«Αναφέρομαι σε ένα δίκτυο ενεχυροδανειστηρίων σε όλη την Ελλάδα, το γνωστό δίκτυο “Ριχάρδος”, που είχε ξεζουμίσει, τα πρώτα χρόνια της κρίσης κυρίως, δεκάδες χιλιάδες θα έλεγε κανείς συμπολίτες μας που είδανε, εν μία νυκτί, τα εισοδήματά τους να καταρρακώνονται, να μένουν άνεργοι, να βρίσκονται στην ανέχεια, στην απελπισία, και να προσπαθήσουνε, μέσα στην απελπισία τους προσπαθήσανε πολλοί εξ αυτών να βρουν τη δυνατότητα έστω ενός πρόσκαιρου βοηθήματος, όχι εισοδήματος, βοηθήματος, ξεπουλώντας τα τιμαλφή τους σε τιμή ευκαιρίας»

Αυτό δήλωσε ο Τσίπρας για την «υπόθεση Ριχάρδου» μέσα στην Βουλή. Τρία χρόνια κυβέρνηση, το ότι καταγγέλλεται από τον πρωθυπουργό πως οι ενεχυροδανειστές έχουν ξεζουμίσει απελπισμένους πολίτες από τον πρωθυπουργό, στ’ αλήθεια με ξεπερνάει.

Δεν είναι δηλαδή ότι δεν ξέρει ότι είναι λάθος – ξέρει, και το καταγγέλλει και στην βουλή.

Θα έλεγε κανείς (λαϊκιστής, ίσως) πως, ως κυβέρνηση θα μπορούσε να γίνει κάτι γι’ αυτό, πχ να υπάρχει ένας έλεγχος, μία οριοθετημένη λειτουργία ώστε να μην ξεζουμίζονται οι άνθρωποι, πχ. Θα ήταν ασφαλώς καλύτερο από το να χρησιμοποιείται η πράξη τους ως ..καταγγελτικό πολιτικό εργαλείο, ιδιαίτερα από τους ανθρώπους που έχουν την σχεδόν απεριόριστη εξουσία να το διορθώσουν. Γιατί, επί τρία χρόνια τουλάχιστον, αυτά τα ενεχυροδανειστήρια λειτουργούν, είναι νόμιμα, διαφημίζονται – και μάλιστα πασχίζω να βρω τα δημοσιεύματα που μιλούν για ανύπαρκτες συνθήκες κρατικού ελέγχου όταν πρωτοάνθισε η λειτουργία τους, στις αρχές της κρίσης – με ο,τι αυτό συνεπάγεται.

Το αμέσως χειρότερο βέβαια, είναι πως το μόνο παράνομο (ή ανήθικο, η διαδικασία την ώρα που το γράφω είναι εν εξελίξει με πολλές ανατροπές) σ’ αυτήν την ιστορία, είναι αν …πήραμε τους φόρους από το ξεπούλημα ξεζουμισμένων απελπισμένων καταρρακωμένων οικονομικά ανθρώπων.

…και δεν ξέρω τι είναι πολιτικά ευτελέστερο, να καταγγέλλεις ότι κάποιοι κλέβουν τους συνανθρώπους μας ενώ έχεις την εξουσία να το αλλάξεις, ή να βρίσκεις ότι το μόνο παράνομο σ’ αυτήν την διαδικασία είναι ότι δεν επωφελήθηκες τελικά κι εσύ ως κράτος από αυτό…

Τετάρτη, 16 Νοεμβρίου, στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Σκαΐ. Συνομιλούν η παρουσιάστρια Σία Κοσιώνη, και ο σχολιαστής Παύλος Τσίμας. Παραθέτω όλη την απομαγνητοφωνημένη συζήτηση (στο τέλος το link για την εκπομπή)

Σία Κοσιώνη: …Είναι μαζί μου ο Παύλος Τσίμας…

Παύλος Τσίμας: Καλησπέρα Σία…

Σία Κοσιώνη: …βρέθηκες εκεί πριν από λίγες μέρες, αν μπορούμε παρακαλώ να δούμε και τα πλάνα που κατέγραψες εκεί κάτω…

Παύλος Τσίμας: ..κάποια πλάνα, ναι, γιατί μείναμε πολλές μέρες στην Χίο…

Σία Κοσιώνη: …πριν ξεσπάσει αυτό το κακό, αυτές…

Παύλος Τσίμας: …μολονότι κάθε βράδυ, σχεδόν κάθε βράδυ, γίνονται φασαρίες στην Σούδα.

Σία Κοσιώνη: Τα βλέπουμε λοιπόν, βλέπουμε τη…Βλέπουμε τις συνθήκες κατά τις οποίες ζουν αυτοί οι άνθρωποι…

Παύλος Τσίμας: …έτσι ζούνε, ναι..

Παύλος Τσίμας: …αλλά θα δούμε και σε ποιο σημείο είναι. Έχεις σκηνές κάτω από τα σπίτια…

Παύλος Τσίμας: …έχεις σκηνές, μέσα στις λάσπες όπου μικρά παιδάκια κοιμούνται κολυμπώντας στο νερό, όταν βρέχει, και αυτό, ακουμπάει στους τοίχους των σπιτιών της πόλης. Κάποιοι άνθρωποι που έχουν τα σπίτια τους – έχουν την ατυχία να έχουν το σπίτι τους εκεί, ανοίγουν το παράθυρό τους, και είναι πάνω από τον καταυλισμό. Πάνω από έναν καταυλισμό ο οποίος …είναι η ντροπή και το αίσχος της Ελληνικής Πολιτείας – εγώ, και φαντάζομαι όποιος άνθρωπος πατήσει το πόδι του εκεί πέρα, ντρέπεται που είναι πολίτης αυτής της χώρας. Απορώ πως οι άλλοι κοιμούνται. Εννοώ εκείνοι που έχουν την ευθύνη αυτού του πράγματος – απορώ πως κοιμούνται. Είναι ντροπή.

Σία Κοσιώνη: Το θέμα είναι Παύλο μου το εξής: έχουμε κάποιους ανθρώπους οι οποίοι χωρίς να το θέλουν, έτσι η, προφανώς, η πλειοψηφία αυτών, έχουν εγκλωβιστεί σ’ αυτήν την χώρα. Κάπου πρέπει να πάνε. Τα λεφτά από την Ευρώπη ρέουν για το θέμα του προσφυγικού…

Παύλος Τσίμας: …ρέουν αλλά δεν τα παίρνουμε, ε…

Σία Κοσιώνη: …τι γίνεται εδώ….

Παύλος Τσίμας: …ή αν τα παίρνουμε δεν τα ξοδεύουμε σωστά…

Σία Κοσιώνη: …τι γίνεται εδώ, γιατί λοιπόν πρέπει….

Παύλος Τσίμας: ..κοίταξε να δεις….

Σία Κοσιώνη: …και αυτοί οι άνθρωποι να μπαίνουν στο στόχαστρο, αλλά και να υποφέρουν αυτά που υποφέρουν, και οι ίδιοι, και οι Έλληνες οι κάτοικοι των περιοχών – όχι μόνο των στην Χίο, παντού.

Παύλος Τσίμας: Οι κάτοικοι των περιοχών, και δικαιολογημένα, είναι αγανακτισμένοι. Η κατάσταση είναι η εξής: Έχεις λοιπόν, έναν καταυλισμό χύμα, χύμα, μέσα στην πόλη, να ακουμπάει στα σπίτια των κατοίκων της Χίου, αυτός ο καταυλισμός είναι φτιαγμένος με κάτι σκηνές που δεν είναι καν αδιάβροχες, όταν βρέχει πλημμυρίζουνε νερό, σε έναν τόπο που γίνεται λασπότοπος με το παραμικρό, εκεί οι άνθρωποι είναι νηστικοί, γιατί τους δίνουνε ένα φαγητό που το πετάνε κατ’ ευθείαν στον σκουπιδοντενεκέδες – δεν τρώγεται, άπλυτοι, γιατί έχουν τέσσερις ντους – τα τρία σπασμένα, εεε κρυωμένοι, και, επιπλέον, κατά παράβαση όλων των διεθνών προδιαγραφών, έχεις έναν καταυλισμό εντελώς χύμα στο οποίο έχεις μία σκηνή, με μία οικογένεια από την Συρία ταλαιπωρημένων ανθρώπων με τρία μωρά, και δίπλα τους, τρία αγόρια από το Αφγανιστάν είκοσι χρονών, ή από τον Ιράν, που το βράδυ μεθάνε και κάθε βράδυ κάνουν φασαρία. Οι πρόσφυγες οι Σύριοι που κάθονται σ’ αυτόν τον καταυλισμό, τρέμουνε κάθε βράδυ, κοιμούνται, κλειδώνονται πριν πέσει το φως όσο μπορούνε και προφυλάσσονται γιατί φοβούνται για την ζωή των παιδιών τους…

Σία Κοσιώνη: …φοβούμενοι τις διπλανές σκηνές…

Παύλος Τσίμας: …από τους ανθρώπους που κοιμούνται δίπλα τους, και δεν υπάρχει κανείς αυτό να το ελέγχει. Αυτό, είναι φανερό ότι δημιουργεί αγανάκτηση στο νησί, είναι φανερό επίσης ότι δημιουργεί και μία πλατφόρμα εκτόξευσης για την Χρυσή Αυγή – ο κύριος Κασιδιάρης ήταν εχθές στην Χίο, δεν είναι τυχαίο που χτες το βράδυ μετά τα επεισόδια βγήκανε οι χρυσαυγήτες με τα λοστάρια να χτυπάνε και κατοίκους και πρόσφυγες…

Σία Κοσιώνη: …και δίνει την ευκαιρία στους Ευρωπαίους να βγάλουν την ουρά τους απ’ έξω – γιατί αυτό κατάλαβα εγώ σήμερα…

Παύλος Τσίμας: ..κοίταξε να δεις, οι Ευρωπαίοι λένε σας δίνουμε ένα δισεκατομμύριο για να φροντίσετε πενήντα, εξήντα χιλιάδες πρόσφυγες – αν δεν μπορείτε …είναι δικό σας θέμα. Δηλαδή οι Ευρωπαίοι θα έλεγα εδώ δεν βγάζουν την ουρά τους απ’ έξω, υπάρχει και ένα πρόβλημα και με την συμφωνία να πω μια λέξη. Γιατί εγώ είδα πάρα πολλούς ανθρώπους, όταν έκλεισε η Ειδομένη, και δεν μπορούσαν πια να φύγουν από την Χίο και τέθηκε σε εφαρμογή η συμφωνία, έχουνε χαρτιά που κάνουνε αιτήσεις ασύλου – αλλά πρέπει να περιμένουν έξι μήνες, οκτώ μήνες, έναν χρόνο…

Σία Κοσιώνη: …ναι, μα το είπε και η κυρία Καλογήρου η περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου ότι περιμέναμε χ αριθμό, και έχει έρθει ένας πάρα πολύ μικρός αριθμός υπαλλήλων…

Παύλος Τσίμας: …οι άνθρωποι αυτοί εγκλωβίζονται και ζουν σ’ αυτές τις συνθήκες όχι για μια δυο μέρες – αλλά μήνες!

Σία Κοσιώνη: ..μάλιστα. Λοιπόν Παύλο να σε ευχαριστήσουμε πολύ…

Η εκπομπή είναι εδώ, το απόσπασμα από το 23:40

~

Για τις απαράδεκτες συνθήκες που μένουν εγκλωβισμένοι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, έχω αναφερθεί και εγώ (τον τελευταίο καιρό με δύο άρθρα, εδώ ή εδώ πχ) και δεν χωρά καμία αμφιβολία. Πράγματι, οι συνθήκες είναι πολύ δύσκολες, πράγματι οι άνθρωποι αυτοί μένουν σε απαράδεκτα καταλύματα, πράγματι η ανυπαρξία βοήθειας είναι εμφανής, και πράγματι, το κράτος φέρει βαρύτατες ευθύνες.

Γιατί όμως αυτό είναι δικαιολογία; Και, πόσο δε μάλλον, γιατί είναι δικαιολογία να γίνει κανείς χρυσαυγίτης;

Λέει ο Παύλος Τσίμας αφού περιγράφει τις δύσκολες συνθήκες των έγκλειστων μεταναστών στην Χίο:

είναι φανερό ότι δημιουργεί αγανάκτηση στο νησί, […] δημιουργεί και μία πλατφόρμα εκτόξευσης για την Χρυσή Αυγή – ο κύριος Κασιδιάρης ήταν εχθές στην Χίο, δεν είναι τυχαίο που χτες το βράδυ μετά τα επεισόδια βγήκανε οι χρυσαυγήτες με τα λοστάρια να χτυπάνε και κατοίκους και πρόσφυγες

Τι σχέση έχουν οι συνθήκες με την «αγανάκτηση» των κατοίκων; Οι κάτοικοι δεν «αγανακτούν» επειδή οι μετανάστες και οι πρόσφυγες παίρνουν άθλιο φαγητό ή έχουν μόλις μία λειτουργική ντουσιέρα, αλλά γιατί

Έχεις λοιπόν, έναν καταυλισμό χύμα, χύμα, μέσα στην πόλη, να ακουμπάει στα σπίτια των κατοίκων της Χίου

είναι μέσα στην πόλη, αυτή η κατάσταση «ακουμπά στα σπίτια των κατοίκων».

Αν το ενδιαφέρον είναι (και είναι, για πολλούς από τους κατοίκους) για τις αναξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, διαμαρτύρονται προς την κυβέρνηση απαιτώντας καλύτερες συνθήκες για τους φιλοξενούμενους. Και αν οι πρόσφυγες/μετανάστες φτάνουν να διαμαρτύρονται γι’ αυτό, ενώνουν όλοι μαζί τις διαμαρτυρίες τους. Πως «δικαιολογείται» ο χρυσαυγίτης νεοναζί Κασιδιάρης να διαμαρτύρεται με άλλους «αγανακτισμένους» κατοίκους για το πόσο άσχημα περνάει η οικογένεια των Συρίων;

Ίσως μία άλλη αποστροφή του σχολιασμού, θα δικαιολογούσε αυτήν την σύνδεση:

οι Ευρωπαίοι λένε σας δίνουμε ένα δισεκατομμύριο για να φροντίσετε πενήντα, εξήντα χιλιάδες πρόσφυγες – αν δεν μπορείτε …είναι δικό σας θέμα.

…Επ, όχι.

Ο Τσίμας είναι δημοσιογράφος, η εκπομπή που κάνει το σχόλιό του είναι μία δημοσιογραφική εκπομπή, το κεντρικό δελτίο ειδήσεων. Είναι λοιπόν περίεργο που δεν αντιδρά κανείς στο νούμερο που παρατίθεται: Μας έδωσαν οι Ευρωπαίοι ένα δισεκατομμύριο ευρώ(!) για να φροντίσουμε πενήντα-εξήντα χιλιάδες πρόσφυγες; Αυτή είναι κοινή ατζέντα στην ακροδεξιά ρητορική (link προς το ethnikismos.net αν θέλετε να το αποφύγετε), αλλά δεν έχει καμία βάση: Οι Ευρωπαίοι δεν έχουν δώσει «ένα δις», έχουν διαθέσει πρακτικά ένα ποσό κάποιων εκατομμυρίων για την διαχείριση του προσφυγικού, μεγάλο μέρος του οποίου (το 80% αν έχω αντιληφθεί σωστά) είναι στην αποκλειστική διαχείριση των ΜΚΟ (δεν έχουν ακόμα δώσει προϋπολογισμούς). Αν έχω σωστή πληροφόρηση, η Ελλάδα ως κράτος έχει χρησιμοποιήσει περίπου 20-30 εκατομμύρια 50 περίπου εκατομμύρια (σύμφωνα με την ραδιοφωνική εκπομπή του ThePressProject) απο ξένα χρήματα – και δεν έχει εξουσία ή λόγο στην διάθεση των ΜΚΟ. Υπάρχουν όντως ευρωπαϊκά χρήματα που έχουν δεσμευτεί για το προσφυγικό, που φτάνουν το ένα δις, μα αφορούν εγκαταστάσεις, υλικό ανθρώπινο και μη, (και διατίθεται και προς τις αντίστοιχες εργασίες του ΝΑΤΟ για όλη την στρατιωτική συνοριακή πολιτική μας) – και όμως (όχι απαραίτητα με ευθύνη της Ελλάδας) δεν έχει χρησιμοποιηθεί ακόμη – ή δεν έχουν δοθεί στην Ελλάδα.

«…Οι ευρωπαίοι λένε σας δώσαμε ένα δις»;

Ακόμα και αν μας είχαν δώσει, όντως, ένα δισεκατομμύριο ευρώ, ακόμα και αν η κυβέρνηση το είχε όντως εισπράξει, και το έκανε ξέρωγω παροχές, ή προσλήψεις για ημετέρους, ένα ολόκληρο δις(!) – πως η εμφανής ανέχεια των μεταναστών/προσφύγων θα …δικαιολογούσε τα …πογκρόμ και τις μολότοφ εναντίον τους;

~

Παλαιότερα έλεγα πως αν όντως δεν θέλεις ανεμβολίαστα παιδάκια στο σχολείο σου, δεν διώχνεις τα παιδάκια – απαιτείς μόνο να εμβολιαστούν. Το ίδιο ισχύει και για κάθε «αγανακτισμένη» αντίδραση για τις συνθήκες των μεταναστών και των προσφύγων. Αν θυμώνεις (όπως και θα έπρεπε, όντως) για τις συνθήκες που ζουν, παλεύεις για καλύτερες συνθήκες, όχι για να …φύγουν από την αυλή σου και όπου θέλουν ας πάνε – ή τους πετάς μολότοφ να τους κάψεις.

Αυτή η συμπεριφορά δεν είναι ανεκτή, δεν είναι λογική, και δεν δικαιολογείται με κανέναν άλλον τρόπο, παρά μόνο ως ακροδεξιά, ρατσιστική ενέργεια.

Η μετάδοση των συνθηκών (τις οποίες η κυβέρνηση ειρήσθω εν παρόδω παλεύει να τις κρατήσει μυστικές, αποκλείοντας την δημοσιογραφική επαφή) είναι όχι απλώς θεμιτή – αλλά απαραίτητη. Αν όμως χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα ακροδεξιά ξεσπάσματα, τότε κάνει πολύ μεγαλύτερο κακό, παρά καλό:

Μετά από την ακροδεξιά πορεία σε Ευρώπη και Αμερική, αλλά και εντός των τειχών με την Χρυσή Αυγή να διατηρεί το ποσοστό της – παρά την πολιτική της κάλυψη σε δολοφονίες και πογκρόμ, αυτού του είδους οι προσεγγίσεις που απενοχοποιούν (αδιαμαρτύρητα) καθαρά ρατσιστικές εκτροπές, και τις φουντώνουν κιόλας με αδιευκρίνιστα στοιχεία δεν είναι απλώς επικίνδυνες – μα εγκληματικές.

Δεν είχα σκοπό να ξεκινήσω το 2014 έτσι, αλλά τα γεγονότα μου έριξαν μία κατακέφαλη, και έτσι αναγκάζομαι να υποχωρήσω για να κάνω μία αναφορά, να θυμάμαι αύριο βρε αδελφέ γιατί φτάσαμε ως εδώ.

Από την εκπομπή Live, με την Αντωνοπούλου, προσκεκλημένος μεταξύ άλλων ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Κρεμαστινός. Θέμα, η αντίδραση βουλευτών του ΠΑΣΟΚ στον νόμο που ζητούσε να πληρώσουν €25 όσοι νοσηλεύονται σε νοσοκομείο (και που αποσύρθηκε).

Υπόψιν: ο νόμος είχε δύο διατάξεις: το €25 της νοσηλείας, και το €1/ανα συνταγή για το οποίο δεν έγινε καμία διαμαρτυρία, και δεν αποσύρθηκε ποτέ.

Πηγαίνουμε στο 49:50″ της εκπομπής:

Αντωνοπούλου: Θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσω με τον κ. Κρεμαστινό, για το θέμα του 25ευρου κ.Κρεμαστινέ, γιατί υπάρχει και η, η κριτική η οποία γίνεται στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ότι το ψηφίσατε, δεν ξέρατε τότε τι ψηφίζατε; Ή, ή είχατε πει «ναι μεν το ψηφίζουμε αλλά μάλλον δεν θα εφαρμοστεί»;

Κρεμαστινός: Κοιτάξτε, το έχω πει πολλές φορές, θα το πω άλλη μία: Δυστυχώς, τα μέτρα που ψηφίζονται το Σαββατοκύριακο, δηλαδή σε νομοσχέδια άσχετα με το αντικείμενο, νομοσχέδια του Υπουργείου Οικονομικών, στην ουσία οι βουλευτές ψηφίζουν στήριξη ή μη της κυβέρνησης, ή την δυνατότητα της χώρας να πάρει -ή να μην πάρει- το δάνειο την Δευτέρα, που συνέρχεται το Eurogroup.

Αντωνοπούλου: Άρα λέτε λοιπόν…

Κρεμαστινός: …που σημαίνει…

Αντωνοπούλου: …εκβιαστικά, εντός εισαγωγικών ή εκτός.

Κρεμαστινός: …που σημαίνει, που σημαίνει, ότι από την πρώτη στιγμή οι βουλευτές έχουν αντιρρήσεις πάνω σ’ αυτά που ψηφίζουν, γεγονός που το έχουν δείξει πολλές φορές, απόδειξη ο ΦΠΑ, που και στα τρία μνημόνια ψηφίστηκε, και τελικώς, δεν εφαρμόστηκε. Στην παραμεθόριο από την αρχή, τώρα ο ΦΠΑ στο κέντρο της Αθήνας στην κεντρική χώρα, ελαττώθηκε. Δεν είναι λοιπόν αυτό επιχείρημα. Αντιθέτως η ουσία είναι ποια;

Αντωνοπούλου: …Δεν είναι επιχείρημα ότι οι βουλευτές δεν συμφωνούν με αυτά τα οποία ψηφίζουν; Θέλω να πω..

Κρεμαστινός: …όχι…

Αντωνοπούλου: …δηλαδή είναι σαν να μας λέτε τώρα, ότι η πίεση αν θα πάρουμε ή όχι την επόμενη δόση…

Κρεμαστινός: …βεβαίως, είναι σωστό…

Αντωνοπούλου: …ψηφίζετε διαρκώς πράγματα με τα οποία δεν ψηφ- δεν συμφωνείτε!

Κρεμαστινός: ..βεβαίως, διότι εάν την Δευτέρα παραδείγματος χάριν η Ελλάδα δεν πάρει τα πέντε δις, κινδυνεύει να μην είναι συνεπής προς τους δανειστές, να χρεοκοπήσει, και αν δεν δανειστεί μία χώρα, έχει καταδικαστεί σε θάνατο.

Αυτό είναι το κοινοβούλιο σήμερα. Έτσι ακριβώς σώζεται αυτή η χώρα.

Οι δανειστές μας, υφαρπάζουν την ψήφο των βουλευτών με την απειλή της επόμενης δόσης. Οι βουλευτές μας εξαναγκάζονται να ψηφίσουν διατάξεις και νόμους που δεν θέλουν. (μία παρένθεση εδώ: το να ψηφίσω πράγματα που δεν θέλω, δεν στέκει σε κανένα λογικό μυαλό. Η ψήφος είναι αναφορά θέσης. Αυτό είναι το νόημά της. Το ψηφίζω αυτά που δεν θέλω, είναι προσβολή στην νοημοσύνη -ή, πολύ χειρότερα πράγματα, θα το αναλύσω άλλη φορά) Εξαναγκάζονται λοιπόν να ψηφίσουν νόμους για όλους μας που οι ίδιοι δεν θέλουν. Οι νόμοι αυτοί ψηφίζονται, η δόση από τους δανειστές έρχεται. Ύστερα, και ενώ έχει έρθει η δόση, οι βουλευτές αντιδρούν στους ψηφισμένους φόρους, μετακυλούν μέρος του προβλήματος (μόνο τα €25 της νοσηλείας ΟΧΙ το €1 ανα συνταγή που είναι απείρως -κατ’ εμέ- χειρότερο) ΑΦΟΥ έχει ενεργοποιηθεί, σε έναν άλλον φόρο.

Την απολαμβάνω την δημοκρατία μας, πραγματικά.

Δηλαδή, σε λίγες προτάσεις: Είπαμε ψέμματα στην βουλή, ψέμματα στους δανειστές, ψέμματα στον λαό.

Είμαστε οι Έλληνες βουλευτές και εμείς θα σώσουμε αυτήν την ρημάδα την χώρα, έτσι ακριβώς.

Έτσι ακριβώς.

Υ.Γ.: Μην ξεχαστούμε, γιατί άλλο το ένα, άλλο το άλλο: Εγώ, που είμαι γνωστός αφελής και συνωμοσιολόγος δεν-το-συζητώ, άκου τι σκέφτηκα: Η κυβέρνηση πέρασε δύο νόμους, γιατί στην ουσία ήθελε το ένα ευρώ ανά συνταγή που θα είναι το πιο προσοδοφόρο, και τα υπόλοιπα από τα τσιγάρα ή αντίστοιχο μέτρο – αλλά έφερε έναν νόμο για κάψιμο με σκοπό να ενισχύσει την λαϊκή βάση του συγκυβερνώντος κόμματος που θα «αντιδρούσε», η τρόικα το ήξερε ότι δεν θα γίνει όπως ψηφίστηκε και γι’ αυτό δεν αντιδρά, αλλά αντιλαμβάνεται την ανάγκη για συνοχή της κυβέρνησης, και για λόγους μεγαλύτερων εντυπώσεων όλο αυτό ξεκίνησε αφότου τέθηκε σε πράξη το μέτρο, και όχι νωρίτερα. Αλλά είμαι ένας αφελής συνωμοσιολόγος, βγάζω δράκους από το κεφάλι μου, μην μου δίνεις καμία σημασία.

Τόση εμπιστοσύνη έχω στην κυβέρνηση, στο συγκυβερνών κόμμα, και στην τρόικα – το λιγότερο που πάει στραβά σε όλο αυτό.

Καλά ξεκινάει το 2014 πάντως, όσο να πεις.

Εχω μεγάλη ανάγκη τις απομαγνητοφωνήσεις. Μεγάλη ανάγκη. Γιατί θέλω να ακούω, και να διαβάζω αυτά που άκουσα, για να τα εμπεδώσω, να ξέρω ότι όντως ειπώθηκαν, δεν είναι λάθος μου, ειπώθηκαν, όντως.

Ακούω σήμερα Ελληνοφρένεια, και έχει απόσπασμα από την Ανατροπή της Δευτέρας.

Στο 56:30″ γίνεται αυτός ο διάλογος:

[…] Πάντως παραμένει αναπάντητο το ερώτημα του κυρίου Πρετεντέρη: τι άλλαξε τελικά; μέσα σε μερικές εβδομάδες; Διότι πριν από μερικές βδομάδες είχαμε καταρχήν ένα success story και από την άλλη μεριά «ήρεμα νερά»..

Μάκης Βορίδης: Αλλα..

.. προχωράμε ήρεμα. Τώρα υπάρχει…

Μάκης Βορίδης: Θα σας πω το εξής…

… που λέει: Δεν εκβιάζομαι και δεν εκβιάζω…

Μάκης Βορίδης: εγώ εχω εκτιμήσεις…

… πάμε σε κόλαση…

Μάκης Βορίδης: Εχω εκτιμήσεις. Έκανε ορισμένες…

..κάποιος πρέπει να μας πει.

Μάκης Βορίδης:…ο κύριος Χριστοδουλάκης. Έκανε ορισμένες ο κ. Χριστοδουλάκης. Εγώ θα σας πω, αν μου ζητάτε την εκτίμησή μου, ότι βρισκόμαστε περίπου στο εξής – και θεωρώ ότι εδώ, στο επόμενο χρονικό διάστημα, αυτό είναι που θα αντιμετωπίσουμε. Το πρόγραμμα ολοκληρώνεται! Προς δυστυχία πολλών και εδώ, το πρόγραμμα ολοκληρώνεται…

Δέσποινα Κουτσούμπα: Όντως προς δυστυχία. Όλου του ελληνικού λαού.

Μάκης Βορίδης: …όλης της αριστεράς,

Δέσποινα Κουτσούμπα: …Όχι μόνο ολοκληρώνεται…

Μάκης Βορίδης: …η οποία είχε πει ότι θα πτωχεύσουμε …

Δέσποινα Κουτσούμπα: …κοντεύει να πεθάνει.

Μάκης Βορίδης:…θα φύγουμε από το ευρώ, πάλεψε για να διώξει όποια προσπάθεια έχει γίνει, όποια επένδυση έχει γίνει…

Δέσποινα Κουτσούμπα: Ηθελα να ‘ξερα σε ποια…

Μάκης Βορίδης:…με μεγάλη συνέπεια.

Δέσποινα Κουτσούμπα: …κοινωνία ζείτε κύριε Βορίδη, πραγματικά ήθελα να ‘ξερα σε ποια…

Μάκης Βορίδης: Ζω, ζω…

Δέσποινα Κουτσούμπα: …κοινωνία ζείτε…

Μάκης Βορίδης: …ζω πολύ κοντά στην κοινωνία, σ’ αυτήν την κοινωνία μεσα…

Δέσποινα Κουτσούμπα: …ζείτε στην κοινωνία,που συνάδελφός μου έχασε το σπίτι του…

Μάκης Βορίδης: ..η οποία με συγχωρείτε πολύ, εμένα με εκλέγει, εσάς δεν σας εκλέγει!

Δέσποινα Κουτσούμπα: Σοβαρά; θέλετε να βγάλουμε…

Μάκης Βορίδης: Για να τελειώνουμε με την κοινωνία, ναι.

Δέσποινα Κουτσούμπα: …το [εκλογικό] πρόγραμμα σας….

Μάκης Βορίδης: Για να τελειώνουμε την κοινωνία.

Δέσποινα Κουτσούμπα: …εξέλεξε αυτή η κοινωνία…

Μάκης Βορίδης: …δεν ξέρω, θα δούμε, αυτό, θα δούμε, λοιπόν, αφήστε τώρα.

Δέσποινα Κουτσούμπα: Να το δούμε, όχι, να το δούμε…

Μάκης Βορίδης: Αφήστε, αφήστε, αφήστε.

Δέσποινα Κουτσούμπα: Και εμένα με εκλέγουν οι συνάδελφοί μου και μπορούν να με ανακαλέσουνε αν δεν κάνω αυτά…

Μάκης Βορίδης: Εσείς κατ’ αρχάς, συγνώμη, κομματική ταυτότητα, έχετε εσείς που μιλάτε;

Δέσποινα Κουτσούμπα: Ορίστε;

Μάκης Βορίδης: Έχετε κομματική ταυτότητα; Ως σύλλογος αρχαιολόγων….

Δέσποινα Κουτσούμπα: Γιατί, το ‘χετε απαγορέψει για τους δημοσίους υπαλλήλους;

Μάκης Βορίδης: Όχι! Καθόλου! Έχετε να μας την πείτε θέλω!

Δέσποινα Κουτσούμπα: Θα σας την πω, βεβαίως,

Μάκης Βορίδης: Για πείτε μας την, πείτε μας την!

Δέσποινα Κουτσούμπα: Ακούστε να δείτε…

Μάκης Βορίδης: Πείτε μας την! Πείτε μας την να ξέρουμε με ποιον μιλάμε.

Δέσποινα Κουτσούμπα: …είμαι [εκλεγμένη], για πολλά χρόνια, και είμαι μέλος στην Ανταρσύα.

Μάκης Βορίδης: Είστε μέλος του Ανταρσύα.

Δέσποινα Κουτσούμπα: Βεβαίως…

Μάκης Βορίδης: Έτσι, συννενοηθήκαμε.

Δέσποινα Κουτσούμπα: …βεβαίως. Και γι’ αυτόν τον λόγο…

Μάκης Βορίδης: Άρα λοιπόν…

Δέσποινα Κουτσούμπα: όχι, μισό να τελειώσω. Γι’ αυτόν τον λόγο…

Μάκης Βορίδης: Την [νομιμοποίησή] μου την εκλογική….

Δέσποινα Κουτσούμπα: ..γι’ αυτον τον λόγο ακριβώς….

Μάκης Βορίδης: …μην την θέτετε εσείς….

Δέσποινα Κουτσούμπα: …γι’ αυτόν τον λόγο ακριβώς…

Μάκης Βορίδης: μην την θέτετε εσείς.

Δέσποινα Κουτσούμπα: …που δεν έχει σχέση με το ότι είμαι πρόεδρος του συλλόγου ελλήνων αρχαιολόγων

Μάκης Βορίδης: Την νομιμοποίησή μου…

Δέσποινα Κουτσούμπα: …γι’ αυτόν τον λόγο έχω και μία…

Μάκης Βορίδης: την εκλογική, μην την…

Δέσποινα Κουτσούμπα: …και μία προοπτική, εάν..

Μάκης Βορίδης: …αμφισβητείτε εσείς.

Δέσποινα Κουτσούμπα: …Είχατε έναν συνάδελφό μου, από αυτούς που…

Μάκης Βορίδης: Εντάξει;

Δέσποινα Κουτσούμπα: …στην δουλειά….

Μάκης Βορίδης: …Να συνεχίσω, να συνεχίσω.

Δέσποινα Κουτσούμπα: θα σας μιλούσε πολύ χειρότερα από ότι εγώ.

Μάκης Βορίδης: Να συνεχίσω.

Δέσποινα Κουτσούμπα: Εάν είχατε εδώ τον συνάδελφό μου…

Μάκης Βορίδης: Άρα λοιπόν.

Δέσποινα Κουτσούμπα: …ο οποίος έφαγε κατασχετήριο, από την ΔΟΥ για 2600 ευρώ χρέος, θα σας μιλούσε πολύ χειρότερα απ’ ότι εγώ…

Μάκης Βορίδης: Τι εννοείτε;

Δέσποινα Κουτσούμπα: ..κύριε Βορίδη.

Μάκης Βορίδης: Τι εννοείτε;

Δέσποινα Κουτσούμπα: Ότι του ήρθε κατασχετήριο…

Μάκης Βορίδης: Ναι;

Δέσποινα Κουτσούμπα: …για χρέος 2600 ευρώ…

Μάκης Βορίδης: Για χρέος 2600 ευρώ.

Δέσποινα Κουτσούμπα: …στην Μυτιλήνη.

Μάκης Βορίδης: Μάλιστα. Επομένως;

Δέσποινα Κουτσούμπα: ..Από την ΔΟΥ Μυτιλήνης.

Μάκης Βορίδης: Κατά την άποψή σας δεν πρέπει…

Δέσποινα Κουτσούμπα: Άνθρωπος, πολύτεκνος με τέσσερα παιδιά,

Μάκης Βορίδης: ..να εισπράττονται τα 2600 ευρώ.

Δέσποινα Κουτσούμπα: ..έκτακτος.

Μάκης Βορίδης: …ευρώ.

Δέσποινα Κουτσούμπα: Άνθρωπος, πολύτεκνος, με τέσσερα παιδιά, έκτακτος. Έτσι; να εισπράττονται λέτε, να του πάρουνε το σπίτι λέτε.

Μάκης Βορίδης: Εγώ λέω, ξανά…

Δέσποινα Κουτσούμπα: Ζούμε στην ίδια κοινωνία, είστε σίγουρος.

Μάκης Βορίδης: …τα χρέη κατά την άποψή σας, δεν πρέπει να εισπράττονται. Αλλά εν συνεχεία, θα έρχεστε εσείς, που θα εγκαλείτε ακριβώς την κυβέρνηση γιατί δεν εισπράττει τα χρέη! Και άρα δεν έχει χρήματα για να υλοποιήσει την πολιτική της.

Δέσποινα Κουτσούμπα: Αυτά τα χρέη σας εγκαλεί κανείς που δεν εισπράττετε;

Μάκης Βορίδης: Αυτά λοιπόν τα χρέη…

Δέσποινα Κουτσούμπα: Αυτά τα χρέη;

Μάκης Βορίδης: …και τα άλλα, και θα δούμε.

Δέσποινα Κουτσούμπα: Οι πεντακόσιοι πέντε ποιον, το Βήμα δεν έγραφε, οι πεντακόσιοι πέντε έλληνες έχουνε δεν ξέρω πόσα δις, δεν…

Μάκης Βορίδης: Απ’ αυτούς, απ’ αυτούς. Λοιπόν…

Δέσποινα Κουτσούμπα: …δεν ξέρω να τα μετράω αυτά τα δις.

Μάκης Βορίδης: Να συνεχίσω κύριε Πρετεντέρη, να συνεχίσω κύριε Πρετεντέρη..

Γιάννης Πρετεντέρης: Οι πεντακόσιοι πέντε…

Μάκης Βορίδης: Ναι, θα λύσουμε, θα λύσουμε…

Γιάννης Πρετεντέρης: […] Εξήντα δις

Μάκης Βορίδης: …το πρόβλημα του προϋπολογισμού με τους πεντακόσιους πέντε. Με τους πεντακόσιους πέντε θα λύσουμε

Δέσποινα Κουτσούμπα: Όχι, θα το λύσουμε με τον έκτακτο συνάδελφο…

Μάκης Βορίδης: …θα λύσουμε το πρόβλημα του προϋπολογισμού. Εσείς με το καλό…

Δέσποινα Κουτσούμπα: με τα 2600 που χρώσταγε στην εφορία

Μάκης Βορίδης: όταν θα ‘ρθετε, όταν θα ‘ρθετε, θα δούμε πως θα πάρετε από τους πεντακόσιους πέντε, τι θα πάρετε.

Δέσποινα Κουτσούμπα: Εγώ είμαι ως πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων – αν δεν το θυμάστε.

Μάκης Βορίδης: Εντάξει. Εντάξει.

Είναι όντως δύσκολο να το παρακολουθήσει κανείς, και πρακτικά εννοώ γιατί μιλάνε όλοι πάνω στον άλλον, γίνεται λίγο χάβρα, πάντα γίνεται. Αλλά το ξεπέρασα, για να αποτυπώσω αυτό που ειπώθηκε.

Ο Μάκης Βορίδης, βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, εγκαλεί την Δέσποινα Κουτσούμπα που πρόσκειται στην Ανταρσύα γιατί αυτός έχει εκλεγεί βουλευτής, ενώ αυτή όχι, την μέμφεται γιατί αντιδρά στην κατάσχεση ενός σπιτιού για 2600 ευρώ στην εφορία, αλλά την ειρωνεύεται ταυτόχρονα που τον προτρέπει να τα πάρει από τους 505 έλληνες που έχουν, συνολική περιουσία, εξήντα δισεκατομμύρια ευρώ, σύμφωνα με το Βήμα. «Από αυτούς θα λύσουμε το πρόβλημα του προϋπολογισμού,» της λέει ειρωνικά. «Από αυτούς».

Ισχύει ότι έχω γράψει για τον Στουρνάρα – δεν ξέρει αλλιώς, ούτε αυτός. Και λέει, στην μέση του κειμένου, κάτι εξαιρετικά σωστό και σοβαρό: αυτόν επέλεξε ο λαός. Του έδωσε την ψήφο του, σ’ αυτόν, που επιλεκτικά είναι αυστηρός με όσους χάνουν το σπίτι τους για 2600 ευρώ, αλλά χαλαρός με τους πεντακόσιους πέντε έλληνες που αύξησαν την περιουσία τους στα εξήντα δισεκατομμύρια ευρώ.

Προσωπικά, δεν επιτίθεμαι στην επιτυχία τους. Καλά κάνουν και τα έβγαλαν, και αυτά και άλλα τόσα, αν έγιναν με παρανομίες, υπεύθυνο είναι το κράτος που δεν έλεγξε σωστά, αν έγιναν με ανήθικη νομιμοφροσύνη συνυπεύθυνος είμαι εγώ που αγόρασα τα προϊόντα τους, αν ήξερα τι έκαναν.

Τέσπα, όσο γνωρίζουμε, δεν είναι ένοχοι, για κάτι.

Με μία λεπτομέρεια βέβαια, κανείς μας δεν είναι ένοχος. Ο παππούς που χάνει την σύνταξή του, ή του ακριβαίνουν το φάρμακο, ή ο εργαζόμενος που του μεταθέτουν το έτος σύνταξης μερικά, ή αρκετά χρόνια μπροστά, δεν είναι ένοχος. Ο άνθρωπος που μοιράζει φυλλάδια, δεν είναι ένοχος. Δεν μπορεί να ζήσει μ’ αυτά, δεν μπορεί να συντηρηθεί – αλλά δεν είναι ένοχος γι’ αυτό. Αυτός που δεν βρίσκει δουλειά, γιατί έχει απομυζηθεί όλο το ρευστό από την αγορά και έχουν κλείσει όλες οι επιχειρήσεις, δεν είναι ένοχος. Αυτός που εξαιτίας της ανεργίας ζει στον δρόμο, δεν είναι ένοχος.

Αυτός που θα πλήρωνε την εφορία του, αλλά δεν μπόρεσε γιατί η αγορά γύρω του γκρεμίστηκε, είναι ένοχος; Για τον Βορίδη είναι απλά τα πράγματα. Ναι, είναι ένοχος, να χάσει το σπίτι του για δύο χιλιάδες εξακόσια ευρώ, γιατί χρωστάει στην εφορία και, διάολε, κάπως πρέπει να μαζέψει χρήματα αυτό το κράτος.

Όλα είναι, αν μου επιτρέπετε, καλώς καμωμένα. Είναι σαφές, για μένα αυτό που είπε ο Βορίδης, σαφές, ξεκάθαρο, και ουσιώδες:

Εμένα ψηφίσατε. Εγω, έτσι λειτουργώ.

Αν ψηφίζατε την κυρία Κουτσούμπα, παράδειγμα, τα πράγματα θα ήταν αλλιώς.

Δεν θέλετε αλλιώς: Θέλετε εμένα που θα συνυπογράψω να χάσει το σπίτι του ο άνθρωπος, για δύο χιλιάδες εξακόσια ευρώ, αλλά που δεν συζητώ να πάρω ούτε ένα ευρώ παραπάνω από τα εξήντα δις ικανών συμπολιτών μας γιατί σιγά μη σωθεί ο προϋπολογισμός έτσι.

Απλό δεν είναι;

Βέβαια, για να μην αδικήσω κανέναν, η Κουτσούμπα λέει «μισό λεπτό να δούμε με τι πρόγραμμα βγήκατε». ‘Ντάξει, ναι, ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΌΜΩΣ. Αν τον ξαναψηφίσει ο κόσμος, θα ξέρει τι παίρνει, πια. Το λέει ο άνθρωπος.

Εμένα απλό μου φαίνεται, και ξεκάθαρο.

Άντε, και καλή ψήφο.

Αγαπητέ Γιάννη, στον ενικό, όπως θέλει και ο Νίκος. Στον ενικό λοιπόν. Άκουσα μία ερώτηση, και κάθε άλλη που θα μπορούσα να ρωτήσω, εξαφανίστηκε. Κάθε άλλη σκέψη, εξαϋλώθηκε. Μου έμεινε στο μυαλό αυτό που άκουσα:

– Υπουργέ, ένα τελευταίο. Ένα λεπτό. Θέλω να μου πείτε, μονολεκτικά, αν είστε θιασώτης της σχολής του Σικάγου, πρώτον, και δεύτερον, μισό λεπτάκι, ένα απόσπασμα από την Real News του κυρίου Χατζηνικολάου. «Σκότωσα το αγέννητο παιδί μου» – Ακούστε το πολύ, προσεκτικά, όλοι:
«Με λένε Δημήτρη. Είμαι 38 χρονών και με τη γυναίκα μου εργαζόμασταν σε γνωστό εμπορικό κέντρο του Πειραιά. Το όνειρό μας μετά από τρία χρόνια γάμου ήταν να αποκτήσουμε ένα παιδί. Τον Μάρτιο η σύζυγός μου έμεινε έγκυος. Έναν μήνα αργότερα η επιχείρηση που δουλεύουμε, έκλεισε. Μείναμε και οι δύο άνεργοι μέσα σε μία νύχτα. Τρομάξαμε. Μετρήσαμε τις δυνάμεις μας. Διαπιστώσαμε με φρίκη ότι δε θα μπορούσαμε καν να θρέψουμε το παιδί που θα φέρναμε στον κόσμο. Και πήραμε την απελπισμένη απόφαση: έκτρωση. Δεν ζητάω εκδίκηση από τους πολιτικούς για το έγκλημα που με ανάγκασαν να κάνω, αλλά μια απάντηση για τα όνειρα που μας “έκαψαν”. Ξέρω ότι αυτό που έκανα δεν είναι η λύση και δεν προτρέπω κανέναν να κάνει το ίδιο. Από εδώ και πέρα η γυναίκα μου και εγώ θα ζούμε με τη μαρτυρική ενοχή ότι σκοτώσαμε το παιδί μας. Αναρωτιέμαι πώς μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος με τέτοιο βάρος μέσα του…». Ευχαριστώ πάρα πολύ.

Γιάννης Στουρνάρας: Να απαντήσω

Νίκος Χατζηνικολάου: Μία φράση και κλείνουμε

Γιάννης Στουρνάρας: Ναι – όχι απλώς δεν ανήκω στην σχολή του Σικάγο, είναι μία σχολή που έχει επιφέρει πολύ μεγάλα πλήγματα όπου εφαρμόστηκαν τα συμπεράσματά της, ως οικονομολόγος είμαι Κενσυανός, ε, και η παιδεία μου, η αγγλοσαξωνική έχει βοηθήσει πολύ σ’ αυτό. Τώρα, όσο αναφορά Νίκο την ιστορία του Δημήτρη που ήτανε στην Real News, επίτρεψέ μου να μην την σχολιάσω καν. Την θεωρώ αστεία, λυπάμαι που το λέω, αν πραγματικά έγινε αυτό, αυτός ο κύριος είναι άξιος της τύχης του, αν έκανε κάτι τέτοιο, αλλά, πίστεψέ με, δεν το πιστεύω αυτό.

Νίκος Χατζηνικολάου: Γιατί το λες αυτό υπουργέ;

Γιάννης Στουρνάρας: Δεν το πιστεύω, δεν είναι δυνατόν…

Νίκος Χατζηνικολάου: …είναι ανθρώπινη απελπισία!…

Γιάννης Στουρνάρας: …δεν είναι δυνατόν να σκοτώσει κάποιος το παιδί του,…

Νίκος Χατζηνικολάου: …έκτρωση…

Γιάννης Στουρνάρας: ..από αυτόν τον λόγο.

Νίκος Χατζηνικολάου: Έκανε έκτρωση. Είναι αληθινή η ιστορία.

Γιάννης Στουρνάρας: Δεν το πιστεύω. Πες..

Νίκος Χατζηνικολάου: Ε.. είναι απόλυτα αληθινή ιστορία, ο …

Γιάννης Στουρνάρας: …δεν το πιστεύω, δεν θέλω να το πιστεύω αυτό το πράγμα.

Νίκος Χατζηνικολάου: .. ο άνθρωπος αυτός μίλησε με τα στοιχεία της ταυτότητάς του, δεν είναι κάποιος…

Γιάννης Στουρνάρας: Λυπάμαι, αν το έκανε λυπάμαι πραγματικά, αν το έκανε λυπάμαι πραγματικά.

Νίκος Χατζηνικολάου: Έχουμε πολλά τέτοια, πολλές τέτοιες κινήσεις απελπισίας όμως, οι αυτοκτονίες τι είναι; Δεν είναι το ίδιο; Με έναν διαφορετικό τρόπο;

Γιάννης Στουρνάρας: Η αυτοκτονία είναι πάρα πολύ σοβαρό θέμα, ναι, όντως.

Νίκος Χατζηνικολάου: Και είχαμε πολλές αυτοκτονίες τα τελευταία χρόνια.

~

Σειρά μου, Γιάννη, υπουργέ μου. Σειρά μου να πάρω τον λόγο.

Εγώ, είμαι εδώ ως πολίτης. Ως υπεύθυνος πολίτης, που ψηφίζω, που λέω στους άλλους για ποιους λόγους ψηφίζω, έχω ευθύνη, έχω ευθύνη της ψήφου μου, όχι μόνο της δικής μου, έχω την ευθύνη για την ψήφο όλων, ως πολίτης, γιατί έχουμε δημοκρατία, και η ευθύνη για τις λάθος αποφάσεις επιμερίζεται σε όλους.

Ως πολίτης, αισθάνομαι ντροπή. Αισθάνομαι ντροπή ακούγοντας αυτήν την ιστορία ρε συ Γιάννη. Θυμώνω ρε συ Γιάννη. Γιατί την πιστεύω αυτήν την ιστορία, πιστεύω πολλές ιστορίες που ακούγονται, ιστορίες που δεν θέλω να αναπαραγάγω, είναι ντροπή ρε συ Γιάννη. Εγώ αισθάνομαι ντροπή.

Ντροπή γιατί η κοινωνία μας, όχι εγώ προσωπικά, η κοινωνία μας θα έπρεπε να μην επιτρέπει σε έναν άνθρωπο να κάνει τέτοιο πράγμα, όχι τιμωρώντας τον, προστατεύοντάς τον, δίνοντας του λύσεις, εναλλακτικές, δίνοντάς του ελπίδα, βοηθώντας τον.

Ντρέπομαι, και αναλογίζομαι τις ευθύνες μου. Έτσι πιστεύω ότι πρέπει να κάνω. Γιατί το ένα δέκατοεκατομμυριοστό της κοινωνίας αυτής, που πρέπει να ζήσει αυτός ο άνθρωπος, είναι δικό μου δημιούργημα. Και το πριν της, και το τώρα της, και το μετά της.

Και ντρέπομαι, που ένας άνθρωπος όπως εσύ, που ορίζει την οικονομική και κοινωνική στρατηγική της χώρας, λέει δημόσια σ’ αυτόν τον άνθρωπο, ότι είναι άξιος της μοίρας του. Ντρέπομαι που έχεις την δύναμη, που σου εγώ έδωσα την δύναμη, να το ξεστομίσεις αυτό, ντρέπομαι που έχεις την εξουσία να κάνεις εσύ, που θεωρείς αυτό γι’ αυτόν τον άνθρωπο, που σηκώνεις το δάχτυλο και λες «έκανε λάθος», δείχνοντας αυτόν, για την πράξη του, «έκανε λάθος», ντρέπομαι που εσύ να έχεις την δύναμη να το αλλάξεις.

Ντρέπομαι βαθιά που υπάρχεις σ’ αυτό το σύστημα εξουσίας. Ντρέπομαι βαθύτατα που ψήφισα, ως κοινωνία, ανθρώπους που σου εμπιστεύτηκαν την μοίρα αυτού του τόπου.

Για να κάθεσαι κάτω από το φως των προβολέων, με τις τιμές ενός υπουργού ρε συ Γιάννη, και να δείχνεις με το δάχτυλο αυτόν τον άνθρωπο, και να λες ότι έκανε λάθος.

Ότι έκανε λάθος αυτός.

Ντρέπομαι που σου πέρασε από το μυαλό ότι να τολμήσεις να τον κρίνεις, και δεν σου ξεκαθάρισα σωστά ότι πριν, (αποκλειστικά θεσμικά, ως υπουργός, και όχι ανθρώπινα) θα κριθείς εσύ γι’ αυτό που έκανε.

Για τις ευθύνες σου, τις αποφάσεις σου, τις προταιρεότητές σου, και τις παραλείψεις σου.

Και δεν θυμώνω μαζί σου, υπουργέ μου. Ξέρεις γιατί; Γιατί εσύ, δεν είσαι ψεύτικος. Αυτός είσαι. Δεν πούλησες ανθρωπιά και καλοσύνη για να πάρεις την θέση που πήρες: είσαι ένας τραπεζίτης, ένας χρόνια οργανωτής της οικονομικής πολιτικής που ζούμε τώρα, σε όλα τα επίπεδα, ένας υπάλληλος ενός τραπεζικού συστήματος. Δεν είσαι εσύ το λάθος, εσύ είσαι ένας τραπεζίτης.

Ένας άνθρωπος που όλα γύρω του είναι ένα Excel.

Εγώ είμαι το λάθος. Το λάθος είμαι εγώ, γιατί έβαλα έναν τραπεζίτη σ’ αυτήν την θέση. Έβαλα κάποιον που μιλάει κάθε μέρα με επιχειρηματίες και εφοπλιστές και τραπεζίτες, έλληνες και ευρωπαίους, και δεν έχει μιλήσει ούτε με έναν άστεγο. Τόσο καιρό, από τότε που ανέλαβε, έχει χτυπήσει το τηλέφωνό του με εκατοντάδες επιχειρηματίες και εφοπλιστές και τραπεζίτες – αλλά ούτε έναν άστεγο. Ούτε έναν.

Ούτε ένα ζευγάρι ανέργων. Ούτε έναν συνταξιούχο των πεντακοσίων ευρώ, από αυτούς που δεν έχουν γαμπρό υπουργό, υπουργέ μου, αλλά γαμπρό άνεργο, παντρεμένο, που ψάχνει για δουλειά μαζί με το παιδί τους.

Που μοιράζονται την σύνταξή τους, όλοι μαζί.

Δεν φταις εσύ, ρε συ Γιάννη. Δεν μπορείς να ξέρεις.

Εγώ φταίω. Εγώ που έβαλα έναν τραπεζίτη υπουργό των ανέργων, άστεγων, συνταξιούχων, κατεστραμμένων, αντί να βάλω έναν άστεγο για υπουργό μας.

Αυτός, θα καταλάβαινε περισσότερα. Αυτός θα καταλάβαινε ότι κάπως πρέπει να βγει μία οικογένεια, αυτός δεν θα τολμούσε να βάλει δίλημμα «θέλετε πενήντα νεκρούς, ή εκατό»; για να διαλέξω τους πενήντα, αυτός που δεν θα βλέπει ατάραχος 420 εκατομμύρια ευρώ να δαπανώνται σε «έργα υποδομών» σε ένα χρόνο και δεν θα τολμήσει να πει, με διαφορά ημερών, ναι στα 300.000 ευρώ το δίμηνο δαπάνη της ΔΤ, και ταυτόχρονα «είναι άξιος της μοίρας του» για τον άνθρωπο που δεν μισεί κανέναν άλλον παρά μόνο την ηθική του έκπτωση, που τελειώνει το γράμμα του με το «αναρωτιέμαι πώς μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος με τέτοιο βάρος μέσα του«.

Εγώ φταίω, όχι εσύ.

Δεν θυμώνω μαζί σου.

Υπουργέ μου.

Ανατροπή 12/10/2012. Δέκα το βράδυ. Ανοίγω την τηλεόραση, στο 66:25″

update: Είχα βάλει το video εδώ, αλλά έσκαγε η σελίδα μου. Δες το από το site τους.

Πρετεντέρης: Πάμε λοιπόν στον κύριο Χρυσόγονο, που ακούω.. που τον έχουμε, συγνώμη που σας διέκοψα προηγουμένως, περιμένω να μου πείτε ποιος θα κρίνει την αντισυνταγματικότητα αυτών των μέτρων, γιατί, ξέρετε, προφανώς όλοι οι καθηγητές μπορείτε να, ε, αρθρογραφείτε με την μιά όψη, ή την άλλη, αλλά πρέπει κάποιος τελικά να πει, είναι συνταγματικό αυτό, ή δεν είναι – ποιος θα το πει αυτό;

Χρυσόγονος: Για τα θέματα συντάξεων, το αρμόδιο είναι το ελεγκτικό συνέδριο – το οποίο, ήδη, έχει γνωμοδοτήσει…

Πρετεντέρης: Ναι, α, γνωμοδότ… μάλιστα.

Χρυσόγονος: …σύμφωνα με το άρθρο 79 του Συντάγματος, ήταν υποχρεωτική η γνωμοδότηση αυτή, δεν ελήφθη, βέβαια, καθόλου υπόψη…

Πρετεντέρης: Μάλιστα.

Χρυσόγονος: …από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Εεεε, για θέματα Ιδιωτικού Δικαίου, (ο)που υπάρχουν και αυτά, θα είναι αρμόδιος ο Άρειος Πάγος, και για θέματα Δημοσίου Δικαίου θα είναι αρμόδιο το Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο στην απόφασή του 668 του 2012 στην οποία δέχθηκε την συνταγματικότητα, των μέτρων που είχαν ληφθεί στο Πρώτο Μνημόνιο, είχε θέσει, με σαφή τρόπο κόκκινες γραμμές, για το μέλλον, οι οποίες, παραβιάζονται τώρα, επίσης κατά τρόπο προφανή.

Πρετεντέρης: Συνεπώς πιστεύετε ότι, το Συμβούλιο της Επικρατείας και το Ελεγκτικό Συνέδριο, ενδέχεται να κρίνουν ορισμένα από τα μέτρα αυτά, αντισυνταγματικά;

Χρυσόγονος: Εάν το Συμβούλιο της Επικρατείας και το Ελεγκτικό Συνέδριο διατηρήσουν σταθερή την γραμμή την οποία έχουν χαράξει, με την γνωμοδότηση το ένα, και με την απόφαση το άλλο, ασφαλώς, θα κρίνουν πολύ μεγάλο μέρος των μέτρων ως αντισυνταγματικά, και αντίθετα στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου…

Πρετεντέρης: Πρέπει να προσφύγουν οι πολίτες για να αποφασιστεί αυτό;

Χρυσόγονος: Ναι, πρέπει να προσφύγει ο κάθε ενδιαφερόμενος, δεν υπάρχει επεκτατικό αποτέλεσμα στα ένδικα

Πρετεντέρης: Μάλιστα.

Χρυσόγονος: ..μέσα που θα ασκηθούν, όποιος δεν αμφισβητήσει την νομιμότητα και την συνταγματικότητα δεν μπορεί να (βγει) από…

Πρετεντέρης: Κύριε Δένδια μπορεί να μπλέξει όλη η ιστορία, σε δικαστήρια και σε… γιατί βλέπω όντως, αυτό που επισημαίνει ο κύριος Χρυσόγονος είναι αλήθεια, ότι και το Ελεγκτικό Συνέδριο, και ο Άρειος Πάγος, και ο…. ο Επιστημονικός Σύμβουλος…

Δένδιας: Μιλάμε κατ’ αρχήν για γνωμοδότηση του Ελεγκτικού Συνεδρίου…

Πρετεντέρης: Όλα είναι γνωμοδοτήσεις αυτά, έχετε δίκιο..

Δένδιας: …και νομίζω, εε…

Πρετεντέρης: Αλλα, ανοίγει μία ιστορία εεε… δικαστηρίων..

Δένδιας: Μα, [χαμογελώντας] ξέρετε, στην Ελλαδα είμαστε, όλα ανοίγουν μία ιστορία δικαστηρίων! Αλλά, θα μου επιτρέψετε να σας πω, ότι δεν πρόκειται να οδηγηθούμε σε μία συνταγματοποίηση της πολιτικής ζωής και της ανάγκης επιβίωσης της χώρας. Εάν κάποιος θίγεται, μπορεί να προσφύγει στην Ελληνική δικαιοσύνη, έχει κάθε δικαίωμα, εν ευθέτω χρόνο, και, επιτρέψτε μου να σας προβλέψω ότι, ως συνήθως, αυτός ο χρόνος θα είναι μακρότατος, για πέντε, για έξι, για επτά, για οκτώ χρόνια μιλάμε…

Χρυσόγονος: Επιχαίρετε γι’ αυτό κύριε Υπουργέ;

Δένδιας: …είναι να κριθεί, εάν και κατά πόσον, κύριε, θα μου επιτρέψετε κύριε καθηγητά να μην σας διακόπτω, δίνετε και κακό παράδειγμα στους φοιτητές σας έτσι, λοιπόν, απο εκεί και πέρα λοιπόν,

Πάγκαλος: Αν ήταν το μόνο…

Δένδιας: …σε ευθέτω χρόνο, σε αυτό το χρόνο νομίζω, θα μπορεί να αποφανθεί η Ελληνική δικαιοσύνη, για το εάν, και κατά πόσον, υπάρχει ή δεν υπάρχει…

Πρετεντέρης: Άρα, δεν, δεν βλέπετε να υπάρχει μία επιπλοκή…

Δένδιας: ..δεν νομίζω όμως ότι θα υπάρχει…

Πρετεντέρης: Κύριε Παπαδημούλη…

Δένδιας: …κάτι άμεσο.

Συμμετέχουν:
– Γιάννης Πρετεντέρης, Δημοσιογράφος και αρθρογράφος
– Κώστας Χρυσόγονος, Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου ΑΠΘ
– Νίκος Δένδιας, Υπουργός Δημοσίας Τάξεως και βουλευτής Κέρκυρας
– Θεόδωρος Πάγκαλος, Πρώην βουλευτής Α’ Περιφέρειας Αθηνών

Αν σχολιάσω, αν βάλω τίτλο, θα πάω φυλακή. Και δεν μπορώ να πάω φυλακή, γιατί έχω δύο παιδιά, και μία γυναίκα, και μια όποια ελευθερία, και μόνο αυτό σκέφτομαι, μόνο αυτό με κρατάει από το να σχολιάσω -τίποτα άλλο. Όλες οι άμυνές μου έχουν πέσει, μόνο αυτό με κρατάει: Δύο παιδιά, και μία γυναίκα, και ένα σπίτι, που γυρίζω κάθε βράδυ, μια οικογένεια, και μία αξιοπρέπεια, να μην γίνω σαν τα μούτρα τους.

Μόνο μία παρατήρηση που έκανα εχθές:

Δεν ξερω τι μας αξιζει, να πεινασουμε, να χασουμε την δουλεια μας, μπορει, το ειρωνικο υφος Δενδια ΔΕΝ μας αξιζει. ΔΕΝ μας αξιζει. ΟΧΙ.

— Γιάννης @arkoudos (@arkoudos) November 12, 2012

Όχι, αυτό δεν μας αξίζει.

Η Λιάνα Κανέλλη δέχεται ένα πείραγμα/σάτιρα/αστείο στην εκπομπή της Πόπης Τσαπανίδου από την χιουμοριστική εκπομπή «Συντέλεια» του ίδιου καναλιού.

Κατ’ αρχάς, η αντίδρασή της:

Ανεξαρτήτως αν εγώ νομίζω ότι είναι ότι πιο αντιφασιστικό [προσθήκη: «τηλεοπτικά»] έχει γίνει τα τελευταία χρόνια, από την άνοδο της Χρυσής Αυγής και μετά, περισσότερο από τα βίντεο που δείχνουν ξυλοδαρμούς, περισσότερο από ναζιστικούς χαιρετισμούς, περισσότερο από τα χτυπήματα, ζωντανά, στην Κανέλλη (που, προφανώς, το πιστεύω), μπορώ να δεχθώ κάθε αντίληψη για το γεγονός.

Σχεδόν.

Γιατί δυσκολεύομαι να δεχθώ αντιλήψεις όπως «ήταν αντιαισθητική η εικόνα» ή «ήταν υπερβολική η αντίδραση». Όχι γιατί διαφωνώ, είναι πραγματικά αδιάφορο αν διαφωνώ, η αισθητική του καθενός, ή η υπερβολή του καθενός δεν μπαίνουν σε ζύγι, και αν δεν μ΄ αρέσει εμένα τα πετάμε.

Γιατί, πέρα από τα κλάματα, ή τις υπερβολές μίας Κανέλλης, ή τέλος πάντων τα δάκρυα, και τις μύτες που τρέχουν, ή οτιδήποτε μπορεί να σου αποσπά την προσοχή – αυτό που λέγεται, είναι, νομίζω, σπουδαίο. Αν βγάλεις τα δάκρυα, οι λέξεις που ακούγονται, είναι σημαντικές. Αν απομονώσεις την ένταση μίας γυναίκας που είναι (ή δεν είναι, για κάποιους) σοκαρισμένη, μίας γυναίκας που δέχθηκε σωματική βία (έστω και πριν τέσσερις μήνες, για κάποιους), το νόημα αυτών που λέγονται είναι πολύ σημαντικό.

Μπήκα λοιπόν σε έναν κόπο.

Έβγαλα τα δάκρυα.

Αφού τα δάκρυα ενοχλούν, και αποσπούν την προσοχή, ας δοκιμάσουμε να διαβάσουμε, χωρίς συγκινήσεις και την ένταση της στιγμής, ας αποροφήσουμε τις λέξεις στεγνές, ας κάνουμε το κλάμα βουβό, μήπως, μήπως καταφέρουμε να μείνουμε στην ουσία.

Αυτά ελέχθησαν:

Πόπη Τσαπανίδου: Είμαστε στο στούντιο με την Λιάνα Κανέλλη, από την οποία θα ζητήσω και από κοντά πια, συγνώμη που ήρθε σε τόσο δύσκολη θέση – και επειδή δε βλέπω ότι είσαι αναστατωμένη ειλικρινά σου μιλάω, μέσα από την ψυχή μου συγνώμη-

Λιάνα Κανέλλη: ..αποφάσισα να βγω στον αέρα, και σας ευχαριστώ πάρα πολύ που μου δίνετε αυτά τα τρία λεπτά, παρότι η ψυχική μου κατάσταση είναι εξαιρετικά βεβαρημένη αυτήν την στιγμή, για να εξηγήσω εγώ, διότι έγινα θύμα μέσα σε λιγότερο από τριάντα δευτερόλεπτα μίας σπέκουλας από συναδέλφους, από μπλόγκς, από χίλια δυο, τα οποία παίρνουν και ρωτάνε τι συνέβη. Και επειδή σε τέτοια ζητήματα, που παίρνουν αυτήν την μορφή, δεν έχω καμία διάθεση να βγάλω ανακοινώσεις, όπως είθισται να κάνουν άλλοι βουλευτές ή άλλα κόμματα – το δικό μου δεν κάνει τέτοια πράγματα- επί προσωπικού, θέλω να εξηγήσω *εγώ*, σ’ αυτόν τον αέρα τι ακριβώς συνέβη – να εξηγήσω και γιατί είμαι έτσι, και γιατί είμαι υποχρεωμένη να απαντήσω σε ερωτήσεις που δεν μου τέθηκαν.

ΠΤ: Έχεις όσο χρόνο θέλεις.

ΛΚ: Βγαίνοντας στο διάλειμμα το διαφημιστικό από την εκπομπή σου, σε έναν πολύ μικρό και στενό χώρο που είναι έξω, γιατί το διάλειμμα θα ήταν περίπου έξι ως επτά λεπτά, μαζί με τον συνάδελφο που καθόνταν εδώ, σε έναν πάρα πολύ στενό χώρο, ανοίγοντας την πόρτα που σπρώχνεται έτσι (δείχνει) βρέθηκα, μπροστά σε.. [παύση] …και ας καταλάβει ο κόσμος τι εννοώ: ένα ζευγάρι μαύρα γάντια του μποξ, σε απόσταση πέντε πόντων από το πρόσωπό μου, από έναν, ε, σωματώδη κύριο που κάνει τα αστεία στην Συντέλεια, ο οποίος έχει περασμένη και ριγμένη την Ελληνική σημαία στους ώμους του, και έναν νεαρό, να τραβάει από την κάμερα, την έκπληξη ενός ανθρώπου. Το μόνο πράγμα που ζητάω είναι «σας παρακαλώ πάρα πολύ, δεν θέλω κάτι τέτοιο» -γιατί έπαθα σοκ- και λέω σας παρακαλώ πάρα πολύ, να μου πει κάποιος, όταν έχει υποστεί κτηνωδία δημόσια, εάν μπορεί να αντιμετωπίσει, ένα ζευγάρι γάντια βγαίνοντας από την εκπομπή, για τρία δεύτερα, σε ένα σαλόνι. Βρέθηκα με δύο γάντια, μπουνιάς, εδώ [δείχνει τα μάτια της] της πυγμαχίας. Αυτό υποτίθεται ότι θα ήταν ένα αυθόρμητο αστείο για την εκπομπή Συντέλεια. Σε ‘μένα συνετέλεσε στην ηθική, και ψυχολογική καταρράκωση να θεωρείται αστεία η διαπόμπευση και η βία. Εαν αυτό είναι αστείο -γι’ αυτό βγαίνω στον αέρα- δεν είναι αστείο! Μπορώ να φυλαχθώ από οποιονδήποτε χρυσαυγίτη, μπορώ να το αντιμετωπίσω πολιτικά, το αστείο αυτού του επιπέδου, αυτή την βία, και τον φασισμό του δήθεν αυθόρμητου, του δήθεν χιουμοριστικού, του δήθεν αστείου, χωρίς να ρωτήσουμε τον άλλον, σε τι κατάσταση βρίσκεται, αν μπορεί μετά από ένα τέτοιο αστείο σε ένα διάλειμμα να γυρίσει να συνεχίσει την πολιτική συζήτηση, και με σάτυρα, πάνω σε μία βίαιη πράξη, που ηθικά όφειλε να είναι είναι καταδικαστέα *από όλους*, ακόμα και από τους ανθρώπους που, θέλουν να ψηφίσουνε Χρυσή Αυγή – δεν είναι αστείο. Κατέρρευσα από την αντίληψη ότι συνάδελφοί μου, νέα παιδιά, πολλά από αυτά τα έχω διδάξει, μπορεί να θεώρησαν αστείο *κάτι τέτοιο*. Βγαίνω και το λέω *εγώ*, εγώ είμαι υπόλογη απέναντι στο κοινό όπως είναι οι δημοσιογράφοι. Είμαι υπόλογη απέναντι στους ψηφοφόρους και στον λαό και στους πολίτες, είμαι δημόσιο πρόσωπο που δεν έχει δύο χαρακτήρες -έναν πίσω από τις κάμερες, και έναν μπροστά από τις κάμερες. Η στοιχειώδης ευπρέπεια, επαγγελματισμός και γενναιότης μου, με υποχρεώνουν να απαντάω εγώ, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, χωρίς μεηκ-απ, χωρίς ωραιοποίηση, και χωρίς την αντίληψη, ότι επειδή είμαι στα μίντια, είμαι θεός. Δεν είμαι θεός! και δεν επιτρέπω σε κανένανε, μα σε κανένανε να αστειευτεί για την βία. Δεν επιτρέπω σε κανένανε να του κάνουνε πλάκα επειδή του βαρέσανε την μάνα, ή επειδή του βιάσανε την μάνα. Για οποιονδήποτε λόγο, ο εξωραϊσμός αυτών των πράξεων, είναι η αιτία της παγκόσμιας ανόδου του φασισμού…

ΠΤ: Θα συμφωνήσω Λιάνα απόλυτα μαζί σου…

ΛΚ: …ευχαριστώ πάρα πολύ…

ΠΤ: …απόλυτα μαζί σου…

ΛΚ: …για την δημοκρατία να μου δώσετε αυτόν τον μικρό χώρο να το πω,

ΠΤ: …αυτο είναι το ελάχιστο…

ΛΚ: ..να μην παίξουνε, δημοσιογραφικά, να σου πω, να μην παίξουνε τα μπλογκς, να μην παίξουνε τις γνώμες τους, να μην φαντάζονται τι έγινε. Είκοσι δεύτερα έχουνε, αν θελήσουνε ας το δώσουνε, είμαι ένας άνθρωπος που *αρνήθηκε να κάνει σάτιρα την βία σε βάρος του*!

ΠΤ: Λιάνα, καλά κάνεις και τονίζεις…

ΛΚ: Και επιμένω και τώρα να σας λέω *δεν είναι προσωπικό* – αν αρχίσετε να αστειεύεστε για το δράμα δίπλα σας θα εξοικειωθείτε με το τέρας. Μην μ’ ακούσετε εμένα, εγώ μπορεί να είμαι ένα τίποτα, ακούστε έναν Μάνο Χατζηδάκη (σ: αναφέρεται σ’ αυτό) ακούστε ανθρώπους πολύ σοβαρότερους, πολύ μεγαλύτερους από ‘μένανε – που πρόσφεραν πράγματα σ’ αυτόν τον τόπο, μην-εξοικειώνεστε-με το τέρας γελώντας με τα καμώματά του, είναι ο καλύτερος τρόπος να του μοιάσετε. Δεν έχω τίποτα άλλο να πω, δεν…

ΠΤ: …

ΛΚ: …δεν είναι μανιφέστο, δεν είναι πολιτική θέση – δεν είναι κρίση υστερίας…

ΠΤ: …θέλω σε παρακαλώ…

ΛΚ: …και δεν είναι παρά, συγκίνηση, εσωτερική, για να κρατηθώ όρθια και με αξιοπρέπεια, τίποτε παραπάνω – και για να μην κρύψω από το κοινό, γιατί έφυγα από την εκπομπή..

ΠΤ: …θέλω τρία δευτερόλεπτα…

ΛΚ: …και δεν κατάφερα να μην αισθάνομαι *βαθύτατα* πληγωμένη, βαθύτατα προσβεβλημένη, και κυρίως βαθύτατα απορριμένη. Όταν ο φασισμός γίνει ανέκδοτο αγάπη μου, γίνεται μετά και εκπομπή, και μετά γίνεται και άποψη πολιτική και κυρίαρχη

ΠΤ: Θέλω τρία δευτερόλεπτα μόνο από την δικιά μου την πλευρά – κατ’ αρχάς να, ε, να σου ζητήσω συγνώμη ξανά…

ΛΚ: … μα δεν ήξερες τίποτα….

ΠΤ: …κατά την διάρκεια της δικιάς μου εκπομπής έγινε αυτό…

ΛΚ: …εγώ συγνώμη που μπορεί να έφυγα από την εκπομπή…

ΠΤ: …όχι, καθόλου

ΛΚ: …χωρίς να πρέπει.

ΠΤ: Δεύτερον, θέλω να σου πω ότι είμαι *εκατό τοις εκατό* σίγουρη ότι δεν υπήρχε καμία τέτοια πρόθεση, ούτε στην άκρη του μυαλού κάποιου, αυτή η σκέψη, η ανέχεια ή, ή, ότι περιγράφεις ως επικίνδυνο – και συμφωνώ μαζί σου ότι είναι ο μεγάλος κίνδυνος…

ΛΚ: ..επιτρεψέ μου, η ανοχή, όχι η ανέχεια….

ΠΤ: …μπορώ να σου πω…

ΛΚ: ..η ανοχή, όχι η ανέχεια….

ΠΤ: …έχεις απόλυτο δίκιο. Μπορώ να σου πω όμως κάτι; Α.. ήταν άντρες, θα τους συγχωρέσεις το γεγονός ότι ήταν άντρες – με ποια έννοια στο λέω, το χαστούκι σε γυναίκα…

ΛΚ: Όχι, δεν θα το πάρω σεξιστικά…

ΠΤ: …το χαστούκι σε γυναίκα….

ΛΚ: …δεν θα το πάρω σεξιστικά…

ΠΤ: …Περίμενε!

ΛΚ: ..σου ζητώ συγνώμη-

ΠΤ: δεν το κάνω σεξιστικό!

ΛΚ: …για μία γυναίκα που δέρνει μία γυναίκα…

ΠΤ: …άσε με να ολοκληρώσω…

ΛΚ: …έγινε αστείο

ΠΤ: …άσε με λίγο να ολοκληρώσω…

ΛΚ: …δεν θέλω να ακούσω τίποτε άλλο…

ΠΤ: …το χαστούκι σε μία γυναίκα είναι βία, είναι κακοποίηση, είναι κακοποίηση και οι γυναίκες έχουμε ίσως μία μεγαλύτερη ευαισθησία….

ΛΚ: ….συγνώμη που θα στο πω….

ΠΤ: ….να βάλουμε όρια στην σάτιρα…

ΛΚ: Κάνεις ένα λάθος,

ΠΤ: ….να βάλουμε όρια στην σάτιρα.

ΛΚ: …αν εγώ χαστούκιζα τον Κασιδιάρη, διαρκούσης μίας προεκλογικής πολιτικής εκπομπής, θα ήμουνα, το ίδιο κτήνος, το ίδιο χυδαία, άλλου φύλου, τίποτε πέραν αυτού…

ΠΤ: …προσπαθώ να σου πω ότι δεν είχανε καμία πρόθεση…

ΛΚ: ..να με συγχωρεί η χάρη σου…

ΠΤ: …στο ελάχιστο. Και αισθάνονται τα παιδιά ακόμη χειρότερα από ότι εσύ τώρα, στο λέω…

ΛΚ: …κορίτσι μου, δεν υπάρχει κλοπή καλή, των πέντε δραχμών, και κλοπή κακή, των πέντε εκατομμυρίων, χάσαμε-κλίμακα-αξιών. Μην της βάζετε…

ΠΤ: …Λυπάμαι ειλικρινά, λυπάμαι ειλικρινά που σε φέραμε σε δύσκολη θέση….

ΛΚ: …μην της βάζετε φύλο, η, η κλοπή, είναι κλοπή όταν γίνεται, είτε είναι μία δραχμή, είτε είναι εκατό εκατομμύρια. Τα κίνητρα της κλοπής δεν καθαγιάζουν την πράξη. Ο πεινασμένος που θα κλέψει ένα-καρβέλι-ψωμί, στον Γιάννη Αγιάννη, είναι μυθιστόρημα, που εξηγεί την εποχή των αθλίων, ποιοι έκλεβαν το ψωμί, μην μπερδεύουμε τα πράγματα, σας παρακαλώ πάρα πολύ, δεν είναι ζήτημα ενός άνδρα και μίας γυναίκας,

ΠΤ: …δεν είναι, δεν το βάζω έτσι βρε αγάπη μου….

ΛΚ: …πολιτισμένων ανθρώπων….

ΠΤ: μην το τοποθετείς, μην το τοποθετείς σε λάθος βάση τώρα εσύ…

ΛΚ: …άνθρωποι…

ΠΤ: …μην το τοποθετείς σε λάθος βάση εσύ….

ΛΚ: …Εγώ απαντώ, αυτό που μου είπες δεν θέλω να κάνω συζήτηση,…

ΠΤ: …κατ’ αρχάς…

ΛΚ: …δεν θέλω να κάνω συνέντευξη επί του εαυτού μου αυτήν την στιγμή,

ΠΤ:… όχι, όχι καθόλου…

ΛΚ: …και επι του γεγονότος….

ΠΤ: …μπορώ αν σου πω όμως κάτι; δεν ξέρανε καν….

ΛΚ: Ζήτησα πέντε λεπτά για να βγω

ΠΤ: …δεν ξέρανε καν οτι είσαι εδώ! Δεν ξέρανε, δεν υπάρχει προγραμματισμός, δεν υπάρχει, άνοιξαν την τηλεόραση, είδαν ότι είσαι εδώ και σκέφτηκαν αυτό! Λάθος τους, κακή προσέγγιση, λάθος τους, επιπόλαιος χειρισμός, λάθος τους, είναι, εεεε, τις στιγμής απόφαση, χωρίς…

ΛΚ: …Ελπίζω και εύχομαι

ΠΤ: …χωρίς πρόθεση…

ΛΚ: …Ελπίζω και εύχομαι. Να μην τους απολύσετε…

ΠΤ: …χωρίς καμία πρόθεση…

ΛΚ: …και έχω πλήρη συναίσθηση ότι τους έκανα και περισσότερο διάσημους από ότι είναι. Σας ευχαριστώ

ΠΤ: Ελα μωρε Λιάνα, αυτό είναι τώρα…

ΛΚ: Σας ευχαριστώ.

ΠΤ: Λυπάμαι πολύ που, σε φέραμε…

ΛΚ: Σας ευχαριστώ πολύ.

ΠΤ: …σε δύσκολη θέση, πραγματικά λυπάμαι πολύ..

ΛΚ: Ευχαριστώ πάρα πολύ.

ΠΤ: Δεν θα θελα καθόλου να είμαι στην θέση σου, ειλικρινά.

Αυτές είναι οι λέξεις, πίσω από τα αισθήματα. Χωρίς δικές μου παρεμβάσεις, για το τι είναι σημαντικό, και τι όχι.

~

Αν δεν μπόρεσαν λοιπόν να φτάσουν στο μυαλό σου, επειδή πέρασαν από την καρδιά σου πρώτα, σου προσφέρω και την άλλη εκδοχή. Την στεγνή από δάκρυα.

Να φτάσει κατ’ ευθείαν στο μυαλό σου, και να μου πεις που, που υπάρχει λάθος σ’ αυτό το σκεπτικό. Να κρίνουμε τα λόγια, όχι τα αισθήματα.

Και αν πρέπει, κυρίως, και εμάς, να μας διδάξει κάτι όλο αυτό.

~

Να δούμε αν το βουβό κλάμα, έχει κάποιο νόημα πίσω του.

Υ.Γ: Έκανα ότι μπορούσα να έχω πιστή απομαγνητοφώνηση, ελπίζω να μην μου ξέφυγε κάτι, δεν είμαι επαγγελματίας, δημοσιογραφία των πολιτών ασκώ 🙂