητούσα υπερηχογράφημα, με απείλησαν ότι θα με δέσουν όλη νύχτα με τη χειροπέδα στο κάγκελο και αυτή την απειλή συγκεκριμένα την ξεστόμισε η δεσμοφυλακας που τελεί χρέη.νοσοκόμας στο Κατάστημα Κράτησης Γυναικών Ελεώνα Θηβών (Κ.Κ.Γ.Ε.Θ.) ΓΚΑΒΑΝΑ ΣΤΕΛΛΑ παρουσία της υπαρχιφυλακα ΣΑΜΠΑΝΗ ΣΩΤΗΡΙΑΣ, μου είπε πως αφού είμαι κρατούμενη πρέπει να δεχτώ την κολπική κι αυτή που δεν είναι, είναι «άλλο πράμα». Εν ολίγοις αυτό που μου είπαν και λένε είναι ότι αφού είμαι κρατούμενη πρέπει να μου κάνουν ότι θέλουν και να μην αντιδράω.

Με οδήγησαν στην υποδιευθυντρια ΚΑΦΡΙΤΣΑ ΑΓΛΑΙΑ, η οποία μου είπε πως αφού αρνούμαι την κολπική έρευνα ότι βρεθεί από ναρκωτικά στην φυλακή θα το χρεώσει σ’ εμένα και πως θα με κρατήσει πολλές ημέρες στην απομόνωση. Όταν της ζήτησα να μου κάνει υπερηχογράφημα διότι δεν αντέχω άλλο αυτόν τον βιασμό της κολπικής μου είπε πως δεν έχει αυτή τη δυνατότητα. Της απάντησα ότι δεν είμαι υποχρεωμένη να πληρώνω εγώ τη δική τους ανεπάρκεια και με οδήγησαν στην απομόνωση όπου ούτως ή άλλως θα με οδηγούσαν, κάνοντας κολπική ή μη.

Στην απομόνωση με έκλεισαν σ’ εάν κελί όπου έπρεπε να χτυπάω το κουδούνι για να’ ρθει η δεσμοφύλακας να μου ανοίξει να πάω στην μία τουαλέτα που είναι κοινή για όλες τις κρατούμενες στον χώρο αυτόν και παρακολουθούμενη από κάμερα.

Την ώρα της αφόδευσης σε παρακολουθεί η δεσμοφύλακας από την κάμερα κι όταν δει τα περιττώματά σου τότε της ζητάς την άδεια να τραβήξεις καζανάκι.

Εκτός του ότι είμαι αναγκασμένη να κάνω την ανάγκη μου μπροστά σε δεσμοφύλακα είμαι υποχρεωμένη να κάνω 8 αφοδεύσεις για να με βγάλουν από την απομόνωση αλλά κι αυτό, πάλι, εξαρτάται από τις διαθέσεις τους.

Οι περισσότερες κρατούμενες αναγκάζονται να παίρνουν καθαρτικό για να επιτύχουν αυτές τις κενώσεις και αρκετές φορές είτε δεν έρχεται η δεσμοφύλακας να τους ανοίξει την πόρτα είτε είναι άλλη κρατούμενη στην τουαλέτα και στην κυριολεξία ενεργούνται επάνω τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιες δεσμοφύλακες τις εξευτελίζουν γιατί ενεργήθηκαν επάνω τους ή τους λένε απειλητικά ότι «εδώ είναι Θήβα και το κουδούνι για να πας τουαλέτα θα το χτυπάς όταν έχεις μεγάλη ανάγκη», την οποιά «μεγάλη ανάγκη» την κρίνει η δεσμοφύλακας ή της λένε με δυσφορία «πάλι τουαλέτα θέλεις;» και άλαλ τέτοια με ανείπωτη απανθρωπιά και σαδισμό.

Μου έχει συμβεί να μη μου ανοίγει η δεσμοφύλακας την πόρτα του κελιού για να πάω στην τουαλέτα και ανγκαζόμουν να ουρώ σε πλαστικό μπουκάλι νερού και αργότερα να έχω πρόβλημα με το έντερό μου από την συγκράτηση των κοπράνων. Στο τέλος, έφτασα στο σημείο να κλωτσάω την πόρτα του κελιού για να μου ανοίξει, να μου φέρεται προκλητικά και υποτιμητικά και επειδή την αποκάλεσα «κότα» έγραψε μία ψευδή αναφορά (η κα ΔΑΝΙΗΛΙΔΟΥ ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ ει΄ναι η εν λόγω δεσμοφυλακας) σε συνεργασία με τον αρχιφυλακα ΓΑΛΑΝΗ ΙΩΑΝΝΗ που ήταν υπηρεσία εκείνη την ημέρα και σε αυτόν αναφερόταν η κα Δανιηλίδου, με πέρασα πειθαρχικό κι ο υποτελής σε αυτούς, εισαγγελεας ΠΡΑΣΣΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ με τιμώρησε με πειθαρχική ποινή εγκλεισμού σε κελί της απομόνωσης για πέντε μέρες με, επιπροσθέτως παράνομη, στέρηση καφέ, τσιγάρου και τηλεφώνου.

Πειθαρχικό το οποίο παραγράφεται σε δυο χρόνια πράγμα που σημαίνει πως εκτός του μαρτυρίου που υπέστην δεν θα αποφυλακισθώ με υφ’ όρων απόλυση, δεν θα πάρω άδεια και οι άρρωστοι γονείς μου και η 21χρονη κόρη μου θα περιμένουν πολύ για να με δουν και να τους στηρίξω.

Όλα αυτά συνέβησαν στη γυναικεία φυλακή Κορυδαλλού, αλλά αυτοί οι κύριοι υπηρετούν σήμερα στη Θήβα όπως και ο αρχιφυλακευων ΚΟΡΑΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ο οποίος στην εδώ απομόνωση της Θήβας μου είπε πως παρ’ όλες τις 8 κενώσεις κλπ δικαιούται «βάσει του εσωτερικού κανονισμού» να με κρατήσει έξι ημέρες στην απομόνωση. Ο εσωτερικός κανονισμός δεν γράφει κάτι τέτοιο, αντίθετα λέει πως η τριήμερη κράτηση στην απομόνωση γίνεται μ’ εντολή εισαγγελέα και παρατείνεται εφόσον έχουν βρεθεί απαγορευμένες ουσίες στο σώμα του κρατούμενου και δεν μπορούν να αφαιρεθούν.

Μπάνιο δεν μπορείς να κάνεις στην απομόνωση -ειδικό χώρο κράτησης τον ονομάζουν λες και αλλάζοντας όνομα σε κάτι παύει και η φρίκη- γιατί όταν τύχει να έχει ζεστό νερό δεν είναι εκεί η δεσμοφύλακας και όταν είναι εκεί μπορεί να σε βγάλει από το κελί για να κάνεις μπάνιο, το νερό να είναι κρύο και να επιμένει πως είναι ζεστό βγάζοντάς σε τρελή.

Όταν και αν κάνεις μπάνιο σε παρατηρεί. Έτσι, μένουμε χωρίς μπάνιο για 7 μέρες και άνω. Καφέ, νερό υποχρεούσαι να παραγγείλεις μόνο από το καφενείο της φυλακής το οποίο λειτουργεί για τους δεσμοφύλακες και δουλεύουν σε αυτό κρατούμενες. Την τελευταία φορά που κρατήθηκα στην απομόνωση πλήρωσα 20 ευρώ στο καφενείο. Με αυτά τα χρήματα μπορούσα να περάσω περίπου είκοσι μέρες αγοράζοντας καφέ, ζάχαρη κλπ ενώ τα πλήρωσα μέσα σε πέντε μέρες. Αλλά εδώ η διαχείριση των χρημάτων μας εξαρτάται από τις ορέξεις της υπηρεσίας του Κ.Κ.Γ.Ε.Θ.

Όταν λοιπόν, αποφασίσουν οι ασύδοτοι βασανιστές μας να μας βγάλουν από την απομόνωση πρέπει να περάσουμε το ίδιο μαρτύριο της σωματικής έρευνας και της κολπικής εισβολής. Αυτό το ίδιο μαρτύριοι της έρευνας μπορεί ανά πάσα στιγμή να μου το κάνουν και στο θάλαμο, όπου μένω, όταν υπάρχει υπόνοια για ύπαρξη απαγορευμένων ουσιών. Μπαίνουν μέσα στο θάλαμο, μας ξυπνάνε, μας κάνουν σωματική και κολπική έρευνα, μας βγάζουν έξω από τον θάλαμο και ανακατεύουν όλα μας τα πράγματα πετώντας τα κάτω. Μετά χάνουμε πράγματα μας γιατί τα πετάνε ή τα παίρνουν και πρέπει να τακτοποιήσουμε ολόκληρο το θάλαμο για να μπορέσουμε να κοιμηθούμε.

Κάποτε ήμουν άνθρωπος με όνειρα, με όρεξη για μάθηση, με κερδοφόρα επιχείρηση, με όρεξη για δημιουργία.

Σήμερα, όλος αυτός ο πόνος, η κακοποίηση, ο βιασμό του σώματος και της ψυχής που έχω υποστεί με κάνουν να ονειρεύομαι πως τους σκοτώνω όλους αυτούς που πληρώνονται για να βασανίζουν αδύναμους ανθρώπους.

Σφίγγοντας τα δόντια σιγοψιθυρίζω «και για το πείσμα σας, γουρούνια, θα αντέχω» ελπίζοντας να έρθει κάποια μέρα που θα σταμτήσουν να απλώνουν τα βρώμικα, διεστραμμένα χέρια τοςυ επάνω σε αδύναμους ανθρώπους.

Το ξέρω πως ο κόσμος δεν αλλάζει, ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΖΕΤΑΙ, όμως, φτάνει να μην αδιαφορούμε.

Ποτέ δεν πρόκειται να ξεπεράσω τα όσα υπέστην και υπόκειμαι μεσα στη φυλακή.

ΓΚΟΥΛΙΩΝΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ

Και εμείς; τι κάναμε γι΄αυτό;

Αυτό κάναμε:

Ελλάδα: Ο θάνατος της φυλακισμένης Κατερίνας Γκουλιώνη χρειάζεται ανεξάρτητη και αμερόληπτη έρευνα

Αθήνα,20 Μαρτίου 2009

Νωρίς το πρωί της 18ης Μαρτίου 2009, η Κατερίνα Γκουλιώνη βρέθηκε νεκρή στο τέλος της μεταγωγής της με πλοίο από τον Πειραιά στις φυλακές Νεάπολης Λασιθίου. Μαζί με άλλες κρατούμενες μεταγόταν εκεί από τις γυναικείες φυλακές Θήβας. Υπάρχουν ισχυρισμοί ότι, κατά τη διάρκεια της μεταγωγής, την είχαν χωριστά από τις άλλες κρατούμενες και ότι τα χέρια της ήταν δεμένα πισθάγκωνα. Σύμφωνα με αναφορές, οι άλλες κρατούμενες δήλωσαν ότι έδειχνε χτυπημένη στο πρόσωπο.

«Ο θάνατος της Κατερίνας Γκουλιώνη στα χέρια των ελληνικών αρχών είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Οι καταγγελίες για απαράδεκτη μεταχείριση των κρατουμένων στις ελληνικές φυλακές πληθαίνουν, ενώ οι πρώτες πληροφορίες για τις συνθήκες θανάτου της δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο να συνδέεται με τη δράση της για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των κρατουμένων», δήλωσε ο Πρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας, Σίμος Μπούρας.

Η Κατερίνα Γκουλιώνη είχε δραστηριοποιηθεί στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των κρατουμένων. Είχε έρθει σε επαφή με τη Διεθνή Αμνηστία σε αρκετές περιπτώσεις, προκειμένου να καταγγείλει την απάνθρωπη μεταχείριση των κρατουμένων και τις συνθήκες κράτησης στις γυναικείες φυλακές, συμπεριλαμβανομένων των γυναικείων φυλακών Θήβας και των φυλακών Διαβατών στη Θεσσαλονίκη. Ενημέρωσε τη Διεθνή Αμνηστία ότι είχε υποβάλει αναφορά στον Συνήγορο του Πολίτη, μεταξύ άλλων το Φεβρουάριο του 2009, καθώς και στη διευθύντρια των φυλακών Θήβας. Είχε επίσης εμφανιστεί σε τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ μόλις πριν το θάνατό της.

Η Κατερίνα Γκουλιώνη είχε επίσης συμμετάσχει ενεργά στις εκστρατείες της Διεθνούς Αμνηστίας συλλέγοντας υπογραφές από τις κρατούμενες στη Θήβα για διεθνείς εκκλήσεις της οργάνωσης. Ενημέρωσε το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας στις 17 Μαρτίου 2009 ότι πρόσφατα αφαιρέθηκε από το κελί της έντυπο υλικό της οργάνωσης, καθώς και άλλα έγγραφα σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα, και ότι άλλο υλικό δεν της παραδόθηκε ποτέ.

Σύμφωνα με πληροφορίες του Υπουργείου Δικαιοσύνης, ο θάνατος οφείλεται σε καρδιακή προσβολή. Η επίσημη ιατροδικαστική έκθεση αναμένεται την επόμενη εβδομάδα.

Η Διεθνής Αμνηστία απευθύνει έκκληση στις Ελληνικές Αρχές να διεξαγάγουν πλήρη, γρήγορη, ανεξάρτητη και αμερόληπτη έρευνα σχετικά με το θάνατο της Κατερίνας Γκουλιώνη και τις καταγγελίες που είχε υποβάλει για τη μεταχείριση των φυλακισμένων γυναικών.

«Μετά τους τόσους θανάτους, κακοποιήσεις και εξεγέρσεις κρατουμένων, πρέπει επιτέλους οι αρχές να άρουν το πέπλο συγκάλυψης των συνθηκών φυλάκισης, να επιτρέψουν την πρόσβαση σε ελεγκτικές αρχές όπως ο Συνήγορος του Πολίτη και οργανώσεις όπως η Διεθνής Αμνηστία, και να προχωρήσουν σε επείγοντα και αποτελεσματικά μέτρα για να εξασφαλίσουν, όπως έχουν υποχρέωση, το σεβασμό της αξιοπρέπειας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των κρατουμένων», τόνισε ο Σίμος Μπούρας.

Όσα κάναμε για τον Αλέξανδρο, για την Αμαλία, για την Κωνσταντίνα, για τον Τενέζο.

Δηλαδή, μεταξύ μας, όχι και πολλά πράγματα.. Απλώς, σημειώσαμε άλλο ένα όνομα. Κατερίνα.

Ας προσπαθήσω να εξηγήσω την θέση μου, μπας και γλυτώσω την παρεξήγηση:

Η εφαρμογή της ποινικοποίησης της κουκούλας είναι τόσο κουτή, όσο θα ήταν να ζητείται απο τους συμμετέχοντες σε μία πορεία, πριν, να δίνουν δείγμα DNA και δακτυλικά αποτυπώματα – ωστε να ταυτοποιούνται αν τους βρουν σε μία παράνομη πράξη. Όσοι αρνούνται, φυσικά, να συλλαμβάνονται.

Η λογική που κρύβεται πίσω απο αυτό, είναι οτι είσαι ένοχος, ανεξαρτήτως αν διέπραξες ή όχι το έγκλημα. Είσαι ένοχος γιατί ζήτησες να προστατέψεις την ταυτότητά σου όσο δεν έχεις κάνει τίποτα για να κατηγορείσαι.

Αφού κρύβεσαι, συλλαμβάνεσαι. Δεν έχεις κάνει κάτι, αλλά έχεις σαφή πρόθεση να κάνεις.

Αυτο που θα καταφέρει να οδηγήσει είναι: είτε να συλλαμβάνονται άνθρωποι μόνο και μόνο γιατί φοράνε κουκούλα (χωρίς να κάνουν επεισόδια ή άλλη παράνομη πράξη), είτε, απλώς, να προστίθονται κάποιοι μήνες φυλάκισης στους συλληφθέντες διορθώνω: μερικά από τα προαναφερθέντα αδικήματα που θα διαπράττονται με καλυμμένο πρόσωπο να μετατραπούν σε κακουργήματα! [http://www.tvxs.gr/v7574]

Αρα: το ίδιο αδίκημα κάνω. Αλλά, αν δώσω μία σημαντική ευκαιρία στις αρχές να με συλλάβουν, τότε η ποινή μου θα μειωθεί. Απλώς, γελοίο.

Άρα, αναθεωρώ: δεν είναι κουτή, είναι επικίνδυνη:

Όπως είπα και πριν, κατά την γνώμη μου, το μόνο που έχει σκοπό να κάνει αυτή η διάταξη είναι να αυξήσει α) την ποινή των συλληφθέντων που είχαν έτσι και αλλιώς σκοπό να διαπράξουν έγκλημα και θα φορούσαν έτσι , και β) να δαιμονοποιηθεί η ανωνυμία.

Θα μπορούσα να περπατάω με μία κουκούλα στο κεφάλι στην Αθήνα; Κρυμμένος; Θα μπορούσα να φοράω μία μάσκα; Να μπαίνω στο μετρό, να παίρνω το λεωφορείο, να είμαι ανώνυμος, να μην προσφέρω την φάτσα μου δωρεάν σε όποιον την κοιτάει; Χωρίς να έχω κάνει κάτι, απλώς να κυκλοφορώ ανώνυμος. Όσοι απαντήσετε όχι, απαντήστε μου και αυτό: θα μπορούσα να αρθρογραφώ ανώνυμα; ή να σχολιάζω ανώνυμα;

Θυμάστε που ήθελαν να ταυτοποιήσουν κάθε blog με ονοματεπώνυμο;

Γιατί θεωρείτε οτι διαφέρει;

Γιατί αύριο να μην ψηφίζω επώνυμα; Γιατί να μην καταγράφονται σε αρχείο οι κινήσεις μου; Γιατί να μην καταγράφονται οι σκέψεις και οι απόψεις μου;

Αν δεν έχω να φοβηθώ κάτι, γιατί να μην συνναινέσω (και) σε αυτό;

Ενα κράτος που αντιδρά στην αντίδραση και όχι σ’ αυτό που την προκαλεί, θα καταφέρει στο τέλος (μας ζητήθηκε ξεκάθαρα πριν απο λίγες ημέρες) να ζητήσει απο τον πολίτη να απωλέσει κάθε δικαίωμα ταυτότητας και προσωπικής ελευθερίας σε όφελος της «κοινωνικής ειρήνης».

Να θεωρεί εαυτόν ένοχο, πριν ακόμα διαπράξει το έγκλημα.

Να μου επιτρέψουν να διαφωνώ: η «κοινωνική ειρήνη» δεν επιτυγχάνεται με ασφυκτικό έλεγχο και παραχωρήσεις ατομικών δικαιωμάτων.

Το τελευταίο πράγμα που θα πετύχεις έτσι, είναι «κοινωνική ειρήνη».

Είναι αρκετά τα διαφημιστικά που κυκλοφορούν στο internet και προσφέρουν είτε μέτρηση …βάρους, είτε να βρείτε το IQ σας, και πάει λέγοντας.

Είχα μάλιστα πετύχει και μερικά που ζητούσαν να δώσεις τον αριθμό του φίλου σου (της κοπέλας σου, του παιδιού σου) και η υπηρεσία θα σε ενημερώσει που βρίσκονται στον χάρτη(!).

Οι υπηρεσίες αυτές ξεχωρίζουν γιατί για να πάρεις τα αποτελέσματα, θα πρέπει να στείλεις το κινητό σου τηλέφωνο. Εκεί θα σου στείλουν την απάντηση, χρεώνοντας σε (δεν το κρύβουν) με κάποια ευρώ (συνήθως 2) ανά μήνυμα.

Ανα μήνυμα, σημαίνει πάνω απο ένα. Στην πραγματικότητα η υπηρεσία δεν αναφέρει συνήθως πόσα μηνύματα θα στείλει, αφήνοντας ανοιχτή την πιθανότητα να συνεχίσει να σου στέλνει, πολλά μηνύματα την εβδομάδα, μέχρι να θελήσεις να διακόψεις.

Μέχρι εκεί, πιθανώς, όλα καλά.

Αν το δώσεις, εν γνώση σου, θα χρεωθείς για όσα μηνύματα θέλεις. Μετά, σταματάς.

Σταματάς;

Χμμ… Οχι τόσο εύκολα.

Έφτασε στα χέρια μου ένα email που λέει ότι δεν φεύγεις από όλους τόσο εύκολα. Το θύμα που κάνει την καταγγελία, υπογράφει επώνυμα, βάζει μέχρι και το τηλέφωνό της, και μιλάει για την περιπέτειά της με μία εταιρία που …δεν την αφήνει να διακόψει!

Συγκεκριμένα καταγγέλλει ότι δεν απαντάει κανείς στα τηλέφωνα για να κάνει διακοπή, ενώ παρά τα επανηλλειμένα sms που έχει στείλει στο αντίστοιχο νούμερο διακοπής, συνεχίζει να χρεώνεται αδιαλείπτως. Το ποσό δεν είναι μικρό, €2/SMS 2 SMS την εβδομάδα, πράγμα που σημαίνει οτι είναι έτσι και αλλιώς σοβαρό το πρόβλημα.

Δεν αναφέρω το email, ούτε τα ονόματα του θύματος και της εταιρίας, κυρίως επειδή δεν έχω στοιχεία οτι πράγματι συνέβησαν έτσι όπως περιγράφονται τα πράγματα. Αλλά η αναφορά στο πρόβλημα που αντιμετωπίζει το θύμα είναι σημαντική, κυρίως επειδή η φάκα δεν ήταν τόσο ξεκάθαρη όταν πρωτοείδα την διαφήμιση. Αλλά γίνεται ξεκάθαρο τώρα με ποιον τρόπο θα σας εξαπατούσε ένας κομπιναδόρος αν ήθελε.

Αν λοιπόν θέλετε να μάθετε το IQ σας, να σας το πω εγώ: παίζοντας σε τέτοια παιχνίδια, και δίνοντας το κινητό σας, έχετε μικρότερο IQ απο αυτούς που τα σχεδιάζουν….

Παρακολουθώ τις ειδήσεις, που πρώτο θέμα παραμένει, με εκτενή ρεπορτάζ η απαγωγή του εφοπλιστή Περικλή Παναγόπουλου – αλλά αγνοείται ακόμα η είδηση για την Κωνσταντίνα Κούνεβα, βουλγάρα καθαρίστρια.

Αγνοείται ακόμα και η απλή αναφορά.

Και αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που τους κάνει διαφορετικούς. Τι είναι αυτό που τους χωρίζει τόσο πολύ. Ο εφοπλιστής, και η καθαρίστρια. Το σημαντικό και το ασήμαντο. Το ουσιώδες και το ανούσιο. Η μισή ώρα αναφορά, και η ανυπαρξία.

Και εμείς να χαζεύουμε άπραγοι…

…όσο η Κούνεβα γίνεται όλο και περισσότερο είδηση, μόνο και μόνο επειδή ο κόσμος πεισματικά αρνείται να την ξεχάσει ενώ τα κανάλια δεν έχουν σταματήσει να την αγνοούν επιδεικτικά, όσο πρώτη είδηση, αντί για την βουλγάρα καθαρίστρια ασχολούνται με πρώτο θέμα με τον έλληνα εφοπλιστή, όσο η ευαισθησία μερικών (που άλλοι φροντίζουν να τους αποκαλούν πεισματικά «κουκουλοφόρους») σταμάτανε αποστολές όπλων απο την Ελλάδα στο Ισραήλ, όσο μας λένε καταφανή και θρασύτατα ψέμματα για το λιμάνι του Αστακού, όσο βρίσκονται, τυχαία, παρατημένα όπλα (με την ελπίδα οτι κάποιος αφελής θα τα πιάσει για να γίνει το εύκολο θύμα), όσο συλλαμβάνονται παράνομα δικηγόροι, όσο χτυπούν, εξοργιστικά, αθώους, όσο παρότι έγινε τόσος χαμός με την Αμαλία αφήνουμε να πεθαίνουν άνθρωποι ακόμα και σήμερα στα νοσοκομεία καθώς η αντιμετώπιση στους καρκινοπαθείς απο το κράτος είναι στην καλύτερη περίπτωση πρόχειρη, όσο τα σκίτσα του Στάθη ξεπερνιόνται απο την νοσηρή πραγματικότητα, όσο -παρότι στα λόγια είμαστε αδέλφια- φοβόμαστε ακόμα ως κράτος να καταδικάσουμε εμπράκτως την μεγαλύτερη μαζική δολοφονία – γενοκτονία στην Παλαιστίνη, όσο η κυβέρνηση επιμένει να αγνοεί την πραγματικότητα βάζοντας έναν ψεύτη υπουργό υπεύθυνο για την αστυνομία, όσο σταματήσαμε εμείς να κατεβαίνουμε και οι κουκουλοφόροι σταμάτησαν να τρομοκρατούν την Ερμού και το Κολωνάκι…

…όσο λοιπόν γίνονται όλα αυτά, εμείς τι ακριβώς διορθώνουμε;

(στην πρώτη ευκαιρία θα βάλω και άλλα links)

Ο Πάνος Κατσιμίχας δίνει μία συνέντευξη στο Σκαϊ, που θα έπρεπε να μοιραστεί για να την διαβάσει κάθε παιδί και -κυρίως- κάθε «μεγάλος». Δεν συνηθίζω, όπως ξέρετε καλά, να αντιγράφω ολόκληρες τις συνεντεύξεις, αλλά θεωρώ μεγάλη μου τιμή να την φιλοξενώ καθώς δεν έχω ακούσει άλλον λόγο τόσο ξεκάθαρο, απλό, χωρίς δειλίες και κρυμμένα λόγια. Αυτό που περιμένουν δηλαδή οι πιτσιρικάδες να ακούσουν και απο άλλους που μέχρι τώρα έχουν μείνει σιωπηλοί…

Kudos στην Νάντια Παπανικολάου για τις εξαιρετικές ερωτήσεις (σπάνια το λέω αυτό) και στην Cyberella που μου έστειλε το link…

Ο Π. Κατσιμίχας στο ΣΚΑΙ.gr
Συνέντευξη στη Νάντια Παπανικολάου – 13/01/2009

Με αφορμή τα γεγονότα του Δεκεμβρίου, ο Πάνος Κατσιμίχας παραθέτει τη δική του άποψη, και σημειώνει 20 χρόνια μετά τη «Μοναξιά του Σχοινοβάτη», ότι βλέπει τις άλλες μέρες που περίμενε, να έρχονται…

Όσοι κατακρίνουν το εύρος των κινητοποιήσεων, μιλούν για παιδιά που παρασύρονται από πολιτικά υποκινούμενα συμφέροντα, χωρίς να έχουν απόλυτη συναίσθηση της αιτίας της «επανάστασης» τους. Εσύ που έχεις μια κόρη στα όρια της εφηβικής συνειδητοποίησης νιώθεις πως τα παιδιά γνωρίζουν, ή απλώς ακολουθούν;

Όσοι κατακρίνουν τις κινητοποιήσεις των «παιδιών» αυτών, ας κοιτάξουν πρώτα τις κουκούλες της υποκρισίας που φοράνε αυτοί σε εικοσιτετράωρη βάση και μετά ας έχουν τα μούτρα να μιλάνε.

Τα «παιδιά», μας μπανίζουν προσεκτικά λεπτό προς λεπτό και μετράνε τις πράξεις και τα λόγια μας με το ζύγι, όχι φυσικά της απόλυτης και συνειδητοποιημένης γνώσης, αλλά με το αλάνθαστο κριτήριο της ευαισθησίας και του φιλότιμου που μόνο η νεότητα διαθέτει.

Θυμάμαι τον εαυτό μου 15 χρονών και ξέρω καλά τι λέω. Οι κουκουλοφόροι της υποκρισίας, γονείς, δάσκαλοι, δημοσιογράφοι, πολιτικοί, παπάδες και όλοι αυτοί που κάνουν κουμάντο στη ζωή των «παιδιών» αυτών, που (για όποιον του διαφεύγει) είναι οι αυριανοί ενήλικες, πρέπει τώρα να κάνουν μόνο ένα πράγμα. Πρέπει να το βουλώσουν και να κάνουν την αυτοκριτική τους. Πρέπει να κάτσουν να τα σκεφτούν όλα από την αρχή. Εννοείται φυσικά, ότι υπάρχουν και οι φωτεινές εξαιρέσεις που δυστυχώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Θα παρότρυνες ή θα αποθάρρυνες την κόρη σου από το να κατεβεί στους δρόμους διαμαρτυρόμενη;

Θα ήταν μεγάλη χαρά μου, αν με έγραφε στα παλιά της τα παπούτσια και δε με ρωτούσε καθόλου. Διάβασα κάπου την απάντηση ενός 17χρονου από το Μπραχάμι και γελάω ακόμα. «Σιγά μη ρωτήσουμε το ΣΥΡΙΖΑ ή όποιο άλλο κόμμα, ή τον λυκειάρχη ή τον παπά της ενορίας». Φαντάζεσαι να ρωτάγαμε εμείς τους γονείς μας αν έπρεπε ή δεν έπρεπε το Νοέμβρη του 1973 να πάμε στο πολυτεχνείο;

Η ζωή θα μπορούσε και θα έπρεπε να είναι απλή και δίκαιη για όλους. Δυστυχώς όμως είναι μπερδεμένη, άδικη και πρόστυχη. Κάθε γενιά είναι υποχρεωμένη να δώσει τους δικούς της αγώνες. Και δυστυχώς να δώσει τους δικούς της νεκρούς. Οι δικοί μας νεκροί δεν επαρκούν πια. «Κουράστηκαν». Αφήστε τους νεκρούς του πολυτεχνείου να ησυχάσουν. Το κτήνος της εξουσίας θέλει φρέσκο αίμα. Θέλετε λοιπόν καπιταλισμό, με πουστιές, διαπλοκή, καταπίεση, μπάτσους, πυροβολισμούς και αίμα; Πάρτε μολότοφ και κοτρώνες στη μάπα και όπου βγει. Τελεία και παύλα. Πολιτισμένη συζήτηση με ουραγκοτάγκους δεν γίνεται. Τι μένει στους απελπισμένους λοιπόν;

Πιστεύεις πως τα παιδιά ξεσηκώνονται με συγκεκριμένα αιτήματα, συνειδητοποιημένα και συγκροτημένα;

Παλεύουν τα καημένα, με τα εφόδια και τη συγκρότηση που μπορεί να τους δώσει η ηλικία τους, των 16, 17 και 18 χρονών και η άθλια παιδεία που τους παρέχεται. Το ψελλίζουν με χίλιους τρόπους: «θέλουμε καλύτερα σχολεία, θέλουμε να μη μας λετε ψέματα, θέλουμε ίσες ευκαιρίες, θέλουμε να σπουδάζουμε και τα πτυχία μας να σημαίνουν κάτι». Ουρλιάζουν «θέλουμε μια γαμημένη καλύτερη ζωή». Τι άλλο να πουν; Πώς να το πουν; Ακόμη και οι μεγαλύτεροι, οι φοιτητές, τα ίδια λένε, τα ίδια γράφουν στα πανό τους. Ποιος τους ακούει; Ποιος τους λογαριάζει; Πιστεύω ότι πετάνε την πέτρα και τη μολότοφ, όχι για να σκοτώσουν το μεροκαματιάρη μπάτσο. Την πετάνε στη μούρη των επαγγελματιών της πολιτικής. Στη μούρη της εξουσίας την πετάνε και ας μην το συνειδητοποιούν ακόμα.

Σύμφωνοι. Η ΚΝΕ, δρα συνειδητοποιημένα, συγκροτημένα και συντεταγμένα. Ε και λοιπόν; Δεν είναι όλοι στην ΚΝΕ. Τι να κάνουμε; Εγώ πριν 20 χρόνια το 1988, τους είχα δει ήδη και τους είχα περιγράψει στη «μοναξιά του σχοινοβάτη»: «..με τα μαύρα ρούχα αμίλητοι καπνίζουν οι φίλοι κι ονειρεύονται να φύγουν μακριά… οι φίλοι που δεν βρήκανε, τίποτα ν’ αγαπήσουν, που δεν πιστεύουν τίποτα, κανέναν, πουθενά.. υπάρχουν χίλιοι τρόποι για να τρελαθείς, υπάρχουν κι άλλοι τόσοι για να λες υπομονή. Όμως για μένα είν΄ αργά να τρελαθώ και ειν’ ακόμα πιο αργά, να κάνω υπομονή. Θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ και για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω. Θα περιμένω άλλες μέρες… Θα περιμένω άλλες μέρες». Είκοσι ολόκληρα χρόνια μετά, τις βλέπω να έρχονται αυτές οι άλλες μέρες. Αγριεμένες, ασύνταχτες, ματωμένες, οργισμένες. Με λάθη, με υπερβολές, αλλά έρχονται. Όποιος δεν το βλέπει, ή είναι εκ του πονηρού, ή είναι μαλάκας.

Υπάρχει σωστή και λάθος συμπεριφορά σε μια λαϊκή επανάσταση – εξέγερση; Ποιος καθορίζει αυτούς τους κανόνες;

Πιστεύω ότι οι δύο μεγαλύτεροι διανοητές του εικοστού αιώνα, είναι ο Κάρολος Μαρξ και ο Σίγκμουντ Φρόιντ. Ο πρώτος γιατί προσπάθησε να εξηγήσει (προς όφελος του ανθρώπου και όχι του ψυχοπαθή – δικτάτορα Στάλιν), επιστημονικά το έξω χάος (με τις αναλύσεις του για την κοινωνική διαστρωμάτωση και την διάκριση των τάξεων, την «υπεραξία» κλπ) και ο δεύτερος, ο Φρόιντ, γιατί προσπάθησε να εξηγήσει το εντός μας χάος, με την ψυχανάλυση και το σπουδαίο έργο που άφησε. Ο Μαρξ έγραψε λοιπόν κάπου, ότι «η βία είναι η μαμή της ιστορίας».

Καμία επανάσταση – εξέγερση, από το Σπάρτακο μέχρι τη Γαλλική και την Οκτωβριανή επανάσταση, δεν έγινε με λουλούδια και αγάπες. Όλες οι εξεγέρσεις γίνανε πάντα με αίμα, με ξύλα, πέτρες, τσεκούρια, σπαθιά, κανόνια και ντουφέκια, ο,τι πιο κτηνώδες δηλαδή μπορεί να χρησιμοποιήσει ο άνθρωπος, για να απαλλαγεί όμως από την κτηνωδία. Πρόσεξε. Όχι για χάρη γούστου. Το ξαναλέω. Για να απαλλαγεί από την κτηνωδία. Ποια σωστή λοιπόν και λάθος συμπεριφορά; Τους κανόνες τους καθορίζει η ανάγκη.

Είναι σωστό να μετράμε την αξία ή την σοβαρότητα των ενίοτε λαϊκών κινητοποιήσεων με άξονα αναφοράς πάντα τις προηγούμενες δεκαετίες;

Είναι τελείως λάθος να χρησιμοποιείς σαν άξονα αναφοράς προηγούμενες δεκαετίες, για να μετρήσεις και να αξιολογήσεις τις λαϊκές κινητοποιήσεις του σήμερα. Κάθε εποχή έχει τα δικά της χαρακτηριστικά και τις δικές της ιδιομορφίες. Πιστεύω όμως, ότι μπορείς σίγουρα να πάρεις κάποια διδάγματα από το παρελθόν, αν δεις τα πράγματα διαχρονικά και με ανοιχτό μυαλό. Η πάλη των ανθρώπων για το αυτονόητο, για το δίκαιο, είναι μια πανάρχαια αλυσίδα. Δεν πρέπει να εγκλωβιζόμαστε στον κρίκο που αφορά μόνο την εποχή μας. Το παρελθόν έχει πάντα, κάτι να μας διδάξει.

Τί διαφοροποιεί τους σημερινούς νέους που εξεγείρονται από την γενιά του Πολυτεχνείου;

Η μεγάλη διαφορά είναι ότι η γενιά του πολυτεχνείου μεγάλωσε, έζησε και σπούδασε μέσα σε μια στρατιωτική, κτηνώδη, φανερή, κραυγαλέα χούντα που δεν έκρυβε το πρόσωπό της και τις προθέσεις της. Ήμουν 15 χρονών (στην Γ’ γυμνασίου), όταν έγινε το πραξικόπημα του 1967 και το πολυτεχνείο με βρήκε 20 χρονών στο τρίτο έτος στην Πάντειο. Ωραία νιάτα!.. Έχω πολλές φορές μαλώσει με συνομηλίκους μου, που αναπολούν εκείνα τα χρόνια και αναστενάζουν λέγοντας «ωραία χρόνια εκείνα». Δεν το εύχομαι σε κανέναν. Αυτό τους απαντάω εγώ.

Από την άλλη πλευρά, οι σημερινές γενιές, ζουν μια εξίσου σκληρή και ύπουλη «χούντα» που φοράει σαν τον καραγκιόζη τα κουρέλια της αστικής δημοκρατίας και αυτό, γιατί λέει, έχουμε το δικαίωμα να λέμε ό,τι θέλουμε και μπορούμε κάθε τέσσερα χρόνια να ψηφίζουμε. Εντάξει. Καμία αντίρρηση. Αν όμως αυτό φτάνει, τότε γιατί ο κόσμος και η κοινωνία βράζει σαν καζάνι; Γιατί βγαίνει έξω και προσπαθεί, αποτυχημένα ευτυχώς, να κάψει μέχρι και τη βουλή; Γιατί τα επεισόδια εξαπλώθηκαν αστραπιαία σε όλες σχεδόν τις μεγάλες πόλεις της χώρας; Πόσοι χιλιάδες προβοκάτορες υπήρχαν στους δρόμους όλες εκείνες τις μέρες; Σίγουρα υπήρχαν και προβοκάτορες. Σιγά το νέο. Αυτοί πάντα υπάρχουν. Οι υπόλοιποι όμως τι ήτανε;

Οι σημερινές γενιές, ζούνε μια κρυφή χούντα και γι’ αυτό περισσότερο επικίνδυνη. Ζούνε την «τηλεοπτική δημοκρατία» της βλαχογκλαμουριάς, της αναξιοκρατίας, του διεφθαρμένου κράτους, την κτηνωδία των αλητών που πατάνε επί πτωμάτων για να πλουτίσουν εύκολα, γρήγορα και φυσικά ατιμώρητα, τη διγλωσσία και τη δειλία των πολιτικών, της κακίστης ποιότητας παιδείας, τους μισθούς πείνας, την αλητεία των «κουμπάρων», τον αγροίκο νεοπλουτισμό των αεριτζήδων που «κατεβαίνει» μέσω των τηλεοπτικών και άλλων μέσων και προβάλλεται σαν πρότυπο ζωής και όλο αυτό καλούνται οι νέες γενιές να το φάνε και να το χωνέψουν και να κάτσουν ήσυχα σαν κότες και να πούνε από πάνω κι «ευχαριστώ». Όμως, όπως λέει κι ο Bob Dylan «something is happening here, mr. Jones but you don’t know what it is. Do you?».

Νιώθεις πως αυτά τα παιδιά θα αποτελέσουν την εξαίρεση στην αυτοσυντήρηση ενός συστήματος ενάντια του οποίου σήμερα μάχονται; Με άλλα λόγια, τι νόημα έχει ο σημερινός αγώνας αν μεθαύριο λαδώσουν για να βγάλουν το δίπλωμα της οδήγησης και για να βρουν μια καλή θέση το δημόσιο;

Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Τα νέα παιδιά μεγάλωσαν σε ένα περιβάλλον απομόνωσης του στυλ «εγώ και το computer μου», μεγάλωσαν μέσα σε ένα κλίμα ατομικισμού του στυλ ο «σώζων εαυτόν σωθήτω». Αυτά όλα τους τα φόρεσαν καπέλο κατ’ αρχάς μέσα από την οικογένεια και φυσικά τους τα φόρεσε η γενικότερη γραμμή – μήνυμα μιας κοινωνίας, που θα έπρεπε να ντρέπεται για τον εαυτό της.

Τώρα για πρώτη φορά, έζησαν και βίωσαν την πρωτόγνωρη, καταλυτική δύναμη, της συλλογικής δράσης. Ένοιωσαν τι θα πει ενεργώ, έχοντας πλάι μου χιλιάδες άλλους. Αυτό είναι κατά τη γνώμη μου το σπουδαιότερο που τους συνέβη. Και το λέω, γιατί από όσο μπορώ να ξέρω, η πλειοψηφία ήταν παιδιά που δεν είναι οργανωμένα σε κάποιο κόμμα ή κάποια κομματική νεολαία.

Όταν τους άκουσα μια από εκείνες τις μέρες, μεσημέρι, μέσα στο κρύο, να φωνάζουν συνθήματα και τους είδα να κατευθύνονται μέσω της Βενιζέλου στη Νέα Σμύρνη προς το κέντρο της Αθήνας, είπα μέσα μου «άντε πουλάκια μου. Ήρθε η ώρα να φάτε και σεις το δικό σας κρύο, το δικό σας κυνήγι, να έχετε τον πρώτο δικό σας νεκρό» και βουρκώσανε τα μάτια μου.

Τώρα, πόσοι από αυτούς θα χαθούν στην πορεία, πόσοι θα ξεχάσουν, πόσοι θα συμβιβαστούν, αυτό θα το δείξει η ζωή και το άμεσο μέλλον. Ελπίζω όμως ότι κάποιοι, ελπίζω οι περισσότεροι, δεν θα ξεχάσουν.

Θεωρείς ότι οι καλλιτέχνες με πολιτική σκέψη, την οποία έχουν επανειλημμένα εκφράσει μέσα από το έργο τους, θα έπρεπε να αρκούνται στην τέχνη ώστε να εκφραστούν ή να μιλούν ανοιχτά παροτρύνοντας / αποθαρρύνοντας τέτοιου είδους εκδηλώσεις;

Πιστεύω ότι οι καλλιτέχνες με πολιτική σκέψη όπως το διατυπώνεις, πρέπει να εκφράζονται, πρέπει να παίρνουν θέση και μέσα από το έργο τους, αλλά και πέρα από αυτό. Και μάλιστα όχι μόνο σε ακραίες στιγμές, όπως αυτές που ζήσαμε, αλλά και σε στιγμές καθημερινές, που φαινομενικά όλα είναι ήσυχα και τα πράγματα δείχνουν ότι «δεν τρέχει τίποτα». Πάντα όμως κάτι τρέχει. Αυτή φυσικά είναι καθαρά προσωπική μου άποψη και δεν τη διατυπώνω σα γενικό κανόνα. Καθένας κάνει αυτό που νοιώθει και κρίνεται γι΄ αυτό.

Πιστεύεις ότι αναλαμβάνεις την ευθύνη του κοινωνικού προτύπου εάν βγεις να μιλήσεις ανοιχτά υπέρ ή κατά των κινητοποιήσεων;

Μιλάω σαν ένας απλός πολίτης, που έχει υποχρέωση να παίρνει το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί πάνω σε τέτοια ζητήματα. Δεν μπορώ να παρακολουθώ τέτοια γεγονότα σαν ένας μουγκός μαλάκας, αλλά και το να πιστέψω ότι αναλαμβάνω την ευθύνη του κοινωνικού προτύπου από την άλλη, μου κάνει πολύ show-biz κατάσταση και μου γυρίζουν τα άντερα. Μακριά από μένα.

Τελικά ποιος επηρεάζει περισσότερο τη σημερινή νεολαία, οι Κατσιμιχαίοι ή η Βίσση;

Δεν ασχολούμαι με θλιβερές αοιδούς μπουζουκομάγαζων…

Δεν έχω κάνει αλλαγές στο κείμενο, εκτός απο το να βάλω τις δικές μου επισημάνσεις, και να γράψω μαλάκας αντί του πολιτικά ορθού μ****κας του αρχικού κειμένου (αν είναι δυνατόν).

Λεφτά! Υπερδιπλασιασμός Κερδών! Διαφημίσεις! Πελάτες! Έσοδα! Γουάου! Γιές!

«Υπερδιπλασιάστηκαν τα συνολικά έσοδα του ομίλου Ηellas Οnline στο εννεάμηνο Ιανουαρίου-Σεπτεμβρίου.

Συγκεκριμένα, ενισχύθηκαν κατά 119,3% φτάνοντας τα 74 εκατ. ευρώ το εννεάμηνο, από 33,7 εκατ. ευρώ, καθώς αυξήθηκαν σημαντικά τα έσοδα από υπηρεσίες LLU και από υπηρεσίες προς εταιρικούς πελάτες.»

Απο το in.gr

Ελα όμως που εγώ ξέρω οτι έχουν απολύσει ένα σωρό άτομα απο τον όμιλο (και απο την εταιρεία του οποίου είναι η HOL, και απο την ίδια την HOL, και απο θυγατρικές);

Να το ξεκαθαρίσουμε λίγο;

Απολύσεις (σημαίνει κατ’ αρχάς) ένα μόνο πράγμα:

Ανικανότητα διαχείρισης προσωπικού.

Ανικανότητα διαχείρισης.

Και αυτό, είναι το καλό σενάριο:

Γιατί εχοντας δουλέψει για μεγάλες εταιρίες, σας ενημερώνω οτι υπάρχουν περιπτώσεις που η αρθρόα αύξηση προσωπικού γινόταν εν γνώσει των εταιριών οτι δεν χρειάζονταν, αλλά που δημιουργούν ένα κύμα αισιοδοξίας στην αγορά, που μεταφράζεται σε θετική εικόνα της εταιρίας.

Ητοι, «η εταιρία πρέπει να πηγαίνει καλά, γιατί παίρνει κόσμο»

Όταν δεν τους χρειαστούμε μετά, τους διώχνουμε.

Οπότε, δύο είναι τα σενάρια για μία οποιαδήποτε εταιρία που απολύει: Είτε έχει άχρηστους, που δεν ξέρουν πότε και γιατί προσλαμβάνουν, και δεν ξέρουν πότε και γιατί απολύουν, (οπότε ποιος λογικός άνθρωπος θα εμπιστευτεί μία εταιρία με άχρηστους σε διευθυντικές θέσεις) είτε έχει σκληρούς επιχειρηματίες που αδιαφορούν για τον κόσμο τους.

Και όπως έχω πει πολλές φορές, όταν μια εταιρία αδιαφορεί για τους ίδιους της τους ανθρώπους, φαντάζεστε πως βλέπει πελάτες και μετόχους: σαν κοτόπουλα.

Όταν όμως μια εταιρία απολύει (αρκετούς) ανθρώπους, και μετά ανακοινώνει υπερδιπλασιασμό των κερδών – πως ονομάζεται;

(*) Το τρίτο πρόσωπο, είναι όπως πάντα και το πιο άτυχο: άνθρωποι που έχουν απολυθεί, και που δεν έχουν πλέον την δυνατότητα να αγοράσουν ουτε καν τις υπηρεσίες που πουλάει η (κατά τα άλλα) πετυχημένη εταιρία τους….

Ήταν ίσως το πιο αγχωτικό πράγμα της εβδομάδας που είχα να κάνω – αυτή η μάζωξη της Παρασκευής. 🙂

Πως υποδέχεσαι όλους αυτούς τους ανθρώπους των οποίων τα βάσανα τα παρακολουθείς εδώ και τόσο καιρό σε ένα chat? Εδώ δεν έχει «θα το σκεφτώ, και θα απαντήσω αργότερα», ούτε «θα το διορθώσω κάποια άλλη στιγμή»: εδώ πρέπει να λύσεις τα τεχνικά προβλήματα και να είσαι εκεί αν σε χρειαστούν, full time.

Η κουβέντα ήταν υπέροχη, για άλλη μία φορά οι συμμετέχοντες απέδειξαν οτι εκτός απο τα δικά τους κουβαλούν μία απίστευτη ενέργεια – και την χαρίζουν απλόχερα σε όσους, κάποια στιγμή, λυγίζουν.

Η παρέα απέδειξε οτι το να μιλάς δυνατά ρε! για τον καρκίνο είναι εκτός απο εφικτό, και απίστευτα λυτρωτικό – και για σένα, και για τους γύρω σου.

Οι περισσότερες συμμετοχές ήταν το πρωΐ και αργά το βράδυ, με τους χρήστες να μπαίνουν απο το γραφείο (την έχεις ακόμα την δουλειά σου gaman?) και το νοσοκομείο με την απίστευτη Ελένη (με τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς απο την νοσηλεύτρια Ηρώ) το πρωΐ, και απο το σπίτι αρκετοί το βράδυ. Η υπηρεσία της Chatroll που μας φιλοξένησε παρουσίασε κάποια μικρά προβληματάκια, αλλά γενικά έλυσε περισσότερα προβλήματα απο όσα δημιούργησε. Είμαι πάντα σε αναζήτηση καλύτερης υπηρεσίας, αλλά προς το παρόν, αυτή ήταν αρκετά αξιόπιστη. Στο αρχείο της κουβέντας γράφθηκαν περίπου 1700 γραμμές – όγκος σε σχόλια που θα υπολόγιζα ότι ισοδυναμεί περίπου με το ένα έκτο απο όσο έχει ήδη γραφτεί στο ποστ του καρκίνου μέχρι τώρα μέσα σε ενάμισι χρόνο, γράφτηκε σε λίγες ώρες.

Αυτό που ήθελα να λύσω, το πρόβλημα της απόστασης, μάλλον λύθηκε καθώς συμμετείχαν απο την Αθήνα αλλά και απο την Ορεστιάδα, την Μυτιλήνη, την Λάρισα – απόδειξη οτι το δίκτυο έφερε πολύ πιο κοντά το πρόβλημα του…χωροχρόνου. 🙂

Συνολικά μου ζήτησαν και έστειλα 25 προσκλήσεις, και παρά τις απώλειες απο ανθρώπους που δεν μπόρεσαν να παραστούν, σας διαβεβαίω οτι ακόμα και πέντε ταυτόχρονοι, το μπούγιο το κάνουν 🙂 Θα ήθελα πάντως την επόμενη φορά να υπάρξει περισσότερος χρόνος, περισσότερες συμμετοχές, και περισσότεροι κερδισμένοι: εσείς.

Θέλω απο καρδιάς να ευχαριστήσω για την ποιότητά τους όλους όσους συμμετείχαν και για το ενδιαφέρον τους όλους όσους ζήτησαν συμμετοχή.

«ΝΤΡΟΠΗ για τέσσερα σχολεία» γράφει η Απογευματινή, και αναφέρεται στην άμεση παρέμβαση του υπουργού Παιδείας για τέσσερα σχολεία (τρία ιδιωτικά – ένα δημόσιο νηπιαγωγείο) που αρνήθηκαν να δεχθούν μαθητές με διαβήτη.

Αυτο διάβασα το πρωϊ στα εξώφυλλα των εφημερίδων – και στην πρώτη ευκαιρία άνοιξα και την εφημερίδα, για να διαβάσω οτι πρόκειται για καταγγελίες που γίνονται με αφορμή την αυριανή ημέρα διαβήτη – χωρίς να μάθω περισσότερα (ούτε τα ονόματα των σχολείων, ούτε το χρονικό των περιστατικών, ούτε την άποψη των σχολείων)

Ξέρετε τι μου έκανε εντύπωση;

Οτι με το που το διάβασα το εξώφυλλο – κάτι δεν μου πήγαινε καλά.

Δηλαδή, η πρώτη μου αντίδραση ήταν ΝΤΡΟΠΗ! – αλλα αμέσως μετά, αναρωτήθηκα «γιατί;»

Γιατί τα σχολεία αρνήθηκαν να αναλάβουν τους μαθητές;

– Μήπως γιατί τα σχολεία δεν είναι έτοιμα (απο πλευράς προσωπικού) να αντιμετωπίσουν ένα παιδί με διαβήτη και τις ανάγκες του;

– Μήπως γιατί ενώ θα ήταν απολύτως λογικό να υπάρχει γιατρός σε σχολεία άνω των Χ παιδιών – δεν υπάρχει, ούτε γιατρός, ούτε πρόβλεψη για κάτι τέτοιο;

– Μήπως απο το να δεχθούν (εύκολα) να αναλάβουν τα παιδιά – τα σχολεία προτίμησαν (δύσκολα) να αρνηθούν για να μην αντιμετωπίσουν ευθύνες που δεν τους αναλογούν;

Μου φάνηκαν πολύ λογικές αυτές οι σκέψεις, και γι’ αυτό τις μοιράζομαι μαζί σας. Επειδή δεν έχω εμπειρία με τον διαβήτη, θα ακούσω τις απόψεις σας με προσοχή.

Σας θυμίζω οτι αφού η εφημερίδα δεν αναφέρει τα σχολεία δεν υπάρχει αντίλογος στο εξώφυλλό της – ούτε καν η δυνατότητα να απαντήσουν τα σχολεία και οι διευθυντές τους. Χωρίς να θέλω να γίνω κακός, φαίνεται πως ήταν πιο εύκολο να μπει πρωτοσέλιδο η «άμεση παρέμβαση του υπουργού», παρά να γίνει ρεπορτάζ σε βάθος…

Όσο ελπίζω να μην αναλωθούμε σε «ΝΤΡΟΠΕΣ!» και να αναρωτηθούμε γιατί συνέβει κάτι τέτοιο – άλλο τόσο ελπίζω ο υπουργός Παιδείας να μην αναλωθεί σε ευχές «να εφαρμοστεί ο νόμος» αλλά να σηκώσει τα μανίκια του, μαζί με τον υπουργό Υγείας, και να φροντίσουν α) να υπάρχουν γιατροί στα σχολεία και β) όπου χρειάζεται να ενημερωθούν καθηγητές και γονείς…

Γιατί είναι πολύ πιο εύκολο φαίνεται να πούμε ΝΤΡΟΠΗ (και να καθαρίσουμε), παρά να λύσουμε ένα πρόβλημα που φαίνεται να υπάρχει, και μάλιστα να είναι έντονο.

Σας θυμίζω άλλωστε, την περίπτωση της Αμαλίας….

Λύσεις – όχι εντυπωσιακά πρωτοσέλιδα!

Έχουμε και λέμε,

Στο παρελθόν. Κάποιος, άγνωστος, κρυφός και δολοπλόκος, αφήνει ένα σχόλιο ως comment σε γνωστό blog. Αυτός στον οποίο απευθύνεται το σχόλιο, κάνει μήνυση στον ιδιοκτήτη του blog, ο οποίος συλλαμβάνεται, χάνει την δουλειά του, και τα λοιπά – και τα λοιπά (αθωώνεται βέβαια αργότερα, αλλά όχι πριν καταστραφεί, και ως γνωστόν, αυτά είναι ψιλά γράμματα).

Υστερα, έντονες συζητήσεις γίνονται για να αποκτήσουν προκαταβολικά ονοματεπώνυμο τα sites, ώστε να μην ψάχνουμε δεξιά και αριστερά σε ποιον ανήκει τι, και να μην ασχολούμαστε να βρούμε ποιος άφησε το κακόβουλο σχόλιο – απλώς που το άφησε να μας αρκεί. Αν ο ιδιοκτήτης δεν μπορεί να πιστοποιήσει ποιος αφήνει μήνυμα στο site του, θα οδηγείται αυτός ως υπεύθυνος που δεν κατέβασε το σχόλιο – και μάλιστα με πλήρη ευθύνη. Αν δεν θέλει να συμμορφωθεί σε όλα αυτά ο ιδιοκτήτης, υπάρχει μία σίγουρη λύση: απλώς να κατεβάσει το blog του.

Παράλογο; δεν ακούω τίποτα.

Άρα, λογικό.

~

Πάμε τώρα λιγάκι στο παρόν.

Διαψεύδει ο Οργανισμός Αστικών Συγκοινωνιών ΟΑΣΑ την πληροφορία για δήθεν δωρεάν μετακίνηση με τις αστικές συγκοινωνίες.

Ο Οργανισμός αναγκάστηκε να προχωρήσει στη διάψευση αυτή, με αφορμή αφίσες που αναρτήθηκαν από αγνώστους σε διάφορα σημεία της Αθήνας, οι οποίες αναφέρουν ότι η μετακίνηση με τις αστικές συγκοινωνίες προσφέρεται δωρεάν από 05:00- 09:00 και για χρονικό διάστημα από 10-11-08 έως 10-01-09.

Αναφορά στο zougla.gr – υπάρχει και στο news247.gr – δεν βρήκα επίσημη ανακοίνωση στο oasa.gr.

Κάποιος/οι αφήνουν αφίσες που μιλάνε για δήθεν δωρεάν μετακίνηση. Τις τυπώνουν, και τις κολλάνε σε τοίχους και στύλους. Οι αφίσες λένε ψέμματα, και παρακινούν αυτούς που μετακινούνται να μην πληρώσουν εισιτήριο. Άρα, εξόφθαλμα, οδηγεί τον κόσμο στην παρανομία.

Ρωτάω εγώ: Πως θα βρούμε ποιος φταίει;

Την απάντηση μας την δίνει το παρελθόν: θα κάνουμε μήνυση στον ιδιοκτήτη του τοίχου, και στον ιδιοκτήτη του στύλου. Σε όλους τους ιδιοκτήτες, όλων των τοίχων.

Ακόμα καλύτερα, κάθε τοίχος θα πρέπει να έχει αναρτημένο το ονοματεπώνυμο και το τηλέφωνο του ιδιοκτήτη, να μην το ψάχνουμε κάθε φορά. Για οτιδήποτε αναρτάται εκεί, ο ιδιοκτήτης είναι υπεύθυνος, και υπόλογος απέναντι στον νόμο. Πρέπει να το ελέγχει, να πιστοποιεί την αλήθεια του, και να ενημερώνει τον άνθρωπο ή οργανισμό στον οποίο γίνεται αναφορά, για λαμβάνει χαρτί έγκρισης, οτι ο αναφερόμενος συμφωνεί. Αλλιώς, έχει υποχρέωση να το κατεβάζει ή να ζητάει την ταυτότητα οποιουδήποτε αναρτά οτιδήποτε στον τοίχο του, καλού-κακού. Έχει επίσης υποχρέωση να βάλει κάμερες, παρότι απαγορεύονται, σε όλους τους εξωτερικούς τοίχους, για να πιστοποιείται η ταυτότητα του ανθρώπου που αναρτά την αφίσα. Αν δεν θέλει να συμμορφωθεί σε όλα αυτά ο ιδιοκτήτης, υπάρχει μία σίγουρη λύση: απλώς αρκεί να κατεδαφίσει τον τοίχο.

Αν κάποιος άγνωστος, κρυφός και δολοπλόκος, αφήσει ένα χαρτί, μία αφίσα, ανώνυμη, που με δυσφημεί, και δεν το κατεβάσει, αν ισχύει η πιο πάνω εξίσωση προτίθεμαι να κάνω μήνυση στον ιδιοκτήτη του τοίχου που αναρτήθηκε, για τρελά λεφτά.

Παράλογο; δεν ακούω τίποτα.

Άρα, λογικό.

Την Παρασκευή 14/11/2008, θα ανοίξω ένα chatroom για όλους τους φίλους και όλες τις φίλες που θέλουν να βρεθούν δικτυακά για το θέμα του καρκίνου.

Απο τις 10 το πρωϊ μέχρι το βράδυ, θα μπορέσουμε να βρούμε φίλους και …αγνώστους, να μοιραστούμε προβλήματα, να γνωριστούμε -όσο αυτό είναι δυνατόν-, έστω και δικτυακά.

Γιατί δικτυακά:

– Γιατί ανεξαρτήτως που βρίσκεται ο καθένας (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα κλπ) θα μπορεί να συμμετέχει στην παρέα.

– Γιατί, αν το επιθυμούμε, θα είμαστε ανώνυμοι.

– Γιατί η χρήση του διαδικτύου σας έδωσε ένα βήμα για να επικοινωνήσετε, να μοιραστείτε, να γνωριστείτε.

Γιατί όλη την ημέρα:

– Γιατί πολλοί φίλοι/φίλες, δεν έχουν μια κοινή ώρα που μπορούν να συνδεθουν στο δίκτυο. Για να μην αποκλείσουμε λοιπόν κανέναν, το ραντεβού κρατάει όλη την ημέρα!

Τι να περιμένουμε, τι όχι:

– Να περιμένουμε φίλους και αγνώστους που θέλουν να τα πουν καλύτερα.

– Να περιμένουμε και τον αρκούδο, που όποτε μπορεί, θα είναι μέσα να μας κάνει παρέα :).

– Να μην περιμένουμε μόνο φιλους: το chat θα είναι ανοιχτό για όλους, φίλους και αλλά και άσχετους, όλους όσους θα δηλώσουν συμμετοχή. Καλό θα είναι να είμαστε γενικά επιφυλλακτικοί.

– Να μην περιμένουμε moderation. Είναι αδύνατο να παρακολουθήσω όλο το φάσμα της κουβέντας. Αγνοήστε τους τυχόν κακόβουλους.

Στο post Την Παρασκευή μιλάμε δυνατά!, θα βρίσκετε περισσότερες λεπτομέρειες μέσα στην εβδομάδα για το event. Για να ενημερωθείτε για το chatroom, απλώς δηλώστε συμμετοχή είτε με απ’ ευθείας email, είτε αφήνοντας ένα σχόλιο (απαραίτητο να συμπληρώσετε το email σας στο αντίστοιχο πεδίο) στην σελίδα του post.

Προσωπική παράκληση: Οι θέσεις είναι ανοιχτές για όλους. Για να μην παρεισφρύσουν άσχετοι στην κουβέντα, μην δώσετε το link του chatroom σε φίλους και γνωστούς, μην το ανακοινώσετε σε blogs, απλώς ζητήστε τους να το ενημερωθούν βάζοντας σχόλιο ή στέλνοντας email, όπως και εσείς.

Την Πέμπτη, το αργότερο την Παρασκευή το πρωϊ θα σας αποσταλλεί η διεύθυνση του chatroom!

Λοιπόν, τι λέτε; Θα μιλήσουμε δυνατά για τον καρκίνο; Δηλώστε συμμετοχή!

<a href="http://arkoudos.com/blog/?p=1466" target="_blank"><br /> <img src="http://i260.photobucket.com/albums/ii14/arkoudos/air/pov081105.jpg" border="0" alt="Point Of View"></a>

Χαράς ευαγγέλια για όσους με επισκέπτονται με rss feed: για να μην μπαίνουν στον κόπο να επισκέπτονται αναγκαστικά την σελίδα μου, κατάφερα να διορθώσω ένα πρόβλημα του WordPress, και πλέον βλέπουν ολόκληρο το άρθρο μέσα απο rss.

Αυτό θα κόψει βέβαια δραματικά τις επισκέψεις, αλλά έτσι θα έχετε την ευκαιρία να διαβάζετε πιο εύκολα τα άρθρα μου… Και βέβαια, όταν εγώ βλέπω σελίδες μέσα απο τον feeder μου, πολλές φορές δοξάζω τον θεό που μπορώ να διαβάσω στο iphone το πλήρες άρθρο (πχ της lifehacker) γρήγορα και καθαρά – αδιαφορώντας για τα χρήματα που χάνουν απο τις διαφημίσεις… αφού όμως το χαίρομαι εγώ, το ίδιο δεν θα ήθελα και για σας;

Να πάνε να μαμηθούν λοιπόν οι επισκέψεις! Καλύτερο και πιο γρήγορο internet για όλους!

Δεν υπόσχομαι πάντως οτι θα το κρατήσω – αν αντιμετωπίσω προβλήματα με τον σέρβερ, μπορεί να το επαναφέρω στην πρότερη κατάσταση.. 🙂

[rss]Κείμενο αποκλειστικά για τους αναγνώστες μέσω rss: Δεν είναι κακό να επισκέπτεστε και το site που και που όμως, ε; 🙂 [/rss]