Πριν απο μέρες, παρουσίασα το Point Of View. Εν τάχει, είναι ένα εξώφυλλο (μη υπαρκτού) περιοδικού, που δημιούργησα για να παρουσιάσω τις ειδήσεις που με απασχολούν στο περίβλημα ενός μέσου που είναι πιο οικείο και πιο εικαστικά δυναμικό απο τα blogs. Αυτό, που έκανα εγώ, μπορείτε να το κάνετε όλοι εσείς.

Έναν χρόνο νωρίτερα, ξεκίνησα το ask2use. Είναι μία σειρά απο εικονίδια με τα οποία οι bloggers δηλώνουν σε όποιον ενδιαφέρεται να αντιγράψει μέρος του υλικού του blog τους (π.χ. για εφημερίδες και περιοδικά) τι προθέσεις έχει. [Εχθές, έδωσα και συνέντευξη στην ‘Ψηφιακή Ελλάδα‘ για το ask2use – για αυτό περισσότερα σε άλλο post]. Είδα ένα κενό, δεν με κάλυπταν τα Creative Commons, το κάλυψα με τον καλύτερο τρόπο που μπορούσα. Αυτό, που έκανα εγώ, μπορείτε να το κάνετε όλοι εσείς.

Μαζί με εμένα, στην Ψηφιακή Ελλάδα, έδιναν συνέντευξη και τρία εικοσάχρονα παιδιά – που έφτιαξαν το δικό τους παιχνίδι για υπολογιστή.

Πριν απο τέσσερα χρόνια, γούσταρα να ανοίξω ένα blog. Το είχα ξανακάνει στο παρελθόν, όταν η έννοια blog δεν είχε καν τεκμηριωθεί σαν ιδέα, και το είχα βρει πολύ έξυπνο. Με το blog μου δόθηκε η δυνατότητα να δημοσιοποιώ τις ιδέες μου, να παίρνω θέση σε όσα με απασχολούν, να εκτίθεμαι, να μιλώ. Να κρίνομαι, με βάση τον λόγο μου. Αυτό, που έκανα εγώ, μπορείτε να το κάνετε όλοι – και το έχετε κάνει ήδη αρκετοί απο εσάς :).

Όλοι πλέον μπορούμε να φτιάξουμε την δική μας (on demand) ραδιοφωνική εκπομπή. Ονομάζεται podcast – παραδείγματα μπορείτε να βρείτε παντού. Μερικοί, το έχουν ήδη κάνει. Και μπορούμε να το κάνουμε όλοι μας.

Το ίντερνετ κατήργησε τον φραγμό της δημιουργικότητας με βάση το μέσο. Δεν φτιάχνεις ακριβώς (προς το παρόν) ένα περιοδικό – αλλά το κοντινότερο ξαδελφάκι του. Δεν φτιάχνεις ακριβώς ραδιόφωνο, αλλά πλησιάζεις αρκετά. Δεν φτιάχνεις ακριβώς τηλεόραση, αλλά ότι πλησιέστερο.

Αυτό που έχει σημασία όμως είναι οτι εκφράζεσαι. Δημιουργείς.

Πριν απο καιρό, βρήκα ένα Γαλλικό site, στο οποίο έστελνες δημιουργίες ταινιών μικρού μήκους – αποκλειστικά γυρισμένες απο κινητό τηλέφωνο.

Είδα υπέροχες και πανέξυπνες ταινίες, εντυπωσιακές ιδέες, άξιες λόγου και προσοχής. Απο ανθρώπους σαν εσένα και εμένα.

Δεν είναι υπέροχο; Δεν είναι σπουδαίο που όλοι (όσοι έχουν πρόσβαση σε ένα μίνιμουμ τεχνολογικό εξοπλισμό – δεν είναι ακριβώς ‘όλοι’ αυτό, μην ξεχνιόμαστε) έχουν την δυνατότητα να εκφραστούν με όχημα τα παραδοσιακά μέσα;

Σήμερα έπεσα σε άλλο ένα internetικό gadgetάκι: να φτιάξετε ένα περιοδικό – ολόκληρο (όχι έντυπο, προφανώς) και να του κάνετε τις σελίδες να γυρίζουν, να μπορείτε να το μοιράσετε παντού με mail – τέτοια πράγματα, τεχνολογικά.

Δείγμα; Δείγμα.

Φανταστείτε. Ένα βιβλίο, ένα περιοδικό, μία εφημερίδα.

Όσο όριο έχει η φαντασία σας.

Τα μίνιμουμ που χρειάζεστε; ένα word (ακόμα και notepad θα κάνει), μία μετατροπή σε pdf, και η δωρεάν εφαρμογή του issuu.com.

Για να θυμάστε, είχε γίνει μία ακόμα προσπάθεια να στηθεί κάτι τέτοιο (θα συνεχίσω να σε linkάρω φιλαράκι, μέχρι να ξαναρχίσεις 🙂 ) απο έναν χρήστη, σαν και εμάς.

Όλοι εμείς – οι δημιουργοί της νέας πληροφορίας.

Δύο εικόνες απο το Σαββατοκύριακο

Η μία, το μεσημέρι: νεαροί, κρατώντας ξύλινα κοντάρια με διπλωμένη την ελληνική σημαία, δίπλα – δίπλα με οργανωμένους πάνοπλους ΜΑΤατζήδες επιτήθονται σε κουκουλοφόρους και κρανοφόρους νεαρούς που ανταπαντούν πετώντας πέτρες.

Η δεύτερη το βράδυ: όταν λήγουν οι καταλήψεις οι νεαροί και μη (ας τους πούμε «αντεξουσιαστές» που είναι και ο politicaly correct όρος) βγαίνουν, για να εισπράξουν ορυμαγδό απο χτυπήματα με γκλομπ – χωρίς να αντιδρούν, απλώς να αμύνονται.

Το σχόλιο:

Το πρώτο, δεν με ξαφνιάζει. Η (αν)επίσημη αστυνομία και η άκρα δεξιά μοιράζονται πολλές κοινές σκέψεις και αντιλήψεις. Με ξαφνιάζει ίσως η θρασύτητα τους, λες και δεν έχουν ανάγκη να κρυφτεί η αγάπη τους.

Ίσως πάλι, ούτε καν αυτό.

Το δεύτερο, με ξαφνιάζει. Εγώ, εσύ, ο διπλανός μας, για μισθό 800 ευρώ, με εντολές όλη την ημέρα, πως καταφέρνουν να μας κάνουν να μαζευόμαστε και να χτυπάμε ανήμπορους να αντιδράσουν ανθρώπους, με τα γκλομπ;

Που γίνονται κουβάρι για να πονέσουν λιγότερο; Που προσπαθούν -μόνο- να αμυνθούν;

Και να μας αρέσει κιόλας;

Να καταφέρουν να μας κάνουν ζώα;

Που καυλώνουν να χτυπούν; Με εντολές;

~

Αν είχα αμφιβολίες, που δεν είχα, διαλύθηκαν εχθές το βράδυ. Η αστυνομία των πράσινων παπουτσιών, των σιδερογροθιών, της αγαστής συνεργασίας με τους χρυσαυγίτες, της δειλής, άσκοπης βίας, της πρόκλησης επεισοδίων απο το πουθενά, των βιντεοσκοπήσεων και της καταγραφής, των ζαρτινιέρων – και της άστοχης κάλυψής τους, των αμέτρητων τυφλών πυροβολισμών (που πάντα βρίσκουν στόχο), των βιασμών και χαστουκιών, δεν είναι η αστυνομία μου. Δεν ήταν ποτέ, δεν πρόκειται ποτέ να γίνει.

Αυτή η αστυνομία αν θέλει να με προστατέψει ως πολίτη, οφείλει να το κάνει απο τον ίδιο της τον εαυτό. Αλλιώς, δεν είναι αστυνομία, είναι ιδιωτικός στρατός μισθοφόρων υπεράνω νόμου.

~

Όλοι ασχολούνται με την χρυσή αυγή και τα κατορθώματά της.

Εγώ έψαξα εχθές ΕΝΑΝ εισαγγελέα για τις (δεύτερες) εικόνες που είδα.

Κανείς.

Ούτε σε blog διάβασα, ούτε εφημερίδες – ούτε καν στο indymedia.

Πόσο κοινή μας έχει γίνει η εικόνα αυτή πια; Πόσο κοινή;

Τελευταίο σχόλιο: Αν ισχύουν οι κουταμάρες της αντιπολίτευσης (ΠΑΣΟΚ και ΜΜΕ), και η κυβέρνηση προτίμησε αυτήν την εικόνα απο τις κουβέντες περι siemens και Ζαχόπουλου, τότε α) είτε η κυβέρνησή μας αποτελείται απο παντελώς ηλιθίους, για να προτιμούν την κατάρρευση της αξίας του νόμου και της Δημοκρατίας απο ένα απλό σκάνδαλο, είτε β) δεν είναι ένα απλό σκάνδαλο.

Αν και δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα χειρότερο απο τις εικόνες που είδα.

Υ.Γ.: Τι Παυλόπουλος, τι Πολύδωρας… είναι ηλίου φαεινότερον οτι αυτή η ανοχή εξυπηρετεί άλλα, μεγαλύτερα συμφέροντα… Θα βγάλετε μπανεράκια και για τον Παυλόπουλο τώρα;

Έχω μείνει άφωνος:

Πότε ακριβώς γίναμε… αφεντικά;

Πότε αρχίσαμε να λιθοβολούμε τις απαιτήσεις των εργαζομένων για δίκαιη μεταχείριση;

Όλα αρχίζουν απο την απόφαση του υπουργείου μεταφορών για παράταση του ωραρίου για μετά τις 12- μέχρι τις 2 κάθε Παρασκευή και Σάββατο.

Ήταν μία σωστή απόφαση, βασισμένη σε σωστά κριτήρια, απολύτως λογική.

Και μετά, χάλασαν όλα:

Το κράτος αποφασίζει την πιλοτική λειτουργία … Φλεβάρη και Μάρτη, δύο μήνες που όσο να ‘ναι δεν είναι ενδεικτικοί για το αν πρέπει ή όχι να συνεχιστεί η απόφαση: προσωπική μου εντύπωση είναι οτι πρόκειται για δύο ‘πεσμένους’ μήνες απο πλευράς κίνησης, ειδικά τα βράδυα και τις εξόδους.

Η εικόνα μου δηλαδή είναι οτι έχει σοβαρές πιθανότητες να αποτύχει, καθώς γίνεται σε κακή περίοδο.

Επίσης, αγνοεί τους εργαζομένους, τους οποίους δεν συμβουλεύεται σε καμία φάση της επεξεργασίας της πρότασης.

Οι εργαζόμενοι, βγήκαν με ανακοίνωσή τους, και λένε: μας έχετε ήδη γαμήσει με τα ωράριά σας και το μειωμένο προσωπικό μας, τώρα μας φορτώνετε και επιπλέον εργασία; Θα κάνουμε στάσεις εργασίας 12-2.

Και στρέφουν όλο τον κόσμο εναντίον τους.

Για μία κίνηση που -κατά πάσα πιθανότητα- δεν θα δουλέψει καν!

Και τέλος, η γενιά των 700, αντιδράει στην απεργία – στάση εργασίας (αν είναι δυνατόν!) με εκφράσεις όπως «Η στάση αυτή είναι απαράδεκτη», και «Λέμε ΟΧΙ στην αντίληψη που θέλει τα δημόσια αγαθά, τις υπηρεσίες και τις υποδομές της χώρας έρμαιο στα χέρια των συνδικαλιστών», και προτείνει να «Καταλαμβάνουμε το Σταθμό του Μετρό στο Σύνταγμα το Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2008 από τις 24:00 έως τις 02:00» [*]

Λες και δεν είναι οι ίδιοι εργαζόμενοι! Λες και είναι όλοι …αφεντικά!

Ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλάβω κανέναν… Οι εργαζόμενοι με άστοχες ενέργειες στρέφουν τον κόσμο εναντίον τους, ενώ πιθανότατα έχουν δίκιο (άλλο που μπορεί και να κάθονται και να είναι πράγματι βολεμένοι), οι γενιά των 700 που θα έπρεπε να τα βάλει με το υπουργείο – τα βάζει με τους εργαζομένους απαιτώντας να σταματήσει η στάση εργασίας, το υπουργείο που είχε καλές προθέσεις (δεν έρχονται εκλογές για να υποθέσω κάτι άλλο) τα κάνει όλα μπάχαλο αφού δεν έχει συννενοηθεί με τους εργαζομένους που θα καλύψουν το έργο!

Πα-ρα-λο-γι-σμός!

Σε τι κόσμο μπαμπά με ‘χεις φέρει να ζήσω..

Links: Η είδηση, η απόφαση των g700, η απόφαση των εργαζομένων

[*] Παραθέτω την σημείωσή τους που κάνει μεν τα πράγματα πιο ξεκάθαρα, αλλά δεν αλλάζει την γενική εικόνα:

*ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ
Η ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΩΡΑΡΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟ, ΚΑΤΑ ΔΥΟ ΩΡΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΣΑΒΒΑΤΟΥ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΔΥΑΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΥΣΤΗΡΗ ΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

1.ΝΑ ΤΗΡΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ «ΞΕΧΥΛΩΝΕΙ» ΤΕΧΝΗΕΝΤΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΚΟΛΠΑ ΤΟ ΩΡΑΡΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
2.ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΑΝ ΚΙ ΕΦΟΣΟΝ ΑΠΑΙΤΗΘΕΙ
3.ΝΑ ΠΡΟΣΛΗΦΘΕΙ ΝΕΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΚΡΙΘΕΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ ΤΟ ΜΕΤΡΟ.

ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΤΑ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ. ΣΑΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΙ ΕΜΕΙΣ , ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΙ ΜΕ ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ, ΤΑ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΑΠΟΛΥΤΑ.

…τα προφανή, δηλαδή..

Εμαθα σήμερα οτι το Μετρό και ο Ηλεκτρικός θα δουλεύουν την Παρασκευή και το Σάββατο μέχρι τις δύο τα ξημερώματα.

Και εκεί που ετοιμαζόμουν να πω το πρώτο μπράβο για την ενέργεια…

..έμαθα επίσης οτι επίκειται αύξηση της τάξης του εισιτηρίου στο ένα ευρώ.

Κρίμα.

Τώρα, αν ισχύουν όπως τα λέει το in.gr, 25% αύξηση είναι πολύ μεγάλη. Παρότι έπαψα να χρησιμοποιώ μετρό για τις καθημερινές μου μετακινήσεις (απο τότε που μετακόμισα πηγαίνω στην δουλειά με τα πόδια), θεωρώ οτι 2 ευρώ την ημέρα επί 25 εργάσιμες τον μήνα, είναι, όσο να πεις, πολλά.

Και τα €40 που δίνουμε τώρα, πολλά είναι.

Απο την άλλη, δεν θα διαφωνήσω με την αύξηση – αρκεί να υπάρξει πλέον ένα μηνιαίο εισιτήριο με πραγματικά ανταγωνιστικές τιμές (όχι το χάλι που επικρατεί τώρα)

Εξηγούμαι:

Το μηνιαίο εισιτήριο παγκοσμίως ΔΕΝ έχει την λογική της εξυπηρέτησης («πάρτο για να μην ψάχνεις να αγοράσεις»), όπως γίνεται εδώ, αλλά της τιμολογιακής πολιτικής στήριξης των κατώτατων οικονομικών στρωμάτων.

Αν δηλαδή κάποιος χρειάζεται το μετρό καθημερινά, κατά πάσα πιθανότητα το χρειάζεται για να πάει στην δουλειά του. Ε, σε αυτόν ΔΕΝ χτυπάμε την τιμή στα κανονικά επίπεδα, αλλά δίνουμε μία γενναιόδωρη έκπτωση (μέχρι και 30-40%) για να υποστηρίξουμε την τσέπη του.

Θυμίζω οτι αν ο κατώτατος μισθός είναι της τάξης των €600, τότε αν ο εργαζόμενος χρειάζεται να μετακινηθεί με το μετρό, χάνει ένα σημαντικό ποσό – €50 κάθε μήνα (και βρίσκεται να δουλεύει με €550).

[Βέβαια, άντε να το πεις αυτό στους βουλευτές και τους διευθυντές αυτής της χώρας… Ούτε €550 παίρνουν, ούτε το τραίνο παίρνουν… που να καταλάβουν; ]

Αυτή η λογική λοιπόν στην Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ. Αν θέλουμε όμως αυξήσεις τέτοιου μεγέθους, καλά θα κάνουμε να το σκεφτούμε.

Γιατί η εναλλακτική λύση(1) δεν βολεύει κανέναν(2), πιστεύω.

(1) Πόσα καινούργια αυτοκίνητα πωλήθηκαν φέτος;
(2) Το παίρνω πίσω: βολεύει τις αυτοκινητοβιομηχανίες, τις τράπεζες, το σύστημα… να συνεχίσω;

Έλαβα αυτό το email απο τον κύριο Δ. Στάθη.

Του απάντησα επί προσωπικού, αλλά αργότερα αντιλαμβανόμενος ότι δεν το έστειλε σε εμένα (αποκλειστικά) αλλά ότι πρόκειται για αίτηση προς δημοσίευση, το δημοσιεύω – μαζί με την απάντησή μου.

Το αίτημα:

ΚΛΕΙΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ. ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ.

Οι ειδήσεις δεν είναι reality show και κουτσομπολιά,

Δεν είναι ψίθυροι, κοκορομαχίες και λασπολογία,

δεν είναι η κλειδαρότρυπα και οι ωμοί εκβιασμοί,

δεν είναι η παραγωγή οσμών και η ανθρωποφαγία,

δεν είναι η μάχη συμφερόντων μέχρις εσχάτων,

δεν είναι οι υποκλοπές και η εκμετάλλευση της φιλίας,

δεν είναι κρεατομηχανή ανθρώπων και κανιβαλισμός,

δεν είναι μαύρες σακούλες γεμάτες δεσμίδες εκατομμυρίων ευρώ,

δεν είναι η αρένα του Κολοσσιαίου της Ρώμης,

δεν είναι όσα βλέπουμε κάθε βράδυ,

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΧΑΛΙΑ ΣΑΣ

Ειδήσεις είναι η αληθινή ενημέρωση, το εμπεριστατωμένο ρεπορτάζ και η τεκμηριωμένη άποψη.

ΑΝΤΙΔΡΟΥΜΕ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ

Προτείνω να κλείσουμε τις τηλεοράσεις σε ένδειξη διαμαρτυρίας,

τη Δευτέρα 28-01-08, 19:00-21:00, και να ρίξουμε μεγάλες ποσότητες αποσμητικό χώρου.

Παρακαλώ να δημοσιοποιήσετε και να διαδώσετε την πρωτοβουλία ώστε να ενημερωθούν και να συμμετέχουν όσο το δυνατόν περισσότεροι στη διαμαρτυρία αυτή.

ΔΙΟΜΗΔΗΣ ΣΤΑΘΗΣ

Διαφωνώ, αλλά δεν αρνούμαι το αίτημα για δημοσίευση.

Η απάντηση:

Κύριε Στάθη,

Το πρόβλημά μας (θεωρώ ότι) ΔΕΝ είναι η ποιότητα της ειδησεογραφίας μας.

Σας ενοχλούν όλα αυτά; Σας ενοχλεί η βρώμα, η δυσωδία, τα κουτσομπολιά, σας ενοχλεί η κλειδαρότρυπα, η ανθρωποφαγία, οι μάχες συμφερόντων;

Δεν διαφωνώ – και εμένα.

Αλλά η τηλεόραση ΔΕΝ είναι το πρόβλημα, αντιθέτως: ίσως είναι η λύση.

Αντί να αποφύγουμε να την κοιτάξουμε, ας την κοιτάξουμε λίγο πιο προσεκτικά.

Γιατί ΕΜΑΣ δείχνει.

Αν ακουλουθήσουμε την προτροπή σας, δεν θα δείχνει όλα αυτά. Δηλαδή, δεν θα δείχνει τι γίνεται γύρω μας. Δίπλα μας. Σπίτι μας. Οι δημοσιογράφοι βολικά θα καλύψουν τα άσχημα γεγονότα θεωρώντας οτι «δεν θέλουμε να τα δούμε». Τα ίδια που -επίσης βολικά- δεν συμφέρει κανέναν να ειδωθούν.

Αν, αντιθέτως, κοιτάξουμε ποιο προσεκτικά, θα αντιληφθούμε τι γίνεται γύρω μας. Θα αποδώσουμε, όταν έρθει η ώρα, τα του Καίσαρος τω Καίσαρι.

Δεν προκαλεί η τηλεόραση την βρώμα κύριε Στάθη. Απλώς, την αναμεταδίδει. Αν δεν μας νοιάζει τι γίνεται, ας κλείσουμε τις τηλεοράσεις μας – θα σταματήσει να βρωμά, έστω και για λίγο. Αλλά, μην γελιέστε – εκεί είναι.

Ή την βλέπουμε και την καταδικάζουμε, ή, βολικά, την αποθέτουμε κάτω απο το χαλάκι.

Δύσκολο το έργο που παρακολουθούμε, συμφωνώ. Δυσκολότερη όλων, η αλήθεια.

(έχω ήδη εκφράσει εντόνως την άποψή μου σε παλαιότερο post)

Τα -όποια- σχόλιά σας, στα σχόλια.

Για να χαλαρώσουμε/τε λίγο, μου το έστειλε ο Γιάννης Χ και το μοιράζομαι μαζί σας.

Υπόψιν: για να γελάσετε το βάζω. Όχι για να το ακολουθήσετε. Ε;

* Τα φλας προδίδουν την επόμενη κίνηση σου. Ο γνήσιος Έλληνας οδηγός δεν τα χρησιμοποιεί ποτέ.

* Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κρατάτε απόσταση ασφαλείας από το προπορευόμενο όχημα διότι στο κενό που αφήσατε μπορεί να «χωθεί» κάποιο άλλο όχημα φέρνοντας σας σε ακόμα πιο δύσκολη θέση.

* Όσο πιο γρήγορα διασχίσετε ένα κόκκινο φανάρι, τόσο μειώνονται οι πιθανότητες να συγκρουσθείτε με άλλο όχημα.

* Ποτέ μα ποτέ μην ακινητοποιήσετε το όχημα σας σε πινακίδα ‘STOP’. Τα οχήματα που σας ακολουθούν δεν θα περιμένουν αυτή την αντίδραση σας, με αποτέλεσμα να καρφωθούν» πάνω σας.

* Ποτέ μην κλείσετε το δρόμο σε ένα σαραβαλάκι. Ο οδηγός του δεν έχει τίποτα να χάσει.

* Το φρενάρισμα πρέπει να γίνετε όσο πιο αργά μπορείτε για να σιγουρέψετε την καλή λειτουργία του ABS, το οποίο με τη σειρά του θα σας ανταμείψει με ένα χαλαρωτικό μασάζ του ποδιού σας. Για τους μη κατόχους ABS είναι μια ευκαιρία να τεντώσουν τα πόδια τους.

* Ποτέ μην προσπερνάτε από αριστερά όταν μπορείτε να το κάνετε από δεξιά. Είναι μια ευκαιρία να γελάσετε καθώς ο οδηγός του οχήματος που μόλις προσπεράσατε τρομάζει.

* Τα όρια ταχύτητας είναι αυθαίρετοι αριθμοί που δίνονται μόνο ως πρόταση και δεν είναι προφανώς εκτελέσιμα στην Ελλάδα.

* Βρίσκεστε στην αριστερή λωρίδα με τρελό μποτιλιάρισμα και δεν υπάρχει χώρος να κινηθείτε ούτε εκατοστό. Ο οδηγός του οχήματος που βρίσκετε ακριβώς από πίσω σας, ο οποίος κορνάρει και αναβοσβήνει τα φώτα, είναι πεπεισμένος πως μπορεί να τα πάει καλύτερα από εσάς, αν ήταν στην θέση σας.

* Ο γνήσιος Έλληνας οδηγός, ελαττώνει πάντα ταχύτητα για να περιεργαστεί οτιδήποτε του κινήσει το ενδιαφέρον. Αυτό μπορεί να είναι από βιτρίνα μέχρι και γκόμενα (εντός πόλεως) και από ατύχημα μέχρι και αλλαγή λάστιχου (εκτός πόλεως).

* Μάθετε να αλλάζετε λωρίδες με γρήγορους χειρισμούς. Χάρις στον υπουργό συγκοινωνιών, η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε μια απέραντη πίστα με τρύπες-κλειδιά οι οποίες έχουν τοποθετηθεί σε καίρια σημεία για να ελέγξουν τα αντανακλαστικά σας.

* Είναι παράδοση στην Ελλάδα να κορνάρεις μόλις ανάψει το πράσινο φανάρι ακόμα και αν είστε πρώτος σ ‘ αυτό.

* Ποτέ μην κάνεις χώρο σε αντίθετα διερχόμενο όχημα όταν κινείσαι αντίθετα σε μονόδρομο. Ο οδηγός του θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τον παράλληλο μονόδρομο, άρα για να κινείτε στον ίδιο δρόμο με εσάς μάλλον το κάνει επίτηδες.

* Θυμηθείτε ότι ο σκοπός κάθε Έλληνα οδηγού είναι να φτάσει πρώτος και θα κάνει ότι χρειαστεί γι’ αυτό.* Πάντα θα υπάρχει ένας πολύ καλός λόγος για τον οποίο εσείς θα βιάζεστε. Αντιθέτως όλοι οι υπόλοιποι οδηγοί των οχημάτων που θα συναντήσετε στον δρόμο σας δεν έχουν ιδέα γιατί πήραν τους δρόμους σήμερα.

* Οι Ελληνίδες γυναίκες οδηγοί, μπορούν να πλένουν, μαγειρεύουν, πλέκουν, να κάνουν sex, να μιλούν στο τηλέφωνο αλλά δεν μπορούν να οδηγήσουν.

* Το προστατευτικό κράνος φοριέται στον αγκώνα για ανεξακρίβωτους ακόμα λόγους. Σας συμβουλεύουμε να ακολουθήσετε και εσείς τη μόδα.

* Οι προστατευτικές ζώνες είναι επικίνδυνες. Έρευνες στην Ελλάδα έδειξαν ότι χιλιάδες crash test κάνουν λάθος. Άμα είναι γραπτό σου, θα πας κι ας φοράς ζώνη…

* Ανεξαρτήτως άσματος, το στερεοφωνικό του οχήματος σας πρέπει να παίζει στο φουλ. Με αυτό τον τρόπο διασκεδάζετε τους πεζούς που περιμένουν υπομονετικά πότε θα τους δώσει κάποιος προτεραιότητα να διασχίσουν την διάβαση.

* Οι πεζοί είναι οι κυριότεροι εχθροί των οδηγών, διότι καταλαμβάνουν χώρο στα πεζοδρόμια με αποτέλεσμα να μην μπορούν να σταθμεύσουν αυτοκίνητα και διασχίζουν τους δρόμους αναγκάζοντας τα διερχόμενα οχήματα να ελαττώσουν ταχύτητα.

Εσείς, άλλωστε, δεν κάνετε τέτοια πράγματα, και σέβεστε τα άλλα οχήματα – και τους πεζούς.

Ε;

Λοιπόν, δημοσιογραφάκια και πολιτικάκια της πλάκας:

Ακούω διαρκώς τις τελευταίες ημέρες οτι «ο κόσμος κουράστηκε», οτι «θέλει να ηρεμήσει απο όλα αυτά», «οτι βαρέθηκε να ακούει διαρκώς ονόματα και βρωμιές»…

Επειδή ο κόσμος είμαι (και) εγώ, επειδή φωνάζετε πάνω απο την φωνή μου, επειδή το παίζετε ξερόλες, σας προειδοποιώ:

Δεν κουράστηκα, δεν βαρέθηκα, δεν έχω αηδιάσει (ακόμα).

Θέλω όλες τις λεπτομέρειες, θέλω να τσακωθείτε μεταξύ σας, θέλω να κάνετε λάθη και να αποκαλύψετε περισσότερα.

Ξέρω οτι θα τα κουκουλώσετε, ξέρω οτι θα τα σβήσετε, ξέρω οτι θα ξαναγίνετε φιλαράκια.

Αλλα δεν θα το κάνετε στο όνομά μου.

Επιπλέον, απο σήμερα, κάθε ένας που θα πετάγεται επωνύμως και θα λέει οτι «ο κόσμος κουράστηκε» θα θεωρώ οτι είναι συμμέτοχος αυτής της διαδικασίας, εξίσου βρώμικος, και οτι φοβάται.

Και φοβάται οτι θα αποκαλυφθούν ΚΑΙ τα δικά του μυστικά.

Δεν θα κρύψετε τις βρωμιές σας με πρόσχημα την δική μου άνεση. Το Star Channel έχει αναλάβει τις αθώες ειδήσεις για μένα. Εσάς, σας έχω για το ρεπορτάζ.

Επιπλέον, το αντιγράφω αυτολεξεί, όπως το βρήκα στο MediaBlog:

ΜΑΘΗΜΑ ΠΡΩΤΟ

ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ δεν μπορεί να είναι οι πρωταγωνιστές των γεγονότων, δεν μπορεί να είναι τα πρόσωπα-κλειδιά στις εξελίξεις και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να είναι μέρος του προβλήματος. Δεν είναι η δουλειά τους να δημιουργούν τα γεγονότα, αλλά να καταγράφουν τα γεγονότα. Όταν τα πράγματα εξελίσσονται διαφορετικά, με τους δημοσιογράφους να στρέφουν πάνω τους τους προβολείς, να επιτίθενται, να καταγγέλλουν, να εξηγούν και να απολογούνται, τότε έχει χάσει η δημοσιογραφία, που αυτό σημαίνει ότι έχει χάσει η κοινωνία. Ποιος έχει κερδίσει; Η πολιτική εξουσία που βρίσκει δρόμο διαφυγής καθώς με ευκολία μπορεί να αμφισβητήσει την αξιοπιστία των ΜΜΕ και να υποδείξει ως φαύλους, παραμυθάδες και αργυρώνητους αυτούς που η δουλειά τους είναι μόνο να πληροφορούν.

ΜΑΘΗΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ

Η σχέση του δημοσιογράφου με τον πολιτικό, τον μεγάλο επιχειρηματία και τον τραπεζίτη, αυτούς δηλαδή που αποκαλούμε πηγές της ενημέρωσης, είναι εξαιρετικά δύσκολη. Δεν βρίσκονται στην ίδια πλευρά του λόφου και εάν βρεθούν, τότε οι δημοσιογράφοι έχουν προδώσει τους αναγνώστες, τους τηλεθεατές τους και τους ακροατές τους. Ο δημοσιογράφος με τον πολιτικό και τον οικονομικό παράγοντα δεν μπορεί να είναι «κολλητοί». Οι σχέσεις τους πρέπει να είναι, κοινωνικά, ευπρεπείας και οι αποστάσεις ασφαλείας να τηρούνται συστηματικά και συνειδητά. Όσες φορές ο κανόνας παραβιάζεται, χάνουν οι πολίτες καθώς γίνονται θεατές ενός στημένου παιχνιδιού.

ΜΑΘΗΜΑ ΤΡΙΤΟΝ

Ο δημοσιογράφος δεν μπορεί είναι μεσολαβητής ούτε διαχειριστής στην επίλυση διαφορών των προσώπων της εξουσίας. Πολύ περισσότερο, δεν μπορεί να είναι διακινητής, «βαποράκι» δηλαδή, των πληροφοριών που συγκεντρώνει στο ρεπορτάζ. Διότι τότε υποκρύπτει από τους πολίτες όσα γνωρίζει και δίνει την ευκαιρία για κουκουλώματα στους παράγοντες της πολιτικής και οικονομικής ζωής.

Έχετε χέσει στο τάφο του επαγγέλματός σας. Μην νομίζετε οτι δεν έχει βρομήσει μέχρι εδώ.

Και μην νομίζετε οτι δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι.

Ας δούμε λοιπόν, ποιοι άλλοι με (μας) κοροϊδεύουν τόσους μήνες τώρα…

Πριν απο λίγο καιρό, ο Κώστας, φίλος και πρώην συνάδελφος, μου ζήτησε την βοήθειά μου να φτιάξει ένα widget για το Facebook.

Παρότι ήξερα -πάνω κάτω- τι ήταν το facebook, φυσικά, δεν ήμουν εκεί.

Χρειάστηκε να μπω, μόνο και μόνο για να βρώ τα γραφικά που χρειαζόταν για να φτιάξει την εφαρμογή του.

Εκτοτε, αγοράζω και πουλάω φίλους μέσα απο τις εφαρμογές του facebook, αφήνω comment σε wall, κάνω καινούργιες γνωριμίες.

Μόνο και μόνο για αυτό, αν μη τι άλλο, καλά θα κάνω να προτείνω να ψηφίσετε την εφαρμογή του (είναι στην τρίτη σελίδα)- και όσοι έχετε facebook, κατεβάστε την και χρησιμοποιήστε την 🙂

Μπορεί να έχει και easter egg, δεν ξέρω κιόλας…. :p

Update: ο διαγωνισμός είναι λίγο περίεργος.. Απο τον κόσμο βγαίνει ο πρώτος. Έτσι, άλλοι που έχουν 15 φίλους είναι πρώτοι, και αλλοι που έχουν καλή εφαρμογή, έχουν μόνο 5 ψήφους… Όχι πολύ σωστό IMHO…