Λίγες μέρες πριν, μία διαμαρτυρία ήρθε στο φως: Σε κέντρο κράτησης (φιλοξενίας, υποτίθεται – αλλά εδώ θα το λέμε όμως είναι) ανθρώπων, διαμαρτυρόμενοι για την ποιότητα του φαγητού, κάποιοι από τους πρόσφυγες/μετανάστες επέστρεψαν, για μία μέρα, την μερίδα τους. Έγιναν επεισόδια, τραυματισμοί και φυλάκων και –η καταγγελία λέει– η διοίκηση των φυλακών εκεί τους άφησε τρεις μέρες μόνο με ψωμί και νερό (παρότι υπήρχαν παιδιά, ανάμεσά τους). Την επόμενη μέρα, τους ξανάδωσε φαγητό ίδιο με αυτό που διαμαρτυρήθηκαν για την ποιότητά του.

Εμένα με προσβάλει πολύ περισσότερο αυτή η εικόνα από οτιδήποτε άλλο. Άνθρωποι αθώοι, που κρατούνται στα όρια (ή και πέρα) της νομιμότητας φυλακισμένοι, να φτάνουν να διαμαρτύρονται με αποχή σίτισης για την ποιότητα της τροφής τους (μεταξύ άλλων, γιατί γίνεται λόγος και για κακομεταχείριση από την αστυνομία), και, προφανώς για εκδίκηση, για τρεις μέρες να τους δίνουν μόνο ψωμί και νερό. Θυμίζω ότι για την σίτισή τους επιδοτούμαστε, ως κράτος, δεν τα πληρώνουμε από την τσέπη μας. Για …κάποιον λόγο όμως, οι διαμαρτυρίες για την ποιότητά τους είναι συνεχείς, δεν υπάρχει αντίδραση.

Αυτό, είναι επίσης ένα ενδιαφέρον στοιχείο. Η εν λόγω καταγγελία δεν αναφέρθηκε από σχεδόν κανένα μέσο – ούτε αντιπολιτευτικό προς την κυβέρνηση. Για να είναι ακόμα πιο ενδιαφέρον, ούτε κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης το έκανε σημαία διαμαρτυρίας όπως κάνουν με άλλα – συχνά βασισμένα σε ψέματα, θέματα της επικαιρότητας.

Μήπως δεν ακούστηκε αρκετά; Μπορεί.

Μα δεν μπορεί κανείς να πει το ίδιο και για την επίσημη, κρατική γνωμάτευση από το ΚΕΕΛΠΝΟ για την ποιότητα διαβίωσης των «φιλοξενούμενων» στις φυλακές κράτησης μεταναστών/προσφύγων.

Αυτή, και διανεμήθηκε, και έπαιξε. Κανείς όμως (εκ της αντιπολιτεύσεως, είτε οι πολιτικοί, είτε τα μέσα τους) δεν φάνηκε να προσέχει ιδιαίτερα ΤΙ έλεγε η γνωμάτευση αυτή:

Εκατοντάδες άνθρωποι, στοιβαγμένοι σε ακατάλληλους χώρους (λέει η επίσημη γνωμάτευση) με μολυσματικούς παράγοντες που καθιστούν ακατάλληλη την διαβίωσή τους. Μία εικόνα ιδιαίτερα ανησυχητική από πλευράς δημόσιας υγείας, εγκαταστάσεις που δεν πληρούν τους κανόνες υγιεινής και που θα έπρεπε να κλείσουν. Η έκθεση αυτή (εδώ σε αρχείο PDF), έχει και συγκαλυμμένες τρομαχτικές καταγγελίες. Παραθέτω:

«Σε όλους τους χώρους υπάρχει συγχρωτισμός εκατοντάδων ανθρώπων σε ενιαίους χώρους, χωρίς επαρκή εξαερισμό, με συσσώρευση απορριμάτων και αποβλήτων, κακές συνθήκες υγιεινής, ανεπάρκεια στην χορήγηση πόσιμου νερού και κυμαινόμενη ποιότητα και ποσότητα τροφίμων«.

Σας ικετεύω να ξαναδιαβάσετε αυτήν την παράγραφο, να αντιληφθείτε λέξη προς λέξη τι είναι ακριβώς αυτό που λέει ως γνωμάτευση σε δεκαέξι χώρους (στους οποίους «φυλάσσονται» μεταξύ άλλων και οικογένειες, παιδιά) που έγινε αυτοψία!

Και;

Α, θα το απολαύσετε αυτό: Και, όταν ερωτήθηκε ο αρμόδιος υπουργός Τόσκας, η απάντησή του ήταν » Και επειδή το είπε κάποιος, τι σημαίνει αυτό; Δεν κατάλαβα κι εγώ λέω τη δική μου άποψη και εσείς τη δική σας.» Εδώ, μαζί με άλλες θαυμάσιες απαντήσεις.

Επειδή το είπε κάποιος. Εν προκειμένω, ο ΚΕΕΛΠΝΟ, ο …αρμόδιος κρατικός φορέας.

Αυτή, μαζί με άπειρες άλλες που δεν τις γνωρίζουμε γιατί οι δημοσιογράφοι δεν μπορούν πια να πλησιάζουν τα κέντρα φιλοξενίας φυλακών προσφύγων/μεταναστών, μαζί με τις καταγγελίες για την Κόρινθο, που ακόμα και κυβερνητικοί βουλευτές αντέδρασαν, μαζί με καταγγελίες για απόπειρες αυτοκτονίας για τις συνθήκες και το ευρύτερο πλαίσιο κράτησης.

Και;

Θα μου πείτε, όλα αυτά είναι πρωτόγνωρα. Η κυβέρνηση έχει να διαχειριστεί μία κρίση, γεγονότα για τα οποία δεν ήταν προετοιμασμένη.

….όχι ακριβώς: Οι έρευνες, για την ποιότητα διατροφής που είναι και το πιο εξόφθαλμο από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι φιλοξενούμενοι κρατούμενοι αθώοι μετανάστες/πρόσφυγες, έχει ξεκινήσει …έναν χρόνο και πριν. Ήταν γνωστό το πρόβλημα, και συνεχίζεται ακόμα, αδιάκοπα – τώρα πια με εκδικητικές συμπεριφορές για όποιον αντιδρά.

~

Αυτή η κυβέρνηση είναι κυβέρνηση όλων μας. Ο,τι και να ψήφισε ο καθένας από μας, είτε την ήθελε, είτε όχι, είτε έχει αντιρρήσεις, είτε συμφωνεί μαζί της, αυτή, όπως και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις πριν από αυτήν, είναι όλων των Ελλήνων.

Οι πράξεις της, μας εκφράζουν όλους μας. Αν σε κάποιες εξ αυτών είμαστε αντίθετοι, έχουμε όλοι υποχρέωση να αντιδράσουμε. Αν δε την ψηφίσαμε, η υποχρέωση καθενός από εμάς είναι ουσιαστικότερη: ο λόγος μας έχει αυξημένη βαρύτητα, η αντίδρασή μας έχει αυξημένη σημασία.

Είτε μία δεξιά, είτε μία αριστερή, είτε μία φιλελεύθερη, είτε μία σοσιαλιστική κυβέρνηση – δεν (θα έπρεπε να) έχει δικαίωμα να φέρεται έτσι σε συνανθρώπους μας.

Οι άνθρωποι που θαλασσοπνίγηκαν για να φτάσουν μέχρι εδώ, που έφυγαν για να γλυτώσουν από πολέμους και κακουχίες, που έχασαν φίλους, αδέλφια και γονείς στα κύματα της ελπίδας για επιβίωση (γιατί δεν ανοίξαμε έναν ασφαλέστερο φράκτη), αξίζουν κάτι περισσότερο από το να τους φέρονται σαν ζώα, να τους στερούν μία (πληρωμένη από άλλους!) αξιοπρεπή διαβίωση, και να τους τιμωρούν όταν αντιδρούν στον εξευτελισμό τους.

Εμείς από την πλευρά μας υποχρεούμαστε για κάτι περισσότερο απέναντί τους από το να αφήνουμε μία κυβέρνησή ΜΑΣ να φέρεται έτσι απάνθρωπα.

Ενώστε τις φωνές σας, ενημερωθείτε, ρωτήστε, διαμαρτυρηθείτε. Αντιδράστε! Είναι η μόνη αξιοπρεπής στάση που μας έχει απομείνει.

~

Υ.Γ.: Οκτώ άνθρωποι, επτά από τα οποία είναι μικρά παιδάκια, ασθένησαν με ηπατίτιδα τύπου Α, σε κέντρο φιλοξενίας φυλάκισης Νέας Καβάλας, ασθένεια που σχετίζεται άμεσα με τις συνθήκες διαβίωσης όπως διαβεβαιώνουν οι γιατροί. Επτά παιδάκια.

Ποινικές ευθύνες;

Παρακολουθώντας κανείς τις τελευταίες εξελίξεις στην χώρα και με το θέμα (μα όχι αποκλειστικά) της συγκέντρωσης με τον διακριτικό τίτλο #παραιτηθειτε , είναι εύκολο να διακρίνει ένα πρόβλημα που χρονίζει, προφανώς, μα δεν λύθηκε ιδιαιτέρως με την «πρώτη φορά αριστερά»:

Οι κυβερνήσεις-κόμματα.

Η επιμονή των κομμάτων να «κουβαλάνε» το ιδεολογικό τους πρόσημο και όταν γίνονται κυβέρνηση, κάτι συνηθισμένο, αντιλαμβάνομαι, μα όχι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό.

Τούτη η κυβέρνηση, ειδικά στο θέμα του #παραιτηθειτε έχει ξεφύγει τελείως. Από τις δηλώσεις «αντίστοιχοι διαδηλωτές κάποτε φορούσαν γούνα», από το «η διαμαρτυρία είναι στα όρια της συνταγματικής ανοχής» μέχρι το «στρέφονται κατά της χώρας» της κυβερνητικής εκπροσώπου, σπεύδει να επικυρώσει, σε κάθε τόνο, ότι η κυβέρνηση φέρεται ως να είναι κυβέρνηση αποκλειστικά Συριζαίων.

Αυτό που ξεχνούν όμως με τέτοιες δηλώσεις, είναι ότι οφείλουν να είναι κυβέρνηση όλων. Και των ψηφοφόρων τους, και των ψηφοφόρων των άλλων κομμάτων. Και όσων συμφωνούν μαζί τους, και, πολύ περισσότερο ίσως, όσων διαφωνούν με την πολιτική τους και θα ήθελαν σε πρώτη ευκαιρία μία άλλη. Και όσων λένε «μείνετε», και όσων λένε «φύγετε».

Προσωπικά, μπορεί να πιστεύω ότι αυτή είναι μία κυβέρνηση που είπε ψέματα στους πολίτες που την εμπιστεύτηκαν – είτε γιατί δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, είτε γιατί δεν ήθελε να διαχειριστεί το πολιτικό κόστος μίας διαφορετικής επιλογής της. Κρίθηκε, πράγματι γι’ αυτό, με την εκλογή του Σεπτεμβρίου – όπως περίπου κρίθηκε και το 2012 η τότε συγκυβέρνηση και συνέχισε το έργο της. Μα ακόμα και αν πήρε την δεύτερη ευκαιρία που ζητούσε, (έστω και αν της την έδωσε ένα μικρό ποσοστό του απογοητευμένου εκλογικού σώματος, μόλις το 57%), δεν παύει, ούτε στιγμή, να είναι κυβέρνηση ΟΛΩΝ των πολιτών αυτής της χώρας.

Θα έλεγε για την κομματική της πελατεία ποτέ «αυτοί μοιάζουν με αυτούς που φοράγανε κάποτε γούνα»; Θα τολμούσε να κρίνει μία επιλογή τους ως «εχθρική για την χώρα»; Όχι; Ε, τότε με τον ίδιο σεβασμό και προσοχή οφείλει να αντιμετωπίσει και αυτούς με τους οποίους διαφωνεί και δε θα την ψηφίσουν ποτέ.

Αυτό, όπως το βλέπω εγώ, είναι πολιτικός πολιτισμός. (Για να σας προλάβω, το «οι κόσμος από κάτω είναι παραπλανημένος, τους εκμεταλλεύονται οι διοργανωτές» όχι, δεν είναι ίδιον πολιτικού πολιτισμού όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ).

Κομματική κριτική μπορεί όντως ελεύθερα να κάνει ένα στέλεχος του Σύριζα ή των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, ναι, θα προτιμούσα να μην – αλλά αυτό αφορά κυρίως τους ψηφοφόρους τους. Κυβερνητική κριτική όμως, οφείλει να γίνεται πάντα με γνώμονα την θέση ότι η κυβέρνηση μιλάει εξ ονόματι των πολιτών, όλων των πολιτών, και όχι των κομμάτων που την έφεραν εκεί.

Και αυτό, όπως και πολλά άλλα εξόφθαλμα λάθη που συνεχίζουν και με αυτήν την κυβέρνηση (όπως και με τις προηγούμενες) να γίνονται, μπορεί να λυθεί μόνο με πίεση των ψηφοφόρων τους.

Είναι σε θέση οι ψηφοφόροι του Σύριζα να πιέσουν ώστε να αντιμετωπιστεί με σεβασμό (ανεξαρτήτως διαφορών) ο κάθε πολιτικός τους αντίπαλος;

Αμφιβάλλω, μα δεν θα σταματήσω ποτέ να ελπίζω και να το ζητάω.

Ένας χρόνος Σύριζα. Δεν το συνηθίζω τόσο άμεσα – μα αφού επέλεξαν στον Σύριζα να το ..γιορτάσουν, ας δούμε τι σημείωσα κι εγώ, ως πολίτης, σ’ αυτό το διάστημα:

Update: Κάνω αναφορά σε 66 γεγονότα. Είχα αναφέρει αρχικά 48 γεγονότα, μα με την υπενθύμιση φίλων, αναφέρω και άλλα στο τέλος της λίστας – οι αναφορές θα έχουν ημερομηνία προσθήκης για πρακτικούς λόγους

1. Ακόμα στο «Κολαστήριο», το Νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού, υπάρχουν άνθρωποι σε τελικό στάδιο καρκίνου που πεθαίνουν έγκλειστοι – παρότι έχουν ψηφιστεί νόμοι που θα τους άφηναν ελεύθερους με την οικογένειά τους, οι νόμοι αυτοί δεν έχουν εφαρμοστεί πλήρως. Οι κρατούμενοι κάνουν -ακόμα- απεργίες πείνας για ένα ασθενοφόρο, ή για να τεθεί το Νοσοκομείο στην ευθύνη του λογικού φορέα που του ανήκει, το Υπουργείο Υγείας. Για πολλούς μήνες, λόγω ελέγχων, οι φυλακισμένοι δεν είχαν δημόσια φωνή για να μεταφέρουν τα προβλήματά τους.
2. Ακόμα δεν έχουν τεθεί ευθύνες για τον θανάσιμο ατύχημα στα Ελληνικά Πετρέλαια, γεγονός που έγινε μάλιστα και υπό την κυβέρνηση Σύριζα. Το μόνο δημοσιευμένο πόρισμα που βρίσκω είναι της ίδιας της εταιρίας, που …χαιρετήθηκε από την ηγεσία του αρμόδιου υπουργείου ως θετική ενέργεια(!) και τελικά ρίχνει την ευθύνη, εμμέσως, στους υπαλλήλους. Εκκρεμούν, το πόρισμα της Πυροσβεστικής (που είχε δηλώσει μάλιστα την ενόχλησή της όταν δεν την άφησαν να δράσει στην έκρηξη) και της Επιθεώρησης Εργασίας. Εγώ τουλάχιστον δεν τα έχω δει πουθενά.
3. Ψηφίστηκε, και τέθηκε σε εφαρμογή το σύμφωνο συμβίωσης. Μία πολύ θετική ενέργεια που χρειάζεται όμως, και συνέχεια.
4. Δεν έχω βρει κανένα νεότερο για τις έρευνες για την τηλεφωνική παρακολούθηση των κομμάτων (ΠΑΣΟΚ,ΝΔ,Σύριζα) που αποκαλύφθηκε λίγες μέρες πριν τις εκλογές του Γενάρη του ’15. Ούτε δημοσιογραφικά, ούτε πολιτικά, ούτε δικαστικά ανακινείται αυτό. Σαν να μην έγινε.
5. Οι υποσχέσεις στο πρόγραμμα Θεσσαλονίκης δεν έχουν γίνει ακόμα. Το πρόγραμμα των πρώτων εκατό ημερών, δεν έγινε ποτέ όπως είχε δημοσιοποιηθεί. Ο κατώτατος πχ δεν έχει ανέβει, όπως υποσχέθηκαν τότε.
6. Λύθηκαν από την κυβέρνηση τα προβλήματα, μα δεν έχει ξεκινήσει (με ευθύνη πια των δήμων όμως) η καύση των νεκρών.
7. Δεν έχει γίνει τίποτα για τον διαχωρισμό εκκλησίας-κράτους, ούτε καν σε θέματα παιδείας.
8. Το σύνθημα «κανένα σπίτι στα χερια τραπεζίτη», έχει γίνει «προστασία για το 60% των δανειοληπτών».
9. Για πρώτη φορά, μετά από πέντε χρόνια, οι τηλεοπτικοί σταθμοί επιτέλους κατέβαλλαν φόρο για τις διαφημίσεις. Συγκεντρώθηκαν έτσι μερικές δεκάδες εκατομμύρια.
10. Η ΕΡΤ, στο διάστημα του δημοψηφίσματος, στάθηκε αξιοπρεπέστατη, παρά το αίσχος που συνέβαινε γύρω της από τα άλλα ΜΜΕ.
11. Οι άποροι άνθρωποι, αν ζουν μόνοι τους, έχουν μία κάρτα 70 ευρώ (για συγκεκριμένα προϊόντα) τον μήνα για να επιβιώσουν. Εβδομήντα ευρώ.
12. Οι απελάσεις (και για …πρακτικούς λόγους) δεν σταμάτησαν.
13. Συνεχίζει να λειτουργεί το (χαρακτηρισμένο και οριστικά από το ΣτΕ) αυθαίρετο του TheMall
14. Όπως και τα προηγούμενα χρόνια, ψηφίστηκε μνημόνιο με απαράδεκτα μικρό χρόνο συζήτησής του. Στην ουσία, επιβλήθηκε από την κυβέρνηση η ψήφισή του με διαδικασίες fast-track, χωρίς καμία σοβαρή μελέτη για τις συνέπειές του, εν μέσω εκβιασμών από την τρόικα.
15. Δεν σταμάτησαν (παρότι μειώθηκαν) όπως είχε υποσχεθεί, οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, τα πολυνομοσχέδια, και οι διατάξεις σε άσχετους νόμους. Η δημοκρατία συνεχίζει να δέχεται πλήγματα.
16. Για πρώτη φορά η αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών, προχωράει. Έχω ενστάσεις για τον αριθμό των αδειών, και τις υπερεξουσίες αρμόδιου του Υπουργού, πάντως.
17. Μετά από έναν χρόνο, η ΕΛΕ δεν έχει φέρει αποτελέσματα. Ξεκίνησε όπως ξεκίνησε, διεκόπη, δεν ξαναξεκίνησε. Ακόμα δεν έχουμε ξεκάθαρη και κοινά αποδεκτή εικόνα ποιος ευθύνεται για την οικονομική κατάσταση που μας οδήγησε στο μνημόνιο.
18. Η Αμυγδαλέζα λειτουργεί ακόμα.
19. Φτιάχθηκε το πρώτο (πραγματικό) κέντρο φιλοξενίας στο Βοτανικό σε αξιοπρεπείς εγκαταστάσεις.
20. Στην Κόρινθο οι άνθρωποι κάνουν απόπειρες αυτοκτονίας για να γλυτώσουν από τις απαράδεκτες συνθήκες. Αυτές τις συνθήκες τις έχουν παραδεχθεί ακόμα και μέλη της κυβέρνησης, και βουλευτές.
21. Τα φραουλοχώραφα δεν έχουν βελτιωθεί. Οι συνθήκες παραμένουν απαράδεκτες.
22. Ακόμα καίγονται άνθρωποι από ξυλόσομπες. Η τιμή του πετρελαίου έχει πέσει πολύ λίγο, η φορολογία του παραμένει, τα επιδόματα που δόθηκαν πέρσι έγιναν πιο αυστηρά φέτος.
23. Η λίστα Λαγκάρντ ελέγχεται, και έχει πάρει παράταση για έναν ακόμη χρόνο. Έχουν παραληφθεί και άλλες λίστες, αν έχω καταλάβει σωστά, και ελέγχονται και αυτές.
24. Τίποτα δεν έχει αλλάξει για τις εταιρίες που μετέχουν σε έντονες διαδικασίες φοροαποφυγής, όπως είναι τα #LuxLeaks. Μεγάλες εταιρίες συνεχίζουν να φοροδιαφεύγουν νομότυπα.
25. Στο περιουσιολόγιο (που δεν έχει κατατεθεί ακόμα, πάντως) ετοιμάζεται για άλλη μία φορά η εισαγωγή αδήλωτου εισοδήματος από το εξωτερικό, με έναν απλό φόρο, λειτουργώντας και ως ξέπλυμα χρήματος από παράνομες ενέργειες (μια πρακτική που μπορεί να ισχύει ήδη)
26. Τα ΜΑΤ δεν φέρουν ΑΚΟΜΑ διακριτικό αριθμό για να εντοπίζονται. Οι υποθέσεις του Μανώλη Κυπραίου και του Μάριου Λώλου παραμένουν στο συρτάρι, χωρίς δικαίωση για τα θύματα
27. Ψηφίστηκε η ιθαγένεια στα παιδιά δεύτερης γενιάς, αλλά και στους αλλοδαπούς της πρώτης γενιάς που διεκδικούν την ιδιότητα αυτή μέσω της πολιτογράφησης
28. Οι τράπεζες έχουν το δικαίωμα να δεσμεύουν χρήματα από τον λογαριασμό πολιτών, και για δικές τους υποθέσεις, και για οφειλές προς το κράτος. Δεν υποχρεούνται να ενημερώσουν τον καταθέτη, ούτε να έχουν την σύμφωνη γνώμη του. Γίνονται και δεσμεύσεις ποσών που κανονικά προστατεύονται.
29. Ο ΕΝΦΙΑ παραμένει ως φόρος, παρά τις αντίθετες δεσμεύεις.
30. Παραμένει ως φόρος και ο φόρος επί της κινητής τηλεφωνίας (κάτι δικά μου από το 2006, δεν θα τα θυμάστε εσείς) 🙂
31. Με την ψήφιση του μνημονίου, η κυβέρνηση δέχθηκε την «αμνήστευση» του Ανδρέα Γεωργίου προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ, για εντελώς άσχετη κατηγορία. Μια ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ υπόθεση
32. Η Vodafone θα πληρώσει το πρόστιμο που της αναλογεί για τις παρακολουθήσεις σύμφωνα με απόφαση του ΣτΕ
33. Το Μέγαρο Αθηνών συνεχίζει να παίρνει φορολογική ενημερότητα, και η διαδικασία προστασίας του κράτους από τον αλόγιστο δανεισμό του ακόμα, έναν χρόνο μετά, δεν έχει ξεκαθαρίσει.
34. Ακόμα στην βουλή οι βουλευτές κάνουν τους ..δικαστές, και αποφασίζουν για ασυλία ή καταψήφισή της, χωρίς ουσιαστικά να αφορά η απόφαση πολιτική προστασία, όπως οφείλει.
35. Για πρώτη φορά από την έναρξη των εργασιών της, η εταιρία Ελληνικός Χρυσός καλείται πρακτικά να αποδείξει τις περιβαντολογικές της δεσμεύσεις και εγκαλείται για τυχόν πολεοδομικές παραβάσεις.
36. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες, για μία ακόμα χρονιά, πρέπει να ΠΡΟΠΛΗΡΏΣΟΥΝ τον φόρο της επόμενης.
37. Ο Νικολούδης παραμένει αναπάντητα «απολυμένος» από την νέα κυβέρνηση.
38. Οι κρατικές διαφημίσεις προς τα ΜΜΕ έχουν περάσει σε κεντρικό έλεγχο.
39. Το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο καταγγέλει απαράδεκτες συνθήκες. Γενικά, τα νοσοκομεία βρίσκονται σε άσχημη κατάσταση και φέτος.
40. Η υπόθεση του Χαϊκάλη παραμένει στο συρτάρι, παρότι ο εισαγγελέας για την υπόθεση Μπαλτάκου δέχθηκε ότι μπορεί να υπάρξει νόμιμη καταγραφή όταν αφορά εθνικούς λόγους.
41. Καταγγελίες από τον ιατρικό σύλλογο ότι καρκινοπαθείς και οροθετικοί δεν λαμβάνουν τα φάρμακά τους λόγω ελλείψεων και κακών συνεννοήσεων.
42. Επετράπη σε ξένο, μισθοφορικό στρατό, την Frontex να ελέγχει (ενόπλως) τα σύνορά μας για την είσοδο ανθρώπων. Φωτογράφιση του …σκάφους τους, επέφερε συλλήψεις(!)
43. Όχι μόνο δεν έγινε τίποτα για να βοηθηθεί ο Οδυσσέας, το εθελοντικό σχολείο της Θεσσαλονίκης που διδάσκει απόρους και μετανάστες από το παράλογο πρόστιμο που του είχε τεθεί, αλλά …αυξήθηκε κιόλας. ΑΥΞΗΘΗΚΕ.
44. Το κράτος εκδικείται την Μαροκινή Σανάα Ταλέμπ η οποία παραμένει φυλακισμένη καθώς αρνείται να αποδεχθεί την απέλασή της. Έχει καταγγελθεί αστυνομική βία εις βάρος της, ενώ η ίδια μιλά για απαράδεκτες συνθήκες κράτησης για εκείνη και τις άλλες γυναίκες που έχουν φυλακιστεί για τους ίδιους λόγους [*]
45. Ο φράκτης στα βόρεια σύνορά μας, ο εκ των ασφαλέστερων εισόδων στην χώρα, παραμένει κλειστός, οδηγώντας χιλιάδες ανθρώπους στην μόνη διέξοδο για την σωτηρία τους, να μπουν εν πλω στο Αιγαίο. Εκατοντάδες άνθρωποι, μεταξύ τους και πολλά παιδιά, έχουν πνιγεί σ’ αυτήν τους την προσπάθεια εξ’ αιτίας αυτής της απόφασης.
46. Για να φύγουν από τα νησιά που έχουν καταφτάσει, όσοι γλυτώσουν, είναι αναγκασμένοι να πληρώνουν … εισιτήριο για το καράβι που θα τους οδηγήσει Αθήνα – παρότι το κράτος έχει ναυλώσει πλοία για την διαδρομή. Όσοι έχουν. Όσοι δεν έχουν;
47. Όσοι φτάνουν στην Αθήνα, αφήνονται να κοιμούνται στους δρόμους της Ομόνοιας και της πλατείας Βικτωρίας, κινδυνεύοντας από τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες και τους νεοναζί που καραδοκούν. Υπάρχουν καταγγελίες ακόμα για κακομεταχείριση από την ΕΛΑΣ, ακόμα και ρατσιστικό διαχωρισμό με βάση την χώρα προέλευσης.
48. Η απόφαση του κράτους για την Μαρία Θεοφίλου , επειδή είναι σύζυγος κατηγορούμενου ως μέλος των Πυρίνων της Φωτιάς, και της Εύης Στατήρη για τον ίδιο λόγο. (Νομίζω) και οι δύο έχουν πλεον αποφυλακιστεί, η δεύτερη έπρεπε να κάνει πολυήμερη απεργία πείνας κλονίζοντας την υγεία της
49. Η ρύθμιση για τους οφειλέτες των 100 δόσεων για την ευκολότερη αποπληρωμή των δανείων τους και η αλλαγή της (26/1/2016)
50. Η αύξηση του ΦΠΑ (και στα νησιά) (26/1/2016)
51. Ο σωφρονιστικός κώδικας και ο ποινικός νόμος έγινε πιο ευεργετικός (26/1/2016)
52. Επαναπρόσληψη των καθαριστριών (ή ακύρωση της απόλυσής τους, δεν ξέρω ποιο είναι πιο δόκιμο) (26/1/2016)
53. Με πρόσχημα την επιτάχυνση της δικαιοσύνης διευκολύνονται διαδικαστικά κατασχέσεις κ πλειστηριασμοί (26/1/2016)
54. Επαναλειτουργία της ΕΡΤ (προσωπικά το κατατάσσω κατ’ αρχάς στα θετικά, μετά και την συμπεριφορά της στο δημοψήφισμα) (26/1/2016)
55. Κατάργηση αυτοφώρου για ασφαλιστικές οφειλές (26/1/2016)
56. Μη φορολόγηση εφοπλιστών. Δεν ξέρω καν αν έχουν πληρωθεί τα 150 περίπου εκατομμύρια που είχαν δεσμευτεί ότι θα δώσουν (επι Σαμαρά) έναντι φορολογίας. (26/1/2016)
57. Μία ιδιαίτερα αρνητική εξέλιξη, τα επιχειρηματικά δάνεια που κατέληξαν πλέον σε ξένα funds (26/1/2016)
58. Η 13η σύνταξη δεν έχει αποδοθεί ακόμα (26/1/2016)
59. Κατάργηση του εισιτηρίου των 5 ευρώ στα νοσοκομεία (26/1/2016)
60. Μη κατάργηση του 1 ευρώ ανα συνταγή (26/1/2016)
61. Παράλληλο πρόγραμμα. Ανακοινώθηκε, ήρθε στην Βουλή αλλά ενεργοποιήθηκε με ΠΝΠ, καθώς έχουν αντιδράσει οι δανειστές ως μονομερής ενέργεια. Περιέχει πολλές ευεργετικές διατάξεις, μπορείτε να τις δείτε στο λινκ. (26/1/2016)
62. Ο αρμόδιος υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής Θοδωρής Δρίτσας μαθαίνει από …δελτίο τύπου ότι το ΤΑΙΠΕΔ έκανε δεκτή την προσφορά της Cosco για τις μετοχές του ΟΛΠ. (26/1/2016)
63. Η αστυνομία δεν σταμάτησε τις μεθόδους καταστολής που συνήθιζε τόσα χρόνια (26/1/2016)
64. Η Βουλή αναγνώρισε το κράτος της Παλαιστίνης (26/1/2016)
65. Δεν εχει γίνει απολύτως τίποτα για να βγει από το συρτάρι και να συνεχιστεί η έρευνα για τους νεκρούς του Φαρμακονησίου (26/1/2016)
66. Άλλαξε την (απίστευτη) απόφαση Σαββαΐδου για ..ετήσιο φόρο στις διαφημίσεις των τηλεοπτικών καναλιών, και υποχρέωσε τα κανάλια να καταβάλλουν (επιτέλους) τον μηνιαίο φόρο που παρακρατούσαν από την αρχή του έτους (29/1/2016)

~

Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν πολλά ακόμα – και κάποια θετικά, και κάποια αρνητικά. Για παράδειγμα δεν έχω ασχοληθεί καθόλου με την διαπραγμάτευση και τα οικονομικά, που δεν είναι ο τομέας μου για να ασκήσω αξιόλογη κριτική, επέλεξα να μην αναφερθώ στο δημοψήφισμα πλην ΕΡΤ (το έχω κάνει ενδελεχώς θεωρώ στο παρελθόν, και έχω άλλη εικόνα από την κοινά αποδεκτή) και έχω ελλειπή ενημέρωση από τα προβλήματα των μεταναστών και των προσφύγων – καθώς και κάποια θέματα με τα οποία έχω ασχοληθεί όντως στο παρελθόν, απλώς τα έχω ξεχάσει, όσα θυμηθώ θα τα προσθέτω στην πορεία. Για τα όποια θετικά πχ, η απουσία επικοινωνίας από τα ΜΜΕ για το όποιο θετικό έργο έχει κάνει η κυβέρνηση, δεν έχει προφανώς βοηθήσει. Η σειρά είναι τυχαία, όπως τα θυμόμουν και ανάκατα, κάτι που είναι θετικό για μένα μπορεί να μην είναι για εσάς – και τούμπαλιν. Η αρίθμηση είναι αποκλειστικά για να βοηθήσει τυχόν ενστάσεις σας στα σχόλια.

Η διγλωσσία πάντως του πριν και μετά τις εκλογές υπάρχει, είναι εμφανής σε αρκετά θέματα, και όπως έχω τονίσει και στο παρελθόν, κάθε κυβέρνηση που έχει πει ψέματα, είτε συνειδητά είτε χωρίς σωστό υπολογισμό, για να εκλεγεί, έχει απολέσει κάθε πιθανότητα να την αντιμετωπίσω προσωπικά επιεικώς.

Αποτίμηση; Κάποια από τα πράγματα που ζητούσα ως πολίτης, όντως έγιναν μα είναι πολλά, υπερβολικά πολλά, αυτά που χρεώνεται ως αρνητικά η παρούσα κυβέρνηση. Κάποια από τα αρνητικά είναι πρόβλημα κόστους, και καταλαβαίνω αν δεν λύνονταν αμέσως – κάποια άλλα όμως, όπως ο έστω σχολικός διαχωρισμός εκκλησίας-κράτους δεν θα κόστιζαν τίποτα, και θα ήταν σημαντικά βήματα, ενώ κάποια άλλα, όπως η ουσιαστική στήριξη ανέργων και απόρων, θα έπρεπε να γίνουν με αυξημένη προτεραιότητα και πόρους.

Τα σχόλιά σας θα εμπλουτίσουν αυτήν την λίστα, για όσα έχω ξεχάσει, ή δεν ήξερα να αναφερθώ.

Τα λέμε, αν είμαστε όλοι εδώ, τον επόμενο χρόνο.

~

(*) Η δίκη για την Σανάα Ταλέμπ συνεχίζεται αύριο Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2016 στα Δικαστήρια της Ευελπίδων – Κτίριο 2 όπου και θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση αλληλέγγυων.

Υ.Γ.: Για να είμαι δίκαιος, καθώς τα αρνητικά δεν έχουν την ίδια αντιμετώπιση από τα θετικά στα ΜΜΕ, εδώ η ομιλία του Τσίπρα στον απολογισμό για τον έναν χρόνο διακυβέρνησης Σύριζα.

Υποκριτές.

«Τους έβαλε ο Σύριζα να κοιμούνται στο κρύο για να κερδίσουν μερικές ψήφους». Και; Τους σώσαμε; Ζήτησαν να φύγουν από την Ελλάδα – τους ακούσαμε; Ζήτησαν να δοκιμάσουν την τύχη τους αλλού – τους το επιτρέψαμε; «Δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο». Το διεκδικήσαμε μαζί τους; Οι μισοί από σας βρε υποκριτές, λέτε «δεν χωράμε άλλους ξένους» – και όταν θέλουν να φύγουν και να πάνε αλλού, παίρνετε το μέρος της Ευρώπης, και της υπάρχουσας νομοθεσίας της για να τους κρατήσουμε εδώ; Και μετά; Δεν θα πείτε, βρε παλιοϋποκριτές, δέκα λεπτά μετά, δεν θα πείτε «σίγα μην τους ταΐζουμε κιόλας»; Τι θέλατε; τι θέλατε από αυτούς τους ανθρώπους; Που θέλετε να τους στείλετε – γιατί θέλετε να τους κάνετε κακό; Μόνο κακό; Ακόμα και όταν δεν εξαρτάται από εμάς η τύχη τους να τους πατήσουμε; Θέλουν να φύγουν και τους κρατάμε με το ζόρι εδώ; Να κάνουν ΤΙ εδώ; Να δουλέψουν; Να επιβιώσουν; Τι να κάνουν, τι διεκδικήσαμε για την ζωή τους;

Υποκριτές.

Σας ένοιαξε μόνο η απειθαρχία. Μόνο αυτό. ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ. Η απειθαρχία κάποιων που είπαν «πιστεύουμε ότι έχουμε δίκιο, και θέλουμε να το διεκδικήσουμε». Ούτε σας έκλεψαν, ούτε σας σκότωσαν, ούτε καν ασχολήθηκαν μαζί σας. Και ας μην ταίριαξαν στο «τρομοκράτες, ληστές, δολοφόνοι» – ταίριαξαν στα «βρώμικα κουρέλια που θέλουν καθάρισμα με την μάνικα». «Δεν μας ενδιαφέρει η Ελλάδα», είπαν, «θέλουμε να ζήσουμε ΑΛΛΟΥ». Όχι. Εδώ. Με το στανιό. Γιατί απειθάρχησαν, γιατί κέρδισαν την συμπόνια και την φιλία κάποιων, γιατί ήταν αξιοπρεπείς ακόμα και όταν ανόητοι παρεισέφρησαν στις κουβέρτες τους.

Υποκριτές.

Τάχα μου νοιαστήκατε αν μικρά παιδιά κρυώνανε το βράδυ. Και τους χαρίσατε, απλόχερα, αδιάφορα, ένα αβέβαιο μέλλον, σε μία αβέβαιη χώρα, φιμωμένα, με ΜΑΤ στις τρεις το πρωί Κυριακή βράδυ, με μπουνιές και κλωτσιές, να αποχωρίζονται βιαίως τα λιγοστά υπάρχοντά τους, λεφτά, διαβατήρια, οικογενειακές φωτογραφίες – που πετάχθηκαν σαν σκουπίδια.

Και κάθε ένας που είπε έστω και μία κουβέντα συμπαράστασης, όχι να έδωσε μία κουβέρτα, ένα γάλα, μία κουβέντα μόνο, έγινε το κομματικό στέλεχος που εκμεταλλεύτηκε αυτές τις αθώες ψυχές. Εμείς οι κακοί, εσείς οι καλοί. Όσοι είπαν «να τους ακούσουμε» με την παρανομία, όσοι είπαν «δεν γίνεται, δεν θα έχουν ποτέ, ποτέ, ΠΟΤΕ καλύτερο μέλλον», με την νομιμότητα.

Υποκρισία, πήχτρα στην υποκρισία. Για να δούμε, θα κρυφτεί πίσω από τα φωτάκια του δέντρου της καθαρής πλατείας;

…τρία, δύο, ένα – καλή χρονιά.

Δεν κάνουμε με τον ίδιο τρόπο την ευχή, δήμαρχε.

Πρέπει να είναι ωραία να είσαι ψηλά. Πρέπει να είναι όμορφο, ασφαλές και αναζωογονητικό να είσαι πχ ο Τσαουσόπουλος, ή ο Ψαριανός, αυτές τις ημέρες, να είσαι εκεί, ψηλά στον παγκόσμιο αξιακό κώδικα, και κάπου χαμηλά, όταν σκύβεις το κεφάλι σου στους πληβείους, στο πρόσωπο των Σύρων μεταναστών να βλέπεις κουρέλια, ή στο τραυματισμένο πρόσωπο της Κούνεβα, και το χαρακωμένο από τις εμπειρίες πρόσωπο του Γλέζου να βλέπεις την οικογένεια Άνταμς (εδώ, επειδή το πρωτότυπο έγινε «μόνο για φίλους» – και γω δεν είμαι τέτοιος, προφανώς).

Άλλωστε τι είναι οι Σύροι; Κουρέλια είναι. Με την μάνικα θέλουν καθάρισμα, όπως οι βρωμιές. Τι είναι η Κούνεβα και ο Γλέζος; Φρικιά είναι, απομεινάρια μίας πραγματικότητας και ενός σουρεαλισμού που δεν υπάρχει στην καθαρότητα του πολιτικού λόγου που πρεσβεύεις.

Δεν χρειάζεται να καταλάβεις.

Ούτε τους μεν, ούτε τους δε. Ούτε να σκεφτείς τι λες, ούτε τι αναπαραγάγεις.

Σε έναν μικρόκοσμο που σε αποθεώνει, σε μία παντελή έλλειψη σύνδεσης με την πραγματικότητα, σε έναν κόσμο που οι αγωνίστριες δεν υπάρχουν, για να δεχθούν βιτριόλι, οι αγωνιστές δεν υπάρχουν, για να διεκδικήσουν μία άλλη ζωή, σε έναν κόσμο που το επιθυμητό είναι λαμπάκια σε ένα δέντρο, αγορές σε ένα μαγαζί, τσεκιν σε ένα υπερπολυτελές ξενοδοχείο, υποταγή σε έναν πρόεδρο που δεν ξέρεις καν ακόμα το όνομά του, σε έναν μικρόκοσμο που σαν δεύτερη φωνή, άβουλη, θα πάψει όταν θα αρχίσεις τα «Εεεεεεεελα τώρα σε παρακαλώ» της διάνοιας και της μίας μοναδικής αρχής, σαν ένα μικρόφωνο που κρατάς μόνο εσύ, και φοβάσαι μην μιλήσουν άλλοι, με πιο αληθινά δράματα από ένα ..χαμένο ραντεβού, και σου κλέψουν την δόξα.

Και ξεπέφτω και γω, και σε λέω γελοίο, σιχαμένο μαλάκα, εκεί που έχω κρατήσει ένα επίπεδο σε όλα, σε χειρότερα, πολύ χειρότερα από σένα, πέφτω και γω στην «ανωτερώτητά» σου, γελοίε σιχαμένε μαλάκα, και γίνομαι ένα σαν και σένα, να λέω σε άνθρωπο τέτοια πράγματα, κόντρα σε όλα όσα πιστεύω και πρεσβεύω.

Αλλά πόση αντοχή να έχει ο άνθρωπος που σ’ ακούει;

Το ορφανό παιδάκι από την Συρία, ή το καμμένο πρόσωπο της Κούνεβα, δεν επέλεξε να είναι έτσι. Δεν είναι μία μάχη που επέλεξε να δώσει, ένας αγώνας που μπορεί να έχει και τίμημα και το ότι θα μοιραστεί την σκέψη του κάποιος σαν και σένα από τα βάθη του βόθρου σου που αποκαλείς, δήθεν, μυαλό. Όχι: Ήταν κολλημένος στον τοίχο, με μία ανύπαρκτη ζωή, ή μία μάχη με ένα αφεντικό για τις συναδέλφους της. Δεν ήθελε να γίνει ήρωας, να εκπροσωπήσει κάτι, μέσα από ένα κολλημένο από την πείνα στομάχι, ή ένα τραυματισμένο πρόσωπο – έπρεπε να επιβιώσει έναν βιασμό, της ανάγκης για ζωή και της ελευθερίας της.

Και γω, τίποτα πες να μην μπορώ να κάνω για να πάρουν οι άλλοι μιά ευκαιρία να ζήσουν άφοβα αλλού, ή να μην εκβιάζονται με βιτριόλι, ή να μην ζήσουν ξανα ναζισμό και φασισμό – τουλάχιστον, γελοίε, σιχαμένε μαλάκα, να εκτεθώ λίγο και γω, και όταν κάποιος τους σκοπεύει από ψηλά με την θρασύτητα του καλοβολεμένου, για έναν γέλωτα ηλιθίων ακολούθων του, να πετάγομαι, γελοίε, σιχαμένε μαλάκα, και να λέω:

«Τι λες βρε γελοίε, σιχαμένε μαλάκα;»

Να μην σε ανέχομαι. Να μην περάσει έτσι. Καταλαβαίνεις.