Δεν έχουν να κάνουν με έναν αθώο δεκαπεντάχρονο τα γεγονότα του σαββατοκύριακου. Ηταν η αφορμή, όχι η αιτία.

Οτι θα ξεχάσουμε είναι η αιτία.

Αυτά έλεγα τότε, τις ίδιες ημέρες, το 2008. Προσπαθώντας να δω αν άλλαξε κάτι, απογοητεύομαι περισσότερο.

Όχι μόνο ξεχάσαμε, αλλά αποδείξαμε με τις πράξεις μας ότι προσθέτουμε βάρος στην ταφόπλακα κάθε ελπίδας για καλύτερες ημέρες.

Έκτοτε, από το 2008, ζήσαμε πολλά:

Ζήσαμε μνημόνια, και εντολές ξένων για το πως θα νομοθετήσουμε, και ποιος θα κυβερνήσει την χώρα μας (ακόμα και μη εκλεγμένοι),

Ζήσαμε υπεύθυνους για την κρίση, να μας κάνουν συνυπεύθυνους με τα «όλοι μαζί τα φάγαμε»,

Ζήσαμε άφθονη, ατιμώρητη αστυνομική και κρατική βία – όχι μόνο προς διαδηλωτές, αλλά και προς κάθε ταλαιπωρημένο που βρέθηκε στον δρόμο τους,

Είδαμε αθώους συμπολίτες μας να φτωχαίνουν, να ζουν με τα ελάχιστα, να ζουν με τα σκουπίδια – ή να καίγονται όπως το κοριτσάκι στην Θεσσαλονίκη, ή φέτος το παιδάκι με το κερί στην Λάρισα,

Είδαμε ένα κράτος να αναγάγει την φορολογία σε κύριο επάγγελμά του, ως «λύση» για όλα τα οικονομικά δεινά που μας βρήκαν,

Είδαμε κόμματα που υπόσχονταν αξιοπρέπεια – και έβγαιναν χάρη σ’ αυτήν την υπόσχεση – να πιάνονται χέρι-χέρι με Καμμένους και Νικολόπουλους, να λένε «αυτά τα λέγαμε πριν», να λυγίζουν μπροστά στην αδυναμία να τηρήσουν την υπόσχεσή τους,

Είδαμε το τρίγωνο τράπεζες – μέσα μαζικής ενημέρωσης – κόμματα να συνεχίζουν το έργο της αλληλοκάλυψης με κάθε τρόπο, κυρίως με σημαία το «too big to fail»,

Είδαμε από την μία τα κόμματα, να βγαίνουν με ψέματα, με Ζάπεια και Θεσσαλονίκες, με υποσχέσεις για τα δημοψηφίσματα, και να αυτοαναιρούνται αμέσως μετά, ή ακόμα και κόμματα υπερχρεωμένα και διαπλεκόμενα, να επιμένουν να «ξεκαθαρίσουν» την δική μας οικονομία,

Είδαμε επιχειρήσεις που στο παρελθόν εκμεταλλεύτηκαν φωτογραφικούς νόμους και τα στραβά μάτια του κράτους, όχι μόνο να παραμένουν αλώβητες, αλλά να συνεχίζουν να συναγελάζονται με το δημόσιο και τις κυβερνήσεις, σαν να μην έγινε τίποτα,

Είδαμε τις τράπεζες να καταρρέουν, και ουδείς, ούτε οι άρχοντές τους, ούτε οι εποπτικές αρχές, να οδηγούνται σε μία διαδικασία απόδοσης ευθυνών,

Είδαμε τις δήθεν ελπίδες μίας πιστωτικής ζωής να συντρίβονται, την δανεική καλοπέραση των πιο διαπλεκομένων εξ ημών να διαλύεται, και ο λογαριασμός όλων μας να έχει μόνο τιμή – μα όχι λογιστικό έλεγχο,

Είδαμε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, εφημερίδες και κανάλια, να λένε ψέματα, να λασπολογούν, να πασχίζουν να αλλάξουν την πραγματικότητά μας καταπώς τους βολεύει, βουτηγμένα και αυτά στα χρέη να νουθετούν για τον καλύτερο πολιτικό σωτήρα της επιλογής τους,

Είδαμε ανθρώπους να ζουν σε βρώμικες σκηνές ή να πνίγονται σε φουρτουνιασμένες θάλασσες, να φυλακίζονται στην χώρα μας χωρίς κανέναν λόγο – μόνο και μόνο γιατί πάλεψαν να ξεφύγουν από έναν πόλεμο, και εμείς να μην τους παρέχουμε καν τα αυτονόητα, να τους δίνουμε «αμφίβολη ποιότητα-ποσότητα νερού και φαγητού», να τους αφήνουμε να κρυώνουν ή να πεθαίνουν σε μία πλαστική σκηνή, στο χιόνι ή σε μολυσμένες αποθήκες που βαφτίσαμε «καμπ»,

Να αφήνουμε μικρά παιδιά να κινδυνεύουν από σεξουαλική κακοποίηση, αδιάφοροι,

Είδαμε πολιτικούς να μην ευθύνονται για ένα τεράστιο χρέος των διακυβερνήσεων τους,

Είδαμε απίστευτη υποκρισία, σε όλους τους πολιτικούς χώρους, όπου αυτό που κατηγορούσαν εχθές γίνεται απαραίτητο σήμερα, και αυτό που ήταν απαραίτητο εχθές, σήμερα να είναι απεχθές,

Είδαμε την Ευρώπη όχι μόνο να αδιαφορεί, αλλά να επιμένει σε ακόμα μεγαλύτερη λιτότητα, για να σώσει μεταξύ άλλων και το δικό της τομάρι,

Είδαμε μία Ευρώπη που κλείνει, σε κάθε ευκαιρία, τις πόρτες της σε όσους έχουν ανάγκη, και συνδιαλέγεται με γείτονες – δικτάτορες – εκβιαστές αρκεί να μην αντιμετωπίσει το ζήτημα της μετανάστευσης,

Είδαμε, εκτός από την Ευρώπη, και εδώ στην Ελλάδα οι γνήσιοι λάτρεις του ναζισμού και των κρεματορίων να αναλαμβάνουν «πολιτικό ρόλο», να αποδέχονται «πολιτική ευθύνη» για δολοφονίες και επιθέσεις με μολότοφ σε οικογένειες για να αποκομίσουν την ψήφο του κάθε εν δυνάμει ακροδεξιού φασίστα που εκτονώθηκε.

~

Είδαμε τόσα, τόσα πολλά πράγματα.

Φτάνουν τα λίγα καλά;

Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι η αλληλεγγύη, των απλών ανθρώπων, του ανώνυμου γείτονά μας, -κόντρα σε κάθε στυγνή λογική, κόντρα σε κάθε φασιστική διαταγή- με όποιον τρόπο μπορούσε, σ’ αυτόν που είχε ανάγκη.

Αρκεί αυτό;

~

Η πεποίθησή μου ήταν, και είναι ακόμα, ότι είχαμε μία οφειλή να ξεπληρώσουμε τον Δεκέμβρη του 2008. Ως οι πολίτες που καθόρισαν, με την ανοχή και την εντολή μας, μία απίστευτα μεγάλη φούσκα ψεύτικων ονείρων, ψεύτικων θεών, ψεύτικης ελπίδας και προτεραιοτήτων, μας δόθηκε μία μοναδική ευκαιρία να προβούμε σε μία κρίση αυτογνωσίας, να γίνει ανάγκη η ειλικρίνεια, να δούμε που κάναμε λάθος, και πως, αληθινά, μπορούμε να το διορθώσουμε.

Να εξηγήσουμε, σ’ αυτήν την νέα γενιά που δολοφονήσαμε σε ένα πεζόδρομο στα Εξάρχεια, ότι έχουμε καταλάβει που έχουμε ευθύνη, και είμαστε πρόθυμοι να διορθώσουμε.

Αντ’ αυτού, από το 2008 και μέχρι σήμερα, κεράσαμε και κεραστήκαμε ψέμα, δολοπλοκίες, υποκρισία και εξαπάτηση. Μόνο εκ των συνθηκών στερηθήκαμε και άλλες πιστωτικές ζωές – αν και, σε μεγαλύτερο επίπεδο, δεν το χάσαμε ούτε καν αυτό το ψέμα.

Συνεχίζω να πιστεύω ότι ο θυμός, δεν είναι απέναντι σε έναν αστυνομικό που πυροβόλησε, ένα βράδυ, επειδή πίστευε ότι μπορούσε να το κάνει ατιμώρητος. Συνεχίζω να πιστεύω ότι ο θυμός είναι απέναντι σε εμάς, που δεν μας ένοιαζε καθόλου, πραγματικά, η συνέπεια των πράξεών μας.

Ελπίζω, ειλικρινά, όσοι διαμαρτυρηθούν δια της βίας, τότε, τώρα, και για πάντα για αυτήν την στάση μας, να κάνουν λάθος. Ελπίζω, ειλικρινά, να μην είναι αυτή η διαδικασία που αλλάζουν τα πράγματα.

– γιατί τα πράγματα θα αλλάξουν.

Ελπίζω μόνο, να επικρατήσει η λογική στους αποδέκτες του θυμού, σε εμάς, και να δούμε, ο καθένας μας και όλοι μαζί, τα δικά μας λάθη, να επαναπροδιορίσουμε τις αξίες μας, να ξαναδούμε τις προτεραιότητές μας, να αποδεχθούμε τα λάθη μας.

Δεν έχουν να κάνουν με έναν αθώο δεκαπεντάχρονο τα γεγονότα του 2008, ή τα σημερινά. Ήταν η αφορμή, όχι η αιτία.

Ότι θα ξεχάσουμε είναι η αιτία.

Τετάρτη, 16 Νοεμβρίου, στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Σκαΐ. Συνομιλούν η παρουσιάστρια Σία Κοσιώνη, και ο σχολιαστής Παύλος Τσίμας. Παραθέτω όλη την απομαγνητοφωνημένη συζήτηση (στο τέλος το link για την εκπομπή)

Σία Κοσιώνη: …Είναι μαζί μου ο Παύλος Τσίμας…

Παύλος Τσίμας: Καλησπέρα Σία…

Σία Κοσιώνη: …βρέθηκες εκεί πριν από λίγες μέρες, αν μπορούμε παρακαλώ να δούμε και τα πλάνα που κατέγραψες εκεί κάτω…

Παύλος Τσίμας: ..κάποια πλάνα, ναι, γιατί μείναμε πολλές μέρες στην Χίο…

Σία Κοσιώνη: …πριν ξεσπάσει αυτό το κακό, αυτές…

Παύλος Τσίμας: …μολονότι κάθε βράδυ, σχεδόν κάθε βράδυ, γίνονται φασαρίες στην Σούδα.

Σία Κοσιώνη: Τα βλέπουμε λοιπόν, βλέπουμε τη…Βλέπουμε τις συνθήκες κατά τις οποίες ζουν αυτοί οι άνθρωποι…

Παύλος Τσίμας: …έτσι ζούνε, ναι..

Παύλος Τσίμας: …αλλά θα δούμε και σε ποιο σημείο είναι. Έχεις σκηνές κάτω από τα σπίτια…

Παύλος Τσίμας: …έχεις σκηνές, μέσα στις λάσπες όπου μικρά παιδάκια κοιμούνται κολυμπώντας στο νερό, όταν βρέχει, και αυτό, ακουμπάει στους τοίχους των σπιτιών της πόλης. Κάποιοι άνθρωποι που έχουν τα σπίτια τους – έχουν την ατυχία να έχουν το σπίτι τους εκεί, ανοίγουν το παράθυρό τους, και είναι πάνω από τον καταυλισμό. Πάνω από έναν καταυλισμό ο οποίος …είναι η ντροπή και το αίσχος της Ελληνικής Πολιτείας – εγώ, και φαντάζομαι όποιος άνθρωπος πατήσει το πόδι του εκεί πέρα, ντρέπεται που είναι πολίτης αυτής της χώρας. Απορώ πως οι άλλοι κοιμούνται. Εννοώ εκείνοι που έχουν την ευθύνη αυτού του πράγματος – απορώ πως κοιμούνται. Είναι ντροπή.

Σία Κοσιώνη: Το θέμα είναι Παύλο μου το εξής: έχουμε κάποιους ανθρώπους οι οποίοι χωρίς να το θέλουν, έτσι η, προφανώς, η πλειοψηφία αυτών, έχουν εγκλωβιστεί σ’ αυτήν την χώρα. Κάπου πρέπει να πάνε. Τα λεφτά από την Ευρώπη ρέουν για το θέμα του προσφυγικού…

Παύλος Τσίμας: …ρέουν αλλά δεν τα παίρνουμε, ε…

Σία Κοσιώνη: …τι γίνεται εδώ….

Παύλος Τσίμας: …ή αν τα παίρνουμε δεν τα ξοδεύουμε σωστά…

Σία Κοσιώνη: …τι γίνεται εδώ, γιατί λοιπόν πρέπει….

Παύλος Τσίμας: ..κοίταξε να δεις….

Σία Κοσιώνη: …και αυτοί οι άνθρωποι να μπαίνουν στο στόχαστρο, αλλά και να υποφέρουν αυτά που υποφέρουν, και οι ίδιοι, και οι Έλληνες οι κάτοικοι των περιοχών – όχι μόνο των στην Χίο, παντού.

Παύλος Τσίμας: Οι κάτοικοι των περιοχών, και δικαιολογημένα, είναι αγανακτισμένοι. Η κατάσταση είναι η εξής: Έχεις λοιπόν, έναν καταυλισμό χύμα, χύμα, μέσα στην πόλη, να ακουμπάει στα σπίτια των κατοίκων της Χίου, αυτός ο καταυλισμός είναι φτιαγμένος με κάτι σκηνές που δεν είναι καν αδιάβροχες, όταν βρέχει πλημμυρίζουνε νερό, σε έναν τόπο που γίνεται λασπότοπος με το παραμικρό, εκεί οι άνθρωποι είναι νηστικοί, γιατί τους δίνουνε ένα φαγητό που το πετάνε κατ’ ευθείαν στον σκουπιδοντενεκέδες – δεν τρώγεται, άπλυτοι, γιατί έχουν τέσσερις ντους – τα τρία σπασμένα, εεε κρυωμένοι, και, επιπλέον, κατά παράβαση όλων των διεθνών προδιαγραφών, έχεις έναν καταυλισμό εντελώς χύμα στο οποίο έχεις μία σκηνή, με μία οικογένεια από την Συρία ταλαιπωρημένων ανθρώπων με τρία μωρά, και δίπλα τους, τρία αγόρια από το Αφγανιστάν είκοσι χρονών, ή από τον Ιράν, που το βράδυ μεθάνε και κάθε βράδυ κάνουν φασαρία. Οι πρόσφυγες οι Σύριοι που κάθονται σ’ αυτόν τον καταυλισμό, τρέμουνε κάθε βράδυ, κοιμούνται, κλειδώνονται πριν πέσει το φως όσο μπορούνε και προφυλάσσονται γιατί φοβούνται για την ζωή των παιδιών τους…

Σία Κοσιώνη: …φοβούμενοι τις διπλανές σκηνές…

Παύλος Τσίμας: …από τους ανθρώπους που κοιμούνται δίπλα τους, και δεν υπάρχει κανείς αυτό να το ελέγχει. Αυτό, είναι φανερό ότι δημιουργεί αγανάκτηση στο νησί, είναι φανερό επίσης ότι δημιουργεί και μία πλατφόρμα εκτόξευσης για την Χρυσή Αυγή – ο κύριος Κασιδιάρης ήταν εχθές στην Χίο, δεν είναι τυχαίο που χτες το βράδυ μετά τα επεισόδια βγήκανε οι χρυσαυγήτες με τα λοστάρια να χτυπάνε και κατοίκους και πρόσφυγες…

Σία Κοσιώνη: …και δίνει την ευκαιρία στους Ευρωπαίους να βγάλουν την ουρά τους απ’ έξω – γιατί αυτό κατάλαβα εγώ σήμερα…

Παύλος Τσίμας: ..κοίταξε να δεις, οι Ευρωπαίοι λένε σας δίνουμε ένα δισεκατομμύριο για να φροντίσετε πενήντα, εξήντα χιλιάδες πρόσφυγες – αν δεν μπορείτε …είναι δικό σας θέμα. Δηλαδή οι Ευρωπαίοι θα έλεγα εδώ δεν βγάζουν την ουρά τους απ’ έξω, υπάρχει και ένα πρόβλημα και με την συμφωνία να πω μια λέξη. Γιατί εγώ είδα πάρα πολλούς ανθρώπους, όταν έκλεισε η Ειδομένη, και δεν μπορούσαν πια να φύγουν από την Χίο και τέθηκε σε εφαρμογή η συμφωνία, έχουνε χαρτιά που κάνουνε αιτήσεις ασύλου – αλλά πρέπει να περιμένουν έξι μήνες, οκτώ μήνες, έναν χρόνο…

Σία Κοσιώνη: …ναι, μα το είπε και η κυρία Καλογήρου η περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου ότι περιμέναμε χ αριθμό, και έχει έρθει ένας πάρα πολύ μικρός αριθμός υπαλλήλων…

Παύλος Τσίμας: …οι άνθρωποι αυτοί εγκλωβίζονται και ζουν σ’ αυτές τις συνθήκες όχι για μια δυο μέρες – αλλά μήνες!

Σία Κοσιώνη: ..μάλιστα. Λοιπόν Παύλο να σε ευχαριστήσουμε πολύ…

Η εκπομπή είναι εδώ, το απόσπασμα από το 23:40

~

Για τις απαράδεκτες συνθήκες που μένουν εγκλωβισμένοι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, έχω αναφερθεί και εγώ (τον τελευταίο καιρό με δύο άρθρα, εδώ ή εδώ πχ) και δεν χωρά καμία αμφιβολία. Πράγματι, οι συνθήκες είναι πολύ δύσκολες, πράγματι οι άνθρωποι αυτοί μένουν σε απαράδεκτα καταλύματα, πράγματι η ανυπαρξία βοήθειας είναι εμφανής, και πράγματι, το κράτος φέρει βαρύτατες ευθύνες.

Γιατί όμως αυτό είναι δικαιολογία; Και, πόσο δε μάλλον, γιατί είναι δικαιολογία να γίνει κανείς χρυσαυγίτης;

Λέει ο Παύλος Τσίμας αφού περιγράφει τις δύσκολες συνθήκες των έγκλειστων μεταναστών στην Χίο:

είναι φανερό ότι δημιουργεί αγανάκτηση στο νησί, […] δημιουργεί και μία πλατφόρμα εκτόξευσης για την Χρυσή Αυγή – ο κύριος Κασιδιάρης ήταν εχθές στην Χίο, δεν είναι τυχαίο που χτες το βράδυ μετά τα επεισόδια βγήκανε οι χρυσαυγήτες με τα λοστάρια να χτυπάνε και κατοίκους και πρόσφυγες

Τι σχέση έχουν οι συνθήκες με την «αγανάκτηση» των κατοίκων; Οι κάτοικοι δεν «αγανακτούν» επειδή οι μετανάστες και οι πρόσφυγες παίρνουν άθλιο φαγητό ή έχουν μόλις μία λειτουργική ντουσιέρα, αλλά γιατί

Έχεις λοιπόν, έναν καταυλισμό χύμα, χύμα, μέσα στην πόλη, να ακουμπάει στα σπίτια των κατοίκων της Χίου

είναι μέσα στην πόλη, αυτή η κατάσταση «ακουμπά στα σπίτια των κατοίκων».

Αν το ενδιαφέρον είναι (και είναι, για πολλούς από τους κατοίκους) για τις αναξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, διαμαρτύρονται προς την κυβέρνηση απαιτώντας καλύτερες συνθήκες για τους φιλοξενούμενους. Και αν οι πρόσφυγες/μετανάστες φτάνουν να διαμαρτύρονται γι’ αυτό, ενώνουν όλοι μαζί τις διαμαρτυρίες τους. Πως «δικαιολογείται» ο χρυσαυγίτης νεοναζί Κασιδιάρης να διαμαρτύρεται με άλλους «αγανακτισμένους» κατοίκους για το πόσο άσχημα περνάει η οικογένεια των Συρίων;

Ίσως μία άλλη αποστροφή του σχολιασμού, θα δικαιολογούσε αυτήν την σύνδεση:

οι Ευρωπαίοι λένε σας δίνουμε ένα δισεκατομμύριο για να φροντίσετε πενήντα, εξήντα χιλιάδες πρόσφυγες – αν δεν μπορείτε …είναι δικό σας θέμα.

…Επ, όχι.

Ο Τσίμας είναι δημοσιογράφος, η εκπομπή που κάνει το σχόλιό του είναι μία δημοσιογραφική εκπομπή, το κεντρικό δελτίο ειδήσεων. Είναι λοιπόν περίεργο που δεν αντιδρά κανείς στο νούμερο που παρατίθεται: Μας έδωσαν οι Ευρωπαίοι ένα δισεκατομμύριο ευρώ(!) για να φροντίσουμε πενήντα-εξήντα χιλιάδες πρόσφυγες; Αυτή είναι κοινή ατζέντα στην ακροδεξιά ρητορική (link προς το ethnikismos.net αν θέλετε να το αποφύγετε), αλλά δεν έχει καμία βάση: Οι Ευρωπαίοι δεν έχουν δώσει «ένα δις», έχουν διαθέσει πρακτικά ένα ποσό κάποιων εκατομμυρίων για την διαχείριση του προσφυγικού, μεγάλο μέρος του οποίου (το 80% αν έχω αντιληφθεί σωστά) είναι στην αποκλειστική διαχείριση των ΜΚΟ (δεν έχουν ακόμα δώσει προϋπολογισμούς). Αν έχω σωστή πληροφόρηση, η Ελλάδα ως κράτος έχει χρησιμοποιήσει περίπου 20-30 εκατομμύρια 50 περίπου εκατομμύρια (σύμφωνα με την ραδιοφωνική εκπομπή του ThePressProject) απο ξένα χρήματα – και δεν έχει εξουσία ή λόγο στην διάθεση των ΜΚΟ. Υπάρχουν όντως ευρωπαϊκά χρήματα που έχουν δεσμευτεί για το προσφυγικό, που φτάνουν το ένα δις, μα αφορούν εγκαταστάσεις, υλικό ανθρώπινο και μη, (και διατίθεται και προς τις αντίστοιχες εργασίες του ΝΑΤΟ για όλη την στρατιωτική συνοριακή πολιτική μας) – και όμως (όχι απαραίτητα με ευθύνη της Ελλάδας) δεν έχει χρησιμοποιηθεί ακόμη – ή δεν έχουν δοθεί στην Ελλάδα.

«…Οι ευρωπαίοι λένε σας δώσαμε ένα δις»;

Ακόμα και αν μας είχαν δώσει, όντως, ένα δισεκατομμύριο ευρώ, ακόμα και αν η κυβέρνηση το είχε όντως εισπράξει, και το έκανε ξέρωγω παροχές, ή προσλήψεις για ημετέρους, ένα ολόκληρο δις(!) – πως η εμφανής ανέχεια των μεταναστών/προσφύγων θα …δικαιολογούσε τα …πογκρόμ και τις μολότοφ εναντίον τους;

~

Παλαιότερα έλεγα πως αν όντως δεν θέλεις ανεμβολίαστα παιδάκια στο σχολείο σου, δεν διώχνεις τα παιδάκια – απαιτείς μόνο να εμβολιαστούν. Το ίδιο ισχύει και για κάθε «αγανακτισμένη» αντίδραση για τις συνθήκες των μεταναστών και των προσφύγων. Αν θυμώνεις (όπως και θα έπρεπε, όντως) για τις συνθήκες που ζουν, παλεύεις για καλύτερες συνθήκες, όχι για να …φύγουν από την αυλή σου και όπου θέλουν ας πάνε – ή τους πετάς μολότοφ να τους κάψεις.

Αυτή η συμπεριφορά δεν είναι ανεκτή, δεν είναι λογική, και δεν δικαιολογείται με κανέναν άλλον τρόπο, παρά μόνο ως ακροδεξιά, ρατσιστική ενέργεια.

Η μετάδοση των συνθηκών (τις οποίες η κυβέρνηση ειρήσθω εν παρόδω παλεύει να τις κρατήσει μυστικές, αποκλείοντας την δημοσιογραφική επαφή) είναι όχι απλώς θεμιτή – αλλά απαραίτητη. Αν όμως χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα ακροδεξιά ξεσπάσματα, τότε κάνει πολύ μεγαλύτερο κακό, παρά καλό:

Μετά από την ακροδεξιά πορεία σε Ευρώπη και Αμερική, αλλά και εντός των τειχών με την Χρυσή Αυγή να διατηρεί το ποσοστό της – παρά την πολιτική της κάλυψη σε δολοφονίες και πογκρόμ, αυτού του είδους οι προσεγγίσεις που απενοχοποιούν (αδιαμαρτύρητα) καθαρά ρατσιστικές εκτροπές, και τις φουντώνουν κιόλας με αδιευκρίνιστα στοιχεία δεν είναι απλώς επικίνδυνες – μα εγκληματικές.

Πριν λίγες ημέρες (άλλος) ένας twitterάς πέθανε – αυτήν την φορά από αυτοκινητιστικό δυστύχημα.

Κανονικά θα έπρεπε να γράψω γι’ αυτόν – όπως έχω κάνει και άλλες φορές, τι σήμαινε για μένα, αφού γνωριζόμασταν δικτυακά πολύ καιρό, ή πόσο νιώθω ότι επηρέασε τους γύρω μου.

Οι τελευταίες ημέρες όμως μετά τον θάνατό του, προκάλεσαν, τελείως απρόσμενα, μία εντελώς διαφορετική διαδικασία στο μυαλό μου, ένα ταξίδι αντάξιο της γνωριμίας ή των συνομιλιών μας, που θέλω να μοιραστώ εδώ μαζί σας.

Βλέπετε, δύο συναισθήματα εντελώς διαφορετικά ήρθαν στην επιφάνεια με τον θάνατό του:

– Η βαθιά λύπη άμεσα, γι’ αυτό που έγινε και την θλίψη που προκάλεσε στους άλλους,

– Και ο οξύς θυμός για την συμπεριφορά κάποιων στην συνέχεια, και τον πόνο που προκάλεσε στους φίλους μου αυτή η διαδικασία.

Και έτσι περίμενα, δουλεύοντας στο κεφάλι μου αυτήν την σκέψη, μέχρι σήμερα, που είναι η κηδεία του για να την μεταφέρω σε όλους μας.

~

Θέλω να σας πω κάτι, να ορίσω μία γραμμή, έναν αόρατο χώρο στο διαδίκτυο μίας σκέψης, στην οποία όσοι θέλετε μπορείτε να μπείτε, και όσοι θέλετε μπορείτε να προσπαθήσετε να την διαλύσετε αν σας ενοχλεί, ή να την προσπεράσετε αν σας αφήνει αδιάφορους:

Δεν με νοιάζει.

Δεν δίνω δεκάρα ποιοι είστε.

Δεν με νοιάζει αν είστε άντρες, ή γυναίκες. Αν είστε νέοι, ή γέροι. Δεν με νοιάζει αν είστε πλούσιοι, ή φτωχοί. Αν δουλεύετε είκοσι ώρες την ημέρα, ή αν είστε άνεργοι. Δεν με νοιάζει για ποιον δουλεύετε, ή τι δουλειά κάνετε. Δεν με νοιάζει αν δουλεύετε για κόμματα, για εφημερίδες, για πολιτικούς ή για εθελοντικές οργανώσεις, δεν με νοιάζει τι δουλειά κάνετε γι’ αυτούς, αν βαράτε σφραγίδες, αν οργανώνετε την πολιτική τους, ή αν σας πληρώνουν να γράφετε ο,τι λέει η ατζέντα κάθε μέρα. Δεν με νοιάζει αν ψηφίσατε Νέα Δημοκρατία, ΠαΣοΚ, Λεβέντη, Σύριζα, Ανταρσύα ή Χρυσή Αυγή. Δεν με νοιάζει αν έχετε πλούσιο μπαμπά, ή όχι. Δεν με νοιάζει αν είστε αυτό που λέτε ότι είστε, ή είστε κάτι άλλο. Αν σας λένε Σταύρο ή @arkoudos, αν σας λένε όντως Σταύρο, ή στην πραγματικότητα σας λένε Μαρία και ψευδυπογράφετε τις σκέψεις σας.

Δεν με νοιάζει.

Είμαι στο δίκτυο πολλά χρόνια, στο blog μια ντουζίνα χρόνια, στο twitter κλείνω, αισίως, τα δέκα χρόνια οσονούπω. Όλον αυτόν τον καιρό, προσπαθώ όλο και περισσότερο να γίνω καλύτερος.

Να γίνω καλύτερος, εγώ – σημαίνει για μένα να καταλάβω περισσότερα, να δω πως σκέφτεται κάποιος άλλος, αν συμφωνώ ή διαφωνώ μαζί του. Να γίνω καλύτερος σημαίνει να δοκιμαστώ, να βάλω τις σκέψεις μου στον αληθινό κόσμο, να δω αν και πως θα αντέξουν, και αν όχι, πως μπορώ να τις αλλάξω για να κερδίσω καλύτερες σκέψεις, καλύτερες ιδέες και όνειρα.

Δεν ρώτησα όνομα κανενός. Δεν ρώτησα το φύλο του (κάτι που είχε απρόσμενες παρενέργειες μερικές φορές 🙂 ) Δεν ρώτησα που δουλεύει, αν δουλεύει, αν ψήφισε το τάδε ή το δείνα κόμμα, αν είναι φιλελεύθερος, αριστερός, δεξιός, χρυσαυγίτης, ποταμίσιος. Αν έχει λεφτά, ή αν πεινάει.

Θέλω να ξέρω τι σκέφτεται ο καθένας από μας, για να κερδίσω πρώτα εγώ. Αν ξέρω ποιος είναι, μπορεί ανθρώπινα να βγάλω λάθος συμπεράσματα. «Α, είναι δεξιός – γι’ αυτό τα λέει αυτά. Α, έχει λεφτά αυτός, τι τον νοιάζουν οι φτωχοί».

Όχι απλώς δεν με νοιάζει λοιπόν, όχι:

Προτιμώ να μην ξέρω καν.

Αυτός είναι και ένας λόγος που προτιμώ την ανωνυμία του twitter, από την αναγκαστική υπογραφή του facebook. Απαλλαγμένοι από κάθε σύμβαση, οι ελεύθεροι ανώνυμοι του twitter μπορούν να πουν ο,τι νιώθουν και σκέφτονται, και όχι ότι επιτάσσει η ζωή τους. Μπορούν, δεν σημαίνει ότι θα το κάνουν: Μπορούν σημαίνει ότι θα έχουν την ευκαιρία να το κάνουν, και αν το κάνουν εγώ θα έχω ανταλλάξει γνώση και ιδέες με κάποιον που δεν θα μιλούσε τόσο ελεύθερα στην υπογεγραμμένη περσόνα της αληθινής του ζωής.

Και αυτό είναι υπέροχο, θαυμάσιο.

Θέλω τις ιδέες σας, θέλω τις σκέψεις σας, θέλω τα όνειρα ή τους εφιάλτες σας. Θέλω να τα αντιπαραβάλω με τα δικά μου όνειρα, και τις δικές μου ελπίδες. Θέλω να σας ρωτήσω αν έχω δίκιο, και να απαντήσω αν με ρωτήσετε αν έχετε εσείς. Δεν θα προσβάλλω κανέναν, δεν θα προσπαθήσω να πιέσω κανέναν, δεν θα χρησιμοποιήσω τίποτα εναντίον σας:

Θα κάνω ο,τι μπορώ για να σας ακούσω τι έχετε να πείτε, όποιοι και αν είστε, και να σας κρίνω γι’ αυτά που λέτε – και μόνο.

Δεν θα κάνω παρέα με όλους, δεν θα μιλήσω με όλους, δεν θα ακούσω καν όλους: έχετε την δικτυακή σας συμπεριφορά ως το μοναδικό κριτήριο της επιλογής μου, αυτό θα χρησιμοποιήσω. Άλλους θα τους ακολουθήσω και θα συζητήσω σοβαρά μαζί τους, άλλους θα τους μπλοκάρω ή θα τους μιουτάρω, και άλλους θα περιμένω πρώτα να καταλάβω πως συμπεριφέρονται. Αλλά θα σας κρίνω μόνο δικτυακά – αδιαφορώ ποιος είστε πίσω από το nickname σας.

Αν κάποιοι καλύπτονται αναζητώντας ποιος είναι ο καθένας πίσω από τον λογαριασμό του, πως λέγεται, ποιον έχει πατέρα ή που εργάζεται και αν το κάνουν για να κατασκευάσουν βολικά θέσεις και προθέσεις ok, αν τους βολεύει – αλλά εγώ δεν θα το κάνω αυτό. Δεν το χρειάζομαι για να σκεφτώ μόνος μου αν αυτό που γράφτηκε στο όποιο tweet, τελικά, είναι σωστό ή όχι.

Έχω γνωρίσει κόσμο που έγραφε αντίθετα από την δουλειά του, αντίθετα από το αφεντικό του, αντίθετα από την θέση του στην κοινωνία. Έμαθα λοιπόν να ακούω και να κρίνω τι λένε, όχι ποιοι το λένε. Και να κρίνω από αυτό αποκλειστικά, και από τίποτα άλλο.

~

Συνήθως κλείνω με ένα «δεν ξέρω αν έχω δίκιο, έτσι νομίζω εγώ» – μα όχι σήμερα. Η θέση μου είναι η δική μου θέση, είναι ο τρόπος που επέλεξα να χρησιμοποιήσω και να ζήσω το διαδίκτυο. Άλλοι ίσως θέλουν απλώς να επιβεβαιωθούν – θαυμάσια. Άλλοι ίσως θέλουν μόνο να ακούσουν – υπέροχα. Άλλοι θέλουν να επιβάλλουν την σκέψη τους – ας το προσπαθήσουν.

Δεν υπάρχει λάθος και σωστός τρόπος, δίκαιος και άδικος. Όσο αυτός που έκλαιγε επειδή κάποιος έβριζε τον νεκρό πια φίλο του πριν ακόμα κηδευτεί δεν μπορεί να ορίσει το διαδίκτυο – άλλο τόσο δεν μπορεί και ο αδίστακτος που χρησιμοποιούσε τον θάνατό και την ζωή του ακήδευτου ακόμα twitterα για κομματικά οφέλη:

Ο τρόπος που θα το χρησιμοποιήσει ο καθένας από μας, είναι αδιάφορος από τον τρόπο που επιλέγει ο διπλανός μας να το κάνει.

Εγώ, έτσι επέλεξα:

Μου είναι αδιάφορο ποιοι είστε: Βάλτε το άβαταρ και το ψευδώνυμό σας και ελάτε να συζητήσουμε τις ιδέες, τις σκέψεις και τα όνειρά σας.

Έτσι κι αλλιώς αυτές ίσως επιβιώσουν άλλωστε περισσότερο από μας, τελικά…

Τα ειλικρινή και θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια, στους φίλους και τους αγαπημένους του @Galaxyarchis για την απώλειά τους.

Τις τελευταίες ημέρες, οι Σύλλογοι Γονέων του 1ου και 5ου Δημοτικού σχολείου Ωραιοκαστρου, έχουν εκδώσει ανακοινώσεις, διαμαρτυρόμενοι για την απόφαση προσφυγόπουλα να μαθητεύσουν στα αντίστοιχα σχολεία και αρνούνται να τα δεχτούν υπ’ απειλή κατάληψης – προτάσσοντας πρωτίστως (αόριστα, θα έλεγα) υγειονομικούς λόγους.

Πριν ακόμα καταστεί σαφές ότι δεν υπάρχει ούτε υπήρχε ποτέ κανένας λόγος ανησυχίας για την υγεία των παιδιών που θα πάνε ειδικά σ’ αυτά τα σχολεία, η αντίδραση σ’ αυτήν την θέση, υπήρξε σχεδόν πλήρης και καθολική, σε όλα τα επίπεδα. Τα αντανακλαστικά λειτούργησαν, ο κόσμος πήρε θέση, άλλα σχολεία, φορείς, σύλλογοι και πολίτες απάντησαν στην ανακοίνωση των Συλλόγων Ωραιοκάστρου.

Τα αντανακλαστικά λειτούργησαν.

Αλλά για το Ωραιόκαστρο.

Πριν λίγο καιρό, ανέφερα στο blog την έκθεση του ΚΕΕΛΠΝΟ. Στην έκθεση αυτή γινόταν αναφορά στις συνθήκες που διαβιώνουν οι πρόσφυγες στην χώρα μας, κλεισμένοι άλλοι σε παροπλισμένα, μολυσμένα εργοστάσια, άλλοι σε απαράδεκτους χώρους κράτησης, με «ανεπάρκεια στην χορήγηση πόσιμου νερού και κυμαινόμενη ποιότητα και ποσότητα τροφίμων» (αν είναι ποτέ δυνατόν δηλαδή), «συγχρωτισμός εκατοντάδων ανθρώπων σε ενιαίους χώρους, χωρίς επαρκή εξαερισμό, με συσσώρευση απορριμάτων και αποβλήτων, κακές συνθήκες υγιεινής». Σ’ αυτούς τους χώρους διαβιώνουν σήμερα ενήλικες, μα και παιδιά.

Έκλεινα το άρθρο με την παραίνεση «Αντιδράστε! Είναι η μόνη αξιοπρεπής στάση που μας έχει απομείνει.»

…δεν έγινε τίποτα σπουδαίο έκτοτε.

Όχι από την δική μου ανάρτηση – δεν έγινε τίποτα σπουδαίο γενικά. Να βοηθήσω; Δεν υπήρξε καν δημόσια απάντηση από το κράτος.

Πριν λίγες ημέρες, η Human Rights Watch, συνέταξε την δική της έκθεση και την έθεσε στην δημοσιότητα. Εκεί, με τίτλο «Γιατί Με Κρατάτε Εδώ;» κάνει αναφορά κυρίως στα ασυνόδευτα παιδιά, ηλικίας μέχρι 14 ετών και πάνω, που βρίσκονται στην Ελλάδα.

Οι περιγραφές είναι τρομακτικές.

Θυμίζω ότι πρόκειται για ασυνόδευτα παιδιά, που, είτε είδαν τις οικογένειές τους να πεθαίνουν στην πορεία μέχρι να φτάσουν εδώ, είτε να πνίγονται στο Αιγαίο, είτε να ταξίδεψαν τελείως μόνα τους, με την ελπίδα να συναντήσουν τις οικογένειές τους ανα την Ευρώπη.

Τα παιδιά αυτά λοιπόν, σύμφωνα με την έκθεση, ζουν σε απαράδεκτες συνθήκες. Είναι είτε φυλακισμένα για πολύ καιρό για την προστασία τους σε ακατάλληλα κέντρα κράτησης, είτε με τον γενικό πληθυσμό – απλώς, και μόνο, επειδή η κυβέρνηση δεν έχει φτιάξει, ακόμα, κατάλληλα κέντρα φιλοξενίας για αυτά τα παιδιά. Δεν υπάρχει πρόσβαση σε κατάλληλη ψυχολογική βοήθεια, στερούνται βασικών δικαιωμάτων τους στην ενημέρωση ή την εκπροσώπησή τους, ενώ δεν έχουν πρόσβαση σε ντους ή στρώματα(!). Τα πράγματα γενικά είναι χειρότερα στα αστυνομικά τμήματα, από τα κέντρα κράτησης (και είναι προφανές ότι δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς γιατί τα αστυνομικά τμήματα δεν είναι ικανά για πολύμηνες κρατήσεις).

Στις συνεντεύξεις που έδωσαν τα παιδιά από τα αστυνομικά τμήματα, γίνεται ξεκάθαρα λόγος και για κακοποίηση από κάποιους από τους φύλακές τους.

Τελος, όπως αναφέρεται στον Guardian,

In a visit to Greece two weeks ago, the UN High Commisioner for Refugees, Filippo Grandi, spoke openly of the risk migrant children now faced.

“Unaccompanied minors are extremely exposed to exploitation of many kinds and in particular sexual exploitation,” he said in Athens. “There is a lot of survival sex that is happening, there is sexual harassment and sexual abuse. I think that this is something we cannot tolerate, in particular in the European Union.”

Σεξουαλική παρενόχληση, σεξουαλική κακοποίηση. Σε παιδιά.

Αυτά, γίνονται σήμερα, τώρα, τώρα που διαβάζεις αυτό το άρθρο.

Όταν διάβασα την είδηση, την μετέφρασα σε tweets των 140 χαρακτήρων, για να μην χαθεί ούτε ένα κόμμα από το κείμενο. Ύστερα, εξέφρασα την γνώμη μου για όσα άκουσα – την παραθέτω συνολικά εδώ:

Δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ δικαιολογία από την κυβέρνηση, ούτε ο όγκος του (προσφυγικού) κύματος, ούτε για την αδυναμία. Έστω και αν δεν είχε ούτε μία δομή παραλάβει από τους προηγούμενους, είχε ήδη κοντά δύο χρόνια να φροντίσει για τις συνθήκες όχι μόνο των παιδιών, αλλά και των μεγάλων που, όπως είχαμε δει και από την επίσημη αναφορά του ΚΕΕΛΠΝΟ, αφήνει τις περισσότερες φορές σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης κ διατροφής.

Ακόμα και αν δεν μπορεί, πρακτικά, να το διαχειριστεί,η αποβολή των δημοσιογράφων από τα κέντρα, και η ησυχία από την ίδια για τις συνθήκες που επικρατούν, λειτουργούν ως ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ και ΣΥΝΕΝΟΧΗ. Εδώ και κοντά δύο χρόνια, ένας άνθρωπος από ντροπή – δεν έχει παραιτηθεί.

Η ευθύνη για την κατάσταση βαραίνει αποκλειστικά πλέον τον @atsipras και την #proti_fora_aristera του, γιατί επέτρεψε ατιμώρητα να ζουν οι άνθρωποι, ενήλικες και (ιδίως) παιδιά σε τέτοιες συνθήκες, ανεξαρτήτως της στάσης των υπολοίπων χωρών της ΕΕ.

Τα λέω και στο προηγούμενο άρθρο: «Αντιδράστε! Είναι η μόνη αξιοπρεπής στάση που μας έχει απομείνει.»

~

Και φτάνουμε σε αυτό που με μπερδεύει. Όταν στο Ωραιόκαστρο οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων ασχημονούν, με τις δηλώσεις και την στάση τους, υπάρχει αντίδραση και είναι δυναμική. Όταν ο δήμαρχος εκεί επικροτεί να ανοίξουν μερικά κεφάλια, ο υπόλοιπος κόσμος δείχνει την απέχθειά του.

Και αυτό είναι ωραίο, και υγιές, λογικό και χρήσιμο.

Όταν κάποιος μας λέει, ότι η κυβέρνησή μας, (το έχω ξαναπεί, ανεξαρτήτως τι ψήφισε ο καθένας, αν γουστάρει ή όχι, είναι κυβέρνηση και ευθύνη όλων μας) αφήνει αυτά τα παιδιά, τα δεκατετράχρονα παιδιά να βασανίζονται έτσι, σωματικά και ψυχολογικά, που είναι η αντίδρασή μας; Πως προσπερνάμε αυτήν την είδηση; Βουλευτές έχουμε, κόμματα έχουμε, Υπουργούς έχουμε – γιατί μένουμε σιωπηλοί;

Γιατί μένουμε σιωπηλοί όταν παιδιά (και ενήλικες!) κρατούνται σε απαράδεκτες φυλακές, σε απαράδεκτες συνθήκες, κατά εκατοντάδες, στερούμενοι τα απαραίτητα; Που είναι τα αντανακλαστικά που έχουμε αποδείξει ότι διαθέτουμε;

~

Δεν είναι το ίδιο το Ωραιόκαστρο με τις ρατσιστικές του θέσεις, και η κατάσταση που η κυβέρνηση έχει αναγκάσει να ζουν οι πρόσφυγες, μεγάλοι και παιδιά, σ’ αυτές τις συνθήκες – το καταλαβαίνω. Αλλά δείτε τι θέλω να πω:

Αν στην επιστολή του συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων στο Ωραιόκαστρο είχαν βάλει την υπογραφή μας από κάτω χωρίς να το έχουμε επιτρέψει, θα γινόμασταν έξαλλοι. Δεν θα μας εκπροσωπούσε ούτε μία γραμμή από αυτό το κείμενο.

Αναρωτιέμαι αν αντιλαμβανόμαστε ότι οι εκθέσεις αυτές που ξεγυμνώνουν ένα αίσχος, έχουν, με την σιωπή και την ανοχή μας, την δική μας υπογραφή από κάτω. Ως εντολοδόχοι.

Τέλεψε, που λέτε, και η αδειοδότηση των καναλιών. Δηλαδή, δεν τέλεψε τελείως, θα πέσουν κάτι ενστάσεις, θα γίνουν κάτι έλεγχοι, αλλά τα πολύ δύσκολα πέρασαν. Συγκεντρώθηκαν, μέχρι στιγμής, διακόσια σαράντα πέντε εκατομμύρια ευρώ, το γράφω ολογράφως γιατί τα λεφτά είναι πολλά, και δεν αντικατοπτρίζεται σωστά η αξία τους άμα γράψω μόνο εννιά νούμερα.

Για τα επόμενα δέκα χρόνια λοιπόν, Αλαφούζος, Μαρινάκης, Καλογρίτσας, και Κυριακού.

Κερδίσαμε τίποτα; Για να το δούμε.

Το βασικό επιχείρημα της κυβέρνησης Τσίπρα για τα -μόλις- τέσσερα κανάλια, είναι πως η διαφημιστική πίτα των ~200εκ ευρώ ετησίως φτάνει για τέσσερα – όχι για παραπάνω. Τι την νοιάζει; Την νοιάζει, διότι λέει αν γίνουν περισσότερα, θα πληρώνονται είτε από δάνεια (βλέπε Μέγκα καταρχάς – αλλά όλα είναι υπερδανεισμένα ήδη), είτε από την τσέπη κάποιου και αυτό θα τα κάνει κομμάτι υποκειμενικά – ήτοι, θα λαμογιέψουν.

ΜΜΜμνννναι.

Προσωπική μου σκέψη, τα τέσσερα κανάλια είναι λίγα. Το λέω από την πρώτη μέρα, δεν θέλω τέσσερις άδειες, θέλω τριάντα, ογδόντα, εκατονπενηντατόσες ρε αδελφέ άδειες, να πάρει και το παραμικρό κανάλι. Γιατί; Γιατί, όσο λιγότερα τα κανάλια, με δεδομένο ότι η δημοσιογραφία είναι η πρώτη, και όχι η τέταρτη εξουσία όπως λένε, όσο πιο μαζεμένη η δύναμη, τόσο περισσότερα θα κάνουν οι ισχυρότεροι να την αποκτήσουν.

Καμία αξία δεν θα είχε να πολεμήσουν για πενήντα πχ άδειες – απλώς, θα έπαιρναν μία από τις διαθέσιμες. Μα σε μόνο τέσσερις, οι μεγαλύτεροι παίκτες, με τα μεγαλύτερα συμφέροντα, θα σφαχτούν για να αποκτήσουν ένα πολυπόθητο μερίδιο.

…Όπερ και εγένετο.

Πριν που είχαμε οκτώ, ήταν καλύτερα; Παρότι η πρώτη αντίδραση θα ήταν ‘τσου’, θα θυμηθώ κάποιες εκλάμψεις -πχ την αντίδραση του Alter, κυρίως όταν έκλεισε, και του πάλαι ποτέ 902 (που μετέδιδε, αν θυμάστε, ΕΡΤ από το σήμα του ThePressProject, και η Digea τον έκλεινε κάθε 30″) και θα πω ναι, μάλλον θα αποδειχθεί ότι ήταν καλύτερα. Ίσως όχι τώρα, μα σύντομα θα είναι φανερό, πιστεύω.

Τι κερδίσαμε ακριβώς όμως με τα τέσσερα; Πιο υγιές τοπίο. ΕΕεεε …όχι, δεν νομίζω.

Διότι, η λογική της κυβέρνησης, θεωρεί σημαντικό τα κανάλια να είναι λίγα, να μπορούν να επιβιώσουν οικονομικά ώστε να μην *αναγκαστούν* (αν το κάνουν από επιλογή είναι άλλο θέμα, να μην αναγκαστούν όμως) να ξεπουλήσουν τις ειδήσεις στον πιο ισχυρό για να παραμείνουν στον αέρα. Αυτό, το είδαμε αρκετές φορές ως τα τώρα, όπου υπερασπίστηκαν κόμματα που τα κράτησαν χωρίς άδεια να συνεχίζουν, «ξέχασαν» κακές ειδήσεις (ακόμα και ανταγωνιστών) και επιχειρήσεων όπως οι τράπεζες, αλλοίωσαν, εν γνώση τους και με πρόγραμμα την πραγματικότητα καταπως βόλευε αυτούς και τους φίλους τους.

Όμως, η δημοπράτηση των αδειών που κυριολεκτικά τίναξε τα ταμεία τους στον αέρα πριν ακόμα ξεκινήσουν, μπορεί (μπορεί!) να είναι χρήσιμη οικονομικά για την κυβέρνηση (ή τους δανειστές μας), μα κατέστησε σαφές ότι α-πο-κλεί-ε-ται να επιβιώσουν πια αποκλειστικά με την καθαρή διαφημιστική πίτα: κόστος λειτουργίας, συν 1/10 της άδειας ετησίως, θα φέρνουν, διαρκώς, αρνητικό πρόσημο στα βιβλία με την διαφημιστική αγορά όπως είναι τώρα. Ή, θα γεμίσει με …πρόθυμους χρηματοδότες, που απλώς θα ζητήσουν, κάποια στιγμή, έλα μωρέ – ένα άρθρο να παίξει, ή ένα άλλο να μην παίξει. Ξανά στα ίδια δηλαδή – και χειρότερα, γιατί τώρα θα είναι πιο ελέγξιμα, επί τέσσερα, όχι επί οκτω (ή περισσότερα)

Πως θα ήταν καλύτερα; Ίσως με μία φιξ τιμή, που να ανταποκρίνεται στην επιβίωσή τους, επί όσα κανάλια θέλουν να συμμετάσχουν. Δέκα εκατομμύρια – δηλαδή ένα τον χρόνο; Αν αυτό τα κάνει βιώσιμα οικονομικά, περίφημα. Και ας είναι λιγότερα, ας ήταν 10-15 όλα, να μαζεύαμε 150εκ. Και ας άνοιγαν και άλλα, αύριο. Φιξ τιμές, και να κριθούν από την αξιοπιστία τους, από την τηλεθέασή τους, και ας έκλειναν, από το κοινό, τα μισά. Θα μου φαινόταν, προσωπικά, πιο δίκαιο.

Μαύρα λοιπόν τα μαντάτα για το αύριό μας; Ναι – και όχι.

Το ναι το αναλύω (και δεν κάνω καν αναφορά σε δολοφονημένους μάρτυρες σε δίκες με βαπόρια, λαθρεμπόρια, αποδεδειγμένα από το παρελθόν τους ψεύτες και μανιπουλαριστές καναλάρχες, ή μαύρα ταμεία, διώξεις για πόθεν έσχες και τιμολόγια). Το αναλύω επί μία δεκαετία στο μπλογκ μου, τονίζοντας κάθε φορά την αξία της δημοσιογραφίας, το ότι είναι -ήδη- διαλυμένη, και το χειρότερα που διαγράφεται είναι πολύ, πολύ άσχημο – και θα ασχοληθώ, αν χρειαστεί, με το ποινικό μητρώο του νέου τοπίου πιο αναλυτικά, μα εδώ συζητάμε άλλο πράγμα.

Το όχι όμως, έχει πολύ ενδιαφέρον:

Οι άδειες θα κρατήσουν δέκα χρόνια. Ξέρετε τι θα αλλάξει σε δέκα χρόνια; Το διαδίκτυο θα θα αλλάξει. Θα πάει σε πιο πολλά σπίτια. Το Youtube (και τα αντίστοιχα) θα γίνουν ακόμα πιο φθηνά, ακόμα πιο διαδεδομένα, ακόμα πιο πλούσια. Οι καταναλωτές που θα θυμούνται την ΥΕΝΕΔ θα γίνουν ακόμα λιγότεροι – αυτοί που δεν ξέρουν τι παει να πει ζωή χωρίς σύνδεση ακόμα περισσότεροι. Οι τηλεοράσεις θα γίνουν πιο έξυπνες (ίσως ενοχλητικά πιο έξυπνες, μα αυτό είναι θέμα για άλλο άρθρο) και οι άδειες τεσσάρων καναλιών θα είναι το αστείο που θα το θυμόμαστε με μία νοσταλγία υπολογίζω μετά από μόλις πέντε-έξι χρόνια.

Μακάρι και το μπλογκ να είναι ανοικτό μέχρι τότε, να το βλέπουμε να γελάμε μαζί 🙂

~

Πριν κλείσω το άρθρο, να μοιραστώ μία σκέψη που βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρουσα:

– Το ThePressProject, παλεύει να επιβιώσει ζητώντας την δική μας συνδρομή, ακόμα και την ελάχιστη των πέντε ευρώ, γιατί (δεν θέλει να) έχει άλλους χρηματοδότες – με ο,τι αυτό συνεπάγεται.

– Οι καναλάρχες πλήρωσαν, μετρητοίς, διακόσια σαράντα πέντε εκατομμύρια ευρώ για να αγοράσουν το δικαίωμα να βλέπουμε αποκλειστικά εκείνους.

Μου φαίνεται πως βλέπω το πιο ξεκάθαρο μήνυμα, τόσο σαφές, που παρόλα αυτά αδυνατώ να το εξηγήσω σε μία πρόταση ώστε να το μοιραστώ με όσους περισσότερους δυνατόν.

Η μία δημοσιογραφία ζητά να αγοράσουμε εμείς το περιεχόμενό της, για να μην το κάνουν άλλοι. Η άλλη, αγοράζει μάλλον …εμάς.

Χαριτωμένο – ή τρομακτικό, ανάλογα πως θα το δει ο καθένας.

Υ.Γ.: Εδώ, ασχολούνται με τους καναλάρχες που θα μας ενημερώνουν πιο …εντατικά.

Λίγες μέρες πριν, μία διαμαρτυρία ήρθε στο φως: Σε κέντρο κράτησης (φιλοξενίας, υποτίθεται – αλλά εδώ θα το λέμε όμως είναι) ανθρώπων, διαμαρτυρόμενοι για την ποιότητα του φαγητού, κάποιοι από τους πρόσφυγες/μετανάστες επέστρεψαν, για μία μέρα, την μερίδα τους. Έγιναν επεισόδια, τραυματισμοί και φυλάκων και –η καταγγελία λέει– η διοίκηση των φυλακών εκεί τους άφησε τρεις μέρες μόνο με ψωμί και νερό (παρότι υπήρχαν παιδιά, ανάμεσά τους). Την επόμενη μέρα, τους ξανάδωσε φαγητό ίδιο με αυτό που διαμαρτυρήθηκαν για την ποιότητά του.

Εμένα με προσβάλει πολύ περισσότερο αυτή η εικόνα από οτιδήποτε άλλο. Άνθρωποι αθώοι, που κρατούνται στα όρια (ή και πέρα) της νομιμότητας φυλακισμένοι, να φτάνουν να διαμαρτύρονται με αποχή σίτισης για την ποιότητα της τροφής τους (μεταξύ άλλων, γιατί γίνεται λόγος και για κακομεταχείριση από την αστυνομία), και, προφανώς για εκδίκηση, για τρεις μέρες να τους δίνουν μόνο ψωμί και νερό. Θυμίζω ότι για την σίτισή τους επιδοτούμαστε, ως κράτος, δεν τα πληρώνουμε από την τσέπη μας. Για …κάποιον λόγο όμως, οι διαμαρτυρίες για την ποιότητά τους είναι συνεχείς, δεν υπάρχει αντίδραση.

Αυτό, είναι επίσης ένα ενδιαφέρον στοιχείο. Η εν λόγω καταγγελία δεν αναφέρθηκε από σχεδόν κανένα μέσο – ούτε αντιπολιτευτικό προς την κυβέρνηση. Για να είναι ακόμα πιο ενδιαφέρον, ούτε κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης το έκανε σημαία διαμαρτυρίας όπως κάνουν με άλλα – συχνά βασισμένα σε ψέματα, θέματα της επικαιρότητας.

Μήπως δεν ακούστηκε αρκετά; Μπορεί.

Μα δεν μπορεί κανείς να πει το ίδιο και για την επίσημη, κρατική γνωμάτευση από το ΚΕΕΛΠΝΟ για την ποιότητα διαβίωσης των «φιλοξενούμενων» στις φυλακές κράτησης μεταναστών/προσφύγων.

Αυτή, και διανεμήθηκε, και έπαιξε. Κανείς όμως (εκ της αντιπολιτεύσεως, είτε οι πολιτικοί, είτε τα μέσα τους) δεν φάνηκε να προσέχει ιδιαίτερα ΤΙ έλεγε η γνωμάτευση αυτή:

Εκατοντάδες άνθρωποι, στοιβαγμένοι σε ακατάλληλους χώρους (λέει η επίσημη γνωμάτευση) με μολυσματικούς παράγοντες που καθιστούν ακατάλληλη την διαβίωσή τους. Μία εικόνα ιδιαίτερα ανησυχητική από πλευράς δημόσιας υγείας, εγκαταστάσεις που δεν πληρούν τους κανόνες υγιεινής και που θα έπρεπε να κλείσουν. Η έκθεση αυτή (εδώ σε αρχείο PDF), έχει και συγκαλυμμένες τρομαχτικές καταγγελίες. Παραθέτω:

«Σε όλους τους χώρους υπάρχει συγχρωτισμός εκατοντάδων ανθρώπων σε ενιαίους χώρους, χωρίς επαρκή εξαερισμό, με συσσώρευση απορριμάτων και αποβλήτων, κακές συνθήκες υγιεινής, ανεπάρκεια στην χορήγηση πόσιμου νερού και κυμαινόμενη ποιότητα και ποσότητα τροφίμων«.

Σας ικετεύω να ξαναδιαβάσετε αυτήν την παράγραφο, να αντιληφθείτε λέξη προς λέξη τι είναι ακριβώς αυτό που λέει ως γνωμάτευση σε δεκαέξι χώρους (στους οποίους «φυλάσσονται» μεταξύ άλλων και οικογένειες, παιδιά) που έγινε αυτοψία!

Και;

Α, θα το απολαύσετε αυτό: Και, όταν ερωτήθηκε ο αρμόδιος υπουργός Τόσκας, η απάντησή του ήταν » Και επειδή το είπε κάποιος, τι σημαίνει αυτό; Δεν κατάλαβα κι εγώ λέω τη δική μου άποψη και εσείς τη δική σας.» Εδώ, μαζί με άλλες θαυμάσιες απαντήσεις.

Επειδή το είπε κάποιος. Εν προκειμένω, ο ΚΕΕΛΠΝΟ, ο …αρμόδιος κρατικός φορέας.

Αυτή, μαζί με άπειρες άλλες που δεν τις γνωρίζουμε γιατί οι δημοσιογράφοι δεν μπορούν πια να πλησιάζουν τα κέντρα φιλοξενίας φυλακών προσφύγων/μεταναστών, μαζί με τις καταγγελίες για την Κόρινθο, που ακόμα και κυβερνητικοί βουλευτές αντέδρασαν, μαζί με καταγγελίες για απόπειρες αυτοκτονίας για τις συνθήκες και το ευρύτερο πλαίσιο κράτησης.

Και;

Θα μου πείτε, όλα αυτά είναι πρωτόγνωρα. Η κυβέρνηση έχει να διαχειριστεί μία κρίση, γεγονότα για τα οποία δεν ήταν προετοιμασμένη.

….όχι ακριβώς: Οι έρευνες, για την ποιότητα διατροφής που είναι και το πιο εξόφθαλμο από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι φιλοξενούμενοι κρατούμενοι αθώοι μετανάστες/πρόσφυγες, έχει ξεκινήσει …έναν χρόνο και πριν. Ήταν γνωστό το πρόβλημα, και συνεχίζεται ακόμα, αδιάκοπα – τώρα πια με εκδικητικές συμπεριφορές για όποιον αντιδρά.

~

Αυτή η κυβέρνηση είναι κυβέρνηση όλων μας. Ο,τι και να ψήφισε ο καθένας από μας, είτε την ήθελε, είτε όχι, είτε έχει αντιρρήσεις, είτε συμφωνεί μαζί της, αυτή, όπως και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις πριν από αυτήν, είναι όλων των Ελλήνων.

Οι πράξεις της, μας εκφράζουν όλους μας. Αν σε κάποιες εξ αυτών είμαστε αντίθετοι, έχουμε όλοι υποχρέωση να αντιδράσουμε. Αν δε την ψηφίσαμε, η υποχρέωση καθενός από εμάς είναι ουσιαστικότερη: ο λόγος μας έχει αυξημένη βαρύτητα, η αντίδρασή μας έχει αυξημένη σημασία.

Είτε μία δεξιά, είτε μία αριστερή, είτε μία φιλελεύθερη, είτε μία σοσιαλιστική κυβέρνηση – δεν (θα έπρεπε να) έχει δικαίωμα να φέρεται έτσι σε συνανθρώπους μας.

Οι άνθρωποι που θαλασσοπνίγηκαν για να φτάσουν μέχρι εδώ, που έφυγαν για να γλυτώσουν από πολέμους και κακουχίες, που έχασαν φίλους, αδέλφια και γονείς στα κύματα της ελπίδας για επιβίωση (γιατί δεν ανοίξαμε έναν ασφαλέστερο φράκτη), αξίζουν κάτι περισσότερο από το να τους φέρονται σαν ζώα, να τους στερούν μία (πληρωμένη από άλλους!) αξιοπρεπή διαβίωση, και να τους τιμωρούν όταν αντιδρούν στον εξευτελισμό τους.

Εμείς από την πλευρά μας υποχρεούμαστε για κάτι περισσότερο απέναντί τους από το να αφήνουμε μία κυβέρνησή ΜΑΣ να φέρεται έτσι απάνθρωπα.

Ενώστε τις φωνές σας, ενημερωθείτε, ρωτήστε, διαμαρτυρηθείτε. Αντιδράστε! Είναι η μόνη αξιοπρεπής στάση που μας έχει απομείνει.

~

Υ.Γ.: Οκτώ άνθρωποι, επτά από τα οποία είναι μικρά παιδάκια, ασθένησαν με ηπατίτιδα τύπου Α, σε κέντρο φιλοξενίας φυλάκισης Νέας Καβάλας, ασθένεια που σχετίζεται άμεσα με τις συνθήκες διαβίωσης όπως διαβεβαιώνουν οι γιατροί. Επτά παιδάκια.

Ποινικές ευθύνες;

Παρακολουθώντας κανείς τις τελευταίες εξελίξεις στην χώρα και με το θέμα (μα όχι αποκλειστικά) της συγκέντρωσης με τον διακριτικό τίτλο #παραιτηθειτε , είναι εύκολο να διακρίνει ένα πρόβλημα που χρονίζει, προφανώς, μα δεν λύθηκε ιδιαιτέρως με την «πρώτη φορά αριστερά»:

Οι κυβερνήσεις-κόμματα.

Η επιμονή των κομμάτων να «κουβαλάνε» το ιδεολογικό τους πρόσημο και όταν γίνονται κυβέρνηση, κάτι συνηθισμένο, αντιλαμβάνομαι, μα όχι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό.

Τούτη η κυβέρνηση, ειδικά στο θέμα του #παραιτηθειτε έχει ξεφύγει τελείως. Από τις δηλώσεις «αντίστοιχοι διαδηλωτές κάποτε φορούσαν γούνα», από το «η διαμαρτυρία είναι στα όρια της συνταγματικής ανοχής» μέχρι το «στρέφονται κατά της χώρας» της κυβερνητικής εκπροσώπου, σπεύδει να επικυρώσει, σε κάθε τόνο, ότι η κυβέρνηση φέρεται ως να είναι κυβέρνηση αποκλειστικά Συριζαίων.

Αυτό που ξεχνούν όμως με τέτοιες δηλώσεις, είναι ότι οφείλουν να είναι κυβέρνηση όλων. Και των ψηφοφόρων τους, και των ψηφοφόρων των άλλων κομμάτων. Και όσων συμφωνούν μαζί τους, και, πολύ περισσότερο ίσως, όσων διαφωνούν με την πολιτική τους και θα ήθελαν σε πρώτη ευκαιρία μία άλλη. Και όσων λένε «μείνετε», και όσων λένε «φύγετε».

Προσωπικά, μπορεί να πιστεύω ότι αυτή είναι μία κυβέρνηση που είπε ψέματα στους πολίτες που την εμπιστεύτηκαν – είτε γιατί δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, είτε γιατί δεν ήθελε να διαχειριστεί το πολιτικό κόστος μίας διαφορετικής επιλογής της. Κρίθηκε, πράγματι γι’ αυτό, με την εκλογή του Σεπτεμβρίου – όπως περίπου κρίθηκε και το 2012 η τότε συγκυβέρνηση και συνέχισε το έργο της. Μα ακόμα και αν πήρε την δεύτερη ευκαιρία που ζητούσε, (έστω και αν της την έδωσε ένα μικρό ποσοστό του απογοητευμένου εκλογικού σώματος, μόλις το 57%), δεν παύει, ούτε στιγμή, να είναι κυβέρνηση ΟΛΩΝ των πολιτών αυτής της χώρας.

Θα έλεγε για την κομματική της πελατεία ποτέ «αυτοί μοιάζουν με αυτούς που φοράγανε κάποτε γούνα»; Θα τολμούσε να κρίνει μία επιλογή τους ως «εχθρική για την χώρα»; Όχι; Ε, τότε με τον ίδιο σεβασμό και προσοχή οφείλει να αντιμετωπίσει και αυτούς με τους οποίους διαφωνεί και δε θα την ψηφίσουν ποτέ.

Αυτό, όπως το βλέπω εγώ, είναι πολιτικός πολιτισμός. (Για να σας προλάβω, το «οι κόσμος από κάτω είναι παραπλανημένος, τους εκμεταλλεύονται οι διοργανωτές» όχι, δεν είναι ίδιον πολιτικού πολιτισμού όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ).

Κομματική κριτική μπορεί όντως ελεύθερα να κάνει ένα στέλεχος του Σύριζα ή των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, ναι, θα προτιμούσα να μην – αλλά αυτό αφορά κυρίως τους ψηφοφόρους τους. Κυβερνητική κριτική όμως, οφείλει να γίνεται πάντα με γνώμονα την θέση ότι η κυβέρνηση μιλάει εξ ονόματι των πολιτών, όλων των πολιτών, και όχι των κομμάτων που την έφεραν εκεί.

Και αυτό, όπως και πολλά άλλα εξόφθαλμα λάθη που συνεχίζουν και με αυτήν την κυβέρνηση (όπως και με τις προηγούμενες) να γίνονται, μπορεί να λυθεί μόνο με πίεση των ψηφοφόρων τους.

Είναι σε θέση οι ψηφοφόροι του Σύριζα να πιέσουν ώστε να αντιμετωπιστεί με σεβασμό (ανεξαρτήτως διαφορών) ο κάθε πολιτικός τους αντίπαλος;

Αμφιβάλλω, μα δεν θα σταματήσω ποτέ να ελπίζω και να το ζητάω.

Update: Στις 5/7/2016 δημοσιεύτηκε το προσχέδιο της απόφασης του ΣΕΠΕ, και μία εξήγηση για την καθυστέρηση της Πυροσβεστικής. Σημαντικά στοιχεία και τα δύο, τα παραθέτω προς το τέλος του άρθρου.

Λίγα πριν ξεκινήσουμε: Αυτό είναι ένα μεγάλο άρθρο – κρατήσου. Η έρευνά του κράτησε κάτι παραπάνω από δύο εβδομάδες. Όπως συνηθίζω όταν το αντικείμενο δεν μου είναι τελείως γνώριμο, στο παρόν άρθρο παραθέτω ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ κείμενα από δημοσιεύματα σε ΜΜΕ (αποφεύγω όσο μπορώ τα blogs) για το θέμα. Δεν γνωρίζω τίποτα περισσότερο για την υπόθεση: Ότι θα διαβάσετε έχει δημοσιευτεί ήδη και ευθύνη για την ανάρτησή τους και την πιστότητά τους έχουν αποκλειστικά οι συντάκτες τους – εγώ δεν είμαι δημοσιογράφος, η έρευνα αυτή είναι αποκλειστικά δικτυακή. Αν έχεις απορίες μάλλον δεν θα μπορέσω να σας βοηθήσω δηλαδή – αλλά παραθέτω παντού πηγές για την ενημέρωσή σου.

Πάμε λοιπόν;

Πάμε.

Στις 8 Μαϊου του 2015, στις 8:20 το πρωί, η περιοχή της Ελευσίνας του Ασπρόπυργου ταράχτηκε από (άλλη μία, όπως θα αποδεικνυόταν αργότερα) έκρηξη. Στα Ελληνικά Πετρέλαια, τα ΕΛΠΕ, έξι άνθρωποι οδηγούνται στο νοσοκομείο – τέσσερις από τους οποίους, με ηλικίες από 27-41 χρονών, θα πεθάνουν μετά από μερικές ημέρες, υποκύπτοντας στα τραύματά τους.

Μέχρι σήμερα, οι όποιες παρεμβάσεις της κυβέρνησης είναι σχεδόν ανύπαρκτες αν ληφθεί υπόψιν όχι μόνο ότι χάθηκαν τέσσερις άνθρωποι, αλλά και ότι οι καταγγελίες πριν και μετά είναι, όπως θα αποδειχθεί, καταιγιστικές.

~

Η ιστορία, παραδόξως, δεν ξεκινά στις 8 Μαΐου. Ξεκινά πολύ καιρό πριν – μα εμείς θα δούμε τα μέσα του 2014, στις 24/7/2014 όπου σε άρθρο στο Ποντίκι γίνεται λόγος για τις οικονομικές ζημιές, αλλά και την επικινδυνότητα των εργασιών http://www.topontiki.gr/article/79713/oi-zimiarides-ton-elpe . Συγκεκριμένα το Ποντίκι μιλά για τουλάχιστον 17 σοβαρά ατυχήματα τα τελευταία έξι χρόνια

Και τα στοιχεία μαρτυρούν ότι τα τελευταία έξι χρόνια, τα χρόνια του εκσυγχρονισμού, έχουν σημειωθεί, όπως έχει επισημάνει το «Π» με δημοσίευμα στις 19 Ιουνίου, 17 σοβαρά ατυχήματα, χωρίς ο κατάλογος να είναι πλήρης αφού πολλά από αυτά δεν έλαβαν δημοσιότητα ανάλογη της σοβαρότητάς τους.

(υπάρχουν περιστατικά και πριν http://www.efsyn.gr/arthro/ta-atyhimata-toy-parelthontos-sto-diylistirio-ton-elpe-aspropyrgoy από αυτό, όπως αναφέρει η Εφ. Συντακτών).

Στις 31 Μαρτίου 2015 στην περιοχή της Ελευσίνας βλέπουν πυκνούς καπνους. Η εταιρία δεν αρνείται το γεγονός, μα το υποβαθμίζει. http://www.efsyn.gr/arthro/neo-epeisodio-rypansis-sta-elpe-stin-eleysina

Λίγες ημέρες μετά, στις 4 Μαΐου, αναλαμβάνει η νέα διοίκηση, διορισμένη από την νέα κυβέρνηση Σύριζα. Πρόεδρος αναλαμβάνει ο Στάθης Τσοτσορός. http://www.tanea.gr/news/economy/article/5235082/neo-dioikhtiko-symboylio-sta-elpe/

Στις 8 Μαΐου, στις 8:20 το πρωί, γίνεται η έκρηξη. Έξι άνθρωποι, τέσσερις εργαζόμενοι της εταιρίας και δύο από εργολαβική εταιρία, οδηγούνται στο νοσοκομείο.

Την ίδια ημέρα, οι εργαζόμενοι κάνουν τις καταγγελίες για τις συνθήκες: Δεν χτύπησαν συναγερμοί στην έκρηξη (αλλά χτύπησαν στην λήξη!), πολλοί ανειδίκευτοι εργαζόμενοι, που δουλεύουν για 12 ή και 16 ώρες την ημέρα, και μία δουλειά που πρέπει να τελειώσει από τις 45 ημέρες που χρειάζεται, στις μόλις 23 ημέρες για να μειωθεί το κόστος. Μειώνοντας τις ημέρες, μειώθηκε προφανώς και η ασφάλεια που έπρεπε να τηρηθεί. http://news247.gr/eidiseis/koinonia/fwtia-sta-elpe-den-xtuphse-synagermos-den-eixame-diodo-diafyghs-lene-oi-ergazomenoi-sto-news247.3456714.html

Το κόστος βέβαια, είναι πια γνωστό – και θα μεγαλώσει κι άλλο.

Τα ΕΛΠΕ, εκδίδουν ανακοίνωση που λένε ότι είχαν ληφθεί όλα τα προβλεπόμενα μέτρα ασφαλείας http://news247.gr/eidiseis/koinonia/elpe-gia-fwtia-sta-diylisthria-elhfthhsan-ola-ta-provlepomena-metra-asfaleias.3456294.html

O Σκαι https://www.youtube.com/watch?v=rf8ASWb1htw που μεταδίδει ζωντανά από το σημείο της έκρηξης, δυσκολεύεται να διαχείριστεί τον εκνευρισμό του προέδρου του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά και των άλλων εργαζομένων που περιγράφουν όχι μόνο το περιστατικό αλλα και τις συνθήκες, και αναγκάζεται να τον διακόψει πολλές φορές – κάθε φορα που μιλάει για τις ευθύνες της διοίκησης και της ιδιοκτησίας των ΕΛΠΕ. Σε μία (για τα δικά μου δεδομένα) απαράδεκτη συνέντευξη, τον εγκαλεί δύο φορές (τουλάχιστον, δεν την έχω όλη) την μία γιατί λέει ότι οι υπάλληλοι χαροπαλεύουν, την άλλη γιατί καταγγέλει τις συνθήκες ενώ η δημοσιογράφος θεωρεί ότι είναι πιο σημαντικό να μάθουμε για τους εγκλωβισμένους (που παραδόξως είναι ένα από τα θέματα που καταγγέλει, το μπάχαλο δηλαδή που ακολούθησε).

Στο μεταξύ, την ίδια ημέρα, δημοσιεύεται http://newpost.gr/ellada/461126/prwtofanes-na-mhn-epitrapei-h-eisodos-sthn-pyrosbestikh ισχυρή ενόχληση και αντίδραση της Πυροσβεστικής, γιατί δεν της επιτράπει άμεσα η είσοδος στον χώρο των ΕΛΠΕ. Τα οχήματά της παρέμειναν στον χώρο, και τους επετράπει να μπουν μόνο αφού η φωτιά έσβησε.

Σύμφωνα με κύκλους του Πυροσβεστικού Σώματος στο newpost, «Αυτό συνέβη για πρώτη φόρα και δεν πρέπει να ξανασυμβεί. Ίσως τεθεί ζήτημα για το περιστατικό».

γράφει το άρθρο.

Η κυβέρνηση, δια στόματος του υπουργού Πάνου Σκουρλέτη, αποφασίζει να γίνει έρευνα από το ΣΕΠΕ (Σώμα ΕΠιθεώρησης Εργασίας) http://www.topontiki.gr/article/128150/skoyrletis-gia-atyhima-sta-elpe

Ενώ την ίδια ημέρα, ο Λαφαζάνης, υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας τότε, δηλώνει http://news247.gr/eidiseis/politiki/fwtia-sta-elpe-na-apodothoun-eythunes-edw-kai-twra-zhta-o-lafazanhs.3457128.html :

Και επανέλαβε αναφερόμενος στην ανάγκη αναζήτησης των αιτιών: «Η υπόθεση δεν πρέπει να παραπεμφθεί στις καλένδες. Η υπόθεση πρέπει να διερευνηθεί αμέσως. Εδώ και τώρα. Και σε βάθος. Όπου υπάρχουν ευθύνες θα αποδοθούν και θα υπάρξει τιμωρία στους υπεύθυνους, εάν και εφόσον υπάρχουν. Να αναζητηθούν οι αιτίες και οι αιτίες να θεραπευθούν πάραυτα».

Ο κ. Λαφαζάνης επέμεινε στα ζητήματα της ασφάλειας λέγοντας: «θέλουμε τα ΕΛ.ΠΕ να λειτουργούν με απόλυτη ασφάλεια. Η ζωή των εργαζομένων είναι πάνω απ’ όλα. Πρέπει να εργάζονται με απόλυτη ασφάλεια και να ξέρουν ότι μπαίνοντας για να δουλέψουν, θα γυρίσουν στις οικογένειές τους ασφαλείς και υγιείς χωρίς να πειραχθεί ούτε μια τρίχα από το κεφάλι τους. Αυτό είναι για μας το πρώτο μέλημα».

Περίπου έναν χρόνο πριν όλα αυτά. Υπενθυμίζω ότι είχαμε αναφορά για ατύχηματα ήδη από το 2014 – χώρια τα παλιά.

Σωστά; Σωστά.

Συνεχίζουμε.

9 Μαίου 2015, οι καταγγελίες συνεχίζονται. Εργαζόμενος σε εργολαβική εταιρία, στην Εφημερίδα των Συντακτών που ασχολήθηκε πληρέστατα (και μετά) με το θέμα καταγγέλλει http://www.efsyn.gr/arthro/hroniko-enos-proanaggelthentos-egklimatos ότι υπό την πίεση της δουλειάς, υπήρχαν άνθρωποι που δούλευαν και 30 ώρες συνεχόμενα, και συμπληρώνει ότι είδε με τα μάτια του να απαγορεύεται η είσοδος στην Πυροσβεστική. Η Πυροσβεστική βγάζει ανακοίνωση με την οποία λέει ότι

Τα οχήματα δεν μπήκαν, καθώς υπάρχει σχετικό πρωτόκολλο των διυλιστηρίων –τα οποία έχουν δικές τους μονάδες πυρόσβεσης- το οποίο ορίζει ότι αυτά θα χρησιμοποιούνται ενισχυτικά-βοηθητικά.

και δεν αναφέρεται ξανά καμία επίσημη ενόχληση για το θέμα, ποτέ.

11 Μαΐου, και οι καταγγελίες επιμένουν. Η διοίκηση του σωματείου των ΕΛΠΕ από κοινού με την επιτροπή Υγιεινής και Ασφάλειας του διυλιστηρίου καταγγέλλει http://www.efsyn.gr/arthro/porisma-expres-alla-oi-kataggelies-epimenoyn ότι είχε προειδοποιήσει ότι αυτές οι συνθήκες θα έχουν αποτέλεσμα οδυνηρό για τους εργαζόμενους. Έγραφαν ΠΡΙΝ την έκρηξη:

«Καλούμε την εταιρεία να θέσει ως προτεραιότητα την ασφάλεια όλων των εργαζομένων, να σεβαστεί το δικαίωμα στην ανάπαυση, χωρίς να αφήσει χρονοδιάγραμμα ή τυχόν επιπλέον κόστος να επηρεάσουν στο ελάχιστο αυτό που πραγματικά έχει σημασία. Τους ανθρώπους δηλαδή και όχι τους αριθμούς και τις λογιστικές πράξεις. Καθ’ όλη τη διάρκεια του shutdown έχουμε ένα κοινό μέτωπο, έναν κοινό σκοπό. Σωστές και ποιοτικές εργασίες με μηδέν ατυχήματα. Καμιά εργασία δεν είναι τόσο επείγουσα που να μην μπορεί να γίνει με ασφάλεια», αναφερόταν -μεταξύ άλλων- στην κοινή ανακοίνωση.

Στην πράξη, η ανακοίνωση αυτή προειδοποιούσε για τις πιεστικές συνθήκες, κάτω από τις οποίες θα εκτελούνταν οι πιο σημαντικές εργασίες γενικής συντήρησης της τελευταίας πενταετίας του διυλιστηρίου του Ασπροπύργου: μέσα στο ελάχιστο χρονικό διάστημα του ενός μήνα και με το ελάχιστο δυνατό κόστος. Για τις εργασίες της συντήρησης, πάνω από 1.500 «εργολαβικοί» εργαζόμενοι, μεταξύ αυτών πάρα πολλοί ανειδίκευτοι και κυρίως ανεκπαίδευτοι, πέρασαν για πρώτη φορά την πύλη του διυλιστηρίου.

Τα τελευταία χρόνια, και παρά την αύξηση της κερδοφορίας στον όμιλο ΕΛΠΕ, εντείνεται η χρήση εργολάβων και η μόνιμη και σταθερή δουλειά αντικαθίσταται από φτηνούς εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο αριθμός των μόνιμων εργαζομένων μειώθηκε από το 2007 έως το 2013 κατά 29%, ενώ αυξάνεται το προσωπικό με άλλες μορφές εργασίας. Η πλειονότητα των Ελλήνων και μεταναστών εργαζομένων που απασχολούνται μέσω εργολαβικών συνεργείων δουλεύουν για 30 έως 40 μέρες, όσο δηλαδή διαρκούν οι εργασίες συντήρησης, χωρίς να έχουν την απαιτούμενη εμπειρία και ειδίκευση, αλλά ούτε και γνώση του χώρου. Οι αμοιβές των περισσότερων από αυτούς δεν ξεπερνούν τα 3,8 ευρώ την ώρα, ενώ δουλεύουν εξαντλητικά ωράρια, σε 12ωρες, ακόμη και 16ωρες βάρδιες.

14 Μαίου, στα ΕΛΠΕ καθίσταται http://www.efsyn.gr/arthro/epitheorites-ergasias-sta-elpe ένα μόνιμο κλιμάκιο του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας …για όσο καιρό κρατήσουν οι εργασίες. …Όχι ιδιαίτερα “μόνιμο” δηλαδή. Δεν βρήκα κανένα άρθρο για το πόσο έκατσε εκεί ο ΣΕΠΕ, τι κατέγραψε, και πότε κρίθηκε μη-απαραίτητη η παρουσία του, και έφυγε.

15 Μαΐου, η Περιφέρεια Αττικής ζητά ενημέρωση http://www.efsyn.gr/arthro/enimerosi-apo-ta-elpe-zita-i-perifereia-attikis από τα ΕΛΠΕ.

Αναλυτική και δημόσια ενημέρωση εργαζομένων και πολιτών από τη διοίκηση των ΕΛ.ΠΕ. για τα πραγματικά περιστατικά της πρόσφατης τραγωδίας, καθώς και ενεργή συμμετοχή στη διερεύνηση του ατυχήματος, αλλά και έλεγχο του καθεστώτος εργασίας των εργαζομένων στο διυλιστήριο από το υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, που είναι η εποπτεύουσα αρχή, προκειμένου να διαπιστωθούν τυχόν παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας, ζητά με απόφαση που υιοθέτησε το βράδυ της Πέμπτης, το περιφερειακό συμβούλιο Αττικής.

Δεν βρήκα κανένα δημοσίευμα που να ανακοινώνει τα αποτελέσματα της ενημέρωσης αυτής. Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να διαβάσουμε την απάντηση – αν υπήρξε ποτέ- των ΕΛΠΕ.

Καμία ενημέρωση για τα δύο πορίσματα, ΣΕΠΕ και Πυροσβεστικής.

Τέσσερις ημέρες μετά, δύο από τους τραυματίες υποκύπτουν τελικά στα τραύματά τους.

Πρώτα, ο Χαράλαμπος Δευτεραίος, 41 ετών και πατέρας δύο παιδιών 6 και 2 ετών http://www.newsbomb.gr/ellada/news/story/588110/pethane-o-ergazomenos-poy-eixe-traymatistei-sovara-apo-tin-ekrixi-sta-elpe

Ύστερα, την ίδια μέρα, ο Ραμαντάν Ντελιλάΐ, εργαζόμενος σε εργολαβική εταιρία, 32 ετών. http://www.enikos.gr/society/317957,Katelhxe-kai-deyteros-traymatias-apo-thn-ekrhxh-sta-ELPE.html

20 Μαΐου, παραδίδεται στην διοίκηση των ΕΛΠΕ http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231409284 το πρώτο πόρισμα, αυτό που διατάσσει η …ίδια η εταιρία. Συμμετέχουν τεχνικοί του διυλιστηρίου, εκπρόσωποι των εργαζομένων και εξωτερικός πραγματογνώμονας. Μέχρι στιγμής, και ενώ δεν έχει δημοσιευτεί επισήμως, το πόρισμα ρίχνει ευθύνες στο ανθρώπινο λάθος. Καμία αναφορά στα πορίσματα του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας, και το αντίστοιχο πόρισμα της Πυροσβεστικής.

Δύο ημέρες μετά, στις 22 Μαΐου η κυβέρνηση αντιδρά βάζοντας πρόστιμο στα ΕΛΠΕ ύψους €255.400! Το διαβάζουμε στο ecoeleusis http://ecoeleusis.org/2015/05/ (δεν το βρήκα πουθενά αλλού), (τελικά το βρήκα http://www.efsyn.gr/arthro/prostimo-sta-elpe-gia-ta-optika-fainomena και στην Εφημερίδα των Συντακτών) που αναφέρει και τους λόγους του προστίμου:

Πρόστιμο ύψους 255.400€ για ρύπανση του περιβάλλοντος και παραβίαση των εγκεκριμένων περιβαλλοντικών όρων επέβαλε (22/5) ο Αναπληρωτής Υπουργός ΠΑΠΕΝ κ. Γιάννης Τσιρώνης στα ΕΛΠΕ για την λειτουργία του διυλιστηρίου στην Ελευσίνα. Το πρόστιμο εισηγήθηκε το Σώμα Επιθεώρησης Περιβάλλοντος το οποίο απέστειλε στον αρμόδιο Εισαγγελέα την σχετική Πράξη Βεβαίωσης Παράβασης για διερεύνηση τυχόν ποινικών ευθυνών.

[…]

Όλοι οι ισχυρισμοί της εταιρείας που προβλήθηκαν με το απολογητικό υπόμνημά της απορρίφθηκαν. Το πρόστιμο αναφέρεται σε αυτοψία που πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2013 και ολοκληρώθηκε 17 μήνες μετά!

Τα πρόστιμα λοιπόν, μπαίνουν λίγο μετά το δυστύχημα, για λόγους που αφορούν περιβαντολλογικές παραβάσεις του …2013.

Άλλες δύο ημέρες μετά, στις 24 Μαΐου, χάνει την ζωή του και ο Αντώνης Αβράμπος, 27 ετών. http://www.avgi.gr/article/5564742/kai-tritos-nekros-ergazomenos-apo-tin-ekrixi-sta-elpe Είναι ο τρίτος νεκρός του δυστυχήματος.

Την ίδια ημέρα, στις 24 Μαΐου, δημοσιεύεται στην εφημερίδα των Συντακτων μεγαλύτερο μέρος του (εσωτερικού πάντα) πορίσματος

Ωστόσο, στο πόρισμα προκαταρκτικής διερεύνησης του δυστυχήματος διαπιστώθηκαν αρκετές πλημμέλειες. Η πρώτη από αυτές αφορά την πλημμελή τήρηση της διαδικασίας και συγκεκριμένα την παραβίαση της διαδικασίας έκδοσης αδειών εργασίας καθώς η άδεια που εξεδόθη δεν έφερε υπογραφή συνυπευθυνότητας από τον εργοδηγό βάρδιας του τμήματος διακίνησης, όπως προβλέπεται από την ισχύουσα διαδικασία των διυλιστηρίων για χώρους που γειτνιάζουν με χώρους ευθύνης άλλων τμημάτων.

Οπως αναφέρεται, «εάν είχε τηρηθεί η διαδικασία αυτή θα είχε αποφευχθεί το συμβάν, καθώς το τμήμα Διακίνησης θα είχε ενημερωθεί για την επικείμενη εργασία και θα είχε προβεί στις προβλεπόμενες ενέργειες για την ασφαλή εκτέλεσή της». Οι ενέργειες αυτές θα περιελάμβαναν εκτόπισμα του περιεχομένου του αγωγού με χρήση νερού προς άλλη δεξαμενή και απομόνωση του αγωγού.

Φαίνεται όμως και ότι το πόρισμα δεν είναι … ομόφωνο. Τα μέλη των εργαζομένων εκφράζουν τις αντιρρήσεις τους, σημειώνοντας ότι

Τα δύο μέλη της επιτροπής διερεύνησης που ορίστηκαν ως εκπρόσωποι των εργαζομένων θεωρούν ότι από τις μαρτυρίες όσων εξετάστηκαν προκύπτει πως η πλημμελής τήρηση των διαδικασιών ήταν αποτέλεσμα ενός γενικότερου κλίματος πίεσης για τη γρήγορη ολοκλήρωση των εργασιών, καθώς υπήρξε προσπάθεια το χρονοδιάγραμμα της γενικής συντήρησης του διυλιστηρίου να συμπιεστεί κάτω από 35 ημέρες, αλλά και συσσωρευμένης κούρασης, λόγω γενικευμένης εντατικοποίησης, έλλειψης προσωπικού και πολλών 12ωρων εργασίας, πολύ καιρό πριν από το ξεκίνημα της γενικής συντήρησης.

Αυτή η αποστασιοποίηση δεν θα γραφτεί ποτέ ξανά, όταν γίνεται λόγος για το πόρισμα. Είναι η τελευταία φορά που ακούμε γι’ αυτή.

27 Μαΐου, και ο Ριζοσπάστης προσθέτει http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8455646 άλλη μία πινελιά στο πόρισμα:

Το πόρισμα είναι τόσο προκλητικό, ώστε ακόμα και το διαπιστωμένο γεγονός ότι δεν ήχησε ο συναγερμός την ώρα της φωτιάς, το υποβιβάζει σε απλή εντύπωση των εργαζομένων. Οπως γράφει, «αρκετοί συνάδελφοι υποστήριξαν ότι δεν άκουσαν το συναγερμό»!

Ένα πόρισμα θα έλεγε ότι ήχησε, ή δεν ήχησε ο συναγερμός και αν όχι ότι αυτά τα ένα, δύο, τρία πράγματα ήταν υπεύθυνα και θα έπρεπε να διορθωθούν – έτσι λειτουργούν συνήθως τα πορίσματα.

Η αναφορά ότι “εργαζόμενοι υποστήριξαν” θα έπρεπε να διερευνηθεί – σωστά; ή έγινε ή δεν έγινε, σωστά;

Εις μάτην.

Μία μέρα μετά, στις 28 Μαΐου, τα ΕΛΠΕ εκδίδουν http://www.topontiki.gr/article/130690/elpe-se-exelixi-i-diadikasia-apodosis-eythynon-gia-dystyhima ανακοίνωση. Σύμφωνα με αυτήν,

Στην ανακοίνωση επισημαίνεται ότι ήδη, μετά την ολοκλήρωση και παράδοση στις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες του προκαταρκτικού πορίσματος, η Διοίκηση κίνησε τις προβλεπόμενες από τον Εσωτερικό Κανονισμό της Εταιρείας διαδικασίες για τους εννέα εμπλεκόμενους υπαλλήλους και διευθυντικά στελέχη και «παράλληλα, πέρα από την ύπαρξη των κατάλληλων κανονισμών και διαδικασιών, απαιτείται ριζική αλλαγή κουλτούρας μέσα και από την δρομολόγηση σημαντικών οργανωτικών αλλαγών, που θα ενισχύσουν ουσιαστικά την ασφάλεια και υγιεινή στις Βιομηχανικές Εγκαταστάσεις μας και θα δώσουν την αναγκαία ώθηση στην ψυχολογία του προσωπικού. Οι αλλαγές αυτές έχουν ήδη αποφασιστεί, προγραμματίστηκαν και βρίσκονται στο στάδιο της υλοποίησης».

το πόρισμα έχει παραδοθεί στις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες (και αυτές το έχουν παραλάβει …αδιαμαρτύρητα), και ο όμιλος ξεκίνησε τις (εσωτερικές) διαδικασίες έναντι των εννιά εμπλεκομένων υπαλλήλων (που δεν κατονομάζονται, ούτε γίνεται σαφης αναφορά στον ρόλο τους). Μέχρι τότε, αγνοείται το πόρισμα ΣΕΠΕ και Πυροσβεστικής.

Τρεις ημέρες μετά και πριν κλείσει ο Μάιος, στις 31 του μηνός, ο τέταρτος τραυματίας αφήνει την τελευταία του πνοη στό νοσοκομείο. Λέγεται Κώστας Μαγγούρας, 31 ετών. http://www.thepressproject.gr/article/77641/Kai-tetartos-nekros-apo-tin-ekriksi-sta-ELPE

Είναι ο τελευταίος στην λίστα των ανθρώπων που χάνουν την ζωή τους στο πολύνεκρο δυστύχημα στα ΕΛΠΕ. Οι άλλοι δύο από τους έξι που νοσηλεύτηκαν γλυτώνουν, αλλά δεν έχω καταφέρει ακόμα να μάθω απο δημοσιεύματα την τύχη τους.

Στις 4 Ιουνίου, άλλη μία ανατροπή: Στις 7 Μαΐου, μία μέρα ΠΡΙΝ το τραγικό δυστύχημα, ένας εργαζόμενος περιγράφει ότι υπήρξε άλλη μία δυσλειτουργία, που δεν καταλήγει σε έκρηξη, κατά τύχη! Σχολιάζει ο εργαζόμενος (επώνυμα) στον Ριζοσπάστη: http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8464316

«Ημασταν ένα συνεργείο περίπου 15 ατόμων. Οι μισοί ήμασταν μέσα σ’ έναν από τους φούρνους της μονάδας και μεταφέραμε σωλήνες. Οι άλλοι μισοί έκαναν άλλες εργασίες έξω από το φούρνο.

Ξαφνικά, ένιωσα έντονες αναθυμιάσεις από νάφθα και άρχισα να ζαλίζομαι. Αμέσως παράτησα τα εργαλεία και άρχισα να φωνάζω στους συναδέλφους μου να κάνουν το ίδιο και να βγούμε όλοι μαζί έξω. Πράγματι, προλάβαμε έγκαιρα να βγούμε από το φούρνο. Εκεί μάθαμε από τους υπεύθυνους των ΕΛΠΕ ότι είχε γίνει διαρροή σε κοντινό σημείο, περίπου 20 μέτρα μακριά από εκεί που βρισκόμασταν εμείς, όταν άλλο συνεργείο έβγαλε ένα επιστόμιο από τον σωλήνα.

Δεν μπορώ να υπολογίσω ακριβώς πόσο υλικό διέρρευσε, αλλά σίγουρα δεν ήταν μικρή η ποσότητα, αν σκεφτεί κανείς ότι οι αναθυμιάσεις έφτασαν στο σημείο που δουλεύαμε εμείς, μέσα στο φούρνο. Καθίσαμε περίπου μισή ώρα και ύστερα συνεχίσαμε κανονικά τη δουλειά.

Ολα αυτά γύρω στις 4 μ.μ. Περίπου στις 7 μ.μ. η δουλειά που ήταν να κάνουμε στους φούρνους τελείωσε και ο εργολάβος με ενημέρωσε ότι δεν χρειάζομαι πια στο συνεργείο και έτσι με «σχόλασε». Την άλλη μέρα, πρωί πρωί, έμαθα ότι στην ίδια μονάδα που κοντέψαμε να την «πατήσουμε» εμείς, πιθανότατα και στο ίδιο σημείο, έγινε ξανά διαρροή, όμως οι συνάδελφοι δεν στάθηκαν το ίδιο τυχεροί και έγιναν παρανάλωμα.

Βέβαια, και την προηγούμενη μέρα θα μπορούσε να είχε γίνει το κακό, αν την ώρα της διαρροής είχαν ξεκινήσει οι εργασίες συγκόλλησης με χρήση φλόγας. Από καθαρή τύχη τη γλιτώσαμε εμείς την Πέμπτη και παρά το γεγονός ότι το περιστατικό ήταν σε γνώση των ΕΛΠΕ, επαναλήφθηκε την επόμενη ακριβώς μέρα με τα γνωστά αποτελέσματα».

Έγινε λοιπόν ένα ατύχημα, χωρίς έκρηξη, στο ίδιο περίπου (ή ακριβώς σημείο) μόλις μία μέρα πριν το τρομερό δυστύχημα. Τα ΕΛΠΕ το ήξεραν. Την επόμενη μέρα, είχαμε νεκρούς.

Συνεχίζουμε.

Την ίδια ημέρα, ο «Ρουβικώνας» ως διαμαρτυρία πηγαίνει στο σπίτι της οικογένειας Λάτση. Το άρθρο (από τα ελάχιστα αν όχι το μοναδικό που βρήκα με αναφορά στο θέμα), κάνει λόγο για “Επίθεση στο σπίτι της οικογένειας Λάτση” http://www.newsbomb.gr/ellada/news/story/593412/epithesi-agnoston-sto-spiti-tis-oikogeneias-latsi-gia-tin-tragodia-sta-elpe

Φθορές προκάλεσαν στην μαντρότοιχο του σπιτιού της οικογένειας Λάτση ομάδα αγνώστων το απόγευμα της Πέμπτης (4/6/2015). Τα μέλη της ομάδας έγραψαν συνθήματα και πέταξαν φέιγ βολάν που αναφέρονταν στο δυστύχημα που σημειώθηκε στα ΕΛΠΕ.

Τα άτομα έφθασαν στο σημείο με μηχανάκια και προκάλεσαν φθορές στην εξωτερική περίφραξη του σπιτιού αναγράφοντας συνθήματα.

Την ευθύνη για την επίθεση ανέλαβε με ανάρτηση σε ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου η «Αναρχική Ομάδα Ρουβίκωνας».

Την ίδια ημέρα επίσης, στις 4 Ιουνίου δηλαδή, ο Π.Σκουρλέτης (Υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης) απαντά http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:i8B5IYXRHJQJ:www.hellenicparliament.gr/UserFiles/a08fc2dd-61a9-4a83-b09a-09f4c564609d/es150604.doc+&cd=1&hl=el&ct=clnk&gl=gr στην ερώτηση του βουλευτή του ΚΚΕ Χρήστου Κατσώτη.

Εκεί μαθαίνουμε ότι το υπουργείο όχι μόνο έχει γνώση των προβλημάτων, αλλά έχει επιβάλλει και …πρόστιμο στην εταιρία! Προσέξτε: είναι άλλο από το πρόστιμο που είχε επιβληθεί για περιβαντολλογικούς λόγους του 2013 – είναι άλλο το ποσό, και έχει επιβληθεί από την Επιθεώρηση Εργασίας!

Διότι όσα επισημάνατε έχουν μία ορθότητα διότι πηγή τέτοιων ατυχημάτων, δυστυχώς είναι οι συνθήκες κάτω από τις οποίες δουλεύουν οι εργαζόμενοι στις εργολαβίες, οι οποίες είναι συνθήκες που ξεπερνούν κατά πολύ τις ανθρώπινες αντοχές. Τα ωράρια πια σχετικοποιούνται, ενώ πράγματι έχουν υποκατασταθεί σε μεγάλο βαθμό από ανειδίκευτο προσωπικό ειδικευμένοι άνθρωποι, σε μια τόσο κρίσιμη, αυξημένης και σύγχρονης τεχνολογικής οργάνωσης μονάδα.

Από μεριάς, λοιπόν, της Επιθεώρησης Εργασίας επιβλήθηκε πρόστιμο στα ΕΛΠΕ που σχετίζεται με τον χρόνο οργάνωσης εργασίας, ύψους 22.500 ευρώ. Ζητήσαμε τις συμβάσεις εργασίας με τις εργολαβικές επιχειρήσεις και αυτές ελέγχονται. Στις 23 Μαΐου, δηλαδή λίγες ημέρες μετά, υπήρξε ξανά έλεγχος και στις τρεις εργολαβικές εταιρείες που βρήκαμε να εργάζονται την ίδια ώρα και στα ΕΛΠΕ. Στις 28 Μαΐου πάλι υπήρξε έλεγχος, ενώ γνωρίζετε πολύ καλά ότι από την πρώτη στιγμή βρέθηκε εκεί ο Ειδικός Γραμματέας, ο κ. Καψάλης, ο οποίος ήρθε σε συνεννόηση και με την Επιτροπή Υγιεινής και Ασφάλειας και με το επιχειρησιακό σωματείο και με το συνδικάτο και κάλεσε τις εργολαβικές εταιρείες να τηρήσουν τη νομιμότητα και τους είπε ότι, εν πάση περιπτώσει, θα είμαστε άτεγκτοι στο να πατάξουμε οποιαδήποτε παραβατικότητα υπάρχει.

Αυτό απαντά και στις απαντήσεις των ΕΛΠΕ ότι “δεν υπήρξε και δεν υπάρχει θέμα” υποθέτω, αλλά και στα πορίσματα που θα έχουν υπόψιν τους και αυτές τις αναφορές του αρμόδιου υπουργού. Σωστά;

Σωστά;

Στις 7 Ιουνίου, στην εφημερίδα Καθημερινή, δημοσιεύεται ένα άρθρο του Ανδρέα Δρυμιώτη. Ο κ. Δρυμιώτης ήταν σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου και πρόεδρος της Δέλτα Πληροφορικής και κατόπιν της Delta Singular, και αρθρογραφεί για το θέμα …αλλά όχι για το θέμα. Το κείμενο του είναι εντυπωσιακό, σας το παραθέτω για να το διαβάσετε όλο, http://www.kathimerini.gr/818271/article/oikonomia/epixeirhseis/apoyh-me-aformh-ena-ergatiko-atyxhma αλλά εντοπίζω δύο-τρία σημεία που έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Ατυχήματα συμβαίνουν παντού και πάντοτε. Εμείς όμως, σαν κάτοικοι της τελευταίας Σοβιετικής Δημοκρατίας, πιστοί στην κομμουνιστική ιδεολογία μας, τα συνδέουμε με τον καταραμένο καπιταλισμό, ο οποίος επιδιώκει το κέρδος με κάθε τρόπο, θυσιάζοντας την ασφάλεια και τη ζωή των εργαζομένων. Δεν είναι όμως έτσι. Και επειδή θέλω πάντοτε να τεκμηριώνω τις θέσεις μου, θα θυμίσω ότι το μεγαλύτερο εργατικό ατύχημα στη σύγχρονη εποχή έγινε στη Σοβιετική Ενωση, κάτω από κομμουνιστικό καθεστώς.

[…]

Ας αφήσουμε κατά μέρος την εύκολη προπαγάνδα και κριτική. Ατυχήματα συμβαίνουν και θα συμβαίνουν παντού, ανεξάρτητα από την ιδεολογία. Είναι μέρος της ζωής μας. Μπορούμε και πρέπει να προσπαθούμε να τα περιορίσουμε στον μέγιστο δυνατό βαθμό, αλλά όποιος ισχυρίζεται ότι μπορούμε να τα αποφύγουμε, είναι βαθιά νυχτωμένος ή σωστότερα φοράει μαύρες, κατάμαυρες παρωπίδες. Ειδικά οι εργολαβικές εταιρείες, που παρέχουν υπηρεσίες σε τρίτους, προσέχουν πολύ περισσότερο το θέμα της ασφάλειας ώστε να μην έχουν ατυχήματα, γιατί απλούστατα αν έχουν ατυχήματα θα χάσουν τους πελάτες τους. Δεν υπάρχει στη ζωή δραστηριότητα, ακόμα και ψυχαγωγική, χωρίς τον κίνδυνο ατυχήματος. Ολα τα άλλα είναι φτηνή προπαγάνδα! Και κάτι τελευταίο. Τα ΕΛΠΕ δεν είναι δα και η απόλυτα ιδιωτική εταιρεία. Νομίζω ότι ο πρόεδρος και ο διευθύνων σύμβουλος διορίζονται από την εκάστοτε κυβέρνηση. Αρα μάλλον κρατική είναι!

[…]

ΥΓ. 2. Εντελώς συμπτωματικά, στις 30 Μαΐου, όταν κατέληξε ο τέταρτος τραυματίας από τα ΕΛΠΕ, κατέληξε και ο πέμπτος τραυματίας από το φονικό ατύχημα σε καφενείο της Αγχιάλου που συνέβη στις 4 Φεβρουαρίου, από έκρηξη φιάλης υγραερίου. Μήπως το είδατε στις ειδήσεις των 8; Φυσικά, όχι. Δεν πουλάει ο θάνατος του πέμπτου τραυματία από έκρηξη σε καφενείο, ενώ πουλάει ο θάνατος του τέταρτου τραυματία από ατύχημα σε εργοστάσιο!

Οι πιστοί στην κομμουνιστική ιδεολογία μας, αρνούμαστε να κατανοήσουμε ότι τέτοια ατυχήματα θα συμβούν και όλο κατηγορούμε τον καπιταλισμό, και κυρίως φοράμε παρωπίδες αν πιστεύουμε οτι μπορούμε να τα αποφύγουμε, καθώς δεν υπάρχει δραστηριότητα στην ζωή ακόμα και ψυχαγωγική (γιατί ως γνωστόν αυτό έκαναν οι άνθρωποι εκεί) χωρίς τον κίνδυνο ατυχήματος. Όλα τα άλλα, είναι προπαγάνδα! Φθηνή κιόλας! Και τα ΕΛΠΕ είναι κρατικά! Α, και ο νεκρός εργαζόμενος στο εργοστάσιο πήρε πολύ δημοσιότητα, ενώ ο εργαζόμενος στο καφενείο, όχι. Πουλάει φαίνεται ο θάνατος του εργαζόμενου στο εργοστάσιο. Αυτά.

(Πέραν της πλακας, με πείραξε πολυ βαθιά αυτό το άρθρο. Οχι μόνο γιατί μέχρι τότε δεν είχε τεθεί καμία ευθύνη στην εταιρία, ούτε μόνο για τους τέσσερις νεκρούς. Ούτε είμαι “κομμουνιστής”, οπότε δεν με πείραξε μόνο αυτό. Με πείραξε τρομερά το ύφος. Μπορεί όμως να είμαι μόνο εγώ. Είναι πάντως το χειρότερο άρθρο που διάβασα για το θέμα. Με διαφορά.)

Συνεχίζουμε.

8 Ιουνίου, έναν μήνα ακριβώς μετα το δυστύχημα (πλέον) στα ΕΛΠΕ, γίνεται διαμαρτυρία στα γραφεία της εταιρίας στο Μαρούσι http://www.tovima.gr/society/article/?aid=711300. Εκεί, γίνεται προσαγωγή 39 ατόμων που συμμετείχαν.

Σε 39 προσαγωγές προχώρησε η Αστυνομία το πρωί της Δευτέρας έξω από το κτίριο της εταιρίας Ελληνικά Πετρέλαια στην οδό Χειμάρρας 8 στο Μαρούσι, όταν ομάδα άγνωστων πραγματοποίησε συγκέντρωση διαμαρτυρίας.

Η διαμαρτυρία έγινε με αφορμή την έκρηξη, που σημειώθηκε στις 8 Μαΐου στα διυλιστήρια του Ασπροπύργου, από την οποία τραυματίστηκαν θανάσιμα τέσσερις εργαζόμενοι.

«Τις μέρες που ο κόσμος της εργασίας θρηνεί ακόμα τέσσερις νεκρούς στο βωμό του κέρδους της εργοδοσίας, μετά την έκρηξη στα διυλιστήρια των ΕΛΠΕ στον Ασπρόπυργο, είναι πέρα από κάθε λογική η καταστολή της διαμαρτυρίας ενάντια στην εταιρεία» ανέφερε ο Νάσος Ηλιόπουλος, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και υπεύθυνος για την εργατική πολιτική, σχετικά με τις προσαγωγές.

13 Ιουνίου, η μοτοπορεία που πηγαίνει στον Ασπρόπυργο ως διαμαρτυρία, δέχεται επίθεση με πέτρες όταν περνά μπροστά από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στην περιοχή. http://www.efsyn.gr/arthro/pyrovolismoi-sta-patisia-kai-epithesi-ston-aspropyrgo

Αναρχικές-αντιεξουσιαστικές συλλογικότητες πραγματοποίησαν μηχανοκίνητη πορεία στα ΕΛΠΕ Ασπροπύργου, με αφορμή το τραγικό δυστύχημα που κόστισε τη ζωή σε τέσσερις εργαζόμενους και είχε και δύο βαριά τραυματίες.

Η μοτοπορεία ξεκίνησε από το Παλατάκι Χαϊδαρίου. Περίπου στις 15.00 η μηχανοκίνητη πορεία πέρασε μπροστά από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στον Ασπρόπυργο. Σύμφωνα με πληροφορίες, εκείνη την ώρα δέχθηκαν επίθεση με πέτρες, από μέλη της νεοναζιστικής οργάνωσης. Η πορεία ολοκληρώθηκε επιτυχώς, λίγο μετά τις 16.45.

Είναι η πρώτη φορά που η Χρυσή Αυγή ακούγεται στο θέμα, αλλά όχι η τελευταία. Στην συνέχεια θα αρχίσει τις …δράσεις.

14 Ιουνίου, στον Ριζοσπάστη http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8478487, ο Σωτήρης Πουλικόγιαννης, πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας Ελλάδας καταγγέλλει ότι

Ωστόσο, ο Σ. Πουλικόγιαννης υπογραμμίζει πως έπρεπε «να χτυπήσει καμπανάκι» για τις υπηρεσίες του υπουργείου, προκειμένου «να προχωρήσουν σε παύση εργασιών για να διαπιστώσουν τι συμβαίνει». Επίσης, όπως τονίζει, απόδειξη για το ότι το ατύχημα δεν οφείλεται σε ανθρώπινο λάθος, ούτε σε ένα τυχαίο περιστατικό, αποτελεί το γεγονός ότι είχαν σημειωθεί διαρροές σε δυο – τρεις περιπτώσεις, «άσχετα αν μόνο σε μία από αυτές προέκυψε η φλόγα, με τη γνωστή τραγική εξέλιξη».

Ακόμα και μετά το ατύχημα, «ενώ έχουν γίνει καταγγελίες για τις εξοντωτικές συνθήκες, για μη απόδοση ρεπό, δεν έχει κινηθεί η διαδικασία για κάποια έρευνα», προσθέτει.

Τι έκαναν όμως κυβέρνηση, υπουργεία και υπηρεσίες αντί για τα παραπάνω; «Επέτρεψαν να συνεχιστούν οι εργασίες χωρίς να έχει βγει το πόρισμα των εμπειρογνωμόνων του ΚΕΠΕΚ. Δηλαδή, συνέβη ένα «ατύχημα» τέτοιων διαστάσεων και το έργο συνεχίστηκε κανονικά, χωρίς να έχουν διαπιστωθεί οι αιτίες που το προκάλεσαν. Που σημαίνει πως είναι πιθανό οι εργαζόμενοι να συνεχίζουν να δουλεύουν απροστάτευτοι από τον κίνδυνο.

Το Συνδικάτο ζήτησε να γίνει διακοπή εργασιών και γρήγορη διερεύνηση των αιτιών. Θέση του ήταν πως πρέπει, αφού αποκαλυφθούν οι αιτίες, να διορθωθούν σε όλο το διυλιστήριο και μετά να συνεχιστούν οι εργασίες. Αυτό δεν έγινε. Και όχι μόνο δεν έγινε, αλλά ξεκινά το νέο shut – down στα διυλιστήρια των ΕΛΠΕ στην Ελευσίνα και δεν έχει βγει ακόμα το πόρισμα, για να ληφθούν τα ανάλογα μέτρα».

Θα έπρεπε, λέει ο Πουλικόγιανης, να υπάρχει πόρισμα εμπειρογνωμόνων του ΚΕΠΕΚ (Κέντρου Πρόληψης Επαγγελματικού Κινδύνου, και γω δεν ήξερα, το έψαξα) πριν συνεχιστούν οι εργασίες μετά την έκρηξη. Φυσικά, δεν έγινε τίποτα τέτοιο: άλλωστε, ακόμα αγνοείται το πόρισμα ΣΕΠΕ και Πυροσβεστικής.

Μία ημέρα μετά, στις 15 Ιουνίου, η Εφ.Συντακτών, επανέρχεται στο θέμα. Εδώ κάνω εκτενή αντιγραφή της πηγής μα το άρθρο http://www.efsyn.gr/arthro/mono-anthropino-lathos-itan-kynigi-toy-kerdoys είναι ακόμα μεγαλύτερο και αξίζει να το διαβάσετε όλο.

Το πόρισμα προκαταρκτικής διερεύνησης του ατυχήματος, που συνέταξε ή ίδια η εταιρεία, αποδίδει τα αίτια σε ανθρώπινο λάθος. Η διοίκηση των ΕΛ.ΠΕ. βιάστηκε να προσωποποιήσει την απόδοση των ευθυνών σε εννέα στελέχη και επικεφαλής διευθυντικών υπηρεσιών της εταιρείας. Οι παράγοντες, όμως, που προκάλεσαν την τραγωδία φαίνεται ότι είναι πολύ πιο διευρυμένοι. Οπως καταδεικνύουν τα περιστατικά που προηγήθηκαν του δυστυχήματος, αλλά και όπως προκύπτει από τις καταγγελίες των ίδιων των εργαζομένων, το κυνήγι της κερδοφορίας ήταν ο καθοριστικός παράγοντας που επέφερε την τραγωδία.

—–

Οπως καταγγέλλουν εργαζόμενοι, η εταιρεία επεδίωκε να ολοκληρώσει το συντομότερο δυνατό τις εργασίες συντήρησης στο διυλιστήριο, επειδή αυτήν την περίοδο τα περιθώρια διύλισης (margins, ήτοι η διαφορά μεταξύ της τιμής αγοράς του αργού και της τιμής πώλησης των προϊόντων, δηλαδή τα μεικτά κέρδη) είναι πολύ υψηλά και η παύση της λειτουργίας του διυλιστηρίου, έστω και μία μέρα παραπάνω, σημαίνει μεγάλες οικονομικές απώλειες για τα ΕΛ.ΠΕ.

Στα γρήγορα…

Τη βασιμότητα των καταγγελιών επιβεβαιώνει το γεγονός ότι ο χρόνος που διαρκεί μια τέτοια συντήρηση μπορεί να ξεπεράσει ακόμη και τους 2 μήνες, ανάλογα με την παλαιότητα των εγκαταστάσεων και ότι το shutdown του 2009 στα ΕΛ.ΠΕ. Ασπροπύργου είχε διαρκέσει 42 μέρες. Κι όμως, η διοίκηση των ΕΛ.ΠΕ. είχε προγραμματίσει την ολοκλήρωση του τελευταίου shutdown αρχικά μέσα σε ένα μήνα και στη συνέχεια μέσα σε μόλις 25 ημέρες, αρκετά λιγότερες από αυτές που απαιτήθηκαν το 2009 και παρόλο που τότε οι εργασίες, οι οποίες έπρεπε να πραγματοποιηθούν, ήταν λιγότερες, καθώς το διάστημα λειτουργίας του διυλιστηρίου ήταν μικρότερο.

Εξάλλου, εργαζόμενοι καταγγέλλουν ότι η εταιρεία επιθυμούσε μέχρι και να αναβάλει εκ νέου στην παρούσα περίοδο το shutdown, προκειμένου να μη χάσει τα μεγάλα περιθώρια κέρδους που έχει σε αυτή τη συγκυρία η διύλιση, κάτι που δεν μπορούσε να πράξει καθ’ ότι δεσμεύεται με μεγάλες ρήτρες από εξειδικευμένες τεχνικές εταιρείες του εξωτερικού.

Ετσι, αποτελεί ένα επιπλέον ζήτημα διερεύνησης των αιτιών που προκάλεσαν το δυστύχημα το αν η επίσπευση και η συμπίεση του χρόνου διάρκειας των εργασιών συντήρησης που αποφασίστηκε από τη διοίκηση των ΕΛ.ΠΕ. για την αποφυγή μεγάλων οικονομικών απωλειών συντέλεσε σε αυτό. Οπως και το αν αληθεύει ότι, όταν «πιάνονται» τα χρονοδιαγράμματα που έχουν τεθεί για τη διάρκεια ενός shutdown, κάποια υψηλόβαθμα διευθυντικά στελέχη της εταιρείας και εργολάβοι των συνεργείων που πραγματοποιούν εργασίες στο διυλιστήριο λαμβάνουν υψηλά bonus, δεδομένου ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να… στρεσάρει περισσότερο την επίσπευση των εργασιών με εντολές εκ των άνω.

Καθώς η εταιρεία δεν μπορούσε να παρατείνει κι άλλο την πραγματοποίηση shutdown, ο μόνος τρόπος που απέμενε, για να τελειώσει πιο γρήγορα η δουλειά, ήταν η εντατικοποίηση της εργασίας, αναγκάζοντας τα συνεργεία που πραγματοποιούσαν τις εργασίες συντήρησης να δουλεύουν 12, ακόμα και 14 ώρες την ημέρα, «δεκαεξάωρο τα πιο νέα παλικάρια, γιατί αντέχουνε», καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι.

Πρόκειται για καταγγελίες που επιβεβαιώθηκαν από τον Απόστολο Καψάλη, ειδικό γραμματέα του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ), ο οποίος δήλωσε στην «Εφ.Συν.» ότι «μετά το ατύχημα και τη συστηματική παρουσία κλιμακίων του ΣΕΠΕ στα ΕΛ.ΠΕ. Ασπροπύργου έχουν επιβληθεί πρόστιμα για παραβάσεις που αφορούν θέματα υγιεινής και ασφάλειας όσο και για παραβιάσεις του ωραρίου εργασίας, τόσο στα ΕΛ.ΠΕ. (πρόστιμο 22.500 ευρώ) όσο και στις εργολαβικές εταιρείες που εργάζονται εκεί».

——-

Γιατί επιλέχτηκαν συνεργεία εργολαβικών εργατών; Σύμφωνα με τους εργαζόμενους, ο όμιλος «Ελληνικά Πετρέλαια» έχει πρωτοστατήσει τα τελευταία χρόνια στην διάλυση των εργασιακών σχέσεων και στην επιδείνωση των συνθηκών εργασίας στις επιχειρήσεις του. Τα τρία τελευταία χρόνια οι εργαζόμενοι στα ΕΛ.ΠΕ. μειώθηκαν από 2.700 σε μόλις 1.600, ενώ στο τεχνικό προσωπικό υπάρχουν μόνο 100 εργαζόμενοι, από 250 το 2007. Το 2014 υπήρξε μείωση κατά 20% του εργατικού κόστους. Η αποψίλωση του έμπειρου δυναμικού των επιχειρήσεων συντελέστηκε ακόμη και με τη μορφή των εθελούσιων αποχωρήσεων κυρίως έμπειρου προσωπικού, προκειμένου να εξοικονομηθούν πόροι από την απομάκρυνση των ακριβών, πλην όμως έμπειρων εργαζόμενων.

——-

Ετσι, με τα συνεργεία να δουλεύουν το ένα πάνω στο άλλο (πάνω από 3.000 εργαζόμενοι) και με εκατοντάδες εποχικούς και εργολαβικά ανειδίκευτους εργαζόμενους να απασχολούνται, για να μειωθεί το κόστος σε πόστα που απαιτούν ειδίκευση, με την εντατικοποίηση της εργασίας και τις εξαντλητικές υπερωρίες, με τη μείωση μέσω της εθελουσίας εξόδου του μόνιμου και έμπειρου προσωπικού και τα ανεπαρκή -όπως αποδείχθηκε- μέτρα ασφαλείας, το «κακό» δεν άργησε να γίνει.

Τι μαθαίνουμε; Γίνεται εξήγηση γιατί η εταιρία βιαζόταν να τελειώσει το shutdown, το οποίο μάλιστα είχε αργήσει, ότι οι εργαζόμενοι εργάστηκαν υπερβολικές ώρες με αυτήν την πίεση, ότι η (κερδοφόρος) εταιρία έχει απολύσει μεγάλο μέρος των εργαζομένων της, και τους έχει αντικαταστήσει με εργολάβους που δεν είναι καλά προετοιμασμένοι – και όλα αυτά συνέβαλλαν στο να γίνει το κακό.

Μέχρι τώρα, δεν υπάρχει πουθενά καμία αναφορά για τα δύο πορίσματα που εκκρεμούν, της Επιθεώρησης Εργασίας, και της Πυροσβεστικής.

Την ίδια ημέρα, στις 15 Ιουνίου δηλαδή, το Ποντίκι αναφέρει http://www.topontiki.gr/article/132882/i-hrysi-aygi-stinei-doylemporiko-grafeio-antifasistiki-sygkentrosi-sto-perama-apo ότι σύμφωνα με καταγγελεία δέκα σωματείων εργαζομένων η Χρυσή Αυγή ιδρύει δικό της σωματείο, τον Άγιο Νικόλαο ως …μεσάζοντα ανάμεσα στους άνεργους εργαζόμενους και τους εργολάβους της περιοχής και την εταιρία.

«Πρόκειται για παραμάγαζο της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης Χρυσής Αυγής, που μόνο στόχο έχει την εξασφάλιση φθηνών εργατών σε μεγαλοεργολάβους και εφοπλιστές. Εργάτες που θα αμείβονται με εξευτελιστικά μεροκάματα, ενώ θα δουλεύουν όσο θέλει ο εργοδότης, θα πληρώνονται όποτε θέλει ο εργοδότης, θα ασφαλίζονται όσο θέλει ο εργοδότης, θα δουλεύουν σε συνθήκες όπως αυτές που είδαμε πρόσφατα στα ΕΛΠΕ για να σκοτώνονται για τα κέρδη των εργοδοτών κι αν τολμήσουν και σηκώσουν ανάστημα να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους θα έχουν να κάνουν με τους μπράβους, τα μαντρόσκυλα του εργοδότη, τους χρυσαυγίτες», αναφέρουν μεταξύ άλλων τα σωματεία στην κοινή τους ανακοίνωση.

Δεν έχω ιδέα αν το σωματείο λειτούργησε όντως ποτέ, ή ανεστάλλη η λειτουργία του. Το σωματείο ιδρύθηκε τελικά στις 6 Αυγούστου του ίδιου έτους. Παραμένει ακόμα σε λειτουργία.

Δύο μέρες μετά, στις 17 Ιουνίου, στην πιο εντυπωσιακή στροφή της ιστορίας μας, τα ΕΛΠΕ …βραβεύονται! Και μάλιστα για πέμπτη συνεχή χρονιά όπως αναφέρουν: http://www.helpe.gr/media-center/press-releases/news-o-omilos-ellhnika-petrelaia-brabeyetai-gia-pempth-synexh-xronia-sthn-kathgoria-platinum-toy-cr-index

Σε μια ξεχωριστή εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας στις 10 Ιουνίου 2015, τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ βραβεύτηκαν για πέμπτη συνεχή χρονιά στην υψηλότερη κατηγορία PLATINUM, για τις επιδόσεις τους στην εφαρμογή υπεύθυνων εταιρικών πρακτικών, μέσω του Δείκτη Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης (CR Index). Στην τελετή βράβευσης παρευρέθησαν περισσότεροι από 150 εκπρόσωποι από την ελληνική και διεθνή επιχειρηματική κοινότητα, από θεσμικά όργανα και φορείς, καθώς και Μέσα Μαζικής ενημέρωσης.

Ο δείκτης CR Index, που εισήχθη στην Ελλάδα το 2008 από το Ινστιτούτο Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης σε συνεργασία με το BIΤC (Business in the Community), είναι ένα διεθνώς αναγνωρισμένο εργαλείο για τη συγκριτική αξιολόγηση των εταιρειών σε ό,τι αφορά στις επιδόσεις τους σε θέματα Εταιρικής Υπευθυνότητας και Βιώσιμης Ανάπτυξης, σε τέσσερις επιμέρους τομείς: Κοινωνία, Περιβάλλον, Εργαζόμενοι και Αγορά. Η συμμετοχή μας στην αξιολόγηση μέσω του δείκτη CR Index είναι σημαντική για τον Όμιλο, καθώς μας δίνει τη δυνατότητα να καταγράφουμε την πρόοδο μας, να εντοπίζουμε τις περιοχές που επιδέχονται βελτίωσης και να επικεντρώνουμε τις προσπάθειές μας σε τομείς μέγιστης επίδρασης.

Η διάκριση αυτή είναι μια ακόμα πολύ ξεχωριστή αναγνώριση για τον Όμιλο ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ και έρχεται ως αποτέλεσμα προσπαθειών πολλών ετών σε όλους τους τομείς που δραστηριοποιείται.

Μαζί μετα ΕΛΠΕ, βραβεύεται και η …Coca Cola, και η Ελληνικός Χρυσός http://www.stokokkino.gr/article/1000000000010901/Brabeio-se-ELPE-El-Xruso-kai-Coca-Cola-gia-tin-koinoniki-tous-upeuthunotita συνθέτοντας μία ε-ντυ-πω-σι-α-κή dream-team που αξίζει, το δίχως άλλο, κάθε βράβευση. Ούτε λόγος.

Σε μία αναζήτησή μου ανακάλυψα ότι η εταιρία είχε βραβευθεί και το 2014, ενώ το Ποντίκι σε άρθρο του http://www.topontiki.gr/article/85344/vraveia-rypansis-kai-atyhimaton είχε κάνει λόγο για …αυτοπρόταση των ενδιαφερομένων επί πληρωμή 🙂

Ο όμιλος Ελληνικά Πετρέλαια πανηγυρίζει γιατί έλαβε τρία πρώτα βραβεία στον διαγωνισμό των Health & Safety Awards για την ανάδειξη των βέλτιστων πρακτικών στo νευραλγικό θέμα της Υγιεινής και Ασφάλειας.

Τι σόι βραβεία, όμως, είναι αυτά; Όπως πληροφορούμαστε, η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα από την Boussias Communications και το περιοδικό «Plant Management», όπου Boussias Communications είναι εταιρεία δημοσίων σχέσεων, marketing και διοργάνωσης εκδηλώσεων.

Το άκρως ενδιαφέρον είναι ότι υποψηφιότητα για τα βραβεία θέτουν οι ίδιες οι εταιρείες και μάλιστα με το αζημίωτο. Όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδα των βραβείων: «Στα βραβεία μπορούν να δηλώσουν συμμετοχή Επιχειρήσεις ή Οργανισμοί, Δημόσιοι Οργανισμοί, Φορείς Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Πάροχοι Υπηρεσιών που έχουν να παρουσιάσουν βέλτιστες πρακτικές σε θέματα Υγείας & Ασφάλειας στον χώρο εργασίας τους».

Οι υποψήφιες εταιρείες, εκτός του ότι δηλώνουν μόνες τους συμμετοχή για να αποθεωθούν, πληρώνουν και το σχετικό αντίτιμο, αν και υπάρχουν και εκπτωτικά πακέτα (!)

Πάντως, στην επιτροπή συμμετέχουν και από το υπουργείο… Καταλήγει το άρθρο:

Και φανταζόμαστε ότι τα ΕΛΠΕ στα στοιχεία της υποψηφιότητάς τους δεν κατέθεσαν και τα 17 σοβαρά ατυχήματα που έχουν σημειωθεί τα τελευταία έξι χρόνια στα διυλιστήρια του ομίλου. Όπως δεν κατέθεσαν τη μηνυτήρια αναφορά στον εισαγγελέα Πλημμελειοδικών από 23 πολίτες, τις ερωτήσεις στη Βουλή για τη λειτουργία του διυλιστηρίου και τα ατυχήματα. Δεν κατέθεσαν επίσης τις καταγγελίες εργαζομένων για ελλιπή μέτρα ασφάλειας που τα ανάγκασαν να αποστείλουν εκφοβιστικό e-mail προς όλους τους εργαζόμενους ώστε να μην «διαρρέουν πληροφορίες» προς τα έξω, όπως έχει καταγγείλει η Κίνηση Πολιτών Ecoeleusis.

Πιθανολογώ ότι δεν κατέθεσαν τέτοια πράγματα.

30 Ιουνίου, η βράβευση… πιάνει τόπο. Όπως καταγγέλλεται στο EcoEleusis.org http://ecoeleusis.org/2015/08/ στις 23 Αυγούστου, τα ξημερώματα της Τρίτης 30 Ιουνίου, υπήρξε και άλλο συμβάν, ευτυχώς χωρίς θύματα.

Ένα νέο περιστατικό πυρκαγιάς στο διυλιστήριο των ΕΛΠΕ στον Ασπρόπυργο, που δεν έλαβε αυτή την φορά την προσήκουσα δημοσιότητα, θα μπορούσε να έχει τραγικές συνέπειες.

Περίπου στις 2.30 τα ξημερώματα της Τρίτης 30 Ιουνίου ξέσπασε πυρκαγιά στην μονάδα ισομερισμού νάφθας (U-4600) του διυλιστηρίου. Στους φούρνους της μονάδας ένας αυλός θερμαινόταν ενώ ήταν κενός υγρού προϊόντος με αποτέλεσμα κυριολεκτικά να λιώσει και να σκάσει. Για καλή τύχη το περιστατικό συνέβη μέσα σε φούρνους και υπήρχε καμινάδα όπου διοχετεύτηκε η τεράστια φλόγα 50 μέτρων που ξεπήδησε! Έτσι αποφεύχθηκε έκρηξη που λόγω της φύσης του καιόμενου υλικού (ελαφριά νάφθα) θα είχε τραγικότερες συνέπειες από το ατύχημα της 8ης Μαΐου όταν ύστερα από διαρροή 30 κυβικών μέτρων βαριάς νάφθας στην μονάδα αναμόρφωσης νάφθας (U-3300) είχε εκδηλωθεί φωτιά.

Η φωτιά σβήστηκε γρήγορα με την παρέμβαση του προσωπικού και της πυρασφάλειας ενώ ειδοποιήθηκε και η Πυροσβεστική. Ενδεικτικό της σοβαρότητας του συμβάντος είναι ότι στο διυλιστήριο κατέφθασαν ξημερώματα όλα τα υψηλόβαθμα στελέχη των ΕΛΠΕ. Η πυρκαγιά κατέστρεψε τους φούρνους της μονάδας ενώ η αποκατάσταση των ζημιών και η επανεκκίνηση της μονάδας έγινε στις πρώτες ημέρες του Αυγούστου.

Το περιστατικό, αν και σοβαρό, έλαβε περιορισμένη δημοσιότητα («Ριζοσπάστης» 1/7/2015) και γενικώς αποσιωπήθηκε ή παντελώς υποβαθμίστηκε. Γεγονός που αποδεικνύει ότι μόλις καταλάγιασε ο κουρνιαχτός της δημοσιότητας για το ατύχημα της 8ης Μαΐου όλες οι εξαγγελίες περί διαφάνειας και πλήρους ενημέρωσης πήγαν περίπατο. Ούτε από την Πυροσβεστική, ούτε από κάποια άλλη κρατική αρχή, ούτε από την ίδια την εταιρεία, ούτε από το Σωματείο Εργαζομένων υπήρξε ανακοίνωση για το θέμα.

Μέχρι εκείνη την στιγμή, αγνοείται ακόμα η τύχη των δύο πορισμάτων, ΣΕΠΕ και Πυροσβεστικής.

Στις 2 Ιουλίου ανακοινώνεται http://www.news.gr/ellada/koinonia/article/227545/paraiththhke-apo-proedros-ton-elpe-o-stathhs.html η παραίτηση του Στάθη Τσοτσορού από τα ΕΛΠΕ – αλλά ..όχι για του λόγους που νομίζουμε. Έρχεται ως αντίδραση στα δημοσιεύματα ότι ο Στ. Τσορτσορός λαμβάνει πλέον μισθό €280.000 ετησίως από τα €170.000 που είχε μέχρι τώρα. Ετσι, παραιτείται από τα εκτελέστικά του καθήκοντα των Ελληνικών Πετρελαίων, της ΕΚΟ, και των Ελληνικών Καυσίμων στα οποία συμμετείχε. Ευτυχώς όμως, “παραμένει στο ΔΣ ως μη εκτελεστικός πρόεδρος”. Πάλι καλά να λέμε.

(Σε μία τελείως άσχετη παρατήρηση, να θυμίσω ότι σύμφωνα με τις καταγγελίες οι εργαζόμενοι -πιθανότατα και αυτοί που πέθαναν- έπαιρναν €3,80 την ώρα. Μάλλον βέβαια αυτό ήταν για τους εξωτερικούς, τους σχεδόν ανειδίκευτους υπαλλήλους. Τουλάχιστον όταν δουλεύεις συνεχόμενα 30ωρα, μαζεύονται υποθέτω τα λεφτά)

24 Αυγούστου, η Εφ.Συντακτών επανέρχεται http://www.efsyn.gr/arthro/kai-ston-aspropyrgo-tipota-den-allaxe στο θέμα, δημοσιεύοντας και τις απαντήσεις των ΕΛΠΕ. Εδώ, μαθαίνουμε για πρώτη φορά, ότι η Πυροσβεστική έχει βγάλει πόρισμα, που ….δεν δημοσιοποιείται, και βρίσκεται στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθήνας!

Νέα ατυχήματα με πυρκαγιές και διαρροές σημειώθηκαν, ευτυχώς χωρίς νέους τραυματισμούς, και νέα ρυπαντικά επεισόδια εκδηλώθηκαν στις εγκαταστάσεις των διυλιστηρίων, επιβαρύνοντας την υγεία των εργαζομένων και των κατοίκων. Σε ό,τι αφορά τις εργασιακές συνθήκες, προκειμένου να κερδηθεί χρόνος και χρήμα από τη διοίκηση της εταιρείας, τα εξαντλητικά 12ωρα απασχόλησης των εργαζομένων συνεχίστηκαν κανονικά.

Τις προαναφερόμενες καταγγελίες διέψευσε εκπρόσωπος των ΕΛ.ΠΕ., σε επικοινωνία που είχε μαζί του η «Εφ.Συν.»: «Η εταιρεία είχε έγκαιρα ζητήσει και λάβει άδεια από το υπουργείο Εργασίας για συγκεκριμένο αριθμό επιπλέον εργατοωρών, λόγω της ιδιαιτερότητας των εργασιών συντήρησης. Σε καμία περίπτωση δεν υπήρξε υπέρβαση των νόμιμων προβλέψεων».

Για το γεγονός ότι εξακολουθούσαν να δουλεύουν «ο ένας πάνω στον άλλο», μέχρι την ολοκλήρωση των εργασιών συντήρησης και για την αλλαγή της διαδικασίας έκδοσης αδειών για τις απαιτούμενες εργασίες, απάντησε: «Δεν ίσχυε ούτε πριν ούτε μετά την 8/5/2015.

Ωστόσο, τα γεγονότα διαψεύδουν τον εκπρόσωπο των ΕΛ.ΠΕ. σε ό,τι αφορά τις παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας. Οχι μόνο, γιατί οι 3 από τους 4 μόνιμους στα ΕΛ.ΠΕ. εργαζομένους που ενεπλάκησαν στο εργατικό ατύχημα στο διυλιστήριο του Ασπρόπυργου, αποδείχθηκε ότι απασχολούνταν εκτός του νομίμου δηλωθέντος ωραρίου τους.

Αλλά κυρίως, γιατί -όπως προκύπτει από απάντηση του υπουργείου Εργασίας σε σχετική ερώτηση 7 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ (17/6/2015)- κατά το διάστημα 2014-2015 διενεργήθηκαν 36 έλεγχοι σε εργασίες που εκτελούνταν από τα ΕΛ.ΠΕ., εκ των οποίων 4 στο πλαίσιο του shutdown, και 40 έλεγχοι σε εργασίες που εκτελούνταν από εργολάβους-υπεργολάβους, εκ των οποίων 30 στο πλαίσιο του shutdown και υποβλήθηκαν 7 μηνυτήριες αναφορές, πρόστιμο ύψους 2.500 ευρώ σε έναν εργολάβο, ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η διαδικασία επιβολής προστίμων και σε άλλους εργολάβους-υπεργολάβους για τρεις διαπιστωμένες παραβάσεις.

1. Τις πρώτες πρωινές ώρες της 1ης Ιουλίου, μια νέα πυρκαγιά ξέσπασε στο διυλιστήριο των ΕΛ.ΠE. στον Ασπρόπυργο με τις φλόγες να φτάνουν σε ύψος τα 30-40 μέτρα. Η πυρκαγιά προκλήθηκε από διαρροή υδρογόνου σε αυλό φούρνου κατά τη διαδικασία επανεκκίνησης της μονάδας ισομερισμού, μετά το shutdown που είχε προηγηθεί.

Ο μόνος λόγος που δεν υπήρξαν θύματα, ήταν επειδή εκείνη την ώρα δεν υπήρχαν εργαζόμενοι κοντά στο σημείο. Η φωτιά τελικά σβήστηκε και με τη συνδρομή οχημάτων της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Ελευσίνας. Αν και σοβαρό, το περιστατικό δεν γνωστοποιήθηκε από τη διοίκηση των ΕΛ.ΠΕ. και -κατά περίεργο τρόπο- δεν καταγράφηκε στα δελτία Τύπου του Πυροσβεστικού Σώματος, παρ’ όλο που σε αυτά περιλαμβάνονται ακόμη και περιστατικά πυρκαγιών από οικιακές θερμάστρες!

Το γεγονός επιβεβαιώνει, αλλά υποβαθμίζει ο εκπρόσωπος των ΕΛ.ΠΕ.: «Υπήρξε ένα περιστατικό κατά τη διάρκεια επανεκκίνησης του διυλιστηρίου μετά την ολοκλήρωση των εργασιών συντήρησης, το οποίο όμως δεν ήταν σημαντικό και αντιμετωπίστηκε άμεσα από τις υπηρεσίες του διυλιστηρίου. Το αποτέλεσμα ήταν μικρές τοπικές υλικές ζημιές, οι οποίες έχουν αποκατασταθεί και η μονάδα λειτουργεί κανονικά».

2. Επιπλέον, μία ακόμη πυρκαγιά, μικρότερης έντασης και επίσης χωρίς θύματα σημειώθηκε στις 26 Μαΐου, ενώ συνεχιζόταν το shutdown, ξανά στο διυλιστήριο του Ασπρόπυργου. Επρόκειτο για το πρώτο από τρία επικίνδυνα περιστατικά που σημειώθηκαν την ίδια μέρα στον ίδιο χώρο, καθώς ακολούθησαν και δύο διαρροές, η μία εκ των οποίων προκάλεσε έντονο αναβρασμό, καθώς σημειώθηκε στον χώρο των βυτιοφόρων.

Το δε πόρισμα του Πυροσβεστικού Σώματος παραδόθηκε στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθήνας στις 12 Αυγούστου και δεν έχει δημοσιοποιηθεί

Στο άρθρο καταγγέλλεται ότι και στις 26 Μαΐου ενώ πιθανότατα η επιθεώρηση εργασίας ήταν ακόμα εκεί και το δυστύχημα είχε ήδη συμβεί, άλλη μία φωτιά – η τρίτη την ίδια ημέρα(!) – υπήρξε στα ΕΛΠΕ. Χωρίς τραυματίες ευτυχώς.

Στις 11 Σεπτεμβρίου, τα ΕΛΠΕ ανακοινώνουν http://www.enikos.gr/society/339171,ELLHNIKA-PETRELAIA-Oloklhrw8hke-h-eswterikh-ereyna-gia-to-tragiko-dystyxhma-.html το κλείσιμο της (εσωτερικής) έρευνάς τους. Η αντίδραση των υπαλλήλων δεν δημοσιεύεται πουθενά. Αντ’ αυτού, αυτό είναι το πόρισμα:

«Ο Όμιλος ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ανακοινώνει την ολοκλήρωση της εσωτερικής τεχνικής διερεύνησης του τραγικού δυστυχήματος στο διυλιστήριο Ασπροπύργου τον περασμένο Μάιο και την οριστικοποίηση του σχετικού Πορίσματος. Με βάση τα ευρήματα της διερεύνησης αυτής και στο πλαίσιο της νέας στρατηγικής για την εφαρμογή ενός Ολικού Συστήματος Ασφαλείας που στοχεύει, αφ’ ενός μεν στην εμπέδωση και τήρηση των Διαδικασιών Ασφαλείας, δομημένων πάνω σε σύγχρονες προσεγγίσεις (Risk-Based Integrity Management), αφ’ ετέρου δε στη διόρθωση των αιτιών που προκάλεσαν το θλιβερό γεγονός, η Διοίκηση του Ομίλου προέβη στις ακόλουθες ενέργειες[…]

Σε άλλο άρθρο, του newsbomb, http://www.newsbomb.gr/ellada/news/story/623416/se-diathesimotita-pente-ergazomenoi-sta-elpe-gia-to-dystyxima-toy-aspropyrgoy#ixzz46Bj8Y2qY (μην κάνετε χαρίσετε τσάμπα κλικ στο newsbomb όμως ε; 🙂 ) διαβάζουμε ότι πέντε εργαζόμενοι ..τέθηκαν σε διαθεσιμότητα(!) “από διάφορα ιεραρχικά επίπεδα, μέχρι την οριστικοποίηση της προανακριτικής διαδικασίας και για μέγιστο διάστημα έξι μηνών”. Όλο αυτό πάντως, στην …εσωτερική διαδικασία των ΕΛΠΕ.

Όπως ανακοίνωσε σήμερα Παρασκευή (11/9) ο όμιλος Ελληνικά Πετρέλαια, πέντε εργαζόμενοι σε αυτόν, τίθενται σε διαθεσιμότητα για το δυστύχημα του Ασπροπύργου, όπου είχαν βρει τραγικό θάνατο τέσσερις εργαζόμενοι κατά τη διάρκεια πυρκαγιάς που ξέσπασε στα διυλιστήρια, το πρωί της 8ης Μαΐου.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του ομίλου, μετά από την ολοκλήρωση της εσωτερικής έρευνας και την οριστικοποίηση του πορίσματος, τίθενται σε διαθεσιμότητα πέντε εργαζόμενοι, από διάφορα ιεραρχικά επίπεδα, μέχρι την οριστικοποίηση της προανακριτικής διαδικασίας και για μέγιστο διάστημα έξι μηνών χωρίς, όμως, να επιβληθούν πειθαρχικές κυρώσεις, λόγω της εκκρεμούς διερεύνησης του συμβάντος από τις αρμόδιες Αρχές.

Η διερεύνηση του «συμβάντος» λοιπόν, και από τα επίσημα χείλη των ΕΛΠΕ …εκκρεμεί.

Την η Οκτωβρίου το ecoeleysis.org (το μόνο μη-ειδησεογραφικό που επιμένω να παραθέτω καθώς παρακολουθεί και καταγράφει την δράση των ΕΛΠΕ στην Ελευσίνα, αναφέρει http://ecoeleusis.org/2015/10/ ότι η Αντιπεριφέρεια απάντησε στις καταγγελίες τους για ρυπαντικά επεισόδια:

Αντιπεριφέρεια για την ρύπανση των ΕΛΠΕ: κανένα πρόβλημα!

Υπενθυμίζουμε ότι η τελευταία φορά που η αρμόδια υπηρεσία της Αντιπεριφέρειας Δυτ. Αττικής προέβη σε αυτοψία στο διυλιστήριο των ΕΛΠΕ στην Ελευσίνα ήταν τον Φεβρουάριο του 2013, οπότε διαπιστώθηκαν συγκεκριμένες παραβάσεις και επιβλήθηκε πρόστιμο (15/7/2013). Αντίστοιχη αυτοψία είχε πραγματοποιηθεί και στο διυλιστήριο του Ασπροπύργου με ευρήματα που οδήγησαν σε επιβολή προστίμου. Επιπλέον, στον ένα και μοναδικό έλεγχο που πραγματοποίησαν στο διυλιστήριο τα τελευταία 8 χρόνια οι Επιθεωρητές Περιβάλλοντος διαπίστωσαν συγκεκριμένες παραβάσεις των περιβαλλοντικών όρων που επέσυραν πρόστιμο από τον Αναπληρωτή Υπουργό Περιβάλλοντος, φέτος τον Μάϊο, ύψους 255.400€.

Και έτσι μαθαίνουμε πότε μπήκε ακριβώς το πρόστιμο (χωρίς να ξέρουμε ακριβώς γιατί). Επίσης το ecoeleusis.org ξεκαθαρίζει ότι αυτοψίες (και μόνο για περιβαντολογικούς λόγους, χωρίς δηλαδή να σχετίζεται με τα ατυχήματα), έχουν να γίνουν από το …2013. Προσθέτει δε ότι:

Η υποστελέχωση της αρμόδιας ελεγκτικής υπηρεσίας της Αντιπεριφέρειας Δυτ. Αττικής είναι βασική αιτία για την έλλειψη ιδίας γνώμης για τα ρυπαντικά γεγονότα του διυλιστηρίου της Ελευσίνας αλλά και του Ασπροπύργου. Σε κανένα από τα δεκάδες ρυπαντικά επεισόδια του νέου διυλιστηρίου στην Ελευσίνα, μετά την σκανδαλώδη επέκτασή του, δεν υπήρξε ως αυτόπτης μάρτυς ή ενήργησε αυτεπαγγέλτως χωρίς να παρεμβληθεί καταγγελία. Ουδέποτε βεβαίωσε ρυπαντικό επεισόδιο ή περιστατικό οσμών! Ουδέποτε έθεσε θέμα αναθεώρησης των περιβαλλοντικών όρων. Σε κάθε περίπτωση ο έλεγχος γίνεται δι’ αλληλογραφίας και η υπηρεσία αναμεταδίδει το σενάριο της εταιρίας με τρόπο που δείχνει να το υιοθετεί κιόλας… Η συσχέτιση των μετρήσεων του Δημοτικού Σταθμού με τις αντίστοιχες των σταθμών του διυλιστηρίου προκαλούν θυμηδία. Υπό άλλο δημοτικό καθεστώς ο Δήμος Ελευσίνας θα εκδήλωνε τουλάχιστον την δυσαρέσκειά του…

1η Φεβρουρίου του 2016, οι εργαζόμενοι κάνουν 2 48ωρες απεργίες στα ΕΛΠΕ http://ergatiki.gr/article.php?issue=1209&id=13166 . Ζητούν, μεταξύ άλλων:

διεκδικώντας μεταξύ άλλων προσλήψεις προσωπικού και ασφαλή οργανογράμματα (εκπαίδευση προσωπικού, μείωση υπερωριών κτλ.).

Όπως αντιλαμβάνεστε, δεν πήρε ιδιαίτερη δημοσιότητα το θέμα, παρά τα αιτήματα των εργαζομένων. Γι’ αυτό και βάζω πηγή ένα blog…

Γενικά, δεν έχει πάρει δημοσιότητα το θέμα. Την ημέρα συγγραφής αυτού του άρθρου, η πρώτη αναφορά στο δυστύχημα (ως ..ατύχημα) στα ΕΛΠΕ, βρίσκεται θαμένο στην 6η σελίδα αναζήτησης της Google. https://www.google.gr/search?hl=el&source=hp&q=%CE%B5%CE%BB%CF%80%CE%B5#q=%CE%B5%CE%BB%CF%80%CE%B5&hl=el&tbm=nws
(ξέρω ότι σε άλλους υπολογιστές μπορεί να δείχνει και πιο ψηλά την είδηση. Αμφιβάλλω όμως αν θα ξεπεράσει τις δεκάδες αναφορές για τις φιλανθρωπικές δράσεις της εταιρίας, τις βραβεύσεις της, και την πορεία της στο χρηματιστήριο)

Στις 5 Φεβρουαρίου, ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Πάνος Σκουρλέτης, …μεσολαβεί http://www.topontiki.gr/article/128150/skoyrletis-gia-atyhima-sta-elpe ανάμεσα στα ΕΛΠΕ και τους εργαζόμενους αναγνωρίζοντας τα προβλήματα…

Ο κ. Σκουρλέτης συναντήθηκε σήμερα με αντιπροσωπεία του Πανελλήνιου Σωματείου Εργαζομένων στα ΕΛΠΕ, η οποία κατέθεσε τις απόψεις της για τις ανάγκες της επιχείρησης σε προσωπικό, ώστε να διασφαλιστεί η ομαλή λειτουργία της.

Ο υπουργός συμφώνησε ότι ζητήματα όπως η υγεία και η ασφάλεια των εργαζομένων, οι κατάλληλες συνθήκες εργασίας και η επάρκεια του προσωπικού, έχουν μεγάλη σημασία και πρέπει να αντιμετωπίζονται με την ανάλογη προσοχή.

29 Φεβρουαρίου η απεργία τελικά γίνεται, και προβάλλεται με …”ενθουσιασμό” από τα ΜΜΕ:

ΕΛΠΕ: Απεργία χωρίς αιτήματα από τους εργαζόμενους των 17,5 μισθών http://www.capital.gr/story/3099594 (θέλω να σημειώσετε εδώ ότι το πόσους μισθούς παίρνουν οι εργαζόμενοι δεν το αναφέρει (προφανώς) η εταιρία. Είναι …ενημερωτική προσθήκη κοινωνικού αυτοματισμού από τον αρθρογράφο)

Μπορεί οι εργαζόμενοι στα Ελληνικά Πετρέλαια να είναι από τους πλέον προνομιούχους αφού απολαμβάνουν 17,5 μισθούς, ωστόσο αυτό δεν τους εμποδίζει να… απεργούν χωρίς κανένα πραγματικό αίτημα. Έτσι από σήμερα και μέχρι τη Δευτέρα βρίσκονται σε εξέλιξη 2 επαναλαμβανόμενες 48ωρες απεργίες που εξήγγειλε το Πανελλήνιο Σωματείο Εργαζομένων στα Ελληνικά Πετρέλαια, προβάλλοντας ομιχλώδη αιτήματα που στην πλειοψηφία τους έχουν ήδη ικανοποιηθεί από τη διοίκηση των ΕΛΠΕ.

Εκεί η διοίκηση των ΕΛΠΕ λέει ότι τα αιτήματα των εργαζομένων (προσλήψεις, οργανόγραμμα) έχουν υλοποιηθεί, ή είναι στην φάση υλοποίησης.

Λίγο καιρό αργότερα, το ecoeleusis.org επανέρχεται με δύο καταγγελίες για ρύπανση από τα ΕΛΠΕ:

Η μία, στις 9 Απριλίου 2015, όπου αναφέρουν http://ecoeleusis.org/2016/04/ ότι:

Νέο ρυπαντικό επεισόδιο σήμερα, Σάββατο 9 Απριλίου, το μεσημέρι, από το διυλιστήριο των ΕΛΠΕ στην Ελευσίνα. Σε μια επίδειξη …Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης τα ΕΛΠΕ απελευθέρωσαν στην ατμόσφαιρα, για δύο και πλέον ώρες, χιλιάδες κυβικά απαέρια.

Θόρυβος και έντονη δυσοσμία σε συνδυασμό με τους νότιους και νοτιοδυτικούς ανέμους δημιούργησαν μια απαράδεκτη κατάσταση, καθώς το πέπλο των …«υδρατμών» ταξίδευε όπου φυσούσε ο άνεμος… Τα τελευταία ρυπαντικά επεισόδια ( κυρίως του Μαρτίου αλλά και το σημερινό) στο διυλιστήριο των ΕΛΠΕ στην Ελευσίνα δεν ήταν τα μεγαλύτερα απ’ όσα έχουμε ζήσει τα τελευταία χρόνια! Όμως, ούτε θα τα συνηθίσουμε, ούτε θα τα εντάξουμε στην καθημερινότητά μας – ως φυσιολογικά. Δε μένουμε με σταυρωμένα τα χέρια!

και η άλλη αναφορά http://ecoeleusis.org/2016/04/ έντεκα ημέρες μετά, στις 20 Απριλίου:

Νέο ρυπαντικό επεισόδιο συνέβη σήμερα στο διυλιστήριο των ΕΛΠΕ στην Ελευσίνα. Το επεισόδιο, με εκπομπές πυκνού καπνού από τον πυρσό της μονάδας Υδρογοναποθείωσης (HDS) του ντήζελ είχε διάρκεια μιας ώρας, από τις 11.30 πμ έως τις 12.30 μμ.

Εκατοντάδες κυβικά μέτρα καπνού διοχετεύτηκαν στην ατμόσφαιρα. Κατά τις απογευματινές ώρες οι δυτικοί άνεμοι έφεραν – κατά διαστήματα -σε περιοχές της πόλης και δυσοσμία.

Θυμίζω ότι για τις καταγγελίες των ρυπαντικών επεισοδίων (του …2013) τα ΕΛΠΕ είχαν τιμωρηθεί με πρόστιμο €255.400…

~

TL;DR..

Να τα μαζέψουμε λίγο; Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα: Σοβαρότατα ατυχήματα υπήρξαν και πριν (και μία μέρα πριν!) αλλά και μετά το φονικό γεγονός. Όλα σημαντικά και θα μπορούσαν να έχουν και αυτά θύματα. Επίσης, καταγγέλλεται από τους εργαζόμενους ότι δεν ήταν …ατυχήματα, καθώς η εταιρία έχει φροντίσει να προσλαβάνει συνεργεία αντί για εκπαιδευμένους εργαζόμενους, να τους ζητά να δουλέψουν υπερβολικές ώρες (μέχρι και 30 συνεχόμενες!), και να πιέζει τις εργασίες στο μισό από τον απαιτούμενο χρόνο διεκπεραίωσής τους. Όλα αυτά, είχαν καταγγελθεί από πριν, και ενώ η εταιρία δείχνει ήδη κέρδη, που …υπερβαίνουν το πρόστιμο των 22.000 ευρώ για την εργασιακή συμπεριφορά της.

Στο μεταξύ η κυβέρνηση καλύφθηκε πλήρως από την διενέργεια της εσωτερικής έρευνας της εταιρίας, που, παρότι (σύμφωνα πάντα με τα δημοσιεύματα) είχε εσωτερικές αντιδράσεις από μέλη-εργαζόμενους στην εταιρία που αντέδρασαν – μα οι αντιδράσεις αυτές δεν δημοσιοποιήθηκαν ποτέ στην επίσημη αναφορά.

Και βέβαια, αδυνατώ να βρω οπουδήποτε οποιαδήποτε αναφορά στο πόρισμα της Επιθεώρησης Εργασίας, ενώ το πόρισμα της Πυροσβεστικής (που ήταν …θυμωμένη για την συμπεριφορά των ΕΛΠΕ) βρίσκεται από τον Αύγουστο του 2015, κλειστό για το κοινό, στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθήνας.

Χωρίς αυτά τα δύο πορίσματα, και με το μόνο ανακοινωθέν πόρισμα να έχει (σύμφωνα με δημοσιοποιημένες καταγγελίες πάντα) κενά και να μιλά αόριστα για “ανθρώπινο λάθος”, δεν έχει υπάρχει κρατική απόφαση για επιμερισμό ευθυνών, και τα ΕΛΠΕ απολαμβάνουν, έναν χρόνο μετά, την θετική τους δημοσιότητα καθώς όλοι ξεχνούν το γεγονός.

Και φυσικά, κανείς δεν έχει μείνει να θυμάται τα τέσσερα ονόματα που επαναλαμβάνω (εκνευριστικά μάλλον) στα tweet μου εδώ και εναν περίπου χρόνο:

Χαράλαμπος Δευτεραίος, 41 ετών, πατέρας δύο παιδιών.
Ραμαντάν Ντελιλάΐ, εργαζόμενος σε εργολαβική εταιρία, 32 ετών.
Αντώνης Αβράμπος, 27 ετών.
Κώστας Μαγγούρας, 31 ετών.

Τέσσερις άνθρωποι που πέθαναν, και θα έπρεπε να μας γίνει μάθημα, εμάς, της πολιτείας, να κάνουμε ο,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν, πάνω από κέρδη και χρηματιστηριακή πορεία μετοχών, να μην βρεθεί κανείς άλλος στην θέση τους. Να τιμωρήσουμε τους υπεύθυνους έτσι ώστε να είναι (τουλάχιστον!) οικονομικά ασύμφορο να αγνοούνται η ασφάλεια των εργαζομένων και οι σωστές διαδικασίες που την επιτρέπουν.

…Έναν χρόνο μετά όμως, ο θάνατός τους αποδυκνείεται μάταιος.

Δεν έχουμε επιρρίψει ευθύνες, αγνοήσαμε τα σημάδια πριν, και συνεχίσαμε να τα αγνοούμε και μετά το αίμα αυτών των τεσσάρων παιδιών. Μόνο από τύχη, καταγγέλουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, δεν θρηνήσαμε κι άλλους -ακόμα και αμέσως μετά.

Ευτυχώς, βέβαια. Δεν θα θέλαμε να πάθουν τίποτα οι μετοχές μας, ε;

~

Υ.Γ. Επιλέγω συνειδητά να προλάβω την ημερομηνία της έκρηξης για να παραθέσω την διαδικτυακή έρευνά μου. Θα ήθελα, αν αυτό είναι δυνατόν, να προλάβουν να την διαβάσουν αρκετοί, να συλλέξουν πιθανόν και άλλα στοιχεία που θα ξεκαθαρίσουν περισσότερο την υπόθεση, να βγάλουν τα συμπεράσματά τους, και να είναι έτοιμοι να ζητήσουν εξηγήσεις για το αν έγινε σωστά η απόδοση ευθυνών από το κράτος, αν υπήρξαν καθυστερήσεις, αν θάφτηκε το θέμα – ή όχι.

Επαναλαμβάνω ότι δεν έχω καμία προσωπική εικόνα για το θέμα, και η όποια γνώση μου έρχεται αποκλειστικά από δημοσιεύματα που παραθέτω – άρα, δεν μπορώ να απαντήσω σε καμία ερώτησή σας. Διαβάστε,κρίνετε τις πηγές, ξεχωρίστε τα δεδομένα από τις απόψεις, και διαμορφώστε την δική σας εικόνα.

Εγώ κρατάω το εξής: η δημοσιογραφία (που συχνά την κατηγορούμε-και όχι άδικα) για το ότι δεν κάνει την δουλειά της, εδώ φαίνεται να την έχει κάνει, έστω και σκόρπια.

Ύστερα, μένει σε εμάς να αποκτήσουμε κρίση, και να επιμείνουμε για να υπάρξει έλεγχος και αποτελέσματα. Εγώ, παραθέτω την δουλειά των δημοσιογράφων. Μετά, για όσους έγιναν κοινωνοί της προσπάθειάς αυτής, μένει να αναζητήσουν την αλήθεια.

>Update: Στις 5/7/2016 η Εφημερίδα των Συντακτών βγάζει στην δημοσιότητα το πόρισμα του ΣΕΠΕ. Όλο το άρθρο είναι σημαντικό, παραθέτω μόνο τα σημαντικότερα στοιχεία του:

Ευθύνες στην εταιρεία «Ελληνικά Πετρέλαια» (ΕΛ.ΠΕ.) επιρρίπτει, σύμφωνα με πληροφορίες της «Εφ.Συν.», το πόρισμα του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) για το θανατηφόρο εργατικό ατύχημα που στοίχισε τη ζωή σε 4 εργαζόμενους και προκάλεσε τον τραυματισμό άλλων 2, στο διυλιστήριο της εταιρείας στον Ασπρόπυργο στις 8/5/2015.

Στο πόρισμα διαπιστώνονται σοβαρές παραβάσεις της νομοθεσίας από την εταιρεία, παντελής απουσία συντονισμού μεταξύ των αρμόδιων τμημάτων και μη τήρηση των εσωτερικών κανονισμών.

[…]

Εξάλλου, όπως προκύπτει από το πόρισμα του ΣΕΠΕ, δεν τηρήθηκαν οι προβλεπόμενες διαδικασίες για την ασφαλή εκτέλεση των εργασιών και πολλές ενέργειες έγιναν στην κυριολεξία στο… πόδι. Είναι χαρακτηριστικό ότι η απόφαση για την αντικατάσταση της επίμαχης βάνας λήφθηκε από τους υπεύθυνους του Τμήματος Μετατροπής μόλις 4-5 ημέρες πριν από την ημέρα του δυστυχήματος, καθώς δεν περιλαμβανόταν στον αρχικό προγραμματισμό συντήρησης.

[…]

Κι όμως, παρ’ όλη την συνυπευθυνότητα που απαιτούνταν μεταξύ των δύο αυτών τμημάτων, δεδομένου ότι ο χώρος του δυστυχήματος βρισκόταν στα όρια ευθύνης των Τμημάτων Μετατροπής και Διακίνησης, η ενημέρωση για την αντικατάσταση της βάνας είχε γίνει μόνο προφορικά, την πρώτη φορά μεταξύ δύο στελεχών τους (4-5 ημέρες πριν) στον διάδρομο (!) κάποιων γραφείων και μια δεύτερη φορά μεταξύ δύο στελεχών του Τμήματος Διακίνησης το απόγευμα της παραμονής του δυστυχήματος, κατά τη διάρκεια του καθημερινού meeting.

Ετσι, κανένας άλλος από το Τμήμα Διακίνησης δεν γνώριζε γι’ αυτή την εργασία, λόγος για τον οποίο δεν είχε πραγματοποιηθεί καμία ενέργεια από το συγκεκριμένο Τμήμα, όπως η αποστράγγιση και ο καθαρισμός του αγωγού και το κλείσιμο της βάνας στην είσοδο της δεξαμενής, κάτι το οποίο απαιτήθηκε τελικά για την κατάσβεση της πυρκαγιάς που εκδηλώθηκε.

[…]

Αλλά και στο έντυπο άδειας εργασίας, στον πίνακα των μέτρων ασφαλείας, είχαν βεβαιωθεί ενέργειες που δεν είχαν γίνει ποτέ, όπως ότι ο εξοπλισμός είχε καθαριστεί με ατμό, άζωτο και νερό, ενώ αυτό δεν είχε συμβεί, ότι είχε αποστραγγιστεί, ενώ αυτό έγινε ελλιπώς, και ότι είχε απομονωθεί, ενώ δεν είχε ελεγχθεί εάν ήταν κλειστή η βάνα στην είσοδο της δεξαμενής.

[…]

Επιπλέον, στο πόρισμά του το ΣΕΠΕ αποφαίνεται ότι η μη τήρηση των παραπάνω είχε συνέπειες και για τους εργαζόμενους των ΕΛ.ΠΕ. και για τους εργαζόμενους άλλων εργολάβων και ότι υπεύθυνη γι’ αυτό είναι η ΕΛ.ΠΕ., ως εταιρεία που παρείχε τον χώρο των εργασιών και, άρα, είχε και την ευθύνη για την εξασφάλιση της ασφάλειας και της υγείας εργαζόμενων άλλων εταιρειών, σύμφωνα με τη σχετική νομοθεσία.

[…]

Στο πόρισμα του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας αναφέρεται ότι η πηγή ανάφλεξης του καυσίμου δεν έγινε δυνατό να προσδιοριστεί ούτε από τις μαρτυρίες ούτε από τα ευρήματα.

Ομως, αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί παράλειψη, καθώς τη σχετική απάντηση θα μπορούσε πιθανώς να δώσει το πόρισμα του Πυροσβεστικού Σώματος που, έναν και πλέον χρόνο μετά το δυστύχημα και παρόλο που έχει ολοκληρωθεί, έχει επιστραφεί τέσσερις φορές στην υπηρεσία, προκειμένου να ληφθούν συμπληρωματικές καταθέσεις.

Ωστόσο, αυτό που προκαλεί ερωτήματα είναι το γεγονός ότι σημαντικά ζητήματα που άπτονται των αρμοδιοτήτων και των ευθυνών του ΣΕΠΕ και ζητούν απαντήσεις, για το εάν και πώς συνέβαλαν στο δυστύχημα, δεν περιλαμβάνονται καν στο πόρισμα που συνέταξε.

Για παράδειγμα, δεν εξετάζονται οι καταγγελίες που υπήρξαν για εντατικοποίηση της εργασίας, προκειμένου να ολοκληρωθούν το συντομότερο δυνατό οι εργασίες συντήρησης, με αποτέλεσμα τα συνεργεία που τις πραγματοποιούσαν να δουλεύουν 12, 14 έως και 16 ώρες την ημέρα.

Δεν εξετάζεται επίσης το γεγονός ότι η χρονική συμπίεση των εργασιών συντήρησης που αποφάσισε η διοίκηση της εταιρείας μπορεί να συνέβαλε στην εκδήλωση του συμβάντος, παρόλο που ο χρόνος που διαρκεί μια τέτοια συντήρηση μπορεί να ξεπεράσει ακόμη και τους δύο μήνες, ανάλογα με την παλαιότητα των εγκαταστάσεων, και ότι το shutdown του 2009 στο ίδιο διυλιστήριο είχε διαρκέσει 42 μέρες, ενώ στη συγκεκριμένη συντήρηση η διοίκηση είχε προγραμματίσει την ολοκλήρωσή της αρχικά μέσα σε λιγότερο από 35 ημέρες και στη συνέχεια μέσα σε μόλις 25 ημέρες.

Στο πόρισμα δεν περιλαμβάνονται καν τα αποτελέσματα του επιτόπιου έλεγχου που διενήργησε το αρμόδιο Τμήμα Επιθεώρησης Εργασιακών Σχέσεων Ανω Λιοσίων μετά το δυστύχημα, στο οποίο αναφερόταν ότι οι 3 από τους 4 μόνιμους στα ΕΛ.ΠΕ. εργαζομένους που ενεπλάκησαν σε αυτό απασχολούνταν εκτός του νομίμου δηλωθέντος ωραρίου τους.

[…]

όλο το άρθρο της Εφημερίδας των Συντακτών, και του Τάσου Σαραντή εδώ (οι επισημάνσεις δικές μου)

12 Μαΐου 2017, πραγματοποιούνται στις εγκαταστάσεις αποκαλυπτήρια «μνημείου πεσόντων», τα οποία δεν αναφέρουν ονόματα, κάτι που προκαλεί την οργή μητέρας ενός εκ των νεκρών. Σύμφωνα με την Εφημερίδα των Συντακτών,

Με τη Δικαιοσύνη να κινείται με σκανδαλωδώς αργούς ρυθμούς για τη συγκεκριμένη υπόθεση, ακόμη και για τα ελληνικά δεδομένα, και με τα φώτα της δημοσιότητας να σβήνουν λίγο μετά το συμβάν, γίνεται φανερός ο κίνδυνος συγκάλυψης τόσο των αιτιών όσο και των υπευθύνων του δυστυχήματος.

[…]

Αγνωστη παραμένει η τύχη του πορίσματος του Πυροσβεστικού Σώματος, το οποίο, αν και είχε ολοκληρωθεί, είχε επιστραφεί τουλάχιστον τέσσερις φορές στην υπηρεσία προκειμένου να ληφθούν συμπληρωματικές καταθέσεις.

Στο άρθρο υπάρχει επίσης η δήλωση της εταιρίας για πρόσληψη προσωπικού, και διαρκής εκπαίδευσή τους.

Στις 12 Ιουλίου 2017, ανακοινώθηκε ότι άλλοι δύο μόνιμοι εργαζόμενοι τραυματίστηκαν ελαφρά σε δύο διαφορετικά επεισόδια τις προηγούμενες ημέρες. Ο ένας εκ των δύο, με ελαφρά εγκαύματα βγήκε άμεσα από το νοσοκομείο – ο δεύτερος, που εισέπνευσε ατμούς υδρογονανθράκων κατά τη διάρκεια εργασιών, νοσηλεύεται εκτός κινδύνου.

Το άρθρο από την Εφημερίδα των Συντακτών: Διπλό εργατικό ατύχημα στα ΕΛΠΕ. Το ατύχημα διερευνάται από «τη Διεύθυνση Ασφαλείας των ΕΛΠΕ και τη Διεύθυνση Λειτουργίας του Διυλιστηρίου, ενώ έχει ενημερωθεί το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας».

Λίγους μήνες μετά, στις 7 Σεπτεμβρίου του 2017, γίνεται γνωστή εντελώς τυχαία η αναφορά εταιρίας επικοινωνίας προς τα ΕΛΠΕ, κατά την οποία, σύμφωνα με ρεπορτάζ της Εφημερίδας των Συντακτών,

Μια έκθεση που έχει να κάνει με τη λεπτομερή καταγραφή και ανάλυση κινήσεων, δράσεων, καταστάσεων και κυρίως προσώπων τα οποία ανήκουν σε ομάδα/ες που θεωρεί/ούν υπεύθυνους τα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛΠΕ) για υποβάθμιση περιβάλλοντος στις Δυτικές Συνοικίες.

[…]

»Στο συγκριμένο έγγραφο η παρακολούθηση χαρακτηρίζεται ως «χαρτογράφηση». Στους «χαρτογραφημένους» περιλαμβάνονται απλοί πολίτες, Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων, κινήσεις πολιτών, επιχειρηματίες της περιοχής που αντιδρούν στις «σκανδαλώδεις χάρες» υπέρ των ΕΛΠΕ.

»Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται σε δύο μέλη του «Δικτύου 50» διότι έχουν προβεί στο «έγκλημα» να κατηγορήσουν ανοιχτά τα ΕΛΠΕ ως κύριους ρυπαντές στη Δυτική Θεσσαλονίκη. Για ένα από τα μέλη μάλιστα του «Δικτύου 50″ υπάρχουν έξι διαφορετικές αναφορές.

»Ιδιαίτερα απαξιωτικοί είναι οι χαρακτηρισμοί για τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Κορδελιού-Ευόσμου, για τα οποία υπάρχει πλήρης «χαρτογράφηση».

(Αναρωτιέμαι αν είμαι και εγώ σε κάποια αντίστοιχη «αναφορά» με όσους διαμαρτύρονται κατά των ΕΛΠΕ…)

Μία μόλις μέρα αργότερα, ο ιστότοπος CityView αναφέρει έναν τραυματισμό εργαζομένου στα ΕΛΠΕ.

(Την είδηση, δεν μπόρεσα να την βρω ούτε στην Εφημερίδα των Συντακτών, ούτε σε άλλη αντίστοιχης εμβέλειας ειδησεογραφική πηγή, οπότε δεν έχω κανένα στοιχείο για την εγκυρότητά του).

Το άρθρο αναφέρει πως:

διασωληνωμένος με κρανιοεγκεφαλική κάκωση νοσηλεύεται στη ΜΕΘ του Κέντρου Εγκαυμάτων στο Θριάσειο νοσοκομείο εργαζόμενος αλβανικής καταγωγής που τραυματίστηκε το μεσημέρι της Πέμπτης 7 Σεπτέμβρη, όταν κατά την διάρκεια εργασιών στο πλαίσιο της γενικής συντήρησης του Διυλιστηρίου των ΕΛΠΕ στην Ελευσίνα, δέχτηκε χτύπημα στο κεφάλι από μεταλλική ντίζα μηχανής καθαρισμού βιομηχανικού εξοπλισμού.

Ο εργαζόμενος δούλευε σε εργολάβο ο οποίος έχει αναλάβει τμήμα του έργου της γενικής συντήρησης του διυλιστηρίου.

Κανένα άλλο στοιχείο δεν υπάρχει για την ιατρική πορεία αυτού του ανθρώπου έκτοτε.

(Update 8/5/2018: Δικό μου το λάθος, πιστοποίησα την είδηση τελικά και στον Ριζοσπάστη από τις 9 Σεπτεμβρίου 2017

Γίνεται λόγος για νοσηλεία σε «σοβαρή κατάσταση» στο ρεπορτάζ – αλλά δεν μπόρεσα να βρω τίποτα άλλο για την κατάστασή του μετά)

Μπαίνοντας στο 2018, στις 5 Απριλίου του 2018 ανακοινώνεται η πώληση του 50,1% των ΕΛΠΕ μέσω του ΤΑΙΠΕΔ,

ενώ πέντε ημέρες μετά, στις 10 Απριλίου, οι εργαζόμενοι σε εργολαβικές εταιρίες, έκαναν 48ωρη απεργία στην Θεσσαλονίκη, και 24 στην Αθήνα. Οι εργαζόμενοι αναφέρουν ότι:

Οι περίπου 1.500 εργολαβικοί εργαζόμενοι των Ελληνικών Πετρελαίων (ΕΛ.ΠΕ.), το εργασιακό καθεστώς των οποίων καθορίζεται από το γεγονός ότι απασχολούνται μέσω τρίτων εταιρειών, στερούνται βασικά εργασιακά δικαιώματα.

Με πρώτο και κυριότερο το γεγονός ότι, ύστερα από τρεις ανανεώσεις συμβάσεων ορισμένου χρόνου (τρίμηνες, είτε εξάμηνες είτε ακόμα και χρόνου), οι εργολάβοι στους οποίους απασχολούνται δεν ανανεώνουν τις συμβάσεις τους για διάστημα 45 ήμερων.

Αυτή η υποχρεωτική «άδεια», που ανακοινώνεται στους εργολαβικούς εργαζόμενους λίγο πριν από τη λήξη του ωραρίου της τελευταίας ημέρας του μήνα, επιβάλλεται από τους εργολάβους, ώστε να μην αποκτήσουν τα δικαιώματα που προβλέπει η νομοθεσία με συμβάσεις αορίστου χρόνου.

Αδήλωτη-ανασφάλιστη εργασία

Πέρα από αυτή την ισόβια ομηρία, αυτή η σχέση εργασίας έχει παρεπόμενα εις βάρος και πάλι των εργαζομένων, αλλά υπέρ των εργολάβων, αφού δεν δικαιούνται τριετίες, επίδομα γάμου, επίδομα ανθυγιεινής εργασίας και βάρδιας.

Η απλήρωτη, αδήλωτη και ανασφάλιστη εργασία δεν λείπουν από την εργοδοτική πρακτική, ενώ δεν λαμβάνουν βαρέα ανθυγιεινά ένσημα.

Και, όταν αποτολμούν να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, υφίστανται τραμπουκισμούς και απειλές από τους υπεύθυνους των εργολαβικών εταιρειών, ακόμη και από εργοδοτικούς συναδέλφους τους.

Με πιο πρόσφατο το περιστατικό στα ΕΛ.ΠΕ. Θεσσαλονίκης, όπου εργολαβικός εργαζόμενος επιτέθηκε και προπηλάκισε συνάδελφό του, διότι έλαβε μέρος στην ψηφοφορία που διενεργούσε το σωματείο τους για την πραγματοποίηση κινητοποιήσεων.

[…]

Η εταιρία απαντά άμεσα με ανακοίνωση δύο ημέρες μετά τονίζοντας τις ανάγκες που καλύπτουν οι εργαζόμενοι σε εργασίες «σίτισης και φύλαξης και καθαριότητας»:

[…]

H ανάθεση επιμέρους δραστηριοτήτων και λειτουργιών υποστηρικτικού (διοικητικές, τεχνικές υπηρεσίες) ή περιφερειακού χαρακτήρα (π.χ. φύλαξη, καθαριότητα, σίτιση, συντήρηση μηχανολογικού εξοπλισμού) σε τρίτες επιχειρήσεις, είναι μια συνήθης και νόμιμη επιχειρηματική πρακτική.

Ο Ομιλος ΕΛΠΕ συμβάλλεται, μέσω διαγωνιστικών διαδικασιών που διεξάγονται δυνάμει του Κανονισμού Προμηθειών του Ομίλου, με εταιρείες που διαθέτουν την κατάλληλη τεχνογνωσία και υποδομή, τα υψηλά επαγγελματικά πρότυπα, καθώς και τον απαραίτητο εξοπλισμό και οργάνωση για την εκτέλεση των έργων και υπηρεσιών που αναλαμβάνουν.

Η παροχή υπηρεσιών φύλαξης, σίτισης και καθαριότητας, ανατίθεται μέσω διαγωνιστικής διαδικασίας σε εξωτερικούς συνεργάτες, λαμβάνοντας υπόψη ότι δεν υπάρχει η δυνατότητα πρόσληψης και ένταξης στην ΕΣΣΕ ΕΛΠΕ αντίστοιχων ειδικοτήτων, όπως προβλέπεται και από τη συμφωνία της Διοίκησης της Εταιρείας με το Σωματείο των εργαζομένων σε αυτήν, από 1/8/2011.

Συμπερασματικά, θα πρέπει να καταστεί σαφές ότι οι αναφορές σε “κάτεργα”, “νταχάου” και “σύγχρονους σκλάβους” δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα και παραγνωρίζουν το γεγονός ότι για τις συγκεκριμένες θέσεις εργασίας συνωθούνται εκατοντάδες συμπολίτες μας, που προφανώς κάθε άλλο παρά να “υποδουλωθούν” επιθυμούν».

9/5/2018: μπήκα στο twitter για να αναζητήσω πόσοι θυμήθηκαν την χθεσινή ημέρα: Μόλις 2 άνθρωποι, και ένας ειδησεογραφικός τόπος, το CityView, που είχε ανακοίνωση των ΕΛΠΕ για την χθεσινή ημέρα μνήμης, με αναφορά σε αγορά και δωρεά δύο αναπνευστήρων αξίας 65.000 ευρώ. Μου έκανε εντύπωση που κανείς δεν το θυμάται πια αλλά τα ΕΛΠΕ έκαναν τρία χρόνια μετά τέτοια ενέργεια. Το αναζήτησα στον δικτυακό τους τόπο, για να αντιληφθώ τελικά ότι δεν ήταν λάθος ο τίτλος και το κείμενο στο CityView που αναφερόταν σε «έναν χρόνο μετά» αλλά η ημερομηνία της ανάρτησης, και η ανακοίνωση από τα ΕΛΠΕ έγινε το 2016…

Πριν δύο ημέρες, το αρμόδιο όργανο των δημοσιογράφων, η Ένωση Συντακτών, αποφάσισε κατά πλειοψηφία ποινές σε τρεις δημοσιογράφους-μέλη της, τους Άρη Πορτοσάλτε (Σκάι, 12 μήνες διαγραφής, Σταμάτη Μαλέλη (Σκάι, 18 μήνες διαγραφής), και Νίκο Κονιτόπουλο (Σκάι, 6 μήνες διαγραφής), ποινές επίπληξης σε τέσσερα μέλη της (Όλγα Τρέμη, Μαρία Σαράφογλου, Μαρία Χούκλη και Μανώλη Καψή) και αθώωσε άλλον έναν (Πρετεντέρης).

Από την ημέρα της ανακοίνωσης, διαβάζω tweets/άρθρα κυρίως (αλλά όχι μόνο) από δημοσιογράφους που σχεδόν αποκλειστικά ψέγουν την ΕΣΗΕΑ για την απόφασή της. Ξεκινούν από την απλή κριτική, και φτάνουν σε εκφράσεις και θέσεις που αγγίζουν τα όρια του παραλογισμού, ότι Χούντα έχει πλέον απλώσει τα χέρια της στην δημοσιογραφία στην Ελλάδα. Στο παρόν άρθρο δεν αναφέρομαι στις θέσεις των κομμάτων, ή τις αντιδράσεις του υπόλοιπου κόσμου – η σκέψη μου έχει να κάνει με τους δημοσιογράφους, και την αντίδρασή τους.

Κατ’ αρχάς δεν θέλω να κρίνω την απόφαση του οργάνου των δημοσιογράφων. Πρώτον γιατί η ΕΣΗΕΑ ψηφίζεται από δημοσιογράφους, οπότε μπορούν να την ελέγξουν αυτοί, να την κρίνουν και να την τιμωρήσουν αν έσφαλε και δεν τήρησε το καταστατικό της. Δεύτερον, και πιο σημαντικό, η ΕΣΗΕΑ δεν έχει (ακόμα, δύο ημέρες μετά) όχι μόνο δικαιολογήσει – μα ούτε καν αναρτήσει στον δικτυακό της τόπο την απόφασή της. Όταν το κάνει, παρότι δεν είμαι δημοσιογράφος, αν χρειαστεί θα πάρω θέση – προς το παρόν, προσωπικά δεν θα κρίνω.

Αυτό που έχω όμως χειροπιαστό, είναι οι αντιδράσεις. Και αυτό είναι που με προβλημάτισε περισσότερο.

Όπως είπα και πριν, δεν μπορώ να κρίνω την απόφαση της ΕΣΗΕΑ. Αλλά, για χάρη της κουβέντας και μόνο, θα δεχθώ ότι οποιαδήποτε τιμωρία, είναι ένας περιορισμός, και η δημοσιογραφία θα έπρεπε να έχει ελάχιστους περιορισμούς – δίκαιους, και σαφέστατα τεκμηριωμένους.

Το πρόβλημά μου όμως, είναι ότι πέρασαν κοντά δέκα μήνες, από τότε που (θεωρώ, εγώ, να το συζητήσουμε αν χρειαστεί) ότι η δημοσιογραφία πέρασε ένα από τα μεγαλύτερα πλήγματα στην ιστορία της.

Δέκα μήνες.

Όλο αυτό το διάστημα, τι;

Είναι (συμφωνήσαμε, για την κουβέντα) και θεμιτό και δίκαιο να διαμαρτύρονται όσοι διαμαρτύρονται για την απόφαση της ΕΣΗΕΑ. Αντιλαμβάνονται όμως ότι έμειναν (όσοι έμειναν) σιωπηλοί δέκα μήνες τώρα; Χρόνια τώρα; Όχι μόνο με το δημοψήφισμα, ούτε μόνο πριν ή μετά από αυτό;

Κάθε φορά που ένας ιδιοκτήτης μέσου ενημέρωσης, ή φίλος του καλείτο στην δικαιοσύνη, και δεν ήταν είδηση για κανέναν. Κάθε φορά που μία εκπομπή παρανομούσε(!) με την προβολή της σε μέρα που ο νόμος απαγόρευε. Για κάθε δάνειο που πήγε στην μία εφημερίδα, την δική μας – μα όχι στην άλλη, που δεν μας βόλευε. Για κάθε κρατική διαφήμιση σε ανύπαρκτα έντυπα. Για κάθε μία εκπομπή που φώναζε μόνο τους ανθρώπους με τους οποίους συμφωνούσε η γραμμή της. Για κάθε έναν παππού που σπρωχνόταν(!) σε ζωντανό ρεπορτάζ αν η θέση του δεν ταίριαζε με αυτήν του σταθμού. Για κάθε ατιμώρητο ψέμα που ειπώθηκε από μέσο ενημέρωσης. Για κάθε έναν δημοσιογράφο που απολυόταν αν δεν ταίριαζε η γνώμη του με αυτήν του διευθυντή του. Για κάθε «παράληψη» είδησης – ακόμα και αν αφορούσε χιλιάδες ανθρώπους. Για κάθε ένα «τι να κάνουμε που όλοι είναι μαζί μας». Για κάθε ένα «θα γίνουμε Γκάμπια» αν δεν ψηφίσουμε αυτό που θέλει ο σταθμός. Για κάθε ένα επιπλέον δάνειο από χρεοκοπημένη τράπεζα, σε χρεοκοπημένη επιχείρηση τύπου. Για κάθε ένα «Ξέραμε ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, μα δεν το λέγαμε».

Που ήταν οι διαμαρτυρίες τότε;

Ο δημοσιογράφος δεν είναι μάγειρας. Είναι ερευνητής της αλήθειας. Αν ένας μάγειρας είναι σκάρτος, δεν είναι δουλειά των συναδέλφων του να ερευνήσουν τα λάθη του. Αν όμως κάποιος είναι δημοσιογράφος είναι μέρος της δημοσιογραφίας και καθήκον του να ερευνήσει την αλήθεια – ακόμα και αν πληγώνει φίλους, πεποιθήσεις ή αφεντικά. Κυρίως τότε! Είναι μέρος του λειτουργήματος που οφείλει να τιμά, μέρος της αλήθειας που οφείλει να υπηρετεί.

Που ήταν οι έρευνες τότε;

Τα δημοσιογραφικά μέσα επιβιώνουν παρά φύσιν με δυσθεώρητα δάνεια, χωρίς πωλήσεις, με πλήρη απαξίωση του αγοραστικού κοινού για την αξία τους. Έχουν πιαστεί να λένε ψέμματα, να επιβάλλουν την άποψή τους ως μοναδική, να κρύβουν κάθε τι που δεν εξυπηρετεί την εκάστοτε ατζέντα τους. Έχουν διαπλεκόμενα συμφέροντα με επιχειρήσεις, με κόμματα, με κυβερνήσεις και με τράπεζες – με ο,τι δηλαδή θα έπρεπε, κανονικά, να ελέγχουν αυστηρά και δίκαια. Οι πράξεις αυτών που δεν ελέγχονται από την δημοσιογραφία, ή που προωθούνται σε βάση μίας ατζέντας που εξυπηρετεί όλους, έχουν αντίκτυπο εδώ και χρόνια σε όλη την κοινωνία.

Που είναι ο έλεγχος για όλα αυτά;

Όταν η ΕΣΗΕΑ δεήσει να εξηγήσει την απόφασή της, θα κρίνουμε και την διαδικασία του σκεπτικού της. Μέχρι τότε, (ως πολίτης-δημοσιογράφος δεν είμαι) να σταθώ απέναντί της, αλληλέγγυός σας, αλληλλέγγυος του Πορτοσάλτε, του Μαλέλη, της Χούκλη, του Μπογδάνου, του Πρετεντέρη και του Παπαδημητρίου, αν το θέλετε τόσο πολύ, για την φίμωση που τους επέβαλλε. Εντάξει.

Όμως κάποιος, κάπως, πρέπει να καθαρίσει. Το επάγγελμα της δημοσιογραφίας έχει λερωθεί πολύ. Τα σημάδια της απαξίωσης φαίνονται καθαρά.

Ο βασιλιάς είναι γυμνός καιρό τώρα, και βρώμικος – και η σιωπή όλων μας για την κατάντια του δεν τον ντύνει. Οι φωνές για φίμωση, δεν τον ντύνουν. Οι φωνές για αδικίες, δεν τον ντύνουν. Αν δεν το αναγνωρίσουμε, σαφώς και ειλικρινώς, δεν θα γίνει ποτέ το πρώτο βήμα για να σταθεί ξανά αξιοπρεπής.

Αν υπάρχει όντως δημοσιογραφική φίμωση όπως διαμαρτύρονται κάποιοι σήμερα στην Ελλάδα, δεν επεβλήθηκε από την ΕΣΗΕΑ μόλις τώρα. Επεβλήθηκε τόσο καιρό με την σιωπή μας.

Την Κυριακή 6 Μαρτίου 2016, πριν τρεις μόλις ημέρες, έγινε κάτι που θεωρώ ότι είναι εντυπωσιακό: Αρκετές χιλιάδες άνθρωποι, πήγαν μέχρι το Σύνταγμα, και άφησαν από τις 10 το πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα ο,τι μπορούσε ο καθένας – από το υστέρημά του, ως βοήθεια για τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη.

Κυρίως για τους πρόσφυγες, μα όχι μόνο γι’ αυτούς.

Γιατί είναι εντυπωσιακό;

Κυρίως γιατί κατά την δική μου οπτική πλευρά, οι πρόσφυγες έχουν δεχθεί μία απίστευτη επίθεση (εντός των τειχών μας, μα προφανώς όχι μόνο), μία δαιμονοποίηση σχεδόν χωρίς προηγούμενο, όχι μόνο από τις ρατσιστικές φωνές που κατά παράδοση ενοχλούνται από οτιδήποτε ξένο, μα και από τους μετριοπαθέστερους εξ υμών – κάτι που μου προκαλεί, διαρκώς, μεγάλη εντύπωση.

Έχει γίνει θεωρώ μία εκτεταμένη (και, με μεγάλη προσοχή θα έλεγα και συνειδητή) προσπάθεια να απολέσουν την προσφυγική τους ιδιότητα, να θεωρηθούν «πρόβλημα», να είναι δακτυλοδεικτούμενοι γιατί έχουν κινητά(!) ή ένα δεύτερο ζευγάρι παπούτσια, να συζητάμε για την φυλάκισή τους(!) σε ειδικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, να εξομοιωθούν (με αρνητικό πρόσημο) με τους οικονομικούς μετανάστες – και όλοι μαζί να γίνουν οι «λαθρομετανάστες», για τους οποίους είμαστε ήδη από το παρελθόν εξοπλισμένοι να τους προσάψουμε πολλά («φέρνουν αρρώστιες», «ρίχνουν την ποιότητά μας», «θα μας φάνε τις δουλειές», «μας ισλαμοποιούν», «δεν χωράμε» και άλλα αντίστοιχης ποιότητας)

Αυτή η εικόνα υπάρχει χρόνια – και επανέρχεται με συγκεκριμένες δηλώσεις κυρίως από τον πολιτικό και θρησκευτικό χώρο, φουντώνοντας, σε κάθε κύμα, μία επιφύλαξη στην καλύτερη περίπτωση και μία αμφιβολία στον κόσμο, σε ανθρώπους που δεν έχουν πρόσβαση στην ενημέρωση για το τι είναι ο μετανάστης, τι ο πρόσφυγας, και τι δικαιώματα έχει ο καθένας σε κάθε πολιτισμένη χώρα.

(Όπως είδατε, περιγράφω χωρίς συναισθηματισμούς όπως συνηθίζω, just the facts αυτήν την φορά)

Την Κυριακή λοιπόν, θεωρώ ότι αυτό που έγινε είναι εντυπωσιακό. Όχι μόνο εγώ – όλοι όσοι κατάφεραν να πάνε, είτε για να βοηθήσουν είτε για να ..βοηθήσουν αυτούς που βοηθούν, το περιγράφουν ως μία στιγμή αγαλλίασης, μία απόδοση μίας άλλης πραγματικότητας, διαφορετικής από τις κομμένες γουρουνοκεφαλές και τα οργωμένα χωράφια, τα καμμένα στρατόπεδα και τις αισχρές επίσημες και μη δηλώσεις.

Αλλά, το μάθαμε;

Σε μία προσπάθειά μου να εξηγήσω μέσω twitter στον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας ότι αυτή είναι η εικόνα που πρέπει να υποστηριχθεί, ότι σ’ αυτό είναι που πρέπει να επενδύσουμε ακόμα περισσότερο, ότι αυτό είναι ένα παράδειγμα ότι ο ρατσισμός δεν έχει πάρα μόνο κραυγές, μα η αλληλεγγύη έχει ρίζες για να φυτρώσει μία καλύτερη μέρα για όλους, ένας συνσχολιαστής με προβλημάτισε με ένα σχόλιό του:

Ξεκίνησα (πάλι περιγράφω χωρίς συναισθηματισμούς, τους χρωστώ για άλλο άρθρο) να αναζητώ την αλήθεια. Είναι δυνατόν να αγνοήθηκε η ενέργεια περισσότερων από δέκα χιλιάδων ανθρώπων, εκατοντάδων εθελοντών, στην κεντρικότερη πλατεία της Αθήνας; Είναι δυνατόν τα μεγάλα ΜΜΕ να έκαναν ότι …δεν είδαν αυτό (το για μένα κορυφαίο ίσως γεγονός συλλογικής αλληλεγγύης) και να μην του χάρισαν …ούτε μία αναφορά;

Είδα τα κεντρικά δελτία ειδήσεων της Κυριακής online. Καμία απολύτως αναφορά. Είδα τα κεντρικά δελτία ειδήσεων της Δευτέρας, της επόμενης μέρας, μήπως και …δεν ήταν έτοιμοι να δείξουν κάτι τέτοιο στο δελτίο τους λόγω Σαββατοκύριακου.

Καμία – απολύτως – αναφορά.

Έχω ειλικρινά βραχυκυκλώσει.

~

Κοιτάξτε, είμαι προετοιμασμένος για κάποια πράγματα. Πχ η πρόσφατη πορεία που έγινε στην Θεσσαλονίκη με τους αντίθετους στην Eldorado Gold και την «επένδυση» στις Σκουριες, είμαι προετοιμασμένος ότι δεν θα παίξει. Δεν το καταλαβαίνω, μα είμαι προετοιμασμένος. Η είδηση ότι ο Παπασταύρου πλήρωσε ένα πρόστιμο μερικών εκατομμυρίων, επίσης, είμαι προετοιμασμένος ότι δεν θα χωρέσει στα δελτία ειδήσεων. Η νέα έρευνα για το The Mall, επίσης, δεν θα αναφερθεί πουθενά.

Ok, δεν μ’ αρέσει, αλλά το καταλαβαίνω. Κάποιοι ενοχλούνται, κάποιοι έχουν συμφέροντα, κάποιοι μέτοχοι θα αντιδράσουν -το καταλαβαίνω.

Μα αυτό;

Τι κακό μπορεί να έχει, ποιους μπορεί να ενόχλησε αυτή η μεγαλειώδης ενέργεια; Σε ποιους μπορεί να έκατσε στραβά, και τι σχέδια μπορεί να χαλάει η εικόνα πάνω από δέκα χιλιάδων Αθηναίων που δίνουν, εν μέσω κρίσης και ανασφάλειας για τον καθένα μας, ο,τι μπορεί ο καθένας, για τους πρόσφυγες; Δεν είναι ότι δεν έγινε – έγινε, δεκάδες αναφορές στο διαδίκτυο πιστοποιούν και τον κόσμο, και την συγκίνηση που προκάλεσε.

Γιατί να αγνοηθεί έτσι; Γιατί να μην επικοινωνηθεί;

Ειλικρινά, δεν το χωράει ο νους μου. Δεν μπορω να κατανοήσω γιατί ΟΛΟΙ οι μεγάλοι τηλεοπτικοί σταθμοί, και ΟΛΑ τα εντυπα μέσα στα εξώφυλλά τους, έκαναν ότι δεν είδαν αυτό που θα έπρεπε να κάνει περήφανους όλους τους Έλληνες.

Νόμιζα ότι ρατσισμός έχει φυτρώσει, και έκανα λάθος, οι άνθρωποι έδειξαν την ψυχή τους. Χωρίς ανταλλάγματα, χωρίς να προσδοκούν σε προσωπική προβολή, ή διαφήμιση για την ενέργειά τους.

Νόμιζα ότι όλοι ήμασταν υπερήφανοι με αυτήν την δήλωση αλληλεγγύης, μα έκανα λάθος, και αδυνατώ να κατανοήσω γιατί.

Κάποιοι φαίνεται δεν είναι υπερήφανοι, και τυφλώνουν τους πάντες για να μην δουν αυτήν την εκκωφαντική (κατ’ εμέ) δήλωση.

Και δεν έχω καμία εξήγηση γι’ αυτό.

~

Δελτία ειδήσεων:

Mega 7/3/2016
Σκαι 7/3/2016
Σκαι 6/3/2016
Antenna 7/3/2016
Antenna 6/3/2016

Εξώφυλλα εφημερίδων Δευτέρας, 7 Μαρτίου 2016

update: Μάζεψα όσα περισσότερα tweets μπορούσα για το θέμα, για να μην ξεχαστούν. Έκανα αναζήτηση με την λέξη «Σύνταγμα» οπότε, μοιραία, πολλά έμειναν έξω – αν μου στείλετε θα τα προσθέσω 🙂

Ο ρεπόρτερ κουνάει το χέρι του. Το πλάνο έχει ήδη ανοίξει, μα ο ίδιος δεν το ξέρει, και η κίνησή του καταγράφεται. Οι συνεννοημένοι αγρότες, λίγο ξαφνιασμένοι, ρίχνουν τις καρδάρες – το γάλα χύνεται στα πόδια του ρεπόρτερ και του συνεντευξιαζόμενου.

Το θέαμα έγινε.

Αυτό το θέαμα, όντως, δεν έχει ημερομηνία. Όσοι έχουν την ευκαιρία να θέσουν τις θέσεις τους στο σπίτι κάθε τηλεθεατή, θα το εκμεταλλευτούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Τα συνθήματα, θα ειπωθούν εκείνη την ώρα, χάρη σε κάποιον που θα τους ειδοποιήσει ότι είναι «στον αέρα». Όλοι θα είναι μαζεμένοι πίσω – επιβάλλεται η συγκέντρωση να είναι μαζική. Το πάθος θα ξεχειλίσει – ακόμα και αν είναι παροδικό: πόσο κρατά ένα ρεπορτάζ; Ένα, δύο, πέντε λεπτά; Το μήνυμα πρέπει να περάσει στο γυαλί. Είτε είναι προεκλογικός λόγος, είτε είναι διαμαρτυρία, είτε από τα δεξιά, είτε από τα αριστερά, είτε εντός, είτε εκτός Ελλάδας, το θέαμα της ενημέρωσης είναι πράγματι το ίδιο παντού.

Τα λέει σήμερα και ο Δημήτρης Οικονόμου, στον ΣΚΑΙ.

Το πρόβλημα είναι ότι αυτή είναι η δημοσιογραφία που έχουμε, όχι αυτή που χρειαζόμαστε. Είναι η δημοσιογραφία που χρησιμοποιείται όχι για να περάσει απλώς την είδηση, μα την είδηση που πρέπει να περαστεί. Η δημοσιογραφία εργαλείο, που αποδέχεται, μαζί της και εμείς, ότι η ουσία είναι στο θέαμα, στις καλύτερες τηλεθεάσεις, στο πιο χοτ γεγονός.Ο βουλευτής που θα κάνει την περισσότερη φασαρία, που θα πει τα πιο απίστευτα πράγματα, θα φωνάξει πιο δυνατά ή θα τραβάει τα βλέμματα, θα γίνει περιζήτητος. Όποιος μεταδώσει πιο συμπυκνωμένα τον κόσμο στην προεκλογική εκστρατεία θα είναι ο αγαπημένος του πολιτικού.

Ξαφνικά, η δημοσιογραφία δεν εμφανίζει ψυχρά την αλήθεια – εμφανίζει μια εικονική αλήθεια. Μια φτιασιδωμένη αλήθεια. Σκηνοθετεί μια αλήθεια. Δεν την ξεγυμνώνει μπροστά στα μάτια μας, δεν την αμφισβητεί διαρκώς ως οφείλει- την ντύνει με τα πιο ενδιαφέροντα χρώματα.

Η αλήθεια γίνεται προϊόν.

Ως προϊόν όμως, η αλήθεια δεν είναι πια αλήθεια. Ένας χυμένος από αγανάκτηση κουβάς με γάλα, που πρέπει να εντυπωσιάσει στα 5′ αναλογούμενου χρόνου στο δελτίο ειδήσεων. Μία συγκέντρωση πολιτικού, που πρέπει να «ξεχειλώνει» στο κάδρο του σκηνοθέτη, ακόμα και αν πρόκειται για πενήντα άτομα. Η είδηση θα περάσει από πρίσμα, ο δολοφόνος θα γίνει «μανιακός» αν αυτό φέρει περισσότερη τηλεθέαση και κρατήσει το κοινό, ή μία είδηση αποσιωπηθεί τελείως αν αυτό βολέψει κάπως κάπου:

> Το ξέρατε πχ ότι έκαναν απεργία πείνας στην Ελλάδα το 2014 περίπου τέσσερις χιλιάδες άνθρωποι, μία από τις μεγαλύτερες στα χρονικά στην Ευρώπη; Όχι, γιατί δεν εμφανίστηκε ως είδηση ποτέ, σε κανένα δελτίο ειδήσεων των μεγαλύτερων ΜΜΕ.

> Το ξέρετε πχ ότι υπήρξε τρομοκρατικό χτύπημα στην Coca-Cola στην Ελλάδα το 2013; Ότι φιάλες της τις είχαν αναμίξει με οξύ, αναγκάζοντας την εταιρία σε πλήρη απόσυρση όλου του υλικού της; Όχι – παρά την ανακοίνωση και από την εταιρία και από την αστυνομία – γιατί δεν θεωρήθηκε αρκετά σημαντικό ώστε να πάρει τον χρόνο που της αναλογούσε ως είδηση. Δεν αναφέρεται ποτέ ούτε καν ιστορικά ως τρομοκρατική ενέργεια!

Αναφέρω μόλις δύο κραυγαλέα παραδείγματα – υπάρχουν δεκάδες, πολλά δεν τα ξέρω ούτε και εγώ. Θα απέκρυπτε ένας δημοσιογράφος τέτοιες ειδήσεις; Ποτέ, σε κανένα σημείο του κόσμου, κανείς αληθινός δημοσιογράφος που σέβεται την αλήθεια. Μα όταν η αλήθεια είναι προϊόν, μπορεί να γίνει ανταλλάξιμο. Μπορεί να χάσει την σημασία της, ή να διογκωθεί – ανάλογα με το τι ισχυροποιεί την αξία της ως προϊόν.

Όταν η αλήθεια φτιασιδώνεται, θετικά ή αρνητικά – δεν είναι πια αλήθεια. Όταν ο δημοσιογράφος ανέχεται την αλλαγή αυτή (πόσο μάλλον όταν ο ίδιος την επηρεάζει) δεν είναι πια δημοσιογράφος: Είναι σκηνοθέτης. Φτιάχνει μία ιστορία. Δεν την περιγράφει πια, την δημιουργεί, όπως νομίζει εκείνος.

Όταν συμφωνεί μαζί της, για παράδειγμα, αποκτά σημασία και αξίζει προβολής. Όταν διαφωνεί μαζί της, θα αναφερθεί τον ελάχιστο δυνατόν χρόνο. Το μάθαμε σχετικά πρόσφατα, και αρκετά βίαια αυτό.

Αυτή είναι η δημοσιογραφία που έχουμε, ναι, μα όχι αυτή που χρειαζόμαστε. Η δημοσιογραφία που χρειαζόμαστε, δεν διαχειρίζεται την είδηση, αναδεικνύει την αλήθεια – είτε της αρέσει, είτε όχι:

Δύο «ερασιτέχνες» πολίτες-δημοσιογράφοι του OmniaTV, όταν επέκειτο η μεταφορά των Ρομά στον καταυλισμό Πατέρας, άκουσαν τις ενστάσεις τους, πήγαν οι ίδιοι με το αυτοκίνητό τους, και κατέγραψαν ο,τι είδαν. Χωρίς φτιασιδώματα, μουσικές επενδύσεις για εφέ, ή φτιαχτά πλάνα υπο εντυπωσιακή γωνία. Αυτές οι σκηνές, που αποδείκνυαν τις καταγγελίες των Ρομά, δεν είχαν παιχτεί μέχρι τότε ποτέ, σε κανένα ρεπορτάζ. Όσα ανέφεραν ως τότε οι δημοσιογράφοι (και πολλοί και στην συνέχεια) ήταν αναπαραγωγές των κυβερνητικών δελτίων τύπου. Ουδείς είχε αναζητήσει την αλήθεια.

~

Και κάτι ακόμα, πριν κλείσω.

Ο δημοσιογράφος Δημήτρης Οικονόμου, ενοχλημένος από τις αντιδράσεις, αναφέρει για την σκηνοθεσία του χυμένου γάλακτος:

«Πρόκειται περί απίστευτης γελοιότητας ορισμένων ηλιθίων που δεν ξέρουν πως γίνεται η τηλεόραση και λένε ότι ο ΣΚΑΙ σκηνοθέτησε το χύσιμο του γάλατος. Έτσι γίνεται στην εικόνα! Ο αγρότης το χύνει το γάλα και κάνει τη δουλειά, για να το δεις εσύ. Εμείς, οι υπόλοιποι. Πως θα γίνει αλλιώς;»

Δεν είναι ότι δεν ξέρουμε πως γίνεται η τηλεόραση αγαπητέ κύριε Οικονόμου. Ξέρουμε καλά πως γίνεται η τηλεόραση. Απλώς μας ενοχλεί που γίνεται έτσι. Δεν θέλουμε να γίνεται έτσι. Για αυτό αντιδράμε – όχι γιατί δεν ξέρουμε:

Γιατί δεν θέλουμε την δημοσιογραφία που έχουμε. Δεν θέλουμε την δημοσιογραφία που θέλετε να μας δώσετε. Θέλουμε αυτήν που χρειαζόμαστε.

Και αν επιμείνουμε να την ζητάμε, όσο γελοίοι και ηλίθιοι να σου φαινόμαστε τώρα – θα την κερδίσουμε κιόλας.


Γιορτινές ημέρες γύρω μου. Φωτάκια, εορταστικά ωράρια καταστημάτων, καλεσμένοι, επισκέψεις, χάρτινα περιτυλίγματα, ευχές.

Όχι πολύ μακρυά από μένα, κάποιοι άνθρωποι, με ασθένειες σοβαρές, με κομμένα πόδια, πληγές παντού, καρκίνους, ανάμεσα σε ανθεκτικότερες από αυτούς κατσαρίδες, οροθετικοί, πίσω από κάγκελα – δεν άντεξαν άλλο. Οι δυνατότεροι εξ αυτών, που πάλεψαν με όπλο την αποχή από το συσσίτιο, την αποχή από τα φάρμακα που θα τους κάνουν καλύτερα, γονάτισαν, και ανέστειλαν την κινητοποίησή τους.

Το πρώτο πράγμα που αναρωτήθηκα πραγματικά ακούγοντας για το Κολαστήριο, το νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού, ήταν «γιατί

Οι άνθρωποι αυτοί ζητούν να μεταχειρίζονται σαν άνθρωποι: αν είναι ασθενείς, να έχουν γιατρούς, αν ο ίδιος ο νόμος που τους έκλεισε πίσω από τα κάγκελα είναι τώρα υπερ τους, να εφαρμόζεται σωστά. Γιατί είναι δύσκολο; Γιατί αυτά τα αιτήματα να αποτελούν μία μάχη ετών; Μπορεί να έχει κόστος, ναι – μα δεν θα έπρεπε να είναι αρκετός ως ανασταλτικός λόγος αυτό: μεγαλύτερο κόστος έχει, αν το θέλουμε έτσι, κάθε χαμένη μάχη στα δικαστήρια, κάθε πρόστιμο για κατάφωρη παραβίαση ανθρώπινων δικαιωμάτων. Μπορεί να εχει δουλειά, ναι – μα περισσότερη δουλειά πρέπει να είναι να παλεύεις να κάνεις πως δεν ακούς τις κραυγές τους. Μπορεί, πιθανόν να είναι αντιδημοφιλές να βοηθάς σ’ αυτήν την εποχή κρατούμενους – μα δεν μπορεί να είναι πιο αντιδημοφιλές από το να πρέπει να ξεκρεμάσεις από το ταβάνι τον άνθρωπο που δεν άντεξε άλλο την κόλαση…

…Γιατί;

Από τότε που άρχισα να ασχολούμαι, έμεινα άμεσα ικανοποιημένος από την συμπαράσταση. Τότε, μπορεί να είχα απέναντί μου μία κυβέρνηση που δεν έδειχνε απολύτως κανένα ενδιαφέρον για το θέμα -θα μου επιτρέψετε να πω, ούτε καν ανθρώπινο- μα αντιθέτως, είχα δίπλα μου πολύ κόσμο, είτε αναγνωρισμένους δημοσιογράφους – άνθρωποι που βοήθησαν όσο το δυνατόν περισσότερο, κατ’ αρχάς, να γίνει γνωστό το αίσχος, μα είχα δίπλα μου και απίστευτα πολλούς φίλους, επώνυμους δικτυακά και μη, που ανακινούσαν το θέμα κάθε φορά που το έφερνα μπροστά τους, που το θυμόμασταν όλοι μαζί, αναγνώριζαν την συλλογική μας ευθύνη, πίεζαν ατομικά και πολιτικά, για να αλλάξει αυτό το βρωμερό σκηνικό.

Η δε τότε αντιπολίτευση -και νυν κυβέρνηση- έδειξε ενδιαφέρον, βουλευτές πήγαν εκεί να καταγράψουν τις συνθήκες, έμοιαζαν να ενδιαφέρονταν αληθινά για όλο αυτό.

Και όταν έγιναν πια κυβέρνηση, πράγματι, (όπως καταλαβαίνω, δεν έχω πλήρη εικόνα) κάποια πράγματα άλλαξαν, κάποιοι νόμοι τέθηκαν, κάποια πράγματα καλυτέρεψαν….

….μα νοσοκομείο το νοσοκομείο δεν έγινε ποτέ. Και βρεθήκαμε πάλι στα ίδια, να μιλάμε για σιωπές μηνών, για ανθρώπους που κρεμιούνται [1], να μιλάμε για ανθρώπους που σβήνουν από καρκίνο στην φυλακή, για οροθετικούς που δεν παίρνουν την σωστή αγωγή και η εύθραυστη υγεία τους δεν προστατεύεται ούτε στο ελάχιστο.

Και ξαναρχίσαμε να φωνάζουμε, οι λίγοι, οι πολλοί, για τα αυτονόητα, για ένα γαμημένο ασθενοφόρο, για μία μετάβαση ευθύνης στο Υπουργείο Υγείας, για χώρους, για γιατρούς.

Για τα αυτονόητα.

Τον τελευταίο καιρό, έχω μουδιάσει κάπως. Ποιος είναι φυλακή;

Ακούστε με, δεν το λέω τυχαία. Έχω, από την μία πλευρά, δεκάδες ανθρώπους που ουρλιάζουν «Σώστε το Κολαστήριο, οι άνθρωποι πεθαίνουν», μα δεν γίνεται τίποτα. Κανείς δεν παίρνει σοβαρά την ευθύνη, η διοίκηση του «νοσοκομείου» παραμένει η ίδια – καμία τιμωρία στους υπευθύνους, οι νόμοι παρακάμπτονται ατιμώρητα.

Έχω από την άλλη πλευρά μερικές δεκάδες ανθρώπων, που έχουν στερηθεί τα πάντα, την ελευθερία τους, δικαίως – αυτό είπε ο νόμος, μα και την δική μας (ως κοινωνία) αξιοπρεπή μεταχείριση που αξίζουν, που δεν την στερήθηκαν από μία απόφαση δικαστηρίου – πως θα ήταν άλλωστε δυνατόν αυτό.

Και αυτοί οι άνθρωποι, επιλέγουν να πολεμήσουν ακόμα και γνωρίζοντας ότι αν τους πιάσουν να επικοινωνούν την κόλασή τους, θα τους χώσουν πιο βαθιά ακόμα στα κελιά τους – γνωρίζοντας ότι αν σταματήσουν τα φάρμακά τους, θα γίνουν ακόμα πιο άρρωστοι, αν σταματήσουν το φαγητό τους θα είναι ακόμα πιο αδύναμοι.

Οι απ’ εξω φωνάζουμε, μα δεν ακουγόμαστε. Σαν να μην φτάνουν πουθενά τα δίκαια ερωτήματά μας, σαν η φωνή μας δεν μην έχει καμία αξία, σαν το αίτημά μας να μην ακουμπάει κανέναν. Γύρω μας ένα τοίχος αδιαφορίας – δεν νομίζω ότι είμαστε πιο ελεύθεροι από τους φυλακισμένους.

Οι από μέσα, θυσιάζουν ο,τι πολυτιμότερο έχει ο καθένας, την υγεία του, την ζωή του, τις αντοχές του, την ίδια του την ελευθερία – γιατί πιστεύουν ότι αυτό είναι το σωστό να γίνει – δεν νομίζω ότι γίνεται να είσαι πιο ελεύθερος απο αυτό.

Δεν γίνεται να είσαι πιο ελεύθερος όταν το αναγνωρίζεις ως υπέρτατο αγαθό, άξιο κάθε θυσίας, όταν καταλαβαίνεις την ουσία της δικαιοσύνης, όταν θέτεις τον εαυτό σου σε κίνδυνο για να σωθείς – όχι απαραίτητα καν εσύ: ο διπλανός σου που βλέπεις να αδικείται και να υποφέρει.

Μας δίνουν ένα μάθημα ελευθερίας, αυτοί οι μέσα, εμάς των έξω. Μας εξηγούν, όχι σε εμάς που φωνάζουμε τόσο, όσο σε αυτούς που κάνουν ότι δεν ακούν, πόσο πολύτιμο είναι η ανθρωπιά, η δικαιοσύνη – και πόσα αξίζει να βάλεις σε κίνδυνο για να τα διεκδικήσεις.

Υπάρχει τίποτα πιο βαθιά ελεύθερο από αυτό;

~

Ήλπιζα μέχρι τις γιορτές, μία αλλαγή. Ήλπιζα ότι κάποιος θα έλεγε «ας δούμε τι ποινικές(; ) ευθύνες έχει μία διοίκηση που επιτρέπει αυτήν την κατάσταση, που έχει αυτό το τρομαχτικό ιστορικό», ήλπιζα ότι κάποιος θα έλεγε «να, τουλάχιστον διαθέτουμε αυτό το ασθενοφόρο για επείγουσες περιπτώσεις», ήλπιζα έστω ότι κάποιος θα έλεγε, «την τάδε του μηνός θα σας πούμε τι θα αλλάξει».

Είμαι ανόητος. Οι φωνές μου δεν φαίνεται ότι μπορούν να πιέσουν να γίνει αυτό. Δείτε τα αιτήματα των κρατουμένων [2] – στα περισσότερα, όσα μπορώ να κατανοήσω καθώς δεν έχω τις απαιτούμενες νομικές γνώσεις για όλα τους τα αιτήματα – δεν μπορώ παρά να αναφωνήσω «αυτονόητο»

Αυτονόητο, αλλά είμαι ανίκανος, φυλακισμένος σε τείχη σιωπής. Και εγώ, και όσοι φωνάζουμε, θα συνεχίσουμε να …παίρνουμε εμείς κουράγιο από τους ελεύθερους του «νοσοκομείου» των φυλακών Κορυδαλλού, που πολεμάνε κόντρα στην δική μας, συνολική αδιαφορία της κοινωνίας, κοιτώντας ο ένας τον άλλον σε κάθε χαμένη μέρα, και λέγοντας, «δεν πειράζει, όχι σήμερα, αύριο».

Γνωρίζοντας πολύ καλά, ότι για κάποιους εξ’ αυτών, δεν θα υπάρχει το αύριο γιατρειάς ή της ελευθερίας που δικαιούνται – θα λυγίζουν, στο τελικό στάδιο καρκίνου [3] πχ, στα εις θάνατον δεσμά που τους επέβαλε, παράνομα, καταχρηστικά, η δική μας «νόμιμη» κοινωνία.

Κοιτάξτε γύρω μας. Κοιτάξτε αυτήν την τρομαχτική ιστορία. Ποιος είναι στα αλήθεια ο φυλακισμένος; Και ποιοι είναι στα αλήθεια οι ελεύθεροι;

~

[1] 5/2/2015: https://twitter.com/kolastirio/status/563287489188995072

[2] 20/12/2015: https://twitter.com/kolastirio/status/678650972130906112

[3] 4/12/2015: https://twitter.com/kolastirio/status/672820968738418688

Μετά την (επιτέλους) ψήφιση της επέκτασης του Συμφώνου Συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια, ακούω, διαρκώς μία συγκεκριμένη κριτική:

«Καλά, ούτε η Κανέλλη δεν το ψήφισε; Αυτό έλειπε να μην το ψηφίσει και ο Κακλαμάνης!»

Δεν μου κάθεται καλά όλο αυτό, και θέλω να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη και να μοιραστώ μαζί σας την ενόχλησή μου:

Νομίζω ότι είναι λάθος αυτή η συλλογιστική. Αντιλαμβάνομαι το υπονοούμενο, και ας το συζητήσουμε: Η απόφαση αν κάποιοι άνθρωποι πρέπει ή όχι να έχουν πρόσβαση στα ίδια δικαιώματα που έχουν όλοι οι υπόλοιποι, δεν πρέπει να είναι συνισταμένη του όποιου τρόπου ζωής μας, είτε μας λένε Κανέλλη, είτε Κακλαμάνη, είτε Γεωργιάδη, είτε Πλεύρη.

Μου φαίνεται τελείως λάθος, πχ, να το συνδέουμε έτσι – είναι σαν να λέμε αυτός που έχει παιδιά, *πρέπει* να ψηφίσει έναν νόμο που δίνει επίδομα στις οικογένειες με παιδιά – όχι, δεν *πρέπει* τίποτα: Μπορεί πιθανόν να καταλάβει καλύτερα τα αιτήματα των γονιών – ναι, μα ένας νόμος είναι σωστός, ή είναι λάθος, ανεξαρτήτως αν ο βουλευτής με κάποιον τρόπο κερδίζει, ή χάνει προσωπικά από αυτόν.

Κανένας Ολυμπιακός βουλευτής δεν θα *έπρεπε* να ψηφίζει σαν Ολυμπιακός, κανένας Κυκλαδίτης για τις Κυκλάδες, και πάει λέγοντας.

Προσωπικά, έχω ακριβώς την ίδια απαίτηση να ψηφίσει τον νόμο και ο (κάθε) Κακλαμάνης, και η (κάθε) Κανέλλη, και ο (κάθε) Γεωργιάδης ή ο (κάθε) Μεϊμαράκης, και ο κάθε ετεροφιλόφυλος και ο κάθε ομοφυλόφιλος βουλευτής – γιατί θεωρώ ότι είναι ένας σωστός νόμος και, εφόσον αδιαφορήσω για τα προσωπικά του καθενός ως κοινωνία, τόσο δεν θα έπρεπε να με ενδιαφέρει καν ως συνισταμένη απόφασης.

Μα δεν είναι μόνο αυτό:

Συν τοις άλλοις, μου φαίνεται πως αυτή η συλλογιστική (και παίρνω απλώς αφορμή από εδώ, καθώς τις τελευταίες ώρες το ακούω συνέχεια) λειτουργεί ως μία «get out of the closed» απαίτηση – με την οποία είμαι, προσωπικά, κάθετα και απόλυτα αντίθετος: Αφού κανείς δεν πρέπει να ντρέπεται για τις ερωτικές (και όχι απλώς σεξουαλικές) προτιμήσεις του, δεν αντιλαμβάνομαι γιατί θα έπρεπε να νιώθει (με το ζόρι) «υπερήφανος». Αν νιώθει; Ας το πει, δεν έχω πρόβλημα. Μα αν θέλει να το κρατήσει για τον εαυτό του; Κανένα πρόβλημα. Αδιαφορώ ποιον ερωτεύεται ο καθένας, αν θέλει να το μοιραστεί με τους άλλους – θαυμάσια, αν δεν θέλει, επίσης θαυμάσια.

Δεν – μου – πέφτει – λόγος. Ούτε έτσι, ούτε αλλιώς.

Καταλαβαίνω απόλυτα την οργή όσων δέχονται επικρίσεις, διακρίσεις και πόλεμο επειδή δημοσιοποίησαν την σχέση τους σε μία κοινωνία που μιλά για τους «λίγους ανώμαλους», καταλαβαίνω ότι νιώθουν μόνοι τους σε μία μάχη που δεν τους αφορά αποκλειστικά: Μα το λάθος είναι οι επικρίσεις, όχι το να κρατήσεις την ιδιωτική σου ζωή ιδιωτική. Είναι μία θυσία που δεν απαιτώ από κανέναν να υποστεί, για χάρη καμίας μάχης. Αν είναι σωστό να μην δέχεσαι διακρίσεις, είναι σωστό να μην τις δέχεσαι για κανέναν λόγο, και είτε το δημοσιοποιείς, είτε όχι.

Αυτή η γνώμη μου, τυχόν σκέψεις σας στα σχόλια, ή στα social.

Κάτι δεν καταλαβαίνω. Κάτι δυσκολεύομαι πολύ να κατανοήσω.

Μισό λεπτό να δούμε μαζί τι συμβαίνει:

~

Πριν (αρκετούς πια) μήνες, στα διυλιστήρια των Ελληνικών Πετρελαίων (ΕΛΠΕ), μία έκρηξη σκοτώνει, τελικά, τέσσερις εργαζόμενους. Τους Μπάμπη Δευτεραίο, Ραμαντάν Ντελιλάϊ, Αντώνη Αβράμπου, Κώστα Μαγγούρα. Γίνονται τρεις έρευνες: Μία εσωτερική έρευνα από την ίδια την διοίκηση των ΕΛΠΕ, μία από την Πυροσβεστική, μία από την Επιθεώρηση Εργασίας. Μόνο η πρώτη έχει παραδοθεί μέχρι στιγμής, που αποδίδει την ευθύνη …στους εργαζόμενους που πέθαναν. Υπήρξε και μία αλλαγή στην διοίκηση, αλλά λόγω …συνταξιοδότησης.

Αυτά λεγόντουσαν όμως τότε:

Ένα έργο το οποίο αφορά τη συντήρηση όλων των μονάδων του διυλιστηρίου και θα έπρεπε να γίνει σε 45 μέρες, εδώ θέλουν να το τελειώσουν σε 23. Το έχουνε μοιράσει σε δεκάδες εργολάβους και έχουν προσλάβει 3000 εργαζόμενους, ανθρώπους που ήταν άνεργοι 2 χρόνια κι έρχονται για να κάνουν είκοσι μεροκάματα, δουλεύοντας 12 και 16 ώρες την ημέρα, σερί, χωρίς ρεπό. Για να πέσει το κόστος έχουν ρίξει πάρα πολύ τα μεροκάματα, έχουν πάρει πολλούς ανειδίκευτους και βέβαια υπάρχει μεγάλη ένταση για να γίνει γρήγορα η δουλειά», λέει ο κ. Πουλικόγιαννης από τα διυλιστήρια Ασπροπύργου

Από το Left.gr: Καταγγελίες εργαζομένων στα ΕΛΠΕ: Δεν χτύπησε συναγερμός, δεν είχαμε δίοδο διαφυγής

Τα άρθρα για την υπόθεση είναι ελάχιστα, ακόμα λιγότερες οι αναφορές όσο περνάει ο καιρός. Ουδεις ρωτά, ουδείς ασχολείται πια. Κάθε προσπάθεια να θυμηθεί κανείς τι έγινε, και να αναρωτηθεί πότε θα υπάρξουν ευθύνες, μάλλον χάνεται στην λήθη.

Πόσο ξεχάστηκε; Τόσο ώστε να υπάρχουν ελάχιστοι που να θυμούνται ότι:

Έντονη δυσαρέσκεια επικρατεί στο αρχηγείο της Πυροσβεστικής για το πρωτοφανές συμβάν σήμερα το πρωί στα ΕΛΠΕ με την πυρκαγιά σε δεξαμενή του διυλιστηρίου, που προκάλεσε τον σοβαρότατο τραυματισμό έξι εργαζομένων.

Στο σημείο έσπευσε από νωρίς η Πυροσβεστική με 7 οχήματα ωστόσο αναμένε για ώρες εκτός του ιδιωτικού χώρου καθώς δεν της είχε επιτραπεί η είσοδος.

Σύμφωνα με πληροφορίες του newpost, η πυρκαγιά εντός του διυλιστηρίου στον Ασπρόπυργο ξέσπασε νωρίς το πρωί και η εταιρεία δεν κάλεσε καν την Πυροσβεστική.

Άνδρες και οχήματα του Σώματος έφτασαν στις 8 το πρωί έπειτα από κλήση πολιτών που είδαν τους πυκνούς καπνούς. Όταν έφτασαν στα ΕΛΠΕ, δεν τους επετράπη η είσοδος καθώς όπως ελέχθη από την εταιρεία «το σύστημα πυρασφάλειας του διυλιστηρίου έχει αναλάβει την κατάσβεση και δεν συντρέχει λόγος περαιτέρω συνδρομής καθώς όλα είναι υπό έλεγχο».

Η στάση αυτή προκάλεσε την έντονη αντίδραση του Πυροσβεστικού Σώματος που ζήτησε επίμονα να επέμβει, ωστόσο αυτό δεν επετεύχθη παρά μόνο αφού έσβησε η φωτιά και τότε επέτρεψαν στα οχήματα να μπουν».

Να σημειωθεί ότι η Πυροσβεστική έφτασε στο σημείο με επτά οχήματα και ανέμενε παρά το «μπλόκο», ενώ έπειτα από ώρα και αφού τέθηκε υπό έλεγχο η φωτιά, άφησε στο σημείο τρία οχήματα.

Σύμφωνα με κύκλους του Πυροσβεστικού Σώματος στο newpost, «Αυτό συνέβη για πρώτη φόρα και δεν πρέπει να ξανασυμβεί. Ίσως τεθεί ζήτημα για το περιστατικό».

Εδώ το άρθρο: Έντονη δυσαρέσκεια στην Πυροσβεστική για τα ΕΛΠΕ- Πρωτοφανές να μην επιτραπεί η είσοδος

Ακόμα πάντως, εξ όσων γνωρίζω τουλάχιστον, η έντονη δυσαρέσκεια τόσους μήνες μετά δεν έχει οδηγήσει σε απόδοση ευθυνών.

Γιατί;

~

Μετά από μήνες σιωπής, το @kolastirio ξαναμίλησε:

Και είμαστε εδώ, με δυο γιατρούς το πρωί και έναν ειδικευόμενο που κάνει εφημερία το βράδυ. Εάν γίνει κάτι στις φυλακές, μια φασαρία για παράδειγμα, θα γίνει εδώ μέσα χαμός. Όταν είχε γίνει η συμπλοκή με τους εννιά κρατουμένους πριν λίγους μήνες, εδώ έγινε ένας τρελός πανικός. Τους έφερναν όλους με τα φορεία κι έτρεχαν πλημμύρα τα αίματα. Σφαγμένοι στην κυριολεξία. Για αυτό και πέθαναν οι άνθρωποι.

Τώρα έχουμε τα απολύτως απαραίτητα φάρμακα. Αντιγριπικά ούτε για αστείο. Δεν μας φτάνουν οι δικές μας αρρώστιες, ταλαιπωριόμαστε εδώ μέσα και από τις ιώσεις. […]

[…] Το διάστημα που εγώ είμαι μέσα έχουν πεθάνει 23 άτομα. Σε διάστημα πέντε χρόνων έχουν πεθάνει 100 κρατούμενοι. Αλλά αυτό που γίνεται, είναι ότι, όταν ένας κρατούμενος είναι έτοιμος να πεθάνει, τον πάνε σε δημόσιο νοσοκομείο για να χρεωθεί ο θάνατός του εκεί. Για παράδειγμα ένας κρατούμενος είχε υψηλό ζάχαρο. Έπεσε στις σκάλες του νοσοκομείου και χτύπησε το πόδι του. Άνοιξε πληγή με αποτέλεσμα να πάθει γάγγραινα και να του κόψουν το πόδι. Και αυτός ο άνθρωπος παραμένει στο νοσοκομείο και εκτίει την ποινή του κανονικά σαν να μην τρέχει τίποτα. Τον προηγούμενο Μάιο ένας κρατούμενος πέθανε, γιατί το ΕΚΑΒ έκανε εφτά ώρες να έρθει. Από τότε ζητάμε ασθενοφόρο και ακόμα δεν μας έχουν φέρει.

Παρά τις εξαγγελίες, δεν άλλαξε τίποτα εκεί. Πολλαπλάσιοι κρατούμενοι στο νοσοκομείο από ότι είχε σχεδιαστεί, καμία προστασία στους ασθενείς, ελάχιστο προσωπικό, φρικτές συνθήκες διαβίωσης για τους ανθρώπους που έχουν την μεγαλύτερη ανάγκη μας, ως κρατούμενοι ΚΑΙ ασθενείς. Οι κάποιες, όχι αρκετές πάντως, αρχικές προσπάθειες της κυβέρνησης, μέσα από έντεχνα μοντάζ διαστρεβλώνονται από τα μέσα όπως ο ΣΚΑΙ, και χάνουν την όποια βαρύτητα στην ανθρωπιά των πολιτών είχαν μέχρι τώρα, μια διαστρέβλωση που γίνεται αποκλειστικά για πολιτικούς σκοπούς. Οι υπεύθυνοι που στα χέρια τους έχουν, αναμενόμενα ή μη πεθάνει δεκάδες άνθρωποι, μερικοί από αυτοκτονία, δεν έχουν ακόμα ελεγχθεί για τις πράξεις ή τις παραλήψεις τους.

Γιατί;

~

Πριν λίγα χρόνια, ο δημοσιογράφος Κωνσταντίνος Ζούλας έπεσε σε ένα παράδοξο: από τις έξι φυλακές που χτίστηκαν ταυτόχρονα, η μία κόστισε …αρκετά παραπάνω φθηνότερα. Αυτό δεν θα ήταν περίεργο, αλλά οι έξι φυλακές ήταν απολύτως ίδιες μεταξύ τους, και οι πέντε κόστισαν το ίδιο! Το ρεπορτάζ αναρτήθηκε, εισαγγελείς ενδιαφέρθηκαν, υπήρξε πρόσφατα και follow-back με νέο άρθρο:

Στο εν λόγω έγγραφο, ο κ. Κάκος επισημαίνει δεκάδες περιπτώσεις τεράστιων οικονομικών αποκλίσεων για ομοειδείς εργασίες που πραγματοποιήθηκαν στις έξι φυλακές, έχοντας ως μέτρο σύγκρισης τη φθηνότερη των Χανίων. Και είναι πραγματικά εξοργιστικό ότι από τα στοιχεία που παρουσιάζει, εύκολα συνάγεται ότι κάποια στελέχη της «Θέμιδος», (όπως βέβαια και οι εργολήπτες των φυλακών) λειτουργούσαν ανέλεγκτα.

Είναι ενδεικτικό π.χ. ότι ενώ στα Χανιά οι σιδηροκατασκευές στην κυρίως φυλακή στοίχισαν συνολικώς 217.000 ευρώ, τα ίδια ακριβώς υλικά κοστολογήθηκαν στα Τρίκαλα 430.000 ευρώ και στον Δομοκό 590.000 ευρώ, ενώ όλως παραδόξως στη φυλακή Δομοκού στοίχισε 100.000 ευρώ περισσότερα και η κατασκευή του ίδιου ακριβώς δαπέδου στους χώρους κρατουμένων.

Μέχρι στιγμής, κανένας δεν έχει ευαισθητοποιηθεί. Στις ειδήσεις δεν μπαίνει, ο κόσμος δεν διαμαρτύρεται. Δεν διαμαρτύρεται θυμίζω, παρότι οι φυλακές χτίστηκαν σε μία περίοδο που το ρευστό στην αγορά έχει στερέψει, που οι πολίτες νιώθουν ιδιαιτέρως έντονα την ασφυξία της φορολογίας και της κρατικής ανάγκης για ρευστό, και που όλες σχεδόν οι νομοθετικές μας κινήσεις καθορίζονται από αυτούς που έχουν ακόμα ευρώ και διάθεση να μας τα δανείσουν.

Και παρόλα αυτά, σιγή.

Γιατί;

~

Η υπόθεση Χαϊκάλη (εδώ μια εκτενέστατη περιγραφή της), έχει αποσυρθεί τελείως από την κοινή γνώμη, σαν να μην έγινε ποτέ. Παρόλα αυτά, ο εισαγγελέας διατείνεται ότι η αντίστοιχη καταγραφή του Κασιδιάρη στον Μπαλτάκο είναι νόμιμη, γιατί έγινε για λόγους δημοσίου συμφέροντος. Αυτό θα μπορούσε να ανοίξει ξανά την καταγγελία του βουλευτή (τότε) των ΑΝΕΛ, μα η υπόθεση παραμένει στο αρχείο.

Γιατί;

~

Μέσα στον χρόνο, ένα πανευρωπαϊκό σκάνδαλο έκανε την εμφάνισή του. Το επονομαζόμενο #LuxLeaks, μία έρευνα ευρωπαϊκών εφημερίδων, έδειξε ξεκάθαρα ότι αν μία εταιρία θέλει να φοροδιαφύγει, μπορεί να το κάνει με εξαιρετική άνεση, πολλαπλασιάζοντας τα κέρδη για τους μετόχους και εξαφανίζοντας τα οφέλη για τις τοπικές κοινωνίες. Στις …παράπλευρες απώλειες, στους ευρωπαϊκούς κολοσσούς που απολαμβάνουν τα κέρδη της εξυπνάδας των λογιστών τους, υπάρχουν -σύμφωνα με ελληνικά ρεπορτάζ- και ελληνικές εταιρίες: η Wind, η Coca-Cola, η Eurobank, η Ελληνικός Χρυσός(*), και άλλες.

(Η Ελληνικός Χρυσός δεν αναφέρεται στα luxLeaks, αλλά σε άλλη, αντίστοιχη υπόθεση)

Έκτοτε; Ακρα του τάφου σιωπή. Οι εταιρίες απολαμβάνουν τις αθέμιτες πρακτικές τους, οι καταναλωτές αδιαφορούν, ο εγχώριος τύπος το ξέχασε ήδη. Ουδείς το ανακινεί, ουδείς αναρωτιέται πια ποια τιμωρία περιμένει τους επιχειρηματικούς αυτούς κολοσσούς. Στο μεταξύ, η φορολογία των πολιτών αυξάνεται, και σημαντικές (κατά την γνώμη μου) ελευθερίες καταργούνται εις βάρος της πάταξης της …φοροδιαφυγής.

Γιατί;

~

Η Sabah υποστηρίζει ότι χτυπήθηκε μαζί με τον άντρα της από αστυνομικό με μεταλλικό ραβδί(!) εδώ στην Ελλάδα (δεν γνωρίζουμε πότε, αλλά κατά πάσα πιθανότητα επί κυβέρνησης Σύριζα) – και καθώς ήταν έγκυος τριών μηνών, έχασε το παιδί της.

Syrian refugee recounts police brutality in Greece

"When my husband and I got to Greece the policemen there beat my husband and I with a metal stick," Syrian refugee Sabah says. "I was three months pregnant. I lost my baby."In the Hungarian border town of Roszke, Al Jazeera's Mohammed Jamjoom hears the stories of refugees who say their journeys have been fraught with danger.Follow our coverage:http://aje.io/refugees

Posted by Al Jazeera English on Πέμπτη, 10 Σεπτεμβρίου 2015

Οφείλουμε, η γνώμη μου είναι, ως χώρα που σέβεται τον εαυτό της να αναζητήσουμε με κάθε τρόπο αυτήν την γυναίκα, να την φέρουμε στην Ελλάδα, να καταθέσει την θέση της, και να ξεκινήσουμε έρευνα με βάση τις καταγγελίες της – και να δικαιώσουμε την Sabah με κάθε δυνατό τρόπο, εφόσον αδικήθηκε.

Η γνώμη μου είναι πως, κάθε χώρα που σέβεται τον εαυτό της, τέτοιες καταγγελίες δεν πρέπει να τις αφήνει να σβήνουν ατιμώρητες. Αν πράγματι τέτοια φαινόμενα υπήρξαν, ο μόνος τρόπος είναι να τα αντιμετωπίσουμε φανερά, δυνατά, και με διάθεση δικαιοσύνης. Οτιδήποτε άλλο, κάθε σιωπή, είναι συγκάλυψη κατ’ εμε, και δείχνει συνενοχή. Και δεν θα ήθελα να φανταστώ ότι είμαστε συνένοχοι σε κάτι τόσο αποτρόπαιο.

Παρόλα αυτά, η είδηση εξαφανίστηκε από παντού. Ελάχιστοι ξέρουν, ακόμα λιγότεροι ρωτάνε. Η ιστορία της κάνει παρέα στην λήθη των δεκάδων αντίστοιχων ή χειρότερων ιστοριών που διαδραματίζονται καθημερινά.

Γιατί;

~

Ο δημοσιογράφος Μανώλης Κυπραίος χάνει την ακοή του από χειροβομβίδα κρότου-λάμψης ομάδας των ΜΑΤ μέσα σε στοά. Δεν υπάρχει δίκη: η υπόθεση καταλήγει στο αρχείο, καθώς (παρότι ο ίδιος αντιδρά) δεν μπορεί να αποσαφηνιστεί η ομάδα των ΜΑΤ που έκανε την παράνομη, επικίνδυνη, κατακριτέα πράξη. Τόσους μήνες μετά, οι αστυνομικοί τέτοιων επιχειρήσεων (ΔΙΑΣ, ΜΑΤ κλπ) ακόμα δεν φέρουν διακριτικά για να εντοπίζονται ατομικά οι ευθύνες αντίστοιχων πράξεων.

Γιατί;

~

Και αυτές είναι ελάχιστες από τις υποθέσεις που ξεχάσαμε, οι λίγες που έχω καταφέρει ακόμα να θυμάμαι.

Γιατί; Τι πάθαμε; Τι μας συμβαίνει; Αποδεχθήκαμε μία μοίρα μας που δεν αλλάζει; Να το δεχθώ, μα ταυτόχρονα γινόμαστε έξαλλοι, δικαίως, για τον ΕΝΦΙΑ, τους φόρους στα αυτοκίνητα, τους φόρους στα ιδιωτικά εκπαιδευτικά κέντρα. Την ίδια στιγμή μας εξοργίζουν δηλαδή οι συνέπειες αυτών των πράξεων, μα οι ίδιες οι αιτίες είναι πολύ βαρετές για να ασχοληθούμε. Κατεβαίνουμε στους δρόμους εξοργισμένοι για τις αλλαγές στη σύνταξη, μα οι λόγοι που οδηγούμαστε εκεί μας αφήνουν, το λιγότερο, παντελώς αδιάφορους.

Γιατί; Τι μας συμβαίνει;

Άνθρωποι δίπλα μας βασανίζονται, χάνουν τα δικαιώματά τους, αδικούνται. Τους παρακολουθούμε σιωπηλοί, χωρίς καμία αντίδραση, χωρίς κανένα θυμό πια. Είναι πλέον σαφές, όχι μόνο ότι αξίζει να διαμαρτυρηθούμε, αλλά αν περάσει αδιαμαρτύρητα από εμάς, εμείς οι ίδιοι θα είμαστε οι επόμενοι στόχοι. Παρόλα αυτά, ακόμα και η πανθομολογούμενη φρίκη των κολαστηρίων δεν αξίζει ούτε ένα δημόσιο σχόλιο αγανάκτησης.

Γιατί;

Κάποτε φωνάζαμε πολύ περισσότερο γι’ αυτά. Πιστέψαμε ότι θα το κάνει κάποιος άλλος για μας; Αφήσαμε στον κάθε Σύριζα και στον κάθε Τσίπρα τα κλειδιά της διαχείρισης του θυμού μας; Είναι κυβέρνηση η «αριστερά», και αυτό τα τακτοποιεί όλα;

Ένας χρόνος τώρα, έχει αποδείξει καλά ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα: Κανείς δεν θα το κάνει για εμάς, αν δεν το απαιτήσουμε πρώτα. Ουδείς έχει λόγο να τα βάλει με τις to big to fail εταιρίες, αν η βάση δεν το απαιτήσει. Ουδείς, από ότι φαίνεται, δεν θα καθαρίσει το Κολαστήριο, αν δεν γίνει σαφές ότι αν δεν το κάνει θα τιμωρηθεί πολιτικά. Ουδείς θα κόψει τα (μακρυά) χέρια του στρατού ασφαλείας του, αν δεν αντιδράσει ο ψηφοφόρος.

Οι αλλαγές που θέλουμε να γίνουν, η δικαιοσύνη, η αξιοπρέπεια, η λογοδοσία – θα έρθουν όχι αν απλώς τα ζητήσουμε: θα γίνουν μόνο αν τα απαιτήσουμε, ξεκάθαρα και δυνατά, πρώτα εμείς.

Αλλιώς, μας περιμένει μία μακρά περίοδος όπου θα μπαίνουν άδικοι φόροι ενώ εταιρίες γλυτώνουν από τις ευθύνες τους, όπου θα μας βαράνε στις πορείες ή όποτε αν είμαστε αδύναμοι, θα πεθαίνουμε ατιμώρητα ως εργαζόμενοι, θα στερούμαστε συντάξεις και μισθούς για να τρώνε οι διαπλεκόμενοι εργολάβοι.

Αν μείνουμε σιωπηλοί, θα συνεχίσουμε να είμαστε θύματα. Αν μείνουμε σιωπηροί, είμαστε και εμείς θύτες.

Δεν θα αλλάξει ποτέ αυτό, με καμία κυβέρνηση.

Υ.Γ.: Κρατάω αρκετές ημέρες αυτό το άρθρο. Η σημερινή ημέρα μου φαίνεται η πιο ταιριαστή για να το δημοσιεύσω, τελικά.

Πριν από πολύ καιρό, μία αιωνιότητα πια, το 2010 ψηφίστηκε ένας (μνημονιακός νομίζω) νόμος ο ν.3845/2010, που απαιτούσε οι διαφημίσεις που προβάλλονται από την τηλεόραση να έχουν έναν επιπλέον φόρο 20% που θα αποδιδόταν στο κράτος.

Ο φόρος αυτός είναι επί των διαφημίσεων που προβάλλονται, αποδίδεται από τα τηλεοπτικά κανάλια (σημείωσέ το αυτό, είναι σημαντικό για μετά) και καταβάλλεται στις 20 εκάστου μήνα.

Αυτός ήταν ο νόμος.

Σε ΦΕΚ 256Α/31.12.2012 της στις ο @xasodikis (εδώ το blog του) τυχαία είδε το (περιβόητο πια) άρθρο 22 και απόρησε για την πολυπλοκότητά του. Αντιγράφω:

Στο τελευταίο εδάφιο της παραγράφου 12 του άρθρου πέμπτου του ν. 3845/2010 (Α΄ 65), όπως αυτό προστέθηκε με την παράγραφο 6 του άρθρου 4 του ν. 3899/2010(Α΄ 212) και τροποποιήθηκε με την παράγραφο 9 του άρθρου 3 της από 31−12−2011 Π.Ν.Π. (Α΄ 268), όπως αυτή κυρώθηκε με το άρθρο δεύτερο του ν. 4047/2012 (Α΄ 31), αντί της ημερομηνίας «1.1.2013» τίθεται η ημερομηνία «1.1.2014»

Ωραίο;

Εδώ οι σκέψεις μας (του Χασοδίκη, και η δική μου) τότε που το πήραμε χαμπάρι.

Τι κρυβόταν κάτω από αυτό το χάος; Ε, λοιπόν έλεγε ότι «αυτός ο νόμος μεταφέρεται στις 1.1.2014». Ήταν μία πολύ ενδιαφέρουσα παρατήρηση, ΤΙ δηλαδή μεταφέρεται; Α, βέβαια, η είσπραξη των φόρων. Βασικά, γίνεται πλέον κατανοητό ότι ο νόμος δεν έγινε πράξη ΌΥΤΕ το 2010, ΟΥΤΕ το 2011, ούτε το 2012, ΟΥΤΕ το 2013.

Κάθε χρόνο, έπαιρνε παράταση ενός έτους, και δεν γινόταν τίποτα.

Το ίδιο, φυσικά, έγινε και το και το 2014: λίγο πριν το τέλος του 2013, πήρε για έναν χρόνο παράταση. Το περιμέναμε, φωνάζαμε να μην γίνει, μα έγινε έτσι κι αλλιώς.

Τώρα, στο τέλος του 2014 ετοιμαστήκαμε για εκλογές. Στην αναμπουμπούλα, μάλλον κάποιος… ξέχασε να ανανεώσει την αναβολή! Είκοσι Γενάρη έπρεπε να αρχίσουν οι καταβολές φόρων! Τι κάνουμε τώρα;

Αυτό που κάνουμε, το κάνει η Κατερίνα Σαββαΐδου. Σε απόφασή της στις 12 Ιανουαρίου 2015 (επί κυβέρνησης ΝΔ δηλαδή, και μπαίνει ΦΕΚ στις 21/1 – ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΗΜΕΡΕΣ πριν τις εκλογές) δηλώνει ότι ο φόρος από μηνιαίος γίνεται πια ετήσιος. Η καταβολή δηλαδή του συνόλου του 2015 θα γίνει στο 2016. Η απόφαση στηρίζεται στην ανάγκη να προετοιμαστούν οι εταιρίες για τον φόρο που τους αφορούσε εδώ και …πέντε χρόνια.

Ως εδώ, έχουμε γεγονότα. Δείτε τους νόμους, τις αποφάσεις, όλα εδώ είναι. Αναμφισβήτητα. Πάμε να δούμε τι ακριβώς σημαίνουν αυτά τα γεγονότα.

Εδώ έρχεται η προσωπική μου εκτίμηση. Ως τέτοια, και επειδή δηλώνω εξαιρετικά αναρμόδιος σε φορολογικά, κανόνες Δ/Υ, αποφάσεις υπουργείων και νόμους, όπου κάνω λάθος – μου το λέτε και το διορθώνω. Πάμε λοιπόν:

~

Ας δούμε την σκέψη μου σε τρεις τομείς: τι έγινε με τα κανάλια, τι έκανε τότε η Σαββαΐδου και τι συμβαίνει με την Σαββαΐδου.

Με τα κανάλια είναι σαφές τι έγινε: Ο φόρος αφορούσε κυρίως εκείνα – κατά την γνώμη μου. Οι εταιρίες που διαφημίζονταν είχαν το ρευστό και ήλεγχαν ειδικά σε τέτοιους καιρούς την αγορά, άρα θα πλήρωναν ότι πλήρωναν και πριν – αν όχι λιγότερα. Το βάρος του φόρου θα μετακυλίετο στις διαφημιστικές (που όμως παραπαίουν, δεν ξέρω αν αντέχουν άλλες μειώσεις), και, τελικά, στο κόστος του χρόνου προβολής των καναλιών (που έφτασαν να κάνουν μετά μειώσεις για να κρατήσουν τους πελάτες τους). Επι μία πενταετία σχεδόν, γλίτωναν με τις αναβολές την καταβολή φόρου 20% για τις διαφημίσεις τους: Είναι πιθανότατα ένας άδικος φόρος (όπως και πολλοί άλλοι όμως), το είχα πει και τότε, αλλά είναι νόμος – και έπρεπε είτε να αποσυρθεί, είτε να εφαρμοστεί. Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι δεν απεσύρετο γιατί α) η Ευρώπη ίσως αντιδρούσε (αν και δεν είχε πρόβλημα να μην εφαρμόζεται ο νόμος, οπότε δεν βλέπω γιατί), και το πιο σημαντικό β) η αναβολή λειτουργούσε ως μοχλός πίεσης: «Αν δεν με στηρίξετε, θα έρθει ο Σύριζα και θα σας τσακίσει στην φορολογία». Κάτι που έγινε τελικά όπως είδαμε όλοι, άρα η απειλή ήταν βιώσιμη: κάθε χρόνο, τα κανάλια έπαιρναν παράταση ακόμα έναν χρόνο μεγαλύτερων κερδών, αρκεί να στήριζαν την κυβέρνηση που τους προστάτευε και ενίσχυαν την επίθεση στο κόμμα του Σύριζα ώστε να μην γίνει κυβέρνηση, ή αν γίνει, να γίνει όσο το δυνατόν πιο αδύναμη. Ήταν, όπως το βλέπω εγώ τουλάχιστον, ένας σαφής και ωμός εκβιασμός.

Τι έκανε η Σαββαΐδου λοιπόν; Πέτυχε την απόλυτη ανατροπή. Χάρισε στα κανάλια (θυμηθείτε: αυτά εισπράττουν τον φόρο και οφείλουν να τον αποδώσουν) μία περίοδο ενός χρόνου για να ….προετοιμαστούν για τον φόρο που έπρεπε να ξεκινήσουν να πληρώνουν πέντε χρόνια πριν(!) Ταυτόχρονα, διόρθωσε το λάθος όταν εξέλειψε ο εκβιασμός (προεκλογικά κιόλας) πιέζοντας για μία «αριστερή παρένθεση» που θα τα γλίτωνε, χάρισε τους τόκους κάθε μήνα (έως και ενός χρόνου για τον Γενάρη!) στα κανάλια που εισέπρατταν έτσι και αλλιώς τον φόρο (εκατομμυρίων ευρώ, ε;) και, το κυριότερο, στέρησε από την Ελλάδα έσοδα μερικών εκατομμυρίων κάθε μήνα, σε μία δύσκολη όπως αποδείχθηκε περίοδο διαπραγμάτευσης και στεγνώματος της αγοράς και τον εσόδων.

Εν πολλοίς για το τελευταίο, και εδώ θελω να είμαι σαφής: ΔΕΝ έχω πρόθεση να στηρίξω το «κόμμα του Σύριζα» εδώ, αυτόν είχαμε κυβέρνηση τον Γενάρη – κυβέρνηση όμως, ήταν όλων μας. Η κυβέρνηση όλων μας λοιπόν διαπραγματεύτηκε (καλά, άσχημα, ας το κρίνει ο καθένας) με τους δανειστές μας, οι οποίοι είχαν ανεχθεί να μην πληρώνουν τα κανάλια αυτόν τον έξτρα φόρο πέντε χρόνια, και επιτρέποντας να στερηθεί τα χρήματα που χρειαζόταν η χώρα για να μην βρεθεί στον τοίχο. Και το τελευταίο καρφί σ’ αυτό το (εχθρικό για την Ελλάδα θα έλεγε κανείς) παιχνίδι, το έβαλε η Σαββαΐδου με την απόφασή της.

Τι συμβαίνει με την Σαββαΐδου όμως; Τρία πράγματα:

Πρώτον, οι Γενικοί Γραμματείς Δημοσίων Εσόδων ΔΕΝ μπορούν να αλλάξουν έναν νόμο. Οφείλουν να τον εφαρμόσουν, όσο καλύτερα μπορούν, για να έχει έσοδα η χώρα, (και δυστυχώς ή ευτυχώς) και οι δανειστές μας. Εδώ η Σαββαΐδου ΜΕΤΕΤΡΕΨΕ έναν νόμο. Ο νόμος ήταν σαφής, και έμεινε απείραχτος (προς τιμήν του εδώ) και από τον προηγούμενο, «παραιτηθέντα» Γ.Γ.Δ.Ε. Χ.Θεοχάρη: Κάθε 20 του μηνός, τα κανάλια καταβάλλουν το 20% των διαφημίσεων.

Δεν έκανε μόνο αυτό, όμως. Δεύτερον:

Όταν απολογήθηκε για τις πράξεις της, έθεσε καινούργια ερωτήματα, χειρότερα ίσως από τα προηγούμενα. Βλέπετε, κάποια στιγμή, τέσσερις μήνες μετά, αναγκάστηκε να εφαρμόσει τον νόμο όπως έπρεπε να εφαρμοστεί. Κατά δήλωσή της:

το πρώτο τετράμηνο του έτους βεβαιώθηκαν έσοδα της τάξεως των 12,2 εκατομμυρίων ευρώ εκ των οποίων εισπράχθηκαν 3,7 εκατομμύρια ευρώ

Θέλω λίγο εδώ την προσοχή σας: οι φόροι, το 20%, έχουν εισπραχθεί από τα κανάλια. Αυτά, είναι υποχρεωμένα να τα αποδώσουν – δείτε το σαν ΦΠΑ. Έχουν βεβαιωθεί €12.200.000 περίπου. Και έχουν εισπραχθεί €3.700.000; Τα ..υπόλοιπα; Η Κ. Σαββαΐδου είναι υπεύθυνη της γενικής γραμματείς δημοσίων εσόδων! Ποιες ενέργειες έχει κάνει; Αν εγώ δεν πληρώσω αυτά που χρωστάω ως πολίτης στο κράτος, ΒΕΒΑΙΩΜΕΝΑ κιόλας, θα έρθει η εφορία και θα πάρει από τον λογαριασμό μου στην τράπεζα ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΜΟΥ, χωρίς καμία προειδοποίηση! Και μιλάμε για πολίτες που χρωστάνε στο δημόσιο βεβαιωμένα 2-3 χιλιάδες ευρώ, όχι για εκατομμύρια! Πως γίνεται να είναι βεβαιωμένα 12,2 και εισπράττονται μόλις 3,7; Πέρασε το τετράμηνο – έχουμε ήδη Οκτώβρη! Τι έγιναν τα άλλα χρήματα; Ποιος τα χρωστάει, πόσα, και κυρίως τι ενέργειες έγιναν;

Τρίτον, όταν αποφασίστηκε η αποπομπή της, επανήλθε με νέο κείμενο. Σ’ αυτό, λέει ότι συνεργάστηκε με την κυβέρνηση Τσίπρα, για να μην εισπραχθεί ο ψηφισμένος φόρος για τα ιδιωτικά σχολεία (με τέτοιο ζήλο, που το επαναλαμβάνει σε τρεις συνεχόμενες παραγράφους). Ξεχνώντας ότι μιλάμε για μερικές ημέρες μέχρι να αποφασίσει η κυβέρνηση τι θα κάνει και όχι ολάκερου χρονου παράτασης, αυτό που λέει το θεωρώ πολύ σημαντικό. Δηλαδή, για να γίνει κατανοητό: Η Σαββαΐδου επικαλείται ότι έχει απολέσει την ανεξαρτησία της ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, και επιμένει παρόλα αυτά να ζητά την προστασία της …ανεξαρτησίας της.

~

Είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει, είναι απλώς απίστευτο. Είναι απίστευτο το θράσος αυτής της καταραμένης πενταετούς υπόθεσης, είναι απίστευτο και το γεγονός ότι δεν μπορούμε να σκεφτούμε καν το προφανές:

Ένα: όποιος (καθυ)στερεί έσοδα από την Ελλάδα εν καιρώ τέτοιας διαπραγμάτευσης (και χέστηκα με το συμπάθειο αν είναι διαπραγμάτευση του Σύριζα, το ίδιο θα έλεγα για οποιαδήποτε ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ μου προσπαθούσε να διαπραγματευτεί) εξυπηρετεί συμφέροντα των δανειστών, όχι της χώρας του.

Δύο: όποιος (καθυ)στερεί έσοδα από την Ελλάδα σε τέτοιες οικονομικές συνθήκες, αναγκάζοντας να μπουν φόροι, εισφορές, ΕΝΦΙΑ και δεν ξέρω τι άλλο ως ισοδύναμα, ώστε να πληρωθούν συντάξεις, μισθοί και λειτουργικά έξοδα για νοσοκομεία, αστυνομίες και δεν ξερω τι άλλο, προδίδει τους πολίτες της χώρας αυτής που έχει ορκιστεί να υπηρετεί.

Τρία: όποιος, για να πετύχει μία δική του πολιτική πίεση, αλλάζει χωρίς να έχει δικαίωμα να το κάνει έναν νόμο κατά την βούλησή του, ζημιώνει την δημοκρατία και τους θεσμούς της χώρας αυτής.

Να ξεκαθαρίσω κάτι εδώ: ΔΕΝ ΞΕΡΩ αν η κυβέρνηση μπορεί τυπικά να την αποπέμψει. ΔΕΝ ΞΕΡΩ πώς εφαρμόζεται εδώ ο ΔΥ κώδικας, πόσο και αν την αφορά, δεν έχω ιδέα αν θα δικαιωθεί στο τυπικό της αποπομπής της (αν το δικαιούται της το εύχομαι, παρά τις πρότερες ενέργειές της), ΔΕΝ ΞΕΡΩ αν ο επόμενος θα είναι ένα κομματόσκυλο ή θα είναι ένας τίμιος λειτουργός της θέσης. Δεν ξέρω γιατί πρέπει, ή δεν πρέπει, να είναι ανεξάρτητη η θέση. Δεν ξέρω καν αν είναι εφικτό ή θεμιτό να είναι. ΔΕΝ μιλάω για αυτά τα πράγματα:

Αυτό που έχω καταλάβει, από τα λίγα που έχω αντιληφθεί για αυτήν την υπόθεση, είναι ότι η Κατερίνα Σαββαΐδου έκανε ένα τεράστιο κακό στην χώρα, στους πολίτες και στην δημοκρατία και τους θεσμούς, εν πλήρει συνειδήσει, προστατευόμενη από την ανεξαρτησία της θέσης της. Αυτό που έχω καταλάβει, είναι πως ουδείς μπορεί να μου εξηγήσει γιατί η χώρα στερήθηκε όλη αυτήν την χρονιά αυτά τα έσοδα, ουδείς μπορεί να μου εξηγήσει γιατί έπρεπε να στερηθεί τις βεβαιωμένες οφειλές εκατομμυρίων ευρώ που δεν αποδόθηκαν, ουδείς μπορεί να μου εξηγήσει γιατί έπρεπε, πέντε χρόνια τώρα, να στερηθεί τόσα εκατομμύρια ευρώ που θα ήταν πολύτιμα σε κάθε κυβέρνηση, όχι μόνο στην παρούσα, για να βοηθήσει τους πολίτες της.

Όσοι υπερασπίζονται τις ενέργειές της, δεν θεωρώ ότι υπερασπίζονται πια την ανεξαρτησία του θεσμού που υπηρετούσε η Σαββαΐδου – την έχει ήδη εκχωρήσει, σε κάθε δυνατή ευκαιρία όπως το βλέπω εγώ. Μα, ειδικά για την συγκεκριμένη, υπερασπίζονται την ζημιά που έκανε, με δόλο, στην χώρα. Υπερασπίζονται μία ανεξέλεγκτη Σαββαΐδου.

Αυτά έχω καταλάβει τουλάχιστον εγώ, κάθε παρατήρηση γι’ αυτήν την ιστορία, δεκτή.