Διάβαζα τις ειδήσεις:
[1] «Αγγίζει τα ποσοστά των γυναικών που έχουν ήδη σημαντική πολιτική καριέρα. Οι άνεργοι προσβλέπουν σ’ αυτήν, ενώ οι ψηφοφόροι του Συνασπισμού την πριμοδοτούν με ποσοστό σχεδόν διπλάσιο από εκείνο της Μαρίας Δαμανάκη. Πλησιάζει το ποσοστό που έδωσαν οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ στη Βάσω Παπανδρέου. Ανοιχτά υπέρ της τοποθετούνται οι νεοδημοκράτες, οι άνεργοι, οι μεσήλικες και οι Κρητικοί. Συγκρατημένοι απέναντί της εμφανίζονται οι ψηφοφόροι του ΚΚΕ, οι οποίοι πάντως τη διαλέγουν με ποσοστό αξιοπρεπές. Η Κεντροδεξιά της σφίγγει το χέρι και η Αριστερά σκέφτεται να κάνει το ίδιο», σχολίαζε πριν λίγο καιρό το περιοδικό «Ταχυδρόμος’» το 25,2% που συγκέντρωσε ως πρόθεση ψήφου, σε δημοσκόπηση για το ποια γυναίκα επιθυμεί ο Έλληνας να δει στον Πρωθυπουργικό θώκο.
[2] Εννοείται ότι την Κυριακή 8 Ιουλίου το δελτίο του MEGA αφιέρωσε άφθονο χρόνο στην εκδήλωση αυτή, ενώ για τη διαδήλωση των sms που έγινε στο Σύνταγµα µε αίτηµα την αναδάσωση και την προστασία τού περιβάλλοντος διέθεσε ελάχιστα δευτερόλεπτα. Είδαµε αλλεπάλληλα πλάνα της, είδαµε γνωστούς πολιτικούς να εξαίρουν µπροστά στην κάµερα την προσωπικότητά της (Ζέτα Μακρή, Κώστας Γείτονας) και την κ. Νατάσσα Καραµανλή να φωτογραφίζεται µε σεµνότητα δίπλα σε µια από τις 5 σηµαντικότερες Ελληνίδες.
[3] Eίναι μία από τις «Προσωπικότητες της Χρονιάς» που ανέδειξε το περιοδικό «Ηello», με 12 εκατομμύρια αναγνώστες από 100 διαφορετικές χώρες, σε όλο τον κόσμο. Βρέθηκε έπειτα από ψηφοφορία του περιοδικού στην 22η θέση, αφήνοντας πίσω της τους Τζένιφερ Ανιστον, Μίκι Ρουρκ, Οπρα Γουίνφρεϊ, Σάλμα Χάγιεκ, Πολ Μακάρτνεϊ κ.ά.
Εχει λάβει αμέτρητα βραβεία και διακρίσεις σε όλο τον κόσμο για το πολύχρονο και πολύπλευρο κοινωνικό έργο της, που έχει ως αντικείμενο τα ανθρώπινα δικαιώματα, την υγεία και την ποιότητα ζωής, την αλληλεγγύη, την εκπαίδευση, τη φτώχεια, την κακοποίηση και εκμετάλλευση των παιδιών και την προστασία της οικογένειας.
~
Υπάρχουν δύο γυναίκες που μου έρχονται στο μυαλό. Η μία είναι πολυεκατομμυριούχος, δεν χρειάστηκε να δουλέψει ούτε μία ώρα στην ζωή της, και έχει πλούσιο φιλανθρωπικό έργο, πολλάκις αναφερόμενο απο τα συμπαθή (και ιδιοκτησιακά) κανάλια.[4]
Η άλλη είναι βουλγάρα εργαζόμενη, καθαρίστρια, με έντονη συνδικαλιστική δράση, που νοιάστηκε όχι μόνο για την τσέπη της αλλά και για την αξιοπρέπεια των συναδελφισσών της. Κυνηγήθηκε, απειλήθηκε, και τελικά την έλουσαν με καυστικό οξυ για να την τρομοκρατήσουν – και αυτήν, και όποιον άλλο τολμούσε να αντιμιλήσει. [5]
Υστερόγραφο με σημασία: Όποιος νομίζει οτι μέμφομαι την πρώτη, είναι αφελής. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου η περίπτωσή της. Με ενδιαφέρει, περισσότερο, η περίπτωσή μας.
Εμεις, που στην μία ανοίγουμε την πόρτα, και στην άλλη ξεχνάμε την κατάστασή της. Για την μία αφιερώνουμε βραδιές πολιτισμού και για την άλλη τρία δευτερόλεπτα απο τον μήνα μας. Για την μία αποδεχόμαστε λούσα και παλάτια, και για την άλλη αδιαφορούμε για την επόμενη μέρα της.
Η μία που δεν έχει χάσει ποτέ τίποτα, και η άλλη που είχε να χάσει τα πάντα.
Ξαναλέω: Όποιος νομίζει οτι το πρόβλημα είναι η πρώτη, είναι απλώς ηλίθιος. Εμείς οι υπόλοιποι είμαστε το πρόβλημα. Και αυτό γιατί δεν ψάχνω για τους εύκολους κακούς, τα κανάλια, τους γλυψιματίες δημοσιογράφους, τις πλούσιες κυρίες του καλού κόσμου. Στο βάθρο τους ανεβάζουμε εμείς όλους αυτούς, άλλους αδίκως και άλλους δικαίως. Αλλά αυτό που ξεχνάμε να κάνουμε είναι να είμαστε τίμιοι απέναντι σε όλους: και στις βολεμένες κυρίες, και στις βουλγάρες καθαρίστριες.
Και ρωτάω: Πως θα ήταν ο κόσμος μας αν συμπεριφερόμαστε ως κοινωνία στην δεύτερη όπως (μας έμαθαν να) συμπεριφερόμαστε στην πρώτη;
Πηγές:
[1] http://www.stigmes.gr/gr/grpages/articles/marianna.html
[2] http://www.galera.gr/magazine/modules/articles/article.php?id=843
[3] http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11380&subid=2&tag=8777&pubid=2580792
[4] http://www.eurocharity.org/article.php?article_id=135
[5] http://www.e-write.gr/posts/564
[6] http://indy.gr/analysis/gia-tin-konstantina-koyneba
(8 ψήφοι, βαθμολογία: 4,88 / 5)
Loading...
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με την θέση σου. Μας πουλάνε ότι εμεις αγοράζουμε. Καταναλωτές και της είδησης και της ενημέρωσης, και της άποψης είμαστε,
Ναι, το life style, προερχεται απο την δική μας ανάγκη και τα δικά μας προτυπα.
Μας καθησυχάζει η φιλανθρωπία… μας γοητευει η εικόνα που μικροαστικά παλευουμε να μιμηθούμε.
Η κ. Κουνεβα (αλήθεια γιατί όλοι παραλειπουμε αυτό το μικρό προθεμα), είναι αυτό που κλεινυμε τα αποτροπιασμένα ματια μας να μην δουν.
ας μη ξεχνάμε ότι αυτό που η πρώτη κυρία με τόση ζέση εξασκεί είναι φιλανθρωπία. και η φιλανθρωπία, κατά την ταπεινή μου γνώμη συνεπάγεται την ταπείνωση.
σε αντίθεση με την αλληλεγγύη, την οποία, φαίνεται από τις περιγραφές των συνεργατών της, θέλησε να ακολουθήσει η δεύτερη. και κάηκε…
kokalina, σωστά τα γράφεις, αλλά εμείς;
ας υποθέσουμε ότι η πρώτη δεν δείχνει την ταπείνωση που απαιτείται(*), και ότι η δεύτερη δεν καρπώθηκε την αλληλεγγύη που ακολούθησε.
Πιο πολύ με απασχολεί αν εμείς έχουμε φερθεί σωστά. Αν εμείς μοιράσαμε δίκαια το ενδιαφέρον μας ή τον σεβασμό μας.
Αν έχουμε τα είδωλα που μας αξίζουν – και έχουμε αυτά τα συγκεκριμένα είδωλα να προσκυνάμε (και τα άλλα να τα ξεχνάμε) τότε, πραγματικά, μαύρη η μοίρα μας….
Αφαίρεσα επίτηδες τα ονόματα απο τα δελτία τύπου και τα άρθρα που παραθέτω. Γιατί ονειρεύομαι έναν κόσμο που θα ταιριάζει να αντικαταστήσω ανώδυνα το πρώτο με το δεύτερο (όχι φυσικά στο ύφος της γαλέρας) στα άρθρα.
Το φαντάζεστε;
Θα το δω ποτέ;
(*) προσωπικά δεν απαιτώ από κανέναν ούτε ταπείνωση, ούτε συναδελφική αλληλεγγύη. Στο κάτω κάτω, ας ήμουν εγώ πρώτα πιο ταπεινός, και μετά ας ζητούσα κάτι τέτοιο από τους άλλους, σωστά;
Κάπου ξέχασες να αφαιρέσεις το όνομα και ενώ κατάλαβα που πήγαινες και είχα την Κούνεβα στο μυαλό μου και προσπαθούσα να καταλάβω για ποιαν πραγματικά ήταν τα άρθρα, το μαρτύρησαν.
Αυτό το «ως κοινωνία» που έγραφες στο κείμενο με έκανε να θέλω να γράψω ως μέλος της κοινωνίας.
Το σχόλιο σου όμως, με κάνει να γράψω ως antidrasex.
Προσωπικά λοιπόν, δεν έχω το πρόβλημα που αναφέρεις. Η κ. Μ.Β. μου είναι αδιάφορη παντελώς. Μάλιστα, όποτε βλέπω αναφορά στο πρόσωπο της και στο «έργο» της, εκνευρίζομαι -ή μάλλον, μου γυρίζουν τα άντερα. Αν την έβλεπα μπροστά μου, μάλλον θα απέστρεφα το κεφάλι μου.
Από την άλλη, αν έβλεπα την κ.Κούνεβα, το πιθανότερο είναι, μετά από το κλείσιμο του σαγονιού μου από θαυμασμό, να χαμήλωνα το βλέμμα. Από ντροπή, γιατί εγώ δεν ξέρω αν θα είχα στη θέση της τα «άντερα» της (έχω παλέψει κάποτε σε εργασιακό χώρο και μάλιστα όχι για τα δικά μου δικαιώματα αλλά των υφισταμένων μου- αν και εγώ θα το έθετα ως «των συνεργατών στους οποίους εγώ έδινα οδηγίες».). Αλλά δεν ξέρω αν στη θέση της θα είχα τόσα κότσια.
Δεν έχουμε ανάγκη από ηρωοποίηση και απόδοση τιμών στην κ.Κούνεβα. Ανάγκη να μιμηθούμε το παράδειγμα της έχουμε.
@antidrasex, έχεις δίκιο, μου ξέφυγε 🙂
Αλλά, επι του προκειμένου, σωστά μιλάς: για να μιμηθούμε το παράδειγμά μας (μια μίμηση που απαιτεί κότσια, και, κυρίως, αυτοσεβασμό) πρέπει πρώτα να μάθουμε να φερόμαστε.
Ωραία, στην πρώτη μάθαμε. Μήπως έχει έρθει ο καιρός να μάθουμε και για την δεύτερη;
Σου θυμίζω (όχι εσένα, προφανώς – εσύ το ξέρεις) ότι δεν θα υπήρχε υπόθεση Κούνεβα, αν τα blogs (ήτοι: η ελεύθερη σκέψη) δεν διατηρούσαν την υπόθεσή της ζωντανή στις μνήμες του κόσμου. Καμία αναφορά στην αρχή δεν έγινε από κανάλια, ελάχιστα μέσα ασχολήθηκαν, και ακόμα λιγότερα συνέχιζαν να ρωτούν.
Και οι μπλόγκερς συνέχιζαν να αναφέρονται.
Μέχρι που ξαναδημιουργήθηκε είδηση, ασχολήθηκε ο κόσμος, άρχισαν οι ερωτήσεις.
Σκέψου τώρα πόσο λίγο χρόνο χρειάζεται να διανεμηθεί μία είδηση βράβευσης της πρώτης στα ίδια μέσα.
Αυτή η διαφορά συμπεριφοράς, δεν μας τιμά καθόλου ως λαό.
δεν ταυτίζεται πάντα ο λαός με τα ΜΜΕ του…