Πριν απο καιρό, είχα συμμετοχή στην ομάδα των blogger που πήγαν στο ευρωκοινοβούλιο. Στην αρχή, δεν είχα την παραμικρή ιδέα γιατί με είχαν φωνάξει – αυτο, μόνο και μόνο γιατί τα ask2use δικαιώματα που έχω φτιάξει δεν είναι σταθερή εργασία για μένα, αλλά απλώς, άλλο ένα project.
Πέρασα εκπληκτικά – όχι μόνο απο τις Βρυξέλλες, αυτές καθ’ αυτές, αλλά και απο την όλη εμπειρία του ευρωκοινοβουλίου. Ηταν πολύ επικοδομητικό, ακόμη και για λόγους που δεν μπορώ να αναφέρω.
Αλλά, όταν γυρίσαμε, μας περίμενε το χάος. Το τι γιαούρτια φάγαμε, δεν περιγράφεται. Τα blogs τύπου press-gr, (τα ενημερωτικά εννοώ) μας κρεμάσανε γιατί αυτά έχουν την μεγαλύτερη επισκεψιμότητα, άρα έπρεπε να ήταν εκεί. Τα blogs χρηστών που έχουν αποδεδειγμένα ενεργή παρουσία όχι μόνο στα πνευματικά δικαιώματα και την ανωνυμία, αλλά και σοβαρές θέσεις, μας «κρεμάσανε» γιατί λόγω περιεχομένου, θα έπρεπε να ήταν εκεί. Ακομα και όταν όλοι μας κατηγορούσαν οτι ήμασταν Πασοκ -ή θα γινόμασταν, λόγω του ταξιδιού-, βρέθηκαν κάποιοι που κατηγόρησαν τον …Παπανδρέου γιατί δεν πήγαν αυτοί, που ήταν «περισσότερο Πασοκ» απο εμάς.
Και, σαν πρώτη αντίδραση, ομολογώ οτι έγινα έξαλλος. Με αυτούς που με κατηγορούσαν οτι ήμουν Πασόκ, με αυτούς που με κατηγορούσαν οτι δεν είμαι αρκετά Πασόκ, με αυτούς που έλεγαν οτι είμαι άσχετος – ή οτι δεν με ξέρει ούτε η μάνα μου. Κυρίως, με αυτούς που μου ζητούσαν να αποδείξω γιατί έπρεπε να πάω εγώ, και όχι αυτοί.
Και αυτός ο θυμός κράτησε τόσο, όσο χρειάστηκε για να χάσω κάτι υπέροχο.
Flashback: Μερικούς μήνες πριν, εκδότης περιοδικού του οποίου τις προθέσεις δεν αμφισβητώ καθόλου, έστειλε ένα email, ζητώντας να συμπληρωθεί απο τους blogger. Το ερωτηματολόγιο περιελάμβανε διάφορες ερωτήσεις, μερικές εκ των οποίων με βρήκαν αντίθετο.
[…] Τα περισσότερα απο αυτά [τα ερωτήματα] είναι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είτε κακοδιατυπωμένα, είτε δεν έχουν ουσιαστικό νόημα (πχ ανήκω στην αριστερά ή την δεξια)
Τις περισσότερες φορές, παίρνεις την απάντηση ανάλογα με το ερώτημα που θέτεις: όταν λοιπόν θέτεις τέτοιο ερώτημα, θα έχει άδικο μετά η VPRC (ή οποιαδήποτε άλλη εταιρεία έρευνας) να βάλει σαν τίτλο “Οι bloggers είναι κατά 75% Δεξιοι (ή αριστεροί);
Θα είναι σωστό, αλλά τι νόημα θα έχει;
Γενικά δεν θα ήθελα μία έρευνα που να πολιτικοποιεί τα blogs ή τους bloggers.
Και προσωπικά δεν θα ήθελα να συμμετέχω σε μία έρευνα που πολιτικοποιεί εμένα.[…]
Ηταν σαφές (και ακόμα είναι, καθώς αν και δεν είχα χρόνο να μιλήσω μαζί του,τον συνάντησα στην εκδήλωση για τον Gilmor), οτι όλο αυτό είναι λάθος. Είναι σαν να ρωτάς τους χρήστες κινητών τι κόμμα ψηφίζουν. Θα βγάλεις ένα ποσοστό, είναι αλήθεια – αλλά δεν θα βγάλεις κανένα απολύτως χρήσιμο συμπέρασμα.
Γιατί όλο αυτό δεν έχει κανένα νόημα να ομαδοποιηθεί.
Επιστροφή στο τώρα: Μου πήρε λοιπόν αρκετό καιρό να ηρεμήσω, κυρίως να κατεβάσω τις ασφάλειές μου. Διότι ένιωσα οτι μου επιτέθηκαν, ενώ απέτυχα παταγωδώς να αντιληφθώ οτι καμία επίθεση δεν δέχθηκα προσωπικά.
Απλώς, οι blogger δεν είναι πρόβατα.
Το λάθος μου ήταν, και το ομολογώ, οτι όταν δέχθηκε η ομάδα των πενήντα επίθεση για τις προθέσεις της (ή τα πολιτικά της φρονήματα) θεώρησα οτι το δέχθηκα αποκλειστικά εγώ.
Ήταν απολύτως φυσιολογική η αντίδρασή μου, όπως κατάλαβα μετά, απλώς και μόνο, γιατί είμαι blogger.
Και blogger, σημαίνει πρόσωπο.
Όταν κάποιος γράφει ένα blog, ανεξαρτήτως θέματος (αναφέρομαι κυρίως στα προσωπικά blogs) – είτε δηλαδή γράφει για την τεχνολογία, όπως ο τιτάνας, είτε για θέματα που τον απασχολούν, όπως ο old-boy, είτε για πολιτική, όπως ο talos, είτε για την οικογένειά τους, όπως η Στέλλα και ο Koyan, αν κάνει κριτική, όπως ο kaltsovrakos, και πάει λέγοντας- δεν αλλάζει ένα βασικό δομικό συστατικό:
Είναι ένας άνθρωπος, και αυτές είναι οι απόψεις του.
Δεν θέλει να ανήκει σε ομάδα περισσότερο απο όσο επιθυμεί (συμμετέχει σε ένα κόμμα, γουστάρει μία ομάδα, λειτουργεί με mac ή με pc, είναι blogger) – και πολύ περισσότερο, δεν θέλει το blog του να ανήκει κάπου.
Και φυσικά, δεν θέλει να εκπροσωπείται. Πολύ περισσότερο απο μένα, που ούτε καλύτερος είμαι, ούτε χειρότερος απο κάθε άλλον blogger.
Συνεπώς, αντιδρά.
Και απολύτως δικαίως, αν με ρωτάτε.
Πολλοί απο αυτούς που αντέδρασαν, το έκαναν αυτόματα – χωρίς δεύτερη σκέψη. Μετά, μπορεί να σκέφτηκαν οτι μερικοί blogger άξιζε τον κόπο να πάνε, ή να πήγαν blogger που τους συμπαθούν για την γραφή τους.
Αδιάφορο – λειτούργησε η λογική «εμένα δεν με εκπροσωπεί κανείς – εγώ δεν εκπροσωπώ κανέναν»
Προσωπικά, όταν καθάρισε το μυαλό μου απο τις βλακείες που σκεφτόμουν, το βρήκα υπέροχο.
Μία υγιέστατη αντίδραση, αρκούντως λογική, χωρίς παρωπίδες – και κυρίως, χωρίς καμία διάθεση «ωραίοποίησης»:
«Και ποιος είσαι εσύ ρε μαλάκα που θα με εκπροσωπήσεις;»
Τέλειο – και απολύτως σωστό.
Είναι παντελώς αδιάφορο στην σκέψη μου το γεγονός οτι κανένας απο αυτούς που συμμετείχαν εγώ δεν είχα πρόθεση να εκπροσωπήσω κανέναν. Ήταν μία ιδιωτική πρόσκληση, ως τέτοια την εξέλαβα, και ως τέτοια την αντιμετώπησα. Αλλά, είναι αδιάφορο.
Το σημαντικό είναι οτι οι bloggers δεν είναι πρόβατα. Δεν μπαίνουν στα μαντριά των άλλων, ούτε το δικό μου, ούτε κανενός. Έχουν αυτόνομη σκέψη, κριτικό λόγο, και βγάζει ο καθένας όσο μπορεί τα δικά του συμπεράσματα, με τις δικές του προσλαμβάνουσες. Μιλάει και γράφει για πάρτη του, και είναι ο μάστορας του εαυτού του. Αφού έχει μπει στον κόπο να έχει blog, σημαίνει οτι έχει φωνή, άρα δεν χρειάζεται κανέναν να εξηγήσει στους άλλους καλύτερα τι θέλει να πει.
Οσο λειτουργεί έτσι, αντι-οργανωτικά, αντι-ομαδικά, αντι-οπαδικά, μπορεί να έχει διάφορα κακά να αντιμετωπίσει, αλλά έχει ένα ασύλλυπτο καλό:
Είναι ελεύθερο.
Γιατί όσο δεν είμαστε πρόβατα, δεν θα μπούμε σε κανένα μαντρί.
Βρίστε όποιον αισθάνεστε οτι πάει να σας καπελώσει αδέλφια, ακόμα (κυρίως) αν νιώθετε οτι είμαι εγώ.
Γιατί δεν εκπροσωπώ κανέναν – όπως δεν μ’ αρέσει και μένα να με εκπροσωπούν…
Προσωπική άποψη, και η κουβέντα ανοιχτή.
Loading...
Διασκέδασα αρκετά με τα τελευταία posts σου Αρκούδε, πράγμα που δεν το περίμενα ομολογώ. Αλλά στο σημερινό δεν βλέπω ιδιαίτερο νόημα.
Με κουράζουν αυτοί που προσπαθούν να αμυνθούν και να δικαιολογηθούν απέναντι στην κάθε μαλακία που λέει ο κάθε μαλάκας. Από μαλάκες δεν στερεύουμε σύντομα. Σε παρακαλώ, μην ασχολείσαι μαζί τους.
Στην τελική, υποθέτω ότι οι περισσότεροι αναγνώστες σου αντιμετωπίζουν το blog σου οπαδικά, με ελάχιστη κριτική σκέψη: Όσοι σε πάνε, σε πάνε, και θα αγνοήσουν οποιαδήποτε κατηγορία γίνεται για το πρόσωπό σου, ακόμα κι αυτές που στέκουν. Όσοι δεν σε πάνε θα σε βρίζουν πάντα και τίποτα δεν θα τους αλλάξει το μυαλό.
Και στην ακόμα πιο τελική, αν σε ενοχλούν οι μαλακίες που λέγονται για σένα, είσαι μικρός. Δεν θα ‘πρεπε να μπορούν να σε αγγίξουν.
Κι άλλο ένα τελευταίο: Σε ολόκληρη τη ζωή μας, μας εκπροσωπεί κάποιος. Από το δημοτικό όπου μας εκπροσωπεί ο «πρόεδρος» της τάξης, μέχρι την έναρξη της πολιτικής ζωή μας όπου μας εκπροσωπούν οι βουλευτές. Είναι η φύση της ύπαρξής μας, της συνειδητής επιλογής μας να ζήσουμε σε μια κοινωνία όπου δεν μπορούμε να κατέβουμε όλοι στην εκκλησία του δήμου, οπότε όλοι χρειαζόμαστε εκπροσώπους.
Ειλικρινά, μόλις το βάλουν όλοι καλά στο μυαλό τους αυτό, και αρχίσουμε όλοι μαζί να προσπαθούμε ώστε να έχουμε καλύτερους εκπροσώπους, η ζωή μου θα γίνει πολύ καλύτερη και σίγουρα πιο εύκολη.
(BTW, η δεύτερη παράγραφος αυτοαναιρείται :p)
Κοιταξε, οταν εγινε γνωστο οτι 50 μπλογκερζ θα μαζεψουν τα πραγματα τους και θα πανε στις Βρυξελλες, δεν σου κρυβω οτι και στο δικο μου μυαλο γεννηθηκε η απορια με ποιο κριτηριο επιλεχτηκαν. Οχι επειδη ηθελα κι εγω να παω, πιστεψε με δεν ζηλεψα καθολου, οπως πολλοι αλλοι, οπως φανηκε απο κειμενα τους. Απλα απο ενδιαφερον ρε παιδι μου, πως ενα κομμα διαλεγει 50 νοματαιους, απο εντελως εγκυκλοπαιδικο ενδιαφερον.
Οι αντιδρασεις που ειδα ενα πραγμα επιβεβαιωσαν στο μυαλο μου: Ο,τι και να κανει καποιος, παντα θα βρισκει και αντιθετες αποψεις. Ρε συ αρκουδε, απο την στιγμη που ολοι μας εχουμε απορριψει το ενδεχομενο να κραταμε τις σκεψεις μας κρατημενες σε ενα συρταρι και εκτιθομεθα δημοσιως σε ενα μεσο που δυνητικα φαινεται απο ολους και κυριως, δινει βημα σε ολους, δεν ειναι λογικο να ακουσεις την αποψη του καθενος, οποια και αν ειναι αυτη; Οι αποψεις ειναι σαν τις κωλοτρυπιδες, ολοι εχουν απο μια. Μην χαλιεσαι τοσο.
Στην τελικη, οποιος δεν αντεχει αυτου του ειδους την «δημοσιοτητα» [αλλοι λιγη, αλλοι πολλη] ας το κλεισει το μαγαζι και ας τελειωνουμε. Απο την στιγμη που εκτιθεσαι, θα ακουσεις και τα μεν και τα δε, και τα καλοπροαιρετα και τα κακοπροαιρετα, και την συγκροτημενη αποψη και την μαλακια.
Αναφορικα δε με το θεμα της εκπροσωπησης… Δεν πιστευω οτι με κανεναν τροπο μπορουν οι μπλογκερζ να εκπροσωπηθουν απο 10,20,50 μπλογκερζ. Ειναι η φυση του μπλογκινγκ τετοια που αυτο το καθιστα αδυνατο. Αυτο το ξερουμε οι περισσοτεροι μπλογκερζ λιγο πολυ. Ολοι μας νιωσαμε μια καποια αδικια οταν το πρεςς τζιαρ κατηγορουνταν ως ενα εκβιαστικο μπλογκ βαζοντας στο τσουβαλι ολους μας.
Ομως ξερεις τι; Δεν το ξερει ο απλος κοσμος, αυτοι που δεν ειναι μπλογκερζ. Και αυτο ειναι το προβλημα.
Να επιστήσω την προσοχή σας σε κάτι;
Δεν διαμαρτύρομαι που κάποιοι ενοχλήθηκαν. Το αντίθετο:
Το χαίρομαι, ιδιαιτέρως.
Όχι γιατί μου άρεσε – αλλά γιατί θέλω κάθε φορά που ένας blogger νιώθει να παραγκωνίζεται ή να τον καπελώνουν, να αντιδρά.
Ακόμα καλύτερα αν κάποιοι αντιλαμβάνονταν οτι δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μας – αλλά αδιάφορο.
Αυτό που έχει σημασία είναι οτι γουστάρω που με κράξανε, όχι γιατί έχουν δίκιο – το ξέρω οτι δεν έχουν – αλλά γιατί θα κράξουν οποιονδήποτε πάει να μιλήσει ‘εξ ονοματί τους’.
Εχουν φωνή οι bloggers, και μιλάνε μόνοι τους – δεν χρειάζονται μεγάφωνα.
Αυτό, για να μην νομίζατε οτι θέλω να πω κάτι άλλο.
Τώρα, ειδικά:
@lukuliuS, δεν θέλω να με παει κανείς. Θέλω να κρίνομαι για τον λόγο μου, και αν πω μαλακίες, να έρθεις και να μου πεις «ξέρεις κάτι ρε αρκούδε; Εγώ νομίζω οτι είπες μαλακία».
Θα μου ήταν ιδιαίτερα δυσάρεστο να έχω οπαδούς.
Αντιλαμβάνομαι πλήρως τι λες για τους εκπροσώπους, και που το πας – και συμφωνώ. Αλλά προσωπικά, έχω blog – άρα έχω φωνή και εκπροσωπώ τον εαυτό μου. Το ίδιο φαντάζομαι πιστεύουν και όλοι οι blogger, και δικαίως… Πάω λοιπόν ένα βήμα πίσω την σκέψη σου, και λέω: ας μάθω να εκπροσωπώ τον εαυτό μου σωστά, και μετά θα μάθω να επιλέγω ποιους άλλους να με εκπροσωπήσουν..
Υ.Γ. Τι είχαν τα τελευταία post μου και σου άρεσαν; Και δεν το περίμενες κιόλας; 🙂
@Sourotiri σωστό, σωστό, σωστό. Διαφωνώ λίγο με την δημοσιότητα και την αντιμετώπισή της, αλλά αντιλαμβάνομαι πλήρως τι εννοείς….
Θα αποφύγω τα τετριμμένα «σε διαβάζω καιρό, αλλά σιωπούσα» κλπ. Ίσως να μη με τσάτισες μέχρι τώρα, ή να μη με έβγαλες εκτός εαυτού ή ρε παιδί μου να μη μου έκανες κλικ για να σου πω ένα μπράβο. Ίσως οι εικόνες σου να με καλύπτουν και κάθε επιπλέον αράδα να χαλάει το μήνυμα. Ίσως να συμφωνώ και η σιωπή μου να δηλώνει τη συγκατάβασή μου.
Τέλος πάντων, αφήνω κάποιες σκέψεις σαν σχόλιο στο δικό σου blog, μιας και εγώ δεν είμαι blogger…
1. Όταν κάποιος από κάτοχος ιστολογίου γίνει ιστολόγος (blogger) τότε τό ‘χασε το παιχνίδι.
2. Άντε καλά, σας βάφτισαν blogger. Λογικό, έτσι κάνουν και στας Ευρώπας. Ενίσταμαι όμως που ανάμεσά σας ήταν και κάποιοι που με όποια κριτήρια και να τους κρίνεις… δεν έχουν ουδεμία σχέση με τα blogs. Γιατί ζω με την ελπίδα πως οι πραγματικοί ιστολόγοι το κάνουν για το μεράκι τους και καταλαβαίνουν πως.. δεν εκπροσωπούν κανέναν. Δε συνεχίζω, είναι ανώφελο.
3. Χάρηκα ιδιαίτερα που πήγες. Όπως και για πολλούς άλλους. Ο καθένας μας αφήνει το δικτυακό του ίχνος με τον τρόπο του. Κάποια ίχνη είναι πιο δυνατά από άλλα, κάποια είναι πιο εύκολα αναγνωρίσιμα. Αυτά που είδα στη «Λίστα των 50» και αναγνώρισα με χαροποίησαν. Όχι πως τους ήξερα, αλλά πως τους διάβασα, συμφώνησα, διαφώνησα, αδιαφόρησα.
Δεν είμαι μεζούρα να μετράω τη δημοτικότητα ή την προσφορά κανενός και το διαδίκτυο μου πέφτει κάπως «πολύ» για να έχω πλήρη εικόνα του τι γράφεται καθημερινά. Μετά από τόσα χρόνια όμως πιστεύω πως έπρεπε να αναγνωρίζω (για την παρουσία τους) και τους πενήντα.
4. Εσύ έτσι κι αλλιώς είσαι αρκούδος. Ποτέ δε θα σε μπέρδευα με τα πρόβατα…
Θέλω να πιστεύω ότι ήταν αναρτήσεις σαν κι αυτές που αποτέλεσαν κριτήριο για την επιλογή σου. Εγώ σε διαβάζω γιατί μου αρέσουν οι -πολλές φορές ουτοπικές- απόψεις σου, ο τρόπος που τις λες και το πάθος που τις υποστηρίζεις κι ας μη συμφωνώ πάντα. Κατά τ’άλλα καλά έκανες και πήγες, όποιος και να σε κάλεσε και μην ακούς κανένα. Ευκαιρίες για εμπειρείες δεν πρέπει να χάνονται εξεταζόμενες με τα κομπλεξικά κριτήρια του καθενός. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι εκπροσώπησες εμένα π.χ. ή τον οποιοδήποτε κάτοχο blog, και πολύ καλά έκανες και διέγραψες το «κανένας» πιο πάνω γιατί δεν νομίζω ότι είχαν όλοι την ίδια πρόθεση. Η εκπροσώπηση προϋποθέτει εκλογή, ειδάλλως στέλναμε και το Βασιλάκο να μας κάνει τον πρόεδρο (δεν ξέρω μήπως ήταν κιόλας 😛 ).
Κατα τ’άλλα η γενική μου άποψη για την μπλογκόσφαιρα, εδω