Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Τίποτα δεν είναι δωρεάν. Και αν το θεωρήσεις, έστω και για λίγο, θα σε πατήσει κάτω πριν προλάβεις να αντιδράσεις.

Έτσι και η δημοκρατία. Ψήφισα δημοσιογράφους; αθλητές; παρουσιαστές καιρού; ηθοποιούς; παρουσιαστές ειδήσεων; επαγγελματίες πολιτικάντιδες; Άχρηστους ανθρώπους χωρίς πυγμή, χωρίς το θάρρος της γνώμης τους, ανίκανους να ιεραρχήσουν αξίες, πιθανότατα γιατί δεν είχαν και ποτέ, ή δειλούς που ζουν με δανεικό φως από τους ηγέτες τους;

Θα το πληρώσω. Θέσφατο και αξίωμα. Θα το πληρώσω.

Ψήφισα το λαμόγιο που θα βάλει το παιδί μου στην ΔΕΚΟ να τρώει τσάμπα; αυτόν που θα μου λυσει από το πρόβλημα με την εφορία, μέχρι και την κλήση της τροχαίας και την μετάθεση του κανακάρη μου;

Θα το πληρώσω.

Ψήφισα τον πιο προβεβλημένο στην τηλεόραση; τον αγαπημένο των καναλιών; αυτόν που φοράει την καλύτερη γραβάτα, που μιλάει πιο στρωτά, που έχει το καλύτερο φόρεμα ή γκρίζους κροτάφους;

Θα το πληρώσω.

Είπα στα αρχίδια μου; Δεν πάω να ψηφίσω, είναι όλοι λαμόγια/πουλημένοι/άχρηστοι/καρεκλοκένταυροι;

Θα το πληρώσω.

Θα αρχίσουν να αποφασίσουν χωρίς εμένα. Θα μου βάλουν φυτευτό πρωθυπουργό που δεν θα έχω εκλέξει, θα πάρουν δάνεια για να ..γλυτώσουν με τα δανεικά, θα μου πουν κατάφωρα ψέματα μπροστά στα μάτια μου, θα με βιάσουν με χαράτσια που δεν θα έχουν ούτε λογική, ούτε αίσθηση δικαίου, θα απαλλάξουν ΟΛΟΥΣ τους δικούς τους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα σώσουν όλες τις δικές τους επιχειρήσεις με επίφοβα δάνεια-αστραπή, θα γλυτώσουν όλα τα κανάλια τους αναβάλλοντας (για να τα εκβιάζουν) κάθε προσπάθεια φορολόγησης, θα μειώσουν την σύνταξη του πατέρα μου, θα μειώσουν τον μισθό μου, θα με γονατίσουν με τις απειλές τους και θα με θυμώσουν με τις αποφάσεις τους.

Και θα πρέπει να βγω στον δρόμο, να φωνάξω, να μιλήσω, να εκτεθώ, να με ψεκάσουν, να με χτυπήσουν, να με λοιδορήσουν, να με πεινάσουν, να με εξευτελίσουν, να με απολύσουν, να με εκκαθαρίσουν.

Μέχρι να αντιληφθώ ότι προτιμώ να ασχολούμαι πιο ενεργά με την δημοκρατία μου, ότι δεν είναι τσάμπα, ότι θέλει θυσίες, θέλει χρόνο, θέλει συμμετοχή, θέλει-έναν-γαμημένο-έλεγχο, θέλει ιδανικά, θέλει ιδέες, θέλει ποιότητα, ανθρωπιά, ειλικρίνεια, θέλει να ακούω, θέλει να έχω κριτήρια, θέλει να ξέρω τι θέλω, θέλει να οραματίζομαι, θέλει να αποκτήσω αξίες και αξιοπρέπεια, και θέλει, κυρίως εμένα.

Αν πρέπει να πληρώσω, προτιμώ να πληρώσω δημιουργώντας, και όχι αυτοκαταστρεφόμενος.

Τίποτα δεν είναι τσάμπα. Και μόλις το θεωρήσεις, σε χτυπά κατακέφαλα η αλήθεια του.

Στα αποκαΐδια της δωρεάν δημοκρατίας που απολαμβάναμε μέχρι τώρα, μόνο αν γεννηθεί μία ακριβή δημοκρατία θα μας αξίζει.

Έτσι νομίζω.

ΥΓ: Η αρχική ιδέα γι’ αυτό το ποστ γεννήθηκε από αυτό το tweet:

Μόνο το πόσος κόσμος ενδιαφέρεται πλέον για το τι σκατά ψηφίζουν μέσα στη Βουλή, είναι κέρδος. Πάμε για καλύτερη δημοκρατία. Βουρ!

— antidrasi sex (@Antidrasex) February 13, 2012

ΥΓ: Δεν θα βαρεθώ ποτέ να το γράφω: Μάθε τι θέλεις. Αν το βρεις στα κόμματα, ψήφισέ το. Αν δεν το βρεις, ζήτα το. Αν δεν στο δώσουν, γίνε.