Ελπίζω- λέει ο Γιάννης Μουζάλας – να γίναμε όλοι σοφότεροι.

Παραθέτω το απόσπασμα της συνέντευξης στο ΑΠΕ:

Μιλώντας σήμερα το μεσημέρι στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο κ. Μουζάλας απάντησε στις καταγγελίες για καθυστερήσεις στον εξανθρωπισμό του καταυλισμού στη Μόρια:

«Ελπίζω αυτοί οι θάνατοι να μας κάνανε όλους σοφότερους» είπε. Και συνέχισε: «Θα μπορούσε κανείς να ρωτήσει και θα ήταν αυτή μια έντιμη ερώτηση, γιατί αυτές οι προσπάθειες γίνονται τώρα και δεν έγιναν πριν από 20 μέρες.

Η απάντηση που εγώ μπορώ να δώσω είναι ότι πριν από 20 μέρες είχαμε μια πολύ μεγάλη άρνηση στο να χρησιμοποιηθούν άλλοι χώροι ώστε να αποσυμφορηθεί το μέρος και να μπορέσουν να αρχίσουν οι εργασίες.

Όπως βλέπετε, θέλουμε μηχανήματα και ανθρώπους. Αυτή η δυνατότητα δίνεται τώρα. Κάνω έκκληση για μια ακόμη φορά, να αυξηθεί η δυνατότητα προσωρινής μεταφοράς των ανθρώπων, ώστε να μπορέσουμε να διαμορφώσουμε συνθήκες καλύτερες.

Πλανάται το ερώτημα αν αργήσαμε και γιατί αργήσαμε. Πρακτικά αργήσαμε, αλλά το θέμα της μεταφοράς των ανθρώπων προκειμένου να ξεκινήσουμε τις εργασίες το είχαμε θέσει από τον Σεπτέμβριο. Όπως ξέρετε, από τον Σεπτέμβριο προσπαθούσαμε αυτό το πράγμα. Δεν μπορέσαμε να ξεκινήσουμε τις εργασίες, γιατί μέχρι και τον χιονιά και αμέσως μετά, δεν μας δινόντουσαν οι χώροι για να αδειάσουμε τη Μόρια και να μπορέσουμε να δουλέψουμε. Ευτυχώς, τώρα δόθηκαν.

Θα καλούσα και πάλι να συνεχίσουμε σε αυτή την πορεία, χωρίς καμία προσπάθεια δαιμονοποιήσεων και επιμερισμού άδικων ευθυνών ή οτιδήποτε άλλο.

Δεν μπορέσαμε να ξεκινήσουμε νωρίτερα, παρ? ότι υπήρχε το σχέδιο, γιατί δεν υπήρχαν οι χώροι. Τώρα που επιτέλους δοθήκαν οι χώροι, προχωράμε και ελπίζουμε να τα καταφέρουμε».

Οι επισημάνσεις δικές μου. Το άρθρο εδώ

~

Θέλαμε, λέει ο Μουζάλας – αλλά δεν μπορούσαμε. Δεν μας άφηναν. Από τον Σεπτέμβριο προσπαθήσαμε, αλλά δεν έγινε. Ελπίζω να μάθαμε κάτι, λέει ο Μουζάλας, από τον θάνατο των τριών ανθρώπων, ελπίζω να μην ξαναγίνει κάτι τέτοιο. Ας μην δαιμονοποιήσουμε, ας μην αρχίσουμε να πετάμε ευθύνες – και δη άδικες.

Ορίστε;

Τι πράγμα;

Αν αυτοί οι άνθρωποι πέθαναν επειδή δεν έγινε κάτι, επειδή αργήσαμε, δεν πρέπει να μάθουμε ΤΙ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ, από ΠΟΙΟΝ, ΠΟΙΟΣ ευθύνεται που δεν έγινε, και να του προσάψουμε ο,τι ευθύνες έχει;

Αν έχουμε τρεις νεκρούς, και ο αρμόδιος υπουργός ομολογεί ότι συνάδουν με αυτήν την καθυστέρηση, θα αφήσουμε τις ζωές τους σε ένα …επιστημονικό, πειραματικό επίπεδο αντίληψης;

Θα πούμε «εντάξει, πέθαναν τρεις – ΑΡΑ, δεν έπρεπε να το κάνουμε έτσι. Είδατε, πήραμε ένα μάθημα πως ΔΕΝ πρέπει να γίνουν τα πράγματα»;

Αλήθεια τώρα, σοβαρά, αυτό λέει ο αρμόδιος υπουργός;

Εγώ λέω ότι ευθύνεται ο ίδιος για τον θάνατο αυτών των τριών ανθρώπων. Οι διοικητές των καταυλισμών, πιθανότατα μέλη του προσωπικού, ο αρμόδιος υπουργός, και ο πρωθυπουργός της χώρας.

Αυτό λέω εγώ.

Έχω όμως λάθος; Φταίει κάποιος άλλος; Φταίνε οι ΜΚΟ που έχουν το χρήμα από την Ευρώπη, ο δήμος που δεν γίνει εκτάσεις, ή οποιοσδήποτε ενδιάμεσα που δεν συνεργάστηκε;

Ok.

Κάποιος-όμως-φταίει. Το παραδέχεται και ο ίδιος ο υπουργός. Αργήσαμε, γιατί μας καθυστέρησαν, λέει. Πέθαναν τρεις άνθρωποι εξ αυτού: Οι θάνατοι, λέει. Το συνδέει.

Γιατί να μην πάει στην δικαιοσύνη όλο αυτό;

Τι νόημα έχει το «Θα καλούσα και πάλι να συνεχίσουμε σε αυτή την πορεία, χωρίς καμία προσπάθεια δαιμονοποιήσεων και επιμερισμού άδικων ευθυνών ή οτιδήποτε άλλο»; Τι σημαίνει «άδικος επιμερισμός» – ΠΟΙΟΣ ρε γαμώ το φελέκι μου θα πει ότι είναι άδικος ο κάθε επιμερισμός ευθύνης, πλην της δικαιοσύνης; Και αν δεν φταις εσύ όπως λες, δεν πρέπει να μάθουμε ΠΟΙΟΣ φταίει; Δεν σε νοιάζει πρωτίστως ΕΣΕΝΑ που είσαι (κατ’ εμέ, τουλάχιστον) ο απόλυτος και αποκλειστικά υπεύθυνος για την κατάσταση να διορθωθεί το πράγμα;

Και πιο σημαντικό: ΠΩΣ θα διορθωθεί, με την …ελπίδα ότι καταλάβαμε; Με την ελπίδα ότι γίναμε σοφότεροι;

Όσο δεν δείχνετε εσείς τους υπεύθυνους, είτε είναι σε ΜΚΟ, είτε στην Ευρώπη, είτε είναι οποιοσδήποτε άλλος, θα είστε εσείς υπεύθυνοι.

Οι ζωές των τριών, οι ζωές της γιαγιάς και του παιδιού που κάηκε, οι ζωές όσων κάνουν απόπειρες αυτοκτονίας, όσων ζουν με «ελλείπεις ποσότητες και ποιότητες νερού και τροφής», όσων ζουν σε ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ σκηνές μέσα στα χιόνια, όσων ζουν σε επικίνδυνες για την υγεία τους συνθήκες – οι ζωές όλων αυτών δεν είναι πειραματικές μέχρι να γίνουμε σοφότεροι και να …μάθουμε επιτέλους να διοικούμε καλύτερα.

Και οι ζωές αυτές είναι σημαντικές, η κάθε μία από αυτές είναι σημαντικές, και δεν εξουσιοδοτώ κανέναν πρωθυπουργό να αφήνει υπουργούς να δοκιμάζουν, χωρίς ευθύνες και λογοδοσία, πάνω σ’ αυτές τις ζωές, να διοικεί χωρίς να στεναχωρεί κανέναν (εκτός από τους νεκρούς) και να μην έρχεται σε σύγκρουση – μέχρι να γίνουμε όλοι σοφότεροι.

~

Ξέρω όμως, παρ’ ελπίδα, πως θα γίνουμε όντως όλοι σοφότεροι.

Αν ασχοληθεί ένας εισαγγελέας, αφού υπάρχουν θάνατοι, και ο αρμόδιος υπουργός τους συνδέει με καθυστερήσεις και κακοδιαχείριση, και αναζητήσει αυτός ο εισαγγελέας τις (ποινικές) ευθύνες για τους θανάτους αυτούς, και αποδώσει ευθύνες – θα γίνουμε πράγματι σοφότεροι.

Θα ξέρουμε ποιος φταίει, θα ξέρουμε ποιο το μερίδιο ευθύνης καθενός, τι έκανε λάθος και προκάλεσε, άμεσα ή έμμεσα τον θάνατο αυτών των ανθρώπων, και θα ξέρουν οι επόμενοι να μην βασίζονται στην σοφία μας για να λειτουργήσουν, αλλά ότι οι ευθύνες για ο,τι συμβαίνει σ’ αυτούς τους ανθρώπους είναι σαφείς, και αν κάτι πάει στραβά, τιμωρούνται.

Αυτό, θα μας κάνει πράγματι σοφότερους.

Δεν θα κάνει χρήσιμους αυτούς τους θανάτους, αλλά θα εξηγήσει σε όλους τους συμμετέχοντες ότι οι ζωές των ανθρώπων, αντιμετωπίζονται ως πολύτιμες και σημαντικές.

Μέχρι τότε, δεν γινόμαστε σοφότεροι. Αδιανόητα αναίσθητοι γινόμαστε.

Τετάρτη, 16 Νοεμβρίου, στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Σκαΐ. Συνομιλούν η παρουσιάστρια Σία Κοσιώνη, και ο σχολιαστής Παύλος Τσίμας. Παραθέτω όλη την απομαγνητοφωνημένη συζήτηση (στο τέλος το link για την εκπομπή)

Σία Κοσιώνη: …Είναι μαζί μου ο Παύλος Τσίμας…

Παύλος Τσίμας: Καλησπέρα Σία…

Σία Κοσιώνη: …βρέθηκες εκεί πριν από λίγες μέρες, αν μπορούμε παρακαλώ να δούμε και τα πλάνα που κατέγραψες εκεί κάτω…

Παύλος Τσίμας: ..κάποια πλάνα, ναι, γιατί μείναμε πολλές μέρες στην Χίο…

Σία Κοσιώνη: …πριν ξεσπάσει αυτό το κακό, αυτές…

Παύλος Τσίμας: …μολονότι κάθε βράδυ, σχεδόν κάθε βράδυ, γίνονται φασαρίες στην Σούδα.

Σία Κοσιώνη: Τα βλέπουμε λοιπόν, βλέπουμε τη…Βλέπουμε τις συνθήκες κατά τις οποίες ζουν αυτοί οι άνθρωποι…

Παύλος Τσίμας: …έτσι ζούνε, ναι..

Παύλος Τσίμας: …αλλά θα δούμε και σε ποιο σημείο είναι. Έχεις σκηνές κάτω από τα σπίτια…

Παύλος Τσίμας: …έχεις σκηνές, μέσα στις λάσπες όπου μικρά παιδάκια κοιμούνται κολυμπώντας στο νερό, όταν βρέχει, και αυτό, ακουμπάει στους τοίχους των σπιτιών της πόλης. Κάποιοι άνθρωποι που έχουν τα σπίτια τους – έχουν την ατυχία να έχουν το σπίτι τους εκεί, ανοίγουν το παράθυρό τους, και είναι πάνω από τον καταυλισμό. Πάνω από έναν καταυλισμό ο οποίος …είναι η ντροπή και το αίσχος της Ελληνικής Πολιτείας – εγώ, και φαντάζομαι όποιος άνθρωπος πατήσει το πόδι του εκεί πέρα, ντρέπεται που είναι πολίτης αυτής της χώρας. Απορώ πως οι άλλοι κοιμούνται. Εννοώ εκείνοι που έχουν την ευθύνη αυτού του πράγματος – απορώ πως κοιμούνται. Είναι ντροπή.

Σία Κοσιώνη: Το θέμα είναι Παύλο μου το εξής: έχουμε κάποιους ανθρώπους οι οποίοι χωρίς να το θέλουν, έτσι η, προφανώς, η πλειοψηφία αυτών, έχουν εγκλωβιστεί σ’ αυτήν την χώρα. Κάπου πρέπει να πάνε. Τα λεφτά από την Ευρώπη ρέουν για το θέμα του προσφυγικού…

Παύλος Τσίμας: …ρέουν αλλά δεν τα παίρνουμε, ε…

Σία Κοσιώνη: …τι γίνεται εδώ….

Παύλος Τσίμας: …ή αν τα παίρνουμε δεν τα ξοδεύουμε σωστά…

Σία Κοσιώνη: …τι γίνεται εδώ, γιατί λοιπόν πρέπει….

Παύλος Τσίμας: ..κοίταξε να δεις….

Σία Κοσιώνη: …και αυτοί οι άνθρωποι να μπαίνουν στο στόχαστρο, αλλά και να υποφέρουν αυτά που υποφέρουν, και οι ίδιοι, και οι Έλληνες οι κάτοικοι των περιοχών – όχι μόνο των στην Χίο, παντού.

Παύλος Τσίμας: Οι κάτοικοι των περιοχών, και δικαιολογημένα, είναι αγανακτισμένοι. Η κατάσταση είναι η εξής: Έχεις λοιπόν, έναν καταυλισμό χύμα, χύμα, μέσα στην πόλη, να ακουμπάει στα σπίτια των κατοίκων της Χίου, αυτός ο καταυλισμός είναι φτιαγμένος με κάτι σκηνές που δεν είναι καν αδιάβροχες, όταν βρέχει πλημμυρίζουνε νερό, σε έναν τόπο που γίνεται λασπότοπος με το παραμικρό, εκεί οι άνθρωποι είναι νηστικοί, γιατί τους δίνουνε ένα φαγητό που το πετάνε κατ’ ευθείαν στον σκουπιδοντενεκέδες – δεν τρώγεται, άπλυτοι, γιατί έχουν τέσσερις ντους – τα τρία σπασμένα, εεε κρυωμένοι, και, επιπλέον, κατά παράβαση όλων των διεθνών προδιαγραφών, έχεις έναν καταυλισμό εντελώς χύμα στο οποίο έχεις μία σκηνή, με μία οικογένεια από την Συρία ταλαιπωρημένων ανθρώπων με τρία μωρά, και δίπλα τους, τρία αγόρια από το Αφγανιστάν είκοσι χρονών, ή από τον Ιράν, που το βράδυ μεθάνε και κάθε βράδυ κάνουν φασαρία. Οι πρόσφυγες οι Σύριοι που κάθονται σ’ αυτόν τον καταυλισμό, τρέμουνε κάθε βράδυ, κοιμούνται, κλειδώνονται πριν πέσει το φως όσο μπορούνε και προφυλάσσονται γιατί φοβούνται για την ζωή των παιδιών τους…

Σία Κοσιώνη: …φοβούμενοι τις διπλανές σκηνές…

Παύλος Τσίμας: …από τους ανθρώπους που κοιμούνται δίπλα τους, και δεν υπάρχει κανείς αυτό να το ελέγχει. Αυτό, είναι φανερό ότι δημιουργεί αγανάκτηση στο νησί, είναι φανερό επίσης ότι δημιουργεί και μία πλατφόρμα εκτόξευσης για την Χρυσή Αυγή – ο κύριος Κασιδιάρης ήταν εχθές στην Χίο, δεν είναι τυχαίο που χτες το βράδυ μετά τα επεισόδια βγήκανε οι χρυσαυγήτες με τα λοστάρια να χτυπάνε και κατοίκους και πρόσφυγες…

Σία Κοσιώνη: …και δίνει την ευκαιρία στους Ευρωπαίους να βγάλουν την ουρά τους απ’ έξω – γιατί αυτό κατάλαβα εγώ σήμερα…

Παύλος Τσίμας: ..κοίταξε να δεις, οι Ευρωπαίοι λένε σας δίνουμε ένα δισεκατομμύριο για να φροντίσετε πενήντα, εξήντα χιλιάδες πρόσφυγες – αν δεν μπορείτε …είναι δικό σας θέμα. Δηλαδή οι Ευρωπαίοι θα έλεγα εδώ δεν βγάζουν την ουρά τους απ’ έξω, υπάρχει και ένα πρόβλημα και με την συμφωνία να πω μια λέξη. Γιατί εγώ είδα πάρα πολλούς ανθρώπους, όταν έκλεισε η Ειδομένη, και δεν μπορούσαν πια να φύγουν από την Χίο και τέθηκε σε εφαρμογή η συμφωνία, έχουνε χαρτιά που κάνουνε αιτήσεις ασύλου – αλλά πρέπει να περιμένουν έξι μήνες, οκτώ μήνες, έναν χρόνο…

Σία Κοσιώνη: …ναι, μα το είπε και η κυρία Καλογήρου η περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου ότι περιμέναμε χ αριθμό, και έχει έρθει ένας πάρα πολύ μικρός αριθμός υπαλλήλων…

Παύλος Τσίμας: …οι άνθρωποι αυτοί εγκλωβίζονται και ζουν σ’ αυτές τις συνθήκες όχι για μια δυο μέρες – αλλά μήνες!

Σία Κοσιώνη: ..μάλιστα. Λοιπόν Παύλο να σε ευχαριστήσουμε πολύ…

Η εκπομπή είναι εδώ, το απόσπασμα από το 23:40

~

Για τις απαράδεκτες συνθήκες που μένουν εγκλωβισμένοι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, έχω αναφερθεί και εγώ (τον τελευταίο καιρό με δύο άρθρα, εδώ ή εδώ πχ) και δεν χωρά καμία αμφιβολία. Πράγματι, οι συνθήκες είναι πολύ δύσκολες, πράγματι οι άνθρωποι αυτοί μένουν σε απαράδεκτα καταλύματα, πράγματι η ανυπαρξία βοήθειας είναι εμφανής, και πράγματι, το κράτος φέρει βαρύτατες ευθύνες.

Γιατί όμως αυτό είναι δικαιολογία; Και, πόσο δε μάλλον, γιατί είναι δικαιολογία να γίνει κανείς χρυσαυγίτης;

Λέει ο Παύλος Τσίμας αφού περιγράφει τις δύσκολες συνθήκες των έγκλειστων μεταναστών στην Χίο:

είναι φανερό ότι δημιουργεί αγανάκτηση στο νησί, […] δημιουργεί και μία πλατφόρμα εκτόξευσης για την Χρυσή Αυγή – ο κύριος Κασιδιάρης ήταν εχθές στην Χίο, δεν είναι τυχαίο που χτες το βράδυ μετά τα επεισόδια βγήκανε οι χρυσαυγήτες με τα λοστάρια να χτυπάνε και κατοίκους και πρόσφυγες

Τι σχέση έχουν οι συνθήκες με την «αγανάκτηση» των κατοίκων; Οι κάτοικοι δεν «αγανακτούν» επειδή οι μετανάστες και οι πρόσφυγες παίρνουν άθλιο φαγητό ή έχουν μόλις μία λειτουργική ντουσιέρα, αλλά γιατί

Έχεις λοιπόν, έναν καταυλισμό χύμα, χύμα, μέσα στην πόλη, να ακουμπάει στα σπίτια των κατοίκων της Χίου

είναι μέσα στην πόλη, αυτή η κατάσταση «ακουμπά στα σπίτια των κατοίκων».

Αν το ενδιαφέρον είναι (και είναι, για πολλούς από τους κατοίκους) για τις αναξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, διαμαρτύρονται προς την κυβέρνηση απαιτώντας καλύτερες συνθήκες για τους φιλοξενούμενους. Και αν οι πρόσφυγες/μετανάστες φτάνουν να διαμαρτύρονται γι’ αυτό, ενώνουν όλοι μαζί τις διαμαρτυρίες τους. Πως «δικαιολογείται» ο χρυσαυγίτης νεοναζί Κασιδιάρης να διαμαρτύρεται με άλλους «αγανακτισμένους» κατοίκους για το πόσο άσχημα περνάει η οικογένεια των Συρίων;

Ίσως μία άλλη αποστροφή του σχολιασμού, θα δικαιολογούσε αυτήν την σύνδεση:

οι Ευρωπαίοι λένε σας δίνουμε ένα δισεκατομμύριο για να φροντίσετε πενήντα, εξήντα χιλιάδες πρόσφυγες – αν δεν μπορείτε …είναι δικό σας θέμα.

…Επ, όχι.

Ο Τσίμας είναι δημοσιογράφος, η εκπομπή που κάνει το σχόλιό του είναι μία δημοσιογραφική εκπομπή, το κεντρικό δελτίο ειδήσεων. Είναι λοιπόν περίεργο που δεν αντιδρά κανείς στο νούμερο που παρατίθεται: Μας έδωσαν οι Ευρωπαίοι ένα δισεκατομμύριο ευρώ(!) για να φροντίσουμε πενήντα-εξήντα χιλιάδες πρόσφυγες; Αυτή είναι κοινή ατζέντα στην ακροδεξιά ρητορική (link προς το ethnikismos.net αν θέλετε να το αποφύγετε), αλλά δεν έχει καμία βάση: Οι Ευρωπαίοι δεν έχουν δώσει «ένα δις», έχουν διαθέσει πρακτικά ένα ποσό κάποιων εκατομμυρίων για την διαχείριση του προσφυγικού, μεγάλο μέρος του οποίου (το 80% αν έχω αντιληφθεί σωστά) είναι στην αποκλειστική διαχείριση των ΜΚΟ (δεν έχουν ακόμα δώσει προϋπολογισμούς). Αν έχω σωστή πληροφόρηση, η Ελλάδα ως κράτος έχει χρησιμοποιήσει περίπου 20-30 εκατομμύρια 50 περίπου εκατομμύρια (σύμφωνα με την ραδιοφωνική εκπομπή του ThePressProject) απο ξένα χρήματα – και δεν έχει εξουσία ή λόγο στην διάθεση των ΜΚΟ. Υπάρχουν όντως ευρωπαϊκά χρήματα που έχουν δεσμευτεί για το προσφυγικό, που φτάνουν το ένα δις, μα αφορούν εγκαταστάσεις, υλικό ανθρώπινο και μη, (και διατίθεται και προς τις αντίστοιχες εργασίες του ΝΑΤΟ για όλη την στρατιωτική συνοριακή πολιτική μας) – και όμως (όχι απαραίτητα με ευθύνη της Ελλάδας) δεν έχει χρησιμοποιηθεί ακόμη – ή δεν έχουν δοθεί στην Ελλάδα.

«…Οι ευρωπαίοι λένε σας δώσαμε ένα δις»;

Ακόμα και αν μας είχαν δώσει, όντως, ένα δισεκατομμύριο ευρώ, ακόμα και αν η κυβέρνηση το είχε όντως εισπράξει, και το έκανε ξέρωγω παροχές, ή προσλήψεις για ημετέρους, ένα ολόκληρο δις(!) – πως η εμφανής ανέχεια των μεταναστών/προσφύγων θα …δικαιολογούσε τα …πογκρόμ και τις μολότοφ εναντίον τους;

~

Παλαιότερα έλεγα πως αν όντως δεν θέλεις ανεμβολίαστα παιδάκια στο σχολείο σου, δεν διώχνεις τα παιδάκια – απαιτείς μόνο να εμβολιαστούν. Το ίδιο ισχύει και για κάθε «αγανακτισμένη» αντίδραση για τις συνθήκες των μεταναστών και των προσφύγων. Αν θυμώνεις (όπως και θα έπρεπε, όντως) για τις συνθήκες που ζουν, παλεύεις για καλύτερες συνθήκες, όχι για να …φύγουν από την αυλή σου και όπου θέλουν ας πάνε – ή τους πετάς μολότοφ να τους κάψεις.

Αυτή η συμπεριφορά δεν είναι ανεκτή, δεν είναι λογική, και δεν δικαιολογείται με κανέναν άλλον τρόπο, παρά μόνο ως ακροδεξιά, ρατσιστική ενέργεια.

Η μετάδοση των συνθηκών (τις οποίες η κυβέρνηση ειρήσθω εν παρόδω παλεύει να τις κρατήσει μυστικές, αποκλείοντας την δημοσιογραφική επαφή) είναι όχι απλώς θεμιτή – αλλά απαραίτητη. Αν όμως χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα ακροδεξιά ξεσπάσματα, τότε κάνει πολύ μεγαλύτερο κακό, παρά καλό:

Μετά από την ακροδεξιά πορεία σε Ευρώπη και Αμερική, αλλά και εντός των τειχών με την Χρυσή Αυγή να διατηρεί το ποσοστό της – παρά την πολιτική της κάλυψη σε δολοφονίες και πογκρόμ, αυτού του είδους οι προσεγγίσεις που απενοχοποιούν (αδιαμαρτύρητα) καθαρά ρατσιστικές εκτροπές, και τις φουντώνουν κιόλας με αδιευκρίνιστα στοιχεία δεν είναι απλώς επικίνδυνες – μα εγκληματικές.

Λίγες μέρες πριν, μία διαμαρτυρία ήρθε στο φως: Σε κέντρο κράτησης (φιλοξενίας, υποτίθεται – αλλά εδώ θα το λέμε όμως είναι) ανθρώπων, διαμαρτυρόμενοι για την ποιότητα του φαγητού, κάποιοι από τους πρόσφυγες/μετανάστες επέστρεψαν, για μία μέρα, την μερίδα τους. Έγιναν επεισόδια, τραυματισμοί και φυλάκων και –η καταγγελία λέει– η διοίκηση των φυλακών εκεί τους άφησε τρεις μέρες μόνο με ψωμί και νερό (παρότι υπήρχαν παιδιά, ανάμεσά τους). Την επόμενη μέρα, τους ξανάδωσε φαγητό ίδιο με αυτό που διαμαρτυρήθηκαν για την ποιότητά του.

Εμένα με προσβάλει πολύ περισσότερο αυτή η εικόνα από οτιδήποτε άλλο. Άνθρωποι αθώοι, που κρατούνται στα όρια (ή και πέρα) της νομιμότητας φυλακισμένοι, να φτάνουν να διαμαρτύρονται με αποχή σίτισης για την ποιότητα της τροφής τους (μεταξύ άλλων, γιατί γίνεται λόγος και για κακομεταχείριση από την αστυνομία), και, προφανώς για εκδίκηση, για τρεις μέρες να τους δίνουν μόνο ψωμί και νερό. Θυμίζω ότι για την σίτισή τους επιδοτούμαστε, ως κράτος, δεν τα πληρώνουμε από την τσέπη μας. Για …κάποιον λόγο όμως, οι διαμαρτυρίες για την ποιότητά τους είναι συνεχείς, δεν υπάρχει αντίδραση.

Αυτό, είναι επίσης ένα ενδιαφέρον στοιχείο. Η εν λόγω καταγγελία δεν αναφέρθηκε από σχεδόν κανένα μέσο – ούτε αντιπολιτευτικό προς την κυβέρνηση. Για να είναι ακόμα πιο ενδιαφέρον, ούτε κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης το έκανε σημαία διαμαρτυρίας όπως κάνουν με άλλα – συχνά βασισμένα σε ψέματα, θέματα της επικαιρότητας.

Μήπως δεν ακούστηκε αρκετά; Μπορεί.

Μα δεν μπορεί κανείς να πει το ίδιο και για την επίσημη, κρατική γνωμάτευση από το ΚΕΕΛΠΝΟ για την ποιότητα διαβίωσης των «φιλοξενούμενων» στις φυλακές κράτησης μεταναστών/προσφύγων.

Αυτή, και διανεμήθηκε, και έπαιξε. Κανείς όμως (εκ της αντιπολιτεύσεως, είτε οι πολιτικοί, είτε τα μέσα τους) δεν φάνηκε να προσέχει ιδιαίτερα ΤΙ έλεγε η γνωμάτευση αυτή:

Εκατοντάδες άνθρωποι, στοιβαγμένοι σε ακατάλληλους χώρους (λέει η επίσημη γνωμάτευση) με μολυσματικούς παράγοντες που καθιστούν ακατάλληλη την διαβίωσή τους. Μία εικόνα ιδιαίτερα ανησυχητική από πλευράς δημόσιας υγείας, εγκαταστάσεις που δεν πληρούν τους κανόνες υγιεινής και που θα έπρεπε να κλείσουν. Η έκθεση αυτή (εδώ σε αρχείο PDF), έχει και συγκαλυμμένες τρομαχτικές καταγγελίες. Παραθέτω:

«Σε όλους τους χώρους υπάρχει συγχρωτισμός εκατοντάδων ανθρώπων σε ενιαίους χώρους, χωρίς επαρκή εξαερισμό, με συσσώρευση απορριμάτων και αποβλήτων, κακές συνθήκες υγιεινής, ανεπάρκεια στην χορήγηση πόσιμου νερού και κυμαινόμενη ποιότητα και ποσότητα τροφίμων«.

Σας ικετεύω να ξαναδιαβάσετε αυτήν την παράγραφο, να αντιληφθείτε λέξη προς λέξη τι είναι ακριβώς αυτό που λέει ως γνωμάτευση σε δεκαέξι χώρους (στους οποίους «φυλάσσονται» μεταξύ άλλων και οικογένειες, παιδιά) που έγινε αυτοψία!

Και;

Α, θα το απολαύσετε αυτό: Και, όταν ερωτήθηκε ο αρμόδιος υπουργός Τόσκας, η απάντησή του ήταν » Και επειδή το είπε κάποιος, τι σημαίνει αυτό; Δεν κατάλαβα κι εγώ λέω τη δική μου άποψη και εσείς τη δική σας.» Εδώ, μαζί με άλλες θαυμάσιες απαντήσεις.

Επειδή το είπε κάποιος. Εν προκειμένω, ο ΚΕΕΛΠΝΟ, ο …αρμόδιος κρατικός φορέας.

Αυτή, μαζί με άπειρες άλλες που δεν τις γνωρίζουμε γιατί οι δημοσιογράφοι δεν μπορούν πια να πλησιάζουν τα κέντρα φιλοξενίας φυλακών προσφύγων/μεταναστών, μαζί με τις καταγγελίες για την Κόρινθο, που ακόμα και κυβερνητικοί βουλευτές αντέδρασαν, μαζί με καταγγελίες για απόπειρες αυτοκτονίας για τις συνθήκες και το ευρύτερο πλαίσιο κράτησης.

Και;

Θα μου πείτε, όλα αυτά είναι πρωτόγνωρα. Η κυβέρνηση έχει να διαχειριστεί μία κρίση, γεγονότα για τα οποία δεν ήταν προετοιμασμένη.

….όχι ακριβώς: Οι έρευνες, για την ποιότητα διατροφής που είναι και το πιο εξόφθαλμο από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι φιλοξενούμενοι κρατούμενοι αθώοι μετανάστες/πρόσφυγες, έχει ξεκινήσει …έναν χρόνο και πριν. Ήταν γνωστό το πρόβλημα, και συνεχίζεται ακόμα, αδιάκοπα – τώρα πια με εκδικητικές συμπεριφορές για όποιον αντιδρά.

~

Αυτή η κυβέρνηση είναι κυβέρνηση όλων μας. Ο,τι και να ψήφισε ο καθένας από μας, είτε την ήθελε, είτε όχι, είτε έχει αντιρρήσεις, είτε συμφωνεί μαζί της, αυτή, όπως και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις πριν από αυτήν, είναι όλων των Ελλήνων.

Οι πράξεις της, μας εκφράζουν όλους μας. Αν σε κάποιες εξ αυτών είμαστε αντίθετοι, έχουμε όλοι υποχρέωση να αντιδράσουμε. Αν δε την ψηφίσαμε, η υποχρέωση καθενός από εμάς είναι ουσιαστικότερη: ο λόγος μας έχει αυξημένη βαρύτητα, η αντίδρασή μας έχει αυξημένη σημασία.

Είτε μία δεξιά, είτε μία αριστερή, είτε μία φιλελεύθερη, είτε μία σοσιαλιστική κυβέρνηση – δεν (θα έπρεπε να) έχει δικαίωμα να φέρεται έτσι σε συνανθρώπους μας.

Οι άνθρωποι που θαλασσοπνίγηκαν για να φτάσουν μέχρι εδώ, που έφυγαν για να γλυτώσουν από πολέμους και κακουχίες, που έχασαν φίλους, αδέλφια και γονείς στα κύματα της ελπίδας για επιβίωση (γιατί δεν ανοίξαμε έναν ασφαλέστερο φράκτη), αξίζουν κάτι περισσότερο από το να τους φέρονται σαν ζώα, να τους στερούν μία (πληρωμένη από άλλους!) αξιοπρεπή διαβίωση, και να τους τιμωρούν όταν αντιδρούν στον εξευτελισμό τους.

Εμείς από την πλευρά μας υποχρεούμαστε για κάτι περισσότερο απέναντί τους από το να αφήνουμε μία κυβέρνησή ΜΑΣ να φέρεται έτσι απάνθρωπα.

Ενώστε τις φωνές σας, ενημερωθείτε, ρωτήστε, διαμαρτυρηθείτε. Αντιδράστε! Είναι η μόνη αξιοπρεπής στάση που μας έχει απομείνει.

~

Υ.Γ.: Οκτώ άνθρωποι, επτά από τα οποία είναι μικρά παιδάκια, ασθένησαν με ηπατίτιδα τύπου Α, σε κέντρο φιλοξενίας φυλάκισης Νέας Καβάλας, ασθένεια που σχετίζεται άμεσα με τις συνθήκες διαβίωσης όπως διαβεβαιώνουν οι γιατροί. Επτά παιδάκια.

Ποινικές ευθύνες;

Παρακολουθώντας κανείς τις τελευταίες εξελίξεις στην χώρα και με το θέμα (μα όχι αποκλειστικά) της συγκέντρωσης με τον διακριτικό τίτλο #παραιτηθειτε , είναι εύκολο να διακρίνει ένα πρόβλημα που χρονίζει, προφανώς, μα δεν λύθηκε ιδιαιτέρως με την «πρώτη φορά αριστερά»:

Οι κυβερνήσεις-κόμματα.

Η επιμονή των κομμάτων να «κουβαλάνε» το ιδεολογικό τους πρόσημο και όταν γίνονται κυβέρνηση, κάτι συνηθισμένο, αντιλαμβάνομαι, μα όχι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό.

Τούτη η κυβέρνηση, ειδικά στο θέμα του #παραιτηθειτε έχει ξεφύγει τελείως. Από τις δηλώσεις «αντίστοιχοι διαδηλωτές κάποτε φορούσαν γούνα», από το «η διαμαρτυρία είναι στα όρια της συνταγματικής ανοχής» μέχρι το «στρέφονται κατά της χώρας» της κυβερνητικής εκπροσώπου, σπεύδει να επικυρώσει, σε κάθε τόνο, ότι η κυβέρνηση φέρεται ως να είναι κυβέρνηση αποκλειστικά Συριζαίων.

Αυτό που ξεχνούν όμως με τέτοιες δηλώσεις, είναι ότι οφείλουν να είναι κυβέρνηση όλων. Και των ψηφοφόρων τους, και των ψηφοφόρων των άλλων κομμάτων. Και όσων συμφωνούν μαζί τους, και, πολύ περισσότερο ίσως, όσων διαφωνούν με την πολιτική τους και θα ήθελαν σε πρώτη ευκαιρία μία άλλη. Και όσων λένε «μείνετε», και όσων λένε «φύγετε».

Προσωπικά, μπορεί να πιστεύω ότι αυτή είναι μία κυβέρνηση που είπε ψέματα στους πολίτες που την εμπιστεύτηκαν – είτε γιατί δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, είτε γιατί δεν ήθελε να διαχειριστεί το πολιτικό κόστος μίας διαφορετικής επιλογής της. Κρίθηκε, πράγματι γι’ αυτό, με την εκλογή του Σεπτεμβρίου – όπως περίπου κρίθηκε και το 2012 η τότε συγκυβέρνηση και συνέχισε το έργο της. Μα ακόμα και αν πήρε την δεύτερη ευκαιρία που ζητούσε, (έστω και αν της την έδωσε ένα μικρό ποσοστό του απογοητευμένου εκλογικού σώματος, μόλις το 57%), δεν παύει, ούτε στιγμή, να είναι κυβέρνηση ΟΛΩΝ των πολιτών αυτής της χώρας.

Θα έλεγε για την κομματική της πελατεία ποτέ «αυτοί μοιάζουν με αυτούς που φοράγανε κάποτε γούνα»; Θα τολμούσε να κρίνει μία επιλογή τους ως «εχθρική για την χώρα»; Όχι; Ε, τότε με τον ίδιο σεβασμό και προσοχή οφείλει να αντιμετωπίσει και αυτούς με τους οποίους διαφωνεί και δε θα την ψηφίσουν ποτέ.

Αυτό, όπως το βλέπω εγώ, είναι πολιτικός πολιτισμός. (Για να σας προλάβω, το «οι κόσμος από κάτω είναι παραπλανημένος, τους εκμεταλλεύονται οι διοργανωτές» όχι, δεν είναι ίδιον πολιτικού πολιτισμού όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ).

Κομματική κριτική μπορεί όντως ελεύθερα να κάνει ένα στέλεχος του Σύριζα ή των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, ναι, θα προτιμούσα να μην – αλλά αυτό αφορά κυρίως τους ψηφοφόρους τους. Κυβερνητική κριτική όμως, οφείλει να γίνεται πάντα με γνώμονα την θέση ότι η κυβέρνηση μιλάει εξ ονόματι των πολιτών, όλων των πολιτών, και όχι των κομμάτων που την έφεραν εκεί.

Και αυτό, όπως και πολλά άλλα εξόφθαλμα λάθη που συνεχίζουν και με αυτήν την κυβέρνηση (όπως και με τις προηγούμενες) να γίνονται, μπορεί να λυθεί μόνο με πίεση των ψηφοφόρων τους.

Είναι σε θέση οι ψηφοφόροι του Σύριζα να πιέσουν ώστε να αντιμετωπιστεί με σεβασμό (ανεξαρτήτως διαφορών) ο κάθε πολιτικός τους αντίπαλος;

Αμφιβάλλω, μα δεν θα σταματήσω ποτέ να ελπίζω και να το ζητάω.

Ένας χρόνος Σύριζα. Δεν το συνηθίζω τόσο άμεσα – μα αφού επέλεξαν στον Σύριζα να το ..γιορτάσουν, ας δούμε τι σημείωσα κι εγώ, ως πολίτης, σ’ αυτό το διάστημα:

Update: Κάνω αναφορά σε 66 γεγονότα. Είχα αναφέρει αρχικά 48 γεγονότα, μα με την υπενθύμιση φίλων, αναφέρω και άλλα στο τέλος της λίστας – οι αναφορές θα έχουν ημερομηνία προσθήκης για πρακτικούς λόγους

1. Ακόμα στο «Κολαστήριο», το Νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού, υπάρχουν άνθρωποι σε τελικό στάδιο καρκίνου που πεθαίνουν έγκλειστοι – παρότι έχουν ψηφιστεί νόμοι που θα τους άφηναν ελεύθερους με την οικογένειά τους, οι νόμοι αυτοί δεν έχουν εφαρμοστεί πλήρως. Οι κρατούμενοι κάνουν -ακόμα- απεργίες πείνας για ένα ασθενοφόρο, ή για να τεθεί το Νοσοκομείο στην ευθύνη του λογικού φορέα που του ανήκει, το Υπουργείο Υγείας. Για πολλούς μήνες, λόγω ελέγχων, οι φυλακισμένοι δεν είχαν δημόσια φωνή για να μεταφέρουν τα προβλήματά τους.
2. Ακόμα δεν έχουν τεθεί ευθύνες για τον θανάσιμο ατύχημα στα Ελληνικά Πετρέλαια, γεγονός που έγινε μάλιστα και υπό την κυβέρνηση Σύριζα. Το μόνο δημοσιευμένο πόρισμα που βρίσκω είναι της ίδιας της εταιρίας, που …χαιρετήθηκε από την ηγεσία του αρμόδιου υπουργείου ως θετική ενέργεια(!) και τελικά ρίχνει την ευθύνη, εμμέσως, στους υπαλλήλους. Εκκρεμούν, το πόρισμα της Πυροσβεστικής (που είχε δηλώσει μάλιστα την ενόχλησή της όταν δεν την άφησαν να δράσει στην έκρηξη) και της Επιθεώρησης Εργασίας. Εγώ τουλάχιστον δεν τα έχω δει πουθενά.
3. Ψηφίστηκε, και τέθηκε σε εφαρμογή το σύμφωνο συμβίωσης. Μία πολύ θετική ενέργεια που χρειάζεται όμως, και συνέχεια.
4. Δεν έχω βρει κανένα νεότερο για τις έρευνες για την τηλεφωνική παρακολούθηση των κομμάτων (ΠΑΣΟΚ,ΝΔ,Σύριζα) που αποκαλύφθηκε λίγες μέρες πριν τις εκλογές του Γενάρη του ’15. Ούτε δημοσιογραφικά, ούτε πολιτικά, ούτε δικαστικά ανακινείται αυτό. Σαν να μην έγινε.
5. Οι υποσχέσεις στο πρόγραμμα Θεσσαλονίκης δεν έχουν γίνει ακόμα. Το πρόγραμμα των πρώτων εκατό ημερών, δεν έγινε ποτέ όπως είχε δημοσιοποιηθεί. Ο κατώτατος πχ δεν έχει ανέβει, όπως υποσχέθηκαν τότε.
6. Λύθηκαν από την κυβέρνηση τα προβλήματα, μα δεν έχει ξεκινήσει (με ευθύνη πια των δήμων όμως) η καύση των νεκρών.
7. Δεν έχει γίνει τίποτα για τον διαχωρισμό εκκλησίας-κράτους, ούτε καν σε θέματα παιδείας.
8. Το σύνθημα «κανένα σπίτι στα χερια τραπεζίτη», έχει γίνει «προστασία για το 60% των δανειοληπτών».
9. Για πρώτη φορά, μετά από πέντε χρόνια, οι τηλεοπτικοί σταθμοί επιτέλους κατέβαλλαν φόρο για τις διαφημίσεις. Συγκεντρώθηκαν έτσι μερικές δεκάδες εκατομμύρια.
10. Η ΕΡΤ, στο διάστημα του δημοψηφίσματος, στάθηκε αξιοπρεπέστατη, παρά το αίσχος που συνέβαινε γύρω της από τα άλλα ΜΜΕ.
11. Οι άποροι άνθρωποι, αν ζουν μόνοι τους, έχουν μία κάρτα 70 ευρώ (για συγκεκριμένα προϊόντα) τον μήνα για να επιβιώσουν. Εβδομήντα ευρώ.
12. Οι απελάσεις (και για …πρακτικούς λόγους) δεν σταμάτησαν.
13. Συνεχίζει να λειτουργεί το (χαρακτηρισμένο και οριστικά από το ΣτΕ) αυθαίρετο του TheMall
14. Όπως και τα προηγούμενα χρόνια, ψηφίστηκε μνημόνιο με απαράδεκτα μικρό χρόνο συζήτησής του. Στην ουσία, επιβλήθηκε από την κυβέρνηση η ψήφισή του με διαδικασίες fast-track, χωρίς καμία σοβαρή μελέτη για τις συνέπειές του, εν μέσω εκβιασμών από την τρόικα.
15. Δεν σταμάτησαν (παρότι μειώθηκαν) όπως είχε υποσχεθεί, οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, τα πολυνομοσχέδια, και οι διατάξεις σε άσχετους νόμους. Η δημοκρατία συνεχίζει να δέχεται πλήγματα.
16. Για πρώτη φορά η αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών, προχωράει. Έχω ενστάσεις για τον αριθμό των αδειών, και τις υπερεξουσίες αρμόδιου του Υπουργού, πάντως.
17. Μετά από έναν χρόνο, η ΕΛΕ δεν έχει φέρει αποτελέσματα. Ξεκίνησε όπως ξεκίνησε, διεκόπη, δεν ξαναξεκίνησε. Ακόμα δεν έχουμε ξεκάθαρη και κοινά αποδεκτή εικόνα ποιος ευθύνεται για την οικονομική κατάσταση που μας οδήγησε στο μνημόνιο.
18. Η Αμυγδαλέζα λειτουργεί ακόμα.
19. Φτιάχθηκε το πρώτο (πραγματικό) κέντρο φιλοξενίας στο Βοτανικό σε αξιοπρεπείς εγκαταστάσεις.
20. Στην Κόρινθο οι άνθρωποι κάνουν απόπειρες αυτοκτονίας για να γλυτώσουν από τις απαράδεκτες συνθήκες. Αυτές τις συνθήκες τις έχουν παραδεχθεί ακόμα και μέλη της κυβέρνησης, και βουλευτές.
21. Τα φραουλοχώραφα δεν έχουν βελτιωθεί. Οι συνθήκες παραμένουν απαράδεκτες.
22. Ακόμα καίγονται άνθρωποι από ξυλόσομπες. Η τιμή του πετρελαίου έχει πέσει πολύ λίγο, η φορολογία του παραμένει, τα επιδόματα που δόθηκαν πέρσι έγιναν πιο αυστηρά φέτος.
23. Η λίστα Λαγκάρντ ελέγχεται, και έχει πάρει παράταση για έναν ακόμη χρόνο. Έχουν παραληφθεί και άλλες λίστες, αν έχω καταλάβει σωστά, και ελέγχονται και αυτές.
24. Τίποτα δεν έχει αλλάξει για τις εταιρίες που μετέχουν σε έντονες διαδικασίες φοροαποφυγής, όπως είναι τα #LuxLeaks. Μεγάλες εταιρίες συνεχίζουν να φοροδιαφεύγουν νομότυπα.
25. Στο περιουσιολόγιο (που δεν έχει κατατεθεί ακόμα, πάντως) ετοιμάζεται για άλλη μία φορά η εισαγωγή αδήλωτου εισοδήματος από το εξωτερικό, με έναν απλό φόρο, λειτουργώντας και ως ξέπλυμα χρήματος από παράνομες ενέργειες (μια πρακτική που μπορεί να ισχύει ήδη)
26. Τα ΜΑΤ δεν φέρουν ΑΚΟΜΑ διακριτικό αριθμό για να εντοπίζονται. Οι υποθέσεις του Μανώλη Κυπραίου και του Μάριου Λώλου παραμένουν στο συρτάρι, χωρίς δικαίωση για τα θύματα
27. Ψηφίστηκε η ιθαγένεια στα παιδιά δεύτερης γενιάς, αλλά και στους αλλοδαπούς της πρώτης γενιάς που διεκδικούν την ιδιότητα αυτή μέσω της πολιτογράφησης
28. Οι τράπεζες έχουν το δικαίωμα να δεσμεύουν χρήματα από τον λογαριασμό πολιτών, και για δικές τους υποθέσεις, και για οφειλές προς το κράτος. Δεν υποχρεούνται να ενημερώσουν τον καταθέτη, ούτε να έχουν την σύμφωνη γνώμη του. Γίνονται και δεσμεύσεις ποσών που κανονικά προστατεύονται.
29. Ο ΕΝΦΙΑ παραμένει ως φόρος, παρά τις αντίθετες δεσμεύεις.
30. Παραμένει ως φόρος και ο φόρος επί της κινητής τηλεφωνίας (κάτι δικά μου από το 2006, δεν θα τα θυμάστε εσείς) 🙂
31. Με την ψήφιση του μνημονίου, η κυβέρνηση δέχθηκε την «αμνήστευση» του Ανδρέα Γεωργίου προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ, για εντελώς άσχετη κατηγορία. Μια ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ υπόθεση
32. Η Vodafone θα πληρώσει το πρόστιμο που της αναλογεί για τις παρακολουθήσεις σύμφωνα με απόφαση του ΣτΕ
33. Το Μέγαρο Αθηνών συνεχίζει να παίρνει φορολογική ενημερότητα, και η διαδικασία προστασίας του κράτους από τον αλόγιστο δανεισμό του ακόμα, έναν χρόνο μετά, δεν έχει ξεκαθαρίσει.
34. Ακόμα στην βουλή οι βουλευτές κάνουν τους ..δικαστές, και αποφασίζουν για ασυλία ή καταψήφισή της, χωρίς ουσιαστικά να αφορά η απόφαση πολιτική προστασία, όπως οφείλει.
35. Για πρώτη φορά από την έναρξη των εργασιών της, η εταιρία Ελληνικός Χρυσός καλείται πρακτικά να αποδείξει τις περιβαντολογικές της δεσμεύσεις και εγκαλείται για τυχόν πολεοδομικές παραβάσεις.
36. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες, για μία ακόμα χρονιά, πρέπει να ΠΡΟΠΛΗΡΏΣΟΥΝ τον φόρο της επόμενης.
37. Ο Νικολούδης παραμένει αναπάντητα «απολυμένος» από την νέα κυβέρνηση.
38. Οι κρατικές διαφημίσεις προς τα ΜΜΕ έχουν περάσει σε κεντρικό έλεγχο.
39. Το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο καταγγέλει απαράδεκτες συνθήκες. Γενικά, τα νοσοκομεία βρίσκονται σε άσχημη κατάσταση και φέτος.
40. Η υπόθεση του Χαϊκάλη παραμένει στο συρτάρι, παρότι ο εισαγγελέας για την υπόθεση Μπαλτάκου δέχθηκε ότι μπορεί να υπάρξει νόμιμη καταγραφή όταν αφορά εθνικούς λόγους.
41. Καταγγελίες από τον ιατρικό σύλλογο ότι καρκινοπαθείς και οροθετικοί δεν λαμβάνουν τα φάρμακά τους λόγω ελλείψεων και κακών συνεννοήσεων.
42. Επετράπη σε ξένο, μισθοφορικό στρατό, την Frontex να ελέγχει (ενόπλως) τα σύνορά μας για την είσοδο ανθρώπων. Φωτογράφιση του …σκάφους τους, επέφερε συλλήψεις(!)
43. Όχι μόνο δεν έγινε τίποτα για να βοηθηθεί ο Οδυσσέας, το εθελοντικό σχολείο της Θεσσαλονίκης που διδάσκει απόρους και μετανάστες από το παράλογο πρόστιμο που του είχε τεθεί, αλλά …αυξήθηκε κιόλας. ΑΥΞΗΘΗΚΕ.
44. Το κράτος εκδικείται την Μαροκινή Σανάα Ταλέμπ η οποία παραμένει φυλακισμένη καθώς αρνείται να αποδεχθεί την απέλασή της. Έχει καταγγελθεί αστυνομική βία εις βάρος της, ενώ η ίδια μιλά για απαράδεκτες συνθήκες κράτησης για εκείνη και τις άλλες γυναίκες που έχουν φυλακιστεί για τους ίδιους λόγους [*]
45. Ο φράκτης στα βόρεια σύνορά μας, ο εκ των ασφαλέστερων εισόδων στην χώρα, παραμένει κλειστός, οδηγώντας χιλιάδες ανθρώπους στην μόνη διέξοδο για την σωτηρία τους, να μπουν εν πλω στο Αιγαίο. Εκατοντάδες άνθρωποι, μεταξύ τους και πολλά παιδιά, έχουν πνιγεί σ’ αυτήν τους την προσπάθεια εξ’ αιτίας αυτής της απόφασης.
46. Για να φύγουν από τα νησιά που έχουν καταφτάσει, όσοι γλυτώσουν, είναι αναγκασμένοι να πληρώνουν … εισιτήριο για το καράβι που θα τους οδηγήσει Αθήνα – παρότι το κράτος έχει ναυλώσει πλοία για την διαδρομή. Όσοι έχουν. Όσοι δεν έχουν;
47. Όσοι φτάνουν στην Αθήνα, αφήνονται να κοιμούνται στους δρόμους της Ομόνοιας και της πλατείας Βικτωρίας, κινδυνεύοντας από τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες και τους νεοναζί που καραδοκούν. Υπάρχουν καταγγελίες ακόμα για κακομεταχείριση από την ΕΛΑΣ, ακόμα και ρατσιστικό διαχωρισμό με βάση την χώρα προέλευσης.
48. Η απόφαση του κράτους για την Μαρία Θεοφίλου , επειδή είναι σύζυγος κατηγορούμενου ως μέλος των Πυρίνων της Φωτιάς, και της Εύης Στατήρη για τον ίδιο λόγο. (Νομίζω) και οι δύο έχουν πλεον αποφυλακιστεί, η δεύτερη έπρεπε να κάνει πολυήμερη απεργία πείνας κλονίζοντας την υγεία της
49. Η ρύθμιση για τους οφειλέτες των 100 δόσεων για την ευκολότερη αποπληρωμή των δανείων τους και η αλλαγή της (26/1/2016)
50. Η αύξηση του ΦΠΑ (και στα νησιά) (26/1/2016)
51. Ο σωφρονιστικός κώδικας και ο ποινικός νόμος έγινε πιο ευεργετικός (26/1/2016)
52. Επαναπρόσληψη των καθαριστριών (ή ακύρωση της απόλυσής τους, δεν ξέρω ποιο είναι πιο δόκιμο) (26/1/2016)
53. Με πρόσχημα την επιτάχυνση της δικαιοσύνης διευκολύνονται διαδικαστικά κατασχέσεις κ πλειστηριασμοί (26/1/2016)
54. Επαναλειτουργία της ΕΡΤ (προσωπικά το κατατάσσω κατ’ αρχάς στα θετικά, μετά και την συμπεριφορά της στο δημοψήφισμα) (26/1/2016)
55. Κατάργηση αυτοφώρου για ασφαλιστικές οφειλές (26/1/2016)
56. Μη φορολόγηση εφοπλιστών. Δεν ξέρω καν αν έχουν πληρωθεί τα 150 περίπου εκατομμύρια που είχαν δεσμευτεί ότι θα δώσουν (επι Σαμαρά) έναντι φορολογίας. (26/1/2016)
57. Μία ιδιαίτερα αρνητική εξέλιξη, τα επιχειρηματικά δάνεια που κατέληξαν πλέον σε ξένα funds (26/1/2016)
58. Η 13η σύνταξη δεν έχει αποδοθεί ακόμα (26/1/2016)
59. Κατάργηση του εισιτηρίου των 5 ευρώ στα νοσοκομεία (26/1/2016)
60. Μη κατάργηση του 1 ευρώ ανα συνταγή (26/1/2016)
61. Παράλληλο πρόγραμμα. Ανακοινώθηκε, ήρθε στην Βουλή αλλά ενεργοποιήθηκε με ΠΝΠ, καθώς έχουν αντιδράσει οι δανειστές ως μονομερής ενέργεια. Περιέχει πολλές ευεργετικές διατάξεις, μπορείτε να τις δείτε στο λινκ. (26/1/2016)
62. Ο αρμόδιος υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής Θοδωρής Δρίτσας μαθαίνει από …δελτίο τύπου ότι το ΤΑΙΠΕΔ έκανε δεκτή την προσφορά της Cosco για τις μετοχές του ΟΛΠ. (26/1/2016)
63. Η αστυνομία δεν σταμάτησε τις μεθόδους καταστολής που συνήθιζε τόσα χρόνια (26/1/2016)
64. Η Βουλή αναγνώρισε το κράτος της Παλαιστίνης (26/1/2016)
65. Δεν εχει γίνει απολύτως τίποτα για να βγει από το συρτάρι και να συνεχιστεί η έρευνα για τους νεκρούς του Φαρμακονησίου (26/1/2016)
66. Άλλαξε την (απίστευτη) απόφαση Σαββαΐδου για ..ετήσιο φόρο στις διαφημίσεις των τηλεοπτικών καναλιών, και υποχρέωσε τα κανάλια να καταβάλλουν (επιτέλους) τον μηνιαίο φόρο που παρακρατούσαν από την αρχή του έτους (29/1/2016)

~

Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν πολλά ακόμα – και κάποια θετικά, και κάποια αρνητικά. Για παράδειγμα δεν έχω ασχοληθεί καθόλου με την διαπραγμάτευση και τα οικονομικά, που δεν είναι ο τομέας μου για να ασκήσω αξιόλογη κριτική, επέλεξα να μην αναφερθώ στο δημοψήφισμα πλην ΕΡΤ (το έχω κάνει ενδελεχώς θεωρώ στο παρελθόν, και έχω άλλη εικόνα από την κοινά αποδεκτή) και έχω ελλειπή ενημέρωση από τα προβλήματα των μεταναστών και των προσφύγων – καθώς και κάποια θέματα με τα οποία έχω ασχοληθεί όντως στο παρελθόν, απλώς τα έχω ξεχάσει, όσα θυμηθώ θα τα προσθέτω στην πορεία. Για τα όποια θετικά πχ, η απουσία επικοινωνίας από τα ΜΜΕ για το όποιο θετικό έργο έχει κάνει η κυβέρνηση, δεν έχει προφανώς βοηθήσει. Η σειρά είναι τυχαία, όπως τα θυμόμουν και ανάκατα, κάτι που είναι θετικό για μένα μπορεί να μην είναι για εσάς – και τούμπαλιν. Η αρίθμηση είναι αποκλειστικά για να βοηθήσει τυχόν ενστάσεις σας στα σχόλια.

Η διγλωσσία πάντως του πριν και μετά τις εκλογές υπάρχει, είναι εμφανής σε αρκετά θέματα, και όπως έχω τονίσει και στο παρελθόν, κάθε κυβέρνηση που έχει πει ψέματα, είτε συνειδητά είτε χωρίς σωστό υπολογισμό, για να εκλεγεί, έχει απολέσει κάθε πιθανότητα να την αντιμετωπίσω προσωπικά επιεικώς.

Αποτίμηση; Κάποια από τα πράγματα που ζητούσα ως πολίτης, όντως έγιναν μα είναι πολλά, υπερβολικά πολλά, αυτά που χρεώνεται ως αρνητικά η παρούσα κυβέρνηση. Κάποια από τα αρνητικά είναι πρόβλημα κόστους, και καταλαβαίνω αν δεν λύνονταν αμέσως – κάποια άλλα όμως, όπως ο έστω σχολικός διαχωρισμός εκκλησίας-κράτους δεν θα κόστιζαν τίποτα, και θα ήταν σημαντικά βήματα, ενώ κάποια άλλα, όπως η ουσιαστική στήριξη ανέργων και απόρων, θα έπρεπε να γίνουν με αυξημένη προτεραιότητα και πόρους.

Τα σχόλιά σας θα εμπλουτίσουν αυτήν την λίστα, για όσα έχω ξεχάσει, ή δεν ήξερα να αναφερθώ.

Τα λέμε, αν είμαστε όλοι εδώ, τον επόμενο χρόνο.

~

(*) Η δίκη για την Σανάα Ταλέμπ συνεχίζεται αύριο Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2016 στα Δικαστήρια της Ευελπίδων – Κτίριο 2 όπου και θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση αλληλέγγυων.

Υ.Γ.: Για να είμαι δίκαιος, καθώς τα αρνητικά δεν έχουν την ίδια αντιμετώπιση από τα θετικά στα ΜΜΕ, εδώ η ομιλία του Τσίπρα στον απολογισμό για τον έναν χρόνο διακυβέρνησης Σύριζα.

Ο ρεπόρτερ κουνάει το χέρι του. Το πλάνο έχει ήδη ανοίξει, μα ο ίδιος δεν το ξέρει, και η κίνησή του καταγράφεται. Οι συνεννοημένοι αγρότες, λίγο ξαφνιασμένοι, ρίχνουν τις καρδάρες – το γάλα χύνεται στα πόδια του ρεπόρτερ και του συνεντευξιαζόμενου.

Το θέαμα έγινε.

Αυτό το θέαμα, όντως, δεν έχει ημερομηνία. Όσοι έχουν την ευκαιρία να θέσουν τις θέσεις τους στο σπίτι κάθε τηλεθεατή, θα το εκμεταλλευτούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Τα συνθήματα, θα ειπωθούν εκείνη την ώρα, χάρη σε κάποιον που θα τους ειδοποιήσει ότι είναι «στον αέρα». Όλοι θα είναι μαζεμένοι πίσω – επιβάλλεται η συγκέντρωση να είναι μαζική. Το πάθος θα ξεχειλίσει – ακόμα και αν είναι παροδικό: πόσο κρατά ένα ρεπορτάζ; Ένα, δύο, πέντε λεπτά; Το μήνυμα πρέπει να περάσει στο γυαλί. Είτε είναι προεκλογικός λόγος, είτε είναι διαμαρτυρία, είτε από τα δεξιά, είτε από τα αριστερά, είτε εντός, είτε εκτός Ελλάδας, το θέαμα της ενημέρωσης είναι πράγματι το ίδιο παντού.

Τα λέει σήμερα και ο Δημήτρης Οικονόμου, στον ΣΚΑΙ.

Το πρόβλημα είναι ότι αυτή είναι η δημοσιογραφία που έχουμε, όχι αυτή που χρειαζόμαστε. Είναι η δημοσιογραφία που χρησιμοποιείται όχι για να περάσει απλώς την είδηση, μα την είδηση που πρέπει να περαστεί. Η δημοσιογραφία εργαλείο, που αποδέχεται, μαζί της και εμείς, ότι η ουσία είναι στο θέαμα, στις καλύτερες τηλεθεάσεις, στο πιο χοτ γεγονός.Ο βουλευτής που θα κάνει την περισσότερη φασαρία, που θα πει τα πιο απίστευτα πράγματα, θα φωνάξει πιο δυνατά ή θα τραβάει τα βλέμματα, θα γίνει περιζήτητος. Όποιος μεταδώσει πιο συμπυκνωμένα τον κόσμο στην προεκλογική εκστρατεία θα είναι ο αγαπημένος του πολιτικού.

Ξαφνικά, η δημοσιογραφία δεν εμφανίζει ψυχρά την αλήθεια – εμφανίζει μια εικονική αλήθεια. Μια φτιασιδωμένη αλήθεια. Σκηνοθετεί μια αλήθεια. Δεν την ξεγυμνώνει μπροστά στα μάτια μας, δεν την αμφισβητεί διαρκώς ως οφείλει- την ντύνει με τα πιο ενδιαφέροντα χρώματα.

Η αλήθεια γίνεται προϊόν.

Ως προϊόν όμως, η αλήθεια δεν είναι πια αλήθεια. Ένας χυμένος από αγανάκτηση κουβάς με γάλα, που πρέπει να εντυπωσιάσει στα 5′ αναλογούμενου χρόνου στο δελτίο ειδήσεων. Μία συγκέντρωση πολιτικού, που πρέπει να «ξεχειλώνει» στο κάδρο του σκηνοθέτη, ακόμα και αν πρόκειται για πενήντα άτομα. Η είδηση θα περάσει από πρίσμα, ο δολοφόνος θα γίνει «μανιακός» αν αυτό φέρει περισσότερη τηλεθέαση και κρατήσει το κοινό, ή μία είδηση αποσιωπηθεί τελείως αν αυτό βολέψει κάπως κάπου:

> Το ξέρατε πχ ότι έκαναν απεργία πείνας στην Ελλάδα το 2014 περίπου τέσσερις χιλιάδες άνθρωποι, μία από τις μεγαλύτερες στα χρονικά στην Ευρώπη; Όχι, γιατί δεν εμφανίστηκε ως είδηση ποτέ, σε κανένα δελτίο ειδήσεων των μεγαλύτερων ΜΜΕ.

> Το ξέρετε πχ ότι υπήρξε τρομοκρατικό χτύπημα στην Coca-Cola στην Ελλάδα το 2013; Ότι φιάλες της τις είχαν αναμίξει με οξύ, αναγκάζοντας την εταιρία σε πλήρη απόσυρση όλου του υλικού της; Όχι – παρά την ανακοίνωση και από την εταιρία και από την αστυνομία – γιατί δεν θεωρήθηκε αρκετά σημαντικό ώστε να πάρει τον χρόνο που της αναλογούσε ως είδηση. Δεν αναφέρεται ποτέ ούτε καν ιστορικά ως τρομοκρατική ενέργεια!

Αναφέρω μόλις δύο κραυγαλέα παραδείγματα – υπάρχουν δεκάδες, πολλά δεν τα ξέρω ούτε και εγώ. Θα απέκρυπτε ένας δημοσιογράφος τέτοιες ειδήσεις; Ποτέ, σε κανένα σημείο του κόσμου, κανείς αληθινός δημοσιογράφος που σέβεται την αλήθεια. Μα όταν η αλήθεια είναι προϊόν, μπορεί να γίνει ανταλλάξιμο. Μπορεί να χάσει την σημασία της, ή να διογκωθεί – ανάλογα με το τι ισχυροποιεί την αξία της ως προϊόν.

Όταν η αλήθεια φτιασιδώνεται, θετικά ή αρνητικά – δεν είναι πια αλήθεια. Όταν ο δημοσιογράφος ανέχεται την αλλαγή αυτή (πόσο μάλλον όταν ο ίδιος την επηρεάζει) δεν είναι πια δημοσιογράφος: Είναι σκηνοθέτης. Φτιάχνει μία ιστορία. Δεν την περιγράφει πια, την δημιουργεί, όπως νομίζει εκείνος.

Όταν συμφωνεί μαζί της, για παράδειγμα, αποκτά σημασία και αξίζει προβολής. Όταν διαφωνεί μαζί της, θα αναφερθεί τον ελάχιστο δυνατόν χρόνο. Το μάθαμε σχετικά πρόσφατα, και αρκετά βίαια αυτό.

Αυτή είναι η δημοσιογραφία που έχουμε, ναι, μα όχι αυτή που χρειαζόμαστε. Η δημοσιογραφία που χρειαζόμαστε, δεν διαχειρίζεται την είδηση, αναδεικνύει την αλήθεια – είτε της αρέσει, είτε όχι:

Δύο «ερασιτέχνες» πολίτες-δημοσιογράφοι του OmniaTV, όταν επέκειτο η μεταφορά των Ρομά στον καταυλισμό Πατέρας, άκουσαν τις ενστάσεις τους, πήγαν οι ίδιοι με το αυτοκίνητό τους, και κατέγραψαν ο,τι είδαν. Χωρίς φτιασιδώματα, μουσικές επενδύσεις για εφέ, ή φτιαχτά πλάνα υπο εντυπωσιακή γωνία. Αυτές οι σκηνές, που αποδείκνυαν τις καταγγελίες των Ρομά, δεν είχαν παιχτεί μέχρι τότε ποτέ, σε κανένα ρεπορτάζ. Όσα ανέφεραν ως τότε οι δημοσιογράφοι (και πολλοί και στην συνέχεια) ήταν αναπαραγωγές των κυβερνητικών δελτίων τύπου. Ουδείς είχε αναζητήσει την αλήθεια.

~

Και κάτι ακόμα, πριν κλείσω.

Ο δημοσιογράφος Δημήτρης Οικονόμου, ενοχλημένος από τις αντιδράσεις, αναφέρει για την σκηνοθεσία του χυμένου γάλακτος:

«Πρόκειται περί απίστευτης γελοιότητας ορισμένων ηλιθίων που δεν ξέρουν πως γίνεται η τηλεόραση και λένε ότι ο ΣΚΑΙ σκηνοθέτησε το χύσιμο του γάλατος. Έτσι γίνεται στην εικόνα! Ο αγρότης το χύνει το γάλα και κάνει τη δουλειά, για να το δεις εσύ. Εμείς, οι υπόλοιποι. Πως θα γίνει αλλιώς;»

Δεν είναι ότι δεν ξέρουμε πως γίνεται η τηλεόραση αγαπητέ κύριε Οικονόμου. Ξέρουμε καλά πως γίνεται η τηλεόραση. Απλώς μας ενοχλεί που γίνεται έτσι. Δεν θέλουμε να γίνεται έτσι. Για αυτό αντιδράμε – όχι γιατί δεν ξέρουμε:

Γιατί δεν θέλουμε την δημοσιογραφία που έχουμε. Δεν θέλουμε την δημοσιογραφία που θέλετε να μας δώσετε. Θέλουμε αυτήν που χρειαζόμαστε.

Και αν επιμείνουμε να την ζητάμε, όσο γελοίοι και ηλίθιοι να σου φαινόμαστε τώρα – θα την κερδίσουμε κιόλας.

Μετά την (επιτέλους) ψήφιση της επέκτασης του Συμφώνου Συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια, ακούω, διαρκώς μία συγκεκριμένη κριτική:

«Καλά, ούτε η Κανέλλη δεν το ψήφισε; Αυτό έλειπε να μην το ψηφίσει και ο Κακλαμάνης!»

Δεν μου κάθεται καλά όλο αυτό, και θέλω να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη και να μοιραστώ μαζί σας την ενόχλησή μου:

Νομίζω ότι είναι λάθος αυτή η συλλογιστική. Αντιλαμβάνομαι το υπονοούμενο, και ας το συζητήσουμε: Η απόφαση αν κάποιοι άνθρωποι πρέπει ή όχι να έχουν πρόσβαση στα ίδια δικαιώματα που έχουν όλοι οι υπόλοιποι, δεν πρέπει να είναι συνισταμένη του όποιου τρόπου ζωής μας, είτε μας λένε Κανέλλη, είτε Κακλαμάνη, είτε Γεωργιάδη, είτε Πλεύρη.

Μου φαίνεται τελείως λάθος, πχ, να το συνδέουμε έτσι – είναι σαν να λέμε αυτός που έχει παιδιά, *πρέπει* να ψηφίσει έναν νόμο που δίνει επίδομα στις οικογένειες με παιδιά – όχι, δεν *πρέπει* τίποτα: Μπορεί πιθανόν να καταλάβει καλύτερα τα αιτήματα των γονιών – ναι, μα ένας νόμος είναι σωστός, ή είναι λάθος, ανεξαρτήτως αν ο βουλευτής με κάποιον τρόπο κερδίζει, ή χάνει προσωπικά από αυτόν.

Κανένας Ολυμπιακός βουλευτής δεν θα *έπρεπε* να ψηφίζει σαν Ολυμπιακός, κανένας Κυκλαδίτης για τις Κυκλάδες, και πάει λέγοντας.

Προσωπικά, έχω ακριβώς την ίδια απαίτηση να ψηφίσει τον νόμο και ο (κάθε) Κακλαμάνης, και η (κάθε) Κανέλλη, και ο (κάθε) Γεωργιάδης ή ο (κάθε) Μεϊμαράκης, και ο κάθε ετεροφιλόφυλος και ο κάθε ομοφυλόφιλος βουλευτής – γιατί θεωρώ ότι είναι ένας σωστός νόμος και, εφόσον αδιαφορήσω για τα προσωπικά του καθενός ως κοινωνία, τόσο δεν θα έπρεπε να με ενδιαφέρει καν ως συνισταμένη απόφασης.

Μα δεν είναι μόνο αυτό:

Συν τοις άλλοις, μου φαίνεται πως αυτή η συλλογιστική (και παίρνω απλώς αφορμή από εδώ, καθώς τις τελευταίες ώρες το ακούω συνέχεια) λειτουργεί ως μία «get out of the closed» απαίτηση – με την οποία είμαι, προσωπικά, κάθετα και απόλυτα αντίθετος: Αφού κανείς δεν πρέπει να ντρέπεται για τις ερωτικές (και όχι απλώς σεξουαλικές) προτιμήσεις του, δεν αντιλαμβάνομαι γιατί θα έπρεπε να νιώθει (με το ζόρι) «υπερήφανος». Αν νιώθει; Ας το πει, δεν έχω πρόβλημα. Μα αν θέλει να το κρατήσει για τον εαυτό του; Κανένα πρόβλημα. Αδιαφορώ ποιον ερωτεύεται ο καθένας, αν θέλει να το μοιραστεί με τους άλλους – θαυμάσια, αν δεν θέλει, επίσης θαυμάσια.

Δεν – μου – πέφτει – λόγος. Ούτε έτσι, ούτε αλλιώς.

Καταλαβαίνω απόλυτα την οργή όσων δέχονται επικρίσεις, διακρίσεις και πόλεμο επειδή δημοσιοποίησαν την σχέση τους σε μία κοινωνία που μιλά για τους «λίγους ανώμαλους», καταλαβαίνω ότι νιώθουν μόνοι τους σε μία μάχη που δεν τους αφορά αποκλειστικά: Μα το λάθος είναι οι επικρίσεις, όχι το να κρατήσεις την ιδιωτική σου ζωή ιδιωτική. Είναι μία θυσία που δεν απαιτώ από κανέναν να υποστεί, για χάρη καμίας μάχης. Αν είναι σωστό να μην δέχεσαι διακρίσεις, είναι σωστό να μην τις δέχεσαι για κανέναν λόγο, και είτε το δημοσιοποιείς, είτε όχι.

Αυτή η γνώμη μου, τυχόν σκέψεις σας στα σχόλια, ή στα social.

Κάτι δεν καταλαβαίνω. Κάτι δυσκολεύομαι πολύ να κατανοήσω.

Μισό λεπτό να δούμε μαζί τι συμβαίνει:

~

Πριν (αρκετούς πια) μήνες, στα διυλιστήρια των Ελληνικών Πετρελαίων (ΕΛΠΕ), μία έκρηξη σκοτώνει, τελικά, τέσσερις εργαζόμενους. Τους Μπάμπη Δευτεραίο, Ραμαντάν Ντελιλάϊ, Αντώνη Αβράμπου, Κώστα Μαγγούρα. Γίνονται τρεις έρευνες: Μία εσωτερική έρευνα από την ίδια την διοίκηση των ΕΛΠΕ, μία από την Πυροσβεστική, μία από την Επιθεώρηση Εργασίας. Μόνο η πρώτη έχει παραδοθεί μέχρι στιγμής, που αποδίδει την ευθύνη …στους εργαζόμενους που πέθαναν. Υπήρξε και μία αλλαγή στην διοίκηση, αλλά λόγω …συνταξιοδότησης.

Αυτά λεγόντουσαν όμως τότε:

Ένα έργο το οποίο αφορά τη συντήρηση όλων των μονάδων του διυλιστηρίου και θα έπρεπε να γίνει σε 45 μέρες, εδώ θέλουν να το τελειώσουν σε 23. Το έχουνε μοιράσει σε δεκάδες εργολάβους και έχουν προσλάβει 3000 εργαζόμενους, ανθρώπους που ήταν άνεργοι 2 χρόνια κι έρχονται για να κάνουν είκοσι μεροκάματα, δουλεύοντας 12 και 16 ώρες την ημέρα, σερί, χωρίς ρεπό. Για να πέσει το κόστος έχουν ρίξει πάρα πολύ τα μεροκάματα, έχουν πάρει πολλούς ανειδίκευτους και βέβαια υπάρχει μεγάλη ένταση για να γίνει γρήγορα η δουλειά», λέει ο κ. Πουλικόγιαννης από τα διυλιστήρια Ασπροπύργου

Από το Left.gr: Καταγγελίες εργαζομένων στα ΕΛΠΕ: Δεν χτύπησε συναγερμός, δεν είχαμε δίοδο διαφυγής

Τα άρθρα για την υπόθεση είναι ελάχιστα, ακόμα λιγότερες οι αναφορές όσο περνάει ο καιρός. Ουδεις ρωτά, ουδείς ασχολείται πια. Κάθε προσπάθεια να θυμηθεί κανείς τι έγινε, και να αναρωτηθεί πότε θα υπάρξουν ευθύνες, μάλλον χάνεται στην λήθη.

Πόσο ξεχάστηκε; Τόσο ώστε να υπάρχουν ελάχιστοι που να θυμούνται ότι:

Έντονη δυσαρέσκεια επικρατεί στο αρχηγείο της Πυροσβεστικής για το πρωτοφανές συμβάν σήμερα το πρωί στα ΕΛΠΕ με την πυρκαγιά σε δεξαμενή του διυλιστηρίου, που προκάλεσε τον σοβαρότατο τραυματισμό έξι εργαζομένων.

Στο σημείο έσπευσε από νωρίς η Πυροσβεστική με 7 οχήματα ωστόσο αναμένε για ώρες εκτός του ιδιωτικού χώρου καθώς δεν της είχε επιτραπεί η είσοδος.

Σύμφωνα με πληροφορίες του newpost, η πυρκαγιά εντός του διυλιστηρίου στον Ασπρόπυργο ξέσπασε νωρίς το πρωί και η εταιρεία δεν κάλεσε καν την Πυροσβεστική.

Άνδρες και οχήματα του Σώματος έφτασαν στις 8 το πρωί έπειτα από κλήση πολιτών που είδαν τους πυκνούς καπνούς. Όταν έφτασαν στα ΕΛΠΕ, δεν τους επετράπη η είσοδος καθώς όπως ελέχθη από την εταιρεία «το σύστημα πυρασφάλειας του διυλιστηρίου έχει αναλάβει την κατάσβεση και δεν συντρέχει λόγος περαιτέρω συνδρομής καθώς όλα είναι υπό έλεγχο».

Η στάση αυτή προκάλεσε την έντονη αντίδραση του Πυροσβεστικού Σώματος που ζήτησε επίμονα να επέμβει, ωστόσο αυτό δεν επετεύχθη παρά μόνο αφού έσβησε η φωτιά και τότε επέτρεψαν στα οχήματα να μπουν».

Να σημειωθεί ότι η Πυροσβεστική έφτασε στο σημείο με επτά οχήματα και ανέμενε παρά το «μπλόκο», ενώ έπειτα από ώρα και αφού τέθηκε υπό έλεγχο η φωτιά, άφησε στο σημείο τρία οχήματα.

Σύμφωνα με κύκλους του Πυροσβεστικού Σώματος στο newpost, «Αυτό συνέβη για πρώτη φόρα και δεν πρέπει να ξανασυμβεί. Ίσως τεθεί ζήτημα για το περιστατικό».

Εδώ το άρθρο: Έντονη δυσαρέσκεια στην Πυροσβεστική για τα ΕΛΠΕ- Πρωτοφανές να μην επιτραπεί η είσοδος

Ακόμα πάντως, εξ όσων γνωρίζω τουλάχιστον, η έντονη δυσαρέσκεια τόσους μήνες μετά δεν έχει οδηγήσει σε απόδοση ευθυνών.

Γιατί;

~

Μετά από μήνες σιωπής, το @kolastirio ξαναμίλησε:

Και είμαστε εδώ, με δυο γιατρούς το πρωί και έναν ειδικευόμενο που κάνει εφημερία το βράδυ. Εάν γίνει κάτι στις φυλακές, μια φασαρία για παράδειγμα, θα γίνει εδώ μέσα χαμός. Όταν είχε γίνει η συμπλοκή με τους εννιά κρατουμένους πριν λίγους μήνες, εδώ έγινε ένας τρελός πανικός. Τους έφερναν όλους με τα φορεία κι έτρεχαν πλημμύρα τα αίματα. Σφαγμένοι στην κυριολεξία. Για αυτό και πέθαναν οι άνθρωποι.

Τώρα έχουμε τα απολύτως απαραίτητα φάρμακα. Αντιγριπικά ούτε για αστείο. Δεν μας φτάνουν οι δικές μας αρρώστιες, ταλαιπωριόμαστε εδώ μέσα και από τις ιώσεις. […]

[…] Το διάστημα που εγώ είμαι μέσα έχουν πεθάνει 23 άτομα. Σε διάστημα πέντε χρόνων έχουν πεθάνει 100 κρατούμενοι. Αλλά αυτό που γίνεται, είναι ότι, όταν ένας κρατούμενος είναι έτοιμος να πεθάνει, τον πάνε σε δημόσιο νοσοκομείο για να χρεωθεί ο θάνατός του εκεί. Για παράδειγμα ένας κρατούμενος είχε υψηλό ζάχαρο. Έπεσε στις σκάλες του νοσοκομείου και χτύπησε το πόδι του. Άνοιξε πληγή με αποτέλεσμα να πάθει γάγγραινα και να του κόψουν το πόδι. Και αυτός ο άνθρωπος παραμένει στο νοσοκομείο και εκτίει την ποινή του κανονικά σαν να μην τρέχει τίποτα. Τον προηγούμενο Μάιο ένας κρατούμενος πέθανε, γιατί το ΕΚΑΒ έκανε εφτά ώρες να έρθει. Από τότε ζητάμε ασθενοφόρο και ακόμα δεν μας έχουν φέρει.

Παρά τις εξαγγελίες, δεν άλλαξε τίποτα εκεί. Πολλαπλάσιοι κρατούμενοι στο νοσοκομείο από ότι είχε σχεδιαστεί, καμία προστασία στους ασθενείς, ελάχιστο προσωπικό, φρικτές συνθήκες διαβίωσης για τους ανθρώπους που έχουν την μεγαλύτερη ανάγκη μας, ως κρατούμενοι ΚΑΙ ασθενείς. Οι κάποιες, όχι αρκετές πάντως, αρχικές προσπάθειες της κυβέρνησης, μέσα από έντεχνα μοντάζ διαστρεβλώνονται από τα μέσα όπως ο ΣΚΑΙ, και χάνουν την όποια βαρύτητα στην ανθρωπιά των πολιτών είχαν μέχρι τώρα, μια διαστρέβλωση που γίνεται αποκλειστικά για πολιτικούς σκοπούς. Οι υπεύθυνοι που στα χέρια τους έχουν, αναμενόμενα ή μη πεθάνει δεκάδες άνθρωποι, μερικοί από αυτοκτονία, δεν έχουν ακόμα ελεγχθεί για τις πράξεις ή τις παραλήψεις τους.

Γιατί;

~

Πριν λίγα χρόνια, ο δημοσιογράφος Κωνσταντίνος Ζούλας έπεσε σε ένα παράδοξο: από τις έξι φυλακές που χτίστηκαν ταυτόχρονα, η μία κόστισε …αρκετά παραπάνω φθηνότερα. Αυτό δεν θα ήταν περίεργο, αλλά οι έξι φυλακές ήταν απολύτως ίδιες μεταξύ τους, και οι πέντε κόστισαν το ίδιο! Το ρεπορτάζ αναρτήθηκε, εισαγγελείς ενδιαφέρθηκαν, υπήρξε πρόσφατα και follow-back με νέο άρθρο:

Στο εν λόγω έγγραφο, ο κ. Κάκος επισημαίνει δεκάδες περιπτώσεις τεράστιων οικονομικών αποκλίσεων για ομοειδείς εργασίες που πραγματοποιήθηκαν στις έξι φυλακές, έχοντας ως μέτρο σύγκρισης τη φθηνότερη των Χανίων. Και είναι πραγματικά εξοργιστικό ότι από τα στοιχεία που παρουσιάζει, εύκολα συνάγεται ότι κάποια στελέχη της «Θέμιδος», (όπως βέβαια και οι εργολήπτες των φυλακών) λειτουργούσαν ανέλεγκτα.

Είναι ενδεικτικό π.χ. ότι ενώ στα Χανιά οι σιδηροκατασκευές στην κυρίως φυλακή στοίχισαν συνολικώς 217.000 ευρώ, τα ίδια ακριβώς υλικά κοστολογήθηκαν στα Τρίκαλα 430.000 ευρώ και στον Δομοκό 590.000 ευρώ, ενώ όλως παραδόξως στη φυλακή Δομοκού στοίχισε 100.000 ευρώ περισσότερα και η κατασκευή του ίδιου ακριβώς δαπέδου στους χώρους κρατουμένων.

Μέχρι στιγμής, κανένας δεν έχει ευαισθητοποιηθεί. Στις ειδήσεις δεν μπαίνει, ο κόσμος δεν διαμαρτύρεται. Δεν διαμαρτύρεται θυμίζω, παρότι οι φυλακές χτίστηκαν σε μία περίοδο που το ρευστό στην αγορά έχει στερέψει, που οι πολίτες νιώθουν ιδιαιτέρως έντονα την ασφυξία της φορολογίας και της κρατικής ανάγκης για ρευστό, και που όλες σχεδόν οι νομοθετικές μας κινήσεις καθορίζονται από αυτούς που έχουν ακόμα ευρώ και διάθεση να μας τα δανείσουν.

Και παρόλα αυτά, σιγή.

Γιατί;

~

Η υπόθεση Χαϊκάλη (εδώ μια εκτενέστατη περιγραφή της), έχει αποσυρθεί τελείως από την κοινή γνώμη, σαν να μην έγινε ποτέ. Παρόλα αυτά, ο εισαγγελέας διατείνεται ότι η αντίστοιχη καταγραφή του Κασιδιάρη στον Μπαλτάκο είναι νόμιμη, γιατί έγινε για λόγους δημοσίου συμφέροντος. Αυτό θα μπορούσε να ανοίξει ξανά την καταγγελία του βουλευτή (τότε) των ΑΝΕΛ, μα η υπόθεση παραμένει στο αρχείο.

Γιατί;

~

Μέσα στον χρόνο, ένα πανευρωπαϊκό σκάνδαλο έκανε την εμφάνισή του. Το επονομαζόμενο #LuxLeaks, μία έρευνα ευρωπαϊκών εφημερίδων, έδειξε ξεκάθαρα ότι αν μία εταιρία θέλει να φοροδιαφύγει, μπορεί να το κάνει με εξαιρετική άνεση, πολλαπλασιάζοντας τα κέρδη για τους μετόχους και εξαφανίζοντας τα οφέλη για τις τοπικές κοινωνίες. Στις …παράπλευρες απώλειες, στους ευρωπαϊκούς κολοσσούς που απολαμβάνουν τα κέρδη της εξυπνάδας των λογιστών τους, υπάρχουν -σύμφωνα με ελληνικά ρεπορτάζ- και ελληνικές εταιρίες: η Wind, η Coca-Cola, η Eurobank, η Ελληνικός Χρυσός(*), και άλλες.

(Η Ελληνικός Χρυσός δεν αναφέρεται στα luxLeaks, αλλά σε άλλη, αντίστοιχη υπόθεση)

Έκτοτε; Ακρα του τάφου σιωπή. Οι εταιρίες απολαμβάνουν τις αθέμιτες πρακτικές τους, οι καταναλωτές αδιαφορούν, ο εγχώριος τύπος το ξέχασε ήδη. Ουδείς το ανακινεί, ουδείς αναρωτιέται πια ποια τιμωρία περιμένει τους επιχειρηματικούς αυτούς κολοσσούς. Στο μεταξύ, η φορολογία των πολιτών αυξάνεται, και σημαντικές (κατά την γνώμη μου) ελευθερίες καταργούνται εις βάρος της πάταξης της …φοροδιαφυγής.

Γιατί;

~

Η Sabah υποστηρίζει ότι χτυπήθηκε μαζί με τον άντρα της από αστυνομικό με μεταλλικό ραβδί(!) εδώ στην Ελλάδα (δεν γνωρίζουμε πότε, αλλά κατά πάσα πιθανότητα επί κυβέρνησης Σύριζα) – και καθώς ήταν έγκυος τριών μηνών, έχασε το παιδί της.

Οφείλουμε, η γνώμη μου είναι, ως χώρα που σέβεται τον εαυτό της να αναζητήσουμε με κάθε τρόπο αυτήν την γυναίκα, να την φέρουμε στην Ελλάδα, να καταθέσει την θέση της, και να ξεκινήσουμε έρευνα με βάση τις καταγγελίες της – και να δικαιώσουμε την Sabah με κάθε δυνατό τρόπο, εφόσον αδικήθηκε.

Η γνώμη μου είναι πως, κάθε χώρα που σέβεται τον εαυτό της, τέτοιες καταγγελίες δεν πρέπει να τις αφήνει να σβήνουν ατιμώρητες. Αν πράγματι τέτοια φαινόμενα υπήρξαν, ο μόνος τρόπος είναι να τα αντιμετωπίσουμε φανερά, δυνατά, και με διάθεση δικαιοσύνης. Οτιδήποτε άλλο, κάθε σιωπή, είναι συγκάλυψη κατ’ εμε, και δείχνει συνενοχή. Και δεν θα ήθελα να φανταστώ ότι είμαστε συνένοχοι σε κάτι τόσο αποτρόπαιο.

Παρόλα αυτά, η είδηση εξαφανίστηκε από παντού. Ελάχιστοι ξέρουν, ακόμα λιγότεροι ρωτάνε. Η ιστορία της κάνει παρέα στην λήθη των δεκάδων αντίστοιχων ή χειρότερων ιστοριών που διαδραματίζονται καθημερινά.

Γιατί;

~

Ο δημοσιογράφος Μανώλης Κυπραίος χάνει την ακοή του από χειροβομβίδα κρότου-λάμψης ομάδας των ΜΑΤ μέσα σε στοά. Δεν υπάρχει δίκη: η υπόθεση καταλήγει στο αρχείο, καθώς (παρότι ο ίδιος αντιδρά) δεν μπορεί να αποσαφηνιστεί η ομάδα των ΜΑΤ που έκανε την παράνομη, επικίνδυνη, κατακριτέα πράξη. Τόσους μήνες μετά, οι αστυνομικοί τέτοιων επιχειρήσεων (ΔΙΑΣ, ΜΑΤ κλπ) ακόμα δεν φέρουν διακριτικά για να εντοπίζονται ατομικά οι ευθύνες αντίστοιχων πράξεων.

Γιατί;

~

Και αυτές είναι ελάχιστες από τις υποθέσεις που ξεχάσαμε, οι λίγες που έχω καταφέρει ακόμα να θυμάμαι.

Γιατί; Τι πάθαμε; Τι μας συμβαίνει; Αποδεχθήκαμε μία μοίρα μας που δεν αλλάζει; Να το δεχθώ, μα ταυτόχρονα γινόμαστε έξαλλοι, δικαίως, για τον ΕΝΦΙΑ, τους φόρους στα αυτοκίνητα, τους φόρους στα ιδιωτικά εκπαιδευτικά κέντρα. Την ίδια στιγμή μας εξοργίζουν δηλαδή οι συνέπειες αυτών των πράξεων, μα οι ίδιες οι αιτίες είναι πολύ βαρετές για να ασχοληθούμε. Κατεβαίνουμε στους δρόμους εξοργισμένοι για τις αλλαγές στη σύνταξη, μα οι λόγοι που οδηγούμαστε εκεί μας αφήνουν, το λιγότερο, παντελώς αδιάφορους.

Γιατί; Τι μας συμβαίνει;

Άνθρωποι δίπλα μας βασανίζονται, χάνουν τα δικαιώματά τους, αδικούνται. Τους παρακολουθούμε σιωπηλοί, χωρίς καμία αντίδραση, χωρίς κανένα θυμό πια. Είναι πλέον σαφές, όχι μόνο ότι αξίζει να διαμαρτυρηθούμε, αλλά αν περάσει αδιαμαρτύρητα από εμάς, εμείς οι ίδιοι θα είμαστε οι επόμενοι στόχοι. Παρόλα αυτά, ακόμα και η πανθομολογούμενη φρίκη των κολαστηρίων δεν αξίζει ούτε ένα δημόσιο σχόλιο αγανάκτησης.

Γιατί;

Κάποτε φωνάζαμε πολύ περισσότερο γι’ αυτά. Πιστέψαμε ότι θα το κάνει κάποιος άλλος για μας; Αφήσαμε στον κάθε Σύριζα και στον κάθε Τσίπρα τα κλειδιά της διαχείρισης του θυμού μας; Είναι κυβέρνηση η «αριστερά», και αυτό τα τακτοποιεί όλα;

Ένας χρόνος τώρα, έχει αποδείξει καλά ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα: Κανείς δεν θα το κάνει για εμάς, αν δεν το απαιτήσουμε πρώτα. Ουδείς έχει λόγο να τα βάλει με τις to big to fail εταιρίες, αν η βάση δεν το απαιτήσει. Ουδείς, από ότι φαίνεται, δεν θα καθαρίσει το Κολαστήριο, αν δεν γίνει σαφές ότι αν δεν το κάνει θα τιμωρηθεί πολιτικά. Ουδείς θα κόψει τα (μακρυά) χέρια του στρατού ασφαλείας του, αν δεν αντιδράσει ο ψηφοφόρος.

Οι αλλαγές που θέλουμε να γίνουν, η δικαιοσύνη, η αξιοπρέπεια, η λογοδοσία – θα έρθουν όχι αν απλώς τα ζητήσουμε: θα γίνουν μόνο αν τα απαιτήσουμε, ξεκάθαρα και δυνατά, πρώτα εμείς.

Αλλιώς, μας περιμένει μία μακρά περίοδος όπου θα μπαίνουν άδικοι φόροι ενώ εταιρίες γλυτώνουν από τις ευθύνες τους, όπου θα μας βαράνε στις πορείες ή όποτε αν είμαστε αδύναμοι, θα πεθαίνουμε ατιμώρητα ως εργαζόμενοι, θα στερούμαστε συντάξεις και μισθούς για να τρώνε οι διαπλεκόμενοι εργολάβοι.

Αν μείνουμε σιωπηλοί, θα συνεχίσουμε να είμαστε θύματα. Αν μείνουμε σιωπηροί, είμαστε και εμείς θύτες.

Δεν θα αλλάξει ποτέ αυτό, με καμία κυβέρνηση.

Υ.Γ.: Κρατάω αρκετές ημέρες αυτό το άρθρο. Η σημερινή ημέρα μου φαίνεται η πιο ταιριαστή για να το δημοσιεύσω, τελικά.

Πριν από πολύ καιρό, μία αιωνιότητα πια, το 2010 ψηφίστηκε ένας (μνημονιακός νομίζω) νόμος ο ν.3845/2010, που απαιτούσε οι διαφημίσεις που προβάλλονται από την τηλεόραση να έχουν έναν επιπλέον φόρο 20% που θα αποδιδόταν στο κράτος.

Ο φόρος αυτός είναι επί των διαφημίσεων που προβάλλονται, αποδίδεται από τα τηλεοπτικά κανάλια (σημείωσέ το αυτό, είναι σημαντικό για μετά) και καταβάλλεται στις 20 εκάστου μήνα.

Αυτός ήταν ο νόμος.

Σε ΦΕΚ 256Α/31.12.2012 της στις ο @xasodikis (εδώ το blog του) τυχαία είδε το (περιβόητο πια) άρθρο 22 και απόρησε για την πολυπλοκότητά του. Αντιγράφω:

Στο τελευταίο εδάφιο της παραγράφου 12 του άρθρου πέμπτου του ν. 3845/2010 (Α΄ 65), όπως αυτό προστέθηκε με την παράγραφο 6 του άρθρου 4 του ν. 3899/2010(Α΄ 212) και τροποποιήθηκε με την παράγραφο 9 του άρθρου 3 της από 31−12−2011 Π.Ν.Π. (Α΄ 268), όπως αυτή κυρώθηκε με το άρθρο δεύτερο του ν. 4047/2012 (Α΄ 31), αντί της ημερομηνίας «1.1.2013» τίθεται η ημερομηνία «1.1.2014»

Ωραίο;

Εδώ οι σκέψεις μας (του Χασοδίκη, και η δική μου) τότε που το πήραμε χαμπάρι.

Τι κρυβόταν κάτω από αυτό το χάος; Ε, λοιπόν έλεγε ότι «αυτός ο νόμος μεταφέρεται στις 1.1.2014». Ήταν μία πολύ ενδιαφέρουσα παρατήρηση, ΤΙ δηλαδή μεταφέρεται; Α, βέβαια, η είσπραξη των φόρων. Βασικά, γίνεται πλέον κατανοητό ότι ο νόμος δεν έγινε πράξη ΌΥΤΕ το 2010, ΟΥΤΕ το 2011, ούτε το 2012, ΟΥΤΕ το 2013.

Κάθε χρόνο, έπαιρνε παράταση ενός έτους, και δεν γινόταν τίποτα.

Το ίδιο, φυσικά, έγινε και το και το 2014: λίγο πριν το τέλος του 2013, πήρε για έναν χρόνο παράταση. Το περιμέναμε, φωνάζαμε να μην γίνει, μα έγινε έτσι κι αλλιώς.

Τώρα, στο τέλος του 2014 ετοιμαστήκαμε για εκλογές. Στην αναμπουμπούλα, μάλλον κάποιος… ξέχασε να ανανεώσει την αναβολή! Είκοσι Γενάρη έπρεπε να αρχίσουν οι καταβολές φόρων! Τι κάνουμε τώρα;

Αυτό που κάνουμε, το κάνει η Κατερίνα Σαββαΐδου. Σε απόφασή της στις 12 Ιανουαρίου 2015 (επί κυβέρνησης ΝΔ δηλαδή, και μπαίνει ΦΕΚ στις 21/1 – ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΗΜΕΡΕΣ πριν τις εκλογές) δηλώνει ότι ο φόρος από μηνιαίος γίνεται πια ετήσιος. Η καταβολή δηλαδή του συνόλου του 2015 θα γίνει στο 2016. Η απόφαση στηρίζεται στην ανάγκη να προετοιμαστούν οι εταιρίες για τον φόρο που τους αφορούσε εδώ και …πέντε χρόνια.

Ως εδώ, έχουμε γεγονότα. Δείτε τους νόμους, τις αποφάσεις, όλα εδώ είναι. Αναμφισβήτητα. Πάμε να δούμε τι ακριβώς σημαίνουν αυτά τα γεγονότα.

Εδώ έρχεται η προσωπική μου εκτίμηση. Ως τέτοια, και επειδή δηλώνω εξαιρετικά αναρμόδιος σε φορολογικά, κανόνες Δ/Υ, αποφάσεις υπουργείων και νόμους, όπου κάνω λάθος – μου το λέτε και το διορθώνω. Πάμε λοιπόν:

~

Ας δούμε την σκέψη μου σε τρεις τομείς: τι έγινε με τα κανάλια, τι έκανε τότε η Σαββαΐδου και τι συμβαίνει με την Σαββαΐδου.

Με τα κανάλια είναι σαφές τι έγινε: Ο φόρος αφορούσε κυρίως εκείνα – κατά την γνώμη μου. Οι εταιρίες που διαφημίζονταν είχαν το ρευστό και ήλεγχαν ειδικά σε τέτοιους καιρούς την αγορά, άρα θα πλήρωναν ότι πλήρωναν και πριν – αν όχι λιγότερα. Το βάρος του φόρου θα μετακυλίετο στις διαφημιστικές (που όμως παραπαίουν, δεν ξέρω αν αντέχουν άλλες μειώσεις), και, τελικά, στο κόστος του χρόνου προβολής των καναλιών (που έφτασαν να κάνουν μετά μειώσεις για να κρατήσουν τους πελάτες τους). Επι μία πενταετία σχεδόν, γλίτωναν με τις αναβολές την καταβολή φόρου 20% για τις διαφημίσεις τους: Είναι πιθανότατα ένας άδικος φόρος (όπως και πολλοί άλλοι όμως), το είχα πει και τότε, αλλά είναι νόμος – και έπρεπε είτε να αποσυρθεί, είτε να εφαρμοστεί. Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι δεν απεσύρετο γιατί α) η Ευρώπη ίσως αντιδρούσε (αν και δεν είχε πρόβλημα να μην εφαρμόζεται ο νόμος, οπότε δεν βλέπω γιατί), και το πιο σημαντικό β) η αναβολή λειτουργούσε ως μοχλός πίεσης: «Αν δεν με στηρίξετε, θα έρθει ο Σύριζα και θα σας τσακίσει στην φορολογία». Κάτι που έγινε τελικά όπως είδαμε όλοι, άρα η απειλή ήταν βιώσιμη: κάθε χρόνο, τα κανάλια έπαιρναν παράταση ακόμα έναν χρόνο μεγαλύτερων κερδών, αρκεί να στήριζαν την κυβέρνηση που τους προστάτευε και ενίσχυαν την επίθεση στο κόμμα του Σύριζα ώστε να μην γίνει κυβέρνηση, ή αν γίνει, να γίνει όσο το δυνατόν πιο αδύναμη. Ήταν, όπως το βλέπω εγώ τουλάχιστον, ένας σαφής και ωμός εκβιασμός.

Τι έκανε η Σαββαΐδου λοιπόν; Πέτυχε την απόλυτη ανατροπή. Χάρισε στα κανάλια (θυμηθείτε: αυτά εισπράττουν τον φόρο και οφείλουν να τον αποδώσουν) μία περίοδο ενός χρόνου για να ….προετοιμαστούν για τον φόρο που έπρεπε να ξεκινήσουν να πληρώνουν πέντε χρόνια πριν(!) Ταυτόχρονα, διόρθωσε το λάθος όταν εξέλειψε ο εκβιασμός (προεκλογικά κιόλας) πιέζοντας για μία «αριστερή παρένθεση» που θα τα γλίτωνε, χάρισε τους τόκους κάθε μήνα (έως και ενός χρόνου για τον Γενάρη!) στα κανάλια που εισέπρατταν έτσι και αλλιώς τον φόρο (εκατομμυρίων ευρώ, ε;) και, το κυριότερο, στέρησε από την Ελλάδα έσοδα μερικών εκατομμυρίων κάθε μήνα, σε μία δύσκολη όπως αποδείχθηκε περίοδο διαπραγμάτευσης και στεγνώματος της αγοράς και τον εσόδων.

Εν πολλοίς για το τελευταίο, και εδώ θελω να είμαι σαφής: ΔΕΝ έχω πρόθεση να στηρίξω το «κόμμα του Σύριζα» εδώ, αυτόν είχαμε κυβέρνηση τον Γενάρη – κυβέρνηση όμως, ήταν όλων μας. Η κυβέρνηση όλων μας λοιπόν διαπραγματεύτηκε (καλά, άσχημα, ας το κρίνει ο καθένας) με τους δανειστές μας, οι οποίοι είχαν ανεχθεί να μην πληρώνουν τα κανάλια αυτόν τον έξτρα φόρο πέντε χρόνια, και επιτρέποντας να στερηθεί τα χρήματα που χρειαζόταν η χώρα για να μην βρεθεί στον τοίχο. Και το τελευταίο καρφί σ’ αυτό το (εχθρικό για την Ελλάδα θα έλεγε κανείς) παιχνίδι, το έβαλε η Σαββαΐδου με την απόφασή της.

Τι συμβαίνει με την Σαββαΐδου όμως; Τρία πράγματα:

Πρώτον, οι Γενικοί Γραμματείς Δημοσίων Εσόδων ΔΕΝ μπορούν να αλλάξουν έναν νόμο. Οφείλουν να τον εφαρμόσουν, όσο καλύτερα μπορούν, για να έχει έσοδα η χώρα, (και δυστυχώς ή ευτυχώς) και οι δανειστές μας. Εδώ η Σαββαΐδου ΜΕΤΕΤΡΕΨΕ έναν νόμο. Ο νόμος ήταν σαφής, και έμεινε απείραχτος (προς τιμήν του εδώ) και από τον προηγούμενο, «παραιτηθέντα» Γ.Γ.Δ.Ε. Χ.Θεοχάρη: Κάθε 20 του μηνός, τα κανάλια καταβάλλουν το 20% των διαφημίσεων.

Δεν έκανε μόνο αυτό, όμως. Δεύτερον:

Όταν απολογήθηκε για τις πράξεις της, έθεσε καινούργια ερωτήματα, χειρότερα ίσως από τα προηγούμενα. Βλέπετε, κάποια στιγμή, τέσσερις μήνες μετά, αναγκάστηκε να εφαρμόσει τον νόμο όπως έπρεπε να εφαρμοστεί. Κατά δήλωσή της:

το πρώτο τετράμηνο του έτους βεβαιώθηκαν έσοδα της τάξεως των 12,2 εκατομμυρίων ευρώ εκ των οποίων εισπράχθηκαν 3,7 εκατομμύρια ευρώ

Θέλω λίγο εδώ την προσοχή σας: οι φόροι, το 20%, έχουν εισπραχθεί από τα κανάλια. Αυτά, είναι υποχρεωμένα να τα αποδώσουν – δείτε το σαν ΦΠΑ. Έχουν βεβαιωθεί €12.200.000 περίπου. Και έχουν εισπραχθεί €3.700.000; Τα ..υπόλοιπα; Η Κ. Σαββαΐδου είναι υπεύθυνη της γενικής γραμματείς δημοσίων εσόδων! Ποιες ενέργειες έχει κάνει; Αν εγώ δεν πληρώσω αυτά που χρωστάω ως πολίτης στο κράτος, ΒΕΒΑΙΩΜΕΝΑ κιόλας, θα έρθει η εφορία και θα πάρει από τον λογαριασμό μου στην τράπεζα ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΜΟΥ, χωρίς καμία προειδοποίηση! Και μιλάμε για πολίτες που χρωστάνε στο δημόσιο βεβαιωμένα 2-3 χιλιάδες ευρώ, όχι για εκατομμύρια! Πως γίνεται να είναι βεβαιωμένα 12,2 και εισπράττονται μόλις 3,7; Πέρασε το τετράμηνο – έχουμε ήδη Οκτώβρη! Τι έγιναν τα άλλα χρήματα; Ποιος τα χρωστάει, πόσα, και κυρίως τι ενέργειες έγιναν;

Τρίτον, όταν αποφασίστηκε η αποπομπή της, επανήλθε με νέο κείμενο. Σ’ αυτό, λέει ότι συνεργάστηκε με την κυβέρνηση Τσίπρα, για να μην εισπραχθεί ο ψηφισμένος φόρος για τα ιδιωτικά σχολεία (με τέτοιο ζήλο, που το επαναλαμβάνει σε τρεις συνεχόμενες παραγράφους). Ξεχνώντας ότι μιλάμε για μερικές ημέρες μέχρι να αποφασίσει η κυβέρνηση τι θα κάνει και όχι ολάκερου χρονου παράτασης, αυτό που λέει το θεωρώ πολύ σημαντικό. Δηλαδή, για να γίνει κατανοητό: Η Σαββαΐδου επικαλείται ότι έχει απολέσει την ανεξαρτησία της ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, και επιμένει παρόλα αυτά να ζητά την προστασία της …ανεξαρτησίας της.

~

Είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει, είναι απλώς απίστευτο. Είναι απίστευτο το θράσος αυτής της καταραμένης πενταετούς υπόθεσης, είναι απίστευτο και το γεγονός ότι δεν μπορούμε να σκεφτούμε καν το προφανές:

Ένα: όποιος (καθυ)στερεί έσοδα από την Ελλάδα εν καιρώ τέτοιας διαπραγμάτευσης (και χέστηκα με το συμπάθειο αν είναι διαπραγμάτευση του Σύριζα, το ίδιο θα έλεγα για οποιαδήποτε ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ μου προσπαθούσε να διαπραγματευτεί) εξυπηρετεί συμφέροντα των δανειστών, όχι της χώρας του.

Δύο: όποιος (καθυ)στερεί έσοδα από την Ελλάδα σε τέτοιες οικονομικές συνθήκες, αναγκάζοντας να μπουν φόροι, εισφορές, ΕΝΦΙΑ και δεν ξέρω τι άλλο ως ισοδύναμα, ώστε να πληρωθούν συντάξεις, μισθοί και λειτουργικά έξοδα για νοσοκομεία, αστυνομίες και δεν ξερω τι άλλο, προδίδει τους πολίτες της χώρας αυτής που έχει ορκιστεί να υπηρετεί.

Τρία: όποιος, για να πετύχει μία δική του πολιτική πίεση, αλλάζει χωρίς να έχει δικαίωμα να το κάνει έναν νόμο κατά την βούλησή του, ζημιώνει την δημοκρατία και τους θεσμούς της χώρας αυτής.

Να ξεκαθαρίσω κάτι εδώ: ΔΕΝ ΞΕΡΩ αν η κυβέρνηση μπορεί τυπικά να την αποπέμψει. ΔΕΝ ΞΕΡΩ πώς εφαρμόζεται εδώ ο ΔΥ κώδικας, πόσο και αν την αφορά, δεν έχω ιδέα αν θα δικαιωθεί στο τυπικό της αποπομπής της (αν το δικαιούται της το εύχομαι, παρά τις πρότερες ενέργειές της), ΔΕΝ ΞΕΡΩ αν ο επόμενος θα είναι ένα κομματόσκυλο ή θα είναι ένας τίμιος λειτουργός της θέσης. Δεν ξέρω γιατί πρέπει, ή δεν πρέπει, να είναι ανεξάρτητη η θέση. Δεν ξέρω καν αν είναι εφικτό ή θεμιτό να είναι. ΔΕΝ μιλάω για αυτά τα πράγματα:

Αυτό που έχω καταλάβει, από τα λίγα που έχω αντιληφθεί για αυτήν την υπόθεση, είναι ότι η Κατερίνα Σαββαΐδου έκανε ένα τεράστιο κακό στην χώρα, στους πολίτες και στην δημοκρατία και τους θεσμούς, εν πλήρει συνειδήσει, προστατευόμενη από την ανεξαρτησία της θέσης της. Αυτό που έχω καταλάβει, είναι πως ουδείς μπορεί να μου εξηγήσει γιατί η χώρα στερήθηκε όλη αυτήν την χρονιά αυτά τα έσοδα, ουδείς μπορεί να μου εξηγήσει γιατί έπρεπε να στερηθεί τις βεβαιωμένες οφειλές εκατομμυρίων ευρώ που δεν αποδόθηκαν, ουδείς μπορεί να μου εξηγήσει γιατί έπρεπε, πέντε χρόνια τώρα, να στερηθεί τόσα εκατομμύρια ευρώ που θα ήταν πολύτιμα σε κάθε κυβέρνηση, όχι μόνο στην παρούσα, για να βοηθήσει τους πολίτες της.

Όσοι υπερασπίζονται τις ενέργειές της, δεν θεωρώ ότι υπερασπίζονται πια την ανεξαρτησία του θεσμού που υπηρετούσε η Σαββαΐδου – την έχει ήδη εκχωρήσει, σε κάθε δυνατή ευκαιρία όπως το βλέπω εγώ. Μα, ειδικά για την συγκεκριμένη, υπερασπίζονται την ζημιά που έκανε, με δόλο, στην χώρα. Υπερασπίζονται μία ανεξέλεγκτη Σαββαΐδου.

Αυτά έχω καταλάβει τουλάχιστον εγώ, κάθε παρατήρηση γι’ αυτήν την ιστορία, δεκτή.

Ταυτόχρονα, τις τελευταίες ημέρες, παίζουν δύο-τρεις ειδήσεις.

Ένα: οι δημόσιοι και οι συνταξιούχοι να πληρώνονται με υποχρεωτική χρήση πλαστικού χρήματος. Θα παίρνουν 120-150 ευρώ, λέει το δημοσίευμα, την εβδομάδα, και τα υπόλοιπα θα πρέπει να τα χρησιμοποιούν μόνο με κάρτες: «Mε πιστωτικές κάρτες οι μισοί μισθοί και συντάξεις» Παραθέτω το απόσπασμα:

Συγκεκριμένα το ΥΠΟΙΚ επεξεργάζεται σχέδιο σύμφωνα με το οποίο θα προβλέπεται η υποχρεωτική χρήση καρτών στις συναλλαγές των συνταξιούχων και των δημοσίων υπαλλήλων.

Αυτό θα επιτυγχάνεται, σύμφωνα με το δημοσίευμα, με έλεγχο στα μετρητά που σηκώνουν από μισθούς και συντάξεις και συγκεκριμένα περιορίζοντας την εβδομαδιαία ανάληψη μετρητών από τις τράπεζες στα 150 ευρώ από τα 420 που είναι σήμερα. Τα χρήματα που απομένουν στους λογαριασμούς των δικαιούχων, συνταξιούχων και δημοσίων υπαλλήλων, θα μπορούν να ξοδεύονται μόνο μέσω πιστωτικών ή χρεωστικών καρτών.

Δύο, η υποχρέωση πληρωμής των γιατρών με πλαστικό χρήμα. Οι γιατροί, αφού υπήρξαν κάποιες προϋποθέσεις έκαναν δεκτό, κατ’ αρχάς, το μέτρο: «Ναι» με γκρίνια από τους γιατρούς στη χρήση πλαστικού χρήματος

Τρία, όλες οι καινούργιες επιχειρήσεις από 1/1/2016 θα πληρώνονται με πλαστικό χρήμα. Αυτό θα επεκταθεί και στις επιχειρήσεις που έχουν ξεκινήσει παλαιότερα, υποχρεωτικα, και σύντομα σε όλες: Πλαστικό χρήμα στις νέες επιχειρήσεις. Παραθέτω απόσπασμα:

Ολες οι νέες επιχειρήσεις που θα συσταθούν το 2016 θα υποχρεούνται για όλες τις συναλλαγές τους να χρησιμοποιούν χρεωστικές ή πιστωτικές κάρτες. Αυτό σημαίνει ότι θα εγκαταστήσουν μηχάνημα POS το οποίο θα επιδοτείται από τα πρόγραμμα του ΕΣΠΑ. Οπως αναφέρει στην «Κ» ο αναπλ. υπουργός Οικονομικών Τρ. Αλεξιάδης, εφόσον οι επιχειρηματίες χρησιμοποιούν έναν λογαριασμό και μία κάρτα για τα έσοδα και τα έξοδά τους, θα απαλλάσσονται από την υποβολή της δήλωσης φόρου εισοδήματος και την περιοδική δήλωση ΦΠΑ, δεδομένου ότι όλα τα στοιχεία θα είναι γνωστά στο υπουργείο. Σταδιακά το μέτρο της μη υποβολής δήλωσης θα επεκταθεί και στις υπόλοιπες επιχειρήσεις.

Τέσσερα, αλλά αυτό ήταν στα ψιλά: Οι τράπεζες είναι υποχρεωμένες, μετά από απλό αίτημα μίας δημόσιας επιχείρησης (Δήμοι, ΔΕΚΟ, εφορίες, κλπ) να παρακρατούν από λογαριασμούς πολιτών τυχόν χρέη τους. Επίσης, το όριο του προστατευόμενου ποσού κατέβηκε από τα 1.500 ευρώ, στα 1.000: Άρχισαν κατασχέσεις σε τραπεζικούς λογαριασμούς για οφειλές σε Δήμους, ΔΕΚΟ, ασφαλιστικά ταμεία, εφορίες. Παραθέτω απόσπασμα:

Έστω ότι έχετε απλήρωτη μία κλήση από δημοτική αστυνομία, ή οφείλετε Χ ποσό από νερό στον δήμο που διαμένετε, ή έχετε οφειλή από ΔΕΗ, τότε είναι πολύ πιθανό αν έχετε τραπεζική κατάθεση, να δείτε το ποσό οφειλής να αφαιρείται από τον τραπεζικό σας λογαριασμό.

Συγκεκριμένα από το καλοκαίρι (μως η μεγάλη έξαρση σημειώθηκε το Σεπτέμβριο), οι τράπεζες παραλαμβάνουν ομαδικά κατασχετήρια -από εφορίες, τελωνεία, δήμους, ΔΕΚΟ, ασφαλιστικά ταμεία-, για δέσμευση τραπεζικών λογαριασμών.

Τα αιτήματα είναι πολλά, μα πάρα πολλά. Υπολογίζεται ότι καθημερινά φτάνουν στις τράπεζες κατασχετήρια που αφορούν 500 και πάνω ονόματα.

Με τα κατασχετήρια ζητείται η δέσμευση καταθέσεων και μάλιστα για ποσά που συνήθως δεν ξεπερνούν τα 150 ευρώ.

Πρόκειται για οφειλές, από λογαριασμούς νερού, ρεύματος, ακόμα και από κλήσεις της δημοτικής αστυνομίας.

Ο καταθέτης δεν έχει κανένα τρόπο αντίδρασης, και άμυνας, αφού ο νόμος προβλέπει σαφώς την κατάσχεση οφειλής, από τραπεζικό λογαριασμό.

Όμως, εδώ οφείλω να παραθέσω και δύο προσωπικές περιπτώσεις τουλάχιστον, γιατί θα υπάρχουν και άλλες, με κατασχέσεις για ποσά κάτω από το προστατευόμενο όριο(*) – στην 2η τουλάχιστον περίπτωση μάλιστα, η κατάσχεση έγινε γιατί ήταν ..εγγυήτρια.

◄ Μου έκαναν κατάσχεση 70€ την πρώτη φορά και 450€ την επόμενη. Δεν τα πήρα στο κρανίο για τα δικά μου €. Το περίμενα. ►►

— ₯ Αντί-Νοικοκύρης ® (@The_Broken_Loop) October 5, 2015

@The_Broken_Loop @arkoudos 450 ευρώ, δέσμευση σε εγγυήτρια με χρόνια πάθηση, ανά 3 μήνες θεραπεία, άνεργη. Τράπεζα Πειραιώς.

— Φάε το κερασάκι (@pelagarmenizo) October 6, 2015

Μόνο δύο, ξαναλέω. Θα υπάρχουν εκατοντάδες τέτοιες περιπτώσεις.

(*) Προστατευόμενο όριο υπάρχει μόνο σε έναν λογαριασμό κατά άτομο, ποσού όχι μεγαλύτερου από €1.000

Ok με την ενημέρωση; Πάμε στις σκέψεις τώρα.

~

Είναι πολύ δύσκολο να μεταφέρω σε λέξεις αυτό που αισθάνομαι: Το να επιτρέψω να παραδοθεί το χρήμα στις τράπεζες, εγω να έχω έναν αριθμό μόνο που να πιστοποιεί ότι μου ανήκει, να είμαι διαρκώς ελεγχόμενος για το τι αγοράζω, με τα χρήματα που κέρδισα ο ίδιος, να μπορεί ο καθένας να ξέρει την οικονομική μου κατάσταση και να μην μπορώ να αντιδράσω ακόμα και αν αδικούμαι, είναι συνθήκες που με εγκλωβίζουν αφόρητα.

Κανονικά, θα έπρεπε να πω «οι άνθρωποι» – αλλά θα πω «εγώ» για να μην υπάρχει καμία παρεξήγηση για το «χειρότερο σενάριο» που υπερασπίζομαι:

Αν για μένα έχει μεγαλύτερη σημασία να πληρωθεί το φαγητό του παιδιού μου, από το να πληρωθεί ένα χρέος στην τράπεζα, για τα χρήματα που έχω κερδίσει – αυτή η απόφαση θα έπρεπε να είναι ιερή. Αυτή η προτεραιότητα είναι δική μου ευθύνη. Τα χρήματα που κερδίζω είναι δικά μου, και η διαχείρισή τους βαρύνει αποκλειστικά εμένα.

Αν καμία συναλλαγή δεν θα επιτρέπεται, σύντομα, χωρίς πλαστικό χρήμα:

μου φαίνεται πολυ ενοχλητικό ότι η τράπεζα, και τόσοι άλλοι πίσω από αυτήν, θα έχουν την απόλυτη καταγραφή όλων των οικονομικών συνηθειών μου, των οικονομικών σχέσεών μου, της οικονομικής μου ταυτότητας.

μου φαίνεται απολύτως αδιανόητο για την προσωπική μου ελευθερία, ότι τα χρήματά μου θα είναι ιδιοκτησία άλλου. Να μου τα δίνει, όποτε και όπως νομίζει, να τα διαχειρίζεται όπως νομίζει, να μου τα παρακρατά, όποτε νομίζει.

μου φαίνεται πολύ ανησυχητικό το σενάριο αύριο το πρωί πχ, το κράτος να αποφασίσει μία έκτακτη εισφορά σε όλους της τάξης πχ του 5%-10% των χρημάτων στην τράπεζα, και αυτά, απλώς, να μεταφερθούν από τον έναν λογαριασμό σε έναν άλλο, χωρίς καμία δυνατότητα άμυνάς μας.

μου φαίνεται εξαιρετικά τρομαχτικό να αποφασίσει πχ η Ελλάδα να γυρίσει σε άλλο νόμισμα, και για μας να αλλάξει απλώς το εικονίδιο πίσω από την ηλεκτρονική πληρωμή μας εν μία νυκτί, χωρίς να έχω τον έλεγχο να αντιδράσω.

Τα χρήματά μας δεν θα είναι (ήταν μία αυταπάτη, το ξέρω, δεν ήταν ποτέ) πια, δικά μας. Θα ανήκουν στο κράτος και στις τράπεζες, και θα τα διαχειριζόμαστε μόνο με την διακριτική τους ευχέρεια – αν και όπως αυτοί το επιτρέπουν. Όπως λέω πάντα, προσοχή στο «αν δεν έχεις σκοπό να παρανομήσεις δεν έχεις τίποτα να χάσεις», είναι το μότο που παρέδωσε τις σημαντικότερες ελευθερίες μας σε κάποιον άλλον.

Αυτό που (για την παρούσα κυβέρνηση, όταν ήταν αντιπολίτευση) ήταν ο «οικονομικός στραγγαλισμός μίας ολόκληρης χώρας» από τους δανειστές της με τον οικονομικό έλεγχο, επιχειρείται, από την ίδια κυβέρνηση, να γίνει σε ατομικό επίπεδο σ’ αυτήν την ίδια χώρα: ο ατομικός πλούτος, αποκλειστικά στα χέρια του κράτους και της εξουσίας.

Επιπλέον, οι too big to fail τράπεζες, δεν θα έχουν μόνο πια τον έλεγχο μίας οικονομίας, αλλά και τον απόλυτο έλεγχο του χρήματος κάθε πολίτη ξεχωριστά. Κάνουμε ένα μεγάλο, επικίνδυνο θηρίο, απλώς μεγαλύτερο -και αφάνταστα πιο επικίνδυνο.

Έχοντας βάλει, ξεκάθαρα, εδώ και χρόνια, την οικονομία ως ισότιμο συνομιλητή των ηθικών μας αξιών, η μετατροπή της όποιας οικονομικής μας ελευθερίας σε πλαστική, με ανησυχεί βαθιά, και προϊδεάζει ένα εξαιρετικά μαύρο μέλλον κατά την ταπεινή μου γνώμη.