Όπως πάντα παίζοντας κυρίως, μάζεψα 12 άρθρα από το blog μου, δώδεκα ιστορίες που σας έκαναν να γελάσετε (ελπίζω 🙂 ) και τις συγκέντρωσα σε ένα ηλεκτρονικό βιβλίο για να διαβάζετε με τα ebook σας το καλοκαίρι.

Μπορείτε να το κατεβάσετε εντελώς δωρεάν (μέρες που είναι) από εδώ http://minus.com/m12istories

  • εδώ για απ’ ευθείας download του epub
  • ePub Με ενσωματωμένες γραμματοσειρές χάρη στην βοήθεια του Μιχάλη του Blog Ηλεκτρονικός αναγνώστης
  • εδώ για απ’ ευθείας download του mobi για τους κατόχους Kindle
  • σε PDF μορφή

    Καθώς το έχω φτιάξει μόνος μου, ελπίζω να το έχω φτιάξει σωστά – το έχω δοκιμάσει μόνο στις (δωρεάν) εφαρμογές iBooks και Stanza του iphone. (Δεν έχω αληθινό ebook reader – ίσως θα αποκτήσω αν το επόμενο βιβλίο σας το χρεώσω κάτι-τις :))

    Αν μπείτε στον κόπο και το κατεβάσετε, και το ανοίξετε, και το διαβάσετε (ουφ, πολύς κόπος καλοκαιριάτικα) αφήστε ένα μήνυμα ότι έπαιξε σωστά, ή ότι είχατε πρόβλημα στην ανάγνωση. Δεν θα ξέρω να το λύσω, αλλά τουλάχιστον να το ξέρω ότι κάτι πήγε στραβά.

    Καλό καλοκαίρι, καλή ανάγνωση 🙂

    UPDATE: και σε βιβλίο για να το διαβάσετε εδώ

    Υ.Γ.1: Το βιβλίο έχει δικαιώματα χρήσης ask2use, όσοι το κατεβάσετε, θα μου κάνετε μεγάλη χάρη αν τα σεβαστείτε 🙂

    Υ.Γ.2: Το γραφικό του άρθρου το έφτιαξα χρησιμοποιώντας το εξώφυλλο του βιβλίου και το site http://www.myecovermaker.com/

    Υ.Γ.3: Αν αναρωτιέστε για το εξώφυλλο, ναι, άλλαξε 🙂 Δεν ήταν η επιτυχία του βιβλίου (LOL) αλλά το γεγονός ότι χρησιμοποίησα φωτό που δεν ήμουν σίγουρος για τα δικαιώματα χρήσης. Μαλακία μου, αλλά αλλάζοντας το έγινε πιο ωραίο! 🙂 Ο δημιουργός της φωτό είναι ο Fred Fokkelman

    Υ.Γ.4: Πήρα την ιδέα της κατασκευής από το πολύ καλό δωρεάν ebook Δήγμα Γραφής των εκδόσεων OPENBOOK που σας συνιστώ να κατεβάσετε 🙂

    Υ.Γ.5: Αν και παιδεύτηκα, άγρια, για να φτιάξω τούτο το βιβλίο, λέω να σας γλυτώσω από τον κόπο, και να σας προτείνω κάτι που, φυσικά, ανακάλυψα μετά: Με το Sigil (μόνο για Windows) «Multi-platform: runs on Windows, Linux and Mac» θα μπορέσετε και εσείς να φτιάξετε, πιο εύκολα από μένα, το δικό σας ebook.

    Υ.Γ.6: Πλέον, και σε PDF, και embed στην σελίδα για να το διαβάσουν όσοι δεν έχουν αναγνώστη (αν και για το τελευταίο, δεν είμαι σίγουρος ότι έχει νόημα, γιατί, επαναλαμβάνω, πρόκειται για αναδημοσίευση κάποιων άρθρων που είναι ήδη online). Η μετατροπή σε pdf έγινε με το πολύ καλό σέρβις της http://www.doc2pdf.net/ το δε web embed με την αξιόλογη υπηρεσία της issuu

    Υ.Γ.7: Μόνο σε audiobook δεν το ‘χω βάλει, να σας νανουρίζει το βραδάκι η φωνούλα μου!

    (βρε, λες;) 🙂

  • Είχα σκοπό αυτό το σαββατοκύριακο να ανεβάσω ποστς απο αυτά που μου στείλατε εσείς (biafra, ακόμα μου χρωστάς, δεν ξεχνάω) αλλά τα γεγονότα με πρόλαβαν:

    Φαίνεται οτι το ask2use χάλασε εξ’ αιτίας της ίδιας του της επιτυχίας.

    Για όσους δεν ξέρουν τι είναι το ask2use, δείτε εδώ.

    Τον είχα ανοίξει μόνο για μένα, ύστερα σκέφτηκα οτι θα ήταν χρήσιμο και για άλλους, άρχισα να το μοιράζομαι ανοιχτά…

    ..Όταν όμως κοντά στα 1.000 blog το έβαλαν στο εικαστικό τους, μικρά και μεγάλα, το bandwidth με γονάτισε 🙂

    Έτσι, αναβάθμισα το bandwidth. Αλλα τελικά, αυτό που κατέβασε το site ήταν η ζήτηση των εικονιδίων, που έριχναν τον σέρβερ φιλοξενίας. Οι τύποι στην Αμερική μου είπαν «βεβαίως να το ξαναανεβάσουμε – αλλά μόνο αν σβήσετε τα icons». Ε, ρε μπαγάσα, αν σβήσω τα icons τι να το κάνω το site?

    Απο ότι φαίνεται, είμαι over my head με αυτό το projectάκι. Αλλά με νοιάζει; Όχι, γιατί περίπου 1.000 άτομα (ίσως και περισσότεροι, τόσους μόνο δίνει το technorati) με εμπιστεύτηκαν. Ε, λοιπόν – δεν υπάρχει άλλος δρόμος εκτός απο μπροστά! 🙂

    Είμαι σε αναζήτηση server, και έχω ήδη κάνει τις αιτήσεις μου. Αν δεν ευοδώσουν οι προσπάθειες (τα γλυψίματα δηλαδή) θα ζητήσω και την δική σας βοήθεια, για τυχόν λύσεις. Αν όμως όλα πάνε καλά – και πιάσει η προσπάθεια (το γλύψιμο) μέσα στην επόμενη εβδομάδα, θα είμαστε πάλι στον αέρα.

    Δεν θα διστάσω να ζητήσω την βοήθειά σας, γιατί προφανώς, δεν είναι μόνο δικό μου το project, είναι όλων μας.

    Στο μεταξύ, αναμεταδίδουμε live (γκχμ, γκχμ) απο το twitter για να μαθαίνετε νέα:

    http://twitter.com/ask2use

    Αυτά, θα σας κρατώ ενήμερους. Μην χάνετε την πίστη σας 🙂

    Πριν λίγες μέρες, μιλούσαμε για το press-gr. Άκουγα αμίλητος να το κατηγορούν, να λένε οτι αυτό ευθύνεται για την τωρινή κατάσταση, να το λοιδορούν.

    Επαναστάτησα όμως, όταν είπαν οτι δεν είναι blog.

    Και αυτό γιατί πιστεύω οχι μόνο οτι ήταν blog, αλλά και οτι ήταν απο τα καλύτερα blog που υπήρξαν ποτέ.

    ~

    Σε πρόσφατο παράδειγμά μου, σε σχετική κουβέντα, ερωτήθηκα την γνώμη μου για αυτό που λέει ο αραχτος.

    Το θέμα ήταν οτι στον συνομιλητή μου, κακοφαινόταν το ‘εμείς’. ‘Εμεις οι blogger είμαστε έτσι’, ‘εσείς οι άλλοι δεν μας καταλαβαίνετε’, ‘εσείς αφήστε εμάς στην ησυχία μας’.

    Εμείς, και εσείς.

    ~

    Εδώ και πολλά χρόνια, πιστεύω έντονα οτι το πιο λυτρωτικό μέσο που ανακάλυψε ο άνθρωπος ενάντια στον σκοταδισμό, είναι η δυνατότητα να δημιουργείς, και να απευθύνεσαι σε όλους. Με την αρχή του ‘οι άνθρωποι είναι κατα βάση καλοί’ δημιούργησα το ask2use, βασισμένο στην ιδέα οτι αν αφαιρέσεις την παρεξήγηση, μένει η καλή διάθεση.

    Στην πραγματικότητα, είχα πάντα στο μυαλό μου την ιδέα οτι ακόμα και ο χειρότερος άνθρωπος αν είσαι, μπορείς να δημιουργήσεις κάτι καλό, αρκεί να το περιμένει κάποιος απο εσένα. Αυτή είναι και η βασική αρχή του ask2use.

    Το Internet ήταν συνολικά, για μένα, η απόδειξη της ιδέας αυτής.

    Αφου σαν κοινωνία παίρνουμε οτι μας αξίζει, και ενώ τα σημάδια γενικώς δεν είναι ιδιαιτέρως ενθαρρυντικά, ήταν εξαιρετική ανακούφιση να ανακαλύψω οτι οι δημιουργοί (είναι η λέξη που χρησιμοποιώ κατά κόρον στο ask2use), όταν τους είχες εμπιστοσύνη οτι θα δημιουργήσουν, το έκαναν, και μάλιστα με ευχαρίστηση.

    Και το καλύτερο πράγμα που δημιουργήσατε, όλοι εσείς, ήταν ελπίδα.

    Η ελπίδα οτι αν κάτι το φτιάξουμε απο την αρχή δεν θα κουβαλά το χειρότερο του παρελθόντος, αλλά το καλύτερο του μέλλοντός μας.

    Δεν διαψεύστηκα ούτε με το press-gr.

    Λίγα λόγια για το press: Ήταν, κατά γενική ομολογία, το χειρότερο blog όλων μας. Ελάχιστοι το πλησιάζανε λόγω δυσωδίας, ελάχιστοι διαβάζαμε τα comments λόγω αηδίας.

    Κανείς όμως δεν αμφέβαλλε οτι -κατά βάση- ήταν ελεύθερο.

    Όχι καλό, πολιτισμένο, σωστό, δίκαιο, ευγενές, ποιοτικό: ελεύθερο.

    Και εγώ ήλπιζα πάντα σε μία κοινωνία που μπορεί να ανεχθεί το βρωμερότερο, χάρην της ελευθερίας.

    Τα comments, που δεν πρόσφεραν ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ στους δημιουργούς του, δεν παραποιήθηκαν ούτε μία στιγμή. Όσο και σιχαμερά να ήταν, ούτε ένα δευτερόλεπτο δεν κατάφεραν να πείσουν οτι ήταν σημαντικότερη η ‘ηθική μας’ (ή η αξιοπρέπεια, ή το επίπεδό μας) απο το δικαίωμά τους.

    Για να φανταστείτε, ούτε και εγώ, εδώ στο arkoudos.com, που τα πρέσβευα πιστά όλα αυτά δεν το κατάφερα.

    Και ο κόσμος το είδε. Οι επισκέπτες το κατάλαβαν, οι αναγνώστες το σημείωσαν, και, το πιο βασικό, οι blogger το σεβάστηκαν.

    Για αυτό είπα οτι ήταν το καλύτερο blog. Γιατί η ελευθερία του, για τόσο καιρό δοκίμαζε τα όρια μας – και ούτε μία στιγμή δεν την έπνιξε η ηθική μας.

    Ήταν μια στιγμή ανωτερότητας, για όλους μας. Είτε συμφωνούσαμε, είτε διαφωνούσαμε, είτε το διαβάζαμε, είτε το αγνοούσαμε – δεν ζητήσαμε ούτε μία στιγμή να κλείσει.

    Ήρθαν όμως αυτοί που ο αραχτός αναφέροι ώς ‘εκείνοι’.

    Εκείνοι, δεν καταλαβαίνανε. Μην έχοντας δοκιμάσει ποτέ στην ζωή τους την γεύση της ελευθερίας μας, δεν ήταν δυνατό να αντιληφθούν την ουσία της.

    Και άρχισαν να πετάνε πέτρες, να φωνάζουν, να ωρύονται, να φοβούνται.

    Άρχισαν να βρίζουν τα blogs, να τα ισοπεδώνουν, να τα μηνύουν και προσπαθούν να τα οριοθετήσουν.

    Αδύναμοι να καταλάβουν ΤΙ είναι τα blogs, τα φοβήθηκαν.

    Αυτό έκανε μία κοινότητα που είχε αποδείξει οτι μπορούσε να οριοθετηθεί σωστά και δίκαια, να εξοστρακίσει τα κακώς κείμενα (πόσα ήταν τα άθλια blogs στα 30.000; Τρία; Πέντε;) και αντί να ακολουθήσει το ρεύμα της αυτοκάθαρσης, να αμυνθεί.

    Αντί να δικαιώσει, το πρώτο βήμα της ήταν να αυτοπροστατευθεί.

    Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Θα σας δώσω ένα παράδειγμα που χρησιμοποίησα πρόσφατα.

    Ας υποθέσουμε οτι είμαστε μία πολυκατοικία. Αν όλοι σε αυτήν την πολυκατοικία είμαστε νομοταγείς, άξιοι, δημιουργοί, ένας καταστροφέας, ένας παράνομος, ένας κακόβουλος δεν θα έρθει να μείνει ποτέ. Γιατί ξέρει καλά, οτι δεν θα ταιριάξει. Αν όμως μαθευτεί οτι είμαστε όλοι κακόβουλοι, η πολυκατοικία μας θα είναι η πρώτη επιλογή του.

    ‘Εκείνοι’ μας αντιμετωπίζουν ως παράνομους. Η ανωνυμία μας είναι απειλή, το ίδιο και η ελευθερία μας. Αυτή η παρανομία, ειδικά εάν προσδιοριστεί νομικά και κατοχυρωθεί, αντί να μας «συνετίσει» το μόνο που θα κάνει είναι να μας χαρακτηρίσει. Και αυτό με την σειρά του θα φέρει περισσότερους παράνομους που θα αισθάνονται ασφάλεια ανάμεσά μας. Σαν το σπίτι τους.
    Αν για παράδειγμα στην μουσουλμανική κοινότητα της Βρετανίας προσπαθήσει να μπει κάποιος που υποστηρίζει τις θέσεις της Αλ Καΐντα, η κοινότητα θα τον απομακρύνει, γιατί ο εχθρός που ονειρεύεται ή υποσχεται αυτός ο κάποιος, δεν υπάρχει. Αν όμως η χριστιανική κοινότητα αντι να δείξει εμπιστοσύνη, ορμήσει με τα όπλα για να τον συλλάβει, και αδικήσει και μερικούς στην πορεία, η κοινότητα των μουσουλμάνων θα δει το μίσος που της είχαν δείξει.

    Αντί να πετύχει λοιπόν λιγότερους ‘κακούς’ θα πετύχει περισσότερους, και ποιο φανατισμένους.

    Και το μίσος είναι εξαιρετικό λίπασμα για περισσότερο μίσος.

    Η ανάγκη να οριοθετήσουμε το καλό και το κακό, να ξεκαθαρίσουμε τα όρια, ακόμα και αδικώντας στην πορεία, θα πετύχει να δημιουργήσει ακριβώς αυτό που φοβόταν. Το εύκολο λάθος είναι να οριοθετήσουμε με άδικο τρόπο (ως κοινωνία συνολικά) την ενοχή – αυτό δεν θα καταφέρει να έχουμε λιγότερους θύτες, αλλά περισσότερα θύματα.

    Η άθλια και ανόητη, απο κάθε άποψη, τακτική των ΜΜΕ, του επίσημου κράτους, και του κάθε «υποψιασμένου» σαχλαμαράκια που εύκολα και ανόητα αποκαλούμε χάριν ευκολίας «αυτοί», στην καλύτερη περίπτωση θα δημιουργήσει αυτό που με τόσο βλακώδες πάθος προσπαθούν να αποφύγουν:

    Μία γενιά παρανόμων.

    Και το χειρότερο: μία γενιά απο ‘εμείς’, και ‘αυτοί’.

    E, όχι ρε φίλε!

    Όχι και αυτός στην τηλεόραση!

    Εναν καλό και ήσυχο blogger είχαμε, μακρυά απο βιβλία, ραδιόφωνα, κανάλια, διαφημίσεις – πάει, χάλασε και αυτός.

    Στην εκπομπή «Ψηφιακή Ελλάδα» που θα παιχτεί (μάλλον) σήμερα Δευτέρα 18/2 στην ΕΤ1, στις 7, αυτός ο παπάρας ο blogger (και καλά για να δείξει την σουπερ-ντούπερ προσπάθειά του, το ask2use) θα μας αναγκάσει να υποστούμε πέντε ολόκληρα λεπτά αερολογίας, μπας και πάρει κανένα credit που σχεδίασε πέντε ψωρολογοτυπάκια.

    Η ψωνάρα.

    Αλλά έτσι είναι. Όλα τα ψώνια ανοίγουνε blog και μετά γράφουν την κουταμάρα τους και περιμένουν πως και πως να τους πει όοοοολος ο κόσμος, «τι ωραία που τα λες, πω-πω, πες μας και άλλα»…

    Και αν δεν πιάσει αυτό, πάνε και σχεδιάζουν μία σαχλαμάρα, μπας και τους δώσει κανείς σημασία.

    Και το χειρότερο; δεν σου ‘πα το χειρότερο: Μόλις κάποιος τελικά βαρεθεί και ασχοληθεί μαζί τους, φτιάχνουν και post, για να το διαφημίσουν!

    Και καλά «για να τον δουν φίλοι και γνωστοί» και να χαρούνε. Που τι να χαρούνε δηλαδή, το μούσι και την καράφλα του;

    Ασε που για να μπει στην εκπομπή είχε και βύσμα – αν δεν είχε, ούτε απέξω δεν θα πέρναγε. Και άσε που είναι τόσο άχρηστος, που όταν έφτασε -μεταξύ μας αυτό, ε;- στην Κατεχάκη, αντί να μπει στην Ερτ, είναι τόσο άχρηστος που έψαχνε το studio Δέλτα στην αστυνομία, δίπλα!

    Παλι καλα που δεν τον μπαγλαρώσανε δηλαδή!

    Άχρηστος – και θέλει να μας πουλήσει και γνώση.

    Τρομάρα του.

    Το ψώνιο.

    Αλλά έτσι είναι – άνθρωποι με χαμηλή αυτοεκτίμηση, που πασχίζουν να ακουστούν, και παραμένουν αχώνευτοι και ζηλιάριδες, όπως τότε που ξεκίνησαν…

    Α ρε ψωνάρα, γιαούρτι που σου χρειάζεται…

    Υ.Γ.: Έμαθα κιόλας, οτι τώρα που έγινε φίρμα, μιλάει για τον εαυτό του στο τρίτο πρόσωπο… Πφφ….

    Ντροπαλός...:)

    Το ‘χα πει το μάλλον, δεν το ‘χα πει; Πήρε αναβολή λοιπόν για (τουλάχιστον) μία εβδομάδα, και έτσι, προς το παρόν, γλυτώσαμε (το δούλεμα…)

    Όπως -αθόρυβα, όπως κάνουν οι μεγάλες εταιρείες (χα!)- ίσως πήρατε χαμπάρι, ένα νέο εικονίδιο κοσμεί την ομάδα των ask2use(rs):

    Είναι το εικονίδιο «Επικοινωνήστε με τον Δημιουργό» που αλλάζει λίγο την φιλοσοφία των εικονιδίων, προσθέτοντας κάτι πιο χρηστικό στην γκάμα των επιλογών σας:

    Μέχρι τώρα τα εικονίδια έμεναν απλώς στην οπτική πλευρά, τώρα, κάνοντας ένα κλικ στο καινούργιο εικονίδιο, ανοίγει το email σας και μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον δημιουργό, ζητώντας του δικαιώματα χρήσης.

    Λίγο ιστορικό της κατασκευής:

    Η κα Σπυροπούλου απο την Ελευθεροτυπία, ήθελε να δημοσιεύεσει μέρος του ποστ μου για τους 129 λόγους που δεν θα ψηφίσω τους δύο μεγάλους. Έψαξε λοιπόν να βρεί τις σελίδες επικοινωνίας αλλά φευ! Το προηγούμενο upgrade τους αρκούδου εξαφάνισε (δια παντός) τις σελίδες επικοινωνίας.

    Πρόβλημα. Αν δεν έχεις επικοινωνία, πως θα σου ζητήσουν δικαιώματα;

    Η κα Σπυροπούλου άφησε ένα comment στο post, έγινε (τυχαία) άμεσα αντιληπτό, και τα δικαιώματα δόθηκαν κανονικά.

    Το πρόβλημα όμως παρέμενε: Εμείς, οι bloggers ΔΕΝ έχουμε πάντα το email μας για επικοινωνία, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να θέτουμε τους όρους, αλλά δεν βοηθούμε να τηρηθούν απο τους επαγγελματίες που σέβονται την δουλειά μας.

    Το κενό καλύπτει το καινούργιο εικονίδιο που όταν κάνεις κλικ επάνω του δεν σε πηγαίνει στην σελίδα επεξήγησης των υπόλοιπων ask2use εικονιδίων, αλλά στο mail του χρήστη.

    Φυσικά, το σύστημα (ένα απλό javascript είναι) ΔΕΝ ΚΡΑΤΑΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟ του χρήστη που εισάγει το email του, και έτσι θα μάθω οτι το χρησιμοποιήσατε μόνο απο δύο πηγές: 1) αν έχετε την καλωσύνη να με ενημερώσετε (*), και 2) απο το technorati.

    (*) Υπόψιν, επειδή έχει αρχίσει να δημιουργείται παρεξήγηση: Δεν χρειάζεται να ζητάτε άδεια για να το χρησιμοποιήσετε. Την άδεια την έχετε εξαρχής. Αυτό που ζητάω είναι μία απλή ενημέρωση (και αυτό δεν είναι καθόλου απαραίτητο).

    Απλώς με κάνει χαρούμενο να ξέρω οτι σας άρεσε 🙂

    Σκέφτομαι να βάλω ένα paypal δωρεάς, γιατι τα έξοδα συντήρησης είναι α-πί-στευτα (και μεγαλώνουν με κάθε έναν απο εσάς που κάνει χρήση) αλλά δυσκολεύομαι να βρώ τρόπο να σας πείσω οτι δεν είναι απαραίτητη η συμμετοχή σας 🙂

    Το εργαλείο είναι (και θα παραμείνει) δωρεάν για την κοινότητα των bloggers.

    Τι είναι το ask2use, χρησιμοποιήστε στο blog σας τα εικονίδια.

    Σχόλια και παρατηρήσεις, ευπρόσδεκτα στα comments.

    Για όσους δεν ξέρουν ποιά είναι η Αμαλία, διαβάστε στα ΝΕΑ, στην Ελευθεροτυπία, στο in.gr, και στο blog της.

    Εκεί, διάβασα οτι όλα τα blog αφιερώνουν την 1η Ιουνίου στην αδικοχαμένη Αμαλία, και στα ιδανικά της.

    Για όλους εσάς τους bloggerάδες που δεν ξέρουν πως να αντιδράσουν, έφτιαξα μία φωτογραφία για να την αναρτήσετε στον δικτυακό σας τόπο.

    Όσοι το κάνετε, προσθέστε και τον κώδικα για να μπορέσουν και άλλοι που δεν διαβάζουν το blog μου να το κάνουν, ή στείλτε τους εδώ.

    Μην πάρεις φακελάκι - Μην δώσεις φακελάκι

    Ο κώδικας είναι:

    <center> <a href="http://fakellaki.blogspot.com" target="_blank"><img src="http://ads3.adman.gr/blog_amalia.gif" border="0" alt="Μην πάρεις φακελάκι – Μην δώσεις φακελάκι" /></a> </center>

    Αντιγράψτε τον σε ένα Notepad και αντιγράψτε το απο εκεί στο άρθρο του site σας.

    Εις μνήμην…

    [Την φωτογραφία πήρα απο το άρθρο του in.gr το in.gr στο άρθρο του, αντικατέστησε την φωτογραφία τους με το banner που δίνω εδώ, Hosting γίνεται στον Pathfinder…]

    Έκανα μία μικρή διόρθωση στον κώδικα, και αντί να βγαίνει μήνυμα για τους …αλμπάνηδες γιατρούς όταν πηγαίνει το mouse πάνω απο την φωτογραφία, βγαίνει το μήνυμα: «Μην πάρεις φακελάκι – Μην δώσεις φακελάκι»
    Όπως είναι φυσικό, και άλλοι θέλουν να εκφράσουν την συμπαράστασή τους – ο καθείς με τον δικό του τρόπο. Θα βρείτε ένα ακόμη αξιόλογο banner που μπορεί να προτιμήσετε στο blog του Γιώργου Κρόγια, θα βρείτε μία πρόταση στο http://yperoptix.blogspot.com, ενώ μία οργανωμένη προσπάθεια (εκεί θα βρείτε και άλλα γραφικά) είναι στο blog http://giatinamalia-blog.blogspot.com/. Στο blog του polsemannen θα βρείτε μία εξαιρετική λίστα βουλευτών και ευρωβουλευτών αν επιθυμείτε να τους …»ενοχλήσετε» με email. Όσο περισσότερο ενδιαφερθούμε, τόσο περισσότερο θα τους κάνουμε να ενδιαφερθούν..
    Δύο ενδιαφέρουσες ειδήσεις: η Cyberella μου έστειλε ένα αφιέρωμα του Reuters (εδώ το UK) που μιλάει για την κινητοποίηση των bloggers (εντυπωσιακό πως η προσπάθειά μας πιάνει τόπο – μακάρι να γινόταν όσο η Αμαλία ήταν μαζί μας) και, τα λογότυπα ask2use θα μετατραπούν λίγο, καθώς το ask2use.com συμμετέχει στην κινητοποίηση

    Τσαντίστηκα πολύ βλέποντας να κλείνει ο Gelial μετα την δημοσίευση της εφημερίδας το Άρθρο. Όχι που σταμάτησε το site του, όσο για τον λόγο που το σταμάτησε.

    Άδικο να σταματάει ένα blog – για μία παρεξήγηση.

    (Για την ιστορία: Η εφημερίδα «Το Άρθρο» δημοσίευσε ένα Post του Gelial χωρίς να τον ρωτήσει, πράγμα που τον έφερε σε δύσκολη θέση καθώς γνωστοί του δεν ήξεραν το blog του, αλλά το ανακάλυψαν απο την εφημερίδα…)

    Γιατί η εφημερίδα μετά απο αυτό άρχισε να ρωτάει τους bloggerάδες (αυτήν την εικόνα έχω τουλάχιστον), που σημαίνει οτι δεν ήθελε να δημιουργήσει πρόβλημα, ενώ ο Gelial αν δεν έμπαινε, θα συνέχιζε να γράφει κανονικά εκεί που τον ξέραμε τόσο καιρό.

    Τσαντίστηκα τόσο, που είπα να κάνω κάτι για αυτό – με ξέρετε άλλωστε.

    Και, φυσικά, έκανα. 🙂

    Με την βοήθεια άλλων σκεπτόμενων και ενεργών πολιτών (sic), ψάξαμε να βρούμε πως θα καταφέρουμε να λύνουμε στο μέλλον τέτοιες παρεξηγήσεις: ο blogger να δηλώνει εξ’αρχής πως σκοπεύει να διαθέσει το blog του, ο κάθε ενδιαφερόμενος να ξέρει τι προθέσεις έχει ο blogger με το που βλέπει τον δικτυακό του τόπο.

    Ο σκοπός είναι να καταφέρουμε να συννενοηθούν τα δύο μέρη με εκατέρωθεν καλή διάθεση, και όχι να προστατέψουμε με κώδικες αμφίβολλης ποιότητας τον bloggerά. «Πιστεύω» αυτής της προσπάθειας είναι ότι όλοι μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά, και αυτό που τα χαλάει όλα είναι οι παρεξηγήσεις.

    Και είμαι διατεθημένος να το αποδείξω:

    Επισκεφθείτε τον δικτυακό τόπο ask2use.com.

    ask2use.jpg

    Αφού διαβάσετε καλά περι τίνος πρόκειται, πηγαίντε στην σελίδα «Κατεβάστε τα εικονίδια», συμπληρώστε την φόρμα (που στην πραγματικότητα έχει ερωτήσεις σχετικά με το πως θέλετε να διαθέσετε το blog σας), και αντιγράψτε τον κώδικα στο template της σελίδας σας.

    Θα εμφανιστούν εικονιδιάκια, που θα προειδοποιούν τον κάθε ενδιαφερόμενο τι σκοπούς διάθεσης έχετε για το blog σας.

    Ανώνυμα, δωρεάν, και ελπίζω αποτελεσματικά!

    Δια-δώστε το!